Łódka 2_295_2014 - Liga Morska i Rzeczna

ŁÓDKA
BIULETYN INFORMACYJNY
LIGI MORSKIEJ i RZECZNEJ
ZARZĄDU OKRĘGU ŁÓDZKIEGO
B.I.„ŁÓDKA” wyróŜniona
w 2000 r. w XX lecie KOMANDORIĄ ŁÓDZKĄ
w 2005 r. w XXV lecie BŁĘKITNĄ KOMANDORIĄ
w 2008 r. Odznaką 90 lecia LMiR
Nr 2/205
Łódź, marzec - kwiecień 2014
Rok XXXIV
Budynek Szkoły Podstawowej nr 141 im. Gen. Mariusza Zaruskiego w Łodzi
W numerze
Zebranie Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR
Wodniackie elementy w Szkole Podstawowej nr 141 im. Gen. M. Zaruskiego w Łodzi
Spotkanie ze Szkolnym Kołem LMiR w Szkole Podstawowej nr 83 w Łodzi
Spotkanie ze Zdzisławem Szczepaniakiem
Witold Hryniewiecki nie Ŝyje
Zachęcamy
Podziękowanie
Z kart historii naszej floty - dział prowadzi dr Mieczysław Prosnak
Z kart historii Ŝaglowców. dział prowadzi kapitan Ŝ.w. kmdr Henryk Grunert
Informacje adresowe, podaruj 1%, skład redakcji
1
.
str. 2-6
str. 6
str. 7
str. 8-10
str. 11-12
str. 13-14
str. 15
str. 16-18
str. 19-21
str. 22
Zebranie Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR
20 lutego 2014 r. zwołane zostało zebranie Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR.
Zebranie otworzył prezes Andrzej Wojnarowski
Witając przybyłych wyraził zadowolenie, Ŝe wśród
obecnych osób w komplecie stawili się członkowie
Zarządu, przewodniczący Okręgowej Komisji Rewizyjnej i przewodniczący Okręgowego Sądu KoleŜeńskiego. Poprosił wiceprezes Zarządu KoleŜankę
Małgorzatę Caban aby zaznajomiła obecnych z problemami, które powstały w budynku w wyniku pęknięcia rurki doprowadzającej wodę.
KoleŜanka Caban – wicedyrektor Liceum na zakończenie informacji wyraziła nadzieję, Ŝe mimo
wielkich szkód uda się uruchomić Muzeum na „Noc
Muzeów”( maj).
Głównym punktem Zebrania było zatwierdzenie
dokumentów
Sprawozdawczości
finansowoorganizacyjnej za rok 2013, którą kaŜda jednostka
organizacyjna jest zobowiązana złoŜyć do Zarządu
Głównego do końca miesiąca lutego.
Materiały przedstawił honorowy prezes ZOŁ
LMiR Stefan Wasiljew. Skrótowo przedstawił kolejne formularze podkreślając, Ŝe wydatki roczne
przekroczyły wpływy. Podkreślił, Ŝe spodziewano
się większych wpływów ze składek i dlatego podjęto decyzję wcześniejszego zamówienia pieczątek
i wizytówek dostosowanych do przeniesienia Siedziby Zarządu do Muzeum Morskiego w VI Liceum
Ogólnokształcącym.
Referent zaproponował aby ujemny wynik finansowy został pokryty z Funduszu Statutowego.
Na wniosek prezesa Zarządu Andrzeja Wojnarowskiego Zarząd podjął Uchwały o przyjęciu
Sprawozdania i pokryciu niedoborów z Funduszu
Statutowego.
Stan kasy na dzień 1 stycznia 2014 r. wyniósł
100,20 złotego.
Rozprowadzone zostały Biuletyny Informacyjne
„Łódka” nr 1(204)2014. Pokazano takŜe zszyte
roczniki 2013 Biuletynu, przygotowane do wysyłki
do Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku
(dawniej Centralne Muzeum Morskie), Wojewódzkiej Biblioteki im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
w Łodzi i Muzeum Morskiego przy VI LO.
W rozdanym numerze Biuletynu znalazł się,
między innymi, opis autorstwa kmdra H. Grunerta
uroczystości 5 rocznicy śmierci admirała Romualda
Andrzeja Wagi, która miała miejsce w Gdyni. Kolega przyniósł na posiedzenie otrzymaną ksiąŜkę
„Wspomnienia”. Była okazja aby tę pozycję zaprezentować zebranym.
Ostatnim oficjalnym punktem posiedzenia była relacja prezesa Wojnarowskiego z przebiegu posiedzenia Zarządu Głównego w dniu 9 lutego 2014
w Pucku i uroczystości kolejnej rocznicy zaślubin
Polski z Morzem w dniu 10 lutego.
Stół prezydialny
Członkowie Zarządu Głównego i Goście, którzy przyjechali
na uroczystość w dniu 10 lutego 2014
Kapitanowie Ŝeglugi wielkiej profesor Daniel Duda (z prawej) i dr. inŜ. Andrzej Królikowski dyrektor Urzędu Morskiego w Gdyni prezes Ligi Morskiej i Rzecznej
2
Kompania honorowa Marynarki Wojennej. Przeglądu dokonuje Inspektor Marynarki Wojennej wadm. Ryszard Demczuk
Przemawia Prezes Ligi Morskiej i Rzecznej A. Królikowski
WyróŜnieni Pierścieniem Hallera i członkowie ZG LMiR
Od lewej przedstawiciel Dekanatu MW, J. Karwowski Prezydent Miasta Sopot, M.Padjas Wiceprezes ZG LMiR, M. Rietz
Burmistrz Miasta Puck, Teresa Pracownik Prezes O.LMiR
Ulanów, A. Królikowski Prezes LMiR, gen. Bryg A. Tuz, E.
Marszałek Wiceprezes ZG LMiR, kadm Cz. Dyrcz Komendant Rektor AMW
Wymarsz po Mszy św. do kolejnej części uroczystości wokół basenu portowego. Basen portowy a w oddali bryła Fary Puckiej
3
Goście oficjalni i honorowi. W tym miejscu wręczano KrzyŜe
KrzyŜe Pro Mari Nostro przygotowane do wręczenia
KrzyŜ otrzymuje kpt Tomasz Sobieszczański
Nad sprawnym przebiegiem dekoracji czuwali kadm Czesław
Dyrcz (z prawej) i Andrzej Matulewicz
Zdjęcie u góry Wieniec składa delegacja Oddziału LMiR Tomaszów Mazowiecki
Zdjęcie po lewej. Pomnik generała Józefa Hallera
Warta Honorowa Marynarki Wojennej. Wieńce po zakończeniu ceremonii
ich składania.
4
Przemówienie Prezesa LMiR kpt. Ŝ. w. dr Andrzeja Królikowskiego wygłoszone na rynku w Pucku
10 lutego w historii morskiej Polski to data magiczna – dzień symbolicznego powrotu Polski nad Bałtyk. Historyczne puckie zaślubiny – platynowy pierścień generała Hallera, pierwsza bandera nad polskim morzem podniesiona
przez porucznika Eugeniusza Pławskiego, późniejszego dowódcę „Pioruna” w historycznym boju
z „Bismarckiem”, patriotyczne kazanie księdza Józefa Wryczy, twórcy kaszubskiej konspiracji spod znaku Gryfa
Pomorskiego. Oni byli wtedy tutaj, podobnie jak setki mieszkańców tej ziemi i rodaków całego kraju. Było to wydarzenie o randze historycznej – swoiste postawienie słupa granicznego na brzegu Bałtyku, wskazanie intencji mocnego
wsparcia odradzającego się państwa o brzeg morski. Dalsze działania – budowa floty, portów, szkolnictwa, Gdyni –
miasta z morza i marzeń, której prawa miejskie nadano na cześć Zaślubin Puckich, właśnie 10 lutego. To była prosta
konsekwencja tamtego spotkania w Pucku. Dlatego ten dzień jest tak waŜny. Bo to najodpowiedniejsza chwila, by
wspominając historię, odnieść się do współczesności.
