Indie

Spis treści
1. ZASADY ZAKŁADANIA I PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ
ORAZ JEJ REJESTRACJI .......................................................................................
2
2. SYSTEM PODATKOWY .......................................................................................
7
3. WAŻNY ADRES ...................................................................................................
11
1
1. ZASADY ZAKŁADANIA I PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI
GOSPODARCZEJ ORAZ JEJ REJESTRACJI
W Indiach istnieją następujące podstawowe formy organizacji przedsiębiorstw:
Własność indywidualna (ang. sole proprietorship),
Spółka partnerska (ang. partnership),
Spółka partnerska z ograniczoną odpowiedzialnością (ang. limited liability partnership),
Spółki (korporacje) – zarówno państwowe, jak i prywatne, akcyjne, z ograniczoną odpowiedzialnością (ang. Corporation).
Własność indywidualna (ang. sole proprietorship)
Indywidualna własność jest najstarszą i najpopularniejszą formą prowadzenia biznesu. Jest to jednoosobowa organizacja, gdzie pojedyncza osoba posiada, kontroluje i zarządza przedsiębiorstwem. Z polskich form biznesowych najbardziej przypomina indywidualną działalność gospodarczą. Głównymi cechami tej formy przedsiębiorstwa są:
Łatwość założenia, ponieważ nie trzeba przechodzić poprzez zawiłe procedury
prawne. Nie trzeba sporządzać żadnych umów, nie jest nieodzowna rejestracja firmy,
aczkolwiek właściciel może potrzebować licencji dla niektórych specyficznych rodzajów działalności.
Kapitał przedsiębiorstwa jest dostarczany przez właściciela.
Właściciel ma pełną kontrolę nad przedsiębiorstwem, chociaż może zatrudniać
też inne osoby.
Firma nie ma osobnej osobowości prawnej niż jej właściciel.
Odpowiedzialność właściciela jest nieograniczona.
Spółka partnerska (ang. partnership)
Spółka partnerska zdefiniowana jest, jako spółka pomiędzy dwoma lub więcej osobami, które zobowiązują się dzielić zyski ze wspólnej działalności, a każda z nich ma prawo
działania w imieniu spółki. Właściciele zwykle nazywają się „partners”, a jako kolektyw
„firm”.
Z polskich spółek najbardziej przypomina spółkę prawa cywilnego lub jawną. Spółka
partnerska charakteryzuje się:
Łatwością założenia. Firmy takiej można nawet nie rejestrować, aczkolwiek oznacza
to utratę pewnych korzyści. W wypadku rejestracji firmy dokonuje sie tego poprzez
„Registrar of Firms”.
Minimalna liczba partnerów to 2, maksymalna 10.
Firma nie ma własnej osobowości prawnej, w świetle prawa firma i partnerzy to jedno i to samo.
Jeżeli nie ma umowy, w której postanowiono inaczej, wszyscy partnerzy mają prawo
uczestniczenia w działaniach firmy. Każdy z partnerów ma prawo do uczestnictwa
w zarządzaniu firmą.
Odpowiedzialność partnerów jest nieograniczona i solidarna.
Ograniczone jest prawo zbywania udziałów, tj. żaden z nich nie może przekazać ich
osobie trzeciej (z wyjątkiem innych partnerów) bez jednomyślnej zgody innych partnerów.
Spółka musi zostać rozwiązana w wypadku śmierci, niepoczytalności, odejścia
na emeryturę lub bankructwa któregokolwiek z partnerów.
Spółka partnerska powstaje w wyniku umowy pisemnej lub ustnej. Jeżeli umowa pisemna zostanie opieczętowana i zarejestrowana, firma funkcjonuje jako „Partnership Deed".
Zasadniczo prawa, obowiązki i odpowiedzialność partnerów opisane są w umowie. Jeżeli
nie, to stosuje się zapisy „The Indian Partnership Act, 1932”.
2
Umowa o partnerstwie zawiera z reguły następujące szczegóły: nazwę firmy, rodzaj
biznesu, nazwiska partnerów, miasto i miejsce, gdzie będzie prowadzony biznes, kapitał,
który wnosi każdy z partnerów, pożyczki i zaliczki partnerów i odsetki od nich, kwotę rachunku żyrowego każdego z partnerów i odsetki oraz obowiązki i uprawnienia każdego
z partnerów.
Spółka partnerska nadaje sie do prowadzenia biznesu na małą skalę lub świadczenia
usług profesjonalnych (lekarskich, adwokackich itp).
Spółka partnerska z ograniczoną odpowiedzialnością (ang. Limited Liability Partnership)
Zasady prowadzenia działalności w tej formie reguluje tzw. Limited Liability Partnership Bill 2006. Spółka partnerska z o.o. (LLP) ma łączyć w sobie cechy spółki partnerskiej
i spółki z o.o. Spółka taka staje się oddzielną osobą prawną. Odpowiedzialność partnerów
jest ograniczona do wysokości udziałów i mają oni prawo do bezpośredniego zarządu
nad spółką.
