Untitled - Album Polski

„Odnaleziona przeszłość”
ROMUALD SULIŃSKI
Romuald
SULIŃSKI
Ppłk pil.
ur. 13.12.1908 Budy Grabskie / Skierniewice
† 04.02.1946 Wigston Magna k. Leicester (Wielka Brytania).
W 2008 roku mija 100. rocznica urodzin.
Rodzice Romualda:
Stanisława Sulińska z d. Kisielińska
(ur. 1879 Łowicz, † 09.05.1966 Skierniewice)
oraz
Romuald Suliński
(ur. 1876 Koryciniec, † 21.07.1934 Skierniewice)
Rodzice Romana Sulińskiego pochowani są na cmentarzu w
Skierniewicach (ul. Kozietulskiego)
Stanisława i Romuald Sulińscy
Chrzest Romualda:
Romuald Suliński został ochrzczony
6 lutego 1909 roku
w Kościele Parafialnym
pw. Św. Jakuba w Skierniewicach
Rodzicami chrzestnymi byli: Marceli Kisieliński oraz
Andrzej Jędrzejewski
Absolwent gimnazjum im. Bolesława Prusa
w Skierniewicach, maturzysta z 1929 r.
Do tej samej klasy chodzili Michał Stęborowski (pilot)
oraz Tadeusz Sułkowski (poeta).
Tadeusz Sułkowski został Honorowym Obywatelem
Skierniewic. W Skierniewicach są ulice Tadeusza
Sułkowskiego oraz Michała Stęborowskiego.
W sierpniu 1929 roku R. Suliński
rozpoczął dywizyjny kurs podchorąŜych
rezerwy piechoty w 26 pułku piechoty
w Gródku Jagiellońskim.
Po jego ukończeniu 1 września 1930 r.
został przeniesiony do rezerwy w stopniu
sierŜanta podchorąŜego.
Po roku postanowił jednak podjąć słuŜbę zawodową i
zdał pomyślnie egzamin do Szkoły PodchorąŜych
Lotnictwa w Dęblinie.
„Szkoła Orląt”
1 października 1931 r. rozpoczął naukę
w Szkole PodchorąŜych Lotnictwa w Dęblinie.
Absolwent VII promocji Szkoły PodchorąŜych
Lotnictwa w Dęblinie (22 lokata).
Promowany na podporucznika obserwatora
15 sierpnia 1933 r.
Napis, widniejący na sztandarze dęblińskiej
„Szkoły Orląt” oraz sztandarze Polskich Sił
Powietrznych: „Miłość Ŝąda ofiary”.
Romuald SULIŃSKI
pełnił następnie słuŜbę w 51
eskadrze 5 pułku lotniczego w Lidzie (Lida-Porubanek).
W 1934 r. odszedł do Centrum Wyszkolenia Oficerów
Lotnictwa w Dęblinie (odbył tam kurs pilotaŜu
podstawowego).
WyŜszy kurs pilotaŜu przeszedł w 1935 r. w Lotniczej
Szkole Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu.
Następnie pełnił słuŜbę w 141 eskadrze myśliwskiej 4
pułku w Toruniu (lekkie bombowce „Karaś”). Od 1938 w
42 eskadrze liniowej (przemianowanej na eskadrę
rozpoznawczą - wchodzącą w skład Armii „Pomorze”).
Zdjęcie R. Sulińskiego po ukończeniu „Szkoły Orląt” (pierwsze
zdjęcie w mundurze podporucznika).
Suliński podpisał się na nim i podarował koledze Stanisławowi
Skalskiemu. Poznali się w Toruniu.
Skalski to najskuteczniejszy polski pilot myśliwski.
Kampania wrześniowa 1939
Por. pil. R. Suliński juŜ 1 września 1939 r.
dokonywał lotów rozpoznawczych
(lotnisko w Zdunach).
4 września 1939 r. wziął udział w nalocie
bombowym na kołową kwaterę sztabu
jednostki pancernej w okolicach Nowego
Dworu (szosa z Sępolna na Koronowo).
