tutaj - VFS Global

DLA PODRÓŻNEGO
PODSTAWOWE INFORMACJE
O PRZEKRACZANIU GRANICY
RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ
Spis treści
Wstęp
I Dewizy lub krajowe środki płatnicze
II Zwrot podróżnym podatku VAT
III Podatek VAT BUS od przewozów
okazjonalnych
IV Przewóz rzeczy znajdujących się w
bagażu osobistym podróżnego
IV.I Dla podróżnego, który nie ma
miejsca
zamieszkania
w
strefie
nadgranicznej lub
nie
jest
pracownikiem zatrudnionym w strefie
nadgranicznej
IV.II Dla podróżnego, który ma
miejsce
zamieszkania
w
strefie
nadgranicznej lub jest
pracownikiem
zatrudnionym w strefie nadgranicznej
V Paliwa i smary
VI Broń i amunicja
VII Rośliny
VIII Zabytki i zasoby archiwalne
IX Zwierzęta i produkty pochodzenia
zwierzęcego
X Ochrona gatunków dzikiej fauny i flory w
drodze regulacji handlu nimi (CITES)
XI Azbest
XII Informacja celna
Państwami członkowskimi Unii
Europejskiej są:
Austria, Belgia, Bułgaria, Cypr, Czechy,
Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja,
Hiszpania, Holandia, Irlandia, Litwa,
Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Polska,
Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia,
Szwecja, Węgry, Wielka Brytania, Włochy.
Krajami trzecimi są:
Państwa niebędące państwami
członkowskimi Unii Europejskiej, a także ich
terytoria zależne, autonomiczne i
stowarzyszone oraz terytoria zależne,
autonomiczne i stowarzyszone państw
członkowskich Unii Europejskiej.
Towary mogą być wprowadzane na
obszar celny Rzeczypospolitej lub
wyprowadzane z tego obszaru przez
otwarte dla danego ruchu przejścia
graniczne. Wprowadzanie towarów na
obszar celny Rzeczypospolitej i ich
wyprowadzanie z tego obszaru jest
dozwolone wyłącznie drogą celną
określoną przez organ celny i zgodnie z
jego instrukcjami, chyba że przepis
odrębny stanowi inaczej.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 19 marca
2004 roku Prawo celne (Dz. U. Nr 68, pozycja
622 z późniejszymi zmianami).
stan prawny na dzień 1 grudnia 2008
roku
Wstęp
DLA PODRÓŻNEGO
PODSTAWOWE INFORMACJE
O PRZEKRACZANIU GRANICY
RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ
1
I
DEWIZY LUB KRAJOWE ŚRODKI
PŁATNICZE
krajowymi środkami płatniczymi są
waluta polska oraz papiery wartościowe i
inne dokumenty,
pełniące
funkcję
środka płatniczego, wystawione w walucie
polskiej,
wartościami
dewizowymi
są
zagraniczne środki płatnicze oraz złoto
dewizowe i
platyna dewizowa,
zagranicznymi
środkami
płatniczymi są waluty obce i dewizy,
walutami
obcymi
są
znaki
pieniężne (banknoty i monety) będące
poza krajem prawnym
środkiem
płatniczym, a także wycofane z obiegu,
lecz podlegające
wymianie; na równi z
walutami obcymi traktuje się wymienialne
rozrachunkowe
jednostki pieniężne
stosowane
w
rozliczeniach
międzynarodowych,
w
szczególności
jednostkę
rozrachunkową
Międzynarodowego
Funduszu
Walutowego (SDR),
dewizami są papiery wartościowe i
inne dokumenty pełniące funkcję środka
płatniczego,
wystawione
w
walutach obcych,
złotem dewizowym i platyną
dewizową jest złoto i platyna w stanie
nieprzerobionym
oraz w postaci sztab,
monet bitych po 1850 r., a także
półfabrykatów, z wyjątkiem stosowanych
w
technice
dentystycznej;
złotem
dewizowym i platyną dewizową są
również przedmioty ze złota i
platyny zazwyczaj niewytwarzane z tych
kruszców,
1. Przekraczający granicę państwową są
obowiązani zgłaszać, w formie pisemnej,
organom celnym lub organom Straży
Granicznej,
przywóz
na
terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz wywóz za
granicę złota dewizowego lub platyny
dewizowej, bez względu na ilość, a także
krajowych lub zagranicznych środków
płatniczych, jeżeli ich wartość przekracza
łącznie równowartość 10. 000 euro
(dziesięć tysięcy euro).
2. Przekraczający granicę państwową są
obowiązani przedstawiać organom celnym
lub organom Straży Granicznej, na ich
żądanie, przywożone na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub wywożone
za granicę wartości dewizowe oraz
krajowe środki płatnicze.
Podstawa prawna: Rozporządzenie (WE) nr
18889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 26. 10. 2005 roku w sprawie kontroli
środków
pieniężnych
wwożonych
do
Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty (Dz.
U. UE L 309); ustawa z dnia 27 lipca 2002 roku
Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, pozycja 1178
z późniejszymi zmianami).
II
ZWROT PODRÓŻNYM PODATKU
VAT
Przepisy art. 126-130 ustawy o VAT
regulują zasady dokonywania zwrotu VAT
podróżnym w systemie TAX FREE. Aby
taki zwrot otrzymać, należy spełnić
wymagane ustawą warunki:
1. Osoba występująca o zwrot podatku
musi mieć status podróżnego.
Definicję „podróżnego” na potrzeby VAT
określa regulacja art. 126 ust. 1 ustawy.