Niektóre inne podstawowe cechy spółki partnerskiej z o.o.:
Podlega rejestracji w Registrar of Companies (RoC).
Minimalna liczba partnerów to 2 i nie ma górnej granicy ich liczby.
Każda spółka będzie miała przynajmniej dwóch wyznaczonych partnerów odpowiedzialnych za zgodność z prawem działań firmy.
Wzajemne zobowiązania partnerów reguluje umowa pomiędzy nimi lub nimi a spółką, w wypadku jej braku obowiązuje ogólna legislacja.
Każdy z partnerów działa w imieniu LLP, ale nie innych partnerów.
Partner może wystąpić ze spółki.
Odpowiedzialność partnerów jest nieograniczona, jedynie gdyby LLP lub jej partnerzy stosowali bezprawne praktyki na szkodę kredytodawców lub osób trzecich.
Ustawa ta daje również prawo działania w Indiach zagranicznych LLP.
Spółki (korporacje) prywatne (z o.o.) (ang. Corporation)
Spółki prywatne zakładane są i działają na mocy Ustawy o Spółkach (ang. Companies
Act, 1956), charakteryzują się następującymi cechami:
Ograniczona jest odpowiedzialność wspólników.
Maksymalna liczba udziałowców ograniczona jest do 50 (wyłączając pracowników),
minimalna wynosi 2.
Ograniczone jest prawo transferu udziałów.
Zakazana jest publiczna sprzedaż akcji.
Nie jest możliwe przyjmowanie depozytów od osób indywidualnych.
Minimalny kapitał spółki z o.o. winien wynosić 100.000 Rs, musi posiadać przynajmniej 2 akcjonariuszy i 2 dyrektorów.
Spółki publiczne (akcyjne)
Spółka publiczna jest zdefiniowana jako taka, która nie jest spółką prywatną (z o.o.).
Jej założenie, działanie, zamknięcie i wszelkie inne przejawy działalności są bardzo ściśle
uregulowane, a procedury bardziej skomplikowane niż w przypadku spółki prywatnej
(z o.o.). Akcje są swobodnie transferowalne. Odpowiedzialność ograniczona do wysokości
udziałów. Warto też zwrócić uwagę, iż stosownie do Companies Act spółka prywatna, która
jest córką spółki publicznej jest traktowana jak spółka publiczna.
Minimalny kapitał spółki publicznej winien wynosić 500.000 INR, przy minimalnej
liczbie siedmiu wspólników (nie ma ograniczenia co do ich maksymalnej ilości) i trzech
dyrektorów.
W przypadku spółek zarówno publicznych, jak i prywatnych, jeżeli nawa firmy indyjskiej zawiera słowo „India”, to kapitał minimalny powinien wynosić minimum 500.000 INR.
3
Korporacje zagraniczne. Obecność w Indiach spółek zagranicznych, mających siedzibę poza Indiami, ale posiadających w kraju biura przedstawicielskie, biura projektowe,
oddziały itd. jest również regulowana Ustawą o Spółkach (ang. Companies Act, 1956), która
zawiera specjalnie dla nich przeznaczone zapisy.
Spółki-córki
Najkorzystniejszą formą prawną dla inwestora zagranicznego jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Podstawowe cechy spółek omówiono powyżej.
Inwestor ma w niej pełną kontrolę nad firmą i prawo do maksymalnego zysku. Spółka-córka może zostać założona jako spółka prywatna lub publiczna. Wygodniej założyć jest
spółkę prywatną, ponieważ może ona liczyć od 2 do 50 wspólników i nie stosuje się do niej
wielu zapisów Companies Act. Ponadto dozwolone są ograniczenia w transferze akcji i nie
jest dozwolone zaproszenie do publicznej subskrypcji akcji. Kapitał założycielski spółki
prywatnej musi wynosić 100.000 INR, podczas, gdy publicznej 500.000. W spółce publicznej obowiązuje swobodny transfer udziałów, a do założenia firmy potrzeba co najmniej
7 wspólników.
Spółkę publiczną warto założyć, kiedy konieczne są wysokie nakłady kapitałowe lub
wprowadzenie papierów dłużnych firmy na giełdę bądź pożądany jest łatwy transfer udziałów. Z kolei spółkę prywatną warto założyć, kiedy:
Planuje się mniejszy biznes z niższymi nakładami kapitałowymi.
Dla biznesu rodzinnego bądź osób blisko związanych ze sobą.
Kiedy chce się zachować pełną kontrolę nad firmą.