Po 17 września 1939 roku wraz z innymi
lotnikami polskimi przedostał się poprzez
Rumunię, Francję do Wielkiej Brytanii.
Wstąpił do Polskich Sił
Powietrznych na Zachodzie.
Ewakuacja w kierunku granicy
Polski z Rumunią
42 eskadra na skutek cięŜkich strat zaczęła
przemieszczać się transportem kołowym trasą
poprzez: Brześć – Kowal – Torczyn – Łuck –
Dubno – Wiśniowiec – Buchacz – Tarnopol – do
Kołomyji.
Dowództwo na personelem latającym przejął
Suliński. Granicę w Kutach (na Czeremoszu)
przekroczyli nocą z 17 na 18 września 1939.
Trasa ewakuacyjna Sulińskiego z
Rumunii do Francji i Anglii
Grupa po przekroczeniu granicy została rozbrojona.
Musiała przebrać się w cywilne ubrania. Dotarła do
ambasady w Bukareszcie. Wszyscy otrzymali
paszporty (fałszywe nazwiska, wpisano inne zawody, inne daty
urodzenia) z wizami do Francji.
W pobliŜu Constanzy oczekiwali na transport morski.
Odpłynęli z portu Balcic (Morze Czarne) na statku
„St. Nicolaus” do Bejrutu a następnie na statku
„Ville de Strassburg” do Marsylii we Francji.
Dotarli tam 31 października 1939 r.
Trasa z Francji do Anglii
Romuald Suliński w dniu 31 października
1939 r. zszedł na ląd w Marsylii, skąd, po
krótkim postoju, został przewieziony do obozu
oficerskiego w Salon (Salon-de-Provence,
obecnie Base aérienne 701). W Salon, jako
dowódca 42 eskadry pisał meldunek do
Dowódcy Lotnictwa.
W styczniu 1940 roku (przez Cherbourg
i Southampton), trafił na stację RAF
Eastchurch w Wielkiej Brytanii.
W czasie wojny Ŝołnierz Polskich Sił
Powietrznych w Wielkiej Brytanii.
Rozpoczął słuŜbę w RAF (Royal Air Force –
Siły Powietrzne Wielkiej Brytanii).
Romuald Suliński posiadał numer słuŜbowy RAF
76647.
Pierwsze zdjęcie Sulińskiego w mundurze
robione w Wielkiej Brytanii
Polscy lotnicy w Anglii
JuŜ 25 października 1939 r. na konferencji delegacji
lotniczych Anglii, Francji i Polski strona brytyjska wyraziła
zgodę na przyjęcie 2300 polskich Ŝołnierzy wojsk
lotniczych (w tym około 300 personelu latającego).
Przybyłych do Wielkiej Brytanii lotników lokowano w
ośrodku na lotnisku Eastchurch pod Londynem.
W 1940 r. rozpoczęto wysyłanie pilotów na praktyczne
przeszkolenie w Redhill k. Londynu. Natomiast
obserwatorzy
i
strzelcy
samolotowi
wstępne
przeszkolenie przechodzili w Eastchurch, skąd potem
kierowano ich do odpowiednich szkół brytyjskich. Na
początek utworzono dwa polskie dywizjony
bombowe.
Kpt. pil. Romuald Suliński 1 lipca 1940 r.
znalazł się w pierwszym składzie 300.
Dywizjonu Bombowego „Ziemi
Mazowieckiej", gdzie objął dowództwo
eskadry „B".
Zawsze wykonywał trudne i odpowiedzialne zadania.
300 dywizjon bombowy Ziemi Mazowieckiej
został zorganizowany z personelu, przybywającego
z Francji na początku 1940 roku do polskiego
ośrodka w Eastchurch. Ludzi tych zaczęto
przeszkalać grupami, a miejscem ich szkoleń były:
dla pilotów - lotnisko w Redhill, natomiast dla
obserwatorów i strzelców - lotnisko Hucknall. Był
to pierwszy z polskich dywizjonów sformowanych w
Wielkiej Brytanii, gdyŜ za oficjalny dzień jego
powstania uznaje się 1 lipca 1940 roku.