To równieŜ data symbol jednego z bardziej tragicznych rozdziałów w historii naszego narodu – 74 lata temu miała
miejsce pierwsza masowa wywózka Polaków do syberyjskich łagrów. Pamiętamy o wszystkich dotkniętych tą strategii. Obecnie jesteśmy w Unii Europejskiej
Liga Morska i Rzeczna wierna słowom Stanisława Staszica „Trzymajmy się morza”, konsekwentnie takŜe zwraca
uwagę i apeluje o dostrzeganie roli polskich rzek w kompleksie gospodarczych problemów naszego kraju. W tym
miejscu pragnę podkreślić, jak bardzo cieszy nas fakt ogromnego zaangaŜowania i zainteresowania młodzieŜy sprawami morskimi i rzecznymi oraz wzrost liczby członków Ligi. Widać to znakomicie w naszych kołach funkcjonujących w całym kraju. Flis Odrzany, Wiślany, Notecki czy Zlot Jungów, konkurs MłodzieŜ na Morze
o zasięgu ogólnokrajowym, seminaria, wydawnictwa to tylko cześć aktywności ligowej.
W ubiegłym roku prezydent Rzeczypospolitej pan Bronisław Komorowski, dla którego Liga Ŝywi wyrazy sympatii
i wdzięczności, mówił o konieczności i działaniach podjętych by Odra stała się ponownie rzeką Ŝeglowną i atrakcyjną
turystycznie. UwaŜamy, Ŝe z równą uwagą naleŜy potraktować Wisłę, rzekę zasługującą na miano potencjalnej aorty
gospodarczego krwioobiegu naszego kraju. Wisła domaga się strategicznego planu jej zagospodarowania, rewitalizacji. Pragnę się zwrócić z podziękowaniem do Dziennika Bałtyckiego, który od ponad roku konsekwentnie apeluje
o podjęcie działań na rzecz Wisły. Naszym manifestem dla tej idei, są corocznie organizowane Flisy Ligi Morskiej
i Rzecznej. Od źródeł, od historycznej stolicy wiślanego flisactwa w Ulanowie po Gdańsk, który swą potęgę i świetność zawdzięcza właśnie wykorzystaniu kapitału połoŜenia u zbiegu Ŝywiołów – Wisły stanowiącej arterię łączącą
z krainami lądowego zaplecza i Bałtyku otwierającego wyjście na świat.
Zawsze działania oparte na kompleksowej, strategicznie przemyślanej polityce przynoszą lepsze efekty, dające
szanse trwałego harmonijnego rozwoju, od poczynań doraźnych, oderwanych od historycznego i społecznego kontekstu.
Jesteśmy tutaj nad Zatoką Pucką, która w ostatnich dniach, mimo zimowej pory, stała się obszarem/akwenem gorących dyskusji i sporów. Ścierają się racje dwóch przeciwstawnych obozów. Obrońcy przyrody naprzeciw zwolenników nieskrępowanego korzystania z naturalnych warunków środowiska.
Tylko zrozumienie wzajemnych racji pozwoli w optymalny sposób rozwiązać pozornie nierozwiązywalne problemy. I to właśnie historia, tak często lekcewaŜona w planowaniu przyszłości, pozwala dostrzec logikę przyczyn
i skutków podejmowanych działań. W historycznej perspektywie najlepiej widać, jak niestety często rozwojowe
z pozoru koncepcje, kończyły się nieodwracalną degradacją środowiska, którego częścią wszak jesteśmy.
Sytuacja zmusza nas do nieustannego szukania kompromisów. WaŜny jest harmonijny rozwój we wszystkich obszarach oddziaływania człowieka: przyrodniczym, gospodarczym i społecznym gdzie podstawowym zagadnieniem
jest zasada zrównowaŜonego rozwoju. Nie przypadkiem w naszej Konstytucji mówi się, Ŝe Rzeczypospolita Polska
strzegąc spraw fundamentalnych jak niepodległości, nienaruszalności terytorium, wolności, praw i bezpieczeństwa
obywateli, zapewnia ochronę środowiska kierując się zasadą zrównowaŜonego rozwoju.
Podstawę zrównowaŜonego rozwoju stanowią zaleŜności między środowiskiem, społeczeństwem a ekonomią. ZaleŜności te mogą być zrozumiałe dla społeczeństwa, jeśli ludzie będą posiadać rzetelną wiedzę z tych trzech dziedzin
nauki, zrozumieją ich wzajemne zaleŜności i potrafią je przełoŜyć na świadome działania. Trzeba zadbać, aby pojęcie
zrównowaŜonego rozwoju było przez wszystkich właściwie rozumiane i aby jego kluczowe zasady były akceptowane. Aby społeczności lokalne uczestniczyły w podejmowaniu kluczowych decyzji, zgodnie z lokalnymi potrzebami i
uwarunkowaniami, przyczyniającymi się do zwiększenia dobrobytu społeczeństwa, ale jednak uwzględniających zasady ochrony bioróŜnorodności.
Zatoka Pucka to swoiste morze marzeń – dla odwiecznych gospodarzy tej ziemi, ale takŜe dla licznych rodaków,
którzy tutaj wypoczywają, inwestują, coraz częściej osiedlają się. To takŜe obszar unikatowej przyrody, która wszak
decyduje o atrakcyjności regionu. Dlatego raz jeszcze warto podkreślić, szczególnie teraz, gdy buduje się długofalową
strategię tego obszaru, Ŝe zrównowaŜony rozwój to przede wszystkim: „proces mający na celu zaspokojenie aspiracji
rozwojowych obecnego pokolenia w sposób umoŜliwiający realizację tych samych dąŜeń następnym pokoleniom”.
5
KaŜda inna droga prowadzić musi do nieodwracalnej degradacji przyrody, a w konsekwencji do rosnących strat ekonomicznych i społecznych.
Naszym celem nie jest zamykanie drzwi, ani wznoszenie murów, chcemy budować mosty, które w sposób optymalny połączą nawet najbardziej skrajne punkty. Dlatego warto o tym mówić i pamiętać właśnie tutaj i właśnie dzisiaj, w rocznicę symbolicznego wydarzenia, które uruchomiło ciąg historycznych następstw istotnych dla całej Polski
– bo Zaślubiny Polski z morzem to od 94 lat fakt istotny w historii całego kraju, bo region Zatoki Puckiej, półwyspu
helskiego to na mapie Polski regiony szczególne, niepowtarzalne wymagające najwyŜszej troski
i rozwaŜnych decyzji.
A jednak trzymajmy się morza!
Wodniackie elementy w Szkole Podstawowej nr 141 im. Gen. M. Zaruskiego w Łodzi
Po wcześniejszym uzgodnieniu terminu wizyty
z dyrektorem Szkoły Panem mgr Adamem Szadkowskim odwiedził Szkołę honorowy Prezes Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR Stefan Wasiljew. Wymieniono poglądy na temat dalszych kontaktów ze
Szkołą, spotkań ze Szkolnym Kołem Ligi, odczytów
na tematy związane z morzem i środowiskiem wodnym .
Stefan Wasiljew przekazał kolejny numer Biuletynu
Informacyjnego Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR
„Łódka”.
Po spotkaniu Pan Dyrektor Szadkowski zaprosił
Gościa do obejrzenia korytarzy szkolnych, które po
remoncie szkoły otrzymały wystrój nawiązujący do
tematyki morskiej.