W przypadku małej liczby wspólników i kiedy pragnie się ograniczyć ich liczbę.
Spółka-córka może być założona w tych sektorach, gdzie dozwolone są 100% FDI.
Spółka-córka, założona według prawa indyjskiego, dla celów podatkowych będzie uznana
za osobę krajową. W porównaniu z oddziałem czy biurem łącznikowym (omówionymi poniżej) spółka-córka zapewnia większą elastyczność w prowadzeniu biznesu, aczkolwiek
procedury likwidacyjne są bardziej skomplikowane niż w przypadku oddziału czy biura
łącznikowego lub projektowego. Główne cechy spółki-córki to:
Fundusze mogą być pozyskiwane poprzez udziały, dług (zarówno zagraniczny,
jak i krajowy) oraz kapitał zapasowy.
Obowiązują indyjskie przepisy dotyczące cen transferowych.
Nie jest wymagana zgoda na repartycję dywidend.
Oddział
Korporacje zagraniczne mogą otwierać swoje oddziały dla prowadzenia działalności
w Indiach. Oddział może prowadzić taką samą lub podobną działalność do tej prowadzonej za granicą. Dla otwarcia oddziału w Indiach firmy zagraniczne potrzebują specjalnego
pozwolenia RBI. Takie pozwolenie opisuje rodzaje działalności, jakie oddział może prowadzić w Indiach. Inne niż wymienione w pozwoleniu nie są dozwolone.
Oddział musi również zostać zarejestrowany w Rejestrze Spółek, zgodnie z określonymi procedurami przewidzianymi w Ustawie o Spółkach z 1956 r.
Oddział może prowadzić następujące rodzaje działalności:
Eksport/import towarów;
Świadczenie usług specjalistycznych lub konsultacyjnych;
Prowadzenie prac badawczych, w które zaangażowana jest spółka matka;
Promocję współpracy technicznej lub finansowej pomiędzy firmami indyjskimi
a spółka matką lub firmami zagranicznymi;
Przedstawicielstwo spółki matki w Indiach i działanie jako agent ds. sprzedaży lub
kupna;
Świadczenie usług w sektorze IT i rozwijanie softwaru w Indiach;
Prowadzenie obsługi technicznej produktów dostarczonych przez firmę matkę;
4
Usługi transportu morskiego i lotniczego (jako oddział zagranicznych linii żeglugowych lub lotniczych);
Produkcję, jeżeli oddział zlokalizowany jest w Specjalnych Strefach Ekonomicznych
(ang. SEZ – sepecial economic zone);
Każdą inną działalność, jeżeli ma na to pozwolenie RBI.
Oddział może nabywać nieruchomości potrzebne do prowadzenia działalności zezwolonej przez RBI. Dla celów podatkowych oddział traktowany jest jako część firmy zagranicznej w Indiach i podlega opodatkowaniu jak firmy zagraniczne. Zyski oddziału po
opodatkowaniu mogą być transferowane do firmy zagranicznej, z uwzględnieniem wytycznych RBI, nie trzeba zostawiać w Indiach ich części jako rezerwy. W wypadku kiedy
przychody powstały w Indiach i są to tzw. royalties, opłaty za usługi techniczne, odsetki
i zyski kapitałowe, oddział może przekazywać zyski do Centrali bez potrzeby uzyskiwania
uprzedniej zgody RBI. Nadwyżka funduszy powstała po zakończeniu działalności może być
wytransferowana do firmy zagranicznej po uzyskaniu zgody RBI.
Założenie oddziału:
W celu założenia oddziału firma zagraniczna musi złożyć podanie do Chief General
Manager, Exchange Control Department (ang. Foreign Investment Division), RBI Central Office, Mumbai na formularzu FNC-1. Podania rozpatrywane są na zasadzie case-to-case. Pozwolenia wydaje sie z reguły w ciągu 2 do 4 tygodni. Podanie winno zawierać:
Opis działalności firmy na świecie;
Powody zamiaru otwarcia oddziału;
Wynikające z tego konsekwencje dla przepływów dewizowych.
Zgoda ze strony RBI nie jest wymagana, jeżeli firma planuje otworzyć oddział w SEZ
w celu podjęcia działalności produkcyjnej lub usługowej, pod warunkiem że: dzieje się
to w sektorach, gdzie dozwolone są 100% FDI; taki oddział działa zgodnie z zasadami Companies Act; działa jako jednostka samodzielna i w wypadku likwidacji biznesu, dla przelewu
kwoty pozostałej po likwidacji zgłosi się z przepisanymi dokumentami do autoryzowanego
dealera (tj. instytucji upoważnionej przez RBI do obrotu dewizami). Zaletą oddziału jest
łatwość działania i prosta procedura likwidacji. Z drugiej strony działalność oddziału jest
ściśle regulowana wytycznymi kontroli dewizowej, co może być ograniczeniem, gdyby
firma miała plany rozwoju lub dywersyfikacji działalności w Indiach.
