studia I stopnia - Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego

Transkrypt

Uniwersytet Medyczny
im. Karola Marcinkowskiego
w Poznaniu
Wydział Farmaceutyczny
Kierunek: Kosmetologia – studia I stopnia
PODSTAWOWE INFORMACJE
O PRZEDMIOTACH
2011/12
Studia I stopnia
I rok
Przedmioty ogólne
- Język obcy
- Wychowanie fizyczne
- Technologia informacyjna
- Człowiek w refleksji filozoficznej
- Cielesność w historii sztuki
Przedmioty podstawowe
- Biologia z genetyką
- Histologia
- Biofizyka
- Anatomia
Przedmioty kierunkowe
- Kosmetologia pielęgnacyjna
- Chemia surowców kosmetycznych
- Fizjoterapia i masaż
Przedmioty kierunkowe nie objęte standardami
- Chemia ogólna
- Elementy botaniki w kosmetologii
JĘZYK OBCY
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr pierwszy i drugi
Wymiar zajęć
Wykłady Seminaria Ćwiczenia
Studia stacjonarne
60
Studia niestacjonarne
36
Jednostka organizacyjna prowadząca zajęcia
Studium Języków Obcych
Osoba odpowiedzialna za przedmiot
mgr Tadeusz Jurek
Cele kształcenia
Opanowanie podstawowych pojęć z zakresu kosmetyki i kosmetologii oraz dyscyplin
pokrewnych. Znajomość słownictwa używanego w codziennej komunikacji interpersonalnej.
Opis treści przedmiotu
Ćwiczenia w czytaniu, pisaniu, mówieniu i rozumieniu na tematy z zakresu kosmetyki
i kosmetologii oraz dyscyplin pokrewnych. Doskonalenie języka formalnego i nieformalnego
w komunikacji związanej z zawodem oraz języka codziennego.
Piśmiennictwo
Język angielski
Gotowicka-Wolińska T., Patoka Z.
Język angielski dla kosmetyczek i kosmetologów.
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
Słomski P. Słownik lekarski polsko-angielski. PZWL, Warszawa 1991.
Słomski P. Słownik lekarski angielsko-polski. PZWL, Warszawa 1991.
Język niemiecki
Schubert B. Fachkunde fur Arzthelferinnen. Cornelsen Verlag, Berlin 1997.
Nagel U., Romberg Ch. Deutsch im Beruf. Teil I, Kessler Verlag fur Sprachmethodik 1989.
Czasopisma niemieckojęzyczne: Medicom, Gesundheit, Medizin heute.
Teksty internetowe: ULTRA MED.
Forma zaliczenia pracy studenta
Zaliczenie na podstawie bieżącej kontroli przygotowania do poszczególnych zajęć.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
Punkty ECTS: 0
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
60
Studium Wychowania Fizycznego
dr Janusz Przybylski
Cele kształcenia
Wspomaganie harmonijnego rozwoju psychofizycznego studenta. Rozwijanie i doskonalenie
sprawności ruchowej i tężyzny fizycznej. Doskonalenie poczucia odpowiedzialności za
zdrowie własne i innych osób. Poznanie podstawowych technik aktywności ruchowej
wykorzystywanych w pracy kosmetologa.
Świadome stosowanie ćwiczeń ruchowych według indywidualnego programu
dostosowanego do własnych potrzeb. Rozwijanie wyczucia płynności ruchu, ciężaru oraz
przestrzeni i czasu. Wdrażanie do samokontroli zdrowia. Podstawy wiedzy z zakresu
kinezyterapii (wady postawy, choroby internistyczne, urazy). Zaznajomienie się z wybranymi
dyscyplinami sportowymi.
Ćwiczenia z zakresu rehabilitacji ruchowej i rekreacji fizycznej. Zapoznanie się z wybranymi
technikami relaksacyjnymi, pogłębienie wiedzy z zakresu kinezyterapii pourazowej.
Piśmiennictwo
Nie wymagane
Zaliczenie na podstawie aktywnego uczestnictwa w zajęciach. Test sprawności fizycznej.
TECHNOLOGIA INFORMACYJNA
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
18
Katedra i Zakład Farmacji Fizycznej i Farmakokinetyki
dr Matylda Resztak
Cele kształcenia
Nabycie umiejętności posługiwania się programami pakietu MS Office w zakresie
przygotowania dokumentów takich jak CV, wnioski w połączeniu z grafiką i zdjęciami,
przeźrocza o charakterze reklamowym i prezentacyjnym, prac naukowych oraz wszelkiej
działalności finansowej (faktury, rozliczenia). Poznanie możliwości wykorzystania Internetu
do śledzenia nowości w zakresie kosmetyki i kosmetologii oraz zbierania informacji na
żądany temat.
Historia komputera. Podstawowe elementy budowy komputera. Systemy operacyjne. Pakiet
programów MS Office.
Program Excell (przygotowanie do pracy, czcionki i formatowanie, wprowadzanie danych,
sortowanie,
wprowadzanie
formuł,
wykresy,
wykonanie
prostych
obliczeń
statystycznych, zapisywanie i drukowanie).
Program Word (przygotowanie do pracy, style, ustawianie strony, kreatory dokumentów,
wpisywanie tabel, rysunków, zdjęć, wykresów itp., napisanie prostego dokumentu, zapisanie
na wybranym nośniku, wydruk, wpisywanie tabel, rysunków, zdjęć, wykresów itp., napisanie
dokumentu zawierającego wyżej wymienione elementy, zapisanie na wybranym nośniku,
wydruk).
Program Isis, ChemDraw itp., (napisanie dokumentu np. publikacji z wzorami chemicznymi,
matematycznymi, przenoszeniem schematów z innych plików lub internetu).
Program PowerPoint (przygotowanie slajdów, sortowanie slajdów, przejścia, animacje,
przygotowanie prezentacji na wybrany temat).
Internet (korzystanie z przeglądarek, wyszukiwanie haseł związanych z kierunkiem studiów).
Piśmiennictwo
Karp D. Windows XP PL. Leksykon kieszonkowy. Helion, Gliwice 2003.
Gralla P. 100 sposobów na Windows XP PL. Helion, Gliwice 2004.
McBride P.K. Office XP to proste. Wydawnictwo RM, Warszawa 2002.
Zaliczenie wszystkich ćwiczeń praktycznych. Końcowy sprawdzian pisemny.
CZŁOWIEK W REFLEKSJI FILOZOFICZNEJ
Punkty ECTS: 3
Etap studiów
Semestr pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Katedra Nauk Społecznych
dr hab. Henryk Lisiak
Cele kształcenia
Po zakończeniu studiowania przedmiotu student powinien znać podstawowe koncepcje
antropologii filozoficznej na temat człowieka, rozpoznawać wartości, poprzez które ludzie
nadają sens swej egzystencji, wiedzieć, że ciało ludzkie jest także terenem ekspresji ducha,
dostrzegać dramat i skomplikowanie dyskursów międzyludzkich, umieć zinterpretować
obraz współczesnego człowieka oraz umieć postawić podstawowe pytania wokół „problemu
człowieka”.
Przedmiot szczegółowo omawia filozoficzne koncepcje człowieka w szeroko pojętej filozofii i
antropologii kulturowej. Centrum jego zainteresowań stanowią problemy natury ludzkiej, byt
przyrodniczy i duchowy człowieka, jego miejsce w świecie, relacje między człowiekiem a
kosmosem i człowiekiem a drugą osobą bądź wspólnotą, wreszcie zagadnienie sensu życia
ludzkiego oraz wartości na jakich on się opiera. Zasadnicze pytania określające przedmiot
brzmią następująco: Kim jest człowiek? Na czym polega swoistość natury ludzkiej? Co
stanowi człowieczeństwo człowieka? Na czym polega fakt, że człowiek stanowi cząstkę
przyrody, a z drugiej – radykalnie ją przekracza? Czy życie zmierza do jakiegoś celu czy
nie? Jakie życie jest życiem wartościowym? Co czynić, by życia nie zmarnować?
Istota ludzka jako jedność psychosomatyczna, fenomenologia ciała, zagadnienie wolności,
wezwania globalizacji, kwestia dobra i zła oraz aspekty dyskursów międzyludzkich.
Piśmiennictwo
Galarowicz J. Na ścieżkach prawdy. PAT, Kraków 1992.
Bauman Z. Ciało i przemoc w obliczu nowoczesności, Edytor, 1995.
Dogiel G. Antropologia filozoficzna. PAT, Kraków 1994.
Freud Z. Wstęp do psychoanalizy. PWN, Warszawa 1992.
Krąpiec M.A. Człowiek w kulturze. Gutenberg-Print, Warszawa 1996
Swieżąwski J. Osoba Ludzka – jej natura i zadania. Znak, 26( 195o), s.361-377.
Egzamin pisemny.
CIELESNOŚĆ W HISTORII SZTUKI
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
prof. dr hab. Michał Musielak
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z zagadnieniem cielesności w historii sztuki i podkreślenie jego
ścisłego związku z przedmiotem studiów.
Cielesność w sztuce to niezwykle istotny temat, którego status, na przełomie wieków,
nieustannie się zmieniał. Tematem zajęć będzie historia cielesności w sztuce, począwszy od
pierwszych przejawów twórczości człowieka aż po przełom w traktowaniu ciała, jaki w XX
wieku przyniosła rewolucja naukowa i techniczna. Każde zajęcia będą poruszały inny
współczesny problem, którego źródeł będziemy szukać w kolejnych epokach historii sztuki,
by lepiej zrozumieć obecne podejście do cielesności i jej problemów, ściśle związanych z
przedmiotem studiów. Student powinien umieć wskazać różnice w podejściu do cielesności
na przełomie wieków jak również scharakteryzować dzieło kilku artystów, którzy poruszali ten
temat.
Piśmiennictwo
Clark K. Akt. Studium idealnej formy. PWN 1998.
Nead L. Akt Kobiecy. Wydawnictwo Rebis, Poznań 1998.
Bakke M. Ciało otwarte. Filozoficzne reinterpretacje kulturowych wizji cielesności. Wydawnictwo
UAM, Poznań 2000.
Zaliczenie pisemne.
BIOLOGIA Z GENETYKĄ
Punkty ECTS: 4
Etap studiów
Semestr pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
30
9
18
Katedra i Zakład Botaniki Farmaceutycznej i Biotechnologii Roślin
dr hab. Barbara Thiem
Cele kształcenia
Zaznajomienie z wybranymi zagadnieniami z cytologii komórki i cytogenetyki, podstaw
genetyki klasycznej, populacyjnej i molekularnej oraz reguł dziedziczeniu człowieka.
Poznanie wybranych zagadnień z parazytologii i ekologii. Nabycie umiejętności
obserwacji mikroskopowej i rozpoznawania wybranych komórek, tkanek i mikroorganizmów.
Uzyskana wiedza pozwoli na zrozumienie innych przedmiotów o charakterze biologicznym i
właściwą interpretację podstawowych procesów przyrodniczych.
Organizacja materii ożywionej. System klasyfikacji organizmów. Budowa komórki
prokariotycznej i eukariotycznej. Grzyby i ich znaczenie. Ultrastruktura komórki. Wybrane
tkanki roślinne i zwierzęce. Podstawy parazytologii, pasożyty krwi i skóry człowieka.
Podstawowe pojęcia genetyki klasycznej, genetyki molekularnej i genetyki populacyjnej.
Natura materiału genetycznego. Struktura i ekspresja genów. Geny sterujące rozwojem,
apoptoza. Kod genetyczny. Genomy, chromosomy. Genetyka człowieka, poznanie ludzkiego
genomu i proteomu, terapia genowa. Zmienność biologiczna: fenotyp, genotyp. Zmienność
dziedziczna (genetyczna) – rekombinacyjna i mutacyjna oraz niedziedziczna
(środowiskowa). Transpozony. Wpływ środowiska na zmienność człowieka (mutageny,
teratogeny). Mechanizmy i rodzaje mutacji DNA. Mutacje chromosomowe strukturalne i
liczbowe, aneuploidia, poliploidia. Choroby genetyczne człowieka. Mechanizmy
dziedziczenia, genetyka mendlowska. Determinacja płci, dziedziczenie genów sprzężonych z
płcią, dziedziczenie cech związanych z płcią. Genetyka populacji. Elementy biotechnologii i
inżynierii genetycznej. Wybrane zagadnienia z ekologii. Znaczenie omówionych zagadnień w
dalszej nauce i przyszłej pracy kosmetologa.
Piśmiennictwo
Andrzejewska-Golec E., Świątek L., Materiały do ćwiczeń z parazytologii dla studentów
farmacji, Wyd. Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Łódź 2006.
Winter P.C., Hickey G.I., Fletcher H.L. Krótkie wykłady GENETYKA. PWN, Warszawa 2004.
Jarigina W.N. Biologia. Podręcznik dla studentów kierunków medycznych. WL PZWL,
Warszawa 2004.
Egzamin pisemny.
HISTOLOGIA
Punkty ECTS: 3
Etap studiów
Semestr pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Katedra Histologii i Embriologii
Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Anna Hochół-Molenda
Cele kształcenia
Poznanie struktury i funkcji komórek, tkanek oraz narządów ze szczególnym uwzględnieniem
budowy histologicznej skóry oraz jej przydatków. Wyjaśnienie mechanizmów interakcji
komórkowych warunkujących funkcje skóry.
Funkcjonalna interpretacja budowy komórek, ich organelli oraz tkanek i narządów.
Wyjaśnienie budowy histologicznej skóry i jej przydatków. Cytologia (nauka o komórce) –
budowa i czynność komórki, podziały komórkowe, cykl komórkowy, apoptoza. Podstawy
budowy organelli komórkowych i ich rola w komórce. Histologia ogólna (nauka o tkankach) –
definicja tkanek, budowa i funkcja tkanki nabłonkowej, łącznej, mięśniowej, nerwowej.
Histologia szczegółowa (anatomia mikroskopowa narządów) – krew i układ limfatyczny,
układ krążenia (serce, tętnice, żyły, naczynia włosowate i limfatyczne), układ dokrewny,
układ oddechowy (oskrzela, płuca), układ pokarmowy (żołądek, jelita, wątroba, trzustka),
układ moczowy i płciowy (nerka, pęcherz moczowy, jądra, jajniki, gruczoł mlekowy, gruczoły
płciowe dodatkowe), układ nerwowy. Budowa histologiczna i funkcja skóry: naskórka, skóry
właściwej, tkanki podskórnej. Budowa i rozwój włosów. Budowa i czynność gruczołów
potowych i łojowych. Budowa i wzrost paznokci. Odmienność powłok w różnych częściach
ciała. Rozwój skóry i jej przydatków.
Piśmiennictwo
Zabel M. Histologia. Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2000.
Miśkowiak B.
Podstawy histologii oraz technika histologiczna. Wyd. Uczelni. UMiKM,
Poznań 1996.
Zaliczenie. Sprawdzian pisemny.
BIOFIZYKA
Punkty ECTS: 3
Etap studiów
Semestr drugi
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Katedra i Zakład Biofizyki
mgr inż. Teodor Świdziński
Cele kształcenia
Poznanie konsekwencji stosowania zabiegów kosmetycznych, w tym fizykoterapeutycznych,
z punktu widzenia praw fizycznych. Zrozumienie wpływu czynników fizycznych na organizm
człowieka w celu świadomego podejmowania różnorodnych terapii stosowanych
w kosmetologii. Poznanie praktycznych mechanizmów rządzących funkcjonowaniem układu
krążenia, mięśniami (w tym serca), układu nerwowego oraz układu regulacji automatycznej
na przykładzie opisu działania układu regulacji temperatury organizmów stałocieplnych.
Generalnym celem przedmiotu jest nauczenie studentów modelowego systemu myślenia
w stosunku do człowieka i przyrody.
Podstawowe wiadomości o pomiarach. Elementy rachunku błędów. Zjawiska fizyczne
związane z funkcjonowaniem błon komórkowych: napięcie powierzchniowe, dyfuzja, osmoza
transport dyfuzyjny, ułatwiony z udziałem katalizatorów oraz transport aktywny z udziałem
ATP. Polaryzacja elektryczna błon komórkowych – potencjał spoczynkowy i czynnościowy
komórki nerwowej i mięśniowej. Przewodzenie impulsów nerwowych wzdłuż neuronów.
Energetyka mięśnia; praca, moc i wydajność mięsni. Rodzaje odkształceń mięśnia:
izotoniczne, izometryczne. Lepko – sprężyste właściwości mięśnia. Zasady działania
eksteroreceptorów. Prawo Webera-Fechnera. Prawa przepływu cieczy lepkich. Układ
krwionośny; fala tętna, efekt kumulacji osiowej substancji morfotycznych - Magnusa.
Elektrokardiogram serca. Podstawy biofizyki układu oddechowego. Wymiana gazowa
w płucach - prawo Henryego. Szybkość reakcji chemicznej – Prawo Archeniusa. Reakcja
katalizowana - prawo Michaelisa – Menten.
Piśmiennictwo
Jaroszyk F. Biofizyka. PZWL, Warszawa 2001.
