INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b

Sygnatura
ITPB1/4511-1/16/PSZ
Data
2016.03.25
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia
2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego
(Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra
Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2015 r.
(data wpływu 31 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu
3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku
dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego – jest
nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów
prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób
fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.
Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.).
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest małym podatnikiem, prowadzącym podatkową księgę przychodów i
rozchodów. Wnioskodawca prowadzi tylko sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT. W
grudniu 2015 r. Wnioskodawca kupił nowy motocykl o wartości 34.400 zł - z przeznaczeniem
na dojazdy do klientów w prowadzonej działalności gospodarczej. Ponieważ zakup ten jest
związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca uważa, że ma prawo do
jednorazowej amortyzacji motocykla. W Klasyfikacji Środków Trwałych motocykl zaliczony
został do rodzaju 740 „Motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe”, który to rodzaj
umiejscowiony został w grupie 7 Środki transportu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy motocykl należy traktować jako samochód osobowy i tym samym Wnioskodawca nie
ma prawa do jednorazowej amortyzacji, czy też motocykl należy traktować jako pojazd ujęty
w grupie 7, rodzaj 740 „Motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe” i Wnioskodawcy
przysługuje prawo do dokonania jednorazowej amortyzacji...
Zdaniem Wnioskodawcy, motocykl jest pojazdem samochodowym. Zgodnie z kodeksem
drogowym nie jest samochodem osobowym ujętym w grupie 741 ani samochodem
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
ciężarowym ujętym w grupie 742 Klasyfikacji Środków Trwałych. Przepis art. 22k ust. 7 ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że jednorazowo można
dokonać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do
grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych. Jak wynika z Klasyfikacji
motocykl nie jest ani samochodem osobowym, ani samochodem ciężarowym. Dlatego uważa
Pan, że stanowisko w tej kwestii jest prawidłowe.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny
prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty
poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a
więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów
wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony
do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną
działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość
osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego
przychodu.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób
fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania
przychodów wydatków na:
1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za
wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład
nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość
środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę
odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem
uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w
art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem
działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku
związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu
na czas ich poniesienia.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są
odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy
amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od
wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z
zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w
którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e,
do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich
wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono
ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z
art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w
roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z
zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów
amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8
Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki
te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000
euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k,
przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku
poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym
przepisie, w zaokrągleniu do 1000 zł. W 2015 r. limit jednorazowych odpisów
amortyzacyjnych, stosownie do postanowień ww. ustawy wynosi 212.185 złotych.
Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7,
nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3500 zł wartości
początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w
art. 22f ust. 3.
W myśl art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku
spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust.
7, odnosi się do łącznej wartości odpisów przypadających zgodnie z art. 8 na wspólników tej
spółki.
Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, ilekroć w ustawie jest mowa o małym
podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą
należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym
wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot
wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w
zaokrągleniu do 1.000 zł.
Zatem, w 2016 roku za „małego podatnika” można uznać tego, którego przychód ze
sprzedaży wraz z podatkiem od towarów i usług za 2015 rok nie przekroczył 5.015.000 złotych.
Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de
minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.
Ponadto amortyzacji jednorazowej mogą podlegać wyłącznie środki trwałe zaliczane do
grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
Zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w
ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu
przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z
wyjątkiem:
a. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części
przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:


klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju:
wielozadaniowy, van lub
z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
b. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i
nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy
pojazdu,
c. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu
drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również
warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:






agregat elektryczny/spawalniczy,
do prac wiertniczych,
koparka, koparko-spycharka,
ładowarka,
podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
żuraw samochodowy,
d. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust.
16 ustawy o podatku od towarów i usług.
Kluczowym elementem definicji zawartej w cytowanym art. 5a pkt 19a ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, jest sformułowanie „pojazd samochodowy”, które ma być
rozumiane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Należy zatem odnieść się do ustawy z
dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.), która
w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja
umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika
rolniczego. Natomiast pojazd silnikowy, to zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy prawo o ruchu
drogowym - pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego. Z
kolei motocykl w myśl art. 2 pkt 45 ww. ustawy to pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik
spalinowy o pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3, dwukołowy lub z bocznym
wózkiem - wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym
rozmieszczeniu kół.
W świetle powołanych przepisów, każdy pojazd wyposażony w silnik jest pojazdem
silnikowym, a jeśli jego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h, to
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1
jest pojazdem samochodowym, z wyłączeniem motoroweru, pojazdu szynowego oraz ciągnika
rolniczego.
Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy należy ustalić, czy zgodnie z danymi
producenta zakupiony motocykl jest pojazdem, który może rozwinąć prędkość jazdy powyżej
25 km/h. Jeżeli tak jest, to będzie to również pojazd samochodowy w rozumieniu ustawy
Prawo o ruchu drogowym. Tym samym, w myśl definicji zawartej w ustawie o podatku
dochodowym od osób fizycznych, motocykl jest samochodem osobowym, chyba że spełnia
warunki wyłączenia określone w art. 5a pkt 19a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych. W konsekwencji, jeżeli zakupiony motocykl nie będzie posiadał cech wskazanych
w przytoczonym przepisie, wyłączających go spod tak określonej definicji wówczas – w myśl
przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – będzie samochodem
osobowym.
Zaznaczyć należy, że zasadniczą regułą interpretacyjną mającą zastosowanie przy
dokonywaniu interpretacji ww. przepisów prawa podatkowego jest zasada stanowiąca, iż
zwroty jednobrzmiące użyte w tekście aktu normatywnego należy rozumieć jednolicie. W tym
konkretnym przypadku należy dodatkowo zwrócić uwagę na fakt, iż zwrot „samochody
osobowe” został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ustawodawca wprost wskazał jak należy
rozumieć ww. sformułowanie. W konsekwencji zgodnie z zasadami wykładni językowej nie
można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 5a pkt 19a ustawy o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego i powołanych wyżej
przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady nie jest możliwe dokonanie amortyzacji na
warunkach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
zakupionego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej motocykla, gdyż na gruncie
cytowanej ustawy jest on traktowany tak jak samochód osobowy.
Stanowisko Pana należało więc uznać za nieprawidłowe.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu
na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący
dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52
§ 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
– Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach –
art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na
wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie,
w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów
prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie
naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny
co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany
zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są
przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro
Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Źródło: Ministerstwo Finansów
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?rodzaj=2&czystka=1