Tekst i zdjęcia S. Wasiljew
6
Spotkanie ze Szkolnym Kołem LMiR w Szkole Podstawowej nr 83 w Łodzi
W dniu 3 marca 2014 r., po wcześniejszym
uzgodnieniu wizyty w Szkole Podstawowej nr 83
im. Stanisława Jachowicza w Łodzi z dyrektorem
Szkoły Panią mgr Agnieszką Dymel, na spotkanie
ze Szkolnym Kołem Ligi Morskiej i Rzecznej im.
prof. Przemysława Smolarka przybyli honorowy
prezes Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR kpt. mar
inŜ. Stanisław Kobyliński-odpowiedzialny za kontakty ze Szkolnymi Kołami LMiR i honorowy prezes ZOŁ LMiR mgr inŜ. Stefan Wasiljew – redaktor techniczny Biuletynu Informacyjnego „Łódka”.
Po zgłoszeniu się do Sekretariatu Dyrektora zostaliśmy przywitani przez Panią Sekretarkę i po
zostawieniu płaszczy przeszliśmy w okolice Sali
Gimnastycznej na spotkanie z nowym opiekunem
Szkolnego Koła Panem mgr Jarosławem Byczkowskim. Razem z Nim i dziećmi z klasy IVa, które
pamiętały nas z wcześniejszych spotkań, poszliśmy
na I piętro do klasy, w której odbyło się spotkanie
połączone z godziną wychowawczą.
Po oficjalnym przywitaniu głos zabrał Prezes
Stanisław Kobyliński, który poinformował, Ŝe
w Zarządzie Okręgu Łódzkiego Ligi Morskiej
i Rzecznej odpowiada , między innymi, za kontakty
ze Szkolnymi Kołami Ligi. Poinformował równieŜ,
Ŝe od grudnia 2013 roku siedziba Zarządu została
przeniesiona do VI Liceum Ogólnokształcącego
im. Joachima Lelewela, które mieści się w tym
samym kompleksie budynków szkolnych co Szkoła
Podstawowa nr 83. Przypomniał równieŜ, Ŝe przed
II wojną światową do Szkoły Podstawowej, która
znajdowała się w budynkach obecnych dwu wyŜej
wymienionych Szkół uczęszczał późniejszy organizator i pierwszy Dyrektor Centralnego Muzeum
Morskiego (obecnie Narodowe Muzeum Morskie)
w Gdańsku profesor Przemysław Smolarek.
Prezes Kobyliński przekazał następnie przygotowane przez Redakcję Biuletynu Informacyjnego
Zarządu Okręgu Łódzkiego LMiR okolicznościowe
Gazetki Ścienne szeroko opisujące dzieje Ligi z
okazji jej 95 lecia istnienia.
Obecny opiekun Szkolnego Koła LMiR otrzymał legitymację i odznakę komandora Szkolnego
Koła im. prof. Przemysława Smolarka. Chłopcy
otrzymali Dyplomy i odznaki Wilków Morskich a
dziewczynki odznaki Lwic Morskich.
W spotkaniu uczestniczyło 18 członków Koła.
W czerwnym dresie mgr Jarosław Byczkowski w rozmowie
z honorowym prezesem ZOŁ LMiR kpt. inŜ. St. Kobylińskim
Widok części uczniów klasy IV a
Prezes Kobyliński w czasie odpowiedzi na zadane pytanie
Tekst i zdjęcia S. Wasiljew
7
Spotkanie ze Zdzisławem Szczepaniakiem
Z duŜym zainteresowaniem przeczytaliśmy ogłoszenie Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im.
Marszałka J. Piłsudskiego w Łodzi o organizowanym przez nią spotkaniu z redaktorem Zdzisławem
Szczepaniakiem z okazji jubileuszu 50-lecia Jego
pracy twórczej. NiezaleŜnie od tej informacji wiele
osób, których adresy emailowe posiadał Jubilat,
otrzymały
imienne
zaproszenie
( w tym piszący poniŜszą informację).
Szanowny Panie!
Tak się złoŜyło, Ŝe "stuknęło" mi 50 lat "pracy twórczej" (nie
do wiary - ale jednak!). Z tej okazji Wojewódzka Biblioteka
im. Piłsudskiego postanowiła urządzić z "jubilatem" specjalne,
czyli okolicznościowe spotkanie, które odbędzie się 12 marca
br. o godz. 17-ej w gmachu Biblioteki (przy ul. Gdańskiej
100). Ogromnie byłbym rad gdyby zechciał Pan zaszczycić tę
waŜną dla mnie uroczystość. Zaręczam, Ŝe nie będę na niej
przynudzał, a Ŝe taka druga jubileuszowa okazja z pewnością
się nie przytrafi (na 100-lecie raczej nie liczę") serdecznie
dziękuję za przyjęcie tego zaproszenia.
Pozdrawiam nie tylko "jubileuszowo" i do rychłego zobaczenia
Sławek Szczepaniak
JuŜ przed godziną 17 w Sali Konferencyjnej Biblioteki zaczęli gromadzić się zainteresowani spotkaniem koledzy, przyjaciele, znajomi. Były powitania i przekazywane wyrazy szacunku dla Jubilata.
Oficjalnego powitania wszystkich przybyłych
i przedstawienie Jubilata, raczej formalne bo był
wszystkim znany, dokonała dyrektor Biblioteki Pani Barbara Czajka.
Były kwiaty i drobne upominki jako materialne
wyrazy uznania dla bogatego dorobku Ŝyciowego
Bohatera spotkania.
Na scenie w świetle reflektorów przy stoliku
z mikrofonem zasiadł Pan Zdzisław Szczepaniak
i rozpoczął się Ŝywy monolog o Ŝyciu, jego niespodziankach, ludziach, którzy Go otaczali, pomagali i
„pomagali” w pracy.
Im dłuŜej trwał monolog tym bardziej okazywało
się jak duŜym skrótem myślowym jest nazywanie
Pana Zdzisława Redaktorem. To zaledwie jeden
z jego tytułów zawodowych i Ŝyciowych. Przytaczając inne tytuły naleŜy podać: reporter, publicysta, felietonista, prozaik, poeta a takŜe Ŝeglarz, skoczek spadochronowy, aktor filmowy, scenarzysta a
przede wszystkim mąŜ i tata.
Zdzisław Szczepaniak urodził się w Łodzi
w 1941 roku. W roku 1965 ukończył na Uniwersytecie Łódzkim studia otrzymując dyplom mgr filologii
polskiej.
Rozpoczął
pracę
w najstarszej łódzkiej gazecie „Dzienniku Łódz-
Dyrektor Biblioteki Pani Barbara Czajka wita Jubilata Zdzisława
Szczepaniaka i zebranych na Sali i wprowadza w temat spotkania
List gratulacyjny od Zarządu Okręgu Łódzkiego Ligi Morskiej
i Rzecznej czyta prezes Zarządu Andrzej Wojnarowski
8
kim”, nawiązując równieŜ współpracę z tygodnikiem „Odgłosy” i Wytwórnią Filmów Oświatowych
w Łodzi.
W stanie wojennym został internowany w więzieniu
w
Łowiczu.
Swoje
przemyślenia
i przeŜycia zaczął spisywać we wierszach wydawanych początkowo pod pseudonimem a dopiero w
roku 2008 w tomiku „Podziemne ptaki”
W 1984 r. nakładem KAW wychodzi pierwsza
ksiąŜka reportaŜowa „Przygodzie na imię „Pogoria”,
która jest relacją z rejsu „Pogorią” do polskiej bazy
polarnej u brzegów Antarktydy.
W 1987 roku Wydawnictwo Łódzkie wydaje
zbiór „morskich” wierszy dla dzieci zatytułowany
Zdzisław Szczepaniak na „Stanowisku”
„Abecadło w morze wpadło”.
Od roku 1972 uprawia Ŝeglarstwo. Po zdobyciu
patentu jachtowego sternika morskiego pod Ŝaglami
jachtów „Aldis”, „Odkrywca”, „Zawisza Czarny”,
„Polski Len” przepłynął ponad 40 tysięcy mil morskich.
Po wielu latach gdy był „ niemile widziany” wraca nareszcie w roku 1990 do czynnego wykonywania zawodu dziennikarskiego.