Odznaka dywizjonu złoŜona była z kilku części. Wykonana w
kształcie herbu ksiąŜąt mazowieckich, podzielonego na cztery pola dwa perłowe i dwa czerwone. Motywami widocznymi na odznace były
- brytyjski lew, polski orzeł i numer, odpowiadający numerowi
dywizjonu 300 - CCC w górnej części herbu. Personel latający miał
prawo nosić szpilkę w węźle krawata. Dla oficerów była ona złota, dla
podoficerów - srebrna. Obie zawierały ukoronowaną liczbę 300.
Personel liczył 24 załogi, po trzech lotników kaŜda, na które to
składali się pilot, strzelec i radiotelegrafista.
300. dywizjon bombowy Ziemi Mazowieckiej
(300 Polish Sguadron)
Utworzony – 1 lipca 1940, Bramcote
PrzynaleŜność operacyjna – RAF Bomber Command
Pierwszy rozkaz dzienny – 23 sierpnia 1940, Swinderby
Gotowość operacyjna – 12 września 1940, Swinderby
Ostatnie zadanie bombowe – 25 kwietnia 1945,
Berchtesgaden
Rozwiązany – 2 stycznia 1947, Faldingworth
Główne akcje bojowe 300. dywizjonu
bombowego Ziemi Mazowieckiej
ataki na niemiecką flotę inwazyjną we Francji
niszczenie broni V (zarówno V1 jak i V2)
ofensywa przez kanał La Manche
ofensywa „Millennium"
Bitwa o Zagłębie Ruhry (Essen, Duisburg, Dortmund)
bombardowanie Hamburga
Bitwa o Berlin
lądowanie w Normandii (rozp. 6 czerwca 1944)
udział w inwazji Niemiec
operacja EXODUS (przewóz b. jeńców do Wlk. Brytanii)
operacja MANNA (zrzuty Ŝywności)
operacja DODGE (transport bryt. Ŝołnierzy z Włoch)
Zadania bojowe 1940-1941
Nocą z 14 na 15 września 1940 r. Romuald SULIŃSKI
jako dowódca jednej z trzech załóg wykonał dla 300.
dywizjonu pierwsze zadanie bojowe - nalot na port w
Boulogne (jego nawigatorem był por. Aleksander Bujalski,
a strzelcem-radiotelegrafistą sierŜ. Jan BieŜuński).
W okresie bitwy o Anglię wykonał jeszcze jeden lot (nocą
z 26 na 27 września nad Ostendę).
Po przezbrojeniu dywizjonu w listopadzie 1940 r. na
dwusilnikowe Wellingtony I z sześcioosobową załogą
Suliński został dowódcą załogi w składzie: por. naw.
Aleksander Bujalski, sierŜ. rtg. Aleksander BieŜuński, sierŜ.
strz. Antoni śychowski, sierŜ. strz. Julian Talkowski (drugi
pilot często się zmieniał). Od czerwca 1941 r. latał
natomiast jako pierwszy pilot z róŜnymi załogami, w tym
m.in. nowo przybyłymi do 300 dywizjonu, które prowadził
w ich pierwszych lotach bojowych.
Romuald Suliński na Wellingtonach I,
IV oraz III bombardował kolejno:
Rotterdam, Boulogne, Düsseldorf, Brest,
Berlin, Kilonię, Bremę, Kolonię, Mannheim,
Hamburg, Duisburg, Hawr, Rotterdam,
Dunkierkę, Emden, pancerniki Scharnhorst i
Gneisenau w Breście. Następnie znów
Kolonię, trzykrotnie Essen, Hamburg,
Dortmund, Rouen i Warnemünde. Dało to,
łącznie z lotami na Battle'ach i jednym lotem
nękającym nad Niemcami — 37 lotów
bojowych.