Biuro łącznikowe
Firmy zagraniczne, pod warunkiem uzyskania zgody RBI, mają prawo zakładania biur
łącznikowych w Indiach. Biura te są ich własnością i są przez nie całkowicie kontrolowane.
Służą one jako „kanał komunikacyjny” pomiędzy firmą zagraniczną i indyjskimi klientami.
Najczęściej biura takie zakładane są w celu promocji firmy i badania możliwości rozwoju
ekspansji firmy w tym kraju. Otwarcie i prowadzenie działalności przez biuro łącznikowe
regulowane jest przez FEMA z poprawkami. Ponadto obowiązują zasady określone w pozwoleniu RBI. Podlega ono rejestracji w rejestrze spółek.
Biuro łącznikowe może prowadzić następujące rodzaje działalności:
Reprezentację firmy macierzystej w Indiach.
Promocję eksportu/importu do/z Indii.
Promocję współpracy technicznej/finansowej pomiędzy firmą macierzystą i firmami
w Indiach.
Działanie jako kanał informacyjny pomiędzy firma macierzystą i firmami indyjskimi.
Musi też spełnić następujące warunki:
Wszystkie wydatki muszą być pokrywane ze środków dewizowych otrzymanych z zagranicy.
5
Nie może podejmować działalności handlowej czy przemysłowej, a jego działania
muszą ograniczać się do przekazywania informacji pomiędzy centralą i potencjalnymi indyjskimi klientami.
Takie biura nie mogą pobierać żadnych prowizji ani otrzymywać żadnych przychodów od klientów indyjskich za świadczenie usług informacyjnych.
Biuro musi przedkładać do RBI raport roczny certyfikowanego biura księgowego, raport działań rocznych i inne dokumenty.
Biuro łącznikowe nie ma obowiązku podatkowego, ponieważ nie generuje przychodów w Indiach. Podanie o założenie biura łącznikowego w Indiach należy złożyć w centrali
RBI (ang. Foreign Investment Division). Jeżeli zostanie udzielona odpowiedź pozytywna,
wydaje się pozwolenie wstępnie na trzy lata. Następnie należy powiadomić Registrar of
Companies. Podania o przedłużenie pozwolenia składa się we właściwym biurze regionalnym RBI.
Warto zaznaczyć, że firma ubezpieczeniowa posiadająca zezwolenie Insurace Regulatory and Development Authority na podstawie Insurace Regulatory and Development Authority Act, 1999 nie potrzebuje zgody według przepisów FEMA.
Biuro projektu
Firma zagraniczna może założyć w Indiach biuro projektu dla wykonania konkretnego kontraktu. RBI wydał ogólne zezwolenie na zakładanie takich biur pod następującymi
warunkami:
Firma zagraniczna uzyskała kontrakt od firmy indyjskiej na realizacją projektu
w Indiach;
Projekt musi być finansowany z przelewów z zagranicy lub
Projekt musi być finansowany przez międzynarodową agencje finansową (np. Bank
Światowy, MFW itp.) lub
Na projekt musi wyrazić zgodę właściwa władza;
Firmie indyjskiej, której przyznano kontrakt musi na projekt zostać przyznany kredyt
przez publiczną instytucję finansową lub bank w Indiach.
Tak jak oddział, biuro projektu traktowane jest jako „przedłużenie” firmy zagranicznej
w Indiach i opodatkowane jest tak jak firma zagraniczna. RBI wydał także ogólne zezwolenie przedsiębiorstwom zagranicznym do transferu nadwyżki finansowej po zakończeniu
lub likwidacji projektu. Stosownie do Companies Act należy także powiadomić Registrar
of Companies.
Joint venture
Jest to stosunkowo popularna droga do ustanowienia własnej obecności w Indiach.
W sektorach, gdzie 100% FDI nie są dozwolone może to być jedyny sposób na założenie
własnej struktury. Główną zaletą joint-venture jest wniesiona przez partnera wiedza i umiejętność poruszania się po rynku, czasem aport rzeczowy w formie nieruchomości, co w Indiach jest niesłychanie ważne. Ryzykiem jest brak pełnej kontroli nad spółką, w wypadku
sporu partner miejscowy będzie na ogół w uprzywilejowanej pozycji. Dlatego też przed
przystąpieniem do joint venture należy rozpatrzyć wiele czynników. Czynnikiem kluczowym
jest dobór właściwego partnera, a nie jest to łatwe. Przed rozpoczęciem negocjacji strony
winny zawrzeć porozumienie o poufności. W Indiach takie porozumienia są wykonalne.
