Blok przedmiotów podstawowych

Blok przedmiotów podstawowych
KONSPEKT WYK£ADU
Prof. Jan Sikora
IEL, Politechnika Warszawska
NAZWA PRZEDMIOTU: Metody numeryczne
(ok.10 godz.)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest przedstawienie sùuchaczom nowoczesnych metod numerycznych
stosowanych w nowoczesnych technologiach.
Program zajêã:
Wykùad:
1. Metoda ró¿nic skoñczonych i jej modyfikacje
Wstêp do metody ró¿nic skoñczonych w przestrzeni 2D i 3D. Metoda skoñczonych
objêtoœci jako modyfikacja metody ró¿nic skoñczonych
2 godz.
2. Metoda elementów skoñczonych
Wstêp do metody elementów skoñczonych. Realizacja projektu indywidualnego
(MATLAB lub C++).
Omówienie przypadków szczególnych jak elementy nieskoñczone dla 2D i 3D.
4 godz.
3. Metoda elementów brzegowych
Przejœcie od opisu ró¿niczkowego do opisu caùkowego. Podstawy metody elementów
brzegowych, sformuùowanie Galerkina.
4 godz.
4. Wstêp do metody zbiorów poziomicowych
Zastosowanie metody zbiorów poziomicowych w praktyce. Metoda zbiorów
poziomicowych w ujêciu analitycznym
2 godz.
KONSPEKT WYK£ADU
Dr in¿. Stefan F. Filipowicz
Politechnika Warszawska
NAZWA PRZEDMIOTU: Komputerowe metody analizy i optymalizacji
obwodów elektrycznych
(ok.10 godz.)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest zapoznanie sùuchaczy z nowoczesnymi metodami modelowania i
symulacji numerycznej elementów i obwodów elektronicznych.
1. Formuùowanie opisów obwodów liniowych i nieliniowych.
Topologia obwodu, opis admitancyjna, równania hybrydowe, równania stanu
obwodów liniowych, równania obwodów nieliniowych rezystancyjnych, równania
stanu obwodów nieliniowych.
2. Komputerowe algorytmy rozwi¹zywania obwodów liniowych.
Algorytm Gaussa, rozkùad LU macierzy: algorytmy Crouta, Doolittle’a, Choleskiego,
dekompozycji LU z przestawieniami, okreœlanie wyznacznika macierzy i macierzy
odwrotnej.
3. Numeryczne rozwi¹zywanie równañ stanu obwodów liniowych.
Rozwi¹zywanie równañ stanu w dziedzinie czasu: obliczanie eAt, dokùadne i
przybli¿one caùkowanie równania stanu, rozwi¹zywanie równañ stanu w dziedzinie
czêstotliwoœci: zagadnienie wartoœci wùasnych, algorytm wyznaczania wartoœci
wùasnych, postaã wymierna transmitancji.
4. Algorytmy analizy obwodów nieliniowych rezystancyjnych.
Ogólny algorytm Newtona-Raphsona, odcinkowo liniowa wersja algorytmu, algorytm
kombinatoryczny okreœlania rozwi¹zañ obwodu, algorytm Huanga-Liu, opis programu
PWL, metoda kontynuacji.
5. Metody numeryczne caùkowania równan nieliniowych.
Algorytmy oparte na rozwiniêciu w szereg Taylora: algorytmy Rungego-Kutty,
algorytmy oparte na aproksymacji wielomianowej: Adama-Bashfortha, AdamsaMoultona, przewidywania i korekcji, stabilnoœã algorytmów wielokrokowych,
algorytmy Geera.
6. Komputerowe projektowanie obwodów z wykorzystaniem optymalizacji.
Problem projektowania obwodów, metody gradientowe optymalizacji bez ograniczeñ,
metody optymalizacji z ograniczeniami, analiza wra¿liwoœciowa, przykùady
programów optymalizacyjnych obwodów liniowych i nieliniowych.