Jest nią osoba fizyczna, której miejsce
zamieszkania znajduje się w kraju
nienależącym do Unii Europejskiej.
Miejsce stałego zamieszkania podróżnego
ustala się na podstawie jego paszportu lub
innego
dokumentu
stwierdzającego
tożsamość (zgodnie z art. 126 ust. 2
ustawy o VAT).
Zatem zwrot podatku może być dokonany
jedynie podróżnemu zamieszkałemu w
państwie trzecim.
2. Nabyty w Polsce towar musi zostać
wywieziony poza terytorium UE
Podróżny
spełniający
przedstawione
warunki ma prawo do otrzymania zwrotu
zapłaconego VAT przy nabyciu towaru na
terytorium kraju, pod warunkiem że w
stanie nienaruszonym wywiezie go poza
terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym.
2
Zakupiony w Polsce towar nie może ulec
żadnemu przetworzeniu ani nie może być
poddany innemu działaniu, w wyniku
którego uległby zmianie jego stan lub
charakter.
Procedurze
zwrotu
VAT
podlegają
wyłącznie nabyte na terytorium Polski
towary. Nie ma ona zastosowania do
zakupionych przez podróżnego w Polsce
usług. Zwrot podatku nie przysługuje
również od zakupionego paliwa.
3. Wywóz towaru musi nastąpić w
określonym, nieprzekraczalnym terminie
Warunkiem otrzymania zwrotu podatku
jest również, aby podróżny wywiózł
zakupiony towar poza terytorium
Wspólnoty nie później niż w ostatnim dniu
trzeciego miesiąca następującego po
miesiącu, w którym dokonał zakupu, np.
jeżeli towar został zakupiony w czerwcu,
wywóz musi nastąpić najpóźniej 30
września.
4. Nabyte towary muszą być odpowiednio
udokumentowane
Podstawą dokonania zwrotu podatku
podróżnemu jest przedstawienie przez
niego
imiennego
dokumentu
wystawionego
na
niego
przez
sprzedawcę. Dokument ten powinien być
sporządzony
zgodnie
ze
wzorem
określonym w rozporządzeniu Ministra
Finansów z 26 kwietnia 2004 r. w sprawie
określenia wzoru: znaku informującego
podróżnych o możliwości zakupu w
punktach sprzedaży towarów, od których
przysługuje zwrot podatku od towarów i
usług, imiennego dokumentu będącego
podstawą do dokonania zwrotu podatku
podróżnym
oraz
stempla
potwierdzającego wywóz towarów poza
terytorium Wspólnoty (Dz.U. Nr 88, poz.
838).
5. Podróżny może żądać zwrotu podatku
zapłaconego przy nabyciu towarów, jeżeli
kwota łącznej wartości zakupów wraz z
podatkiem VAT, wynikająca z imiennego
dokumentu wystawionego przez jednego
sprzedawcę, wynosi minimum 200 zł.
Podróżny przekraczający granicę winien
przedstawić urzędowi celnemu towar wraz
z imiennym dokumentem wystawionym na
niego. Urząd Celny potwierdza na tym
dokumencie wywóz towaru poza granicę
Unii Europejskiej .
W przypadku gdy podróżny opuszcza
terytorium Wspólnoty z terytorium państwa
członkowskiego innego niż Polska, wywóz
towaru
na
imiennym
dokumencie
potwierdza urząd celny wyjścia, przez
który towary zostały wywiezione z
terytorium Wspólnoty.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 11 marca
2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.
U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami);
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20
kwietnia 2004 roku w sprawie minimalnej
łącznej wartości zakupów, przy której podróżny
może żądać zwrotu podatku od towarów i
usług (Dz. U. Nr 84, poz. 780).
3
III
PODATEK VAT BUS OD
PRZEWOZÓW OKAZJONALNYCH
1. Podatnicy mający siedzibę lub stałe
miejsce prowadzenia działalności lub
miejsce zamieszkania albo pobytu poza
terytorium Polski są zobowiązani do
zapłaty w urzędzie celnym podatku z tytułu
świadczenia na terytorium Polski usług
międzynarodowego przewozu drogowego,
polegającego na okazjonalnym przewozie
autobusami
zarejestrowanymi
poza
terytorium Polski.
2. Przepisu ustępu 1 nie stosuje się do
usług
przewozu
osób
autobusami
zarejestrowanymi na terytorium państw
trzecich, które nie pobierają podatków lub
opłat o podobnym charakterze od
przewozów
osób
autobusami
zarejestrowanymi na terytorium Polski
(przewoźnicy:
rosyjscy,
białoruscy,
ukraińscy oraz szwajcarscy).
3. Kwotę podatku ustala się od każdej z
podróżujących osób, jako iloczyn stawki
7% i kwoty 285 zł (w zaokrągleniu do
pełnych złotych tj. 20 zł od osoby).
4. Podatnik wskazuje kwotę podatku w
deklaracji, którą składa w urzędzie celnym
w
dwóch
egzemplarzach.
Jeden
egzemplarz wraz z dowodem wpłaty
podatku,
podatnik
jest
obowiązany
zachować do momentu wyjazdu z
terytorium Polski.
Podstawa prawna: rozporządzenie Ministra
Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o
podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212,
poz. 1336)
IV
PRZYWÓZ RZECZY
ZNAJDUJĄCYCH SIĘ W BAGAŻU
OSOBISTYM PODRÓZNEGO
(papierosy, alkohol oraz produkty
lecznicze)
IV.I Dla podróżnego, który nie ma
miejsca
zamieszkania
w
strefie
nadgranicznej
lub
nie
jest
pracownikiem zatrudnionym w strefie
nadgranicznej
1) Zwolnione z należności celnych
przywozowych są towary znajdujące się w
bagażu
osobistym
podróżnych
przyjeżdżających z Federacji Rosyjskiej,
pod warunkiem, że wwożone towary nie
mają charakteru handlowego.