Następnym, po wstępnych negocjacjach, będzie podpisanie tzw. Memorandum
of Understanding (MoU), które zawiera podstawowe informacje o projekcie i stwierdza intencje stron zawarcia porozumienia, chociaż nie jest prawnie wiążące.
Ostateczne porozumienie pomiędzy wspólnikami zostanie ujęte w tzw. Articles of Association spółki indyjskiej, które konstytuują podstawowe zasady tworzonej spółki.
Porozumienie o joint venture definiuje wzajemne prawa stron i wytyczne sprawnego
funkcjonowania firmy. Powinno ono zawierać także niektóre istotne zapisy:
6
Zezwolenia i licencje.
Finansowanie: Jest to szczególnie ważne, że partnerzy mogą wnosić nie tylko wartości gotówkowe.
Cel utworzenia.
Podział udziałów lub akcji: W punkcie tym należy również zawrzeć informacje o rodzajach akcji, wynikających z tego prawach, transferach udziałów; zasadach zgromadzeń udziałowców, prawach do głosowania itd.
Zarząd, a tu między innymi: „konstytucja” rady dyrektorów, zasady zebrań (udziałowców i dyrektorów), mianowanie i odwoływanie najwyższego zarządu, zasady i warunki rozwoju biznesu.
Rozwiązywanie sporów. Punkt ten należy sformułować bardzo uważnie, ponieważ
o spór pomiędzy partnerami nie jest trudno. Spory można rozstrzygać na drodze negocjacji, mediacji czy arbitrażu (indyjskie prawo daje takie możliwości); można na
drodze sądowej, ale jest ona bardzo długa i kosztowna, a jej skuteczność może być
ograniczona.
Poufność.
Rozwiązanie umowy. Należy tu podać okoliczności, które prowadzą do rozwiązania
umowy, jak np. niedotrzymanie umowy, niewypłacalność itd. Można zawrzeć też
klauzulę siły.
2. SYSTEM PODATKOWY
Indie posiadają rozbudowany system podatkowy z prawem nakładania podatków
przez rząd centralny i rządy stanowe. Rząd centralny ma prawo nakładania podatków bezpośrednich, takich jak podatek od dochodów osobistych, podatek od majątku, podatek
korporacyjny oraz podatków pośrednich, jak cło, akcyza (oprócz akcyzy na wyroby tytoniowe i alkohol), podatek od usług, centralny podatek od sprzedaży. Stany mają prawo
nakładania podatków „zawodowych” i stanowych podatków od sprzedaży (obecnie VAT),
a także różnych podatków lokalnych, jak podatek „wjazdowy”, octroi itp. Od roku 1991 system podatkowy przeszedł poważne zmiany, został zracjonalizowany.
Władza administracyjna, nadzór i prawo kontroli nad podatkami bezpośrednimi spoczywa w ręku Centralnej Komisji Podatków Bezpośrednich (ang. Central Board of Direct
Taxes – CBDT). CBDT działa pod egidą Ministerstwa Finansów Rządu Indii. Ponadto Centralna Komisja Akcyzy i Ceł (ang. Central Board of Excise and Customs – CBEC) również działająca pod egidą Ministerstwa Finansów odpowiedzialna jest za formułowanie polityki celnej, akcyzowej (centralnej) oraz dotyczącej podatku od usług. Rok finansowy w Indiach
rozpoczyna się 1 kwietnia i kończy 31 marca. Takie same daty obowiązują dla podatku korporacyjnego. Wszystkie korporacje muszą wypełnić deklarację o dochodach do 31 października nawet, jeżeli poniosły straty. Firmy „nierezydenci” muszą wypełnić deklarację
indyjskiego podatku dochodowego, jeżeli prowadzą interesy w Indiach, mają tu biuro bądź
osiągnęły dochody z indyjskiego źródła, jak np. nieruchomości, aktywów czy kontaktów
biznesowych. Każda firma posiadająca w Indiach dochody podlegające opodatkowaniu
musi zarejestrować się u właściwych władz podatkowych. Wysokość podatku korporacyjnego winna zostać oszacowana i zapłacona w formie przedpłat w czterech ratach:
15 czerwca, 15 września, 15 grudnia i 15 marca w czasie trwania bieżącego roku finansowego. W wypadku niedopłaty podatku lub zwłoki w jego płatności należy zapłacić również
ustawowe odsetki.
Podatek od dochodów korporacji (ang. Corporate tax)
Dla indyjskich celów podatkowych na dochody firmy składają się dochody z działalności gospodarczej lub własności, zyski kapitałowe i dochody powstałe w wyniku działal7
ności nie gospodarczej. Korporacje-rezydenci w Indiach (niezależnie od tego, czy będące
własnością obywateli Indii czy nierezydentów) są opodatkowane od wszystkich swoich
dochodów na świecie. Korporacja jest traktowana jako „rezydent”, jeżeli została założona
w Indiach i w Indiach na stałe mieszczą się jej organa kontrolne i zarząd.
