Tomasz Młynarski

Odpowiedzialność ubezpieczyciela w obowiązkowym
ubezpieczeniu OC posiadaczy pojazdów mechanicznych
za szkody wyrządzone w związku z ruchem ciągników
rolniczych oraz pojazdów specjalnych i wolnobieżnych
Tomasz Młynarski
główny specjalista w Biurze Rzecznika Ubezpieczonych,
aplikant radcowski
Warszawa, 17 stycznia 2013 r.
Odpowiedzialność ubezpieczyciela w obowiązkowym ubezpieczeniu
ppm za szkody wyrządzone w związku z ruchem ciągników rolniczych
oraz pojazdów specjalnych i wolnobieżnych
• zakres ochrony ubezpieczeniowej udzielanej przez ubezpieczyciela
z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC ppm
• zasady odpowiedzialności odszkodowawczej ponoszonej przez
posiadacza pojazdu
• ruch mechanicznego środka komunikacji a ruch pojazdu
mechanicznego
• odpowiedzialność za szkody wyrządzone w związku z ruchem
ciągników rolniczych oraz pojazdów specjalnych i wolnobieżnych w
świetle orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych
• Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym
Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli
Komunikacyjnych (u.u.o.)
- zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów
mechanicznych, w tym zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela
• Kodeks cywilny (k.c.)
- zasady odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu czynów
niedozwolonych
• Prawo o ruchu drogowym (p.r.d.)
- zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w
strefach ruchu
- zasady i warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu
• Art. 23 ust. 1 u.u.o. [obowiązek zawarcia ubezpieczenia OC ppm]
Posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę
obowiązkowego ubezpieczenia OC ppm za szkody powstałe w związku
z ruchem posiadanego przez niego pojazdu.
• Art. 2 ust. 1 pkt 10 u.u.o. [definicje]
pojazd mechaniczny: pojazd samochodowy, ciągnik rolniczy,
motorower, przyczepa i pojazd wolnobieżny określone w przepisach
ustawy - Prawo o ruchu drogowym, z wyłączeniem pojazdów
wolnobieżnych będących w posiadaniu rolników posiadających
gospodarstwo rolne i użytkowanych w związku z posiadaniem tego
gospodarstwa
• Art. 2 p.r.d. [definicje]
33) pojazd samochodowy - pojazd silnikowy, którego konstrukcja
umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie
obejmuje ciągnika rolniczego;
34) pojazd wolnobieżny - pojazd silnikowy, którego konstrukcja
ogranicza prędkość jazdy do 25 km/h, z wyłączeniem ciągnika
rolniczego;
36) pojazd specjalny - pojazd samochodowy lub przyczepa
przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje
konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego
wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy
związane z wykonywaniem tej funkcji;
44) ciągnik rolniczy - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia
rozwijanie prędkości nie mniejszej niż 6 km/h, skonstruowany do
używania łącznie ze sprzętem do prac rolnych, leśnych lub
ogrodniczych; ciągnik taki może być również przystosowany do
ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych.
• Art. 34 u.u.o. [zakres ubezpieczenia OC ppm]
1. Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych
przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem
mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w
związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci,
uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub
uszkodzenia mienia.
2. Za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego
uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z:
1) wsiadaniem do pojazdu mechanicznego lub wysiadaniem z niego;
2) bezpośrednim załadowywaniem lub rozładowywaniem pojazdu
mechanicznego;
3) zatrzymaniem lub postojem pojazdu mechanicznego.
• Art. 415 k.c. [odpowiedzialność na zasadzie winy]
Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
• Art. 435 § 1 k.c. [odpowiedzialność przedsiębiorstwa lub zakładu]
Prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za
pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi
odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez
ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej
albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi
odpowiedzialności.
• Art. 436 k.c. [odpowiedzialność posiadacza mechanicznego środka
komunikacji]
§ 1. Odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ponosi również
samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą
sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w
posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny.
§ 2. W razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za
pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia
poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Również tylko na zasadach
ogólnych osoby te są odpowiedzialne za szkody wyrządzone tym, których
przewożą z grzeczności.
