Rozdział 3 - Helion Edukacja

Rozdział 3.
Nauka pisania na klawiaturze komputera
Ćwiczenie 1. Krzyżówka
Rozwiąż poniższą krzyżówkę. Hasło utworzą litery z wyróżnionych pól, ułożone w odpowiedniej kolejności.
1.
2.
3.
4.
5.
1.
Służą do pisania na klawiaturze komputera.
2.
Za jej pomocą wydajemy polecenia komputerowi.
3.
Pierwsze słowo popularnego programu do nauki pisania na klawiaturze komputera.
4.
Przy jego pomocy nagrywa się mowę.
5.
Większość programów komputerowych zawiera wbudowaną ...
Hasło:
Przepisz poniższe teksty w edytorze tekstu zainstalowanym na Twoim szkolnym komputerze. Zapisz pliki w
katalogu TEKSTY.
Ćwiczenie 2. Pływanie w powietrzu
Jeśli kiedykolwiek płynąłeś łodzią, to orientujesz się, że podróż statkiem to przemieszczanie raczej powolne.
Dzieje się tak, dlatego, że woda ma o wiele większą gęstość od powietrza i staje na przeszkodzie wszystkiemu,
co próbuje się w niej poruszać. To zjawisko nazywane jest oporem wody. Im większa jest łódź, tym większą
posiada ona powierzchnię zetknięcia z woda i tym większy opór musi więc pokonać.
Jednakże dwa rodzaje urządzeń transportowych - poduszkowce i wodoloty - mogą pokonywać odległości o
wiele prędzej niż łodzie, gdyż w czasie jazdy tylko mała ich część styka się z wodą. Poduszkowiec to coś
pośredniego pomiędzy łodzią a samolotem. Nie płynie on, lecz leci tuż ponad powierzchnią wody na poduszce
powietrznej. Z wodą styka się tylko koniec jego nadmuchiwanego fartucha. Wodolot (hydropłat) sunie po
wodzie na niewielkich płatach nośnych, które wynoszą kadłub ponad powierzchnię wody. Najszybszy
poduszkowiec osiąga prędkość 65 węzłów (120 km/h), a najszybszy wodolot - około 50 węzłów (90 km/h).
"Świat wczoraj i dziś. Jak pracują maszyny", Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1991
Ćwiczenie 3. Pierwsze dinozaury
Przed około 220 milionami lat istniały na Ziemi liczne grupy dużych gadów. Jedną z tych grup były tekodonty.
Miały one bardziej proste nogi niż inne gady oraz ostre zęby, którymi rozdzierały zdobycz; chętnie przebywały
w wodzie. Wiele z nich było podobnych do dzisiejszych krokodyli, a ich przodkowie również byli przodkami
krokodyli. Z tekodontów wywodzi się jeszcze jedna grupa gadów - dinozaury.
Przed 205 milionami lat z tekodontów rozwinęły się dinozaury. Ich nogi były ustawione pionowo pod tułowiem,
a niektóre z nich biegały na tylnych kończynach. Osiągały znaczną szybkość i utrzymywały równowagę przy
pomocy ogona. Stosunkowo szybko wytworzyły się obydwie duże grupy dinozaurów: gadzio- i
ptasiomiedniczne.
Gadziomiedniczne (Saurischia), które pojawiły się wcześniej, dzieliły się na dwie grupy. Jedna z nich, do której
należały prozauropody, takie jak np. plateozaur (Plateosaurus), była prawdopodobnie spokrewniona z
olbrzymimi zauropodami, które były roślinożerne i poruszały się na czterech nogach. Drugą grupę stanowiły
drapieżne teropody takie jak celofyz (Coelophysis), które biegały na dwóch nogach.
"Świat wczoraj i dziś. Jak żyły dinozaury", Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1991
Ćwiczenie 4. Niebo w nocy
W 1609 r. uczony Galileusz zbudował małą lunetę i użył jej do obserwacji nieba. Zdumiało go, jak dużo
wówczas zobaczył: widział Księżyc pokryty kraterami i odkrył inne księżyce krążące wokół planety Jowisz.
