adit.sztuki_dla dzieci i młodzieży_cz.II-2

Agencja Dramatu i Teatru
poleca dobre sztuki dla dzieci i młodzieŜy cz. 2: MŁODZIEś
Szanowni Państwo,
podobnie jak w przypadku sztuk dla dzieci, istotnym kryterium wyboru tekstów dla
młodzieży było podejście autora do tematu, ze świadomością procesu kształtowania się
osobowości i tożsamości młodych ludzi. Prezentowane sztuki nie popadają w moralizatorski
ton, nie infantylizują młodego człowieka, nie używają prostych klisz i łatwych odpowiedzi,
przez co pozostawiają przestrzeń dla odbiorcy. Wreszcie, pojawiają się w nich światy
aktualne – oddające nerw współczesności, zaczerpnięte z popkultury, czy rzeczywistości
wirtualnej, zarówno w języku, jak i w temacie zanurzone w świecie młodych ludzi, a przede
wszystkim zawierające palące tematy społeczne: problem uzależnienia od dopalaczy
(Superman nie żyje), przemocy - w skrajnych przypadkach terroryzmu - w szkole (Instynkt
gry; Znikomość) i w domu (Niebiańskie istoty; Tamta twarz), wykluczenia czy procesu
asymilacji społecznej (Błękit doskonały; Elling & Kjell Bjarne) i wreszcie tłamszenia
osobowości (Nietykalne; Wszechświat w pigułce). Cechą wspólną tych sztuk jest to, że są
one interesujące również dla widza dorosłego. Traktowanie młodego widza jak partnera a
nie ucznia sprawia, że granice gatunkowe dramatów stają się nieostre i sztuki te mogą być
również dobrze odbierane przez szersze grono widzów.
Takim dobrym przykładem dramatu dla młodzieży (i nie tylko) jest Dziwny przypadek psa
nocną porą Simona Stephensa, sztuka pod opieką ADiT, która miała ostatnio swoją premierę
w Teatrze Dramatycznym (Scena na Woli) w reżyserii Jakuba Krofty. To opowieść o chłopcu z
zespołem Aspergera (sceniczna adaptacja powieści Marka Haddona), próbującym odnaleźć
się w świecie, który nie do końca go rozumie. Podobnie jak Christopher odkrywa tajemnicę
zabójstwa psa, my mamy okazję odkryć świat widziany z perspektywy „odmieńca”, w inności
dostrzec normalność. Temat odmiennego sposobu widzenia świata wynikającego z
autyzmu podejmują również dwie inne sztuki, które zamieszczamy w dzisiejszej ofercie:
znany z filmowego pierwowzoru Rain Man Dana Gordona, pokrzepiająca i wzruszająca
historia pojednania braci i przezwyciężania ograniczeń (nie tylko choroby), oraz Dewiacja
węgierskiego pisarza Akosa Nemetha, przybierająca dotkliwy i brutalny obraz braku
akceptacji upośledzonych ludzi.
Podzieliliśmy sztuki na bloki tematyczne, które wskazują główne problemy na jakie położone
zostały w nich akcenty, choć tematy te płynnie się przenikają. Pierwszy z nich INNE
SPOJRZENIA obejmuje Rain Mana i Dewiację, czyli sztuki o potrzebie porozumienia z
osobami upośledzonymi. Kolejnym istotnym blokiem tematycznym jest DOJRZEWANIE:
polecamy w nim dwie sztuki Roberta Jarosza, którego śmiało można określić jako jednego z
najciekawszych polskich autorów sztuk młodzieżowych. Dramaty te tworzą jedyną w swoim
rodzaju mieszankę baśni, bajek, i realizmu zaczerpniętego z aktualnych wydarzeń. Zarówno
w Szczurzymsynu i Wnyku znajdą Państwo niezwykle oryginalne i poetyckie światy, które
jednocześnie nie tracą nic z realności i doraźności podejmowanych problemów z jakimi
zmaga się dojrzewający człowiek.