W ksiąŜce Wacława Króla „Polskie dywizjony lotnicze w
Wielkiej Brytanii 1940-1945” znaleźć moŜna informację, Ŝe
w nocy z 14 na 15 września 1940 r. trzy załogi
wykonywały pierwsze zadania bojowe – bombardowanie
niemieckich barek inwazyjnych w porcie francuskim
Boulogne.
Dowódcą pierwszej załogi był por. Romuald Suliński.
Załogi wykazały się duŜym bohaterstwem, a ich ogień
zniszczył wiele obiektów wroga.
***
Wśród lotów R. Sulińskiego kilka zasługuje na dodatkowy
komentarz. Nocą z 22 na 23 grudnia 1940 r. Suliński
uczestniczył jako dowódca jednej z załóg w pierwszym locie
bojowym Polaków na Wellingtonach. Celem były zbiorniki
paliwa w Rotterdamie. Nocą z 2 na 3 marca 1941 r.
(nalot na Brest) tuŜ po starcie zepsuła się dźwignia
przepustnicy jednego z silników w jego samolocie, na
skutek czego musiał lecieć cały czas na pełnym gazie.
Mimo to pomyślnie wykonał zadanie i powrócił do bazy,
lądując na jednym silniku.
Niecałe trzy tygodnie później, nocą z 23 na 24 marca
1941 r., znalazł się wśród siedmiu załóg 300 dywizjonu,
które wyznaczono do bombardowania Berlina.
Z powodu trudnych warunków pogodowych oraz złego
stanu lotniska (załogi startowały nie z Hemswell, lecz z
lotniska Langham) nad celem pojawiły się tylko cztery
maszyny, m.in. załoga Sulińskiego.
Załogi biorące udział w bombardowaniu Berlina
Romuald Suliński – dowódcą
300. dywizjonu bombowego
27 stycznia 1942 r. Suliński objął po mjr. pil. Stanisławie
Cwynarze dowództwo dywizjonu, które piastował przez
blisko pół roku. Po zakończeniu tury lotów bojowych
9 lipca 1942 r. przekazał je mjr. naw. Władysławowi
Dukszto. Odszedł do pracy sztabowej (doradca NW).
**
JuŜ po zakończeniu działań wojennych - 17 września
1945 r. objął po mjr. pil. Bolesławie Jarkowskim – juŜ po
raz drugi – stanowisko dowódcy 300 dywizjonu.
Zdjęcia samolotów i załóg
UśYWANE SAMOLOTY
FAIREY BATTLE Mk-I VII 1940 - XI 1940
VICKERS WELLINGTON Mk I X 1940 - XI 1941
VICKERS WELLINGTON Mk III I 1943 - IV 1943
VICKERS WELLINGTON Mk IV VIII 1941 - I 1943
VICKERS WELLINGTON Mk X III 1943 - IV 1944
AVRO LANCASTER Mk-I i III III 1944 - X 1946
***
Romuald Suliński –
wysokiej rangi oficer PSP
Romuald SULIŃSKI był dwukrotnie dowódcą 300. dywizjonu
bombowego „Ziemi Mazowieckiej”.
Pierwszy raz w okresie 27.01.1942-09.07.1942, kiedy był w
stopniu majora (W/Cdr – Wing Commander) oraz ponownie od
17.09.1945 r. do swej śmierci tj. do 04.02.1946 r.
W sierpniu 1942 r. został przeniesiony na naziemne stanowisko
w polskiej eskadrze „C" w brytyjskim 138 squadronie do misji
specjalnych (138 Special Duties Squadron).
Od początku 1943 r. słuŜył jako oficer łącznikowy w Sztabie
Naczelnego Wodza w Londynie z ramienia polskiej eskadry 138
squadronu.