• Kierujący pojazdem, niebędący jego posiadaczem, zawsze odpowiada na
zasadach ogólnych, czyli według zasady winy określonej w art. 415 k.c.
• Samoistny posiadacz pojazdu odpowiada na zasadzie winy w razie:
- kolizji mechanicznych środków komunikacji (będących w ruchu),
- szkody na osobie przewożonej z grzeczności,
- innej szkody w sytuacji, gdy pojazdu tego nie można określić jako
„mechanicznego środka komunikacji”.
• Samoistny posiadacz pojazdu odpowiada na zasadzie ryzyka za wszystkie
inne szkody, o ile pojazd ten można uznać za mechaniczny środek
komunikacji.
• Przeważa pogląd, że art. 436 i 435 k.c. wzajemnie się wyłączają - art. 435
jest podstawą odpowiedzialności przedsiębiorstwa, którego głównym
przedmiotem działalności jest posługiwanie się takimi pojazdami
(przedsiębiorstwa komunikacyjnego), natomiast art. 436 jest podstawą
odpowiedzialności przedsiębiorstwa, które posługuje się wprawdzie
pojazdami mechanicznymi, lecz głównym przedmiotem działalności nie
jest komunikacja.
pojazd mechaniczny ≠ mechaniczny środek komunikacji
poruszany za pomocą sił przyrody
=> Mechaniczny środek komunikacji to według G. Bieńka (Komentarz do
kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania, 2011) pojazd, który:
1) napędzany jest własnym urządzeniem mechanicznym,
2) porusza się za pomocą sił przyrody,
3) służy celom komunikacyjnym.
W tym rozumieniu do mechanicznych środków komunikacji poruszanych za
pomocą sił przyrody należy zaliczyć: samochody, motocykle, autobusy,
ciągniki, statki powietrzne i morskie, statki żeglugi śródlądowej, motorówki
itp. napędzane zawsze urządzeniem mechanicznym. Nie jest istotne, czy
przystosowane są one do poruszania się na drogach, na wodzie czy w
powietrzu lub czy poruszają się po szynach albo innych stałych przewodach
trakcyjnych. Wyłączone z tego pojęcia są zaś pojazdy nieporuszane za pomocą
sił przyrody (np. rower), niesłużące celom komunikacyjnym (np. dźwigi
elektryczne), jak również w zasadzie środki stanowiące element
przedsiębiorstwa komunikacyjnego (kolej, tramwaje, trolejbusy itp.).
• Z kolei A. Olejniczak (Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania część ogólna, 2010) dodaje: Nie spełniają wskazanych wymagań
urządzenia niesłużące do celów komunikacyjnych, chociaż zdolne do
samodzielnego przemieszczania się, lecz wykorzystywane w pracach
rolniczych, budowlanych, czy dla celów wojskowych, np. koparki,
spychacze, kombajny rolnicze, czołgi. (???)
• Odpowiedzialność gwarancyjna zakładu ubezpieczeń z tytułu
ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nie jest
ograniczona wyłącznie do szkód spowodowanych przez mechaniczny
środek komunikacji w rozumieniu art. 436 k.c. Obejmuje
odpowiedzialność za wszelkie szkody wyrządzone w związku z ruchem
pojazdu mechanicznego (art. 34 u.u.o.).
Ruch pojazdu mechanicznego / ruch mechanicznego środka komunikacji:
• Wyrok SN z 13 lipca 1976 r. (IV CR 241/76)
Samochód jest w ruchu od chwili włączenia silnika aż do zakończenia jazdy, przy
czym szkoda może być wyrządzona także w czasie dobrowolnego czy też
przymusowego postoju samochodu.
• Wyrok SN z 11 kwietnia 2003 r. (III CKN 1522/00)
„Ruch pojazdu" nie może być pojmowany w znaczeniu czysto mechanicznym.
Zasadniczym kryterium oceny jest tu niebezpieczeństwo, jakie niesie pojazd w
związku z tym, że jest wprawiony w ruch za pomocą sił przyrody, nie zaś tylko ruch
pojazdu w sensie dosłownym.