1
Agencja Dramatu i Teatru
Pozostałe, wspomniane już wcześniej sztuki, przyporządkowaliśmy do pozostałych bloków
tematycznych: WYKLUCZENIA, UZALEŻNIENIA, W SZKOLE, oraz W RODZINIE.
Zapraszamy do lektury!
* - gwiazdka przy tytule oznacza, że sztuka miała już swoją polską premierę.
INNE SPOJRZENIA
DAN GORDON
Rain Man
przekład: Julita Grodek
obsada: 2K, 4M
gatunek: sztuka psychologiczno-obyczajowa
Sztuka powstała w 2009 r. jest zręczną adaptacją scenariusza filmu z r. 1988 o tym samym tytule. Dan Gordon
zachował jego dramatyzm i komizm, proponując głęboką psychologiczną analizę związku dwóch skrajnie
różnych od siebie braci. Choć autyzm nie jest tematem tej sztuki, dowiadujemy się z niej bardzo wiele o świecie
dotkniętych tą chorobą. Dla ludzi zdrowych są oni często nową szansą doświadczenia samych siebie i
duchowego rozwoju. Charlie Babitt, podobnie jak jego zmarły ojciec, ma kłopoty z okazywaniem miłości. Charlie
zamiast fortuny otrzymuje w spadku... cierpiącego na autyzm genialnego pod względem matematycznym brata,
który przebywa w zakładzie. Porywa Raymonda. Zamierza z niego uczynić zakładnika i w ten sposób dostać
swoją część spadku, którego jedynym beneficjentem jest Ray. Materialistyczna motywacja zamienia się wkrótce
w prawdziwą opiekuńczość i braterską więź. Bracia Babitt tworzą fantastyczny duet. Wyruszają w pełną przygód
podróż. Postawieni w trudnych sytuacjach uczą się nowych umiejętności. Charlie zaczyna widzieć swój egoizm.
Związek z Rayem wpływa także na jego stosunek do Susan. Ostatecznie Charlie odwozi brata do zakładu,
zamierza się jednak ubiegać o opiekę nad nim. Ray jest odzyskanym Rain Manem, który w dzieciństwie był dla
niego jedynym źródłem miłości i przyjaźni. Teraz Charlie ma szansę, żeby obdarzyć tym samym Raymonda.
Spotkanie Rain Mana to dla Charliego także szansa na pogodzenie się ze zmarłym ojcem, który nie wiedział, jak
go kochać. Godząc się z ojcem, godzi się jednocześnie z sobą samym.
ÁKOS NÉMETH
Dewiacja/Deviancia
przekład: Jolanta Jarmołowicz
obsada: 4K, 2M (Bea – 20 lat, Żaneta – 18 lat, Mona – nastolatka, Pani Rak – matka Bei i Żanety; Pan Janek, Pan
Stasiu – ok. 60-tki)
gatunek: dramat
czas: współczesność, jesień
miejsce: sklep ogrodniczy i kwiaciarnia, mieszkanie, sklepik z dewocjonaliami, pomieszczenie w więzieniu,
pomieszczenie w szpitalu, autobus
Historia rodzinna, w której śledzimy cierpienia autystycznej dziewczynki Żanety w środowisku, w którym każdy
toczy żałosną walkę o przetrwanie, choć na wygraną nikt nie ma szans. Bea mimo młodego wieku prowadzi już
samodzielne życie, które skutkuje ciążą z nieodpowiedzialnym narkomanem. Pewnego dnia Bea załatwia
Żanecie pracę w Ogrodnictwie Jan Jedwabny, gdzie w tajemnicy przed właścicielem hodowana jest marihuana.
Szef firmy, Pan Janek, przyjmuje Żani tylko dlatego, że dostaje za to dofinansowanie od rządu. Życzliwość
okazuje Żani jedynie Pan Stasiu, ogrodnik. Pan Janek z powodów finansowych szuka pretekstu do wyrzucenia
Pana Stasia i wykorzystuje do tego Żani – nakłania ją, by zrobiła zdjęcie pijącemu w pracy ogrodnikowi. Żani jest
nieustannie manipulowana i wykorzystywana przez otoczenie. Németh ukazuje prymitywny stosunek do
człowieka i jego upośledzenia oraz jakie konsekwencje niesie ze sobą brak miłości, zainteresowania i akceptacji
wobec bliskich ludzi. Sztuka wydana w antologii Współczesny dramat węgierski.