Rozpoczyna na krótko pracę w „Głosie Porannym” a następnie w „Dzienniku Łódzkim”. Po pewnym czasie zaczyna „niezaleŜne dziennikarskie Ŝycie”. Ten etap to kontakt z mikrofonem (reportaŜe i
felietony) w „Radio Parada” a później w „Radio
Classic”.
Lata 1993-1997 to współpraca z łódzką prasą
Fragment końcowej części Sali Konferencyjnej
„Wiadomości dnia”, „Puls biznesu”, „Kalejdoskop”,
„Tygiel kultury”, „Kultura i biznes”.
W roku 1995 jest narratorem w wieloodcinkowym cyklu telewizyjnych filmów „Rody
fabrykanckie”. Zachęcony tą pracą bierze udział
w realizacji 75 odcinków historycznego serialu dla
młodzieŜy pt „Wehikuł czasu”. Napisał do kilku
odcinków scenariusze i wystąpił jako prowadzący –
Profesor Gigabajt.
W tym samym okresie opublikował tom reportaŜy „Bigos tropików”, w którym opisał prace marynarza ochotnika na jednym ze statków PLO
w rejsie do portów Afryki Wschodniej, Arabii Saudyjskiej i Jemenu, tom opowiadań „Dziewczyna z
Trogiru” a dla najmłodszych czytelników zbiorek
wierszy pt. „Recepta na nudę”.
W czerwonym sweterku krewna Aleksego RŜewskiego, bohaCięŜka choroba wzroku zmusiła Jubilata do
tera ksiąŜki „Człowiek z epoki więzień”
przejścia w 2002 r. na emeryturę i podjęcia wieloletniego leczenia i rekonwalescencji, na szczęście z współpracując jednocześnie z łódzkim miesięcznikiem „Piotrkowska 104” i kwartalnikiem „Kronika
pozytywnym dla zdrowia rezultatem.
łódzka”.
Przygotowuje do druku takŜe następne pozycje
9
Kolejno wychodzą „Z wiatrem i pod wiatr” piękne reportaŜe z Ŝycia pod Ŝaglami, „Na łasce X Muzy” o swoich przeŜyciach, obserwacjach, wspomnieniach i doświadczeniach z pracy na planach
filmowych, „Człowiek z epoki więzień” opowieść
przełomu XIX i XX wieku, o wybitnym łódzkim
działaczu Aleksym RŜewskim, pierwszym prezydencie niepodległej Łodzi a takŜe prezesie Ligi
Morskiej i Kolonialnej.
Światło dzienne ujrzały równieŜ „Na progu nadziei”, „Śladami ludzi i wydarzeń” a na wydanie
czekają: „Maria, córka Weroniki”, „Arkanus, czyli
w pułapce awatara”, „śeglarz wśród „Orlich
Gniazd”, „Na łasce oceanu” oraz zbiór wierszy „Za
kaŜdy kamień Twój” oraz „Z dymu i ognia”.
Trzymamy kciuki za zdrowie i dobre chęci wydawców aby te pozycje zostały nam drukiem udostępnione.
Jak podaje, z pewną dozą satysfakcji
i skromności, środowisko księgarskie przyznało Mu
Złotą Honorową Odznakę Stowarzyszenia Księgarzy Polskich a środowisko miłośników Ŝywiołu
innymi
morskiego
skupione,
między
w Polskim Towarzystwie Nautologicznym i Lidze
Morskiej i Rzecznej Okręgu Łódzkiego uhonorowało Go tytułem Kawalera Komandorii Łódzkiej
i Certyfikatem „ZasłuŜonego Wolontariusza Morza”.
Opisany powyŜej zarys pracy twórczej Zdzisława Szczepaniaka to skrót Jego opowiadania
z werwą i humorem zobrazowany w drugiej części
spotkania przeźroczami i odpowiednimi komentarzami. Autor tego artykułu oparł się jednak na notce
biograficznej przygotowanej przez Jubilata dla Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. J. Piłsudskiego
w Łodzi i opublikowanej w Biuletynie Informacji
Bibliotecznych i Kulturalnych „BIBiK” (Rok 18 nr
1(147) z 12 marca 2014 r. ).
Na pierwszym planie j. kpt. Ŝ.w. dr Andrzej Wira
Szerszy widok Sali
Mimo, Ŝe sala jest duŜa to wysoka frekwencja spowodowała
odczuwanie braku tlenu. Na zdjęciu Andrzej Wojnarowski
i Stanisław Leszczak
Tekst S. Wasiljew Zdjęcia St. Kobyliński i S.Wasiljew
Na zdjęciu po prawej(idzie) dyrektor Bierczyński
10
Odszedł na wieczną wachtę
Wspomnienie memoriałowe pamięci kpt. WP w st. spocz. mgr Witolda Hryniewieckiego
Witold Hryniewiecki urodził się 27 listopada
1921 roku w Kaliszu. Zmarł 13 marca 2014 r. w
Łodzi .
Komandor Klubu Seniorów Ligi Morskiej
i Rzecznej Okręgu Łódzkiego. Bratanek kmdr. por.
Stanisława Hryniewieckiego poległego wraz z załogą ORP „ORKAN” w czasie II wojny światowej.
Absolwent Uniwersytetu Łódzkiego Wydziału
Chemicznego rocznik 1952.
Podczas okupacji hitlerowskiej Ŝołnierz Związku
Walki Zbrojnej (ZWZ) i Armii Krajowej, od lipca
1940 r. do października 1945 naleŜał do plutonu/kompanii dywersji bojowej o kryptonimie „Orlik” (później „Wiklina”), działającego na Zamojszczyźnie, sprawował funkcje strzelca, dowódcy druŜyny i na koniec dowódcy plutonu. Uzyskał stopnie
plutonowego (1944), podporucznika (1996) oraz
porucznika
(2000)
i kapitana w 2007 r.
Odznaczony został m.in. KrzyŜem Walecznych
(1944), Medalem Wojska (1948), KrzyŜem Partyzanckim (1961), KrzyŜem Armii Krajowej (1984),
KrzyŜem za Wolność i Niepodległość z Mieczami
(1989), Odznaką akcji „Burza” (1995).
Autor ksiąŜek :
„My z Zamojszczyzny
„Nie dla nich zabrzmiały fanfary”,
„Wyrzuceni za burtę”,
„Saga rodu Hryniewieckich”,
Współinicjator Izb
Pamięci w szkołach
podstawowych w Kazimierówce i Honiatyczach poświęconych Odziałowi „Wiklina”.
Zdjęcia Zmarłego z okresu działalności partyzanckiej są eksponowane we wielu muzeach m.in.
w Zamościu, Biłgoraju, Bondyrzu, Osuchach. Za
aktywność na tym polu otrzymał odznaczenia: Odznakę „Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej”, Okolicznościowa odznakę 30 lecia ZBoWiD, Dyplom
jury Konkursu „Moja działalność w Armii Krajowej” ogłoszonego przez Światowy Związek śołnierzy AK, Dyplom uznania z okazji 55 lecia Armii
Krajowej.
Członek Ligi Morskiej i Rzecznej od 1988 r.
Przebieg pracy zawodowej:
1951-1952 Centralne Laboratorium Badawcze Przemysłu
Ofiarny wolontariusz LMiR, za wybitne zasługi dla
Gumowego –starszy asystent;
morskiej edukacji młodzieŜy i budowy Polski Mor1952-1953 Centralny Zarząd Przemysłu Gumowego –
skiej
wyróŜniony repliką Aktu Zaślubin Polski z
kierownik oddziału recept;
Morzem,
Łódzką , Błękitną i Wielką Komandorią.
1953-1958 Centralny Zarząd Przemysłu Gumowego – starszy
Za
całokształt
działalności
zawodowej
inŜynier technolog
1958-1959 Zakłady Przemysłu Gumowego „Wolbrom” –
i społecznej otrzymał odznakę „Za zasługi dla Miagłówny technolog;
sta Łodzi”.