Piskunowicz P., Tuliszka M.
Ćwiczenia laboratoryjne z biofizyki.
K. Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2002.
Zaliczenie pisemne – testowe.
Skrypt AM im.
ANATOMIA
Punkty ECTS: 3
Etap studiów
Semestr drugi
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Katedra i Zakład Anatomii Prawidłowej
prof. dr hab. Małgorzata Bruska
Cele kształcenia
Opanowanie przez studentów wiadomości dotyczących budowy ciała ludzkiego, ze
szczególnym uwzględnieniem układu mięśniowego, kostnego, nerwowego oraz powłok
zewnętrznych. Przyswojenie wiedzy pomocnej m.in. w studiowaniu fizjologii człowieka
i przedmiotów zawodowych.
Po zakończeniu zajęć student powinien znać budowę układów i narządów wchodzących w
ich skład, rozpoznawać narządy wewnętrzne i znać ich topografię, posiadać podstawowe
wiadomości o przebiegu dużych naczyń i nerwów oraz określić objawy ich uszkodzenia, znać
budowę i funkcję skóry oraz przydatków skóry.
Podstawy anatomii opisowej człowieka (układ kostny, naczyniowy, pokarmowy, oddechowy,
moczowo-płciowy i nerwowy); układy ciała ludzkiego, ze szczególnym uwzględnieniem
budowy układu mięśniowego, kostnego, naczyniowego, pokarmowego, nerwowego
autonomicznego; prawidłowa budowa ciała ludzkiego.
Anatomia systematyczna stanowi wprowadzenie do anatomii topograficznej. Zajęcia
z anatomii systematycznej ograniczone są do przedstawienia ogólnych wiadomości o
układzie szkieletowym (podział, funkcje, rodzaje kości) oraz układzie naczyniowym (ogólna
budowa serca, główne pnie tętnicze i żylne oraz przewody chłonne); po nich następują
zajęcia z anatomii topograficznej z wykorzystaniem preparatów, modeli anatomicznych,
przeźroczy i filmów.
Piśmiennictwo
Woźniak W. (red.)
Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów i lekarzy. Wydanie II
poprawione i uzupełnione, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2003.
Sobotta
Atlas anatomii człowieka T1 i T2. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner,
Wrocław 2001.
Zaliczenie. Sprawdzian pisemny.
KOSMETOLOGIA PIELĘGNACYJNA
Punkty ECTS: 15
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
60
120
36
72
Katedra i Zakład Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych
dr Sebastian Kuczyński
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: znać budowę i funkcje skóry, rozpoznać
podstawowe rodzaje cery, posiadać umiejętność praktycznego wykonywania zabiegów
pielęgnacyjnych skóry zdrowej i jej przydatków odpowiednio dobranych do rodzaju cery,
znać mechanizmy starzenia się ustroju, rozumieć biologiczne zmiany zachodzące w obrębie
skóry podczas starzenia, wymienić podstawowe grupy związków stosowanych
w kosmetykach pielęgnacyjnych i potrafić dobrać odpowiednie kosmetyki dla pacjenta.
Miejsce kosmetologii wśród nauk medycznych. Zarys historii pielęgnacji ciała. Szczegółowa
budowa i funkcje skóry i jej przydatków. Pacjent w gabinecie kosmetycznym. Podstawowe
zasady etyczne postępowania z pacjentem. Choroby przenoszone drogą parenteralną –
wirusowe zapalenie wątroby B i C, AIDS. Higiena pracy w gabinecie kosmetycznym. Badanie
podmiotowe i przedmiotowe w praktyce kosmetologicznej. Cera – definicja, rodzaje, zasady
pielęgnacji. Wpływ promieniowana ultrafioletowego na organizm człowieka i zasady
profilaktyki przeciwsłonecznej. Mechanizmy starzenia się skóry, metody profilaktyki
i pielęgnacji starzejącej się skóry. Wpływ wybranych schorzeń endokrynologicznych na skórę
i organizm człowieka. Zmiany skórne o kobiet ciężarnych. Wpływ doustnych hormonalnych
środków antykoncepcyjnych na organizm kobiety. Menopauza i hormonalna terapia
zastępcza. Andropauza. Wpływ palenia papierosów na zdrowie i urodę. Pielęgnacja włosów
i skóry owłosionej głowy. Pielęgnacja i masaż twarzy, kończyny górnej i dolnej. Podstawy
pielęgnacji niemowląt i noworodków. Mężczyzna w gabinecie kosmetycznym i odrębności
w pielęgnacji jego skóry. Podstawowe zagadnienia z zakresu kosmetykologii.
Piśmiennictwo
Peters I.B. i wsp. Kosmetyka. Wydawnictwo REA, Warszawa 2002.
Jaroszewska B. Kosmetologia. Wydawnictwo Atena, Warszawa 2001.
Martini M-C. (red. pol. W. Placek)
Kosmetologia i farmakologia skóry. Wyd. Lek. PZWL,
Warszawa 2007.
Kontrola praktycznych umiejętności studenta i egzamin ustny.
CHEMIA SUROWCÓW KOSMETYCZNYCH
Punkty ECTS: 8
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
75
18
45
Katedra Chemii Organicznej
prof. dr hab. Lucjusz Zaprutko
Cele kształcenia
Nabycie umiejętności rozpoznawania głównych grup surowców kosmetycznych, ze
wskazaniem w nich substancji aktywnych oraz przyswojenie wiedzy na temat ich właściwości
chemiczno-kosmetologicznych, decydujących o zastosowaniu w różnego typu preparatach
kosmetycznych. Dostrzeżenie zależności między aktywnością a budową związków –
składników surowców kosmetycznych, związaną m.in. z obecnością określonych grup
funkcyjnych; znajomość i praktyczna umiejętność zastosowania charakterystycznych reakcji,
potwierdzających obecność tych grup. Poznanie i umiejętne posługiwanie się podstawowym
sprzętem oraz zasadniczymi technikami laboratoryjnymi, stosowanymi przy: otrzymywaniu,
oczyszczaniu, identyfikowaniu i ocenie wybranych składników surowców kosmetycznych.
Opis przedmiotu
Charakterystyka głównych grup surowców kosmetycznych, jak: związki powierzchniowo
czynne, antyutleniacze, środki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, antyhydrotyki
i adstringenty, środki nawilżające i natłuszczające, hydrokoloidy, emolienty, środki
podwyższające barierę ochronną skóry, środki do barwienia skóry i włosów, substancje
zapachowe; z uwzględnieniem występujących w nich klas związków organicznych, jak:
alkohole, fenole, aldehydy i ketony, kwasy i pochodne, aminy i sole amoniowe, silikony, itp.
Elementy preparatyki organicznej: synteza, wydzielanie i oczyszczanie wybranego surowca
kosmetycznego lub jednego z jego składników aktywnych z zastosowaniem różnych technik
laboratoryjnych.
Elementy analizy organicznej: potwierdzenie budowy składników aktywnych surowców
kosmetycznych przez identyfikację grup funkcyjnych z uwzględnieniem właściwości
fizykochemicznych, jak konsystencja, lotność, zapach, rozpuszczalność, barwa, itp.
Opanowane wiadomości i umiejętności winny stanowić podstawę do przyswojenia wiedzy
z zakresu biochemii, receptury i technologii form kosmetyków oraz być przydatne
w poznawaniu kosmetologii.
Piśmiennictwo
Malinka W. Zarys chemii kosmetycznej. Volumed, Wrocław 1999.
Molski M. Chemia piękna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009.
Arct J., Pytkowska K. i in. Leksykon surowców kosmetycznych. Wydawnictwo WSZKiPZ,
Warszawa 2010.
Egzamin pisemny – testowy.
FIZJOTERAPIA I MASAŻ
Punkty ECTS: 8
Etap studiów
Semestr drugi
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
60
18
36
Zakład Fizjoterapii
prof. dr hab. Włodzimierz Samborski
Cele kształcenia
Po odbyciu zajęć student powinien umieć: zastosować profilaktykę w osteoporozie, w bólach
kręgosłupa, w wadach postawy; organizować swoje stanowisko pracy w sposób bezpieczny
i zgodny z przepisami bhp; praktycznie posługiwać się sprzętem do fizykoterapii;
wykorzystywać w sposób prawidłowy wiedzę z zakresu anatomii i fizjologii; znać metody
oceny postawy ciała; umieć doradzić korzystny dla pacjentów rodzaj aktywności ruchowej;
znać elementy odnowy biologicznej.
Fizjoterapia to zblokowane zabiegi z kinezyterapii, fizykoterapii i masażu leczniczego.
Kinezyterapia obejmuje całość zagadnień związanych z leczeniem ruchem. Podstawą jej są
ćwiczenia o charakterze leczniczym, czyli gimnastyka lecznicza.
Fizykoterapia jest działem lecznictwa, w którym wykorzystuje się w celach leczniczych
występujące w przyrodzie naturalne czynniki fizykalne, jak promieniowanie słoneczne,
wilgotność powietrza oraz czynniki fizykalne wytworzone przez specjalne urządzenia
dostarczające energii cieplnej, promieniowania świetlnego, nadfioletowego, podczerwonego,
prądów małej i wielkiej częstotliwości, ultradźwięków oraz krioterapii.
Masaż leczniczy jest egzogennym bodźcem mechanicznym, którego źródłem jest ściśle
określona praca rąk masażysty na tkankach masowanych. Jest środkiem przeciwdziałającym
nieubłaganej presji pracy i kłopotów domowych. Wpływ masażu wyraża się podobnie jak
w fizykoterapii w odczynach miejscowych w tkankach bezpośrednio poddanych masażowi
i ogólnoustrojowych, wywierających wpływ na narządy wewnętrzne. Przedmiot fizjoterapia
pozwoli studentowi poprawnie wykonywać zabiegi z uwzględnieniem wskazań
i przeciwwskazań oraz stosować je szczególnie w celach zapobiegawczych, regenerujących
i relaksacyjnych.
Piśmiennictwo
Zembaty A. Kinezyterapia. Wydawnictwo Kasper, Kraków 2002.
Magiera L. Klasyczny masaż leczniczy. Kraków 2002-2004.
Forma zaliczenia przedmiotu
Sprawdzian praktyczny i egzamin pisemny.
CHEMIA OGÓLNA
Punkty ECTS: 4
Etap studiów
Semestr pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
5
25
9
5
13
Katedra i Zakład Chemii Nieorganicznej i Analitycznej
prof. dr hab. Jadwiga Mielcarek
Cele kształcenia
Po zaliczeniu zajęć student powinien: znać zasady pracy oraz bezpieczeństwa
w laboratorium chemicznym; znać i rozumieć podstawowe pojęcia oraz zjawiska chemiczne;
posiadać znajomość podstawowego sprzętu oraz technik laboratoryjnych; posiadać
praktyczną umiejętność przeprowadzenia analizy jakościowej substancji prostych; posiadać
podstawy wiedzy na temat analizy ilościowej; dostrzegać zjawiska chemiczne w organizmie
człowieka, mieć świadomość, że ćwiczenia laboratoryjne z chemii ogólnej modelują sytuacje
problemowe zbliżone do występujących w laboratorium analitycznym i gabinecie
kosmetycznym.
Podstawowe prawa i definicje chemiczne. Stechiometria reakcji. Skład jakościowy
i ilościowy związków chemicznych. Metody rozdzielania mieszanin. Rodzaje stężeń
roztworów. Budowa chemiczna wody a jej właściwości fizyczne. Woda jako uniwersalny
rozpuszczalnik. Znaczenie wody w kosmetyce. Stany skupienia materii. Zależność pomiędzy
strukturą substancji, a jej właściwościami - stan ciekły, krystaliczny i amorficzny. Właściwości
kryształów jonowych, kowalencyjnych, cząsteczkowych. Układy dyspersyjne i ich
właściwości – roztwory właściwe, koloidy, zawiesiny. Rodzaje koloidów – emulsje, piany,
aerozole. Układy koloidalne w przyrodzie i ich rola. Sposoby pomiaru i wyrażania odczynu
roztworów wskaźniki. Równowagi w roztworach wodnych. Roztwory buforowe. Trwałość
substancji chemicznych wpływ temperatury, wilgotności, światła. Metody oceny trwałości
substancji chemicznych. Teoria barwności, postrzeganie barw, barwy podstawowe, zjawisko
addytywnego mieszania barw. Właściwości chemiczne pierwiastków oraz związków
nieorganicznych biologicznie ważnych. Substancje mineralne wykorzystywane w kosmetyce.
Podstawowe obliczenia chemiczne stosowane w kosmetyce i laboratorium chemicznym.
Piśmiennictwo
Bielański A. Chemia ogólna i nieorganiczna. WN PWN, Warszawa 1998.
Otton F.A., Wilkinson G., Gaus P.L. Chemia nieorganiczna. WN PWN, Warszawa 1995.
Jonem L., Atkins P. Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2004.
Mielcarek J., Stefaniak H.
Ćwiczenia z chemii ogólnej dla studentów kosmetologii. Wyd.
Uczelni AM, Poznań 2005.
Zaliczenie: sprawdzian pisemny.
ELEMENTY BOTANIKI W KOSMETOLOGII
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
10
5
9
prof. dr hab. Jaromir Budzianowski
Cele kształcenia
Zapoznanie z roślinami dostarczającymi substancji i materiałów stosowanych w kosmetologii
od strony ich cytologii, morfologii, anatomii i systematyki. Ukształtowanie praktycznych
umiejętności rozpoznawania materiału roślinnego na podstawie budowy morfologicznej oraz
anatomicznej (mikroskopowej). Nabycie umiejętności rozumienia i kojarzenia nazw łacińskich
roślin i ich organów podawanych na opakowaniach rynkowych preparatów kosmetycznych.
Przygotowanie do studiowania na kierunku kosmetologia innych przedmiotów dotyczących
surowców pochodzenia roślinnego.
Cytologia, histologia, organografia i systematyka roślin. Cytologia – budowa komórek
roślinnych, komórkowe martwe substancje o znaczeniu diagnostycznym i zastosowaniu
w kosmetologii; histologia podstawowe tkanki roślinne ze szczególnym uwzględnieniem
tkanek wydzielniczych; organografia budowa morfologiczna i anatomiczna organów
roślinnych – ich nazewnictwo; lokalizacja substancji o znaczeniu kosmetycznym – komórki
i tkanki wydzielnicze; systematyka – zasady nomenklatury taksonomicznej, chemiczna
taksonomii roślin, przegląd ważniejszych grup taksonomicznych roślin kosmetycznych: glony
(Fucus), rośliny telomowe – zarodnikowe (Equisetum) oraz nasienne: nagozalążkowe
(Ginko, Pinus), okrytozalążkowe – dwuliścienne (Apiaceae, Lamiaceae, Asteraceae)
i jednoliścienne (Liliaceae, Iridaceae, Poaceae). Grzyby pleśniowe – patogeny roślin
i surowców. Przygotowywanie preparatów mikroskopowych, stosowanie reakcji
histochemicznych, rozpoznawanie organów, tkanek i składników komórek pod mikroskopem,
znajomość gatunków roślin kosmetycznych.
Piśmiennictwo
Broda B. Zarys Botaniki Farmaceutycznej. Wydawnictwo lekarskie PZWL, Warszawa 2002.
Szweykowska A., Szweykowski J. Botanika. PWN, Warszawa 1999.
Lack A.J., Evans D.E.
Krótkie Wykłady. Biologia Roślin. Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 2003.
Zaliczenie na podstawie przygotowanych indywidualnych protokołów z seminariów oraz
sprawdzianu testowego.
Studia I stopnia
II rok
Przedmioty ogólne
- Język obcy
- Biochemia
- Fizjologia z patofizjologią
- Higiena
- Mikrobiologia
- Kosmetologia upiększająca
- Dermatologia
- Receptura kosmetyczna
- Technologia formy kosmetyków
- Podstawy ziołolecznictwa
- Specjalistyczna aparatura w kosmetyce
- Surowce naturalne w kosmetyce
- Aromaterapia
- Naturalne tworzywa w kosmetologii
- Historia kosmetyki
JĘZYK OBCY
Punkty ECTS: 3
Etap studiów
Semestr trzeci i czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
60
36
Studium Języków Obcych
mgr Tadeusz Jurek
Cele kształcenia
Opanowanie języka na poziomie biegłości B2 Europejskiego Opisu Kształcenia Językowego
Rady Europy. Posługiwanie się językiem specjalistycznym z zakresu nauk o zdrowiu
a szczególnie z zakresu kosmetologii.
Ćwiczenia w czytaniu, pisaniu, mówieniu i rozumieniu w zakresie kosmetyki
i kosmetologii oraz dyscyplin pokrewnych. Doskonalenie języka formalnego i nieformalnego
w komunikacji związanej z zawodem oraz języka codziennego.
Piśmiennictwo
Język angielski
Gotowicka-Wolińska T., Patoka Z.
Język angielski dla kosmetyczek i kosmetologów.
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
Kierczak A. English for Pharmacists. PZWL, Warszawa 1999.
Burnside’s Medical Examination Review.
Teksty internetowe.
Język niemiecki
Branżowe czasopisma kosmetyczne i farmaceutyczne.
