CS Lewis „Opowieści z Narnii” - Aslan i najciekawsza scena w lekturze

C. S. Lewis „Opowieści z Narnii” - Aslan i
najciekawsza scena w lekturze
Aslan z „Opowieści z Narnii” to postać wyjątkowa. Potężny, silny i dobry
lew zawsze postępuje właściwie i daje przykład innym. Łączy w sobie
niezwykłą moc i łagodność. Jest jednocześnie królem i sługą. Włada
Narnią i służy dobru. Aslan odgrywa kluczową rolę w całym cyklu, jako
stwórca i prawowity władca Narnii, pojawia się w każdej jego części.
Szczególnie wzruszająca scena z jego udziałem została opisana w
części zatytułowanej „Lew, czarownica i stara szafa”, gdzie Aslan musi
umrzeć, by ocalić Edmunda i całą krainę.
Zła Biała Czarownica zamierza zabić Edmunda, to jej prawo, ponieważ
chłopiec okazał się zdrajcą, a zgodnie ze starym prawem, zdrajcy mają
zginąć na Kamiennym Stole zamienieni w głaz przez czarownicę. I choć
rodzeństwo wybaczyło bratu, że opowiedział się po stronie Białej
Czarownicy przeciwko nim, nie ma to znaczenia. Chłopiec musi ponieść
zasłużoną karę, w przeciwnym razie cała kraina zostanie pochłonięta
przez ogień i wodę. Dzieci nie wiedzą, co zrobić, nie chcą stracić brata,
ale nie mogą też dopuścić do zagłady całej Narnii. Dlatego wszyscy są
szczęśliwi, kiedy Aslan po krótkiej rozmowie z Białą Czarownicą
oznajmia, że zrezygnowała ona ze swego prawa do wymierzenia
sprawiedliwości. Wśród powszechnej radości, nikt się specjalnie nie
zastanawia, dlaczego zła Jadis zgadza się na takie rozwiązanie, ani
dlaczego lew nie podziela ogólnego nastroju.
W nocy Łucja jest niespokojna, nie może spać i zastanawia się nad
minionymi wypadkami, wtedy zauważa, że Aslan opuszcza ich obóz.
Wraz z Zuzanną chce za nim pójść, ale Wielki Lew się na to nie
zgadza, każe im zostać w obozie, a sam odchodzi w ciemność. Potem
następuje najbardziej wzruszająca scena w całej opowieści. Aslan
dobrowolnie poddaje się Czarownicy, pozwala się poniżyć i zabić. Cała
armia Jadis zbiera się triumfalnie wokół Kamiennego Stołu, by patrzeć
na ostateczną klęskę swego wroga. Okazuje się, że Wielki Lew zgodził
się ponieść śmierć zamiast Edmunda, to dlatego był smutny, kiedy
wszyscy cieszyli się z uwolnienia chłopca od kary. Jego śmierć była
ceną, którą obiecał Białej Czarownicy. Jadis napawa się zemstą,
najpierw każe związać Aslana, potem obciąć mu jego bujną grzywę, a
na pysk nakłada mu kaganiec. Potężny władca zostaje pozbawiony
atrybutów swej potęgi, jest bezsilny wobec okrutnej czarownicy. Jadis
przyznaje, że zgodziła się przyjąć ofiarę Aslana, który poświęcił swoje
życie za życie Edmunda, ale nie znaczy to, że nie zniszczy chłopca w
czasie bitwy. W końcu przebija bezbronnego lwa nożem, zadając mu
śmierć.
Dziewczynki przybywają na miejsce kaźni, kiedy lew już nie żyje, widok
jego potężnego skrępowanego ciała, pozbawionego dumnej grzywy jest
dla nich bardzo bolesny. Czują ogromny smutek i stratę. Ich największy
przyjaciel dał dowód niezwykłej miłości i poświęcenia. Próbują zerwać
grube więzy, krępujące martwe ciało, ale są na to za słabe, czarownica
użyła najmocniejszych sznurów. Wtedy pojawiają się myszy i
pracowicie przegryzają liny. Łucja i Zuzanna całą noc płaczą nad ciałem
przyjaciela. Nie spodziewają się żadnego pocieszenia, tym większe jest
ich zaskoczenie, kiedy rano widzą go żywego. Za sprawą pradawnych
mocy Kamienny Stół pęka, ciało Wielkiego Lwa rozsypuje się w proch,
by po chwili wrócić do świata żywych w swej dawnej, wspaniałej
postaci.
Zaskoczenie i szczęście dziewczynek jest ogromne, niczego nie
pragnęły bardziej jak odzyskania dawnego przyjaciela, który tak wiele
dla nich zrobił. Wielki Lew tłumaczy im, że zgodnie z odwiecznym
prawem panującym w Narnii, znacznie starszym niż sama Biała
Czarownica, jeśli ktoś niewinny poświeci się w obronie zdrajcy i
dobrowolnie umrze na Kamiennym Stole, będzie to koniec tego
strasznego ołtarza. Zgodnie z tą przepowiednią Kamienny Stół rozpadł
się, a jego ostatnia ofiara odzyskała życie, ponieważ nawet śmierć
musiała ustąpić przed tym potężnym prawem.
Wielki Lew wykazał się wielką odwagą i miłością. Przyjął na siebie karę,
którą powinien był ponieść Edmund, zgodził się cierpieć, by ocalić
chłopca i cała Narnię. Dzięki niemu dobro mogło wreszcie
zatriumfować. Kamienny Stół się rozpadł, tak że nikt więcej nie poniósł
już na nim śmierci. Dzięki Aslanowi dzieci odebrały też najważniejszą
lekcję przyjaźni.