MEDAL WDZIĘCZNOŚCI PARYŻ / 18.06.2013
Transkrypt
MEDAL WDZIĘCZNOŚCI PARYŻ / 18.06.2013
MEDAL WDZIĘCZNOŚCI PARYŻ / 18.06.2013 BIOGRAMY LAUREATÓW 2011 Pierre Broisat René Chapus Marc Deves Bernard Millot Christiane Ranc Związek zawodowy CFDT z Valence w regionie Rhone-Alpes we Francji W ramach współpracy między związkiem zawodowym CFDT z Valence we francuskim regionie Rhone-Alpes a Regionem Bydgoskim Solidarności organizowali pomoc charytatywną, finansową i techniczną dla polskiej opozycji antykomunistycznej. Aktywizując wielu mieszkańców Valence, organizowali transporty z pomocą charytatywną i medyczną, przywożąc leki do apteki Solidarności przy parafii św. Trójcy w Bydgoszczy. Sami też wielokrotnie w latach 80. i 90. odwiedzali Bydgoszcz. śp. Andrée Baur Laurence Baur Hélène Benabent-Przybylska Guy Perrier Jean-Paul Tinnes Yolande Tinnes Association de Soutien à Solidarité de Thioville Społeczna organizacja „Association de Soutien à Solidarité” w Thionville powstała 14 grudnia 1981 roku, mając na celu niesienie pomocy zdelegalizowanej Solidarności. Stowarzyszenie organizowało wiece i manifestacje, pomagało także Polakom wydalonym z własnego kraju. Organizacja objęła opieką rodziny opozycjonistów z okolic Krosna, angażując w akcję pomocy dla krośnieńskiej Solidarności radio polonijne i lokalną gazetę. Organizowano zbiorki odzieży, żywności i lekarstw, wspierano działalność podziemną, zarówno finansowo, jak i przez zakup sprzętu – m.in. magnetofonu i sprzętu wideo, służących później w kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu w 1989 roku. Stowarzyszenie utworzyło też apteki darów, a dzięki pochodzącym z niej funduszom powstała regionalna biblioteka wydawnictw niezależnych oraz ośrodek przegrywania kaset magnetofonowych drugiego obiegu. Catherine Chauvin Alain Chupin Benoit du Crest Philippe Foucault Pierrette Girbal Bruno Giuliani Jean-François Grillon Marcel Launay Vincent Leroy Françoise Mace Jean-Louis Morin 1 Monique Verite „Comité National Solidarité avec Solidarnosc” Sieć lokalnych komitetów pomocy dla Solidarności „Comité National Solidarité avec Solidarność” powstała w 1980 roku. Początkowo jej działacze podzieleni na 2-3 osobowe grupy nieśli pomoc uczestnikom I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ Solidarność i ich rodzinom. Komitety wspierały internowanych, organizując konwoje z pomocą charytatywną, jak i przekazywały sprzęt drukarski dla podziemia. Prowadzono też akcje informacyjne dotyczące sytuacji w Polsce oraz kwesty pieniężne, podczas których rozprowadzano np. znaczki poczty podziemnej. Członkowie komitetów wspierali również Solidarność rolników. Bernard Rogeaux Działał w ramach „Comité National Solidarité avec Solidarnosc”. Organizował pomoc dla wspólnot parafialnych w Polsce oraz zawiązywał partnerstwo parafii francuskich i polskich. Inicjował zbiórki żywności, ubrań i sprzętu i organizował transporty z pomocą dla Polski. Magda Zanoni Działaczka „Comité National Solidarité avec Solidarnosc”. Organizowała pomoc dla Solidarności uniwersyteckiej. Inicjowała wymiany naukowe i staże. Wspierała środowisko polskich ekologów. Gérard Soufflet Działacz paryskiego komitetu „Solidarité avec Solidarnosc”. Pracował w zespole ds. międzynarodowych federacji gaz-elektryczność (FGE) centrali Confederation Française Democratique Du Travail. Organizował