2) Zwolnienie stosuje się do towarów
wymienionych w podpunktach od a do d,
według następujących limitów ilościowych
na jednego podróżnego:
a) Wyroby tytoniowe, jeżeli są przywożone
w transporcie innym niż lotniczy lub
morski (czyli drogowym):
papierosy - 40 sztuk albo
cygaretki – 20 sztuk, albo
cygara – 10 sztuk, albo
tytoń do palenia – 50 g, albo
b) Wyroby tytoniowe, przywożone
w
transporcie lotniczym lub morskim:
papierosy - 200 sztuk, albo
cygaretki – 100 sztuk, albo
cygara – 50 sztuk, albo
tytoń do palenia – 250 g, albo
c) Napoje alkoholowe:
alkohol o mocy alkoholu przekraczającej
22% objętości - 1 litr, albo
alkohol, napoje fermentowane, wina
musujące i wyroby pośrednie o mocy
alkoholu poniżej 22% objętości – łącznie
2 litry, albo proporcjonalny zestaw
i
wina niemusujące – 4 litry, piwo – 16
litrów
d) produkty lecznicze: ilość przeznaczona
na własny użytek podróżnych; import
produktu
leczniczego
wymaga
uzyskania zezwolenia na import z
wyłączeniem
przywozu produktu
leczniczego na własne potrzeby
lecznicze
w
liczbie
nieprzekraczającej 5 najmniejszych
opakowań, który nie wymaga zgody
ministra
właściwego
do
spraw
zdrowia.
4
3) Zwolnienie z należności celnych
przywozowych towarów określonych w
podpunktach a, b,c i d nie jest udzielane
podróżnym, którzy nie ukończyli 17 roku
życia.
4) W odniesieniu do towarów innych niż
wymienione w punkcie 2, zwolnienie z
należności celnych przywozowych jest
przyznawane do całkowitej wartości 430
euro (czterysta trzydzieści euro) rzeczy
stanowiących
prezenty
i
upominki
przywożonych przez podróżnych w ruchu
lotniczym i morskim oraz do 300 EUR w
ruchu lądowym na jednego podróżnego.
Jednakże w odniesieniu do podróżnych,
którzy nie ukończyli 15 roku życia, wartość
wyrobów
akcyzowych
nie
może
przekraczać równowartości 150 euro (sto
pięćdziesiąt euro).
IV.II Dla podróżnego, który ma miejsce
zamieszkania w strefie nadgranicznej
lub jest pracownikiem zatrudnionym w
strefie nadgranicznej
3) Wartość zwolnionych od należności
przywozowych towarów, innych niż
wymienione w punkcie 2, przywożonych
przez podróżnego, nie może przekraczać
równowartości 300 euro (trzystu euro).
Jednakże w odniesieniu do podróżnych,
którzy nie ukończyli 15 roku życia, wartość
wyrobów
akcyzowych
nie
może
przekraczać równowartości 150 euro (sto
pięćdziesiąt euro).
Podstawa prawna: Rozporządzenie Rady
(EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 roku
(Dz. U. UE. L. 83. 105. 1 z późniejszymi
zmianami); Ustawa z dnia 06 września 2001
roku Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008
roku Nr 45, poz. 271); ustawa z dnia 11 marca
2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr
54, poz. 535 z późniejszymi zmianami),
rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26
kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku
akcyzowego (Dz. U. z 2006r. Nr 72, poz. 500 z
późniejszymi zmianami)
V
1) Zwolnione z należności celnych
przywozowych są towary znajdujące się w
bagażu
osobistym
podróżnych
przyjeżdżających z Federacji Rosyjskiej,
pod warunkiem, że wwożone towary nie
mają charakteru handlowego.
2) Towary przywożone przez podróżnego
są
zwolnione
od
należności
przywozowych,
w
ilości
nieprzekraczającej:
a) papierosy - 40 sztuk albo
cygaretki – 20 sztuk, albo
cygara – 10 sztuk, albo
tytoń do palenia – 50 g, albo
b) napoje powstałe w wyniku destylacji i
wyroby spirytusowe o mocy objętościowej
alkoholu pow. 22%, „spirytus" o mocy
objętościowej 80% i więcej – 0,5 litra, albo
alkohol i napoje alkoholowe o mocy
poniżej 22% obj. – 0,5 litra, albo
proporcjonalny zestaw
i
0,5 litra wina niemusującego i 2 litry piwa
c) produkty
przeznaczonej
podróżnego.
lecznicze - w ilości
na potrzeby osobiste
PALIWA i SMARY
*
1. Zwolnione od podatku VAT i akcyzy są
importowane paliwa przewożone w
zwykłych
zbiornikach
pojazdów
silnikowych,
użytkowych
pojazdów
silnikowych i pojazdów jednośladowych,
pojemników specjalnego przeznaczenia,
wjeżdżających
na
obszar
celny
Rzeczypospolitej
w
ilości
nieprzekraczającej:
1) 600 litrów - w przypadku paliwa
przewożonego w standardowym
zbiorniku pojazdu silnikowego (zarówno
handlowego pojazdu samochodowego
służącego do przewozu więcej niż
dziewięciu osób włącznie z kierowcą, jak i
handlowego pojazdu samochodowego
innego niż wyżej wymieniony);
2) 200 litrów - w przypadku paliwa
przewożonego w standardowym
zbiorniku pojemnika specjalnego
przeznaczenia.