1959-1966 Zjednoczenie Przemysłu Gumowego „Stomil” –
śegnamy dzisiaj z bólem w sercach naszego dronaczelnik Wydziału Postępu Technicznego;
giego Kolegę ligowego i Przyjaciela, który odszedł
1966-1971 Zjednoczenie Przemysłu Gumowego „Stomil” –
na wieczną wachtę w swój ostatni rejs bez końca.
naczelnik Wydziału ds. Zaplecza Naukowo Badawczego;
W imieniu przyjaciół morskiego środowiska oraz
1972-1973 Główny inŜynier ds. współpracy z Przemysłem
własnym składam rodzinie śp Seniora-Witolda wyMaszynowym;
razy gorącego współczucia.
1973-1981 Główny inŜynier ds. współpracy z Przemysłem
Zapewniamy Cie drogi Przyjacielu, Ŝe na zawsze
Maszynowym, m.in. pełnomocnik dyrektora ds.
zostaniesz w naszej serdecznej pamięci.
uruchomienia wyrobów gumowych do samochodów Fiat 125p i 126p
Spoczywaj w pokoju
Współautor kilku projektów racjonalizatorskich
Andrzej Wojnarowski
oraz patentu „Sposób wytwarzania taśm trudnopalPrezes Zarządu Okręgu Łódzkiego
nych przenośnikowych dla przemysłu węglowego.
Ligi Morskiej i Rzecznej
Za działalność zawodową otrzymał odznaczenia:
Srebrny KrzyŜ Zasługi, Złoty KrzyŜ Zasługi, KrzyŜ
Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Honorowa
odznaka „ZasłuŜony Pracownik Instytutu Przemysłu
Gumowego”, Złota odznaka „Za zasługi dla Przemysłu Gumowego”
11
Wspomnienie ze spotkania w dniu 8 października 2008 r. w Pałacu MłodzieŜy poświęcone 65 rocznicy zatonięcia
ORP „Orkan”. Zginął wtedy, między innymi, dowódca kmdr por. Stanisław Hryniewiecki stryj śp Witolda
Uczestnicy spotkania(od lewej) kmdr ppor K. Nowaczyk z przedstawi
ciel Dowódcy MW, ,chorąży A. Wronka z ORP „Błyskawica”, Stefan
Wasiljew, W. Hryniewiecki, por.mar. R. Ostojski, A.Wojnarowski,
kpt.mar.L.Olszowy zca dowódcy ORP Orkan, por. mar. St.Pacho,
Sł. Kromer, R. Kaczmarek
Okolicznościowy własny wiersz deklamuje Barbara Leszczyńska
Na pierwszym planie Witold Hryniewiecki
Z Witoldem Hryniewieckim wita się chorąży Andrzej Wronka
z okrętu Muzeum ORP „Błyskawica”
Rozmowa panów Witolda Hryniewieckiego i kpt. mar. L. Olszowego
zastępcy dowódcy ORP Orkan
12
ZACHĘCAMY
Uwaga Członkowie Szkolnych Kół Ligi Morskiej i Rzecznej. Gorąco zachęcamy Was do skorzystania z tej
niezwykle poŜytecznej oferty w PORCIE – ŁÓDŹ w dniach do 18 kwietnia 2014 roku
W ekspozycyjnej hali widowiskowej zastaniecie niezwykłe atrapy okazów naszych morskich przyjaciół –
trzeba je zobaczyć i zapoznać się z ciekawą ich charakterystyką
DRAPIEśNY SSAK MORSKI-MORS
- KOŃ MORSKI
KRAB OLBRZYM
Jeden z największych stawonogów na świecie. śyje na
dnie Oceanu Spokojnego na głębokości 800 m. Osiąga
długość odnóŜy 3-4 m. WaŜy około 20 kg. śyje do 100
lat
13
Osiąga długość 4 m
WaŜy 1700 kg
Zamieszkuje wody Atlantyku
FOKA – PIES MORSKI
Mierzy do 2 metrów długości, Ŝyje w Oceanie Atlantyckim, Spokojnym i Bałtyku
ROZGWIAZDA
DrapieŜny denny skorupiak ze zdolnością regeneracji. Szkielet zbudowany z płytek wapiennych
zestawionych ruchomo
RYBA LATAJĄCA
Uwazana do 1938 r. za wymarłą przed 60 mln lat
śyje na głębokości 150-700 m nad skalistym dnem
i w jaskiniach pochodzenia wulkanicznego, Ŝywi
Się rybami i głowonogami
Tekst i zdjęcia St. Kobyliński
14
Podziękowanie
Dziękujemy panu mgr inŜ. Tadeuszowi Skwierzowi z Gdyni –inŜynierowi elektrykowi niemieckiego kontenerowca „BASLE EXPRESS”, za otrzymane pozdrowienia i zadeklarowanie przekazania 1% swojego podatku za rok 2013 na działalność Ligi Morskiej i Rzecznej w Łodzi.
Armatorem jest hamburski Hapag Lloyd.
Statek pływa na trasie Chiny – Stany Zjednoczone Ameryki Płn.
W imieniu Zarządu okręgu Łódzkiego
Ligi Morskiej i Rzecznej
kpt. poŜ. inŜ. Andrzej Wojnarowski
BASLE EXPRESS
Zdjęcie pochodzi ze strony Hapag Lloyd
Dane techniczne
Armator
Rok budowy
Stocznia
Wyporność
Nośność
Maksymalna pojemność
Długość całkowita
Szerokość całkowita
Maksymalne zanurzenie
Silnik
Moc
Prędkość maks.
Hapag Lloyd Hamburg Niemcy
2012/11
Hyundai Heavy Industries Ltd. Co, Korea Południowa
135.000 ton (RT)
140,580 tony:
13.092 TEU
366,50 m
48,20 m:
15,50 m:
Burmeister & Wain Alfa Diesel
68.840 \kW:
24,6 węzłów
15
Z kart historii naszej floty-dział prowadzi dr Mieczysław Prosnak
Pierwszy ścigacz Rzeczypospolitej
Następnymi okrętami otrzymanymi przez Oddział Polskiej Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii były trzy ścigacze zbudowane w latach 1939 – 1940, z których pierwszy, „S 1” wcielony 17 sierpnia 1940 r.
zbudowano na przedwojenne zamówienie polskie (drugi uległ zniszczeniu w stoczni wskutek bombardowania). Projektowany pierwotnie jako ścigacz torpedowy, miał mieć dwie wyrzutnie torped 457 mm, zdemontowane w trakcie budowy celem wzmocnienia uzbrojenia artyleryjskiego. W tej postaci repre-
zentował on nowy typ okrętu bojowego o duŜej prędkości i manewrowości oraz silniejszym uzbrojeniem
ogniowym, zwany ścigaczem artyleryjskim.
„S1” zbudowany w stoczni J. Samuel White a. Co Ltd w Cowes na wyspie Wight, miał wyporność 35 ton,
długość 24,09 m., szerokość 5,60 m i zanurzenie 1,35 m, 3 silniki wysokoobrotowe Isotta Fraschini
o łącznej mocy 3450 KM, 3 śruby napędowe, prędkość maksymalną 42 węzły. Uzbrojenie stanowiła
1 armata przeciwlotnicza Oerlikon 20 mm z tarczą, 8 podwójnie sprzęŜonych cięŜkich karabinów maszy-
16
nowych 7,7 mm, w tym 4 ckm Vickersa umieszczone w barbetach po dwu stronach nadbudówki, które
przesunięto ku rufie polepszając widoczność ze stanowiska dowodzenia i 4 ckm Lewisa bez osłon na śródokręciu, zastąpione z czasem wielkokalibrowymi karabinami maszynowymi 12,7 mm, 2 przenośne ręczne
(lekkie) karabiny maszynowe 7,7 mm i 4 bomby głębinowe. Załoga liczyła 12 ludzi, w tym 2 oficerów
Szybkie w warunkach bojowych wyeksploatowanie jednostki zmusiło do jej wycofania, czego dokonano
w dniu 21 lutego 1944 r.