KONSPEKT WYK£ADU
Dr in¿. Stefan F. Filipowicz
Politechnika Warszawska
NAZWA PRZEDMIOTU: Teoria Pola Elektromagnetycznego
(ok.14 godz.)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest przypomnienie doktorantom podstaw teorii pola
elektromagnetycznego.
1. Wstêp do teorii pola
Wiadomoœci wstêpne, ukùady wspóùrzêdnych, przegl¹d podstawowych operatorów i
niezbêdne wiadomoœci z geometrii ró¿niczkowej.
2. Pole elektrostatyczne
Wielkoœci opisuj¹ce pole elektryczne, indukcja elektryczna, prawo Gaussa, równania
Laplace’a i Poissona, warunki brzegowe w polu elektrostatycznym, metody obliczania pól
elektrostatycznych.
3. Staùe lub wolnozmienne pole elektryczne w œrodowisku przewodz¹cym
Pr¹d i gêstoœã pr¹du przewodzenia, prawo Ohma i pierwsze prawo Kirchhoffa w postaci
ró¿niczkowej, warunki brzegowe, analogie miedzy polem elektrycznym pr¹du staùego i
polem elektrostatycznym.
4. Pole magnetyczne staùe w czasie
Podstawowe wielkoœci pola magnetycznego, prawo przepùywu, potencjaù wektorowy pola
magnetycznego, warunki brzegowe, energia pola magnetycznego, metody oblizcania pól
magnetycznych.
5. Pole elektromagnetyczne
Pr¹d caùkowity, pierwsze i drugie równanie Maxwella, ukùad podstawowych równañ pola
elektromagnetycznego, równania Maxwella w postaci zespolonej, twierdzenie UmowaPoyntinga, promieniowanie fal elektromagnetycznych.
6. Zastosowanie teorii pola we wspóùczesnych technologiach
Podziaù na zadania proste i odwrotne, metody obliczania pól elektrycznych i
magnetycznych.
Blok przedmiotów uzupeùniaj¹cych
KONSPEKT WYK£ADU
Mgr in¿. Maciej Pañczyk
Katedra Informatyki PL
NAZWA PRZEDMIOTU: System operacyjny UNIX
(8h – wykùad, 12h – laboratorium)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest wprowadzenie w podstawowe zagadnienia dziaùania i praktycznej
pracy pod systemem operacyjnym UNIX.
Program zajêã:
Wykùad:
1. Historia, wersje i standardy systemu operacyjnego UNIX
2. Elementy budowy systemu: j¹dro, system plików, struktura dysku, prawa dostêpu,
typy plików, dowi¹zania, procesy
3. Praca pod systemem UNIX: œrodowisko powùoki sh, edytor vi, poczta elektroniczna,
drukowanie, automatyczne wykonywanie programów, archiwizacja danych,
przeadresowywanie wejœcia-wyjœcia, potoki i filtry, znaki specjalne i cytowanie,
kontrola procesów, poziomy pracy systemu.
4. Programowanie w shell’u
Literatura
[1] „Budowa systemu operacyjnego UNIX” Maurice J. Bach, WNT Warszawa 1995.
[2] „Biblia systemu UNIX V polecenia i programy u¿ytkowe” Stephen Prata, Donald
Martin, LT&P Warszawa 1994.
[3] „Linux kernel” Daniel P.Bovet & Marco Cesati, RM Warszawa 2001.
[4] „Linux systemy plików” Moshe Bar, RM Warszawa 2002.
[5] „Linux Programowanie” Neil Matthew, Richard Stones, Oficyna wydawnicza RM
Warszawa 1999.
[6] „Linux programowanie dla zaawansowanych” Mark Mitchell, Jeffrey Oldham, Alex
Samuel, RM Warszawa 2002.
[7] „Edytor vi” Linda Lamb & Arnold Robbins, Helinon Gliwice 2001.
[8] „Wyra¿enia regularne” Jeffry E.F.Friedl, Helion gliwice 2001.