Korporacje nierezydenci płacą podatki od dochodów uzyskiwanych lub powstałych
w Indiach. Kwestia, czy dochód uzyskano czy powstał w Indiach jest rozstrzygana w każdym wypadku indywidualnie. Pewne podstawowe zasady zawiera Sekcja 9 Income-tax Act.
Jeżeli Indie posiadają z jakimś krajem (w którym podatnik jest rezydentem) traktat o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje sie zapisy ustawy lub traktatu, w zależności od
tego, co jest korzystniejsze dla podatnika.
Tabela 1. Stawki podatku korporacyjnego (stawka zwykła)
Typ przedsiębiorstwa
Stopa podstawowa
+ dopłata
+ dopłata edukacyjna
Przedsiębiorstwo krajowe
30%
10%
3% podatku i dopłaty
Przedsiębiorstwo zagraniczne
40%
2,5%
3% podatku
Uwaga: Dopłaty są nakładane, jeżeli całkowity podatek dochodowy przekracza 10 mln INR. Firmy zobowiązane są również do opłacania podatku od majątku, jeżeli przekracza on 1,5 mln INR.
Tabela 2. Opodatkowanie w Indiach korporacji – nierezydentów (Stawki specjalne: Royalies lub opłaty
za usługi techniczne)
Royalties i opłaty za usługi techniczne otrzymane od rządu lub firm indyjskich na podstawie umów
zaaprobowanych przez rząd lub które są zgodne z polityką przemysłową, uzyskane na podstawie
umów wykonanych po 1.06.2005
10%
od dochodu
brutto
Royalties i opłaty za usługi techniczne otrzymane na podstawie umów wykonanych po 31.03.2003,
które są efektywnie powiązane ze stałym ulokowaniem się korporacji zagranicznej w Indiach
40%
od przychodu
netto
Royalties i opłaty za usługi techniczne niepowiązane ze stałym ulokowaniem się korporacji zagranicznej w Indiach, nieotrzymane od rządu, otrzymane od firm indyjskich na podstawie umów niezaaprobowanych przez rząd lub niezgodne z polityką przemysłową
40%
od przychodu
netto
Wszystkie powyższe stawki podlegają też zwiększeniu o 2,5% dopłatę i opłatę edukacyjną w wysokości 3% podatku i dopłaty. Powyższe stawki mogą być niższe, jeżeli podatnik
jest rezydentem państwa, które zawarło z Indiami umowę w tej sprawie.
Dochody z dywidend otrzymane od korporacji rezydentów pozostają w ręku otrzymującego, aczkolwiek te korporacje zobowiązane są do płacenia podatku od dywidend
w wysokości 16,995% (włączając 10% dopłatę i 3% opłatę edukacyjną) od zadeklarowanych i płaconych przez nie dywidend.
Podatki od dochodów kapitałowych
Zagraniczne organizacje finansowe uzyskujące dochody z jednostek funduszy powierniczych zakupionych w walucie obcej opodatkowane są stopą 10% od sumy brutto
takiego dochodu. Długoterminowe zyski kapitałowe powstałe w wyniku transferu takich
jednostek również opodatkowane są stawką 10%. Jeżeli jednak transakcja podlegała opodatkowaniu Securites Transaction Tax (STT), nie podlega ona opodatkowaniu od długoterminowych zysków kapitałowych, w wypadku zysków krótkoterminowych obowiązuje
stawka 10%.
Zagraniczni inwestorzy instytucjonalni obciążeni są stopą podatku 10% od długoterminowych zysków kapitałowych i 30% krótkoterminowych uzyskanych z transferu papierów wartościowych (innych niż jednostki funduszy). Jeżeli transakcja podlegała opodatkowaniu Securites Transaction Tax (STT), to zyski „długoterminowe” są zwolnione od podatku, a w wypadku zysków krótkoterminowych obowiązuje stawka 10%.
8
Powyższe stopy podatkowe mogą być korzystniejsze w zależności od zapisów traktatów o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Indiami a krajem, gdzie płatnik
podatku jest rezydentem. Wszystkie ww. podatki, z wyjątkiem stóp zapisanych w odpowiednich traktatach, podwyższa się o 2,5% dopłatę i opłatę edukacyjną 3%.
Minimalny podatek alternatywny
Jeśli podatek wymierzony od ogólnego zysku przedsiębiorstwa zgodnie z przepisami
podatkowymi wynosi mniej niż 10% zaksięgowanego zysku, przedsiębiorstwo to będzie
obciążone minimalnym podatkiem alternatywnym (ang. Minimum Alternative Tax – MAT)
w wysokości 10% (+ ustawowe dopłaty) zysku księgowego.
