wymiarowanie - zasady-2
Transkrypt
wymiarowanie - zasady-2
ZAPIS UKŁADU WYMIARÓW. RODZAJE RYSUNKÓW Rysunek przedmiotu wykonany w rzutach prostokątnych lub aksonometrycznych przedstawia jedynie jego kształt. W celu wykonania przedmiotu, niezbędne jest podanie jego wymiarów. Układ wymiarów stanowi liczbowy zapis cech konstrukcyjnych przedmiotu. Na wymiar rysunkowy składają się następujące elementy: linia wymiarowa, pomocnicza linia wymiarowa, liczba wymiarowa, znaki wymiarowe. Linia wymiarowa jest to cienka linia zakończona grotami dotykającymi ostrzem linii rysunkowych lub ich przedłużenia. Rys. 1. Linie wymiarowe Pomocnicza linia wymiarowa jest linią cienką, która stanowi przedłużenie linii rysunku lub jest styczna do linii rysunku co pozwala umieszczać wymiary poza zarysem przedmiotu. Pomocnicze linie wymiarowe Rys. 2. Pomocnicze linie wymiarowe 1 Groty linii wymiarowych Rys. 3. Różne postacie grotów linii wymiarowych Groty można zastępować cienkimi kreskami o długości co najmniej 3,5 mm i nachylonymi pod kątem 45o do pomocniczych linii wymiarowych lub kropkami o średnicy ok. 1 mm. Rys. 4. Przykłady zakończenia linii wymiarowych 2 Linia wymiarowa powinna być równoległa do kierunku wymiaru natomiast pomocnicza linia wymiarowa jest zwykle prostopadła do kierunku wymiaru Rys. 5. Położenie linii wymiarowych względem linii rysunkowych Liczba wymiarowa podaje wartość wymiaru w odpowiednich jednostkach (np. długość, szerokość, wysokość, głębokość, średnicę, kąt, itp.) Wymiary liniowe podaje się w „mm". jeżeli wymiary podawane są w innych jednostkach to za liczbą wymiarową należy podać oznaczenie jednostek. Wymiary kątowe podaje się w stopniach, minutach i sekundach. Rys. 6. Przykłady zapisu liczb wymiarowych 3 Podczas konstruowania zaleca się przyjmować wymiary z tzw. ciągów normalnych. Ciąg o niższym wskaźniku jest uprzywilejowany względem ciągu o wyższym wskaźniku. Tablica 1. Fragment tablicy wymiarów normalnych Ra5 Ra10 Ra20 Ra40 Ra5 1,0 1,0 1,0 1,0 10 1,05 1,1 1,1 1,15 1,2 1,2 1,2 1,3 1,4 1,4 1,5 1,6 1,6 1,6 1,6 16 1,7 1,8 1,8 1,9 2,0 2,0 2,0 2,1 2,2 2,2 2,4 2,5 2,5 2,5 2,5 25 2,6 2,8 2,8 3,0 3,2 3,2 3,2 3,4 3,6 3,6 3,8 4,0 4,0 4,0 4,0 40 Ra10 Ra20 Ra40 10 10 10 10,5 11 11 11,5 12 12 12 13 14 14 15 16 16 16 17 18 18 19 20 20 20 21 22 22 24 25 25 25 26 28 28 30 32 32 32 34 36 36 38 40 40 40 Ra5 Ra10 Ra20 Ra40 100 100 100 100 105 110 110 115 125 125 120 130 140 140 150 160 160 160 160 170 180 180 190 200 200 200 210 220 220 240 250 250 250 250 260 280 280 300 320 320 320 340 360 360 380 400 400 400 400 Zapis liczb wymiarowych na rysunkach Do opisu małych wymiarów można używać linii odniesienia Rys. 7. Przykład zapisu małych wymiarów 4 Należy przerwać linie rysunku w przypadku kolizji z liczbą wymiarową Rys. 8. Zapis liczb wymiarowych w przypadku kolizji z liniami rysunku Linia wymiarowa przedmiotu przerwanego nie jest przerwana Rys. 9. Zapis wymiaru w przypadku przerwania przedmiotu na rysunku W przypadku gdy liczba wymiarowa nie odpowiada podziałce rysunku to należy ją podkreślić Rys. 10. Zapis wymiaru w przypadku braku zgodności liczby wymiarowej z rzeczywistą wartością wymiaru na rysunku Znaki wymiarowe są to odpowiednie dodatkowe symbole określające cechy geometryczne przedmiotu wymiarowanego w celu uproszczenia jego zapisu, np. R, Φ, SR, SΦ, M i inne. Zastosowanie znaków wymiarowych zostanie pokazane na przykładach w dalszej części wykładu. 