Kobry Kanału La Manche
Dwa dalsze ścigacze, „S 2” wcielony 19 lipca i „S 3” przybyły 28 lipca 1940 r. budowano początkowo
na zamówienie norweskie, przekazując je następnie emigracyjnej flocie polskiej. Zbudowano je w stoczni
British Power Boat Co w Hythe, przeprojektowując w trakcie produkcji z torpedowych na ścigacze okrętów
podwodnych.
NaleŜały one do znanego typu 63–stopowego zwanego „Whaleback” o wyporności 25 ton, długości
19,22 m, szerokości 5,75 m i zanurzeniu 0,98 m, z 2 silnikami wysokoobrotowymi Rolls-Royce o łącznej
mocy 2100 km, 2 śrubami napędowymi, a prędkością maksymalną 40 węzłów (marszowa) 36 węzłów).
Uzbrojenie ich stanowiła 1 armata przeciwlotnicza Oerlikon 20 mm z tarczą, 4 podwójnie sprzęŜone cięŜkie
karabiny maszynowe Lewisa 7,7 mm w barbecie, 1 przenośny ręczny (lekki) karabin maszynowy7,7 mm i 4
bomby głębinowe. Załogę stanowiło 11 ludzi , w tym 2 oficerów.
Wszystkie te okręty słuŜyły początkowo jako ścigacze okrętów podwodnych ( w brytyjskiej nomenklaturze MASB), z dodatkowymi zrzutniami dla 10 łącznie bomb głębinowych na rufie kosztem działa 20 mm
powiększającymi moŜliwości zwalczania okrętów podwodnych. Później przeklasyfikowano je na typowe
ścigacze artyleryjskie (w mianownictwie angielskim MGB), z czym łączyło się przezbrojenie w wielkokalibrowe karabiny maszynowe 12,7 mm. „S 2” i „S #” przezbrojono we wrześniu 1941 r. dodając im 4 cięŜkie
karabiny maszynowe Lewisa 7,7 mm umieszczone parami w gniazdach po obu burtach obok stanowiska
dowodzenia.
Szybkie w warunkach bojowych postępujące zuŜycie eksploatacyjne spowodowało degradacje techniczną jednostek, które musiano przeznaczyć do wycofania. W dniu 20 maja 1943 r spisano ze stanu „S 3”,
a 5 lipca 1944skreslono „S 2” . Miejsce ich zajęły ulepszone ścigacze nowej generacji.
17
Karabinem i rakietnicą
Dalsze zwiększanie liczby okrętów Oddziału Polskiej Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii następowało drogą przejmowania jednostek państw sprzymierzonych, które po ich zajęciu przez wojska niemieckie schroniły się w portach angielskich. Pierwszymi z nich była przejęta w dniu 28 czerwca1940 r. grupa
dwunastu belgijskich i holenderskich statków rybackich, które zdołały dotrzeć do Anglii, a w obliczu zagraŜającej niemieckiej inwazji zostały wcielone do floty brytyjskiej z przeznaczeniem do pomocniczej słuŜby
patrolowej. Jednostki te, o nazwach „Renessance”, „Oscar August”, „Elizabeth Gilberte”, „Pierre”, „Hendrik Conscience”, „Sirius”, „Zee Mer”, „Dedric Gezustaers”, „Blanche Merguerite”, „Charles Jeannine”,
„Lucienne Christine” i „Femina”, otrzymały oznaczenia taktyczne od „P 1” do „P 12”. Były to w większości duŜe kutry i lugry (dryftery) o wyporności 23 – 101 ton, długości w granicach 12,00-28,00 m, szerokości
4,60 m – 6,70 m i zanurzeniu około 1,40 – 2,80 m, z wysokopręŜnymi silnikami spalinowymi o mocy
rzędu 50 – 300 KM. Miały one prędkość 5 – 12 węzłów. Załogi liczyły od kilku do kilkunastu luzdi. Adoptowane w drodze gorączkowej improwizacji, początkowo nie miały one nawet uzbrojenia poza 4 karabinami ręcznymi(!) i ręczną rakietnicą sygnałową. Później otrzymały po 1-2 cięŜkie karabiny maszynowe i granaty ręczne oraz radiostacje pokładowe. Patrolowały one intensywnie wody kanału la Manche bez względu
na warunki meteorologiczne, z głównym zadaniem wykrycia zbliŜającej nsie floty inwazyjnej, przekazania
meldunku alarmowego i uniemoŜliwienie wysadzenia desantu (!), były tez wykorzystywane jako trałowce
pomocnicze. Wszystkie one przetrwały do końca słuŜby pod polską banderą, a po zakończeniu bitwy
o Wielka Brytanię i usunięciu zagroŜenia inwazją, w październiku i listopadzie 1940 r. zostały zwrócone
flocie brytyjskiej. „P 1” przekazano 3 listopada 1940 r., „P 2” 16 października, „P 3” 24 października, „P 4”
16 października, „P 5” 4 listopada, „P 6” 24 listopada , „P 7” 4 listopada, „P 8” 16 października,, „P 9”
4 listopada, „P 10” 3 listopada, „P 11” 24 października, , „P 12” , 24 października 1940 r. . NaleŜy im się
wdzięczne wspomnienie.
18
Z kart historii Ŝaglowców – dział prowadzi kpt. Ŝ. w. kmdr Henryk Grunert
NAZWA/ Name
„ PUTERI MAHSURI”
Port macierzysty / Registered port
Bandera / Flag:
Typ oŜaglowania/Typ of rigging:
Rok budowy / Year built:
Stocznia / Yard
:
Wyporność / Displacement:
Długość całkowita / Overall lengh
Długość kadłuba / Lenght (hull):
Szerokość / Breadth:
Zanurzenie / Draught:
Wysokość / Air Draft:
Powierzchnia Ŝagli / Sail area:
Kadłub / Ship's hul:
Silnik / Engine:
Moc maszyn / Power:
Vmax; / Speed
Załoga / Crew stała/kursan
Poprzednia nazwa/ Previous name:
„RICMER RICMERS "
Port Kelang
MAL
Bark/Bark
15.01.1990
De Merwede, NL
794 TR/RT
70 m
66 m
10,50 m
4,50 m
? m
? m²
Stalowy/Steel
2 x Mitshubishi
2 x 365 KM/ HP
?
węzły / kn
16/40
Kanrin Maru
Port macierzysty / Registered port:
Hamburg
Bandera / Flag:
GER
Typ oŜaglowania/Typ of rigging
: Bark/Bark
Rok budowy / Year built:
1896
Stocznia / Yard
R.C.Rickmers, Geestemünde, GER
Wyporność/ Displacement:
? TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
97 m
Długość kadłuba / Lenght (hull)
86 m
Szerokość / Breadth:
12.2 m
Zanurzenie / Draught:
6.00 m
Wysokość / Air Draft:
?
m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area:
3500 m²
Kadłub / Ship's hull:
Stalowy/Steel
Silnik / Engine:
2 * Krupp Diesel
Moc maszyn / Power:
700 KM/HP
Vmax / Speed
:
? węzły / kn
Załoga /Crew
?
Poprzednia nazwa/ Previous nam Santo Andrč, Sagres I,
Flores, Max
Dodatkowe inform./Additiomal info
http://www.rickmer-rickmers.de/
Dodatkowe inform./Additiomal info
http://primashipbrokers.com/specifications.html
Przejęty od Japonii w 1998r. Jest okrętem szkolnym Marynarki
Wojennej Malezji. Zbudowany został w Japonii jako replika Ŝaglowca
„Kanrin Maru", który w swoim dziewiczym rejsie w 1860 r przewiózł do
Stanów Zjednoczonych ambasadora Japonii.