liczne akcje pomocy i współpracy ze strukturami Solidarności podziemnej, a w szczególności wiązał ze sobą miasta i regiony: Nantes – Małopolska, Valence – Bydgoszcz-Toruń, region paryski – Mazowsze. Françoise Chevallier Jean-Luc Heller Jean-Marie Pernot Organizatorzy akcji pomocy dla polskich opozycjonistów prowadzonej wśród pracowników French Official Statistics (INSEE). Współpraca trwała nieprzerwanie od sierpnia 1980 roku do połowy lat 80. Pierwszą offsetową maszynę drukarską, kupioną ze środków zebranych przez pracowników INSEE, sprowadzono pociągiem z Francji do Katowic już w grudniu 1980 roku. Françoise Chevallier i JeanLuc Heller należeli również do sieci „Solidarité avec Solidarnosc”, działającej w łonie Konfederacji Związków Zawodowych. Spotkanie Jean-Marie Pernot z Józefem Piniorem w 1983 roku m.in. wywiadem na antenie Radio France International informującym o sytuacji opozycji w Polsce. „Comite de l’Aide de la Pologne” Bernard Haulluite Bernard Romani Działali w stowarzyszeniu „Comite de l’Aide de la Pologne”, organizującym pomoc humanitarną dla Polski i Solidarności oraz informująca o sytuacji w Polsce. Bernard Haulluite oraz Bernard Romani przez siedem lat począwszy od roku 1982, kilka razy w roku, przewozili do Polski transporty lekarstw i środków medycznych, odzieży, a także dokumenty i książki, wracając zaś do Nancy przemycali książki, broszury i listy. 2 Christophe Jussac W latach 80. był jednym z sekretarzy CFTC, centrali Francuskich Chrześcijańskich Związków Zawodowych, która blisko współpracowała z paryskim i brukselskim Biurem Solidarności. Zorganizował m.in. wyjazd do Polski w 1984 roku przewodniczącego CFTC, który spotkał się z Tymczasową Komisją Koordynacyjną NSZZ Solidarność, Zbigniewem Bujakiem, Bogdanem Lisem i Eugeniuszem Szumiejko. W czasie tej wizyty podpisano umowę o współpracy między Regionem Małopolska NSZZ Solidarność a CFTC. Christophe Jussac współorganizował także, pod przykrywką transportów charytatywnych finansowanych przez CFTC, przerzut sprzętu poligraficznego i radiowego. Na nieformalne zaproszenie CFTC przyjeżdżali z Polski związkowcy z regionu Małopolska. Prof. François Dubet Prof. Michel Wieviorka W latach 80. byli pracownikami naukowymi powiązanymi z paryską Wyższą Szkołą Nauk Społecznych (CNRS). Są autorami i współautorami (również wraz z innym laureatem Medalu Wdzięczności, Alain Tourainem) kilku prac, dotyczących Polski i Solidarności. Wśród nich znajduje się praca pt. „Solidarite” (1982, Paryż), będąca kompleksowym socjologicznym opis wielkiego ruchu społecznego. W wielu ich publikacjach z lat 80. Solidarność była przywoływana jako przykład wielkiego, antytotalitarnego ruchu społecznego. François Dubet i Michel Wieviorka uczestniczyli w wielu akcjach protestacyjnych przeciwko reżimowi generała Jaruzelskiego. Współinicjowali również ruch poparcia wobec postulatu zwolnienia więźniów politycznych w Polsce. Jacques i Andree Kayser Jacques Kayser stał na czele organizacji „Associations Resiac Bon Secours z Montsurs”, pomagającej m.in. rodzinom internowanych w pierwszych miesiącach 1982 roku z Zakopanego i okolic. Organizowali pomoc humanitarną w postaci żywności, ubrań, leków i wózków inwalidzkich, przekazywaną głównie za pośrednictwem sióstr karmelitanek bosych. Organizacja „Associations Resiac Bon Secours z Montsurs” regularnie