3) paliwa znajdujące się w przenośnych
zbiornikach (kanistrach) przewożonych
5
przez prywatne pojazdy mechaniczne i
motocykle, przy ilości maksymalnej 10
litrów na pojazd,
nie
naruszając
krajowych
przepisów
dotyczących
przechowywania i transportu paliw.
2. Paliwo zwolnione z należności
przywozowych
nie
może
być
wykorzystywane w pojazdach innych niż
te, w których zostało przywiezione ani nie
może zostać usunięte z tych pojazdów i
przechowywane, z wyjątkiem okresu
niezbędnych napraw tych pojazdów, nie
może też zostać odpłatnie lub nieodpłatnie
zbyte przez osobę korzystającą ze
zwolnienia.
3. Naruszenie postanowień ustępu 2
powoduje
obowiązek
uiszczenia
należności celnych i podatkowych na
wymienione produkty, według stawki
obowiązującej w dniu tego naruszenia,
według rodzaju towarów i wartości celnej
ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez
właściwe organy.
4. Zwolnione od należności przywozowych
są paliwa, smary i inne materiały
eksploatacyjne
niezbędne
do
funkcjonowania
środków
transportu,
innych niż wymienione w ustępie 1,
przewożone w tych środkach transportu,
wykorzystywane do ich napędu lub
działania
instalacji,
w
które
są
wyposażone.
5. Towary, o których mowa w ustępie 4,
nie mogą być wykorzystywane w innych
środkach transportu niż ten, w którym
zostały przywiezione, ani nie mogą zostać
usunięte z tego środka transportu, chyba
że jest to konieczne ze względu na jego
naprawę, oraz nie mogą zostać odpłatnie
lub nieodpłatnie odstąpione przez osobę
korzystającą ze zwolnienia.
Podstawa prawna: Rozporządzenie Rady
(EWG) Nr 918/83 z dnia 28 marca 1983 roku
(Dz. U. UE. L. 83. 105. 1 z późniejszymi
zmianami); rozporządzenie Ministra Finansów
z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o
podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212,
poz. 1336), rozporządzenie Ministra Finansów
z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień
od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2006r. Nr
72, poz. 500 z późniejszymi zmianami)
*
określone normy w zakresie paliw i
smarów obowiązują do dnia 1 grudnia 2008
roku
Informacje o nowych przepisach dostępne
będą na stronach internetowych:
www.mf.gov.pl lub www.olsztyn.uc.gov.pl
VI
BROŃ i AMUNICJA
1. Przewóz broni i amunicji przez
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może
nastąpić na podstawie zaświadczenia
wydanego przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej Polskiej z wyłączeniem
obywateli państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, którzy posiadają Europejską
kartę broni palnej.
2. Przewożenie broni i amunicji środkami
transportu publicznego jest dopuszczalne
przy zachowaniu niezbędnych środków
bezpieczeństwa, pod warunkiem że broń i
amunicja są zabezpieczone w sposób
uniemożliwiający powstanie zagrożenia
życia, zdrowia lub mienia.
3. Przywóz broni i amunicji, z państw
niebędących państwami członkowskimi
Unii Europejskiej, przez obywateli polskich
wymaga
uprzedniego
wydania
zaświadczenia przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej Polskiej. Osoby, o
których mowa, przekraczając zewnętrzną
granicę Unii Europejskiej, zobowiązane są
do pisemnego zgłoszenia właściwemu
organowi celnemu przywozu broni i
amunicji.
Organ
ten
niezwłocznie
przekazuje
informacje
zawarte
w
zgłoszeniu właściwemu organowi Policji.
Jeżeli osoby, o których mowa, nie
posiadają pozwolenia na broń, są
obowiązane
niezwłocznie
złożyć
przywożoną broń i amunicję do depozytu
właściwego organu celnego, a także, w
terminie 14 dni od dnia przywozu broni na
terytorium
Rzeczypospolitej
Polskiej,
wystąpić do właściwego organu Policji z
wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń.
6
4. Wywóz broni i amunicji za granicę przez
obywateli
polskich
wymaga
zgody
właściwego organu Policji z wyłączeniem
przypadków wydania Europejskiej karty
broni palnej, uprawniającej do wwozu
broni na terytorium państw członkowskich
Unii Europejskiej.
5.
Cudzoziemcy
przybywający
na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą
przywozić i wywozić broń odpowiadającą
celom łowieckim, a także amunicję do niej
w liczbie nieprzekraczającej łącznie 100
sztuk, o ile broń i amunicja mają służyć do
polowań organizowanych na podstawie
odrębnych przepisów.
6.
Cudzoziemcy
przybywający
na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w
celu wzięcia udziału w imprezach
sportowych, których regulamin wymaga
użycia broni, lub w przygotowaniach do
takich imprez mogą przywozić i wywozić
broń odpowiadającą celom sportowym
oraz amunicję do tej broni w ilościach
określonych w zaproszeniu organizatorów
imprez sportowych. Zaproszenia muszą
być potwierdzone przez właściwego
komendanta wojewódzkiego Policji.
7.
Cudzoziemcy
przybywający
na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogą
przywozić i wywozić broń sygnałową, jeżeli
stanowi ona stałe wyposażenie jednostek
pływających i statków powietrznych.
8. Członkowie misji dyplomatycznych i
urzędów
konsularnych
oraz
osoby
zrównane z nimi na podstawie porozumień
międzynarodowych mogą posiadać broń i
amunicję na podstawie porozumień
międzynarodowych lub na zasadzie
wzajemności w celach:
1) ochrony osobistej;
2) łowieckich;
3) sportowych;
4) kolekcjonerskich;
5) pamiątkowych.