Audycje telewizyjne.
Teksty internetowe.
Egzamin pisemny i ustny.
BIOCHEMIA
Punkty ECTS: 3
Etap studiów
Semestr trzeci
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
15
18
9
Katedra Biochemii Farmaceutycznej
dr Violetta Krajka-Kuźniak
Cele kształcenia
Zapoznanie z podstawowymi zagadnieniami budowy biomolekuł i przemian metabolicznych
zachodzących w komórkach zdrowego organizmu człowieka.
Zrozumienie roli i funkcji biologicznych białek, kwasów nukleinowych, węglowodanów,
lipidów, hormonów i witamin. Poznanie podstawowych mechanizmów regulacji metabolizmu.
W trakcie seminariów połączonych z pokazami wybranych technik biochemicznych
i molekularnych studenci zapoznają się z następującymi zagadnieniami: charakterystyka
biomolekuł – białka, lipidy, polisacharydy, kwasy nukleinowe, aminy biogenne; struktura błon
biologicznych; podstawy metabolizmu energetycznego; podstawy transmisji informacji
genetycznej; biochemiczne aspekty oddziaływania wolnych rodników; uszkodzenia DNA
i innych biomolekuł; układy enzymatyczne metabolizujące ksenobiotyki; specyfika narządowa
przemian biochemicznych ze szczególnym uwzględnieniem skóry.
Piśmiennictwo
Murray R.K., Granner D.K., Mayes P.A., Rodwell V.W. Biochemia Harpera. PZWL,
Warszawa 1998 i późniejsze wydania.
Zaliczenie pisemne.
FIZJOLOGIA Z PATOFIZJOLOGIĄ
Punkty ECTS: 7
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
48
12
18
9
27
Katedra i Zakład Patofizjologii
prof. dr hab. Marek Simon
Cele kształcenia
Poznanie fizjologii i patomechanizmów zaburzeń funkcji organizmu oraz poszczególnych
układów i narządów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na ich skutki w obrębie skóry
i tkanki podskórnej.
Wykłady: Homeostaza wewnątrzustrojowa, oddziaływanie organizmu ze środowiskiem
zewnętrznym. Pojęcie zdrowia i choroby ze wskazaniem na szeroki zakres czynników
warunkujących patomechanizm chorób. Podstawowe procesy metaboliczne ustroju, zasady
odżywiania. Odczynowość – stopnie i zaburzenia. Tolerancja immunologiczna. Alergie.
Choroby z autoagresji. Przeszczepy i ich odrzucanie. Fizjopatologia bólu. Fizjopatologia
odczynu zapalnego. Termoregulacja i jej zaburzenia. Gorączka. Aspekty farmakokinetyki
w procesach patologicznych.
Ćwiczenia: Przedziały wodne w ustroju oraz zaburzenia gospodarki wodno elektrolitowej,
obrzęki. Układ krwionośny oraz stany zaburzonego krążenia obwodowego. Fizjologia
i patofizjologia krwi i układu krzepnięcia. Fizjologia przewodu pokarmowego oraz zaburzenia
metabolizmu w ustroju. Układ wewnątrzwydzielniczy oraz wpływ zaburzeń hormonalnych na
funkcję skóry. Regulacja gospodarki lipidowej, zaburzenia odżywiania, otyłość, awitaminozy.
Podziały komórek, regeneracja oraz starzenie się komórek i tkanek. Mechanizmy
wchłaniania i wydalania w jelicie, nerce, płucach i przez skórę. Struktura i funkcja skóry oraz
zmiany wywołane procesami patologicznymi i środkami farmakologicznymi.
Seminaria: Błony biologiczne - molekularna struktura i funkcja oraz przykłady
patomechanizmu chorób na poziomie błon plazmatycznych. Struktura i funkcja nabłonków
oraz zaburzenia wchłaniania i sekrecji. Homeostaza wewnątrzustrojowa i jej zaburzenia jako
podstawa chorób.
Piśmiennictwo
Traczyk W.Z. Fizjologia człowieka w zarysie. PZWL, Warszawa 2006.
Bręborowicz A. Zarys patofizjologii narządowej. AMiKM, Poznań 2003.
Kawiak J. i in. Podstawy cytofizjologii. PWN, Warszawa 1998.
Egzamin testowy.
HIGIENA
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
16
6
8
9
3
6
Katedra Medycyny Społecznej
dr Andrzej Kaniewski
Cele kształcenia
Opanowanie umiejętności zapobiegania zakażeniom w praktyce kosmetologicznej,
identyfikowania i oceny czynników środowiska zewnętrznego oddziałujących na człowieka,
określania wzajemnych związków pomiędzy czynnikami środowiska a zdrowiem i chorobą
oraz wykorzystywania pozytywnego działania tych czynników na organizm, opanowanie
podstawowego zasobu wiedzy z zakresu higieny pracy – przede wszystkim w gabinecie
kosmetycznym, higieny komunalnej, umiejętność kształtowania prozdrowotnego stylu życia
ze szczególnym uwzględnieniem higieny żywienia oraz aktywności fizycznej. Świadome
stosowanie zasad bhp oraz ergonomii.
Higiena jest nauką zajmującą się wzajemnym oddziaływaniem między organizmem
człowieka a szeroko pojętym środowiskiem, w którym on żyje, uczy się i pracuje. Prezentuje
wpływ środowiska (materialnego i społecznego) oraz zachowań człowieka (stylów życia) na
stan jego zdrowia i jakość życia. Prawidłowe żywienie, aktywność fizyczna, higiena
psychiczna, higiena wypoczynku. Określenie granicy reakcji fizjologicznej na czynniki
środowiska i ustalenie warunków umożliwiających zachowanie równowagi między
organizmem a otoczeniem. Dążenie do eliminowania lub ograniczania czynników
niekorzystnych i wprowadzania dodatnio działających w celu ochrony zdrowia oraz
zapewnienia jak najlepszych warunków rozwoju psychofizycznego jednostce i całej populacji.
Profilaktyka chorób zakaźnych i niezakaźnych (cywilizacyjnych, środowiskowych).
Profilaktyka uzależnień. Higiena pracy przygotowuje do kompetentnej, odpowiedzialnej,
świadomej aktywności zawodowej, uwzględniającej specyfikę wykonywanego zawodu.
Piśmiennictwo
Marcinkowski J.T. (red.) Podstawy higieny. Volumed, Wrocław 1997.
Marcinkowski J.T. (red.) Higiena, profilaktyka i organizacja w zawodach medycznych. Wyd.
Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.
Murawska-Ciałowicz E., Zawadzki M.
Higiena. Podręcznik dla studentów wydziałów
kosmetologii. Wyd. Medyk, Warszawa 2005.
Zaliczenie na podstawie sprawdzianu pisemnego.
MIKROBIOLOGIA
Punkty ECTS: 4
Etap studiów
Semestr trzeci
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
30
9
18
Katedra i Zakład Bakteriologii Farmaceutycznej
dr hab. Marzena Gajęcka prof. UM
Cele kształcenia
Uzyskanie ogólnej wiedzy teoretycznej i praktycznej z dziedziny bakteriologii, mikologii
i wirusologii niezbędnej do podjęcia pracy w zakresie kosmetologii. Zapoznanie z metodami
badania wrażliwości drobnoustrojów na środki dezynfekcyjne i antyseptyczne, oceny
skuteczności dezynfekcji i sterylizacji, kontroli mikrobiologicznej kosmetyków.
Morfologia i fizjologia bakterii, grzybów i wirusów. Podstawy etiologii, epidemiologii
i kliniki chorób zakaźnych, źródła i drogi szerzenia się zakażeń np. przez kosmetyki, leki,
płyny, skórę czy środowisko produkcji. Podstawowe wiadomości o dezynfekcji,
antybiotykoterapii,
sterylizacji,
antyseptyce,
konserwacji
przeciwdrobnoustrojowej
kosmetyków, badanie jałowości i/lub czystości mikrobiologicznej kosmetyku i środowiska
produkcji oraz zastosowania kosmetyków, profilaktyka zakażeń drogą kosmetyku, podstawy
immunologii. Prawidłowa i patologiczna mikroflora skóry, objawy skórne przy zakażeniach
uogólnionych. Czystość mikrobiologiczna kosmetyków i surowców, higiena i aseptyka
produkcji oraz badanie czystości mikrobiologicznej kosmetyków. Wybrane zagadnienia
z mikrobiologicznej technologii kosmetyków, mikrobiologii żywności, wody i ścieków,
mikrobiologii farmaceutycznej, lekarskiej i przemysłowej oraz mikrobiologii środowiska.
Piśmiennictwo
Burzyńska H., Maciejewska K.
Metody badania mikrobiologicznego środków
kosmetycznych. Wyd. metodyczne PZH, Warszawa 1977.
Kędzia W. (red.)
Mikrobiologia farmaceutyczna. Wyd. Akademii Medycznej w Poznaniu,
Poznań 1994.
Zaremba M., Borowski J.
Mikrobiologia lekarska dla studentów medycyny. PZWL,
Warszawa 1997.
Libudzisz Z., Kowal K. Mikrobiologia techniczna. Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 2000.
Normy Polskie dotyczące badań czystości mikrobiologicznej kosmetyków (PN-80/C-77022,
PN-85/C-7723).
Egzamin pisemny i ustny.
KOSMETOLOGIA UPIĘKSZAJĄCA
Punkty ECTS: 15
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
60
120
36
72
Katedra Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: posiadać umiejętność rozpoznania defektów urody
oraz praktycznego wykonywania zabiegów upiększających, znać zasady wykonywania
makijażu, posiadać umiejętność usuwania nadmiernego owłosienia, wykonywania manicure
i pedicure.
Treści programowe obejmują: nadmierne owłosienie, hirsutyzm, obraz kliniczny i leczenie.
Metody usuwania nadmiernego owłosienia. Choroby naczyń żylnych kończyn dolnych, żylaki
kończyn dolnych – profilaktyka i leczenie. Teleangiektazje i inne skóry defekty związane
z układem naczyniowym. Drenaż limfatyczny. Cellulit – etiopatogeneza, obraz kliniczny,
profilaktyka i leczenie. Profesjonalne zabiegi usuwające cellulit. Zmiany barwnikowe skóry.
Podział, przyczyny, obraz kliniczny, zapobieganie i leczenie. Grupy leków i preparatów
kosmetycznych stosowanych w hiperpigmentacjach. Kamuflaż defektów barwnikowych
skóry. Nadmierna potliwość i metody zmniejszenia nadmiernego pocenia się. Nieprzyjemny
zapach i sposoby walki z nim. Rozstępy i inne częste defekty skóry. Korekta i sposoby
kamuflażu. Zmarszczki i inne objawy starzejącej się skóry. Retinoidy i ich zastosowanie
w medycynie i kosmetologii. Sposoby upiększania skóry starzejącej się w domu i gabinecie
kosmetycznym.
Kosmetyki
przeciwzmarszczkowe.
Definicja
kosmetyku,
leku
i kosmeceutyku. Metody nawilżania skóry. Grupy kosmetyków nawilżających. Pielęgnacja
piersi kobiecych. Peelingi oraz inne metody resurfacingu i upiększania skóry. Rola
kosmetologa w przygotowaniu pacjenta do peelingu medycznego i opieka nad pacjentem po
zabiegu. Kosmetyki kolorowe. Makijaż permanentny. Witaminy i związki witaminopodobne
stosowane w kosmetykach. Nutreceutyki. Upiększanie włosów.
Piśmiennictwo podstawowe
Adamski Z., Kaszuba A. i wsp.: Dermatologia dla kosmetologów. Wydawnictwo UMP 2008.
Kosmetologia i farmakologia skóry. Wydawnictwo
Kipper K., Petsitis X. Kosmetyka ozdobna i pielęgnacja twarzy. Medpharm, Wrocław 2007.
Piśmiennictwo uzupełniające
Barel A.O., Paye M., Maibach H.I.
Deker, Inc, New York, Basel 2005.
Handbook of cosmetic sciences and technology. Marcel
Kontrola praktycznych umiejętności studenta i egzamin testowy.
DERMATOLOGIA
Punkty ECTS: 8
Etap studiów
Semestr trzeci
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
60
18
36
Katedra i Klinika Dermatologii
dr hab. Aleksandra Dańczak-Pazdrowska
Cele kształcenia
Uzyskanie zarówno wiedzy teoretycznej jak i umiejętności praktycznych w zakresie
rozpoznawania oraz diagnostyki różnicowej najczęściej występujących chorób skóry, ze
szczególnym zwróceniem uwagi na semiotykę oraz zakres postępowania kosmetologa
w poszczególnych dermatozach.
Dermatologia: semiotyka w powiązaniu z anatomią i fizjologią skóry, podstawy lecznictwa
dermatologicznego, choroby bakteryjne i pasożytnicze, choroby wirusowe wraz z AIDS,
rumienie, łuszczyca, choroby autoimmunologiczne, choroby naczyniowe, choroby gruczołów
potowych i łojowych, zaburzenia barwnikowe, znamiona, czerniak, stany przednowotworowe
i nowotwory złośliwe skóry, wybrane łagodne nowotwory skóry, choroby włosów, choroby
paznokci, wybrane genodermatozy, fotodermatozy i uszkodzenia skóry czynnikami
fizykalnymi, wybrane aspekty psychodermatologii, zmiany skóry w chorobach wewnętrznych,
współpraca dermatologa i kosmetologa – rola i zadania.
Piśmiennictwo
Jabłońska S., Majewski S.
Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. WL
PZWL, Warszawa 2005 lub 2006.
Studenci stacjonarni – zaliczenie ćwiczeń testowe i egzamin końcowy ustny.
Studenci niestacjonarni – egzamin testowy.
RECEPTURA KOSMETYCZNA
Punkty ECTS: 5
Etap studiów
Semestr trzeci
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
30
9
18
Katedra i Zakład Technologii Postaci Leku
dr Joanna Karolewska
Cele kształcenia
Zapoznanie z różnymi układami fizyko-chemicznymi preparatów kosmetycznych, procesami
fizycznymi, rozpuszczalnikami i substancjami pomocniczymi pochodzenia naturalnego i
syntetycznego, substancjami konserwującymi wykorzystywanymi w technologii wytwarzania
preparatów kosmetycznych. Przedstawienie najczęściej stosowanych substancji aktywnych
w recepturze kosmetycznej pod kątem ich działania, zastosowania, interakcji. Nabycie
umiejętności zastosowania obliczeń rachunkowych niezbędnych w recepturze kosmetyków
oraz praktycznej wiedzy na temat oceny wybranych właściwości kosmetyków i sporządzania
różnych form preparatów kosmetycznych.
Opis przedmiotu
Wykłady: Preparaty kosmetyczne jako różne układy fizykochemiczne (roztwory, zawiesiny,
emulsje, mleczka, balsamy); rozpuszczalniki stosowane w kosmetyce; substancje
pomocnicze wykorzystywane w technologii wytwarzania preparatów kosmetycznych:
emulgatory, tenzydy, stabilizatory, substancje konserwujące. Substancje czynne w
recepturze kosmetyków - działanie, zastosowanie. Nowoczesne preparaty kosmetyczne w
postaci plastrów kosmetycznych i plastrów uwalniających przezskórnie substancję czynną
oraz preparaty wybielające i samoopalające; w postaci roztworów, zawiesin, emulsji z
zastosowaniem emulgatorów i tenzydów; preparaty z roślin; do barwienia włosów i trwałej
ondulacji.
Ćwiczenia: Obliczenia stosowane w recepturze kosmetyków (stężenia procentowe; „złota
reguła mieszania”; rozcieńczenia etanolu; przeliczenia jednostek miar). Rozpuszczalność
substancji czynnych i pomocniczych wg FP VIII, pomiary gęstości i pH kosmetyków.
Sporządzanie: wód aromatycznych, roztworów, perfum, olejków do masażu; podstawowych
preparatów kosmetycznych stanowiących różne układy fizykochemiczne - toniki, szampony,
mydła, emulsje, balsamy, pudry kosmetyczne. Wykonanie preparatów z roślin w postaci
nalewek i wyciągów, sporządzanie masek kosmetycznych na bazie naturalnych składników.
Piśmiennictwo
St.Janicki, A. Fiebieg, M Sznitowska (red.), Farmacja stosowana, PZWL, Warszawa 2002
A.Marzec,
Chemia
kosmetyków,
Dom
Organizatora,
Toruń
2009
M-Cl. Martini, Kosmetologia i farmakologia skóry, PZWL, Warszawa 2007
R. Glinka, Wł. Brud, Technologia kosmetyków, Oficyna Wydawnicza MA, Łódź 2003
Egzamin pisemny testowy po zaliczeniu wszystkich przewidzianych programem preparatów.
TECHNOLOGIA FORMY KOSMETYKÓW
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
Wykłady
15
9
Seminaria
-
Ćwiczenia
15
9
dr Joanna Karolewska
Cele kształcenia
Zapoznanie z charakterystyką wybranych preparatów kosmetycznych w aspekcie ich
technologicznego wytwarzania. Przekazanie podstawowych informacji na temat dobrej
praktyki wytwarzania wybranych grup kosmetyków. Zapoznanie z podstawowymi
wiadomościami dotyczącymi technologii przemysłowej, trwałości substancji czynnych w
wytwarzanych kosmetykach. Nabycie praktycznych umiejętności niezbędnych w ocenie
jakości preparatów kosmetycznych.