• Wyrok SN z 21 maja 2009 r. (V CSK 444/08)
Pojęcie ruchu środka komunikacji można ujmować w dwu aspektach. Wskazuje
się, że pojazd jest w ruchu jedynie wtedy, gdy pracuje silnik lub mechaniczny
środek komunikacji przemieszcza się w przestrzeni własnym napędem albo nawet
siłą bezwładności; źródło niebezpieczeństwa tkwi wtedy w samym pojeździe. W
ujęciu szerszym pojazd jest w ruchu od chwili uruchomienia silnika, aż do
ukończenia jazdy w następstwie osiągnięcia miejsca przeznaczenia lub wskutek
planowanej przerwy w podróży. Gdy podstawę odpowiedzialności stanowi art.
436 k.c., istnieją względy jurydyczne, które nakazują uznać za trafną tą drugą
definicję ruchu pojazdu.
Ciągnik rolniczy – zawsze jest mechanicznym środkiem komunikacji!
• Uchwała SN z 7 marca 1968 r. (III PZP 1/68):
Przepis art. 436 § 1 k.c. nie stawia wymagania, żeby pojazd był przeznaczony do
ruchu na drogach publicznych. Brak więc podstaw do ograniczania jego działania
tylko do tej kategorii pojazdów. Ciągnik zaś jest pojazdem mechanicznym
przeznaczonym do ciągnienia pojazdów bez własnego napędu, tzw. przyczep,
naczep, maszyn rolniczych, budowlanych i innych. Ciągniki są obecnie napędzane
niemal wyłącznie silnikami spalinowymi, są więc one poruszane za pomocą sił
przyrody. Przeznaczenie ciągnika w danym momencie do takich czy innych celów
nie może zmieniać jego charakteru, gdyż z istoty swej jest on środkiem
komunikacji.
• Wyrok SN z 6 lipca 1999 r. (III CKN 312/98)
Ciągniki rolnicze podlegają rejestracji, mogą poruszać się po drogach publicznych
jako środki transportu (komunikacji), a ich posiadacze podlegają obowiązkowi
ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wiązane z ich ruchem. Od
dawna przyjmowany jest też pogląd, że odpowiedzialność na podstawie art. 436 §
1 k.c. nie jest związana z trakcyjną funkcją pojazdu w chwili zdarzenia (orzeczenie
SN z 26 sierpnia 1958 r, III CR 1370/57).
Ciągnik rolniczy – zawsze jest mechanicznym środkiem komunikacji!
• Wyrok SN z 13 czerwca 2002 r. (V CKN 1051/00):
Przepis art. 436 § 1 k.c. nie stawia wymagania by pojazd był przeznaczony do
ruchu na drogach publicznych, nie wyłącza też z zakresu jego obowiązywania
żadnych pojazdów, ze względu na kryterium celu jakim służą. Niewątpliwym
jest, że jako pojazd silnikowy, ciągnik jest poruszany za pomocą sił przyrody.
Ciągnik rolniczy pozostaje ze swojej istoty środkiem transportu (w znaczeniu
potocznym: przewóz ludzi i ładunków, różnymi środkami lokomocji), a w
rozumieniu art. 436 § 1 środkiem komunikacji (w powszechnym rozumieniu
utrzymywanie łączności miedzy różnymi miejscami przy pomocy środków
lokomocji, ale też przewożenie ludzi i ładunków) niezależnie od jego
przeznaczenia w danym momencie. Ciągnik rolniczy dokonujący wraz z
zagregowaną z nim maszyną rolniczą uprawy gruntu jest mechanicznym
środkiem komunikacji w rozumieniu tego przepisu.
Ciągnik rolniczy – zawsze jest mechanicznym środkiem komunikacji!