[9] „Programowanie skryptów powùoki” Arnold Robbins, Nelson H.F. Beebe, Helion
Gliwice 2005.
Laboratorium:
Zapoznanie ze specyfik¹ budowy i pracy pod systemem UNIX. Opanowanie jêzyka
powùoki.
KONSPEKT WYK£ADU
Dr in¿. Krzysztof Polakowski
POLITECHNIKA WARSZAWSKA
Instytut Maszyn Elektrycznych
Zakùad Konstrukcji Urz¹dzeñ Elektrycznych
NAZWA PRZEDMIOTU: Modelowanie obiektów fizycznych w przestrzeni 2D i 3D z
wykorzystaniem CAD
(10h – wykùad, 10h – laboratorium)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest zapoznanie doktorantów z podstawami wspóùczesnej grafiki
komputerowej.
Program zajêã:
1.
Modelowanie w przestrzeni 2D
1.1 Wiadomoœci podstawowe
Przestrzeñ wirtualna, modelowanie przestrzeni 2D z wykorzystaniem kartezjañskiego
ukùadu odniesienia oraz wzglêdnych i bezwzglêdnych wspóùrzêdnych kartezjañskich i
biegunowych
Tworzenie podstawowych obiektów w przestrzeni 2D z wykorzystaniem programów z
grupy CAD
Tworzenie podstawowych obiektów pùaskich za pomoc¹ linii i polilinii
Wùaœciwoœci obiektów
Sposoby wyboru obiektów
Podstawowe sposoby modyfikacji obiektów
Praca w obszarze graficznym i tekstowym
1.2 Tworzenie zbiorów wskazañ
Sposoby wyboru obiektów
Automatyczne tworzenie zbiorów obiektów
Dostosowywanie opcji wyboru w œrodowisku systemowym
1.3 Tworzenie obiektów tekstowych
Napisy tekstowe
Akapity
Pola tekstowe
1.4 Tworzenie i zarz¹dzanie warstwami
Podstawy w zakresie tworzenia i sortowania warstw
Znaczenie warstwy 0
1.5 Tworzenie bloków z atrybutami
Definiowanie atrybutów i bloków
Zarz¹dzanie blokami
1.6 Tworzenie obiektów aksonometrycznych
Siatka aksonometryczna
Okr¹g aksonometryczny
1.7 Tworzenie kreskowania obszarów przekrojów
Wzory kreskowania
Wypeùnianie obszarów
Wypeùnianie gradientowe
Edycja kreskowania
1.8 Tworzenie obiektów typu multilinia
Style multilinii
Edycja multilinii
1.9 Tworzenie obwiedni typu polilinia i region
Automatyczne tworzenie regionów i polilinii
Operacje logiczne na zbiorach punktów
2. Modelowanie w przestrzeni 3D.
2.1 Sterowanie ukùadami wspóùrzêdnych
Znaczenie lokalnego i globalnego ukùadu wspóùrzêdnych
Transformacja ukùadu odniesienia
Ukùady wspóùrzêdnych w rzutach ortogonalnych
2.2 Wizualizacja obiektów przestrzennych
Interaktywne wodzenie kamery
Linie niewidoczne
2.3 Modelowanie w wirtualnej przestrzeni 3D
Wspóùrzêdne kartezjañskie, sferyczne i walcowe
Modelowanie krawêdziowe, œcianowe i bryùowe
Poziom i wysokoϋ pogrubienia
2.4 Modyfikacja obiektów 3D
Zmiana poùo¿enia obiektów w przestrzeni
Wùaœciwoœci œcianek, polilinii i powierzchni
2.5 Modelowanie bryùowe ACIS
Bryùy proste
Bryùy zùo¿one, operacje typu sumowanie, odejmowanie i znajdywanie czêœci wspólnej
bryù
Rzuty i przekroje bryù
2.6 Modyfikacje bryù
Úcinanie i zaokr¹glanie krawêdzi
Tworzenie zarysów przekrojów i dokonywanie przeciêã bryù
Modyfikowanie œcianek i krawêdzi
3. Zajêcia projektowe
W ramach zajêã projektowych przeprowadzone zostan¹ ãwiczenia polegaj¹ce na
zrealizowaniu przy pomocy programu AutoCAD 2006 PL firmy Autodesk in¿ynierskich
projektów odwzorowañ obiektów fizycznych na pùaszczyênie i w przestrzeni.