Opis przedmiotu
Wykłady: Omówienie procesów jednostkowych, aparatury przemysłowej wykorzystywanej
podczas przemysłowego sporządzania preparatów kosmetycznych oraz zasadności
zastosowania odpowiednich substancji pomocniczych. Zapoznanie z technologią
wytwarzania: kremów, hydrożeli, kosmetyków upiększających, preparatów do higieny jamy
ustnej, form kosmetycznych z substancjami przeciwsłonecznymi oraz preparatów
kosmetycznych w postaci aerozoli.
Ćwiczenia: Podstawowe badania aplikacyjne wybranych preparatów kosmetycznych
(konsystencja, zapach, wchłanianie, łatwość rozprowadzania). Kremy, hydrożele;
zastosowanie nowoczesnych podłoży w recepturze preparatów kosmetycznych;
sporządzanie kosmetyków upiększających (szminki- metoda wylewania; pudry sypkie i
prasowane-zastosowanie tabletkarek; cienie do powiek, lakiery do paznokci). Działanie,
zastosowanie i wytwarzania odżywek do różnych rodzajów włosów.
Piśmiennictwo
St. Janicki, A. Fiebieg, M Sznitowska (red.), Farmacja stosowana, PZWL, Warszawa 2002
A. Marzec, Chemia kosmetyków, Dom Organizatora, Toruń 2009 , wydanie 3
M-Cl. Martini, Kosmetologia i farmakologia skóry, PZWL, Warszawa 2007
A.Chmiel, Biotechnologia, podstawy mikrobiologiczne i biochemiczne, PWN, Warszawa
X. Petsitis, K. Kiper, Kosmetyka ozdobna i pielęgnacja twarzy, MedPharm Polska, Wrocław
2007
E.Fink, Kosmetyka. Przewodnik po substancjach czynnych i pomocniczych, Wrocław 2007,
Egzamin pisemny testowy po zaliczeniu wszystkich przewidzianych programem preparatów.
PODSTAWY ZIOŁOLECZNICTWA
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr trzeci
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Katedra i Zakład Farmakognozji
Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr hab. Wiesława Bylka – prof. nadzwyczajny UM
Cele kształcenia
Po zakończeniu przedmiotu student powinien znać surowce roślinne (części roślin,
wydzieliny roślinne i surowce uzyskane w wyniku przerobu, jak: żywice, balsamy, oleje
roślinne, skrobie) stosowane w leczeniu różnych schorzeń, oraz wykorzystywane
w kosmetykach, a także umieć wyjaśnić mechanizmy działania związków czynnych
obecnych w surowcach, znać interakcje i przeciwwskazania oraz działania uboczne,
wynikające z ich przedawkowania.
Stosowanie surowców roślinnych w leczeniu i profilaktyce różnych schorzeń, ze
szczególnym uwzględnieniem surowców stosowanych w chorobach skóry, włosów,
paznokci, a także w chorobach zaburzonego metabolizmu. Przedmiot obejmuje wiedzę,
rozpoczynając od pozyskania surowca (uprawy kontrolowane, zbiór ze stanu naturalnego),
jego stabilizacji, standaryzacji i zasad otrzymania leków roślinnych, poprzez działanie
farmakologiczne, uzasadnione składem chemicznym, poznanie mechanizmów działania
biologicznego związków czynnych z uwzględnieniem ich wzajemnego oddziaływania) do
wskazań w samoleczeniu. W zakres przedmiotu wchodzą również zagadnienia, związane z
bezpieczeństwem stosowania surowców roślinnych (interakcje, przeciwwskazania, działania
uboczne), a także z pozycją leku roślinnego w Polsce i na świecie. Związek roślinnych
preparatów leczniczych z preparatami kosmetycznymi.
Piśmiennictwo
Matławska I. red.
Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji. Wydawnictwo
Uczelniane AM, Poznań 2006.
Jędrzejko K., Kowalczyk B. Rośliny kosmetyczne. Śląska Akademia Medyczna, 2006 r.
Lutomski J. Ziołolecznictwo, tradycja i przyszłość. Gdańsk 2003.
Rumińska A., Ożarowski A. Leksykon roślin leczniczych. PWRiL, Warszawa 1990.
Lamer-Zarawska E. Zioła dla dzieci. Astrum, Wrocław 1995.
Lamer-Zarawska E. Zioła w geriatrii. Astrum, Wrocław 1997.
Czasopisma fachowe: Wiadomości Zielarskie, Lek w Polsce, Postępy Fitoterapii, Panacea.
Zaliczenie pisemne.
SPECJALISTYCZNA APARATURA W KOSMETYCE
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
10
20
5
13
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: znać zasady bezpiecznej obsługi i posiadać
umiejętność praktycznego zastosowania podstawowej i specjalistycznej aparatury
stosowanej w praktyce kosmetologicznej zgodnie ze wskazaniami.
Treści programowe obejmują: elektrolecznictwo i jego zastosowanie w kosmetologii. Aparaty
do termolizy, elektrolizy, metody Blend, mikrolizy, elektrostymulacji i innych zabiegów
elektroleczniczych. Jonoforeza i jej praktyczne zastosowania. Światłolecznictwo i jego
zastosowanie w kosmetologii. Źródła promieniowania UV, podczerwonego i widzialnego.
Solaria – budowa, podział, ryzyko związane z opalaniem w solariach. Zastosowanie źródeł
promieniowania UV w terapii różnych chorób skóry. Terapia fotodynamiczna w kosmetologii
i dermatologii. Lasery i laseroterapia w praktyce kosmetologicznej. Lasery niskoi wysokoenergetyczne, niekoherentne źródła światła. Mikrodermabrazja i jej zastosowanie
w kosmetologii. Aparatura diagnostyczna w kosmetologii, dermatologii i medycynie
estetycznej. Hydroterapia. Aparatura wykorzystywana do zabiegów wellness i spa. Aparatura
niezbędna do dezynfekcji i sterylizacji.
Piśmiennictwo
Straburzyński G., Straburzyńska-Lupa A. Medycyna fizykalna. PZWL, Warszawa 1997.
Nosowska K. Podstawy sterylizacji i dezynfekcji. Wydawnictwo Czelej, Lublin 1999.
Zaliczenie pisemne.
SUROWCE NATURALNE W KOSMETYCE
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
10
20
5
13
Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Renata Dawid-Pać
Cele kształcenia
Poznanie surowców pochodzenia naturalnego (roślinnego, zwierzęcego, mineralnego)
stosowanych w nowoczesnych kosmetykach oraz ich funkcji w preparatach do pielęgnacji
ciała. Nabycie umiejętności samodzielnego tworzenia form kosmetycznych na bazie
surowców naturalnych.
Roślinne substancje biologicznie czynne: tłuszcze, białka, węglowodany, flawonoidy,
antocyjany, kumaryny, garbniki, saponiny, antrazwiązki, glikozydy fenolowe, olejki eteryczne,
balsamy, żywice, kwasy organiczne, substancje mineralne, witaminy, fitohormony i inne –
aktywność i zakres stosowania w preparatach kosmetycznych. Surowce roślinne, ekstrakty
roślinne o znaczeniu kosmetycznym – działanie i zastosowanie. Sposoby przygotowania
naturalnych preparatów z zastosowaniem substancji roślinnych (odwary, maceraty, napary,
wyciągi). Substancje pochodzenia zwierzęcego o znaczeniu kosmetycznym: tłuszcze,
proteiny, węglowodany, produkty pszczele, enzymy i inne. Substancje pochodzenia
mineralnego w preparatach do pielęgnacji ciała: oleje mineralne, glinki kosmetyczne –
właściwości i zastosowanie. Możliwości wykorzystania w gabinecie kosmetycznym
preparatów na bazie surowców naturalnych: środki oczyszczające, peelingi, maski, kremy
i inne preparaty pielęgnacyjne i upiększające zawierające składniki naturalne. Tworzenie
różnych form kosmetycznych (toniki, kremy, maski, środki myjące) na bazie surowców
naturalnych.
Piśmiennictwo
Brud W.S., Glinka R. Technologia kosmetyków. MA Oficyna Wydawnicza, Łódź 2001.
Lamer-Zarawska E., Noculak-Palczewska A. Kosmetyki naturalne. Astrum, Wrocław 1994.
Malinka W. Zarys chemii kosmetycznej. Volumed, Wrocław 1999.
Peters I.B. Kosmetyka. Podręcznik do nauki zawodu. Warszawa 2002.
Zieliński R. Surfaktanty. Wyd. Uczeln. AE, Poznań 2000.
Zaliczenie na podstawie sprawdzianu testowego.
AROMATERAPIA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
prof. dr hab. Gerard Nowak
Cele kształcenia
Zapoznanie się z definicją, znaczeniem i miejscem aromaterapii we współczesnych
metodach leczenia środkami naturalnymi oraz możliwościami jej wykorzystania, a także
ograniczeniami stosowania tej metody wpływania na zdrowie człowieka. W wyniku odbytych
zajęć studenci powinni rozróżniać zapachy najważniejszych i najbardziej znanych olejków
eterycznych stosowanych w aromaterapii, posiadać umiejętność komponowania zestawów
terapeutycznych olejków w ramach aromaterapii, oraz znać zasady stosowania preparatów
aromaterapeutycznych.
Wiadomości wstępne: Co to jest aromaterapia? – dyskusja na temat różnych definicji
i próba wybrania najodpowiedniejszej, zastosowanie olejków eterycznych w fitoterapii
i aromaterapii. Aromaterapia a medycyna tradycyjna – różnice i podobieństwa.
Występowanie, otrzymywanie i właściwości olejków eterycznych. Olejki eteryczne stosowane
w aromaterapii: pochodzenie, skład chemiczny, zapach, właściwości farmakologiczne
i możliwości wykorzystania w aromaterapii, działania niepożądane olejków eterycznych
stosowanych w aromaterapii, przeciwwskazania do stosowania niektórych olejków
eterycznych stosowanych w aromaterapii. Metody zastosowania olejków eterycznych
w aromaterapii. Mieszanki olejków stosowanych w aromaterapii: zasady sporządzania
mieszanek olejków eterycznych, zastosowanie w wybranych dolegliwościach. Kryteria
i sposoby stosowania preparatów aromaterapeutycznych.
Brud W.S., Konopacka I. Tajemnice aromaterapii, Pachnąca apteka. Pagina, Warszawa
2001.
Kowalewska E. Aromaterapia-pachnąca sztuka. Wiedza i Życie, Warszawa 1996.
Arctander S. Perfume and Flavor Materiale of Natura Origin. Allured.
Brud W.S., Glinka R. Technologia kosmetyków. Oficyna Wydawnicza, Łódź 2001.
Dye J. Aromaterapia. Ravi, Łódź 2000.
Czasopismo Aromaterapia. Kwartalnik Polskiego Towarzystwa Aromaterapeutycznego.
NATURALNE TWORZYWA W KOSMETOLOGII
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
10
5
10
prof. dr hab. Janina Lulek
Cele kształcenia
Zapoznanie z podstawami dotyczącymi pochodzenia, występowania, charakterystyki
fizykochemicznej i biochemicznej tworzyw naturalnych wykorzystywanych w kosmetyce, ze
szczególnym uwzględnieniem wód naturalnych i peloidów (borowiny, glinki, muły).
Wyjaśnienie zasad klasyfikacji wód podziemnych i butelkowanych oraz możliwości ich
wykorzystania w żywieniu funkcjonalnym, kosmetyce, profilaktyce i lecznictwie.
Przedstawienie przeglądu preparatów kosmetycznych, posiadających w swym składzie
tworzywa naturalne. Zdobycie praktycznej umiejętności charakterystyki wybranych
właściwości fizykochemicznych wód naturalnych, peloidów oraz preparatów kosmetycznych
zawierających tworzywa naturalne.
Cykl wykładów wstępnych wprowadza w zagadnienia dotyczące: szczególnych właściwości
fizyko-chemicznych wody; pochodzenia, składu i klasyfikacji wód naturalnych i peloidów,
rozmieszczenia w Polsce zasobów wód i peloidów wykorzystywanych w celach pielęgnacji
urody (spa) oraz umożliwia zapoznanie się z przeglądem preparatów kosmetycznych
zawierających wody naturalne, glinki, borowiny i inne tworzywa naturalne. Ćwiczenia
dostarczą praktycznej wiedzy na temat niektórych aspektów analizy fizykochemicznej oraz
oceny różnic w składzie i właściwościach wybranych butelkowanych wód źródlanych,
mineralnych i leczniczych oraz preparatów kosmetycznych zawierających peloidy.
Ponikowska I., Walczak-Sielicka J., Latour T.
Medycyna uzdrowiskowa w zarysie.
WATEXT’S, Warszawa 1995.
Uzdrowiska polskie- informator - wydanie V, Izba Gospodarcza „Uzdrowiska Polskie”, 1999.
Martini M. C. Kosmetologia i farmakologia skóry. PZWL, Warszawa 2007.
Fitts C. R. Ground water science Academic Press. London 2002.
Balneochemia - chemia wód mineralnych i peloidów w Polsce. Praca zbiorowa pod redakcją
Szmytówny M., PZWL, Warszawa 1970.
Zaliczenie testowe.
Informator 2012/20123
Kosmetologia, Studia I stopnia
___________________________________________________________________________
HISTORIA KOSMETYKI
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr czwarty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Zakład Historii Nauk Medycznych
dr n. hum. Marcin Moskalewicz
Cele kształcenia
Student zdobywa wiedzę o interdyscyplinarnym charakterze kosmetologii jako subdyscypiny
nauk medycznych usytuowanej na pograniczu farmacji stosowanej, toksykologii
i dermatologii; poznaje społeczne tło kosmetyki i kosmetologii, a także genezę i ewolucję
dyrektyw Unii Europejskiej oraz polskich przepisów prawnych dotyczących kosmetyków
i środków higieny. Uczestnictwo w wykładach przyczynia się do zwiększenia kompetencji
zawodowych kosmetologów jako doradców w zakresie doboru kosmetyków i leczenia
chorób, które mogą być przez nie powodowane.
Historia kosmetyków od paleolitu do starożytnej Grecji: stosowanie środków roślinnych
i związków metali ciężkich jako środków upiększających.
Historia kosmetyków w czasach nowożytnych: dzieje stosowania i rozpoznawania
toksyczności kosmetyków zawierających metale ciężkie.
Zmienne ideały urody kobiecej od XVI do XX w., przemiany obyczajowe i ich wpływ na
pozycję społeczną kobiet oraz sztukę upiększania. Wpływ sztuki, kinematografii i mediów na
społeczne stereotypy zdrowia i urody.
Powstanie i rozwój przemysłu kosmetycznego w XX w.; globalizacja i komercjalizacja rynku
kosmetyków; historia wybranych firm kosmetycznych oraz ich obecności w Polsce.
Charakterystyka dawnych i obecnych zawodów związanych z pielęgnacją i upiększaniem
ciała oraz leczeniem chorób skóry.
Historyczny rozwój poglądów lekarskich na choroby skóry: wyodrębnienie i rozwój
dermatologii. Historia kosmetologii: jej geneza i zakres problematyki naukowo-badawczej.
Piśmiennictwo
Szczygieł-Rogowska J., Tomalska J.
Historia kosmetyki w zarysie: z dziejów kosmetyki
i sztuki upiększania od starożytności do połowy XX w. Wyższa Szkoła Kosmetologii,
Białystok 2005.
Rudowska I. Kosmetyka wczoraj i dziś. Wydawnictwo Spółdzielcze, Warszawa 1989.
Koźmińska-Kubarska A. Zarys kosmetyki lekarskiej. PZWL, Warszawa 1984.
___________________________________________________________________________
Studia I stopnia
III rok
___________________________________________________________________________
Przedmioty ogólne
- Ochrona własności intelektualnej
- Farmakologia
- Immunologia
- Doraźna pomoc przedmedyczna
- Estetyka
- Kosmetologia praktyczna
- Mikologia
- Elementy podologii
- Psychologia
- Podstawy toksykologii
- Marketing i zarządzanie
- Podstawy nauki o żywności i żywieniu
- Kształtowanie sylwetki i postawy ciała
- Wizaż i stylizacja
- Etyka zawodowa
- Ustawodawstwo
OCHRONA WŁAŚNOŚCI INTELEKTUALNEJ
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
dr Dorota Olender
Cele kształcenia
Celem kształcenia jest nabycie przez słuchaczy ogólnej wiedzy dotyczącej zagadnień
związanych z ochroną własności intelektualnej.
Pojęcie własności intelektualnej. Przedmiot ochrony - dobro niematerialne. Prawo autorskie i
prawa pokrewne (przedmiot i podmiot prawa autorskiego, autorskie prawa majątkowe i
osobiste). Prawo własności przemysłowej (ochrona wynalazków i wzorów użytkowych,
ochrona znaków towarowych i wzorów przemysłowych, ochrona topografii układów
scalonych i oznaczeń geograficznych, ochrona prawna odmian roślin i biotechnologia).