• Wyrok SA we Wrocławiu z 7 lutego 2012 r. (I ACa 1382/11),
=> Powód i jego brat pojechali na pole ciągnikiem, do którego była podłączona
maszyna do prasowania słomy, napędzana silnikiem ciągnika poprzez wałek łączący tę
maszynę z ciągnikiem. W pewnym momencie brat powoda został zawołany do
pracującego w pobliżu kombajnu, odszedł od ciągnika, zostawiając go nieruchomym,
ale z włączonym silnikiem i podłączoną prasą do słomy. W tym czasie powód uległ
wypadkowi z udziałem maszyny prasującej. Brat odnalazł go nieprzytomnego i
pozbawionego ręki, która została wciągnięta w maszynę.
=> Ciągnik rolniczy ze swej istoty przeznaczony jest do napędzania innych maszyn
rolniczych, zaś maszyna nieposiadająca własnego napędu połączona z ciągnikiem, tak
jak maszyna do prasowania słomy, wprawiana jest w ruch za pomocą silnika ciągnika.
Wypadek spowodowany działaniem maszyny złączonej z ciągnikiem należy zatem
traktować jako spowodowany ruchem pojazdu mechanicznego. Nie ma przy tym
znaczenia, że okoliczności wypadku związane były wyłącznie z pracą maszyny, a nie z
ciągnikiem napędzającym maszynę, bowiem środkiem komunikacji, o którym mowa w
art. 436 § 1 k.c. jest ciągnik rolniczy wraz ze sprzężoną z nim maszyną. Za szkodę
odpowiada więc pozwany ZU na podstawie umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC
ciągnika.
Pojazd wolnobieżny – czy jest mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SA w Poznaniu z 18 października 2012 r. (I ACa 750/12)
=> Koparka pracowała na tej zasadzie , że podjeżdżała pod załadowany wagon
kolejowy, łyżką nabierała kruszywo, a następnie podjeżdżała pod podstawiony
samochód i je wysypywała. Przez cały czas wykonywania pracy poruszała się
na kołach i nie posiadała podpór. W trakcie tej pracy naczynie robocze koparki
przygniotło pracownika do ściany wagonu, na skutek czego poniósł on śmierć.
=> Na tle u.u.o. ustawodawca posługuje się pojęciem pojazdu mechanicznego,
gdy tymczasem art. 436 k.c. mówi o „mechanicznym środku komunikacji
poruszanym za pomocą sił przyrody". Zakresy znaczeniowy obu tych pojęć nie
są tożsame. Pojęcie „pojazd mechaniczny" zdefiniowano za pomocą kryteriów
formalnych wymieniając pojazdy które uznaje się za pojazdy mechaniczne, a
które zostały określone w p.r.d. Natomiast pojęcie mechanicznego środka
komunikacji ujmowane jest zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie
szeroko. Jest to w zasadzie każde urządzenie mechaniczne służące celom
komunikacji.
Pojazd wolnobieżny – czy jest mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SA w Poznaniu z 18 października 2012 r. (I ACa 750/12) - ciąg dalszy:
=> Koparka w niniejszej sprawie jest mechanicznym środkiem komunikacji.
Porusza się na kołach, a więc ma możliwość przemieszczania się z jednego
miejsca do drugiego za pomocą silnika, który uruchamia również kielich
koparki. Nie sposób zgodzić się, że w czasie zdarzenia koparka nie była
wykorzystywana w celach komunikacyjnych, służyła bowiem przemieszczaniu
towaru (kruszywa). Gdyby koparka nie była mechanicznym środkiem
komunikacji, to nie podlegałaby obowiązkowemu ubezpieczeniu. Ze swej
istoty służy ona celom komunikacyjnym. Bez znaczenia jest zaś, że w chwili
wypadku nie służyła komunikacji. Postój pojazdu, jego garażowanie ,
rozładowywanie czy też załadowywanie towaru nie pozbawia bowiem pojazdu
określonego celu bądź cech, dla których został stworzony. Przepis mówi o
ruchu mechanicznego środka komunikacji, a nie o ruchu w czasie komunikacji,
a więc pojazd co do zasady musi być przeznaczony do komunikacji, a nie
wykonywać funkcje związane z komunikacją w czasie zdarzenia będącego
podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej. Za szkodę odpowiada
ubezpieczyciel z tytułu ubezpieczenia OC ppm.