2
Agencja Dramatu i Teatru
DOJRZEWANIE
ROBERT JAROSZ
Szczurzysyn
obsada:1K, 9M (do zagrania przez pięcioro aktorów)
gatunek: dramat
Poetycka, alegoryczna sztuka o inności, wykluczeniu, niezrozumieniu oraz spirali nienawiści, które wyciskają
piętno na osobowości dorastającego człowieka. Głównym bohaterem jest Szczurzysyn – chłopiec o innym niż
otoczenie kolorze skóry, którego poczynania komentuje Szczurzydziad. Szczurzysyn nie ma przyjaciół, to ludzie
– prymitywni w swoich zachowaniach Autochtoni – bawią się nim. A robią to w sposób okrutny, dlatego
chłopiec czeka na dzień zemsty na swoich oprawcach. Okazją jest spotkanie ze Starym Niedźwiedziem –
człowiekiem, który nienawidzi ludzi i rzuca weń jabłkami. Stary Niedźwiedź i Szczurzysyn są nosicielami piętna,
każdy innego, które wyklucza ich ze społeczności. Szczurzysyn dokona na sąsiedzie okrutnej zbrodni, posługując
się jego własną bronią. Na koniec ze zgliszczy po pożarze wyłoni się dziwny, nad wyraz dorosły Bobas (metafora
niewinności?), który zachęci Szczurzegosyna do kolejnych aktów przemocy, które okażą się już nie takie trudne,
jak na początku. Jarosz w oryginalny sposób prowokuje utartymi konwencjami i motywami bajkowymi i
baśniowymi, jak niewinną z pozoru dziecięcą zabawą „Stary niedźwiedź mocno śpi”, pokazując jej upiorny
wymiar. Tekst otrzymał nagrodę specjalną jury w roku 2010 w Konkursie na Sztukę Teatralną dla Dzieci i
Młodzieży organizowanym przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu. Został opublikowany w 30. zeszycie
„Nowych Sztuk dla Dzieci i Młodzieży” oraz przeczytany w reż. Waldemara Raźniaka podczas
Międzynarodowego Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni.
Wnyk*
obsada: 6K, 4M (do zagrania przez pięcioro aktorów)
postaci: Syn; Pies; Suka; Suczka; Ojciec; Matka; Kobieta; Staruszka; Koleś; Ona
gatunek: dramat
Sztuka o dojrzewaniu, eskapizmie, potrzebie odnalezienia własnej drogi, poszukiwaniu miłości i przyjaźni.
Perypetie głównego bohatera – Syna – opowiada Pies, jego alter ego. Rodzice od najmłodszych lat gasili
entuzjazm Syna do wielkich rzeczy i słów, dlatego dość wcześnie się zbuntował. Partnerką swojej pierwszej
ucieczki Syn czyni Sukę, dziewczyna jednak ginie pod kołami samochodu. Wtedy właśnie Syn postanawia
zamienić się w Psa, pragnąc wymyślić siebie na nowo. Tym razem wiąże się z Kobietą, z którą razem napadają
Staruszkę, niczym Bonnie i Clyde lub żądni zemsty, przewrotni Jaś i Małgosia. Syn ma problem z bliskością i
wchodzeniem w związki, dlatego odrzuca Kobietę, gdy ta zapragnie czegoś więcej. Wdając się w bójkę w barze,
wkracza na drogę przestępstwa. Jego postępowanie wygląda na swoistą zemstę na rodzicach, którym wyznaje
szczerą nienawiść. Któregoś dnia Syn powraca do domu rodziców – a może wszystko to, co się działo, było
jedynie złym snem? Jednak pocałunek Matki już smakuje fałszywie, obco. Syn pragnie znowu uciec: dosłownie
lub przez samobójstwo. Sztukę zamyka symboliczna scena wizyty u dentystki, którą prosi, by wyrwała mu