Prawo własności przemysłowej w odniesieniu do produktów kosmetycznych. Procedura
badania zgłoszeń wynalazków. Źródła informacji patentowej.
Piśmiennictwo
1. Sozański Jarosław, Własność intelektualna i przemysłowa w Unii Europejskiej z wyborem
aktów prawnych”, Wydawnictwo „IURIS”, Warszawa-Poznań 2011.
2. Szymanek Tadeusz, Prawo własności przemysłowej. Podręcznik akademicki,
Wydawnictwo Europejska Wyższa Szkoła Prawa i Administracji, Warszawa 2008.
3. Akty prawne i inne informacje z zakresu ochrony własności przemysłowej dostępne na
stronach Urzędu Patentowego RP www.uprp.pl
Ocena pracy studenta i zaliczenie przedmiotu na podstawie testu jednokrotnego wyboru
Zaliczenie przedmiotu wymaga spełnienia łącznie następujących warunków: obecność na
zajęciach oraz uzyskanie pozytywnej oceny z testu – udzielenie prawidłowej odpowiedzi, na
co najmniej 50% pytań
FARMAKOLOGIA
Punkty ECTS: 6
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
45
9
27
Katedra i Zakład Farmakologii
prof. dr hab. Teresa Bobkiewicz-Kozłowska
Cele kształcenia
Poznanie podstawowych pojęć farmakologicznych: mechanizm działania leków, działanie
farmakologiczne, wskazania, przeciwwskazania, działania uboczne i niepożądane oraz
interakcje poszczególnych leków. Opanowanie wiedzy pozwalającej na bezpieczne
stosowanie zabiegów kosmetycznych u osób będących w trakcie farmakoterapii. Poznanie
możliwych interakcji lek – kosmetyk oraz lek – fizykalny czynnik kosmetyczny. Zaznajomienie
z właściwościami leków do stosowania zewnętrznego.
Podstawowe zagadnienia związane z działaniem leków. Postacie leków stosowanych
ogólnie i miejscowo. Losy leków w organizmie człowieka – podstawy farmakokinetyki. Leki
stosowane w zakażeniach drobnoustrojami. Farmakologia leków ośrodkowego
i obwodowego układu nerwowego. Leki krążeniowe i nasercowe. Leki wpływające na
przewód pokarmowy. Leki hormonalne. Leki stosowane w chorobach układu oddechowego.
Leki stosowane w chorobach alergicznych. Leki dermatologiczne i preparaty stosowane
w różnych schorzeniach skóry. Działania niepożądane leków dermatologicznych
stosowanych ogólnie i miejscowo. Witaminy i pierwiastki śladowe. Leki stosowane w leczeniu
otyłości. Interakcje leków z czynnikami stosowanymi w czasie zabiegów kosmetycznych.
Piśmiennictwo
Rajtar-Cynke G. i wsp. Farmakologia dla pielęgniarek. Wyd. Czelej, Lublin 2002.
Okulicz-Kozaryn I., Mikołajczak P. Podstawy farmakologii ogólnej z elementami receptury
dla studentów medycyny. red: Teresa Bobkiewicz-Kozłowska, Wyd. AMiKM, Poznań 2001.
Teresa Bobkiewicz-Kozłowska (red.) Farmakoterapia wybranych schorzeń. Podręcznik dla
studentów medycyny. Wyd. AMiKM, Poznań 2005.
Egzamin testowy.
IMMUNOLOGIA
Punkty ECTS: 4
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
10
5
9
4
5
Katedra Biotechnologii Medycznej, Zakład Immunologii Nowotworów
dr hab. Dariusz Iżycki
Cele kształcenia
Przyswojenie aktualnej wiedzy z zakresu immunologii podstawowej na poziomie
komórkowym, wyjaśnienie mechanizmów działania profilaktycznych i leczniczych
szczepionek, poszerzenie wiedzy na temat nowoczesnych technik immunodiagnostycznych.
Budowa i funkcje układu odpornościowego. Komórki immunologicznie kompetentne.
Antygeny i przeciwciała. Mechanizmy odpowiedzi immunologicznej. Odporność nieswoista interferony, układ dopełniacza. Regulacja procesów odpornościowych. Immunoprofilaktyka
i immunoterapia. Mechanizmy reakcji alergicznych. Elementy diagnostyki immunologicznej.
Efekty kształcenia - umiejętności i kompetencje: opisu budowy i funkcji układu
odpornościowego; rozumienia działania układu odpornościowego; rozumienia mechanizmów
reakcji immunologicznych.
Piśmiennictwo
Wysocki P., Kowalczyk D., Mackiewicz A. Podstawy Immunologii – skrypt dla studentów II
roku Wydziału Farmacji. 2005.
Gołąb J., Jakubisiak M., Lasek W. Immunologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
2007.
Egzamin pisemny.
DORAŹNA POMOC PRZEDMEDYCZNA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
5
10
4
5
Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii
dr hab. Hanna Billert
Cele kształcenia
Nabycie wiedzy o stanach nagłego zagrożenia życia, ze szczególnym zwróceniem uwagi na
odczyny alergiczne oraz opanowanie umiejętności rozpoznawania tych stanów i udzielenia
w nich pierwszej pomocy.
Częstość i okoliczności występowania stanów nagłego zagrożenia życia. Czas jako czynnik
decydujący o odwracalności lub nieodwracalności zmian, zachodzących w organizmie
człowieka, poddanego działaniu mechanizmów uszkadzających (niedotlenienie,
niedokrwienie, urazy fizyczne, zatrucia). Rozpoznawanie niedrożności dróg oddechowych,
ostrej niewydolności oddychania z innych przyczyn, nagłego zatrzymania krążenia krwi.
Rozpoznawanie odczynów alergicznych zagrażających życiu. Postępowanie z osobami
w stanie utraty przytomności. Ogólna wiedza o przyczynach nagłej utraty przytomności
(cukrzyca i inne zaburzenia hormonalne, zaburzenia neurologiczne, zatrucia, niedokrwienie,
niedotlenienie). ABC resuscytacji; zasady pomocy doraźnej osobom z krytycznymi
obrażeniami ciała (tamowanie krwawień, postępowanie ratujące w stanach oparzeń,
unieruchamianie złamań, zabezpieczanie sprawnej czynności oddechowej i dostatecznego
przypływu krwi). Postępowanie w wybranych stanach zagrożenia życia (porażenie prądem
elektrycznym, powieszenie, utonięcie, udary termiczne, zamarznięcia, udary mózgu, zawały
serca). Możliwości błędów w udzielaniu pierwszej pomocy i metody ich unikania. Prawna
odpowiedzialność za ratowanie człowieka w stanie zagrożenia życia.
Piśmiennictwo
Armstrong L. Algorytmy w intensywnej opiece medycznej. WL PZWL, Warszawa 1997.
Buchfeder S. Podręcznik pierwszej pomocy. WL PZWL, Warszawa 1999.
Discoll A. Doraźne leczenie urazów. WL PZWL, Warszawa 1997.
Kurek M. Stany nagłe w alergologii. Medical Tribune, Warszawa 2004.
Jurczyk W., Łakomy A.
Pierwsza pomoc w stanach zagrożenia życia. FHU Grzegorz
Słomczyński, Kraków 2006.
Kontrola praktycznych umiejętności studenta.
ESTETYKA
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Zakład Historii Nauk Medycznych
dr n. hum. Marcin Moskalewicz
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć z estetyki student powinien: znać funkcje piękna w życiu osób
zdrowych, chorych i niepełnosprawnych; posiadać umiejętność oceny kanonów piękna,
zwłaszcza harmonii i proporcji twarzy oraz całego ciała; posiadać wiedzę z zakresu
psychologii barw i umiejętnie komponować zestawienia barw; umiejętnie interpretować
uniwersum sztuki i piękno rzeczywistości; posiadać umiejętność praktycznego
wykorzystywania wiedzy z zakresu arteterapii i estetetyki w pracy zawodowej.
Przedmiot wyjaśnia biologiczne podłoże poznania zmysłowego i reakcję fizjologiczną na
negatywne oraz pozytywne doznania estetyczne. Przedstawione są wartości i ideały
estetyczne oraz ich odbiór społeczny w poszczególnych epokach, zwłaszcza współcześnie.
Poprzez analizę dzieł artystycznych, fotografii, przedmiotów użytkowych i wzorców
lansowanych przez mass media przygotowuje się studentów do rozumienia przeżycia
estetycznego oraz do własnej kreatywności. Przedmiot uwzględnia społeczne funkcje piękna
i brzydoty, uczy rozpoznawać przyczyny zachowań prowadzących do okaleczania ciała
(np. tzw. piercing, tatuaże). Dzięki wiedzy z zakresu psychologii barw, studenci są
przygotowywani do umiejętnego posługiwania się kolorystyką w zakresie wymaganym od
kosmetologów.
Przedmiot dostarcza wiedzy o różnicy między universum sztuki a pięknem rzeczywistości.
Analizowany jest związek między wyglądem a samopoczuciem i osobowością.
Przedstawiane są społeczne uwarunkowania i relatywizm stereotypów urody.
Piśmiennictwo
Eco U. Historia piękna. Rebis, Poznań 2005.
Eco U. Historia brzydoty. Rebis, Poznań 2007.
Gołaszewska M. Estetyka współczesności. Wydawnictwo UJ, Kraków 2001.
Tatarkiewicz W. Dzieje sześciu pojęć. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.
Zaliczenie pisemne.
KOSMETOLOGIA PRAKTYCZNA
Punkty ECTS: 9
Etap studiów
Semestr piąty i szósty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
60
18
36
Katedra Dermatologii i Katedra Naturalnych Surowców Roślinnych i Kosmetycznych
dr hab. Aleksandra Dańczak-Pazdrowska
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: posiadać umiejętność rozpoznawania najczęściej
występujących chorób skóry oraz zalecenia właściwej i odpowiedniej do rozpoznania
klinicznego metody pielęgnacji skóry. Dodatkowo student powinien potrafić podjąć decyzję
o skierowaniu pacjenta do odpowiedniego lekarza specjalisty w celach diagnostyki oraz
leczenia. Powinien również znać podstawowe grupy związków stosowanych w kosmetyce,
kosmetykach i lekach dostępnych w aptekach bez recepty (OTC), które stosowane są
w praktyce kosmetologicznej, posiadać umiejętność przygotowania pacjenta do zabiegu
z zakresu dermatologii estetycznej, chirurgii plastycznej oraz pielęgnacji skóry po zabiegu.
Zasady współpracy kosmetologa z lekarzem dermatologiem, lekarzem wykonującym zabiegi
medycyny estetycznej i chirurgiem plastycznym. Trądzik – etiopatogeneza, przebieg i obraz
kliniczny, leczenie. Pielęgnacja skóry łojotokowej i trądzikowej. Trądzik różowaty – elementy
etiopatogenetyczne, obraz kliniczny, profilaktyka i leczenie. Pielęgnacja skóry chorego na
trądzik różowaty. Nadmierna potliwość – przyczyny, obraz kliniczny oraz postępowanie
w nadmiernej potliwości. Preparaty kosmetyczne stosowane w nadmiernej potliwości. Skóra
alergiczna – etiopatogeneza, obraz kliniczny, pielęgnacja i leczenie chorób alergicznych
skóry. Problem suchej skóry- przyczyny, profilaktyka, leczenie. Pielęgnacja włosów i
paznokci, hipo i hiperpigmentacja skóry – podział, przyczyny, obraz kliniczny, profilaktyka i
leczenie. Owrzodzenia podudzi – podział, przyczyny, leczenie, opatrunki stosowane w
leczeniu owrzodzeń podudzi. Elementy medycyny estetycznej – zastosowanie peelingów,
mezoterapii,
toksyny
botulinowej,
wypełniaczy
i innych metod w terapii defektów skóry i objawów starzenia się. Rozstępy- metody leczenia i
profilaktyka. Zasady współpracy między kosmetologiem a lekarzem dermatologiem,
chirurgiem
i
lekarzem
wykonującym
zabiegi
z zakresu medycyny estetycznej. Rola kosmetologa w przygotowaniu pacjenta i pielęgnacji
skóry po zabiegach z zakresu medycyny estetycznej. Zastosowanie krioterapii, laseroterapii.
Dermatoskopia w dermatologii.
Piśmiennictwo
Koźmińska - Kubarska A. Zarys kosmetyki lekarskiej. PZWL, Warszawa 1991.
Martini M-C. Kosmetologia i farmakologia skóry. PZWL 2008.
Test oraz egzamin ustny
MIKOLOGIA
Punkty ECTS: 6
Etap studiów
Semestr szósty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
30
9
9
18
Zakład Mikologii Lekarskiej
prof. dr hab. Zygmunt Adamski
Cele kształcenia
Po zakończeniu cyklu zajęć z mikologii lekarskiej student powinien: umieć rozpoznawać
zmiany skórne o charakterze zakażenia grzybiczego skóry gładkiej, skóry owłosionej
i paznokci, grzybice podskórne i układowe, znać zasady diagnostyki mikologicznej, sposoby
pobierania materiału do badań, metody hodowli, znać ogólne zasady leczenia zakażeń
grzybiczych, wiedzieć, że omawiane schorzenia są szeroko rozpowszechnione w środowisku
i cechują się dużą zakaźnością. Powinien uświadomić sobie, że ćwiczenia z mikologii
lekarskiej mają zapoznać studentów z problemem o szerokim zasięgu epidemiologicznym, z
którym na pewno spotkają się w swojej praktyce kosmetycznej.
Rzetelna wiedza na temat profilaktyki, objawów klinicznych i grup ryzyka pozwoli uniknąć
rozprzestrzeniania się zakażeń wśród klientów gabinetów kosmetycznych, umożliwi
zastosowanie lepiej dobranych środków i metod pielęgnacyjnych oraz ewentualne
pokierowanie do lekarza na specjalistyczne leczenie przeciwgrzybiczne.
Mikologia lekarska jest działem medycyny zajmującym się badaniem grzybów, ich
systematyką, budową, symptomatologią poszczególnych zespołów chorobowych
wywołanych zakażeniami grzybiczymi, zasadami diagnostyki laboratoryjnej, farmakoterapii
w grzybicach oraz postępowania leczniczego. Cykl zajęć z mikologii przybliży historię
mikologii, systematykę grzybów, podstawowe pojęcia mikologiczne, znaczenie grzybów w
środowisku naturalnym człowieka, patogeny chorobotwórcze dla człowieka (dermatofity,
grzyby drożdżopodobne, drożdżaki lipofilne z rodzaju Malassezia, grzyby pleśniowe),
problem grzybic podskórnych i głębokich oraz wpływ alergizujący i toksyczny na organizm
człowieka. Zajęcia z mikologii przybliżą również problem grzybic u dzieci oraz grzybic
przenoszonych przez zwierzęta.
Piśmiennictwo
Adamski Z., Batura-Gabryel H. Mikologia lekarska dla lekarzy i studentów. Wydawnictwo
Naukowe AM, Poznań 2005.
Midgley G., Hay R.J., Clayton Y.M. Mikologia lekarska. Wydawnictwo Czelej, Lublin 1997.
Baran E. Zarys mikologii lekarskiej. Volumed, Wrocław 1998.
Szepietowski J.
Grzybice skóry i paznokci. Vademecum Lekarza Praktyka. Medycyna
Praktyczna, Kraków 2001.
Egzamin testowy
ELEMENTY PODOLOGII
Punkty ECTS: 3
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
mgr Ewa Pelant
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: posiadać umiejętność rozpoznawania najczęściej
występujących defektów skóry i paznokci stóp. Powinien prawidłowo stosować zabiegi
pielęgnacyjne i korygujące rozpoznane wady. Dodatkowo student powinien potrafić podjąć
decyzję o skierowaniu pacjenta do odpowiedniego lekarza specjalisty w celach diagnostyki
oraz leczenia. Powinien również znać podstawowe grupy związków stosowanych w
kosmetyce, kosmetykach i lekach dostępnych w aptekach bez recepty (OTC). Ponadto
studenci posiądą umiejętność doboru odpowiedniego opatrunku w zależności od potrzeb
pacjenta.
Pojęcie podologii w Polsce i za granicą. Budowa i funkcje kończyny dolnej – zarys.
Paznokieć wrośnięty. Metody leczenia i korekty wrastania paznokci. Rekonstrukcja płytki
paznokciowej. Pobieranie materiału mikologicznego. Usuwanie i profilaktyka modzeli i
nagniotków. Usuwanie pęknięć i rozpadlin skóry strony podeszwowej. Zastosowanie
nowoczesnych metod pielęgnacji stóp za pomocą frezarki i kosmetyków. Wdrożenie
nowatorskich metod klamrowych korekty płytki paznokciowej. Korekta stopy przy pomocy
mas plastycznych i nakładek żelowych. Stopa cukrzycowa – definicja, rozpoznanie, metody
doboru opatrunków, pielęgnacja stopy po przebytym leczeniu.
