Notatka o Duchu Świętym

Wierzę w Ducha Świętego (notatka)
(YK 113-120; KKK 683-747)
Duch Święty jest najbardziej tajemniczą Osobą Trójcy Świętej. Jego osobowość i działanie
są ujawniane przez Pismo Święte stopniowo i często pod osłoną synonimów i symboli.
Stary Testament
Stary Testament nie używa nazwy "Duch Święty". Najczęściej posługuje się bezosobowym
określeniem "duch Pański" (Ruah Jahwe). Ten Duch unosił się nad powierzchnią wód na
początku stwarzania świata (Rdz 1,2). W narodzie wybranym tenże Duch napełniał
niektórych ludzi, których Bóg wybierał do wypełnienia specjalnego zadania: Mojżesz,
Samson, Dawid. Duch więc był darem dla wybranych. Prorocy (Jl 3, 1-2; Ez 36,27)
zapowiadali jednak czasy, w których Bóg da swojego Ducha każdemu człowiekowi. Ma
to nastąpić w czasach, gdy przyjdzie Mesjasz, który będzie namaszczony Duchem Pańskim
w sposób szczególny (Iz 11, 1-9; Iz 61, 1-2).
Nowy Testament
Zapowiedzianym w Starym Testamencie Mesjaszem jest Jezus z Nazaretu, który podczas
chrztu zostaje namaszczony Duchem Świętym (Mt 3, 13-17). Dopiero więc w Nowym
Testamencie odsłonięta zostaje prawda o Duch Świętym – że jest On jedną z Osób
Boskich. Jednocześnie Chrystus ujawnia wyjątkową rolę, jaką ma spełnić Duch Święty w
historii zbawienia. Jeszcze przed swoją męką Jezus zapowiada, że pośle swojego Ducha
Pocieszyciela, który będzie kontynuował jego dzieło. Wypełnia się to w dniu
Pięćdziesiątnicy, gdy Duch Święty zstępuje na uczniów zgromadzonych w Wieczerniku. Od
tamtej pory Duch Święty działa w świecie: budzi w ludziach pragnienie pójścia za Jezusem,
uświęca i umacnia ich w wierze, wyposaża w potrzebne dary i charyzmaty oraz łączy ich,
by tworzyli Kościół – wspólnotę wierzących.
Podsumowanie
Można więc całe dzieje zbawienia podzielić na trzy etapy. W Starym Testamencie
głównym bohaterem był Bóg Ojciec – Stwórca i Opiekun narodu wybranego. Nowy
Testament był czasem Chrystusa – Zbawiciela, który stał się człowiekiem, by dokonać
dzieła odkupienia człowieka i świata. I wreszcie czas, w którym obecnie żyjemy
(zapoczątkowany w dniu Pięćdziesiątnicy) jest czasem Ducha Świętego – Uświęciciela,
który buduje Kościół i kontynuuje dzieło rozpoczęte przez Jezusa podczas Jego ziemskiego
życia.
To oznacza, że modlitwa do Ducha Świętego i przyzywanie Go jest nie tylko
obowiązkiem osoby wierzącej, ale wręcz racją i sensem jej życia. Żyć bowiem po
chrześcijańsku to nic innego, jak żyć w Duchu Świętym.
Symbole Ducha Świętego
(Notatka w zeszycie zrobiona na lekcji na podstawie prezentacji) Najistotniejsze jest
rozumienie symboli, tzn. umiejętność odczytania co dany symbol mówi o Duchu Świętym –
kim On jest i co czyni.
Rola Ducha Świętego w Kościele i w moim życiu
(Patrz prezentacja) Zwróć uwagę na skróty biblijne dotyczące roli Ducha Świętego w życiu
człowieka.