9. Cudzoziemcom, o których mowa w ust.
8, właściwy organ Policji wydaje
terminowe pozwolenie na broń na okres
pełnienia przez te osoby funkcji w misjach
dyplomatycznych i urzędach konsularnych
w Rzeczypospolitej Polskiej.
10. Cudzoziemcy niewymienieni w ust. 8
mogą posiadać broń i amunicję, jeżeli są
one niezbędne do wykonywania czynności
związanych
z
ochroną
misji
dyplomatycznych i urzędów konsularnych
państw
obcych,
przedstawicielstw
organizacji międzynarodowych, członków
oficjalnych delegacji zagranicznych, a
także do innych celów wynikających z
porozumień międzynarodowych lub z
zasady wzajemności, z uwzględnieniem
przepisu ust. 9.
11. Przywóz broni i amunicji z zagranicy
oraz jej wywóz za granicę przez
cudzoziemców, o których mowa w ust. 9 i
ust. 10, wymagają uprzedniego wydania
zaświadczenia przez właściwego konsula
Rzeczypospolitej Polskiej. Zaświadczenie
zastępuje pozwolenie na broń na okres do
30 dni od dnia przywozu broni i amunicji.
12. Jeżeli
upłynął
termin
ważności
zaświadczenia, o którym mowa w ust. 11,
broń i amunicja podlegają niezwłocznemu
złożeniu do depozytu organu Policji
właściwego ze względu na miejsce pobytu
cudzoziemca.
13. W
szczególnie
uzasadnionych
przypadkach właściwy organ Policji może
wydać cudzoziemcowi zaświadczenie
zastępujące pozwolenie na broń oraz
uprawniające do wywozu broni i amunicji,
określając
termin
ważności
tego
zaświadczenia nie dłuższy niż 14 dni.
14. Jeżeli cudzoziemcy, o których mowa w
ust. 8 i ust. 10, nie spełniają warunków
określonych w ust. 11 i 12, broń i amunicja
podlegają zatrzymaniu przez właściwy
organ Straży Granicznej lub organ celny i
protokolarnemu przekazaniu organowi
Policji właściwemu ze względu na miejsce
przekraczania
granicy
przez
tych
cudzoziemców.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 21 maja
1999 roku o broni i amunicji (Dz. U. z 2004
roku Nr 52, pozycja 525 z późniejszymi
zmianami)
VII
ROŚLINY
1. Rośliny, produkty roślinne lub
przedmioty, które są wprowadzane lub
7
przemieszczane
na
terytorium
Rzeczypospolitej
Polskiej,
a
są
szczególnie podatne na porażenie przez
organizmy kwarantannowe i stwarzają
niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się
tych
organizmów,
powinny
być
zaopatrzone w:
1) paszport roślin wydany przez:
a)
wojewódzkiego inspektora
albo
b)
właściwy
organ
innego
państwa członkowskiego, lub
2) świadectwo
fitosanitarne
lub
świadectwo
fitosanitarne
dla
reeksportu wydane przez:
a)
wojewódzkiego inspektora
albo
b)
właściwy
organ
innego
państwa członkowskiego, albo
c)
właściwy organ państwa
trzeciego, lub
3) inne dokumenty lub oznakowania
przewidziane w przepisach Unii
Europejskiej
lub
umowach
międzynarodowych, lub
4 ) inne dokumenty lub oznakowania
przewidziane w przepisach państw
trzecich,
jeżeli
są
do
nich
wyprowadzane.
2. Przepisy ustępu 1 nie dotyczą:
1) roślin, produktów roślinnych lub
przedmiotów przewożonych tranzytem
między
państwami trzecimi przez
terytoria Wspólnoty, bez zmiany ich
statusu celnego, jeżeli
nie
istnieje
ryzyko rozprzestrzeniania się organizmów
szkodliwych;
2)
niewielkich
ilości
roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów,
jeżeli są one przeznaczone do użycia
przez posiadacza lub odbiorcę na własne
niezarobkowe
potrzeby.
3. Wprowadzanie bezpośrednio z państw
trzecich na terytorium RP roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów jest
dozwolone przez punkty wwozu. Podmiot
wprowadzający rośliny, produkty roślinne
lub przedmioty na terytorium RP jest
zobowiązany do zgłoszenia ich do
granicznej
kontroli
fitosanitarnej
wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu
dla punktu wwozu
4. Przepisów ustępu 3 nie stosuje się w
przypadku
niewielkiej
ilości
roślin,
produktów roślinnych lub przedmiotów,
jeżeli są przeznaczone do użycia przez
posiadacza lub odbiorcę na własne
niezarobkowe potrzeby lub do konsumpcji
podczas transportu i jeżeli nie istnieje
zagrożenie
rozprzestrzeniania
się
organizmów szkodliwych, z zachowaniem
następujących norm ilościowych:
1) świeże owoce – 5 kg,
2) świeże warzywa, z wyłączeniem
bulw roślin gatunku Solanum tuberosum L.
– 5 kg,
3) cięte rośliny ozdobne – 50 sztuk,
4) cięte drzewka choinkowe – 1
sztuka,
5) części roślin iglastych – 5 sztuk
Podstawa prawna: ustawa z dnia 18 grudnia
2003 roku o ochronie roślin (tekst jednolity Dz.
U. z 2008r. Nr 133, poz. 849); Rozporządzenie
Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 07
grudnia 2007 roku w sprawie dopuszczalnych
ilości roślin i produktów roślinnych, które nie
podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej (Dz.