Piśmiennictwo
Podstawy podologii kosmetycznej Praca zbiorowa pod redakcją Macieja Koselaka 2010
Zaliczenie ustne i praktyczne na modelu.
PSYCHOLOGIA
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Zakład Psychologii Klinicznej
dr hab. Ewa Mojs
Cele kształcenia
Zdobycie przez studentów wiedzy z zakresu psychologii ogólnej i wskazanie im możliwości
spożytkowania nabytych umiejętności w przyszłej pracy zawodowej.
Wykłady
1. Podstawowe paradygmaty w psychologii
2. Podstawowe elementy komunikacji interpersonalnej
3. Autoprezentacje, struktura ja, osobowość- Wprowadzenie pojęć
Ćwiczenia
Emocje:
1. Wpływ emocji na zdrowie człowieka
2. Rola i dynamika emocji: lęku, złości, smutku
3. Sposoby modyfikowania niekorzystnych dla zdrowia stanów emocjonalnych.
4. Procesy poznawcze: spostrzeganie, uwaga, pamięć
Osobowość:
1. osobowość a funkcjonowanie człowieka
2. Teorie osobowości
3. Zaburzenia osobowości i ich związek ze zdrowiem
Elementy wiedzy psychologicznej wykorzystywane w zawodzie kosmetologa.
Piśmiennictwo
Sęk H. red. Społeczna psychologia kliniczna. PWN, Warszawa 2004.
Jarosz M. red. Psychologia lekarska. PZWL, Warszawa 1988.
Doliński D. Ekspresja emocji. 2000.
Strelau J. red. Psychologia ogólna ( Emocje podstawowe i pochodne s. 351-521), GWP
2006.
Matuszewski T. Psychologia poznawcza. Warszawa 1996.
Zaliczenie pisemne w formie testowej ( 20 pytań) na ocenę.
PODSTAWY TOKSYKOLOGII
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Katedra i Zakład Toksykologii
prof. dr hab. Jadwiga Jodynis-Liebert (studia
stacjonarne), prof. dr hab. Ewa Florek (studia niestacjonarne)
Cele kształcenia
Poznanie dróg wchłaniania i wydalania oraz przemian jakim ulegają trucizny w ustroju.
Zrozumienie podstawowych pojęć i zjawisk determinujących działanie toksyczne związków
chemicznych. Poznanie właściwości toksycznych wybranych grup związków oraz zagrożeń
związanych ze środowiskowym narażeniem człowieka na związki chemiczne.
Uświadomienie możliwości działania toksycznego niektórych składników kosmetyków.
Definicja i zakres pojęciowy toksykologii, trucizny i zatrucia, losów trucizn w ustroju.
Profilaktyka zatruć. Toksyczność ostra i przewlekła. Toksyczność wybranych grup związków
chemicznych: niemetale i ich związki, metale, rozpuszczalniki, leki i narkotyki.
Piśmiennictwo
Seńczuk W. (red.)
Toksykologia. Podręcznik dla studentów, lekarzy i farmaceutów. WL
PZWL, Warszawa 1999.
Brandys W. (red.)
Toksykologia. Wybrane zagadnienia. Uniwersytet Jagielloński, Kraków
1999.
Egzamin
MARKETING I ZARZĄDZANIE
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr szósty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
15
9
9
Zakład Farmakoekonomiki i Farmacji Społecznej
prof. dr hab. Elżbieta Nowakowska
Cele kształcenia
Zapoznanie z istotą marketingu, jego funkcjonowaniem w firmie, otoczeniem rynkowym ze
szczególnym uwzględnieniem dóbr konsumpcyjnych i usług. Zaznajomienie ze znaczeniem
zarządzania i postrzegania firmy w otoczeniu jako obiektu zarządzania, zarządzaniem jako
procesem informacyjno-decyzyjnym, oceną sprawności działań oraz z istotą pracy
kierowniczej, zarządzaniem kapitałem ludzkim i intelektualnym firmy. Nabycie wiedzy na
temat etapów i procedur dotyczących zarządzania marketingowego firmy kosmetycznej oraz
umiejętności podejmowania decyzji marketingowych dotyczących produktów, cen, promocji
i dystrybucji.
Marketing – pojęcie, koncepcja marketingowa, pojęcie segmentacji rynku (rynek
konsumentów i rynek producentów), wyznaczanie celów marketingowych (budżet
i realizacja), marketing w systemie usług kosmetycznych (czynniki wpływające na jakość
usług i ich poprawę), marketing społeczny (zachowania społeczne, kompozycje
marketingowe w kontekście społecznym). Orientacja marketingowa i plan marketingowy
(badanie marketingowego rynku docelowego, specyfika usług kosmetycznych, projektowanie
usług, rozwój promocji, strategie cenowe i dystrybucji, trendy w rozwoju marketingu usług
kosmetycznych, budowanie tożsamości firmy), elementy public relations, etyka
w marketingu. Zarządzanie – pojęcie, wiedza o filozofii marketingowego zarządzania firmą
(produkt, cena, dystrybucja, promocja, personel). Charakterystyka zarządzania – otoczenie
firmy, obsługa klienta, wizerunek firmy, zarządzanie sobą i personelem, negocjacje
zewnętrzne na rynku usług, umiejętność postępowania z regułą marketingową: dialog,
partnerstwo, gromadzenie informacji, klient współtwórcą usługi, komunikacja z klientem.
Piśmiennictwo
Rogoziński K., Nicholls R.F. (red.) Marketing Usług na przykładach. Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej, Poznań 2001.
Koźmiński A.K., Piotrowski W. (red.) Zarządzanie - Teoria i Praktyka. Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa 2005.
Mruk H. (red.) Komunikowanie się w biznesie. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej,
Poznań 2002.
Krawulski J.
Public Relations (wybrane zagadnienia). Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej, Poznań 2002.
Zaliczenie pisemne.
PODSTAWY NAUKI O ŻYWNOŚCI I ŻYWIENIU
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
5
10
9
4
5
Katedra i Zakład Bromatologii
prof. dr hab. Juliusz Przysławski
Cele kształcenia
Uzyskanie podstawowej wiedzy z zakresu fizjologii żywienia człowieka, wartości odżywczej
żywności ze szczególnym uwzględnieniem białek, tłuszczów, węglowodanów, witamin
i składników mineralnych, podstawowych metod analitycznych dotyczących analizy
żywności, oceny sposobu żywienia, stanu odżywienia i niedożywienia, roli i znaczenia
składników odżywczych żywności w promocji i/lub zapobieganiu chorobom, u podłoża
rozwoju których leży nieodpowiedni sposób odżywiania się, wzajemnego oddziaływania
paraleków i kosmetyków ze składnikami pożywienia, prowadzenia poradnictwa w zakresie
prawidłowego żywienia, podstaw postępowania dietetycznego, obecności w żywności
substancji dozwolonych oraz zanieczyszczeń chemicznych, fizycznych i mikrobiologicznych,
zakażeń i zatruć pokarmowych.
Nauka o żywności i żywieniu jest dziedziną wiedzy zajmującą się wartością odżywczą
żywności i żywieniem, wpływem składników odżywczych i nieodżywczych występujących
w żywności na zachowanie homeostazy organizmu ludzkiego, podstawami żywienia
człowieka zdrowego i chorego, metodami oceny wartości odżywczej żywności, sposobu
żywienia, stanu odżywienia, interpretacji uzyskanych wyników badań w oparciu o normy
żywienia i wyżywienia, zalecenia żywieniowe oraz normy biochemiczne.
Piśmiennictwo
Gertig H., Przysławski J.
Bromatologia – podstawy nauki o żywności i żywieniu. PZWL,
Warszawa 2005.
Gertig H., Duda G. Żywność a zdrowie i prawo. PZWL, Warszawa 2004.
Gawęcki J., Hryniewiecki L. (red.)
Żywienie człowieka: podstawy nauki o żywieniu. WN
PWN, Warszawa 1998.
Hasik J., Gawęcki J. (red.) Żywienie człowieka zdrowego i chorego. WN PWN, Warszawa
2000.
Gertig H. (red.) Materiały do ćwiczeń z bromatologii. Wydawnictwo Uczelniane AM, Poznań
1981.
Zaliczenie pisemne.
KSZTAŁTOWANIE SYLWETKI I POSTAWY CIAŁA
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
18
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu
Cele kształcenia
Umiejętność świadomego stosowania ćwiczeń ruchowych według programu dostosowanego
do indywidualnych potrzeb. Rozwijanie wyczucia płynności ruchu, ciężaru oraz przestrzeni
i czasu, wdrażanie do samokontroli zdrowia i rozwoju. Poznanie zasad prowadzenia
zespołowych ćwiczeń relaksacyjnych i gimnastycznych oraz treningu zdrowotnego.
Czynniki wpływające na sposób kształtowania sylwetki. Rodzaje sylwetki. Zmiana sylwetki
z wiekiem. Elementy treningu rekreacyjnego i sportowego. Świadome kształtowanie masy
mięśniowej. Wady postawy ciała. Metody korygowania wad postawy. Terapia ruchem.
Podstawy techniki ćwiczeń aerobiku, fitness i pilates. Wskazania i przeciwwskazania do
wymienionych ćwiczeń. Ćwiczenia w okresie ciąży. Zasady i metody prowadzenia
zbiorowych i indywidualnych ćwiczeń gimnastycznych kształtujących sylwetkę i korygujących
postawę ciała. Gimnastyka odchudzająca. Elementy treningu nordic walking.
Piśmiennictwo
Ochech J.
Kształtowanie sylwetki ciała (Monografia treningu siły mięśniowej tom III).
Wydawnictwo Sport i Rekreacja, Tarnów 2002.
Kuński H. Trening zdrowotny osób dorosłych. Poradnik lekarza i trenera. Warszawa 2002.
Kołodziej J., Kołodziej K. Postawa ciała, jej wady i korekcja. Fosze, Rzeszów 2004.
Selby A., Herdman A. Pilates. Kształtowanie ładnej sylwetki ciała. Delta, Warszawa 2003.
Zaliczenie.
WIZAŻ I STYLIZACJA
Punkty ECTS: 2
Etap studiów
Semestr szósty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
30
18
dr Sylwia Nawrot
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: znać zasady wykonywania makijażu
profesjonalnego. Posiadać umiejętność rozróżniania i korygowania kształtów twarzy,
odpowiedniego doboru makijażu do typu urody, okazji i wieku oraz praktyczną umiejętność
jego wykonania. Znać zasady rozróżniania typów urody według pór roku, umieć korygować
niedoskonałości urody przez odpowiednią stylizację sylwetki, fryzury i grę kolorów. Posiadać
umiejętność rozróżniania różnych tonacji kolorystycznych, znać aspekt psychologiczny
poszczególnych kolorów.
Akcesoria wizażysty. Typy urody według pór roku (wiosna, lato, jesień, zima). Rodzaje
kształtów twarzy i zasady ich korekcji. Techniki kamuflażu. Elementy analizy kolorystycznej.
Podstawowe wiadomości o kolorach. Makijaż krok po kroku. Techniki makijażu oczu.
Rodzaje makijaży (makijaż dzienny, makijaż wieczorowy, makijaż fantazyjny, makijaż ślubny,
makijaż kobiety dojrzałej, makijaż fotograficzny). Makijaż artystyczny – makijaże stylizowane
(makijaże epok i kultur). Stylizacja ubioru i sylwetki. Nowości w modzie i kosmetyce
kolorowej. Podstawy makijażu permanentnego.
Piśmiennictwo
Jaroszewska B. Kosmetologia. Wydawnictwo Atena, Warszawa 2001.
Zaliczenie. Sprawdzian praktyczny.
ETYKA ZAWODOWA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr piąty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
prof. dr hab. Michał Musielak
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z rolą etyki zawodowej i kodeksów etycznych oraz zasadami etyki
zawodów medycznych. Wykształcenie nawyku postępowania zgodnego z normami etyki
zawodowej oraz umiejętności zachowań odpowiadających wykonywanemu zawodowi.
W ramach przedmiotu będą realizowane następujące szczegółowe zagadnienia: etyka
zawodowa na tle etyki ogólnej, charakterystyka i funkcje etyki zawodowej, funkcje kodeksów
etycznych, zasada prawdomówności, szacunek dla autonomii i prywatności chorego,
tajemnica zawodowa, zasada nieuszkodzenia i czynienia dobra. Treści te odniesione
zostaną do przypadków najczęściej spotykanych w działalności zawodowej kosmetologa,
poparte zostaną analizą zachowań w konkretnych sytuacjach życiowych.
Piśmiennictwo
Beuchamp T.L., Childress J.F. Zasady etyki medycznej. Warszawa 1996.
Brzeziński T. Etyka lekarska. Warszawa 2002.
Ignaczewski J. Zgoda pacjenta na leczenie. Warszawa 2003.
Łuków P. Granice zgody: autonomia zasad i dobro pacjenta. Warszawa 2005.
Zaliczenie na podstawie odpowiedzi ustnej.
USTAWODAWSTWO
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Semestr szósty
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
6
9
4
5
Katedra i Zakład Farmakoekonomiki i Farmacji Społecznej
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami prawnymi dot. praw i obowiązków
przedsiębiorcy (w aspekcie gabinetu i przedsiębiorstwa kosmetycznego). Po zakończeniu
studiowania przedmiotu student powinien posiadać podstawową umiejętność interpretacji
Kodeksu Cywilnego oraz Kodeksu Pracy
Powinien również znać akty prawne dot. zwalczania nieuczciwej konkurencji, systemu
podatku dochodowego oraz prawa własności przemysłowej. Dodatkowo powinien nabyć
umiejętność wyszukiwania w dostępnych mediach obowiązujących aktów prawnych i
odpowiedniej ich interpretacji.
Polskie ustawodawstwo prawne dot. określenia zasad działalności podmiotów na polskim
rynku kosmetycznym. Omówione zostaną zasady tworzenia, charakter i zakres działalności
spółek handlowych oraz kwestie zachowania praw autorskich w różnych przypadkach na
rynku kosmetycznym. Prowadzenie własnej działalności wymaga zapoznania się z
szeregiem aktów prawnych obowiązujących na rynku. Akty prawne określają zakres praw i
obowiązków, jakie nakłada prawo polskie na przedsiębiorcę. Zostaną omówione wybrane
aspekty z Kodeksu Cywilnego, Kodeksu Pracy jak również zasady zwalczania nieuczciwej
konkurencji i prawidłowe postępowanie mające na celu ochronę danych osobowych zarówno
pracowników jak i klientów. Dodatkowo zostanie przybliżona Ustawa o kosmetykach jako
określająca bezpośrednio pozycję kosmetyków na rynku oraz omówiony zostanie system
podatku dochodowego od osób fizycznych i firm.
Piśmiennictwo
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Gertig H. Regulacje prawne w kosmetyce. Wyd. Naukowe UMiKM, Poznań 2007.
Kodeks Cywilny - nowelizacja z 2009
Ustawa – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. 2003 119 ze zmianami do 2010)
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 1994, Nr 24 ze zmianami
do 2010)
Ustawa - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 ze zmianami)
Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 1993 Nr 47 ze zmianami do
2007)
Ustawa o kosmetykach (Dz. U. 2001 ze zmianami do 2009)
Ustawa o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 1997 ze zmianami do 2010)
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 ze zmianami do
2009)
Zaliczenie – test.
Przedmioty fakultatywne
Studia I stopnia
Przedmioty fakultatywne
- Ochrona różnorodności biologicznej w siedliskach naturalnych
- Obliczenia chemiczne
- Rośliny egzotyczne w kosmetykach
- Rośliny kosmetyczne i lecznicze w uprawie i produkcji
- Techniki relaksacji
- Aktywność ruchowa promocją zdrowia
- Fotoprotektory i fotouczulacze
- Kosmetyki stosowane w wieku starszym
- Pielęgnacja stóp zmienionych chorobowo
- Promieniowanie UV w kosmetologii
- Produkcja kosmetyków i kontrola ich jakości
- Ruch jako profilaktyka chorób zawodowych
- Składniki roślinne w suplementach diety
- Jak rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie salonu fryzjersko - kosmetycznego
- Komunikacja społeczna
- Masaż sportowy i odnowa biologiczna
- Nutrikosmetyki
- Ruch jako element zdrowego trybu życia
- Toksykologia środowiska
- Wellnes – budowanie równowagi psychicznej
- Wykorzystanie światła w praktyce kosmetycznej i klinicznej
- Zakażenia grzybicze paznokci
OCHRONA RÓŻNORODNOŚCI BIOLOGICZNEJ W SIEDLISKACH
NATURALNYCH
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Sugerowany Rok pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
5
10
2
7
dr hab. Barbara Thiem
Cele kształcenia
Poznanie różnych form ochrony przyrody i zachowania bioróżnorodności. Upowszechnianie
ekologicznych postaw wobec środowiska naturalnego i rozwijanie poczucia piękna z
obcowania z przyrodą .
Zapoznanie się z roślinami kosmetycznymi, leczniczymi, w tym chronionymi, występującymi
w naturalnym środowisku, w różnorodnych zbiorowiskach roślinnych; poznanie ich morfologii
i biologii rozwoju.