Pojazd wolnobieżny – czy jest mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SO w Opolu z 12 marca 2013 r. (I C 422/12):
=> Pracujący na polu uprawnym kombajn zatrzymał się, by opróżnić
zbiornik na zboże. Wówczas poszkodowany bez wiedzy kierującego
kombajnem przystąpił do oczyszczania rozdrabniacza słomy znajdującego
się na tyle pojazdu, w sytuacji, gdy silnik cały czas był w ruchu. Gdy zboże
zostało przesypane, kierujący rozpoczął manewr cofania, nie widział
bowiem poszkodowanego, co doprowadziło do najechania na
poszkodowanego.
=> Sąd przyjął, że kombajn jest mechanicznym środkiem komunikacji, a
pomiędzy jego ruchem a szkodą zachodzi związek przyczynowy. Dlatego
odpowiedzialność za szkodę kształtuje się na zasadzie ryzyka.
Pojazd specjalny – czy może nie być mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SN z 21 maja 2009 r. (V CSK 444/08)
=> Powód był ładowaczem w firmie zajmującej się wywozem nieczystości
stałych. Gdy nastąpiło zablokowanie kontenera podczas wysypywania śmieci
do śmieciarki, powód wszedł na górę pojazdu i gdy starał się odblokować
kontener łomem nastąpił skok automatu zwrotnego. Powód stracił
równowagę i spadł na beton.
=> Za szkodę związaną z ruchem uważa się również szkodę powstałą
bezpośrednio przy załadowywaniu i rozładowywaniu pojazdu. Skoro w chwili
zdarzenia śmieciarka była "w trasie", gdyż zbierała odpady z miejsc
wyznaczonych, miała włączony silnik i szkoda powstała w czasie załadunku
odpadów, to był to wypadek komunikacyjny.
Pojazd specjalny – czy może nie być mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SN z 21 maja 2009 r. (V CSK 444/08) – ciąg dalszy:
=> Sądy obu instancji nietrafnie przyjęły, że szkoda powstała wyłącznie w
wyniku działania specjalistycznego urządzenia zamontowanego na pojeździe.
Tymczasem wystąpił tutaj związek przyczynowy wieloczynnikowy, w którym
między poszczególnymi ogniwami zachodziła zależność przyczynowa
adekwatna; gdyby nie włączony silnik pojazdu, którego moc w tym czasie
służyła do załadunku odpadów na trasie pojazdu, to do wypadku by nie
doszło. Podnośnik służący do załadunku stanowił część samochodu działającą
tylko przy włączonym silniku, a cel jazdy nie został osiągnięty, gdyż pojazd
zatrzymał się na kolejnym punkcie składowania odpadów po to, aby je
załadować.
=> Odpowiedzialność przedsiębiorstw, które posługują się pojazdami
mechanicznymi jako środkami transportu, jest oparta na art. 436 k.c. Art. 435
k.c. dotyczy bowiem przedsiębiorstw, które pełnią wyłącznie funkcję
komunikacyjną.
Pojazd specjalny – czy może nie być mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SA w Białymstoku z 22 listopada 2012 r. (I ACa 615/12)
=> W trakcie prac budowlanych nastąpiło samoistne pęknięcie kolanka w
pompie do betonu zainstalowanej w samochodzie marki M., w następstwie
czego zalana betonem została część budynku. W czasie pracy pompy pojazd
wspierał się na podporach, a pompa napędzana była silnikiem samochodu.
Powód próbował dochodzić roszczeń od dwóch ZU.
=> SO zasądził odszkodowanie wyłącznie od ubezpieczyciela OC
przedsiębiorstwa – choć pojazd miał włączony silnik to nie znajdował się w
ruchu, był bowiem zawieszony na podporach w czasie pracy pompy. Zalanie
betonem nastąpiło jedynie wskutek wady pompy.
