Barbarzyńska sprawiedliwość

Prawa małżeństwa i rodziny były już w Kodeksie Hammurabiego
Od 1792 do 1750 roku p.n.e. Babilonem władał jeden z
najwybitniejszych władców tego państwa – Hammurabi. Był on doskonałym strategiem, zręcznym politykiem
i dobrym zarządcą. Ale największym dziełem jego życia
jest opracowany przez niego zbiór praw znany jako Kodeks Hammurabiego.
Tekst Kodeksu Hammurabiego – odnaleziony w 1901
roku w Suzie, dokąd w XIII w. p.n.e. przewieźli go Elamici -był wyrazem dążenia władcy do ujednolicenia rozlicznych zróżnicowanych etnicznie praw zwyczajowych.
Ten najsłynniejszy zbiór surowych kar za wszelkiego rodzaju przewinienia miał charakter kazuistyczny, co znaczy, że ich wymiar zależał od podobnego werdyktu wydanego w przeszłości. Wydaje się, że Hammurabi zdawał sobie sprawę, iż wprowadzenie całkiem nowych
Każdy kontrakt małżeński posiadał podstawy
prawne. I tak, jeśli mężczyzna wziął sobie żonę, a
nie zawarł z nią kontraktu, kobieta nie była jego
żoną. Kilka paragrafów dotyczy w Kodeksie sposobów karania cudzołóstwa. Na przykład cudzołożną żonę i jej kochanka związanych rzucano do
wody, ale jeżeli mąż darował zdradę swojej żonie, król mógł oszczędzić kobietę. Za gwałt dokonany na dziewicy, gwałciciela zabijano, zaś kobieta nie była posądzana o nieczystość. Jeśli mężczyzna fałszywie oskarżał żonę o popełnione cudzołóstwa, mogła ona wrócić do swojego domu, ale jeśli
inni oskarżali ją dla odniesienia z tego korzyści ze
strony jej męża, kobieta przechodziła próbę przez
męki w wodzie.
Barbarzyńska
sprawiedliwość
praw napotka silny opór ze strony wszystkich warstw
społecznych. Podstawą karania było powszechne u ludów semickich prawo talionu, które najpełniej oddaje
maksyma „oko za oko, ząb za ząb”. Małżeństwo i rodzina są potraktowane szczegółowo, aż w jednej czwartej
prawo Hammurabiego odnosi się do tej instytucji. Małżeństwo jest sprawą kontraktu, często o znaczeniu handlowym albo finansowym w jego naturze, włączając
zawsze posag i zwykle też cenę ustanowioną za pannę młodą w „umowie małżeńskiej.” Rozwód był możliwy z różnej przyczyny na żądanie męża bądź żony, jednak zawsze musiał towarzyszyć mu zestaw odpowiednich uzgodnień co do własności, posagu, ceny panny
młodej i czasami – pod określonymi warunkami – wysokość alimentów. Cudzołóstwo i kazirodztwo karano różnie, zależnie od okoliczności i stopnia relacji. Na
podstawie Kodeksu można również wywnioskować, jak
były postrzegane i regulowane zasady zachowań etyki seksualnej.
stwem. Współczesna kultura prawna nie zezwala na takie praktyki, jednak w dawnych czasach nie
były one rzadkością.
W odkrytych zapisach z okresu perskiego można
dostrzec informacje o regulacjach prawnych kontraktów małżeńskich zwykłych par babilońskich.
Porozumienie rozpoczyna ta formuła zobowiązania ze strony męża, aby kobieta została w małżeństwie. W odpowiedzi ojciec albo brat udzielali zgody. Za cudzołóstwo groziła żonie śmierć „przez żelazny sztylet”. Jeśli mąż decydował się wziąć drugą
żonę, był zobowiązany dać pierwszej żonie określoną sumę srebra, aby mogła ona powrócić do swojego domu rodzinnego.
Po okresie panowania Hammurabiego żaden
nowy zbiór praw nie był znany przez ponad 1200
lat. W surowości przewidzianych w przepisach prawa kar zauważa się dużą dbałość o rodzinę i jej zabezpieczenia prawne, a szczególnie w sprawach
rozwiązłości seksualnej. Nie ma w nich dosłownego
odniesienia do współczesnego nam pojmowania w
prawie znaczenia obsceniczności i pornografii, ponieważ należy przypuszczać, że wtedy nie istniały i
nie będą pojawiać się jeszcze przez długi czas.
Opr. A.B.
Tak określa to Kodeks Hammurabiego:
§ 128. Jeśli obywatel żonę sobie wziął, a umowy
z nią nie zawarł, kobieta ta nie jest żoną.
§ 129. Jeśli żona obywatela na spaniu z innym
mężczyzną została przyłapana, zwiąże się
ich i do wody wrzuci.
§ 130. Jeśli obywatel żonę obywatela, która mężczyzny nie zaznała i w domu ojca swego
mieszka, zniewolił „ją” i na łonie jej przespał się i przyłapią go, człowiek ten zostanie zabity, (a) kobieta ta zostanie uwolniona.
§ 133 b. Jeżeli zaś kobieta ta ciała swego nie upilnowała i do domu innego (mężczyzny)
weszła, kobiecie tej udowodni się to i do
wody wrzuci ją.”
Za zniewolenie czyli gwałt wymierzano karę
śmierci, eufemistycznie określano słowami „zwiąże się i do wody wrzuci”. Metody karania, które wymyślił Hammurabi dzisiaj nazywane są barbarzyń37