***
Pamiątki 300. dywizjonu
bombowego
Zdjęcie Romualda Sulińskiego z
okresu słuŜby w PSP i RAF
Lotniska na których stacjonowały jednostki
300. dywizjonu bombowego
Lotnisko
Od
Do
Bramcote
01.07.1940
21.08.1940
Swinderby
22.08.1940
17.07.1941
Hemswell
18.07.1941
18.05.1942
Ingham
18.05.1942
31.01.1943
Hemswell
31.01.1943
22.06.1943
Ingham
22.06.1943
29.02.1944
Faldingworth
01.03.1944
02.01.1947
(do rozwią
rozwiązania)
PołoŜenie baz lotniczych
Dowódcy 300. dywizjonu bombowego
Nazwisko i imię
MAKOWSKI Wacł
Wacław
Od
Do
01.07.1940
17.07.1941
18.07.1941
26.01.1942
27.01.1942
08.07.1942
09.07.1942
30.10.1942
31.10.1942
03.05.1943
04.05.1943
17.11.1943
18.11.1943
17.01.1944
18.01.1944
31.03.1944
01.04.1944
01.02.1945
02.02.1945
16.09.1945
17.09.1945
21.02.1946 *
22.02.1946
02.01.1947
W/Cdr
W/Cdr (ppł
(ppłk inŜ
inŜ. pil.)
CWYNAR Stanisł
Stanisław
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
SULIŃ
SULIŃSKI ROMUALD
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
DUKSZTO Wł
Władysł
adysław
W/Cdr
W/Cdr (naw.)
KROPIŃ
KROPIŃSKI Adam
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
KUCHARSKI Mieczysł
Mieczysław
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
KUZIAN Kazimierz
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
KOWALCZYK Adam
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
POś
POśYCZKA Teofil
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
JARKOWSKI Bolesł
Bolesław
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
SULIŃ
SULIŃSKI ROMUALD
W/Cdr
W/Cdr (pil.)
JARKOWSKI Bolesł
Bolesław
W/Cdr
W/Cdr (pil., naw.)
Za bohaterstwo w walkach powietrznych
pil. Romuald SULIŃSKI otrzymał
następujące odznaczenia bojowe:
KSOVM – KrzyŜ Srebrny Orderu Virtuti Militari (9043)
KW – KrzyŜ Walecznych (czterokrotnie)
DSO – Distinguished Service Order (brytyjski Order Zaszczytnej
SłuŜby) – odznaczenie przyznane 13.10.1942
DFC – Distinguished Flying Cross (brytyjski Zaszczytny KrzyŜ
Lotniczy) – dekorowany 02.01.1942
POPil – Polowa Odznaka Pilota
W 1938 r. otrzymał Brązowy KrzyŜ Zasługi.
Tylko 8 polskich lotników walczących w
Polskich Silach Powietrznych na zachodzie
otrzymało order DSO. Wśród nich był
pil. Romuald SULIŃSKI. Order wręczał
mu gen. Arthur Harris (Dowódca Bomber Command).
DSO – Distinguished Service Order (brytyjski Order
Zaszczytnej SłuŜby). Order nadawany oficerom sił zbrojnych za
przynoszącą zasługi lub wybitną słuŜbę (ang. distinguished service)
podczas wojny.
Osoba odznaczona orderem ma prawo umieszczać po swoim nazwisku
litery „DSO”.
Odznaczenia - Gen. Arthur Harris
Jedno z ostatnich zdjęć Romualda
Widoczne baretki
odznaczeń zarówno
polskich jak i
brytyjskich.
W drugim rzędzie
baretek: DSO i DFC.
DFC
Na kołnierzu polski
stopień
podpułkownika
Ostatni Ŝyciowy lot…
Do ostatniego swojego lotu pil. Romuald
Suliński wystartował w dniu 4 lutego
1946 roku o godz. 12.00. Pilotował samolot
Avro Lancaster PA-269 oznaczony literami
BH-U.