W ramach zajêã mo¿liwe jest uzyskanie certyfikatu Autodesk AutoCAD 2006PL Essentials.
Warunki uzyskania certyfikatu w zaù¹czeniu.
4. Literatura
[1]
[2]
Mazur J. Polakowski K. Kosiñski K. Grafika in¿ynierska z wykorzystaniem metod
CAD. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Warszawa 2004 r.
Pikoñ A. AutoCAD 2005 PL. Wydawnictwo HELION. Gliwice 2005 r.
KONSPEKT WYK£ADU
Dr Anna Kwiatkowska
Katedra Informatyki PL
NAZWA PRZEDMIOTU: Programowanie w jêzyku Java
(ok.30 godz.)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest zapoznanie doktorantów z nowoczesnym jêzykiem programowania.
Program zajêã:
Wykùad:
1. Wstêp do programowania w Javie
Rodzaje programów Javy. Úrodowisko programistyczne Javy. Kompilacja i uruchamianie
programów.
2. Programowanie obiektowe w Javie
Czêœci skùadowe jêzyka. Zarz¹dzanie pamiêci¹. Tworzenie klas i aplikacji. Pakiety.
Interfejsy.
3. Tworzenie apletów i aplikacji graficznych
Cykl ¿ycia apletu. Umieszczanie apletów na stronach WWW. Tworzenie graficznego
interfejsu u¿ytkownika.
Obsùuga zdarzeñ. Dodawanie grafiki i dêwiêku.
4. Obsùuga bùêdów przy pomocy wyj¹tków
5. Programowanie wspóùbie¿ne
6. Obsùuga wejœcia-wyjœcia
7. Programowanie wizualne w technice JavaBeans
8. Obsùuga baz danych przy pomocy interfejsu JDBC (Java Database Connectivity)
9. Serwlety i technologia Java Server Pages
10. Programowanie sieciowe
Literatura:
[1] Bielecki J., Java 3RMI, podstawy programowania rozproszonego. Wydawnictwo Helion,
1999.
[2] Eckel B., Thinking in Java, edycja polska. Wydawnictwo Helion, 2001.
[3] Grochala M., Java, aplikacje bazodanowe. Wydawnictwo Helion, 2001.
[4] Lemay L., Cadenhead R., Java 2 dla ka¿dego. Wydawnictwo Helion, 2001.
KONSPEKT WYK£ADU
Dr Anna Kwiatkowska
Katedra Informatyki PL
NAZWA PRZEDMIOTU: Wprowadzenie do tworzenia stron WWW
(ok.11 godz.)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest zapoznanie doktorantów z metodami tworzenia stron WWW.
Program zajêã:
Wykùad:
1. Rola usùugi WWW w obecnej rzeczywistoœci
2. Zasady projektowania poprawnego serwisu
3. Jêzyk HTML
a. Podstawowe elementy jêzyka
b. Postaã dokumentu HTMl
c. Wstawianie grafiki i poù¹czeñ z innymi stronami
d. Tworzenie ukùadu strony – ramki i tabele
e. Akcja na stronie –formularze
4. Ujednolicenie postaci serwisu - Arkusze Reguù Stylistycznych
Literatura:
Literatura zostanie podana sùuchaczom na wykùadzie.
ok. 1 godz.
ok.
ok.
ok.
ok.
ok.
1 godz.
1 godz.
2 godz.
2 godz.
2 godz.
Blok przedmiotów specjalistycznych
KONSPEKT WYK£ADU
dr hab. in¿. Zdzisùaw Ýycki
Instytut Elektrotechniki
NAZWA PRZEDMIOTU: Historia techniki
(ok. 9 godz.)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest zapoznanie doktorantów z histori¹ rozwoju techniki.
