Gazetka nr 175dla ksiedza

Gazetka Parafialna
Parafia p.w.
p.w. św. Mikołaja w Wielu
Wiele
13 października
2013 r.
Nr 40 (175)
XXVIII Niedziela w ciągu roku
Święta Jadwiga Śląska
Jadwiga urodziła się między 1174 a 1180 rokiem jako córka
hrabiego Bertolda VI i Agnieszki Wettyńskiej, hrabiów Andechs.
Otrzymała staranne wychowanie najpierw na rodzinnym zamku, potem
zaś w klasztorze benedyktynek w Kitzingen nad Menem.
W roku 1190 została wysłana do Wrocławia na dwór księcia
Bolesława Wysokiego, gdyż została upatrzona na żonę dla jego syna,
Henryka. Miała wtedy prawdopodobnie zaledwie 12 lat. Data ślubu
pomiędzy rokiem 1186 a 1190. Henryk i Jadwiga stanowili wzorowe
małżeństwo. Mieli siedmioro dzieci: Bolesława, Konrada, Henryka,
Agnieszkę, Gertrudę, Zofię i najmłodsze, nieznane z imienia dziecko.
Kilkoro dzieci Jadwigi zmarło. W okres pełnej dojrzałości weszli tylko Henryk i Gertruda.
Ostatnich 28 lat pożycia małżeńskiego przeżyli małżonkowie wstrzemięźliwie, związani
uroczystym ślubem czystości. Jadwiga miała wówczas około 33 lat, a Henryk Brodaty ok. 43
(na pamiątkę tego wydarzenia Henryk zaczął nosić tonsurę mniszą i zapuścił brodę, której
nie zgolił aż do śmierci).
Dwór Jadwigi słynął z karności i dobrych obyczajów. Księżna wyposażyła wiele kościołów
w szaty liturgiczne. Obniżyła czynsze kmieciom, przewodniczyła sądom, darowała grzywny
karne, a w razie klęsk nakazywała rozdawać żywność. Zorganizowała szpitalik dworski.
Jadwiga popierała także szkołę katedralną we Wrocławiu i wspierała ubogich zdolnych
chłopców, którzy chcieli się uczyć. Starała się także łagodzić dolę więźniów. Bywało, że
zamieniała karę śmierci czy długiego więzienia na prace przy budowie kościołów lub
klasztorów.
Jadwiga przeżyła śmierć męża i prawie wszystkich dzieci. Jej ukochany syn, Henryk
Pobożny, zginął jako wódz wojska chrześcijańskiego w walce z Tatarami pod Legnicą. Mąż
Jadwigi, książę Henryk, w 1229 r. dostał się do niewoli Konrada Mazowieckiego; Jadwiga
pieszo i boso poszła z Wrocławia do Czerska i rzuciła się do nóg Konradowi - dopiero
wówczas wyżebrała uwolnienie męża, pod warunkiem jednak, że ten zrezygnuje z pretensji
do Krakowa. W końcu jeszcze spadł na Henryka grom klątwy za przywłaszczenie sobie dóbr
kościelnych i książę umarł obłożony klątwą. Jadwiga jednak bez szemrania znosiła te
wszystkie dopusty Boże.
Po śmierci męża, Henryka (19 marca 1238 r.), Jadwiga zdała rządy żonie Henryka
Pobożnego, Annie, i zamknęła się w klasztorze sióstr cysterek w Trzebnicy, który sama
wcześniej ufundowała. Zasłynęła z pobożności i czynów miłosierdzia. Wyczerpana surowym
życiem mniszki, zmarła 14 października 1243 r., mając ponad 60 lat.
Św. Jadwiga Śląska czczona jest jako patronka Polski, Śląska, archidiecezji wrocławskiej;
miast: Krakowa, Trzebnicy i Wrocławia; Europy; uchodźców oraz pojednania i pokoju.
W ikonografii św. Jadwiga przedstawiana jest jako młoda mężatka w długiej sukni lub
w książęcym płaszczu z diademem na głowie, czasami w habicie cysterskim. Jej atrybutami
są: but w ręce, krzyż, księga, figurka Matki Bożej, makieta kościoła w dłoniach, różaniec.
Czas na wypominki…
Wśród wielu różnych znaków wyrażania naszej modlitewnej pamięci o zmarłych, być
może najbardziej zagadkowym, jest zwyczaj listopadowych wypominek, tzn. odczytywania
w kościołach imion zmarłych. Ich listy są bardzo długie, więc księża najczęściej czytają je
w wielkim pośpiechu, i niestety, połykając słowa. Czy nie lepiej byłoby w tym czasie po prostu
modlić się za zmarłych (wszystkich) bez imiennego ich wyliczania? Jaki jest sens
wypominek? Czyżby chodziło o pieniądze ofiarowywane przy ich przyjmowaniu?