Była godzina 13.20…. Ekstremalne warunki
pogodowe …
Samolot AVRO LANCASTER
Załoga samolotu PA269
Suliński Romuald
Jędrzejczyk Władysław Ryszard
Sułgut Czesław Kazimierz
Brzeziński Wacław
Mikuła Feliks
Szwandt Michał
ur. 13.12.1908
ur. 03.04.1915
ur. 10.02.1918
ur. 02.11.1918
ur. 16.09.1920
ur. 08.11.1917
(76647)
(P-2516)
(P-2930)
(793023)
(783490)
(794532)
Zginęli w dniu 4 lutego 1946 roku.
Historia śmierci Romana Sulińskiego
4 lutego 1946 odbywały się loty treningowe 300 dywizjonu.
Samoloty startowały z bazy Faldingworth. Było ich 8 samolotów.
W jednym z nich w Avro Lancaster PA269, znajdowała się załoga
w składzie W/C mjr/pilot Suliński Romuald.,
Romuald pilot W/O Szwandt
M., nawigator, F/Sg. Mikuła F., mechanik pokładowy, F/O Brzeziński
Wacław, radiotelegrafista i F/O Sułgat Cz. – strzelec.
Samolot oznakowany był literami BH-U (oznaczenie dywizjonu 300).
Po przeszło godzinnym locie samolot napotkał silną burzę w okolicy
Leicester i według świadków, o godzinie 13.20 w płomieniach
wyszedł spiralą z niskich chmur i eksplodował przy zderzeniu z
ziemią w m. WigstonWigston Magna.
Magna Cała załoga zginęła w wypadku.
Pochowana została na cmentarzu lotniczym w Newark koło
Nottingham.
Pogrzeb załogi samolotu
Pogrzeb na cmentarzu lotników w Newark –
7 lutego 1946 r.
Liturgię w pobliskiej kaplicy oraz na cmentarzu
sprawował ks. kapelan Franciszek Kącki (baza
Faldingworth).
Mowę poŜegnalną wygłosił Inspektor/ Dowódca
PSP gen. bryg. pil. Mateusz IŜycki oraz po.
dowódcy 300 db Bolesław Jarkowski.
Pogrzeb w Newark . . .
6 trumien polskich lotników było okryte
polskimi flagami
uczestniczył pododdział Ŝołnierzy RAF
odegrano hejnał poŜegnalny
oddano salwę honorową
oraz . . . . .
… dzisiaj juŜ wiemy, Ŝe ...
W pogrzebie uczestniczyła Ŝona Romualda
Sulińskiego – Halina Sulińska z d. Zawadzka.
Była ona obecna na lotnisku w Faldingworth.
Widziała start samolotu męŜa do ostatniego
Ŝyciowego lotu.
Halina Zawadzka pochodziła z Sosnowca. Jej
ojcem był dr Stanisław Zawadzki.
Ślub Haliny i Romualda odbył się 19 listopada
1938 r.
Cmentarz w Newark-on-Trent
„Śmierć kiedy przyjdzie, przyjdzie nie w porę…”
Początkowo na cmentarzu w Newark stały takie
drewniane krzyŜe
"Odszedłeś tak wcześnie
śe ani uwierzyć, ani się pogodzić
Śmierć tak punktualna
śe zawsze przychodzi nie w porę"
Oznaczenie grobu Romualda Sulińskiego F-329
"śołnierz polski bić
bić się
się moŜ
moŜe o wolność
wolność wszystkich narodó
narodów.
Umiera tylko dla Polski" (gen. Maczek)
Cmentarz w Newark
Cmentarz w Newark (Newark-on-Trent) – to
największa nekropolia polskich lotników. Poza Ŝołnierzami
Polskich Sił Powietrznych (351), spoczywają tam takŜe
Ŝołnierze Wojska Polskiego róŜnych rodzajów wojsk i słuŜb,
głównie 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej (57),
a takŜe trzech prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej
(Raczkiewicz Władysław † 09.06.1947, Zaleski August † 07.04.1972 ,
Ostrowski Stanisław † 24.03.1979 ).