Program zajêã:
1. Najstarsze cywilizacje œwiata. Cywilizacje: mezopotamska, sumeryjsko - arkadyjska,
chiñska i egipska
2. Osi¹gniêcia techniczne staro¿ytnego Egiptu i Chin. Materiaùy, budowle (techniki), wyroby
3. Staro¿ytna wiedza o magnetyzmie. Powoùania na Talesa i Arystotelesa. rod a chiñskie.
Aleksander z Afrodisias (przeùom II III w), Piotr z Maricourt (XII w), Mikoùaj Kubañczyk
(XV w).
4. Era elektrostatyki i galwanizmu. Nowe spojrzenie na magnetyzm - W. Gibert (XVI w).
Butelka lejdejska. Odkrycie ogniwa galwanicznego - A. Volta.
5. Praktyczne wykorzystywanie zjawisk elektrycznych i magnetycznych. Dokonania
elektrolizy. Wywoùanie ùuku elektrycznego - H. Davy. Wydarzenia poprzedzaj¹ce
powstawanie ery elektrotechniki (elektrodynamiki): odkrycia H.Ch. Ersteda, A.M.
Ampera, J.B. Biota, i F. Savarta. Zbudowanie: solenoidu - D.F. Arago (udoskonalenia J.
Henry'ego) oraz galwanometru - J.S. Schweigger. Sformuùowanie prawa Ohma. Odkrycia
zjawiska indukcji elektromagnetycznej - M. Faraday. Sformuùowanie reguùy H.F.Lenza.
Pierwsze maszyny elektryczne: H. Pixii, Dal Negro, wynalazca P. M.
6. Progresywny rozwój i dùugotrwaùa regresja w rozwoju maszyn elektrycznych. Maszyny:
L. Clarka, U. Ritchie'go, E. Stoerera i innych. Pierwsze maszyny o wzbudzeniu
elektromagnetycznym. Doliwo - Dobrowolski. Wpùyw materiaùów magnetycznych na
rozwój w dziedzinie maszyn elektrycznych.
7. Historia rozwoju materiaùów magnetycznie twardych. Stale wêglowe, wolframowe,
chromowe, kobaltowe. Stopy Fe w poù¹czeniu z Ni, Al oraz Co. Ferryty. Materiaùy z
domieszkami ziem rzadkich. Technologia. Prognozy dotycz¹ce kierunków rozwoju.
8. Historia odkryã metali i wpùyw tych odkryã na postêp techniczny. Uwarunkowania
rozwoju maszyn i urz¹dzeñ elektrycznych, sprzêtu elektronicznego oraz innych
wyrobów.
9. Historia rozwoju elektroniki. Historia powstawania teorii budowy atomu. Przyrz¹dy
elektroniczne.
10. Elektroenergetyka na œwiecie i w Polsce. Historia rozwoju elektrowni parowych,
j¹drowych i wiatrowych.
11. Rozwój przemysùu w Polsce. Hutnictwo, przemysùy - tekstylny, elektrotechniczny,
maszynowy, œrodki transportu l¹dowego i wodnego.
12. Powstawanie i rozwój technicznego szkolnictwa wy¿szego w Polsce. Politechniki:
Lwowska, Warszawska, Wrocùawska, Gdañska i pozostaùe oraz WAT i Szkoùa im.
Wawelberga.
KONSPEKT WYK£ADU
dr hab. in¿. Jacek Sosnowski, e-mail: [email protected]
Instytut Elektrotechniki
NAZWA PRZEDMIOTU: Nowe materiaùy elektrotechniczne
(ok. 30 godz.)