zdrowy ząb. Nikt nie może pomóc chłopakowi... Wnyk to fragmentaryczna opowieść prowadzona bez linearnej
konsekwencji zdarzeń, zapisana w rwanych dialogach, fleszach z przeszłości. Nasuwa skojarzenie z mitem o
synu marnotrawnym à rebours. Sztuka opublikowana w „Dialogu” (2/2011), w 2011 r. odbyło się jej czytanie
performatywne w reż. Waldemara Raźniaka w gdańskim Klubie Żak. Prapremiera: Opolski Teatr Lalki i Aktora,
reżyseria: Bogusław Kierc, 2012. Nagroda w Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
SIMON BURT
Nietykalne/Untouchable*
przekład: Julita Grodek
dramat dla młodzieży
2K / młode dziewczyny
Niepokojąca sztuka o dojrzewaniu, poszukiwaniu swojego miejsca w życiu oraz wyzwalaniu się z toksycznego
związku. Ten ostatni problem dotyczy „nietykalnej” przez zewnętrzny świat przyjaźni Maniszy i Luis oraz
związku Maniszy z jej chłopakiem Mehirem. Ich problemy przenoszą się na życie rodzinne. Matka zraniona
odejściem Luis najpierw godzi się na jej „zniknięcie”, aby córka mogła należycie skonsumować swoją
3
Agencja Dramatu i Teatru
niezależność, potem pozwala jej z powrotem wrócić na łono rodziny. Tekst operuje miejskim, wulgarnym
slangiem, dialogi mają wiele emocjonalnych odcieni i niedopowiedzeń. Polska prapremiera: Teatr Wytwórnia
Warszawa, reż. Wojciech Starostecki, 2007.
Wszechświat w pigułce/Bottle Universe
przekład: Julita Grodek
dramat dla młodzieży
1K, 2M / dziewczyna i chłopak oraz ich nauczyciel w średnim wieku
Historia o trudnym dorastaniu i próbie ocalenia własnej indywidualności i człowieczeństwa. Dave i Lauren to
nastoletni uczniowie skazani na samodzielne borykanie się z traumą doświadczeń zdobytych w domu i szkole. Z
czasem stają się dla siebie nawzajem terapeutami. Dziewczyna oducza kolegę agresji; on próbuje wyciągnąć ją z
depresji i wyleczyć z myśli samobójczych. Wspólnie usiłują wyrwać się z chaosu, który zgotowali im rodzice i
najbliższe otoczenie. Świadkiem tej niezwykłej psychoterapii jest Nauczyciel – osoba okrutna, znęcająca się nad
wychowankami. Sam twierdzi, że to życie, szkoła i sami uczniowie uczynili go takim. W gruncie rzeczy jednak
współczuje dwójce młodych ludzi, którzy chcą żyć normalnie w nienormalnej rzeczywistości. Jest to wnikliwe
studium współczesnych patologii; dotkliwy, analityczny portret ludzi takich, jakimi stworzył ich świat i świata
takiego, jakim uczynili go ludzie.
WYKLUCZENIA
NIS-MOMME STOCKMANN
Błękit doskonały/ Das blaue, blaue Meer
2K, 2M + role epizodyczne
przekład: Jacek Kaduczak
dramat
osoby: Darko – nastolatek, alkoholik; Ciemka – osiedlowa prostytutka; Elle – najlepszy przyjaciel Darko; Ulrike –
czternastoletnia siostra Elle, regularnie gwałcona przez własnego ojca + postacie epizodyczne
Darko chleje. Chleje tak, że mózg staje. Tak, że mu wypadają zęby i zapomina, jak się nazywa. Chleje, żeby
zapomnieć o beznadziejnym życiu na zapomnianym przez Boga i ludzi blokowisku. Pewnego dnia pojawia się
ona – dziewiętnastoletnia osiedlowa prostytutka. Dzięki niej Darko odczuwa coś niezwykłego – nadzieję.