Jest tam równieŜ tablica premiera i Naczelnego Wodza gen. Władysława Sikorskiego (†04.07.1943 w Gibraltarze,
ekshumowanego 13.09.1993 r. do Polski na Wawel).
Odnalezione szczątki samolotu…
Szkoła All Saint Junior School w Wigston Magna
W 1974 roku przy kopaniu fundamentów pod nową nowy budynek
szkolny w Wigston Magna napotkano na szczątki samolotu, które po
dociekaniach prowadzonych przez firmę architektów okazały się częściami
Lancastera polskiego Dywizjonu. To spowodowało, Ŝe na wniosek Koła
SLP w Leicester w roku 1975 władze lokalne zgodziły się na umieszczenie
tablicy pamiątkowej w lokalu szkoły, budowanej na miejscu tragicznego
wypadku. Inicjatorem był Czesław Wrzesień (301 db).
6 lutego 1978 roku w nowo wybudowanej szkole All Saint Junior
School, w Wigston Magna koło Leicester, odbyła się podniosła
uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej dla uczczenia pamięci załogi
samolotu Lancaster z 300. polskiego Dywizjonu Bombowego. Udział w niej
wzięli goście, reprezentacja władz, organizacje kombatanckie i
społeczeństwo polskie i angielskie.
Szkoła w Wigston Magna
All Saint Junior School
Jest to szkoła z klasami nauczania początkowego.
Z okazji okrągłych rocznic organizowane są tam
uroczystości związane z uczczeniem ofiar tej
katastrofy.
Dyrektorem szkoły jest p. Mary Lawson.
Pielęgnuje ona i zbiera wszelkie informacje i
pamiątki.
Ludność miasta jest wdzięczna opatrzności i
pilotowi za to, iŜ samolot nie spadł na szkołę, w
której było ok. 80 uczniów (Ŝaden z uczniów nie
zginął).
Tablica pamiątkowa w szkole w
Wigston Magna
Gdy Churchill mówił „... Nigdy
tak
wielu nie zawdzięczało tak
wiele tak niewielu ...",
to na pewno, wśród tych niewielu znajdował się polski pilot Romuald
Suliński.
(Słowa te zostały wypowiedziane w sierpniu 1940 roku przez Winstona Churchilla.
Były one skierowane do pilotów RAF’u, między innymi do polskich pilotów walczących
w silach powietrznych Wielkiej Brytanii)
Pamiątki po Sulińskim
Odznaczenia i inne pamiątki po zmarłym
otrzymała matka – Stanisława Sulińska
z d. Kisielińska. Część z nich, a mianowicie
odznaczenia, dokumenty osobiste, itp.
zostały wypoŜyczone przez rodzinę
organizatorom róŜnych uroczystości.
I …….. ślad po nich zaginął.
Matka R. Sulińskiego –
Stanisława Sulińska
Nazwisko R. SULIŃSKIEGO figuruje na pomniku Lotnika
Polskiego w Northolt (The Polish War Memorial)
oraz na Pomniku Lotników (Pole Mokotowskie, Warszawa).
Tablica na Pomniku Lotników
(Pole Mokotowskie – Warszawa)
Odznaczenia R. SULIŃSKIEGO
DSO - Distinguished Service Order
(brytyjski Order Zaszczytnej SłuŜby)
by
Tylko 8 polskich lotników w Polskich Siłach
Powietrznych w Wielkiej Brytanii otrzymało
order DSO, w tym Romuald Suliński.
Odznaczenie przyznane zostało Romualdowi Sulińskiemu
w dniu 13 października 1942 roku.
Order nadawany jest oficerom sił zbrojnych za przynoszącą zasługi lub
wybitną słuŜbę (ang. distinguished service) podczas wojny. Osoba
odznaczona orderem ma prawo umieszczać po swoim nazwisku litery
"DSO".