5 ZASADY OGÓLNE ROZMIESZCZANIA WYMIARÓW NA RYSUNKACH 1) Wymiary powinny być rozmieszczone w taki sposób aby najłatwiej było je czytać patrząc na rysunek z dołu lub z prawej strony. 2) Należy unikać przecinania się linii wymiarowych. Dopuszcza się w uzasadnionych przypadkach przecinanie pomocniczych linii wymiarowych. Rys. 11. Niepoprawne i poprawne usytuowanie linii wymiarowych na rysunku 6 3) Wymiarowanie jest przejrzyste jeżeli wymiary są rozmieszczone na tych rzutach, na których elementy wymiarowane są najlepiej widoczne, czyli raczej na przekrojach a nie na widokach. W przypadku przedmiotów obrotowych wskazane jest rozmieszczanie wymiarów w rzucie przedmiotu na płaszczyznę równoległą do jego osi. Rys. 12. Rozmieszczanie wymiarów na widokach i przekrojach 4) Linie wymiarowe średnic przecinają się w ich środku Rys. 13. Wymiarowanie średnic okręgów współśrodkowych 5) Należy unikać niewidocznych zarysów i powierzchni przedmiotów narysowanych liniami kreskowymi. W takim przypadku wskazane jest wykonanie dodatkowego Linie wymiarowe średnic przecinają się w ich środku rzutu. 7 WYMIAROWANIE CHARAKTERYSTYCZNYCH FRAGMENTÓW PRZEDMIOTÓW WYMIAROWANIE ŚREDNIC POWIERZCHNI OBROTOWYCH Dla oznaczania średnicy liczbę wymiarową poprzedza się znakiem wymiarowym (symbolem) Φ. Znaku Φ nie podaję się przy wymiarowaniu średnic gwintów oraz w przypadku podawania średnicy w postaci symbolu literowego np. d lub D. Znak wymiarowy Φ Rys. 14. Przykłady zapisu średnicy z użyciem znaku wymiarowego Φ oraz symbolu literowego „d" 8 Wymiarowanie średnic powierzchni obrotowych w rzucie na płaszczyznę równoległą do osi obrotu można uprościć w ten sposób, ze linię wymiarową średnicy rysuje się z jednej strony osi a następnie urywa po przeciągnięciu za oś ok. 8-10 mm. a) b) Rys. 15. Wymiarowanie średnic: a) na półwidoku; b) na półwidoku-półprzekroju Rys. 16. Wymiarowanie średnic na przekroju 9 WYMIAROWANIE PROMIENI KRZYWIZNY Przy wymiarowaniu promieni przed liczbą wymiarową pisze się znak wymiarowy R. Linie wymiarową prowadzi się od środka krzywizny do linii zarysu krzywizny. Znak wymiarowy R Rys. 17. Przykłady zastosowania znaku wymiarowego „R" do wymiarowania promieni WYMIAROWANIE ŚREDNIC I PROMIENI POWIERZCHNI KULISTYCH Wymiary średnic i promieni powierzchni kulistych należy poprzedzić literą S Rys. 18. Oznaczanie średnic i promieni powierzchni kulistych 10 WYMIAROWANIE KĄTÓW Przy wymiarowaniu kąta linia wymiarowa jest łukiem zatoczonym z wierzchołka kąta, pomocnicza linia wymiarowa jest przedłużeniem kąta. Liczba wymiarowa powinna być napisana prostopadle do dwusiecznej kąta. Kąty można również podawać na rysunkach za pomocą wymiarów liniowych. W takim przypadku pomocnicze linie wymiarowe mogą się przecinać Rys. 19. Przykłady wymiarowania kątów Kąty stożków, ostrosłupów, klinów można wymiarować za pomocą zbieżności lub pochylenia. C= d1 − d 2 α = 2tg L 2 C= Symbol zbieżności Rys. 20. Wymiarowanie zbieżności i pochylenia 11 d1 − d 2 α = tg 2L 2 Symbol pochylenia Uprzywilejowane wartości kątów: 120°, 90 0,60°,45 0,30°. Zbieżności: 1:3,1:5, 1:10, 1:20, 1:50, 1:100, 1:200, 1:500 . Pochylenia: 1:10, 1:20, 1:50, 1:100, 1:200, 1:500 WYMIAROWANIE STOŻKÓW Rys. 