Współcześni „kochankowie z ulicy Kamiennej” mają dość odwagi, by zacząć marzyć o niemożliwym: o ucieczce z
tego beznadziejnego miejsca i życia. Wkrótce okaże się, że ucieczka jest niemożliwa, a ich życie nie może się
zmienić. Autor ostro i trafnie opisuje „środowisko naturalne wszelkich perwersji z doskonałymi warunkami
klimatycznymi”, bez epatowania ludzkim nieszczęściem. Kreśli wyraziste portrety ludzi złapanych w pułapkę
beznadziei i stara się odpowiedzieć na pytanie: kto właściwie jest temu winny? Kto lub co sprawia, że ludzie
trafiają w takie miejsca i co się potem z nimi dzieje? Siłę opowieści wzmacnia jej forma, łącząca prozę i dramat
w jednorodną całość, oraz anarchizujący i bardzo celny język.
AXEL HELLSTENIUS i PETTER NÆSS
Elling & Kjell Bjarne *
2K, 3M
przekład Halina Thylwe
dramat na podstawie powieści Ingvara Ambjørnsena Bracia krwi
dwóch zagubionych 40-latków, ich opiekun w średnim wieku i młoda kobieta
Elling to nadwrażliwy intelektualista, wychowany przez matkę w kompletnej izolacji od świata zewnętrznego;
Kjell Bjarne - ciągle nienasycony, ograniczony umysłowo osiłek, któremu w głowie tylko jedzenie i seks. Ci
groteskowi ludzie: pruderyjny maminsynek i niespełniony erotoman, początkowo zupełnie sobie obcy, z czasem
staną się parą nierozłącznych przyjaciół, wspólnie wkraczających na najeżoną licznymi niebezpieczeństwami
drogę powrotu do życia w społeczeństwie. Ma im w tym pomóc socjalne mieszkanie w centrum Oslo oraz ich
opiekun z urzędu, Franz. Obaj mężczyźni są jak duże dzieci, które uczą się samodzielności od podstaw. Pewnego
dnia wspólne życie tych dwojga odmieńców zostaje zmącone pojawieniem się ciężarnej kobiety, którą znajdują
nieprzytomną pod drzwiami swojego mieszkania. To prawdziwa próba dla ich przyjaźni. Kjell zakochuje się,
Elling czuje się zdradzony i odrzucony. Nowy układ okazuje się punktem wyjścia pozytywnych zmian w ich życiu:
4
Agencja Dramatu i Teatru
przyjaciele przestają być tak bardzo od siebie uzależnieni, a Elling odkrywa w sobie poetę. Kobieta rodzi
córeczkę, którą Kjell uznaje za swoje dziecko. Przed bohaterami pojawia się perspektywa ciekawego życia i
spełnienia marzeń. To wzruszająca opowieść o uczeniu się życia poprzez doświadczanie go na własny rachunek;
poruszająca i zabawna lekcja wrażliwości na innych wokół nas.
UZALEŻNIENIA
HOLGER SCHOBER
Superman nie żyje/Superman ist tot*
przekład: Karolina Bikont
obsada: 1K, 1M – młodzi: Karl – fan Marvel-Comics, Luisa – fanka DC Universe
gatunek: dramat
czas: współczesność
miejsce: sklep z komiksami, klub AA, mieszkanie Karla
Luisę „kręci” DC Universe, Karl kocha Marvel. Każdy fan komiksu wie, co to znaczy: dożywotnia wrogość,
sprzeczne poglądy, obopólna pogarda. Zaskakujące jest to, że w kwestii: „Do mnie czy do ciebie?” bardzo
szybko się dogadują.To jest początek historii miłosnej i dużych emocji – wywołanych także tym, że Luisa ma
nieograniczony dostęp do tego, co Karl łyka bez opamiętania. Ta chora miłość powoduje, że Luisa szybko
uzależnia się od substancji psychoaktywnych. Kiedy oboje są „na haju”, czują się niezniszczalni jak Superman.