U. Nr 240, poz. 1757).
VIII
ZABYTKI i ZASOBY ARCHIWALNE
1. Zabytki mogą być wywożone za granicę
na stałe, jeżeli ich wywóz nie spowoduje
uszczerbku dla dziedzictwa kulturowego.
2. Zabytki mogą być czasowo wywożone
za granicę, jeżeli pozwala na to ich stan
zachowania, a osoba fizyczna lub
jednostka
organizacyjna,
w
której
posiadaniu znajduje się zabytek, daje
rękojmię, że nie ulegnie on zniszczeniu lub
uszkodzeniu i zostanie przywieziony do
kraju przed upływem terminu ważności
pozwolenia.
3. Wywóz zabytku do krajów trzecich
może nastąpić na podstawie:
1)
pozwolenia standardowego
(polska nazwa: jednorazowe pozwolenie
na
wywóz zabytku za
granicę);
2)
szczególnego pozwolenia
otwartego (polska nazwa: wielokrotne
pozwolenie
indywidualne
na
czasowy wywóz zabytku za granicę);
8
3)
ogólnego
pozwolenia
otwartego (polska nazwa: wielokrotne
pozwolenie
ogólne
na
czasowy wywóz zabytku za granicę).
4. Pozwolenia na wywóz za granicę nie
wymagają:
1)
zabytki
niewpisane
do
rejestru mające nie więcej niż 55 lat;
2)
zabytki, będące obiektami
techniki, niewpisane do rejestru, mające
nie więcej
niż 25 lat;
3)
zabytki
przywiezione
z
terytorium
państwa
niebędącego
członkiem Unii Europejskiej, które są
objęte procedurą odprawy czasowej lub
procedurą
uszlachetniania
czynnego w rozumieniu przepisów prawa
celnego;
4)
zabytki
przywiezione
z
terytorium
państwa
niebędącego
członkiem Unii Europejskiej, które były
objęte procedurą dopuszczenia do obrotu
ze
zwolnieniem od
należności
сelnych przywozowych, jeżeli wywóz tych
zabytków następuje przed upływem 5 lat
od dnia dopuszczenia do obrotu;
5)
zabytki
przywiezione
z
terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej
na
okres
nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli wywozu tych
zabytków
dokonuje się
na terytorium państwa
członkowskiego
Unii Europejskiej;
6)
zabytki
przywiezione
z
zagranicy przez osoby korzystające z
przywilejów lub
immunitetów
dyplomatycznych, w tym przywiezione w
celu urządzenia wnętrz przedstawicielstw
dyplomatycznych i urzędów konsularnych;
7)
dzieła twórców żyjących;
8)
materiały
biblioteczne
powstałe po dniu 31 grudnia 1948 roku,
jeżeli nie ma
wątpliwości co do
czasu ich powstania;
9)
inne przedmioty o cechach
zabytków, niebędące zabytkami.
5. Przepisu ustępu 4 nie stosuje się do
zabytków wpisanych do inwentarza
muzeum lub wchodzących w skład
narodowego zasobu bibliotecznego, a dla
zabytków wymienionych w pkt 1, 2, 5, 6, 7,
i 9 istnieje obowiązek uzyskania
zaświadczenia
wojewódzkiego
konserwatora zabytków, że wywożone
przedmioty nie wymagają pozwolenia
6. Wywóz za granicę materiałów
archiwalnych stanowiących narodowy
zasób archiwalny jest zabroniony.
7.
Naczelny
Dyrektor
Archiwów
Państwowych może zezwolić na czasowy
wywóz
za
granicę
materiałów
archiwalnych, jeżeli za udzieleniem
zezwolenia przemawia ważny interes
społeczny lub indywidualny.
8. Wywóz za granicę materiałów
archiwalnych
niewchodzących
do
narodowego zasobu archiwalnego w
rozumieniu ustawy jest dopuszczalny pod
warunkiem stwierdzenia jego charakteru
przez Naczelnego Dyrektora Archiwów
Państwowych.
9. Przepisy ustępów 6-8 nie mają
zastosowania do materiałów archiwalnych
przywiezionych do kraju z zastrzeżeniem
ich zwrotu.
Podstawa prawna: Rozporządzenie Komisji
(EWG) Nr 752/93 z dnia 30 marca 1993 roku
ustanawiające przepisy w celu wykonania
Rozporządzenia rady (EWG) Nr 3911/92 w
sprawie wywozu dóbr kultury; ustawa z dnia 23
lipca 2003 roku o ochronie zabytków i opiece
nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, pozycja 1568 z
późniejszymi zmianami); ustawa z dnia 14
lipca 1983 roku o narodowym zasobie
archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 roku
Nr 97, pozycja 673 z późniejszymi zmianami).