21. Wymiarowanie stożków WYMIAROWANIE ŚCIĘĆ KRAWĘDZI WAŁKÓW I OTWORÓW Rys. 21. Wymiarowanie stożków Rys. 22. Wymiarowanie ścięć 12 WYMIAROWANIE POGŁĘBIANYCH OTWORÓW Φ12/ Φ 24x90o Φ 12/6x90o Rys. 23. Wymiarowanie pogłębień otworów WYMIAROWANIE ROWKÓW WPUSTOWYCH Rys. 24. Wymiarowanie rowków wpustowych 13 WYMIAROWANIE ELEMENTÓW O PRZEKROJACH KWADRATOWYCH Na rysunku 25 pokazano różne warianty wymiarowania elementów, których przekrój jest kwadratem w zależności od położenia względem rzutni. Rys. 25. Przykłady wymiarowania elementów o przekroju kwadratowym 14 WYMIAROWANIE ELEMENTÓW O PRZEKROJACH WIELOKĄTÓW FOREMNYCH Na rysunku 26 pokazano różne warianty wymiarowania elementów których przekrój jest sześciokątem w zależności od położenia względem rzutni. Rys. 26. Przykłady wymiarowania elementów o przekroju sześciokątnym 15 ZASADY WYMIAROWANIA 1. Zasada wymiarów koniecznych Należy podać wszystkie wymiary niezbędne do wykonania narysowanego przedmiotu, a w szczególności wymiary gabarytowe. 2. Zasada niepowtarzania wymiarów Każdy wymiar powinien być podany tylko raz, niezależnie od liczby rzutów ani liczby arkuszy, na których jest przedmiot narysowany. 3. Zasada niezamykania łańcucha wymiarowego Łańcuch wymiarowy jest to układ wielu wymiarów odpowiednio uporządkowanych. Łańcuch taki powinien być otwarty tzn. zawierać wszystkie wymiary z wyjątkiem jednego najmniej ważnego, który można obliczyć. 4. Zasada pomijania wymiarów oczywistych Wymiary oczywiste wynikające z prostopadłości i równoległości linii rysunkowych oraz z symetrii przedmiotu należy pominąć. 5. Zasada wymiarowania od baz Wymiarowanie powinno uwzględniać proces konstruowania, wykonania przedmiotu i pomiary w trakcie kolejnych faz tego procesu. Należy obrać odpowiednie powierzchnie przedmiotu jako bazy pomiarowe niezbędne w trakcie jego wykonania. Rozróżnia się w związku z tym bazy: konstrukcyjne, obróbkowe, pomiarowe. 16 Łańcuch wymiarowy prosty jest to układ wymiarów położonych jeden za drugim Łańcuch wymiarowy złożony jest to układ wymiarów dowolnie skierowanych Rys. 27. Łańcuch wymiarowy prosty Łańcucha wymiarowego nie należy zamykać, najmniej ważny wymiar powinien być wymiarem „wyliczonym" !!! W szczególnych przypadkach wymiar „domykający" podaje się w nawiasach. Wymiary przekreślone są wymiarami „domykającymi" i nie należy ich podawać Rys. 28. Łańcuch wymiarowy złożony 17 RODZAJE WYMIAROWANIA Wymiarowanie równoległe - polega na podawaniu wszystkich wymiarów od jednej bazy (powierzchni lub linii). Płaski prostokątny układ współrzędnych tworzą dwie bazy wzajemnie prostopadłe. Rys. 29. Wymiarowanie równoległe w prostokątnym układzie współrzędnych Płaski biegunowy układ współrzędnych tworzą dwie bazy np. oś symetrii i wybrana linia zarysu przedmiotu Rys. 30. Wymiarowanie w biegunowym układzie współrzędnych Wymiarowanie równoległe stosowane jest wówczas gdy zachodzi potrzeba uzyskania dokładności wymiarów względem jednej bazy. 18 Wymiarowanie szeregowe - polega na podawaniu wymiarów jeden za drugim Wymiarowanie szeregowe we współrzędnych prostokątnych W takim przypadku można podać wymiar „domykający". Wymiarowanie szeregowe we współrzędnych prostokątnych W takim przypadku można podać wymiar „domykający” Rys. 31. Wymiarowanie szeregowe w prostokątnym układzie współrzędnych Wymiarowanie