Dostęp do rynku

Dostęp do rynku
2015-06-25 10:03:47
2
Zasady wymiany handlowej Polski z Marokiem określa Układ Stowarzyszeniowy UE - Maroko, który wszedł w
życie 1 marca 2000 r. Zliberalizował on handel towarami przemysłowymi między Unią a Marokiem w zakresie ceł,
ale w dalszym ciągu obowiązują inne graniczne opłaty w imporcie.
Chodzi m.in. o podatek VAT w imporcie, opłatę parafiskalną w imporcie oraz ewentualnie inne opłaty, w
zależności od towaru.
Od października 2012 r. obowiązuje umowa o dalszej liberalizacji handlu produktami rolniczymi, przetworzonymi
produktami rolniczymi, rybami i produktami rybołówstwa między UE a Marokiem. Wprowadziła ona
natychmiastową liberalizację 55 proc. stawek celnych na towary pochodzące z Maroka oraz 70 proc. stawek
celnych na towary unijne w ciągu dziesięciu lat. Od listopada 2012 r. obowiązuje umowa ustanawiająca
mechanizm rozstrzygania sporόw. Ma ona zastosowanie do wszelkich sporόw dotyczących naruszenia
postanowień rozdziału II (Swobodny Przepływ Towarόw) Układu Stowarzyszeniowego.
W lutym 2013 r. UE i Maroko rozpoczęły negocjacje umowy DCFTA tj. pogłębionej i kompleksowej umowy o
wolnym handlu.
Chociaż zgodnie z tymi umowami zostały zniesione cła na eksportowane do Maroka unijne towary przemysłowe,
władze w Rabacie mają prawo do wprowadzania rozwiązań, ktόre mogą ograniczyć import i chronić przemysł
krajowy. Na przykład 13 lutego 2014 r Maroko nałożyło tymczasowe cła antydumpingowe przeciwko importowi
papieru A4 z Portugalii, a 1 czerwca wszczęło postępowanie ochronne przed nadmiernym importem
walcowanych na zimno blach stalowych.
Członkostwo Polski w UE nie ogranicza możliwości zawierania bilateralnych umów o współpracy gospodarczej z
Marokiem, jednak musza one uwzględniać dwa istotne czynniki: merytoryczny i proceduralny.
Pierwszy oznacza, że dwustronna umowa o współpracy gospodarczej nie może regulować przedmiotu
pozostającego w wyłącznej kompetencji UE, w tym przede wszystkim zasad polityki handlowej. Zgodnie z drugą
zasadą zawarcie umowy o współpracy gospodarczej ma być konsultowane z UE i jej państwami członkowskimi
według procedur odnoszących się do umów o współpracy między państwami członkowskimi a państwami
trzecimi.
W zasadzie nie istnieją ograniczenia prawne, które stwarzałyby bariery w podjęciu działalności gospodarczej w
Maroku, np. w obszarze usług inżynieryjnych, budowlanych, hotelarskich i gastronomicznych. Jednak w wielu
dziedzinach wymagane jest albo uzyskiwanie koncesji lub zezwoleń (szkolnictwo wyższe, zaopatrzenie w wodę
pitną i kanalizacja, zawody medyczne, paramedyczne i farmaceutyczne), albo istnieje monopol marokański
(usługi pocztowe, eksploatacja targowisk hurtowych owoców i warzyw oraz hal rybnych, zaopatrzenie w energię
elektryczną).
3
Negocjacje pomiędzy Marokiem a UE w sprawie liberalizacji handlu usługami i prawa do zakładania firm, które
włączono do negocjacji DCFTA, obejmują:
■
■
■
■
usługi świadczone przedsiębiorstwom
usługi odnoszące się do komunikacji, dystrybucji, edukacji, zdrowia i opieki społecznej, ochrony środowiska
oraz usługi budowlane i związane z nimi usługi inżynierskie,
usługi finansowe, turystyczne, rekreacyjne, kulturalne i sportowe, transportowe
Mimo że Maroko poprawiło swoją atrakcyjność pod względem lokowania inwestycji zagranicznych, istnieją nadal
przeszkody hamujące wzrost inwestycji. W raporcie Banku Światowego „Doing Business 2015” dotyczącym
warunków prowadzenia działalności gospodarczej Maroko zostało sklasyfikowane na 71. miejscu wśród 189
ocenianych krajów (Polska zajmuje 32. pozycję).
4