IX
ZWIERZĘTA I PRODUKTY
POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO
1. Dopuszcza się przywóz zwierząt
kopytnych, ptaków, zwierząt akwakultury,
małp (Simiae i Prosimiae), pszczół (Apis
mellifera), trzmieli, zającowatych, norek,
lisów oraz psów, kotów i fretek wyłącznie z
tych państw trzecich lub ich części, które
znajdują się na listach ogłaszanych przez
Komisję Europejską, jeżeli:
1)
są spełnione wymagania
zdrowotne,
sanitarne, higieniczne i
organizacyjne
zabezpieczające
przed zagrożeniem epizootycznym lub
epidemicznym lub
zapewniające
9
właściwą jakość produktów, obejmujące w
szczególności wymagania dotyczące:
a)
stanu
zdrowia
przywożonych zwierząt, w tym odnoszące
się do badań potwierdzających ten stan
oraz określonych szczepień ochronnych,
lub
b)
gospodarstw, innych
miejsc przetrzymywania zwierząt oraz stad
lub
obszarów, z których
pochodzą zwierzęta, lub
c)
okresów
przebywania zwierząt lub ich stad w
danym państwie lub na
określonym
obszarze
tego
państwa, z którego są sprowadzane
zwierzęta, lub
d)
sposobu
ustalania
pochodzenia zwierząt, w tym zakresu i
sposobu
prowadzenia ich rejestrów w
miejscu pochodzenia, lub
e)
przeprowadzenia
kwarantanny, lub
f)
sposobu i zakresu
prowadzenia dokumentacji oraz okresu jej
przechowywania, lub
g)
środków transportu i
warunków transportowania zwierząt
2)
przesyłka
zwierząt
w
rozumieniu przepisów o weterynaryjnej
kontroli
granicznej jest zaopatrzona
w oryginał świadectwa zdrowia;
3)
zwierzęta
są
zidentyfikowane zgodnie z odrębnymi
przepisami - w przypadku
koniowatych.
2. Przepisów ustępu 1 nie stosuje się do
zwierząt przeznaczonych wyłącznie na
tymczasowe wypasanie lub na cele
pociągowe,
w
pobliżu
granicy
Rzeczypospolitej Polskiej z państwami
trzecimi.
3. Zwierzęta inne niż określone w ustępie
1 mogą być przywożone na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jako państwa
końcowego przeznaczenia, jeżeli na ten
przywóz zostało wydane pozwolenie
Głównego
Lekarza
Weterynarii,
a
przesyłka
zwierząt
w
rozumieniu
przepisów o weterynaryjnej kontroli
granicznej jest zaopatrzona w oryginał
świadectwa zdrowia wystawionego przez
urzędowego lekarza weterynarii tego
państwa trzeciego, z którego są wysyłane
zwierzęta.
4. Dopuszcza się tranzyt, o którym mowa
w przepisach prawa celnego, zwierząt
przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
wyłącznie z państw trzecich lub ich części,
które znajdują się na listach ogłaszanych
przez Komisję Europejską, jeżeli:
1)
są spełnione wymagania
zdrowotne dla zwierząt, określone
przy tranzycie
danego
gatunku;
2)
przesyłka
zwierząt
w
rozumieniu przepisów o weterynaryjnej
kontroli
granicznej
jest zaopatrzona w oryginał świadectwa
zdrowia.
5. Przepisy o ochronie zwierząt stosuje się
do zwierząt domowych, które towarzyszą
swoim właścicielom lub osobie fizycznej
odpowiedzialnej za te zwierzęta w imieniu
właściciela podczas ich przemieszczania z
Federacji Rosyjskiej i nie są przeznaczone
do sprzedaży lub przekazania innemu
właścicielowi. Są to określone gatunki
zwierząt: psy, koty, fretki, bezkręgowce (z
wyjątkiem
pszczół
i
skorupiaków),
ozdobne ryby tropikalne, płazy, gady,
ptaki: wszystkie gatunki, z wyjątkiem
drobiu objętego odrębnymi przepisami,
ssaki: gryzonie i króliki domowe.
6. Zwierzęta nie będące zwierzętami
towarzyszącymi podróżnym, przywożone z
krajów trzecich oraz towarzyszące im
dokumenty, podlegają granicznej kontroli
weterynaryjnej w wyznaczonym punkcie
weterynaryjnej kontroli granicznej w
związku z czym, na podróżnym ciąży
obowiązek zgłoszenia tych zwierząt do
określonej kontroli.
7.
Psy,
koty
i
fretki
podlegają
obowiązkowej identyfikacji. Zwierzęta te
uważa się za zidentyfikowane w
przypadku, gdy posiadają czytelny tatuaż
z numerem lub elektroniczny system
identyfikacji (transponder).
8. Psy i koty pochodzące z Federacji
Rosyjskiej mogą być przemieszczane na
10
terytorium Rzeczypospolitej w celach
niehandlowych jeżeli:
1) posiadają czytelny tatuaż z
numerem lub elektroniczny system
identyfikacji (mikrochip),
2) są zaszczepione przeciwko
wściekliźnie,
3)
zostaną
zaopatrzone
w
świadectwo zdrowia,
4) wprowadzane są na terytorium
Rzeczypospolitej
przez
wyznaczone
przejścia
graniczne (na granicy z
Federacją Rosyjską zostały wyznaczone
przejścia drogowe w Bezledach,
Braniewie, Gołdapi, Gronowie, oraz
morskie
przejścia
graniczne
w
Elblągu i Fromborku).
9. Zwierzęta domowe inne niż określone w
ustępie 7 mogą być wprowadzane do
Rzeczypospolitej,
jeżeli
posiadają
świadectwo zdrowia.
10. W przypadku wwozu zwierząt w ilości
przekraczającej
5
sztuk,
zwierzęta
poddawane są weterynaryjnej kontroli
granicznej
dokonywanej
przez
granicznego lekarza weterynarii.
11. Wszystkie mięsa i produkty mięsne
oraz mleko i produkty mleczarskie
wwożone do Wspólnoty Europejskiej przez
podróżnych lub przesyłane osobom
prywatnym
przedstawiane
są
do
granicznej kontroli weterynaryjnej wraz z
dokumentami weterynaryjnymi.