Poszukując głębszego sensu wypominek warto cofnąć się o kilkanaście wieków do liturgii
eucharystycznej sprawowanej w starożytnym Kościele. Podczas przygotowania darów
ofiarnych, lub nawet w czasie modlitwy eucharystycznej odczytywano tzw. dyptyki na których
chrześcijanie wypisywali imiona żyjących biskupów, ofiarodawców, dobrodziejów, ale także
świętych męczenników i wyznawców, oraz wiernych zmarłych.
Imiona odczytywano głośno i trwało to bardzo długo. Przykładowo, w liturgii mozarabskiej
kapłan najpierw mówił: „Ofiarę składają Panu Bogu … (wyliczano biskupa, całą hierarchię
i wszystkich duchownych), za siebie i swoich bliskich… (odczytywano listę wiernych, którzy
przynieśli dary i stali się dobroczyńcami Kościoła)”. Drugą listę, zaszczytniejszą, listę
świętych, odczytywał sam biskup, a nie ksiądz. Mówił: „Wspomnijmy błogosławionych
apostołów i męczenników…”; następnie wyliczano imiona świętych (czasem sięgano aż do
Starego Testamentu, nawet do Adama). Wreszcie trzecia lista, którą również czytał biskup,
zawierała imiona zmarłych. Biskup mówił: „Podobnie wspomnijmy i dusze tych, którzy
spoczywają: Hilarego, Atanazego, itd.
Te trzy listy recytowano jednym ciągiem; dzieliło je tylko trzykrotne, krótkie odezwanie się
chóru. Na koniec biskup śpiewał uroczystą modlitwę, w której prosił Boga, aby wpisał imiona
żywych i umarłych pomiędzy wybrańców: „Teraz wpisz te imiona na niebiańskiej stronicy (…),
abyśmy nie byli zawstydzeni w dzień, kiedy przyjdziesz ten świat osądzić. Amen.”
Ta lista imion jest więc ziemskim odpowiednikiem oryginału, prowadzonego przez Boga w
niebie - księgi życia (liber vitae). Wielu widzi w odczytywanych dyptykach wyjaśnienie
znaczenia zwoju, jaki trzymały posągi zmarłych na rzymskich sarkofagach.
Jednak poprzez ceremonię wyliczania imion wyrażano przede wszystkim więź wspólnoty
i miłości, łączącą wszystkich członków Kościoła chwalebnego (święci), cierpiącego (zmarli)
i walczącego (żyjący). Umieszczenie imion w dyptyku świadczyło o trwaniu w jedności ze
wspólnotą kościelną, a skreślenie o wyłączeniu z niej (ekskomunika). Po wyczytaniu, dyptyki
kładziono na ołtarzu, na którym sprawowano Eucharystię, co też miało swoją wymowę.
Z czasem, gdy zaczęto odprawiać msze wprost w intencji niektórych zmarłych (lub
żywych), dyptyki zastąpiono wspomnieniami (mementa) nie zawierającymi już imion
wszystkich wiernych, o których Kościół pamięta, lecz tylko imiona jednego czy kilku
wskazanych celebransowi. W obecnej liturgii mementa, przetrwały np. w I-szej modlitwie
eucharystycznej (Kanon Rzymski): przed konsekracją celebrans wylicza imiona bliskich
żyjących, następnie wzywa świętych, a po przeistoczeniu wymienia imiona zmarłych, za
których się modli i znowu wzywa świętych.
Usunięte ceremonie odczytywania długich list zmarłych przetrwały jednak, ale jakby na
marginesie Mszy (np. na samym jej początku, jako intencje Mszy św., zwłaszcza tzw. sumy,
lub przy ogłoszeniach dotyczących wspólnoty), albo przy innych obrzędach.
Dzisiejsze wypominki, są kontynuacją starożytnych dyptyków i mają podobny sens.
Podobnie jak one są wyrazem miłości i jedności całego Kościoła: pielgrzymującego na ziemi
i tego, który przeszedł już granicę śmierci. Pisząc imiona zmarłych na kartkach
wypominkowych, a następnie je odczytując, wyrażamy wiarę, że ich imiona są
zapisane w Bożej księdze życia.