wspierała również Szpital Miejski w Zakopanem, Dom Oazowy Archidiecezji Krakowskiej w Kościelisku i klasztor sióstr karmelitanek bosych z Gdyni. Od 1984 roku Państwo Kayser dostarczali materiały niezbędne do budowy, a następnie wykończenia obiektu domu nowicjatu i domu dla starszych sióstr Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur) w Warszawie. Działalność Państwa Kayser nie ustala po 1989 roku, a dzięki ich zaangażowaniu do końca 2009 roku do Polski trafiło 670 tirów z pomocą. Paul Loridant Dzięki jego poparciu, jako mera miasta zorganizowano w Les Ulis komitet pomocy dla Polaków. Impulsem do podjęcia działań była projekcja filmu Andrzeja Wajdy „Człowiek z żelaza” zorganizowana przez merostwo po ogłoszeniu stanu wojennego, W następnych latach Paul Loridant udzielał pomocy przy organizacji kilkunastu transportów darów: żywności, leków, ubrań. Kilkakrotnie sam jeździł do Polski – w tym raz towarzysząc prezydentowi Mitterandowi. Jego poparcie miało też decydujące znaczenie przy organizowaniu przygotowaniu kolonii letnich dla dzieci z domów dziecka organizowanych od 1982 roku aż do 1996. Po pierwszych wolnych wyborach w Polsce merostwo Les Ulis zorganizowało również staż dla 14 burmistrzów i senatorów. Jean Felix Langlois Był jedną z kilku osób z różnych krajów, które przesyłały paczki żywnościowe i odzieżowe Andrzejowi Teodorowi Probie – milicjantowi zwolnionemu ze służby za działalność opozycyjną – w czasie, gdy przez siedem miesięcy był internowany, a jego żona została sama bez pracy z dwójką małych dzieci. 3 Bernard Miguel Będąc lekarzem pracującym w zespole leczniczym w mieście Baqnéres de Bigorre, organizował akcje pomocy dla Polski pod hasłem „Solidarni z Polakami”. Dzięki niej w latach 1983–1987 do środowisk medycznych i kościelnych w Krakowie przekazano pomoc w postaci leków, środków sanitarnych i żywności, pozwalającą na poprawę standardów leczenia w tamtejszych ośrodkach medycznych. Swoją aktywnością przyczynił się także do szerzenia polskiej idei solidarności w środowisku francuskim, dla którego Polska stała się symbolem walki o prawa człowieka. śp. Aleksander Ginzburg Rosyjski obrońca praw człowieka. Wykorzystał swój autorytet wspierając sprawę Polski i Solidarność we francuskich mediach. W licznych wypowiedziach i wywiadach prasowych radiowych i telewizyjnych mobilizował francuską opinię publiczną do pomocy Polakom. Organizował też we Francji publiczne wystąpienia polskich opozycjonistów. Pomagał wydawnictwom drugiego obiegu w Polsce, angażując m.in. francuskie media. Po 13 grudnia 1981 roku pomagał polskiej emigracji solidarnościowej w Paryżu. śp. Władimir Maksimow Rosyjski pisarz emigracyjny. Opozycję demokratyczną wspierał już przed rokiem 1980. Jako założyciel i redaktor naczelny kwartalnika „Kontinent”, czołowego pisma rosyjskiej emigracji, blisko współpracował z red. Jerzym Giedroyciem i paryską „Kulturą”. Po powstaniu w 1983 w Paryżu Międzynarodówki Oporu, Makismow został jej dyrektorem wykonawczym. Organizował wsparcie dla wydawnictw drugiego obiegu i Solidarności Walczącej w Polsce. Inicjował zbiórki pieniędzy, zakup powielaczy. Pomagał polskiej emigracji solidarnościowej w Paryżu. Po 13 grudnia 1981 roku w rozlicznych wypowiedziach i wywiadach prasowych radiowych i telewizyjnych mobilizował francuską opinię publiczną do pomocy Polsce. 4