Kiedy są na rauszu, mają nieodpartą potrzebę wcielania się w bohaterów komiksu. Schober pisze sztuki
mówiące o problemie uzależnienia młodzieży od dopalaczy. Ale nie prawi morałów, za to w sugestywny –
dosadny sposób opisuje, co dzieje się z psychiką człowieka uzależnionego. Śledzi uwodzicielską siłę mocy bez
ograniczeń. Pokazuje, że walka wręcz z autobusem jest zagrożeniem dla życia i może skończyć się śmiercią. Ale
cóż to za śmierć! Język sztuki znakomicie przystaje do tematu i charakterów postaci z wirtualnego świata gier i
komiksów.
Superman nie żyje miała światową prapremierę w listopadzie 2010 w Theater Heilbronn. Prapremiera polska
odbyła się 7 lipca 2012 w sopockim Teatrze Atelier, reż. Andre Ochodlo
PRZEMOC W SZKOLE
JULI ZEH/ BERNHARD STUDLAR
Instynkt gry/Spieltrieb
3K, 4M
przekład: Sława Lisiecka
adaptacja Bernhard Studlar
dramat
Ada jest nowa w szkole. Uchodzi za outsiderkę sprawiającą kłopoty wychowawcze, a zarazem wydaje się
niezwykle uzdolniona. Jej umysł, który przetrawił całą literaturę światową, postrzega świat jako nudny i mdły.
Ada poznaje Aleva, 18-letniego, atrakcyjnego i posiadającego nieodpartą siłę przyciągania nihilistę. Podczas
intelektualnych dysput w głowie Aleva rodzi się pomysł gry, w którą chce zaangażować Adę. Dziewczyna ma
uwieść Smutka – nauczyciela wuefu. Alev fotografuje ich zbliżenie z ukrycia, po czym pokazuje Smutkowi
zdjęcia.
Ada i Alev zamierzają poddać nauczyciela analizie, będącej częścią większego eksperymentu. Dzieje się jednak
inaczej, niż się spodziewali.
LARS NORÉN
Znikomość/Le 20 novembre*
przekład: Halina Thylwe
obsada: monodram dla młodego mężczyzny
gatunek: dramat
czas: współczesność
5
Agencja Dramatu i Teatru
Monolog młodego człowieka, który wziął do szkoły broń i zaczął strzelać do otaczających go ludzi. Bohater
wykrzykuje swój żal wobec świata, mediów, polityków, establishmentu, narzucających life style. Demaskuje
piękne hasła, które podano mu do wierzenia w szkole. Opowiada o szykanach ze strony "nauczycieli",
okrucieństwach "kolegów" kocących słabszego, o samotności, odrzuceniu, braku więzi. Sztuka oparta jest na
faktach. W listopadzie 2006 r. w szkole w Emsdetten uczeń postrzelił pięciu nauczycieli oraz kolegów z klasy, a
siebie zabił. Zostawił zapisy w internecie mówiące o samotności, mobbingu, prześladowaniu, którego
doświadczył w szkole. Te notatki posłużyły Norenowi jako materiał literacki i stanowią kanwą dramatu, który
zwraca uwagę na to, że tak naprawdę nie wiemy, co dzieje się wewnątrz młodych ludzi, szczególnie tych z
kompleksem odrzucenia. Prapremiera polska: 29.01. 2011, Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, reż.
André Hübner-Ochodlo.
PRZEMOC W RODZINIE
MICHELANNE FORSTER
Niebiańskie istoty/Daughters of Heaven
przekład: Julita Grodek
obsada: 5K, 4M
gatunek: dramat
czas: lata 50. XX wieku
miejsce: Christchurch w Nowej Zelandii
Sztuka miała swoją wersję filmową (Niebiańskie stworzenia, reż. Peter Jackson), która okazała się hitem. Za
kanwę opowieści posłużyły autentyczne wydarzenia: 22 czerwca 1954 w odległej części Victoria Park w
miejscowości Christchurch Juliet Hulme i Pauline Parker zatłukły na śmierć matkę Pauline. Sztuka opowiada o
namiętnej przyjaźni dziewcząt i wydarzeniach, które doprowadziły do morderstwa, o którym nowozelandzka
prowincja huczała od plotek a dziewczęta osadzono w dwóch osobnych więzieniach. Wyszło na jaw, że
bezpośrednią przyczyną zbrodni był fakt, że matka zabraniała córce spotykać się z przyjaciółką i kochanką.