Rozwiązanie 300. dywizjonu
bombowego
11 października 1946 roku podpisano dokument o
rozwiązaniu 300. Dywizjonu Bombowego (oficjalnie
rozwiązany 2 stycznia 1947 r.).
Podczas istnienia jednostki wykonano 3891 lotów
bojowych (na bombardowanie i minowanie) w czasie
20 244 godzin. Zrzucono około 13 500 ton bomb,
dodatkowo kilkaset ton min morskich oraz 152 tony
Ŝywności podczas operacji MANNA. Straty bojowe i
niebojowe wyniosły 391 lotników poległych
zaginionych oraz 68 lotników trafiło do niewoli.
Marsz 300. dywizjonu bombowego
Ziemi Mazowieckiej
W obce nam kraje i dalekie morza
Pchnął na tułaczkę odwieczny nasz wróg
Prowadzi nas wolności święta zorza
A hasłem naszym jest Ojczyzna, Bóg.
Dywizjon Trzysta Mazowieckiej Ziemi
Mściciele krzywd nie znają co to znój
Czas jest dziś nieczem, drogi nam nie zmieni
Dywizjon Trzysta leci w krwawy bój.
Wielu z podniebnych wytrącono szlaków
Wielu nie ujrzy rodzinnych swych chat
Lecz nas jest więcej, zemsty groźnych ptaków
A imię nasze niechaj pozna świat.
Dywizjon Trzysta Mazowieckiej Ziemi
Mściciele krzywd, wędrowcy z obcych dróg
Śmierć na niestraszna, Polskę my znajdziemy
Dywizjon Trzysta - nam dopomóŜ Bóg.
Przyjaciele i koledzy Romualda
Michał Jan Stęborowski (ur. 07.06. 1909 w Regnowie, † 11.08. 1940)
– polski pilot myśliwski z okresu II wojny światowej, uczestnik Bitwy o
Anglię. Absolwent gimnazjum im. B. Prusa w Skierniewicach w 1929 r.
Był drugim polskim pilotem poległym w szeregach RAF. Zginął w rejonie
Portland nad Kanałem La Manche. Ciała nie odnaleziono.
Tadeusz Sułkowski (ur. 15.10.1907 w Skierniewicach, zm. 26 lipca
1960 w Londynie) - polski poeta, prozaik, krytyk i dramaturg. Absolwent
gimnazjum im. B. Prusa w Skierniewicach w 1929 r. Honorowy Obywatel
miasta od 1997 r.
W Skierniewicach są ulice Michała Stęborowskiego oraz Tadeusza
Sułkowskiego.
śyjący podwładni Sulińskiego
Józef Zubrzycki, l.94, mieszka w Krakowie
Czesław Blicharski, l.90, mieszka w Zabrzu
Włodzimierz Bernhardt, l.93, mieszka w
Warszawie
Z wymienionymi wyŜej osobami rozmawiano o
Romualdzie Sulińskim. Wypowiadają się bardzo
pozytywnie na temat swojego b. przełoŜonego.
Utrwalajmy pamięć o ludziach
i czynach osób zasłuŜonych w walce o
niepodległość Polski podczas
II wojny światowej i po jej zakończeniu.
Oddajmy honory naleŜne
bohaterstwu polskich lotników.
Uczcijmy pamięć śp. ppłk pil.
Romualda Sulińskiego.
Romuald Suliński
swoim Ŝyciem zasłuŜył na to,
aby Jego nazwisko znane było
nie tylko w Skierniewicach.
Powinien być uhonorowany
decyzjami władz i mieszkańców
(Honorowy Obywatel, tablica pamiątkowa,
nazwanie ulicy jego nazwiskiem).
Podwójnie umiera ten, kto umiera
tak młodo.
***
Nie umiera ten, kto trwa w pamięci
Ŝywych.
... Niech pamięć powróci
do tych, co zapomnieli,
a pozostanie na zawsze
u tych co pamiętają! ...
***
Opracował J. Kobacki - 2008