W 130 rocznicę tego wydarzenia Ŝaglowiec wykonał symboliczny
rejs
do
San
Francisko,
gdzie
zacumował
19 marca 1990 r. śaglowiec '”Puteri Mashuri" jest wyposaŜony w nowoczesne przyrządy nawigacyjne, radiowe i mechaniczne oraz hotelowe.
Puteri jest idealnym miejscem szkolenia, nie tylko dla organizacji
integracyjnych i podróŜy pełnych morskich przygód, ale równieŜ miejscem
kształtowania
charakterów
i postaw Ŝyciowych. Szkolą się na nim podchorąŜowie Marynarki Wojennej Malezji wyrabiając sobie nawyki kierowania podwładnymi w
trudnych morskich warunkach pracy grupowej. Poza tym Ŝaglowiec
umoŜliwia im zapoznanie się z cięŜką pracą fizyczną na pokładzie i na
masztach
z Ŝaglami i linami. Komfortowe klimatyzowane wnętrza statku zapewniają odpoczynek i relaks po cięŜkim dniu na pokładzie. STS „Puteri
Mashuri" odbywa rejsy po morzu Andamańskim gdzie Ŝegluje wśród
99
jego
urokliwych,
pełnych
zagadek
i owianych legendami wysp. Program szkolenia oferowany przez Ŝaglowiec gwarantuje doskonałą jakość szkolenia marynarskiego.
19
Był zaprojektowany jako fregata dla Ricmers Shipping Company
w 1896 r. i przewoził węgiel, ryŜ i bambus z Azji Wschodniej
a z powrotem azotan potasu.
W 1905 r. podczas cięŜkiego sztormu takielunek uległ powaŜnemu
uszkodzeniu i w celu obniŜenia kosztów naprawy został otaklowany
jako bark i sprzedany armatorowi Krabbenhoft z Hamburga w 1912
r, który zmienił mu nazwę na „MAX" i przewoził wyłącznie azotan
potasu.
W 1916 r. został zawładnięty w morzu przez Portugalię, przemia
nowany na „Flores" i aŜ do 1918 r. transportował przez Atlantyk
materiały wojenne. Następnie w 1924 r. został przekształcony
w Ŝaglowiec szkolny dla Marynarki Wojennej Portugalii. „Sagress
Galion "Ricmers" został zastąpiony figurą Henryka śeglarza infanta
Portugali uwaŜanego za twórcę portugalskiego imperium kolonialnego. Za sprawą Henryka powstała w Sagres szkoła kar- tografii i
astronomii, która jest uznawana za pierwszą akademię morską
świata. śaglowiec „Sagres" na Ŝaglach rejowych oraz na bezanŜaglu nosił czerwone krzyŜe na białym polu. Jako „Sagres I” uczestniczył w regatach STA-Regata 1956 i 1958 r.
W 1962 r. został zastąpiony przez „Sagres II", a sam został portowym statkiem bazą z częściowo zdemontowanym takielunkiem.
Pod nazwą „Santo Andre” jako hulk w stoczni marynarki wojennej stał tam aŜ do
roku 1983, kiedy to kupiony został przez stowarzyszenie „Winjammer für Hamburg"
z okazji 794 rocznicy portu w Hamburgu. Następnie przeszedł renowację i przebudowę w celu przekształcenia go w statek muzeum i restaurację.
Jest dobrze widocznym punktem w porcie hamburgskim i stoi zacumowany przy
St.Pauli-Ladungsbrőcken Ponton 1a.
NAZWA/ Name
„SAGRES II”
Port macierzysty / Registered port
Bandera / Flag:
Typ oŜaglowania/Typ of rigging:
Rok budowy / Year built:
Stocznia / Yard
Wyporność / Displacement:
Długość całkowita / Overall lengh
Długość kadłuba / Lenght (hull):
Szerokość / Breadth:
Zanurzenie / Draught:
Wysokość / Air Draft:
Powierzchnia Ŝagli / Sail area:
Kadłub / Ship's hul:
Silnik / Engine:
Moc maszyn / Power:
Vmax; / Speed
Załoga / Crew stała/kursan
Poprzednia nazwa/ Previous name:
Dodatkowe inform./Additiomal info
Port Kelang
POR
Bark/Bark
1937
Blohm & Voss,Hamburg
1869 TR/RT
89,48 m
81,28 m
12,02 m
5,3 m
45
m
1796 m²
Stalowy/Steel
MAN
750 KM/ HP
?
węzły / kn
243/mar.153/kadet 80/ofic.10
Alberto Leo Schlagerer
www.tallship-fan.de/
Armator: Armada Portuguese
Zwodowany 30.X. 1937r jako „Albert Leo Schlageter" w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu.
Był jednym z okrętów szkolnych dla Kriegsmarine ( z tej samej serii: „Horst Wessel” „(Eagle)”,
„Mircea”- dla Rumunii, „Gorch Fock” (ex „Tovarishch”), „Herbert Norkus” - budowa nieukończona,
„Gorch Fock II” zbudowany w 1958r). W czasie II Wojny Światowej okresowo był uŜywany do
szkolenia załóg na morzu Bałtyckim. 14.XI. 1944r. wszedł koło Sassnitz na minę
i został odholowany do Świnoujścia a następnie przez kanał Kiloński do Flensburga, gdzie został
zajęty przez aliantów (USA) w ramach reparacji wojennych (razem z „Horst Wessel"). Stany Zjednoczone sprzedały statek Brazylii za symboliczną kwotę 5 tys. USD i od 1948r nosił nazwę „Guanabara" w marynarce wojennej Brazylii z portem macierzystym Rio de Janeiro, w której słuŜył do
1962r. (Guanabara-zatoka w rejonie Rio de Janeiro). Pod koniec 1962r Ŝaglowiec nie spełniał
wymogów potrzeb szkoleniowych Marynarki Wojennej. Został wyłączony z eksploatacji, zdemontowano takielunek i przeznaczono jak pływającą bazę dla dowództwa brazylijskiej StraŜy Granicznej. W tym czasie portugalska marynarka wojenna poszukiwała Ŝaglowca dla zastąpienia wysłuŜonego „SAGRES I"(obecnie „Rickmers Ricmer”).
W październiku 1961 roku Portugalia decyduje się na kupno od Brazylii barku „Guanabara" za
kwotę 150.000 dolarów Przeprowadza na nim w stoczni Liznavy remont i modernizację Zmienia
nazwę statku na tradycyjną (po poprzedniku) „Sagres II który w kwietniu 1962r wychodzi z Lizbony
w pierwszy rejs pod banderą Portugalii udając się do poprzedniego macierzystego portu Rio de
Janeiro. Jako portugalski Ŝaglowiec szkolny Marynarki Wojennej rokrocznie bierze udział
w światowych imprezach Ŝeglarskich. Wyjątkowymi latami był rok 1987 i 1991, kiedy to był poddany kolejnej modernizacji (wymiana silnika głównego MAN, instalacja stacji uzdatniania wody,
klimatyzacja). Rejsy szkoleniowe zazwyczaj trwają ponad 8 miesięcy. 2 z nich w latach 19781979 i
1983-1984 były rejsami dookoła świata. Bark brał udział w Sail Amsterdam 1985
i 1986,Sail Nowy York z okazji 500 rocznicy odkrycia Ameryki, Sail Bremerhaven w 1990 i 1995r.
W styczniu 2010 wyszedł w rejs szkoleniowy, podczas którego odwiedził porty Brazylii, Urugwaju,
Argentyny, Chile, Peru, Ekwadoru, Meksyku, Stanów Zjednoczonych, Japonii, Korei Płd, Chin,
Makao, Timoru, Singapuru, Tajlandii, Malezji, Indii i Egiptu. Pierwszy „Sagres" został zbudowany
w 1858r w Anglii. SłuŜył jako okręt szkolny w latach 1882 do 1898 i stacjonował w Porto w Douro.