Opis przedmiotu
Przedmiot prowadzony jest w postaci ćwiczeń terenowych w ciekawym obiekcie
przyrodniczym, w okolicy Poznania (Radojewo), o dużych walorach edukacyjnych oraz w
formie zajęć seminaryjnych. Studenci zapoznają się z wybranymi gatunkami roślin
kosmetycznych i leczniczych w zespołach roślinnych (zbiorowiskach leśnych, łąkowych,
aluwialnych, wodnych i bagiennych, przydrożnych) na tle ogólnej charakterystyki
przyrodniczo-kulturowej badanego obszaru. Poznają gatunki chronione flory i fauny, drzewa
pomnikowe, chronione obiekty przyrody ożywionej i nieożywionej.
Wyjazd terenowy jest okazją do poznania pięknych roślin wczesnowiosennych lasu
liściastego.
Piśmiennictwo
Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny Polskie, PWN, Warszawa 1986.
Piękoś-Mirkowa A., Mirek Z. Rośliny chronione. Multico 2006.
Kozłowski S., Ekorozwój. Wyzwanie XXI wieku. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa
2000.
Forma zaliczenia pracy studenta zaliczenie na podstawie sprawozdań z zajęć terenowych
i przygotowanie prezentacji.
OBLICZENIA CHEMICZNE
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Katedra i Zakład Chemii Nieorganicznej i Analitycznej
prof. dr hab. Jadwiga Mielcarek
Cele kształcenia
Głównym celem jest przygotowane absolwentów kosmetologii do poprawnego
przeprowadzania podstawowych obliczeń chemicznych, niezbędnych w laboratorium
analitycznym. Po opanowaniu materiału student powinien:
- sprawnie posługiwać się pojęciami stężenia roztworu, wyrażonego w różny sposób
- umieć przeprowadzić poprawnie obliczenia związane z roztworami o określonym stężeniu,
dotyczące zatężania, rozcieńczania i mieszania roztworów
- posiadać umiejętność przeliczania stężeń
- potrafić zaproponować metodę praktycznego otrzymania roztworu o określonym stężeniu
- rozumieć, na czym polega proces rozpuszczania i krystalizacji substancji stałych
- umieć wykonać proste obliczenia oparte na równaniach reakcji, dla reagentów zmieszanych
w stosunku stechiometrycznym i niestechiometrycznym
- wyjaśnić pojęcia roztwory nasycone i nienasycone, rozpuszczalność
- znać i rozumieć zależności jakie występują między rozpuszczalnością substancji
a temperaturą
- znać zasady obliczania pH roztworu i sposoby jego pomiaru w odniesieniu do produktów
kosmetycznych
- znaleźć w życiu codziennym przykłady posługiwania się stężeniami roztworów
Program seminariów obejmuje obliczenia chemiczne z zakresu stechiometrii i stężeń
roztworów oraz niektórych metod analizy chemicznej klasycznej (ilościowej i jakościowej),
stosowanych w laboratoriach analitycznych. Roztwory, wyrażanie stężeń: stężenia
procentowe i molowe (procent objętościowy i wagowy), stężenie molowe, ppm, ułamki
molowe. Umiejętność przeliczania stężeń roztworów z jednej jednostki na inną.
Rozpuszczanie substancji, solwatacja, hydratacja. Hydraty, woda krystalizacyjna.
Podstawowe obliczenia w chemii analitycznej ilościowej.
Piśmiennictwo
Wesołowski M., Szefer K., Zimna D. Zbiór zadań z analizy chemicznej. Wydawnictwo
Sigma-Not, 2002.
Cygański A., Ptaszyński B., Krystek J. Obliczenia w chemii analitycznej. Wydawnictwo
Sigma-Not, 2004.
Sprawdzian pisemny.
ROŚLINY EGZOTYCZNE W KOSMETYKACH
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
dr Renata Dawid - Pać
Cele kształcenia
Poznanie surowców otrzymywanych z roślin egzotycznych, stosowanych w nowoczesnych
kosmetykach.
Nabycie
wiedzy
dotyczącej
właściwości
farmakologicznych
i kosmetologicznych tych surowców, zastosowania w preparatach kosmetycznych oraz
związków czynnych odpowiedzialnych za te własności. Zdobycie umiejętności samodzielnej
oceny prawidłowości doboru, wchodzących w skład kosmetyków, komponentów
pochodzenia egzotycznego.
Studenci oceniają obecne tendencje na rynku kosmetycznym, poznając i wyznaczając dzięki
temu miejsce i rolę substancji oraz surowców pozyskiwanych z roślin egzotycznych
w obecnych na rynku, nowoczesnych preparatach kosmetycznych. Poznają roślinne
substancje biologicznie czynne otrzymywane z surowców egzotycznych, warunkujące
aktywność i zakres ich stosowania w kosmetykach. Porównują właściwości, skład chemiczny
i funkcje surowców egzotycznych w preparatach do pielęgnacji ciała z surowcami
pochodzącymi z roślin rodzimych, zawierającymi te same związki czynne. Oceniają działanie
i zastosowanie olejów roślinnych otrzymywanych z roślin polskich i egzotycznych. Wyszukują
w składzie INCI, preparatów stosowanych w gabinecie kosmetycznym, surowce egzotyczne
i samodzielnie oceniają prawidłowość doboru w oparciu o wiedzę dotyczącą składu
chemicznego i działania.
Piśmiennictwo
Jędrzejko K., Kowalczyk B., Bacler B. Rośliny kosmetyczne. Wyd. ŚAM Katowice 2006.
Lamer-Zarawska E., Noculak-Palczewska A. Kosmetyki naturalne. Astrum, Wrocław 1994.
www.elsevier.com
www.blackwell-synergy.com
Wiadomości Polskiego Towarzystwa Kosmetologów.
Obecność na zajęciach, omówienie wybranego surowca z rośliny egzotycznej.
ROŚLINY KOSMETYCZNE I LECZNICZE W UPRAWIE I PRODUKCJI
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
dr Ewa Witkowska-Banaszczak
Cele kształcenia
Zapoznanie z uprawą roślin z których pozyskiwane są wyciągi do celów kosmetycznych
i leczniczych na wzorcowych plantacjach oraz z metodami i warunkami przetwarzania
surowców roślinnych do celów kosmetycznych.
Zwiedzanie plantacji roślin leczniczych prowadzonej w sposób kontrolowany. Zapoznanie z pozyskiwaniem surowców z upraw zgodnie z wymaganiami GAP; - metodami i warunkami
suszenia, rozdrobnienia, pakowania, magazynowania i konfekcjonowania; - metodami
analitycznymi pozwalającymi na określenie tożsamości i czystości surowców, zgodnie
z obowiązującymi dla nich normami;
Zwiedzanie zakładów produkujących wyciągi z surowców roślinnych do celów
kosmetycznych i leczniczych oraz leki ziołowe. Poznanie procesów produkcji zgodnie
z wymaganiami GMP.
Piśmiennictwo
Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji. UM, Poznań 2008.
Glinka R., Góra J. Związki naturalne w kosmetyce. Warszawa 2000.
Jędrzejko K., Kowalczyk B., Balcer B. Rośliny kosmetyczne. Katowice 2006.
Lamer-Zarawska E. (red.) Fitoterapia i leki roślinne. Warszawa 2007.
Rumińska A., Ożarowski A. Leksykon roślin leczniczych. PWRiL, Warszawa 1990.
Czasopisma fachowe - Wiadomości Zielarskie; Informator dla Plantatorów; Lek w Polsce.
Pisemna praca kontrolna.
TECHNIKI RELAKSACJI
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Sugerowany rok pierwszy
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Osoba odpowiedzialna za przedmiot mgr Ewa Pelant
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami dotyczącymi metod masażu
akupresurowego, pędzelkowego – azjatyckiego i technik relaksacji. Historia, wskazania
i przeciwwskazania. Techniki masażu: akupresurowego stóp, masażu pędzelkowego azjatyckiego. Technika relaksacji.
Wykład na temat podstaw masażu akupresurowego, pędzelkowego – azjatyckiego i technik
relaksacji. Pokaz masażu pędzelkowego – azjatyckiego. Ćwiczenia masażu pędzelkowego
– azjatyckiego. Pokaz elementów masażu akupresurowego stóp. Ćwiczenia elementów
masażu akupresurowego stóp. Pokaz technik relaksacji. Ćwiczenia technik relaksacji.
Piśmiennictwo
Lewandowski G. Masaż leczniczy. Łódź 2005.
Magiera L. Automasaż leczniczy. Kraków 1998.
Magiera L. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. BIO-STYL, Kraków 2001.
Podgórski T. Masaż klasyczny. Warszawa 1998.
Prochowicz Z. Podstawy masażu leczniczego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
2004.
Zborowski A. Masaż segmentarny. Wydawnictwo AZ, Kraków 2000.
Sprawdzian praktyczny.
AKTYWNOŚĆ RUCHOWA PROMOCJĄ ZDROWIA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Sugerowany Rok drugi
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
Cele kształcenia
Rozwój sprawności ruchowej poprzez kształtowanie uzdolnień motorycznych. Zapoznanie
z różnymi formami aktywności ruchowej. Wszechstronne kształtowanie osobowości
i sprawności fizycznej. Wszechstronny rozwój sprawności kondycyjno- koordynacyjnej.
Kształtowanie postawy współdziałania w zespole i wzajemnej współodpowiedzialności.
Poznanie wpływu ćwiczeń ogólnorozwojowych i specjalistycznych na wydolność organizmu.
Wszechstronne przygotowanie do pełnego uczestnictwa w zespołowych grach sportowych.
Aerobic, taniec współczesny, ćwiczenia w siłowni, ćwiczenia w siłowni „cardio”, lekka
atletyka, koszykówka, siatkówka, piłka nożna, unihoc, mini gry sportowe, tenis, tenis stołowy,
judo.
Piśmiennictwo
Ainsworth B.
Compendium of Physical Activities: an update of activity codes and MET
intensities. Med. Sci. Sport Exerc., 2000.
Kuński H. Podstawy treningu zdrowotnego. S i T, Warszawa 1985.
Sprawdzenie kompetencji studenta w formie testowej.
FOTOPROTEKTORY I FOTOUCZULACZE
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
10
5
4
5
Katedra i Zakład Chemii Farmaceutycznej
dr hab. Beata Stanisz
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z:
- destrukcyjnym efektem działania promieni UV na skórę
- fototypami skóry i kryterium doboru kosmetyków
- faktorami i ich oznakowaniem na kosmetykach
- podziałem filtrów przeciwsłonecznych
- profilem bezpieczeństwa kosmetyków przeciwsłonecznych
- substancjami fotouczulającymi
- profilem bezpieczeństwa substancji fotouczulających
Poszerzenie wiedzy z zakresu wpływu słońca na procesy starzenia skóry, choroby
nowotworowe; zapoznanie studentów z substancjami leczniczymi fotouczulającymi
i wiadomościami w zakresie doboru kosmetyku z substancjami filtrującymi promieniowanie
UV do cery z problemami
Piśmiennictwo
Martini C.M. Kosmetologia i farmakologia skóry. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
2007.
Mierzejewski J.
Elementy dermatologii kosmetycznej. Wydawnictwo Politechniki
Radomskiej, 2008.
Ostrowska E. Bezpieczne opalanie. Gazeta Farmaceutyczna, 6, 2008.
Brzozowska Z. Słońce na indeksie. Gazeta Farmaceutyczna, 5, 2008.
Nadulska A. Słońce przez filtry. Gazeta Farmaceutyczna, 7, 2007.
Malinka W. Zarys chemii kosmetycznej. Wydawnictwo Volumed, Wrocław 1999.
Zaliczenie ustne.
KOSMETYKI STOSOWANE W WIEKU STARSZYM
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Katedra I Zakład Farmakoekonomiki i Farmacji Społecznej
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z koniecznością i warunkami stosowania kosmetyków do pielęgnacji
skóry dojrzałej.
Warunki, jakim muszą odpowiadać kosmetyki do pielęgnacji skór dojrzałych. Zapoznanie z:
działaniem substancji neutralizujących stany zapalne naskórka i skóry właściwej,
regeneracją uszkodzonych struktur komórkowych (kolagen, elastyna), z przywróceniem
i utrzymaniem równowagi biologicznej naskórka, z rolą witaminy C, E, pantenolu i glikanu
w kosmetykach dla pań w wieku starszym.
Piśmiennictwo
Les Nouvelles – nowości w kosmetyce. Magazyn kosmetyki profesjonalnej (kwartalnik).
Beauty Forum – Edycja polska. Health and Beaty Media (miesięcznik).
Salon i Elegancja. Kosmetik International. (miesięcznik).
Praca kontrolna.
PIELĘGNACJA STÓP ZMIENIONYCH CHOROBOWO
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
lek. med. Małgorzata Wilk-Jędrusik
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: znać zasady podstawowej, bezpiecznej pielęgnacji
stóp, decydować o pokierowaniu klienta do leczenia dermatologicznego, wyjaśniać klientom
na czym polega zakażenie grzybicze i dlaczego niezbędne jest leczenie.
Pedicure w praktyce kosmetologa, współpraca na linii kosmetolog-dermatolog w leczeniu
schorzeń skóry stóp i paznokci. Definicja grzybic skóry stóp i paznokci; etiologia, odmiany
oraz klinika grzybic skóry stóp i paznokci. Zasady postępowania kosmetologa w przypadku
podejrzenia grzybicy u klienta. Zasady pielęgnacji skóry stóp i paznokci zmienionych
grzybiczo. Edukacja pacjenta w ramach profilaktyki przeciwgrzybiczej. Możliwość współpracy
pomiędzy kosmetologiem i dermatologiem w diagnostyce grzybic.
Piśmiennictwo
Adamski Z. Mikologia lekarska dla lekarzy i studentów. Wydaw. Naukowe AM w Poznaniu,
2005.
Braun-Falco O., Plewig G., Wolff H.H., Burgdorf W.H.C.
Dermatologia. Wydawnictwo
Czelej, Lublin, 2002.
Jabłońska S., Chorzelski T. Choroby skóry. PZWL, Warszawa, 2002.
Zaliczenie bez egzaminu.
PROMIENIOWANIE UV W KOSMETOLOGII
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
14
1
8
1
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: Potrafić określać fototyp skóry klientów, znać skład
promieniowania słonecznego, znać wczesne i późne reakcje skóry na promieniowanie
słoneczne, metody profilaktyki i leczenia zmian o charakterze photoaging, wiedzieć na czym
polega światłolecznictwo i którym klientom można je zasugerować, rozumieć pojęcia:
photoaging, fotokancerogeneza, reakcja rumieniowa, fototoksyczna (szczególne zwrócenie
uwagi na zakaz przyjmowania psoralenów przed niekontrolowaną ekspozycją na
promieniowanie słoneczne, solaria!), fotoalergiczna.
Zasady określania fototypu skóry. Wczesne i późne efekty działania promieni UV.
Photoaging. Fotokancerogeneza. Światłolecznictwo. Próby świetlne. Wykonywanie prób
rumieniowych. Sposoby określania MED, SPF. Filtry UV – sposoby określania ich
skuteczności. Normy dotyczące narażania na promieniowanie UV i sposoby ochrony przed
nim. Inne obszary wykorzystywania promieniowania UV.
Piśmiennictwo
Braun-Falco. Dermatologia. Wydawnictwo Czelej
Straburzyńska-Lupa A., Straburzyński G. Fizjoterapia. PZWL, Warszawa 2003.
Mika T. Fizykoterapia. PZWL, Warszawa 1996.
Kaszuba A. i wsp. Choroby i nowotwory skóry wywołane promieniowaniem ultrafioletowym.
Łódź 2004.
Zaliczenie praktyczne.
PRODUKACJA KOSMETYKÓW I KONTROLA ICH JAKOŚCI
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Rok drugi
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
5
10
2
7
Katedra Naturalnych Surowców Leczniczych i Kosmetycznych
Cele kształcenia
Po zakończeniu zajęć student powinien: posiadać wiadomości dotyczace funkcjonowania
nowoczesnej fabryki kosmetyków, znać zasady postępowania w dziale kontroli jakości
dużego zakładu produkującego kosmetyki.
Treści programowe obejmują: praktyczną obserwację produkcji kosmetyków od substratu do
ich logistyki, zasady postępowania w dziele kontroli jakości, nowoczesną technologię
produkcji i pakowania kosmetyków (ćwiczenia odbywają się w NIVEA POLSKA SA).
Adamski Z., Kaszuba A. i wsp.: Dermatologia dla kosmetologów. Wydawnictwo UMP 2008.
Kosmetologia i farmakologia skóry. Wydawnictwo
Barel A.O., Paye M., Maibach H.I.
Deker, Inc, New York, Basel 2005.
Obecność
na
zajęciach
Handbook of cosmetic sciences and technology. Marcel
oraz
zaliczenie
testowe
testowy.
