Materiały

Dzisiejsza
FRANCJA
8. seminarium
17 lutego 2010 r.
koordynator: Joanna Różycka-Thiriet
[email protected]
Temat:
Francuskie
kolejnymi wyborami
partie
polityczne
przed
Zaproszeni goście:
- Jean-Yves Leconte, Zgromadzenie Francuzów za Granicą
- Marek Rapacki, dziennikarz i wykładowca w Collegium Civitas
SŁOWNICZEK PRZETRWANIA
Nouveau Centre [nuwo sątr] – Nowe Centrum, centrowy koalicjant UMP.
Powstało kiedy część zwolenników François Bayrou poparła Nicolasa
Sarkozy’ego przed drugą turą wyborów prezydenckich w 2007 roku.
W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2007 Nouveau Centre i UMP nie
wystawiały przeciwko sobie kandydatów (co przy głosowaniu
większościowych w okręgach jednomandatowych ma wielkie znaczenie).
Nowe Centrum wyszło na tym aliansie dużo lepiej niż pragnący
zamanifestować niezależność Modem związany z
Bayrou (trzecim w ostatnich wyborach
prezydenckich). Przywódcą partii jest Hervé Morin, minister obrony.
La rue Solferino [la ru solferino] – ulica Solferino. W tym miejscu w Paryżu,
dokładnie w pałacyku pod numerem 10, znajduje się siedziba Partii Socjalistycznej.
Dlatego termin la rue Solferino utożsamiany jest z władzami partii.
Le premier secrétaire [ly premie sekreter] – pierwszy sekretarz. Coś nam to
przypomina… ale tak właśnie oficjalnie nazywa się przewodniczący Partii
Socjalistycznej we Francji.
Les éléphants [lezelefą] – słonie. Określenie niewiele młodsze niż sama Partia Socjalistyczna
w dzisiejszej formie. Pojawiło się już w 1973 roku na kongresie w Grenoble, choć w nieco innym
znaczeniu. Dzisiaj jako słonie określa się osobistości PS np. zasiadające we władzach Partii, szefów
frakcji lub tych, którzy kiedyś odgrywali w polityce wielkie znaczenie. Słoniami są politycy tacy jak
Laurent Fabius, Lionel Jospin, Pierre Mauroy, Jack Lang, Dominique Strauss-Kahn. Do tej kategorii
nie była z kolei nigdy zaliczana Ségolène Royal. Przeciwnie, jej relacje ze słoniami, nawet po
oficjalnym wyborze przez członków Partii Socjalistycznej na kandydatkę na prezydenta (16 listopada
2006 r.), nie były najlepsze. Termin ten ma negatywne, ironiczne zabarwienie, ponieważ zazwyczaj
uznaje się, że éléphants u władzy przebywają za długo, blokując do niej dostęp młodszym generacjom
i niekiedy reprezentują przestarzałe poglądy.
Le courant [ly kurą] – prąd, tendencja, nurt, frakcja. Pojęcie stosowane w odniesieniu do Partii
Socjalistycznej, w której faktycznie mamy do czynienia z szeregiem nurtów. Skupiają się one wokół
określonych idei np. socjaldemokratycznych czy ekologicznych. Bardzo ważna jest również osoba
lidera nurtu np. Dominique Strauss-Kahn, kiedy został wybrany na dyrektora Międzynarodowego
Funduszu Walutowego, osierocił swój prąd w partii. Oprócz courants w partii istnieją również
mniejsze grupki zwolenników danego polityka np. jospinistes, związani z byłem premierem Lionelem
Jospin.
La gauche de la gauche [la gosz dy la gosz] – lewica lewic, eufemizm od skrajna lewica (extrême
gauche). Pod tym pojęciem należy rozumieć partie jeszcze bardziej na lewo od Francuskiej Partii
Komunistycznej, takie jak trockistowskie Lutte ouvrière czy Nouveau Parti Anticapitaliste.
Le 21 avril [le węteę awril]– 21 kwietnia (2002 roku). Tego dnia Jean-Marie Le
Pen przechodzi do drugiej tury wyborów prezydenckich, uzyskując niecałe 17%
głosów i pokonując socjalistycznego premiera Lionela Jospin. Wydarzenie to było
szokiem dla Francuzów i wielką porażką Partii Socjalistycznej, o której do dziś się
pamięta.
PORTRETY MNIEJ ZNANYCH MĘŻCZYZN I KOBIET
Założyciel i rzecznik (partia nie ma przewodniczącego) Nowej Partii
Antykapitalistycznej (Nouveau Parti Anticapitaliste, NPA) Olivier
Besancenot urodził się w 1974 roku niedaleko Paryża. Od czternastego roku
życia angażował się w Jeunesses Communistes Revolutionnaires, grupie
młodzieży rewolucyjnej i komunistycznej, oraz w związku zawodowym
w podobnych barwach politycznych - CGT (Confédération Générale du
Travail). Po zrobieniu matury studiował historię na Uniwersytecie Paris X –
Nanterre i otrzymał licencjat. Następnie rozpoczął pracę na poczcie francuskiej
jako listonosz, angażując się cały czas u boku Alain Krivine, przedstawiciela
LCR, trockistowskiej Ligi Komunistycznej i Rewolucyjnej (będącej jeszcze
bardziej na lewo od Francuskiej Partii Komunistycznej,
PCF). W 2002 roku Olivier Besancenot kandydował na
prezydenta Republiki Francuskiej razem z Jacques’iem
Chirac’iem i Lionelem Jospin. Liczący zaledwie 28 lat
Besancenot był najmłodszym kandydatem. Otrzymał sporą liczbę 4,25% głosów. W
2007 roku uzyskał 4,08% i 5. miejsce. Zdobył o ponad 200 tys. głosów więcej niż 5
lat wcześniej. Jego dobre wyniki sprawiły, że stał się jednym z bardziej obiecujących
polityków młodej generacji. W lutym 2009 roku postanowił stworzyć nową partię –
NPA (zastępującą LCR). Na sztandarach partii jest antykapitalizm, socjalizm,
ekologia oraz rewolucjonizm. Twórca NPA uważa, iż przedsiębiorstwa osiągają za
duże zyski i że pomoc socjalna nie jest dość rozwinięta. Dlatego też jest on
zwolennikiem systemu antykapitalistycznego.
JAK TO SIĘ JE, CZYLI O FRANCUSKICH ZWYCZAJACH
La Chandeleur – francuska nazwa święta Matki Boskiej Gromnicznej (2 lutego). Dziś jednak
zaniedbano tradycje religijne, a wszystkie francuskie dzieci wiedzą przede wszystkim, iż 2 lutego
w domach smaży się naleśniki. Dlatego też co roku niecierpliwie czekają na ten dzień. Geneza słowa to
łacińskie Festą Candelarum, czyli chrześcijańskie święto, podczas którego wnoszono zapalone znicze
do domów, aby chronić je przed piorunami.
Mercredi des Cendres – Środa Popielcowa. Inaczej niż w Polsce, tego dnia w kościele popiołu nie
sypie na głowę, lecz naznacza się nim czoło człowieka. Środa Popielcowa otwiera okres Wielkiego
Postu (le Careme), a poprzedza ją Tłusty Wtorek (Mardi Gras).
Partnerem seminariów jest Fondation Robert Schuman w Paryżu