12. Ustępu 11 nie stosuje się, a z wymogu
przeprowadzenia
granicznej
kontroli
weterynaryjnej zwolnione są:
1) mleko w proszku dla niemowląt,
pokarm dla niemowląt oraz specjalne
środki spożywcze
wymagane
ze
względów medycznych pod warunkiem, że
produktu te nie
wymagają
chłodzenia do czasu otwarcia, że stanowią
pakowane
produkty
firmowe
przeznaczone
do
sprzedaży
bezpośredniej konsumentowi końcowemu
i że
opakowanie jest nienaruszone
chyba, że jego zawartość jest obecnie w
użyciu oraz pod warunkiem, że ich ilość
nie przekracza ilości jaka mogłaby
zasadnie zostać
uznana za ilość,
którą może spożyć jedna osoba;
2) mięso i produkty mięsne oraz
mleko i produkty mleczarskie przywożone
do
Wspólnoty
Europejskiej
z
Grenlandii,
Islandii,
Lichtensteinu,
Szwajcarii i Wysp
Owczych w zakresie
w jakim przywożona ilość nie przekracza 5
kg na osobę.
13. Wszystkie produkty pochodzenia
zwierzęcego, które nie spełniają warunków
określonych w ustępie 11 – 12 podlegają
zajęciu i zniszczeniu.
Podstawa prawna: Rozporządzenie (WE) Nr
998/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z
dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wymogów
dotyczących zdrowia zwierząt, stosowanych do
przemieszczania
zwierząt domowych o
charakterze niehandlowym i zmieniające
dyrektywę Rady 92/65/EWG; Rozporządzenie
Komisji (WE) Nr 745/2004 z dnia 16 kwietnia
2004 roku ustanawiające środki w odniesieniu
do
przywozu
produktów
pochodzenia
zwierzęcego
przeznaczonych
do
indywidualnego spożycia; ustawa z dnia 11
marca 2004 roku o ochronie zdrowia zwierząt
oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt
(tekst jednolity Dz. U. z 2008r. Nr 213, poz.
1342).
X
OCHRONA GATUNKÓW DZIKIEJ
FAUNY I FLORY W DRODZE
REGULACJI HANDLU NIMI (CITES)
1. Przewożenie przez granicę państwa
roślin i zwierząt należących do gatunków
chronionych ze względu na zagrożenie
wyginięciem, a także ich rozpoznawalnych
części i produktów pochodnych (w
szczególności skóry, torebki, obuwie,
portfele,
paski,
leki)
wymaga
przedstawienia
organom
celnym
odpowiednich zezwoleń i świadectw
CITES, potwierdzających legalność ich
pochodzenia. Dokumenty, o których mowa
wydawane są przez właściwe organy
administracyjne państw, z których okazy
są wywożone lub przywożone (w Polsce –
Minister Środowiska).
2. Nie jest wymagane przedłożenie
organom celnym zezwolenia na przewóz
przez granicę:
11
1) kawioru z gatunków ryb
jesiotrowatych – do 125 gramów na
osobę,
2)
pałeczek
deszczowych
z
gatunku Cactaceae spp. – do 3 sztuk na
osobę,
3)
martwych
przetworzonych
okazów Crocodylia spp. (za wyjątkiem
mięsa i trofeów
myśliwskich) – do 4
sztuk na osobę,
4) muszli Strombus giga – do 3
sztuk na osobę,
5) pławikoników Hippocampus spp.
– do 4 martwych okazów na osobę,
6) muszli przydaczni – Tridacnidae
spp. – do 3 okazów na osobę, łącznie nie
więcej niż 3 kg (okazem jest jedna
nieuszkodzona muszla lub dwie pasujące
połówki).
XII
Bliższych informacji, w zakresie
norm określonych w działach od I
do XI można uzyskać za
pośrednictwem informacji celnej
1. W Urzędzie Celnym w Olsztynie - dla
przejść granicznych w Gołdapi i
Bezledach:
adres: 10-421 Olsztyn, ul. Składowa 5;
telefon: 089 538 7511.
2. W Urzędzie Celnym w Elblągu – dla
przejść granicznych w Braniewie i
Gronowie:
adres: 82-300 Elbląg, ul. Warszawska
129a; telefon: 055 236 5417.
Opracowane przez Izbę Celną w Olsztynie
Podstawa
prawna:
Konwencja
o
międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami
i
roślinami
gatunków
zagrożonych
wyginięciem, sporządzona w Waszyngtonie
dnia 3 marca 1973 roku. (Dz. U. z 1991roku,
Nr 27, poz. 112 i 113) ratyfikowana przez
Rzeczpospolitą Polską w dniu 12 grudnia 1989
roku; Rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 w
sprawie dzikiej fauny i flory w drodze regulacji
handlu nimi; Rozporządzenie Komisji (WE) nr
865/2006 z dnia 4 maja 2006 roku
ustanawiające przepisy wykonawcze do
rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w
sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory
w drodze handlu nimi oraz rozporządzenie
zmieniające nr 100/2008 z dnia 4 lutego 2008
roku; Rozporządzenie Komisji (WE) nr
1037/2007 z dnia 29 sierpnia 2007 roku
zawieszające wprowadzenie do Wspólnoty
okazów niektórych gatunków dzikiej fauny i
flory; ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o
ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 z
późniejszymi zmianami).
XI
AZBEST
Wprowadzanie
na
terytorium
Rzeczypospolitej
Polskiej
wyrobów
zawierających azbest i
azbestu jest
zakazane.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 19 czerwca
1997 roku o zakazie stosowania wyrobów
zawierających azbest (Dz. U. z 2004 roku Nr 3,
pozycja 20 z późniejszymi zmianami).
12