Pojazd specjalny – czy może nie być mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SA w Białymstoku z 22 listopada 2012 r. (I ACa 615/12) – ciąg
dalszy:
=> SA: Ruch pojazdu mechanicznego to nie tylko przemieszczanie się w
przestrzeni, ale również pozostawanie w spoczynku, jeżeli kierujący pojazdem
znajduje się w nim a silnik pracuje na biegu jałowym. Jedynie opuszczenie
pojazdu przez kierowcę i pasażerów oraz wyłączenie silnika znamionują
przerwanie ruchu pojazdu mechanicznego, pod warunkiem, iż dzieje się tak z
zamiarem dłuższego parkowania samochodu. Zawieszenie pojazdu na
podporach nie zrywa związku przyczynowego. Źródłem napędu pojazdu oraz
zasilania zamontowanych na nim urządzeń jest silnik spalinowy. „Gruszka” jest
zespolona z samochodem jako jego część składowa, a część składowa rzeczy
dzieli swoje losy prawne z rzeczą główną. Skutki ubezpieczenia od OC
samochodu jako pojazdu mechanicznego obejmują zatem całą maszynę, a nie
tylko mobilny nośnik, na którym zamontowane są specjalistyczne urządzenia.
Pojazd specjalny – czy może nie być mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SA w Szczecinie z 22 sierpnia 2012 r. (I ACa 693/11)
=> W celu przepompowania betonu auto zostało podparte podporami.
W trakcie pracy doszło do pęknięcia wysięgnika, za pomocą którego
wylewano beton, i przygniecenia nim dwóch pracowników.
=> SO w Szczecinie: za szkodę odpowiada przedsiębiorca (art. 435 k.c.), jak też
ubezpieczyciel w zakresie obowiązkowego OC ppm. Poprzez zamontowanie na
nadwoziu wysięgnika i połączonej z nim pompy pojazd był wykorzystywany do
wykonywania specjalnej funkcji. Nie wyłącza to jednak uznania tego pojazdu
za mechaniczny środek komunikacji w rozumieniu art. 436 § 1 k.c. - konieczna
jest do tego realna możliwość pełnienia przez ten środek funkcji
komunikacyjnych, tj. realna możliwość przemieszczania się za pomocą tego
środka lub przewozu towarów. Między zaistniałą szkodą, a ruchem tego
mechanicznego środka komunikacji zachodzi normalny związek przyczynowy.
Fakt, że w chwili oderwania wysięgnika pojazd ten nie pełnił akurat funkcji
czysto komunikacyjnych nie podważa trafności tego stwierdzenia.
Pojazd specjalny – czy może nie być mechanicznym środkiem komunikacji?
• Wyrok SA w Szczecinie z 22 sierpnia 2012 r. (I ACa 693/11) – ciąg dalszy:
=> SA: Szeroka koncepcja ruchu nie oznacza, że każda szkoda związana z
pojazdem mechanicznym podlega naprawieniu w ramach ubezpieczenia OC
ppm. Istotą tej koncepcji jest związek szkody z komunikacyjną lub
transportową funkcją pojazdu mechanicznego. W świetle p.r.d. samochód nie
jest w ruchu, gdy został unieruchomiony na czas dłuższy niż jedna minuta z
przyczyn nie wynikających z warunków lub przepisów prawa o ruchu
drogowym. W czasie pompowania betonu pojazd stał unieruchomiony, a ruch
silnika był jedynie elementem ruchu maszyny. Funkcja komunikacyjna pojazdu
zakończyła się z chwilą przyjazdu na plac budowy i rozstawieniem podpór. Cel
jazdy został osiągnięty, gdyż pojazd zatrzymał się by wykonać
przepompowanie betonu i tym samym został unieruchomiony w ruchu
drogowym, a pracował jedynie jako element maszyny budowlanej, która nie
stanowi mechanicznego środka komunikacji. Definicji tej nie spełniają
urządzenia niesłużące do celów komunikacyjnych, choćby były zdolne do
samodzielnego przemieszczania (np. koparki, spychacze, kombajny rolnicze i
inne maszyny samobieżne).
Dziękuję za uwagę!
[email protected]