20
NAZWA/ Name
„SEA CLOUD”
Port macierzysty / Registered port
La Valetta
Bandera / Flag:
Malta
Typ oŜaglowania/Typ of rigging:
Bark 4 masztowy/4-Mast- Bark
Rok budowy / Year built:
1931
Stocznia / Yard
Friedrich Krupp Gerrmania Shipyard, Kiel
Wyporność / Displacement:
3075 TR/RT
Długość całkowita / Overall lengh
109,5 m
Długość kadłuba / Lenght (hull):
ok. 100 m
Szerokość / Breadth:
14,94 m
Zanurzenie / Draught:
5,13 m
Wysokość / Air Draft:
62
m
Powierzchnia Ŝagli / Sail area:
3600 m²
Kadłub / Ship's hul:
Stalowy/Steel
Silnik / Engine:
4 x Enterprise Diesel
Moc maszyn / Power:
6000 KM/ HP
Vmax; / Speed
?
węzły / kn
Załoga / Crew stała/pasaŜ/regular/passen
60/09
Dodatkowe inform./Additiomal info
www.tallship-fan.de/
„Sea Cloud” to jeden z największych Ŝaglowców świata, obecnie wykorzystywany jako jednostka typowo turystyczna w rejsach kilku-kilkunastodniowych dla spragnionych wraŜeń urlopowiczów
Atrakcją jest tradycyjny takielunek obsługiwany przez dostatecznie liczną obsługęzawodowych marynarzy Ŝeglarzy. Słynie z luksusowych, typowo hotelowych pomieszczeń oraz ze
znakomitej kuchni.
śaglowiec powstał w 1931 roku jako prezent, który podarował amerykański milioner E. F. Hutton swojej Ŝonie, Marjorie Merriweather Post. Tak więc geneza powstania Ŝaglowca jest zupełnie
nietypowa, szczególnie jeśli chodzi o jednostkę tej wielkości. Pierwotnie nosił nazwę „Huzar” i w
momencie powstania był największym Ŝaglowcem świata. Powstał li tylko dla splendoru i i rozrywki, nie jest jednak pałacem na wodzie i ma w sobie wszystkie cechy typowego tradycyjnego
Ŝaglowca RóŜnił się w stosunku do współczesnych mu jednostek tym, Ŝe zamiast ładowni miał od
momentu powstania kabiny pasaŜerskie
W latach 1932 i 1935 wykonał rejsy z wybitnymi osobistościami
W 1942r został zarekwirowany przez US Navy i bez takielunku był wykorzystywany na
Wschodnim WybrzeŜu jako statek patrolowy zwalczania okrętów podwodnych oraz obserwacji
meteo.
W 1947 w Hamburgu został całkowicie odnowiony jako bark do pasaŜerskiej Ŝeglugi czarterowej
TakŜe dziś na pokładzie codziennością są prace bosmańskie, stawianie Ŝagli wymagające
wspinaczki na reje, a wszelkie manewry wymagają duŜej krzątaniny całej załogi. Korzystanie
z silników jest ograniczane do minimum. Pomimo luksusowych, hotelowych wnętrz, Ŝaglowiec nie
jest typowym dla współczesnych statków turystycznych „miastem rozrywki" z basenami, kasynami,
etc... starając zachować dla swoich gości jak najwięcej elementów tradycyjnej Ŝeglarskiej przygody, nawet jeśli goście są tylko obserwatorami czynności wykonywanych przez załogę. Oczywiście
pielęgnowane są równieŜ wszelkie inne elementy Ŝeglarskiej tradycji. śaglowiec moŜna właściwie
nazwać Ŝywym pływającym pomnikiem
śaglowiec kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk, zawsze woŜąc wyjątkowych gości. Obecnie
armatorem jest niemiecka firma Sea Cloud Cruises, utrzymująca w celach turystycznych równieŜ
kilka innych jednostek - w tym jeszcze jeden Ŝaglowiec, znacznie nowocześniejszy–„Sea Cloud II"
Od roku 1983 kapitanem „Sea Cloud” jest Polak - Ryszard Choiński, były dowódca m.in. legendarnego „Daru Pomorza”.
W międzynarodowej załodze pochodzącej z wielu krajów oraz wśród kadry oficerskiej pływa
równieŜ kilku innych Polaków.
Wikipedia
21
LIGA MORSKA i RZECZNA
ZARZĄD OKRĘGU ŁÓDZKIEGO
Siedziba Muzeum Morskie im. adm. Kazimierza Porębskiego
ulica Podmiejska 21
93 – 165 Łódź
Informacje o nas znajdziesz w Internecie na stronach:
Ligi Morskiej i Rzecznej: www.lmir.pl zakładka „Wieści z Kół i Oddziałów”
portalu Ocalić od zapomnienia: www.ocalicodzapomnienia.eu
portalu Szkoły Podstawowej nr 139 w Łodzi www.sp139.edu.lodz.pl
portalu Szkoły Podstawowej nr 141 w Łodzi www.sp141lodz.pl
portalu VI Liceum Ogólnokształcącego im. J. Lelewela w Łodzi www.6lo.ayz.pl
Kalendarz organizacyjnych i uroczystych spotkań łódzkich wilków morskich w roku 2014
10 kwietnia ( II czwartek ) godz. 16 00 Muzeum Morskie VI LO ul. Podmiejska 21 Sesja Marynistyczna
12 czerwca ( II czwartek) godz. 1200 pod pomnikiem Marszałka J.Piłsudskiego uroczyste otwarcie
DNI MORZA w Łodzi
23 czerwca ( IV poniedziałek ) godz. 19 00 Stawy Stefańskiego Noc Świętojańska
09 października ( II czwartek) godz. 16 00 Muzeum Morskie VI LO ul. Podmiejska 21 Sesja Marynistyczna
07 listopada (I piątek) godz. 12 00 Park M. Zaruskiego Stoki MłodzieŜowy Apel Niepodległościowy
11 grudnia (II czwartek) godz. 16 00 Muzeum Morskie VI LO ul. Podmiejska 21 Spotkanie Wigilijne
Podaruj 1% podatku na morsko-rzeczną edukację młodzieŜy
Od 1925 roku działa w Łodzi na rzecz edukacji marynistycznej samofinansujące się Stowarzyszenie
Liga Morska i Rzeczna z Zarządem Głównym w Gdańsku.
MoŜecie Państwo wesprzeć nasze działania przekazując 1% podatku za rok 2013 . W zeznaniu podatkowym PIT w rubryce:
123 podajemy nr KRS 0000 11 75 42
w poz 124 przekazywaną kwotę,
w poz. 125 Liga Morska i Rzeczna Zarząd Główny dla ZOŁódzkiego LMiR,
Tu znajdziesz roczniki „Łódki”
1. Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Łodzi im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 90-508 Łódź ul. Gdańska 102
2. Narodowe Muzeum Morskie 80-751 Gdańsk ul. Ołowianka 9/12
Tu znajdziesz miesięczniki i roczniki „Łódki”
3. Muzeum Morskie im. wiceadmirała Kazimierza Porębskiego przy VI LO ul. Podmiejska 21 w Łodzi
4. Archiwum Redakcji BI „Łódka” 93-434 Łódź ul. Halki 9
5. ZG LMiR 80-828 Gdańsk ul. Długi Targ 11
Opracowanie
Stanisław Kobyliński -główny redaktor, Stefan Wasiljew –redaktor techniczny, Mieczysław Prosnak – stały redaktor
artykułów historycznych, Henryk Grunert – stały redaktor artykułów o historii Ŝaglowców i Marynarki Wojennej, Andrzej
Wojnarowski - redaktor korespondent, Barbara Leszczyńska – poezja, Eligiusz Sitek – redaktor korespondent,
Skład i opracowanie komputerowe Stefan Wasiljew [email protected]
22