Cel i zakres zajêã:
Wiele wskazuje na to, ¿e wiek XXI bêdzie okresem rozwoju nowych technologii i nowych
materiaùów. Zmusza nas do tego coraz bardziej sytuacja powolnego wyczerpywania obecnych
podstawowych surowców i êródeù energii jak ropa, gaz, wêgiel i zwi¹zana z tym koniecznoœã
wiêkszego zaanga¿owania w niekonwencjonalne rozwi¹zania czêsto nano lub
mikrotechnologie, prowadz¹ce do miniaturyzacji urz¹dzeñ i ich enero-oszczêdnoœci. Nowe
generacje urz¹dzeñ zarówno elektrycznych jak i elektronicznych realizowaã mo¿na za
pomoc¹ nowych materiaùów inteligentnych – funkcjonalnych. W trakcie wykùadu
sùuchaczom przedstawione zostan¹ nowe materiaùy stosowane ju¿ obecnie lub w nieodlegùej
przyszùoœci
w
elektryce:
przedewszystkim
wysokotemperaturowe
materiaùy
nadprzewodnikowe typu YBaCuO, BiSCCO, MgB 2 oraz fullereny.
Te ostatnie materiaùy s¹ równie¿ interesuj¹ce dla elektroniki w postaci nanorurek, jako
materiaùy póùprzewodnikowe. Omówione bêd¹ na wykùadzie tak¿e nowe materiaùy
póùprzewodnikowe, gdy¿ dotychczasowa elektronika i energoelektronika oparta najesz na
krzemie, materiale znanym ju¿ od XIX wieku. Od tego czasu nast¹più znaczny postêp w tym
zakresie – pocz¹wszy od materiaùów z w¹sk¹ przerw¹ energetyczn¹ HgSe, Gs, a skoñczywszy
na póùprzewodnikach póùmagnetycznych, stanowi¹cych obecnie rewolucjê w dziedzinie
elektroniki i otwieraj¹cych now¹ dziedzinê wiedzy i techniki – spinotronikê.
Gwaùtowny postêp nast¹più równie¿ w dziedzinie materiaùów magnetycznych poprzez
wykorzystanie ziem rzadkich, co prowadzi w efekcie do uzyskania olbrzymich wartoœci
zamro¿onego strumienia w magnesach neodymowych NdBFe i innych.
Dla kompletnoœci omówione zostan¹ tak¿e materiaùy dielektryczne, gdy¿ materiaùy te s¹
przede wszystkim wa¿ne w elektryce oraz zauwa¿my na przykùad, ¿e wysokotemperaturowe
materiaùy nadprzewodnikowe traktowaã mo¿na wùaœnie jako domieszkowan¹ fazê izolatora
Motta.
W ramach wykùadu przedstawione zostan¹ zarówno wùaœciwoœci wymienionych materiaùów,
jak te¿ podstawowe pojêcia i modele teoretyczne ich opisu oraz metody otrzymywania i
przede wszystkim perspektywiczne mo¿liwoœci zastosowañ.
Program zajêã:
1-6.
Materiaùy nadprzewodnikowe, Kriogenika w Polsce, rys historyczny, otrzymywanie
niskich temperatur, skraplanie gazów. Podstawowe wùaœciwoœci materiaùów
nadprzewodnikowych i cieczy nadpùynnych, Elektrodynamika nadprzewodników.
Równania Ginzburga-Landaua i ich rozwi¹zania. Energia powierzchniowa
nadprzewodników. Podziaù na dwa rodzaje nadprzewodników: I-ego i II-go rodzaju.
Kwantowane nici wirowe i ich dynamika. Teoria BCS, problem Coopera jednej pary,
funkcja falowa stanu podstawowego. Wysokotemperaturowe nadprzewodniki
ceramiczne i fullereny. Modele nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego: model
Hubbarda, model bipolaronowy, model t-J. Elektro-technologia materiaùów
nadprzewodnikowych, druty i taœmy nadprzewodnikowe, Kwantowe efekty
interferencyjne: zjawiska Josephsona staùopr¹dowe i niestacjonarne. Zù¹cza
nadprzewodnikowe, tunelowanie par Coopera. Aplikacje nadprzewodnictwa w
energetyce, medycynie, perspektywy aplikacji nadprzewodników ceramicznych:
elektromagnesy nadprzewodnikowe, generatory synchroniczne, linie przesyùowe,
separatory nadprzewodnikowe, transformatory, doprowadzenia pr¹dowe, tomografy
komputerowe, akceleratory cz¹stek elementarnych, magazynowanie energii, silniki
elektryczne, ograniczniki pr¹dów zwarciowych, lewitacja nadprzewodnikowa.