Dostrzegł więcej gwiazd niż ktokolwiek przedtem.
W miarę, jak naukowcy budowali większe i lepsze teleskopy, przez które mogli zajrzeć dalej w Kosmos,
uświadomili sobie, że wszystkie gwiazdy widziane z Ziemi tworzą ogromną grupę gwiazd zwaną galaktyką.
Później daleko za nią zobaczyli inne galaktyki, a potem jeszcze dalej - tajemnicze kwazary, które wyglądają jak
gwiazdy, lecz mogą być młodymi galaktykami. Pomiędzy gwiazdami obserwowali też jarzące się chmury pyłu i
gazu, zwane mgławicami, oraz wybuchy gwiazd.
Nowoczesne teleskopy działają niemal tak samo jak luneta Galileusza. Teraz, gdy teleskopy wysyła się w
przestrzeń, a sondy kosmiczne odwiedzają różne planety, ciągle dowiadujemy się coraz więcej o niezbadanym
jeszcze Kosmosie.
"Świat wczoraj i dziś. Budowa wszechświata", Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1991
Ćwiczenie 5. Siedem cudów świata antycznego
Grecki poeta Antypater z Sydonu ponad 2000 lat temu sporządził listę najsłynniejszych budowli i dzieł sztuki
tamtych czasów. Budowle te stały się później znane na całym świecie pod nazwą "Siedmiu cudów świata". Nie
wiemy dokładnie, dlaczego Antypater sporządził takie zestawienie. Możliwe, że posłużyło ono jako rodzaj
przewodnika po wschodnim obszarze Morza Śródziemnego.
Liczba tych cudów ma też przypuszczalnie swoje znaczenie. Już od dawien dawna liczbę siedem uznawano za
świętą, a w zwyczajach ludowych i w religii wiązano ją ze szczególnymi lub tajemniczymi zdarzeniami.
Jak należało oczekiwać, niektóre z tych cudów zawaliły się w ciągu stuleci i rozpadły w gruzy, a późniejsi
pisarze sporządzali swoje własne listy "cudów świata".
Cuda świata antycznego wyróżniały się wśród innych budowli różnych epok swoją wyjątkowością i
niepowtarzalnością. Mogły to być ich niebywałe rozmiary, szczególny sposób budowy albo, po prostu,
niezwykłe piękno. Wszystkie te budowle miały jedną cechę wspólną - samo ich istnienie wprowadzało ludzi
każdorazowo w osłupienie i podziw.
Lista siedmiu cudów świata antycznego:
1. Posąg Zeusa w Olimpii
2. Świątynia Artemidy w Efezie
3. Kolos Rodyjski
4. Latarnia morska w Aleksandrii
5. Mauzoleum w Halikarnasie
6. Wielkie piramidy w Egipcie
7. Wiszące Ogrody w Babilonie
"Świat wczoraj i dziś. Siedem cudów świata", Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1990
Ćwiczenie 6. Lewiatan
Nazwa lewiatan pochodzi z biblijnego Starego Testamentu. Oznacza wielkiego potwora morskiego, a później
używano jej też do opisywania wszelkich dużych wielorybów. Płetwal błękitny to największe znane ziemskie
zwierzę wszechczasów. W oceanach południowych samice płetwala błękitnego mają średnio 26 m długości i
ważą po 109 ton. Samce osiągają przeciętnie długość 24 m i wagę około 85 ton. Duże okazy są coraz rzadsze.
Największy, kiedykolwiek opisany rekordzista, miał około 33 m długości i ważył około 177 ton.
Wieloryby są ssakami, potomkami prehistorycznych zwierząt lądowych, które prawdopodobnie weszły do
przybrzeżnych wód w poszukiwaniu ławic ryb i pozostały na stałe w oceanach. Wieloryby wyglądają jak wielkie
ryby i całe życie spędzają w wodzie. Pozostają jednak stałocieplne i muszą oddychać powietrzem. Jak inne ssaki,
są one żyworodne i swoje małe potomstwo karmią mlekiem.
"Świat wczoraj i dziś. Życie rekinów", Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1992