szeregowe we współrzędnych biegunowych Rys. 32. Wymiarowanie szeregowe w biegunowym układzie współrzędnych Wymiarowanie szeregowe jest stosowane w przypadku potrzeby uzyskania dokładnego położenia elementów przedmiotu względem siebie a nie względem wybranej bazy. 19 Wymiarowanie mieszane (szeregowo-równoległe) stanowi połączenie obydwu metod wymiarowania, jest najczęściej stosowane ponieważ pozwala na uniknięcie ich wad a równocześnie umożliwia uwzględnienie wymogów procesu technologicznego. Rys. 33. Przykład wymiarowania mieszanego 20 RODZAJE RYSUNKÓW Rysunki wykonawcze są to rysunki na podstawie których będą wykonywane części mechaniczne. Powinny być rysowane w podziałce 1:1, a jeżeli nie jest to możliwe w pomniejszeniu 1:2 lub wyjątkowo 1:5. Małe części o skomplikowanych kształtach rysuje się w powiększeniu. Na rysunkach wykonawczych podaje się: wymiary, rodzaj materiału, masę oraz inne informacje niezbędne do wykonania przedmiotu z żądaną dokładnością i parametrami technicznymi. Rysunki złożeniowe przedstawiają przedmioty złożone z różnych elementów. W zależności od stopnia złożoności mogą być mniej lub bardziej skomplikowane. Przedstawiają szczegółowo kompletne maszyny lub urządzenia, wzajemne usytuowanie zespołów (np. przekładnia, silnik, pompa) w układach złożonych (samochód, obrabiarka itp.) oraz budowę pojedynczych zespołów i podzespołów. W zasadzie na rysunkach złożeniowych nie podaje się wymiarów. Rysunki zestawieniowe posiadają cechy rysunku złożeniowego i wykonawczego. Podaje się na nich wymiary oraz wymagania dotyczące wykonania . Rysunki tego typu są wykonywane dla przedmiotów o małej złożoności. 21 PRZYKŁADY WYMIAROWANIA NA RYSUNKACH Rys. 34. Typowy rysunek wykonawczy 22 23 Rys. 35b. Rysunek złożeniowy chwytaka, arkusz 1/2 (rzut z lewej strony - prawa połowa formatu A3) 24 26 Wkręt M3x6 2 25 Podkładka sprężysta 5,1 4 24 śruba M5x20 4 23 Podkładka sprężysta 4,1 4 22 Śruba M4x20 4 21 Podkładka okrągła 5,3 5 20 Śruba M5x30 5 19 Podkładka sprężysta 6,1 1 18 Śruba M6x40 1 17 Pierścień uszczeln, okrągły 34,2x3 1 16 Pierścień uszczeln. okrągły 12,3x2,4 1 15 Pierścień uszczeln, okrągły 15,3x2,4 3 14 Złącze wtykowe 2 PN-74/M82209 PN-77/M82008 PN-74/M82705 PN-77/M82008 PN-74/M82105 PN-78/M82006 PN-74/M82302 PN-77/M82008 PN-74/M82302 PN-60/M86961 PN-607M86961 PN-60/M86961 FESTO wg PN 13 Sworzeń 2 2 CH.01.13 2 C 45 12 Sworzeń 1 2 CH.01.12 2 C 45 11 Końcówka chwytno 2 1 CH.01.11 EN AC-AMg5 10 Końcówka chwytno 1 1 CH.01.10 EN AC-AMg5 9 Dźwignia 2 2 CH01.09 M St5 8 Dźwignia 1 2 CH.01.08 M St5 7 Płyta tłoczyska 1 CH.01.07 M St5 6 Tulefea ślizgowa siłownika 1 CH.01.06 CuSn5Zn5Pb5 5 Tłoczysko siłownika 1 CH.01.05 2 C 45 4 Tłok siłownika 1 CH.01.04 EN AC-AIMg5 3 Pokrywka dolna siłownika 1 CH.01.03 EN AC-AMg5 2 Cylinder siłownika 1 CH.01.02 EN AC-AMg5 1 Element mocujący 1 CH.01.01 EN AC-AIMg5 wg PN wg PN wg PN wg PN wg PN wg PN wg PN wg PN wg PN wg PN wg PN złożony Lp. Nazwa przedmiotu Projek. Ucz. szt normy rysunku Nazwa przedmiotu: Konstr. Nazwisko Chwytak manipulatora Rysów. Nazwisko Spraw. Nazwa zakładu Nazwisko Data Podpis Materiał Masa Uwagi Podz. 1:1 Nr rysunku Arkusz CH.0100 2/2 Rys. 35c. Rysunek złożeniowy chwytaka, arkusz 2/2 (tabliczka rysunku z wykazem części - format A4) 25 Rys. 36. Rysunek wykonawczy jednej części chwytaka 26