Wyrafinowana Juliet i prostoduszna Pauline poznały się w szkole i „oszalały" na swoim punkcie. Zamieszkały w
fantastycznym, wymyślonym przez siebie świecie, pełnym przygód i poezji. Obie złożyły uroczysty ślub
pozostania ze sobą na wieki. Rodzina Juliet, dobrze sytuowana i bardziej liberalna (a właściwie obojętna na to,
co dzieje się z dziewczyną), patrzyła przez palce na jej „młodzieńczy wybryk". Pauline pozostawała pod kuratelą
ojca i konserwatywnej matki, która stanęła jej na drodze do wymarzonego życia z Juliet. Narratorami w sztuce
są osoby bezpośrednio zajmujące się śledztwem lub znające dziewczęta. Ich relacje służą jako wprowadzenie do
poszczególnych scen, akcja rozpoczyna się i kończy w więzieniu. Dramat analizuje stosunek Brytyjczyków do
klasy społecznej i płci, uwypukla negatywne aspekty życia na prowincji, takie jak zaściankowe myślenie,
hipokryzja i bigoteria.
POLLY STENHAM
Tamta twarz/That Face
4K, 2M
przekład: Klaudyna Rozhin
dramat
obsada: Mia – 15 lat, Izzy – 16-17 lat , Alice – 13 lat (rola bez tekstu), Henry – brat Mii, 18 lat, Martha – matka
Mii i Henry’ego, Hugh – ich ojciec
Portret dysfunkcjonalnej rodziny Ojciec, biznesmen, zostawił rodzinę by zacząć nowe życie w Hong Kongu. Gdy
wraca do Londynu, okazuje się, że jego była żona jest chroniczną alkoholiczką. Nastoletni syn Henry porzucił
szkołę, by zająć się matką, która żywi do niego kazirodcze uczucia. Jej młodsza córka, Mia, jest zagrożona
wyrzuceniem ze szkoły po tym jak odkryto jej uczestnictwo w sadystycznym obrzędzie przejścia. Nieobecny na
co dzień ojciec przybywa, by uporządkować ten bałagan. Przestrzeń gry jest zdominowana przez łóżko - miejsce
edypalnych konfrontacji między matką a uzależnionym od niej synem.
W tej oryginalnej sztuce widoczne są inspiracje twórczością Edwarda Albee i Tennessee Williamsa.
Nadzwyczaj odważna i żywiołowo teatralna. Pełna przejmujących obrazów, bezwzględnego okrucieństwa i
czarnego humoru. THAT FACE to sztuka butna i śmiała, dowcipna i mądra.
Sam Marlowe, The Times
6
Agencja Dramatu i Teatru
Na koniec przypominamy również o antologii młodzieżowych sztuk teatralnych węgierskich
autorów (w tym Sklepy internetowe obecnego również w tym przeglądzie Akosa Nemetha)
pt. Młodzi Węgrzy online, którą można zamawiać przez nasz sklep internetowy.
To tylko wybrane pozycje z szerokiej oferty sztuk młodzieżowych, które mogą Państwo
znaleźć w obu naszych głównych, na bieżąco aktualizowanych katalogach. Zachęcam do
zamawiania wybranych sztuk – przesyłamy je bezpłatnie drogą elektroniczną – oraz do
korzystania z katalogów, które znajdują się na stronie internetowej www.adit.art.pl w
zakładce „Sztuki”. Na naszej stronie znajdą Państwo także noty o autorach i tłumaczach.
Teksty wysyłamy bezpłatnie po zamówieniu pocztą elektroniczną.
Agencja Dramatu i Teatru
ul. Grójecka 186/124
02-390 Warszawa
tel.: 00 48 22 822 11 99
www.adit.art.pl
e-mail: [email protected], [email protected]
7