Aplikacje nadprzewodnictwa w elektronice: nadprzewodnikowe interferometry
kwantowe (SQUiD-y), czujniki elektroniczne, kamery A/D, czujniki pola
magnetycznego, wzorzec napiêcia, bolometry, ukùady przeù¹czaj¹ce, Zagadnienia
stabilnoœci i strat materiaùów nadprzewodnikowych, rozchodzenie siê strefy
rezystywnej (quench).
7.
Materiaùy inteligentne
8-12. Nowe materiaùy póùprzewodnikowe – podstawowe pojêcia teorii ciaùa staùego i
struktury pasmowej, materiaùy z w¹sk¹ i szerok¹ przerw¹ energetyczn¹,
póùprzewodniki nadprzewodz¹ce oraz póùmagnetyczne. Spinotronika i krople
kwantowe. Nowe mo¿liwoœci zastosowañ.
13-14. Materiaùy magnetyczne. Modele teoretyczne, podstawowe wùaœciwoœci oraz
zastosowania.
15.
Materiaùy izolacyjne – dielektryki.
KONSPEKT WYK£ADU
Dr in¿. Wojciech Krajewski
Instytut Elektrotechniki
NAZWA PRZEDMIOTU: Identyfikacja pól elektromagnetycznych niskiej
czêstotliwoœci w œrodowisku czùowieka i na stanowiskach pracy
(ok. 3 godz.)
Cel zajêã:
Celem przedmiotu jest zapoznanie doktorantów z nowoczesnymi metodami analizy pola
elektromagnetycznego.
Program zajêã:
1. Wiadomoœci ogólne
1.1. Podstawowe równania elektrodynamiki klasycznej
1.2. •ródùa pól elektromagnetycznych niskiej czêstotliwoœci
1.3. Mechanizmy oddziaùywania pól elektromagnetycznych na organizmy ¿ywe i
elementy techniczne
2. Regulacje prawne ograniczaj¹ce poziomy pól elektromagnetycznych
2.1. Krajowe przepisy dotycz¹ce pól elektromagnetycznych w œrodowisku czùowieka
2.2. Krajowe przepisy dotycz¹ce pól elektromagnetycznych na stanowiskach pracy
2.3. Przepisy zagraniczne (normy IEC, IEEE i EN)
3. Pomiarowa identyfikacja rozwa¿anych pól
3.1. Aparatura pomiarowa
3.2. Technika wykonywania pomiarów
3.3. Dokùadnoœã pomiarów
4. Obliczeniowe wyznaczanie rozkùadów pól elektromagnetycznych niskiej czêstotliwoœci
4.1. Metody analityczne
4.2. Metody numeryczne
4.3. Znormalizowany numeryczny model czùowieka w polu elektromagnetycznym niskiej
czêstotliwoœci
4.4. Przykùady obliczeñ pól w œrodowisku czùowieka i na stanowiskach pracy
4.4.2. Pola pod liniami WN
4.4.3. Pola na terenie stacji WN
4.4.4. Modelowanie zagro¿eñ elektromagnetycznych w warunkach pracy pod
napiêciem
4.5. Porównanie wyników obliczeñ z wynikami pomiarów
5. Komercyjne pakiety oprogramowania do analizy trójwymiarowych pól elektrycznych i
magnetycznych w s¹siedztwie i na terenie obiektów elektroenergetycznych
5.1. Pakiet EFC–400 firmy Narda (USA, Niemcy)
5.2. Opracowany w Instytucie Elektrotechniki pakiet oprogramowania EMFA