Wyznaczenie momentu minimum gwiazdy zmiennej z obserwacji
Transkrypt
Wyznaczenie momentu minimum gwiazdy zmiennej z obserwacji
Wyznaczenie momentu minimum gwiazdy zmiennej z obserwacji fotometrycznych Cel: Otrzymanie, na podstawie pełnego zestawu danych obserwacyjnych, krzywej zmian jasności gwiazdy zmiennej, oraz wyznaczenie na tej podstawie, wybraną przez siebie metodą, zaobserwowanego momentu minimum. Dane: 1. Pliki typu BIAS, DARK, FLAT FIELD zebrane bezpośrednio przed lub po obserwacjach gwiazdy zmiennej. Podczas obserwacji należy pamiętać o odpowiednim uzupełnieniu danych zapisywanych w nagłówkach plików. 2. Odpowiednio długa seria obserwacji gwiazdy zmiennej. Przed wykonaniem obserwacji należy poprawnie zogniskować teleskop, oraz dobrać czas ekspozycji tak, by w każdym z wybranych filtrów gwiazda zmienna i gwiazdy porównania i kontrolna, miały odpowiedni stosunek sygnału do szumu. Narzędzia: Preferencyjnie: program IRAF z pakietem NOAO. Zamiennie można użyć programów Midas, Daophot lub C-Munipack. Wykonanie: 1. Korzystając z plików BIAS, DARK oraz FLAT FIELD zredukować obrazy z gwiazdą zmienną. W IRAF-ie wykorzystujemy do tego celu polecenia zerocombine, darkcombine oraz flatcombine, łącznie z poleceniem ccdproc. Należy pamiętać, by przed uśrednieniem pliki DARK zredukować na BIAS (jeśli jest to konieczne). FLAT FIELD należy zredukować na BIAS, i DARK odpowiednio przeskalowany na czas ekspozycji. Obrazy z gwiazdami redukowane są poleceniem ccdproc, pamiętać jednak należy o przeskalowaniu pliku DARK na czas ekspozycji, i wzięciu pliku FLAT FIELD dla odpowiedniego filtru. 2. Z poziomu IRAF-a uruchomić program SAOImage poleceniem „!ds9&”, wczytać reprezentacyjny obrazek poleceniem „display nazwa_obrazka.fits”, i poleceniem imexamine zmierzyć FWHM gwiazd, poziom i sigmę szumu tła nieba na wyświetlonym obrazku. Oszacować także rozmiar potrzebnej apertury i obszaru wyznaczania poziomu tła tak, by zminimalizować błąd fotometrii podawany przez program. Wartości te będą potrzebne do dalszej redukcji. 3. Zidentyfikować gwiazdy na poszczególnych obrazkach korzystając z polecenia daofind z pakietu noao.digiphot.apphot 4. Wyznaczyć jasności znalezionych gwiazd metodą aperturową poleceniem phot. By sporządzić krzywą zmian jasności gwiazdy, wraz z jasnościami i ich błędami, zapisać należy także czas HJD. 5. Połączenia i posortowania otrzymanych wyników można dokonać poleceniami pdump i psort. 6. Dane dotyczące gwiazdy zmiennej oraz gwiazd porównania i kontrolnej zapisać w pliku tekstowym zawierającym kolumny HJD, mag_var, err_magvar, mag_comp, err_magcomp, 1 mag_kont, err_magkont. Plik ten wykorzystać do sporządzenia wykresu krzywej zmian jasności gwiazdy, ∆mag vs. HJD, oraz do dopasowania momentu minimum wybraną przez siebie metodą. Jeśli przeprowadzono obserwacje wielobarwne, moment minimum wyznaczyć niezależnie w każdym filtrze, a potem uzyskane wartości odpowiednio uśrednić. Wyniki: 1. Pokazać fragment obrazu z zaznaczoną gwiazdą zmienną, gwiazdą (gwiazdami) porównania i gwiazdą kontrolną. 2. Podać podstawową charakterystykę obserwowanej gwiazdy zmiennej i gwiazd pomocniczych. Podać efemerydy gwiazdy zmiennej użyte do przewidzenia momentu minimum. 3. Opisać wykorzystywane zestawy danych, a w przypadku samodzielnego przeprowadzenia obserwacji dołączyć także odpowiedni dzienniczek obserwacyjny. 4. Opisać poszczególne kroki redukcji wraz z podaniem użytych wartości istotnych parametrów. W przypadku użycia programu IRAF w punkcie tym nie należy wymieniać użytych poleceń, ale efekty ich działania. Wykonując redukcję innym programem należy opisać użyte procedury. 5. Załączyć, dla porównania, przykładowy obraz z gwiazdą zmienną surowy i zredukowany na BIAS, DARK i FLAT FIELD. 6. Zamieścić wykres uzyskanej krzywej zmian jasności obserwowanej gwiazdy. 7. Opisać wybraną metodę wyznaczenia momentu minimum. 8. Podać wyznaczony moment minimum wraz z analizą niepewności uzyskanego wyniku. 2