Tabela 3. Podatki korporacyjne
Podatek od dochodów korporacyjnych dla firm (%)
30
Podatek od dywidend (DDT) (%)
15
Podatek od długoterminowych zysków kapitałowych (%)
20 (d)(e)
Podatki potrącone (%): (a)
Dywidendy
Płatne firmom krajowym
0
Płatne firmom zagranicznym
0
Odsetki
Płatne firmom krajowym
20
Płatne firmom zagranicznym
20 (b)
Royalties z patentów, know-how itd.
Płatne firmom krajowym
10
Płatne firmom zagranicznym
20 / 10
Podatek od usług technicznych
Płatnych firmom krajowym
10
Płatnych firmom zagranicznym
20 / 10
Branch Remittance Tax (%)
0
Fringe Benefit Tax
30%
Straty Operacyjne Netto (Lata)
Przeniesiona z tyłu (carry back)
0
Przeniesiona do przodu (Carry over)
8 (c)
(b) Ta stopa dotyczy jedynie pożyczek w walucie obcej. Inne odsetki opodatkowane są w wysokości 42,23% (włączając dopłatę 2,5% i 3% opłatę edukacyjną).
(c) Niezlikwidowane (ang. unadsorbed) i strata mogą zostać przeniesione na następne lata.
(d) Zyski kapitałowe powstałe ze sprzedaży aktywów trzymanych dłużej niż 3 lata (1 rok w przypadku niektórych
aktywów, takich jak akcje itd.) są traktowane jako Długoterminowe Zyski Kapitałowe. Zyski Kapitałowe inne niż
Długoterminowe Zyski Kapitałowe są traktowane jako Krótkoterminowe Zyski Kapitałowe i opodatkowane według stóp podatkowych dla korporacji.
(e) Długoterminowe Zyski Kapitałowe powstałe na skutek sprzedaży papierów wartościowych/jednostek funduszy
na giełdzie będą zwolnione od podatku, jeżeli został zapłacony podatek STT. Jeżeli sprzedaż odbyła się poza giełdą, to zostaną opodatkowane w wysokości 10% (bez korzyści indeksacji).
Zachęty podatkowe. Rząd Indii przyznaje wiele zachęt podatkowych dla przedsiębiorstw działających w pewnych gałęziach przemysłu. Generalnie zachęty podatkowe
obejmują wakacje podatkowe dla zysków korporacyjnych, przyśpieszenie amortyzacji
i odliczanie pewnych wydatków (konieczne jest spełnienia określonych w przepisach warunków).
9
Akcyza/Centralny podatek od wartości dodanej (ang. Central Excise Duty/Central
Value Added Tax – CENVAT)
CENVAT jest podatkiem centralnym od towarów wyprodukowanych i sprzedanych
w kraju. Stawki zawarte zostały w Ustawa o Taryfach Akcyzy Krajowej (ang. Central Excise
tariff Act 1985). Podstawowa stopa podatku wynosi 16% + 3% opłaty edukacyjnej, co daje
stawkę 16,48%. Ponadto istnieją specjalne stawki na niektóre towary. Podatek jest naliczany zasadniczo według zasady ad valorem (tzn. od wartości towaru), dla większości towarów
konsumpcyjnych będzie to oznaczało informację wydrukowaną na opakowaniu oznaczoną
jako MRP (ang. Maximum Retail Price).
Prawo akcyzowe przewiduje, że producent może skorzystać z kredytu dotyczącego
Krajowego Podatku od Wartości Dodanej (CENVAT) od wkładu (inputs) i środków trwałych,
użytych do produkcji wyrobu finalnego podczas uiszczania akcyzy od tego wyrobu. Sposoby naliczania „inputs” i korzystania z kredytu określają The Cenvat Credit Rules, 2004.
Podatek od wartości dodanej (VAT)/Central Sales Tax (CST)/Podatek od prac
kontraktowych (ang. Works Contract tax)
Podatek od wartości dodanej jest podatkiem od sprzedaży wewnątrzstanowej i dlatego ustawodawstwo w odniesieniu do VAT różni się nieco w poszczególnych stanach.
Z czasem podatkiem VAT mają zostać objęte również usługi, a w ciągu najbliższych lat
ma on również zastąpić centralny podatek od sprzedaży (CST).
Stawką podstawową (RNR, ang. Revenue Neutral Rate) jest 12,5% (550 towarów) i 4%
(270 towarów). Ponadto obowiązują inne, niejednakowe we wszystkich stanach, stawki
podatku VAT, np.: Wyłączone z VAT – produkty naturalne i nieprzetworzone w sektorze
niezorganizowanym, towary wyłączone z opodatkowania i niektóre towary „o znaczeniu
społecznym”. Stawka zero procent – 0% na artykuły pierwszej potrzeby oraz stawki 20%,
25% na towary luksusowe, jak papierosy, alkohole itp.