RUCH JAKO PROFILAKTYKA CHORÓB ZAWODOWYCH
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
1
14
Cele kształcenia
Rozwijanie autoedukacyjnej aktywności studentów. Kształtowanie czynnej i samodzielnej
postawy w działaniach na rzecz tężyzny fizycznej, zdrowia i urody, przeciwdziałania wadom
postawy. Poznanie możliwości profilaktyki chorób zawodowych w pracy kosmetologa.
Technika ułożenia ciała i utrzymanie dobrej postawy w trakcie wykonywania ćwiczeń
i w życiu codziennym;
Praca nad wzmocnieniem głębokich mięśni tułowia – mięśni stabilizujących kręgosłup
i miednicę;
Zapobieganie bólom pleców poprzez wzmacnianie wewnętrznych mięśni tułowia;
Wzmacnianie mięśni małych i słabych;
Zapobieganie powstawania kontuzji układu kostnego, mięśniowego i więzadłowego;
Zwiększenie zakresu ruchu w stawach;
Poprawa elastyczności i sprężystości ciała oraz koordynacji ruchowej;
Redukowanie stresu, rozluźnianie napięcia mięśniowego;
Redukcja dysharmonii mięśniowej;
Wprowadzanie różnych technik oddechowych.
Piśmiennictwo
Telec B., Gajewski T.
Dolegliwości układu ruchu związane ze sposobem wykonywanej
pracy, witryna internetowa: http://www.womp.zgora.pl
Dziennik Ustaw z 2002 r. Nr 199 poz. 1673: Ustawa z dnia 30 października 2002 r.
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
SKŁADNIKI ROŚLINNE W SUPLEMENTACH DIETY
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
dr hab. Wiesława Bylka prof. UM
Cele kształcenia
Poznanie składu, właściwości i działania surowców roślinnych, wchodzących w skład
suplementów diety wpływających korzystnie na stan skóry, metabolizm, stosowanych w
dietach odchudzających. Uświadomienie zalet i niebezpieczeństw wynikających ze
stosowania suplementów diety, szczególnie pochodzenia roślinnego.
Lek roślinny dobrze udokumentowany, tradycyjny, a suplement diety. Roślinne suplementy
diety stosowane w profilaktyce chorób cywilizacyjnych z uwzględnieniem działania
ubocznego, interakcji i przeciwwskazań. Suplementy diety stosowane w profilaktyce i
leczeniu wybranych schorzeń, leczeniu uzależnień. Roślinne afrodyzjaki. Zasady doboru
roślinnych suplementów diety. Niebezpieczeństwa związane ze stosowaniem suplementacji.
Postaci produktów suplementujących dietę.
Piśmiennictwo
Materiały udostępniane przez producentów leków roślinnych (ulotki informacyjne). Instytut
Leków, PZH, GIS.
Czasopisma: Polish Journal Cosmetology, Wiadomości Kosmetyczne, Lek w Polsce,
Wiadomości Zielarskie, Gazeta Farmaceutyczna, Fitoterapia, Terapia i Leki.
Pisemna praca kontrolna w formie monografii wybranego produktu.
JAK ROZPOCZĄĆ DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZĄ W
FRYZJERSKO-KOSMETYCZNEGO
ZAKRESIE SALONU
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Sugerowany Rok trzeci
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Katedra i Zakład Farmakoekonomiki i Farmacji Społecznej
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z zagadnieniami natury organizacyjno - prawnej dotyczących
działalności gospodarczej w zakresie salonu fryzjersko - kosmetycznego.
Wybór formy organizacyjno - prawnej. Opracowanie biznes planu. Analiza finansowa firmy
(opłacalność przedsięwzięcia). Opis inwestycji. Rozpoznanie rynku. Plan marketingowy. Plan
zatrudnienia. Techniczno - organizacyjny plan działania.
Piśmiennictwo
Akty Prawne i Dzienniki Ustaw RP do 2008.
Hope E.
Public relations instytucji użyteczności publicznej. Scientific Publishing Group,
Gdańsk 2005.
Koźmiński A.K., Piotrowski W.
Zarządzanie - teoria i praktyka. Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 2005.
Krawulski J. Public relations. (wybrane zagadnienia). Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej
w Poznaniu, Poznań 2002.
Mruk H.
Komunikowanie się w biznesie. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej
w Poznaniu, Poznań 2002.
Rogoziński K., Nicholls R.
Marketing usług na przykładach. Wydawnictwo Akademii
Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań 2001.
Praca kontrolna.
KOMUNIKACJA SPOŁECZNA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Katedra Medycyny Społecznej, Zakład Higieny
dr Jarosław Skommer
Cele kształcenia
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z technikami skutecznego porozumiewania
się z klientem w różnych sytuacjach pracy zawodowej.
Student powinien posiąść wiedzę w zakresie:
komunikacji werbalnej i niewerbalnej,
właściwego sposobu budowania przekazu,
umiejętności stosowania argumentacji emocjonalnej i racjonalnej,
znaczenia aktywnego słuchania,
barier komunikacyjnych,
spostrzegania społecznego (błędów w spostrzeganiu innych i jego znaczenia
dla efektywnego porozumiewania się)
• praw perswazji,
• technik ingracjacyjnych.
W trakcie zajęć student poznaje pojęcie i zasady funkcjonowania marketingu społecznego
oraz jego znaczenia we współczesnych usługach pielęgnacyjnych i zdrowotnych.
•
•
•
•
•
•
Komunikacja społeczna decyduje o jakości i skuteczności porozumiewania się między
ludźmi. W zawodach medycznych i paramedycznych spełnia ona fundamentalne znaczenie,
ponieważ często decyduje o efektach leczenia pacjenta, postrzeganiu pracownika przez jego
pacjenta lub klienta, podejmowanych przez pacjenta zachowaniach prozdrowotnych.
Umiejętne budowanie relacji z innymi kształtuje takie cechy jak zaufanie, otwartość,
kompetencje, wiarygodność itp. Porozumiewanie się między ludźmi jest podstawowym
procesem, w trakcie którego człowiek dowiaduje się o tym co myśli i czuje druga osoba.
Najważniejsza w komunikacji jest jej skuteczność rozumiana jako dokładne zrozumienie
przez odbiorcę intencji, myśli i emocji przekazywanych przez tego kto tę informację
przekazuje.
Piśmiennictwo
Aronson E., Wilson T.D., Akert R.M. Psychologia społeczna. ZYSK I S-KA, 2006.
Leathers D.G. Komunikacja niewerbalna. PWN, 2007.
Doliński D. Psychologiczne mechanizmy reklamy. GWP, 2003.
MASAŻ SPORTOWY I ODNOWA BIOLOGICZNA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Katedra i Klinika Fizjoterapii, Reumatologii i Rehabilitacji
dr Wojciech Manikowski
Cele kształcenia
Zapoznanie się z różnicami pomiędzy masażem klasycznym a sportowym. Nauka technik
charakterystycznych dla masażu sportowego. Poznanie pojęcia, systemów, zadań oraz
zasad stosowania odnowy biologicznej. Ćwiczenia stosowane po urazach sportowych
uwzględniające specyfikę zawodu kosmetologa.
Powstawanie coraz większej liczby wysokospecjalistycznych gabinetów czy kompleksów
kosmetyczno – zdrowotnych powoduje, że wśród potencjalnych klientów jest duża liczba
sportowców w różnym okresie przygotowań. Dlatego niezmiernie ważna rzeczą jest
znajomość podstaw masażu sportowego, odnowy biologicznej czy ćwiczeń jakie stosuje się
w przypadku urazów skóry (blizny, oparzenia czy odmrożenia).
Piśmiennictwo
Magiera L., Walaszek R.
Masaż sportowy z elementami odnowy biologicznej. 2004
NUTRIKOSMETYKI
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
8
7
4
5
Katedra i Zakład Chemii Farmaceutycznej
Osoba odpowiedzialna za przedmiot dr Judyta Cielecka-Piontek
Cele kształcenia
Zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi: kryterium wyboru, analizy składu
jakościowego, dostępności oraz profilu bezpieczeństwa suplementacji nutrikosmetykami.
Kryteria wyboru nutrikosmetyków. Charakterystyka substancji aktywnych wchodzących
w skład preparatów: opóźniających efekty starzenia, wzmacniających włosy i paznokcie,
antycellulitowych, wspomagających proces odchudzania, wspomagających i utrwalających
efekty opalania oraz stosowanych w kulturystyce. Wykorzystanie mikroelementów
w nutrikosmetykach. Profil bezpieczeństwa stosowania nutrikosmetyków.
Piśmiennictwo
Rejestr leków i preparatów farmaceutycznych dopuszczonych do obrotu.
Schlossman M. L., The Chemistry and Manufacture of Cosmetics. Allured Publishing
Corporation, 2000.
Draelos Z. D. Kosmeceutyki, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2006.
Malinka W. Zarys chemii kosmetycznej, Wydawnictwo Volumed, Wrocław 1999.
Zaliczenie test.
RUCH JAKO ELEMENT ZDROWEGO TRYBU ŻYCIA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
1
14
1
8
Studium Wychowania Fizycznego Sportu
Cele kształcenia
Rozwijanie autoedukacyjnej aktywności studentów. Wzmacnianie i zachowanie zdrowia
fizycznego i psychofizycznego poprzez rozbudzenie zainteresowań do spontanicznej
aktywności rekreacyjno – sportowej.
Ćwiczenia fizyczne budujące dobre samopoczucie z punktu widzenia fizjologicznego
i psychofizycznego, dążenie do osiągnięcia przez studenta maksymalnej sprawności
fizycznej poprzez różnorodne formy ruchowe dostosowane możliwości, gustu i jego
oczekiwań, zastosowanie środków dydaktycznych kształtujących odpowiedzialność studenta
za funkcjonalne doskonalenie własnego organizmu.
Piśmiennictwo
Ainsworth B. Compendium of Physical Activities: an update of activity codes and MET
intensities. Med. Sci. Sport Exerc. 2000.
Kuński H. Trening zdrowotny osób dorosłych. Poradnik lekarza i trenera. Warszawa 2002.
TOKSYKOLOGIA ŚRODOWISKA
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
12
3
7
2
Katedra i Zakład Toksykologii
prof. dr hab. Ewa Florek
Cele kształcenia
Skażenie powietrza atmosferycznego, wody i gleby ma szkodliwy wpływ na zdrowie
człowieka. Celem kształcenia w ramach fakultetu jest wzbogacenie wiedzy na temat
zanieczyszczenia przez czynniki fizyczne, biologiczne i chemiczne środowiska człowieka,
a także zapoznanie się z obiektywnymi metodami oceny ryzyka zdrowotnego związanego
z narażeniem na substancje chemiczne. Część praktyczna pozwoli na prezentację metod
badania zanieczyszczenia powietrza.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Toksykologia środowiska – wiadomości wstępne
Zanieczyszczenia powietrza
a) Zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego
b) Zanieczyszczenia powietrza wewnątrz pomieszczeń
Zanieczyszczenia wody i gleby
Szacowanie ryzyka zdrowotnego
Monitoring i biomarkery
Ekotoksykologia
Medycyna środowiskowa
Metody badania zanieczyszczenia powietrza z pokazem badania zanieczyszczenia
powietrza
c.d. Badania zanieczyszczenia powietrza
Piśmiennictwo
1. Environmental Toxicology W.
Casarett & Doull’s Toxicology The Basic Science of
Poisons 6th (Ed) MacGrew-Hill Medical Publishing Division, New York 2001.
2. Klaasen C.D., Watkins III J.B. (red.)
Casarett & Doull’s Essentials of Toxicology.
McGraw-Hill Companies, New York 2003.
3. vanLoon G.W., Duffy S.J. Chemia środowiska, PWN, 2007.
4. Seńczuk W. (red.)
Toksykologia współczesna. Wydawnictwo Lekarskie PZWL,
Warszawa 2005.
Test.
WELLNES – BUDOWANIE RÓWNOWAGI PSYCHOFIZYCZNEJ
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
1
14
1
8
Cele kształcenia
Rozwijanie autoedukacyjnej aktywności studentów. Kształtowanie osobowości zdolnej do
przyjęcia na siebie świadomej odpowiedzialności za własną sprawność i zdrowie.
- ćwiczenia rozbudzające sprawność, zdrowie i poczucie szczęścia
- ćwiczenia pozwalające na umiejętne redukowanie stresu negatywnego z wykorzystaniem
możliwości płynących ze stresu pozytywnego;
- ćwiczenia odczuwania harmonii ciała, umysłu i ducha, umiejętność optymistycznego
reagowania na bodźce zewnętrzne;
- ćwiczenia o zróżnicowanym tempie ruchu, różna intensywnością;
- ćwiczenia koncentracji, samoobserwacji i jakości wykonywanych elementów;
- ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne.
Piśmiennictwo
Zatonia M., Jethona Z.
Aktywność ruchowa w świetle badań fizjologicznych i promocji
zdrowia. Wrocław 1998.
Cendurski Z. Przewodzić innym. Warszawa 1997.
WYKORZYSTANIE ŚWIATŁA W PRAKTYCE KOSMETYCZNEJ I KLINICZNEJ
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Katedra i Klinika Fizjoterapii, Reumatologii i Rehabilitacji
mgr Katarzyna Galasińska
Cele kształcenia
Wskazanie wybranych jednostek chorobowych i ich omówienie. Przedstawienie działania
leczniczego światła spolaryzowanego emitowanego przez lampę Bioptron, (dermatologia,
chirurgia plastyczna). Zapoznanie studentów z pojęciem helioterapia. Omówienie terapii FIR
(terapia podczerwienią) w kosmetyce. Omówienie definicji sensybilizacji fotochemicznej.
Zapoznanie studentów z metodyką zabiegów i z zasadami BHP. Zastosowanie lampy Sollux
w kosmetyce leczniczej i pielęgnacyjnej.
Po odbyciu zajęć student powinien: znać podstawowe zasady prowadzenia zabiegów, znać
wskazania i przeciwwskazania do zabiegów; potrafić scharakteryzować poznane jednostki
chorobowe i trafnie zaproponować zabieg; rozumieć rolę leczenia i profilaktykę w chorobach
skóry; potrafić teoretycznie i praktycznie omówić wybrane schorzenia dotyczące kierunku.
Student po odbyciu zajęć powinien wykorzystać w sposób prawidłowy wiedzę z zakresu
anatomii i fizjologii, praktycznie powinien posługiwać się sprzętem do fizykoterapii; umieć
doradzić korzystny dla pacjentów rodzaj promieniowania; potrafić organizować swoje
stanowisko pracy w sposób bezpieczny i zgodny z przepisami bhp; potrafić omówić działanie
promieniowania i jego dawkowanie na ustrój; potrafić wymienić lampy kwarcowe stosowane
w praktyce kosmetycznej.
Piśmiennictwo
Kiełczyńska - Czajka H. Fizykoterapia w kosmetyce. Wydawnictwo Spółdzielcze, Warszawa
1982.
Mika T. Fizykoterapia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa1996.
Sprawdzian ustny.
ZAKAŻENIA GRZYBICZE PAZNOKCI
Punkty ECTS: 1
Etap studiów
Wymiar zajęć
Studia stacjonarne
15
9
Zakład Mikologii Lekarskiej i Dermatologii
dr med. Agnieszka Zawirska
Cele kształcenia
Zapoznanie się z poszerzonym zakresem zagadnień z zakresu mikologii lekarskiej
i dermatologii, i zastosowanie ich w praktyce kosmetologicznej ze szczególnym
uwzględnieniem zagrożeń epidemiologicznych i sposobów przeciwdziałań zakażeniom
grzybiczym.
Uczestnicy zajęć powinni zapoznać się z podstawowymi schorzeniami i uszkodzeniami
płytek paznokciowych rąk i stóp.
Zakażenia grzybicze są najczęstszą patologią paznokci. Obecnie wywoływane są głównie
przez grzyby antropofilne (przede wszystkim Trichophyton rubrum). Zajęcia poświęcone
będą biologii grzybów, ich epidemiologii i możliwości zakażania paznokci. Ważną częścią
zajęć będzie terapia i profilaktyka.
Piśmiennictwo
Braun-Falco O., Plewig G.,Wolff H. H., Burgdorf W.H.C. Dermatologia. Wydawnictwo Czelej,
Lublin 2004.
Midgley G., Hay R.J.,Clayton Y.M. Mikologia Lekarska. Wydawnictwo Czelej, Lublin 1997.
Adamski Z., Batura - Gabryel H. Mikologia Lekarska. Wydanie II. Wydawnictwo Naukowe
UM, Poznań 2007.
Adamski Z., Kaszuba A. (red.)
Dermatologia dla kosmetologów. Wydawnictwo Naukowe
UM, Poznań 2008.
Zaliczenie ustne.

studia I stopnia - Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego

Transkrypt

Podobne dokumenty

Hodowla zwierząt towarzyszących i wolno żyjących

Oświadczenie studenta dotyczące zachowania legitymacji

Trening sportowy

WH.IHS-0196 - Instytut Historii Sztuki UJ

Sylabus przedmiotu

Sylabus przedmiotu - Syjon

Zasady zmiany kierunku studiów i lub/specjalności oraz