VAT obowiązuje firmy powyżej pewnego pułapu obrotów. Dla Delhi jest to
1,0 mln INR rocznie, przy czym firma nie może prowadzić obrotów międzynarodowych
i międzystanowych. VAT nie obowiązuje przy sprzedaży międzystanowej. Tu obowiązywał
podatek CST (3%) i funkcjonował do końca roku 2010.
Podatek od prac kontraktowych nakładany jest na „przeniesienie własności dóbr
w toku wykonywania prac kontraktowych”. Pod ten podatek „podpadają” m.in. kontrakty
na budowę budynków, mostów, elektrowni itp. Podatek nakładany jest jedynie na wartość
materiałów dostarczonych w ramach kontraktu. W większości stanów podatek ten nakładany jest w ramach legislacji dotyczącej stanowego podatku od sprzedaży. Stopa na ogół
równa jest stopie podatku od sprzedaży, choć możliwe są osobne stopy podatkowe.
Podatek dochodowy
Płatnicy podatku dochodowego.
Osoby fizyczne, które są rezydentami, ale nie zwykłymi rezydentami, zobowiązani
są płacić podatki od następujących dochodów:
uzyskanych w Indiach,
uważanych za uzyskane w Indiach,
otrzymanych w Indiach,
otrzymanych spoza Indii, ale pochodzących z działalności mającej miejsce w Indiach.
Nierezydenci płacą podatki od następujących dochodów: uzyskanych w Indiach lub/i
trzymanych w Indiach oraz uważanych za uzyskane w Indiach poprzez działalność gospodarczą, z aktywów lub źródła dochodów w Indiach, poprzez transfer aktywów kapitałowych umiejscowionych w Indiach (włączając udziały w firmie mającej swoją siedzibę
w Indiach), lub z innych źródeł.
Osoby fizyczne uważane są za „rezydentów”, jeżeli spełniają następujące warunki:
10
Przebywają w Indiach przez 182 dni lub więcej w ciągu roku podatkowego (od
1 kwietnia do 31 marca) lub
Przebywają w Indiach przez 60 dni lub więcej w ciągu roku podatkowego i przebywali w Indiach przez co najmniej 365 dni w ciągu czterech poprzednich lat podatkowych.
Osoby fizyczne uważane są za „niezwykłych rezydentów” (ang. not ordinary residents),
jeżeli byli nierezydentami w Indiach przez 9 z 10 poprzedzających lat podatkowych lub
przebywali w Indiach łącznie 729 dni albo mniej w poprzedzających 7 latach podatkowych.
Wszyscy pracownicy świadczący w Indiach usługi winni płacić w tym kraju podatki, o ile nie
zostali z nich zwolnieni na mocy Ustawy o Podatku Dochodowym z 1961 roku lub poprzez
odpowiednie traktaty. Zasadniczo wszystkie dochody uzyskane w Indiach podlegają opodatkowaniu.
Pracownicy rezydenci zobowiązani są opłacać podatki od swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich pozyskania. Wynagrodzenie za usługi świadczone w Indiach i stanowiące część umowy o pracę uważane są za uzyskane w Indiach niezależnie od miejsca ich
pozyskania i statusu rezydencjonalnego otrzymującego.
Dochody osób fizycznych nierezydentów obliczane są w taki sam sposób jak rezydentów. Pracownicy cudzoziemscy przedsiębiorstwa zagranicznego nie podlegają obowiązkowi podatkowemu pod następującymi warunkami: przedsiębiorstwo nie prowadzi
handlu lub biznesu w Indiach oraz pracownik nie pozostaje w Indiach dłużej niż 90 dni (zasadniczo przedłużone poprzez traktaty dotyczące opodatkowania do 183 dni) w roku podatkowym.
Samozatrudnienie i dochody z działalności gospodarczej
Wszystkie osoby fizyczne pracujące na zasadach samozatrudnienia lub prowadzące
działalność gospodarczą w Indiach podlegają obowiązkowi podatkowemu stosownie
do źródła i zasad rezydencji. Opodatkowaniu podlegają wszystkie dochody otrzymane
lub uważane za otrzymane w Indiach.
3. WAŻNY ADRES
Wydział Promocji Handlu i Inwestycji w New Delhi
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Indii
50-M (GATE-4), SHANTIPATH, CHANAKYAPURI
New Delhi 110021
India / INDIE
tel.: +91 11 414 96 959
fax: +91 11 268 92 15; +91 11 414 96 926
www.newdelhi.trade.gov.pl
e-mail: [email protected]
11