W związku z wypominkami trzeba także wspomnieć o całej sferze psychologicznej
i związanym z nią pragnieniu, po prostu, usłyszenia w kościele imienia bliskiej osoby, oraz o
zasadnej przecież wierze w większą moc modlitwy zanoszonej przez wielu, aniżeli
indywidualnie.
o. Robert Reguła OP
W tym tygodniu patronują nam:
we wtorek, 15 października, Święta Teresa od Jezusa (1515-1582), dziewica, zakonnica
i doktor Kościoła, która zreformowała zakon karmelitański; była wielką mistyczką
(wspomnienie obowiązkowe);
w środę, 16 października, Święta Jadwiga Śląska (1174 lub 1179-1243), żona księcia
Henryka I Brodatego; po śmierci męża wstąpiła do klasztoru cysterek w Trzebnicy, gdzie
zasłynęła z pobożności i czynów miłosierdzia (wspomnienie obowiązkowe);
w czwartek, 17 października, Święty Ignacy Antiocheński (†ok. 117), biskup i męczennik,
uczeń Świętego Jana Ewangelisty i następca Świętego Piotra na stolicy biskupiej w Antiochii (Syria); w czasie prześladowań za cesarza Trajana został uwięziony i skazany na
śmierć; jest jednym z pierwszych ojców Kościoła (wspomnienie obowiązkowe).
Ogłoszenia duszpasterskie
1. W dzisiejszą niedzielę kolejny raz decyzją polskiego Parlamentu w naszym kraju
obchodzimy Dzień Papieski. W ten sposób naród polski składa uznanie
Błogosławionemu Janowi Pawłowi II. Dziś w sposób szczególny na nabożeństwie
fatimskim o godz. 2000, a także w środę, 16 października – w dzień powołania go na
Stolicę Piotrową – będziemy dziękować Bogu za wieloletnią posługę Papieża – Polaka,
a jednocześnie prosić o jego wstawiennictwo, abyśmy wytrwali na wytyczonej przez
niego drodze.
2. Dzisiaj swoimi ofiarami wspieramy Fundację „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która
została powołana przez Episkopat Polski dla upamiętnienia pontyfikatu papieża Jana
Pawła II. Celem Fundacji jest promowanie nauczania Papieża – Polaka i wspieranie
określonych przedsięwzięć społecznych, m.in. fundowane są stypendia dla uzdolnionej
młodzieży pochodzącej z ubogich rodzin. Dlatego polecamy tę dzisiejszą zbiórkę
życzliwości Parafian!
3. Jutro, 14 października, w Dzień Edukacji Narodowej, naszą pamięcią obejmujemy
nauczycieli, wychowawców, katechetów i wszystkich pracowników oświaty, którzy
obchodzą swoje święto. Wspierajmy ich naszą życzliwością, a przede wszystkim płynącą
z serca gorącą modlitwą.
4. W czwartek adoracja Najświętszego Sakramentu. Postarajmy się o chwile spotkania
ze Zbawicielem, ofiarując ją w intencji nowych powołań do kapłaństwa i życia zakonnego
O przewodniczenie adoracji prosimy grupę II. Przypominamy i zapraszamy na Mszę św.
i Koronkę do Bożego Miłosierdzia o godzinie 1500. Okazja do spowiedzi w czwartek od
godz. 1500 do 1700.
5. W nadchodzący piątek, 18 października, w kalendarzu liturgicznym przypada święto
Świętego Łukasza Ewangelisty. Jednocześnie jest to Dzień Modlitw za Pracowników
Służby Zdrowia.
6. W piątek o godz. 1800 spotkanie Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży.
7. Przez cały październik z Matką Bożą trwamy na modlitwie różańcowej. Spróbujmy na
nowo odkryć różaniec we wspólnocie parafialnej i w zaciszu domowego Kościoła. Na
nabożeństwo październikowe gromadzimy się w naszym kościele codziennie w łączności
z wieczorną Mszą Świętą. Wszystkich Parafian serdecznie zapraszam!
8. Zbliża się miesiąc listopad poświęcony pamięci zmarłych. W biurze parafialnym
przyjmujemy na wypominki roczne i jednorazowe oraz na Msze zbiorowe za zmarłych, które
będą 2 i 3 listopada o godz. 1000. Modlitwa za zmarłych jest wyrazem naszej miłości.
9. Przypominamy o prolongacji miejsc na cmentarzu dwadzieścia lat po pogrzebie. Nie
przedłużone miejsca mogą podlegać likwidacji. Pamiętajmy o uporządkowaniu nagrobków
przed uroczystością Wszystkich Świętych i dniem zadusznym.
10. O posprzątanie kościoła prosimy w piątek po wieczornej Mszy Świętej parafian
z Wiela z ulicy Derdowskiego od pp. Szultka do pp. Tryba. Bóg zapłać parafianom
z Wiela z ulicy Górskiej
11. Za tydzień kolekta specjalna na cele renowacji naszej świątyni. Ostatnia wyniosła
5241,78 zł. Za złożone ofiary z serca składamy – Bóg zapłać!
12. W godzinach pracy kancelarii można dokonywać rezerwacji terminów Mszy świętych na
rok 2014
13. Zmarł nasz parafianin, śp. Tadeusz Erdman, lat 62, zam. Wiele – Abisynia. Pogrzeb
odbył się w czwartek. Wieczny odpoczynek….
ks. proboszcz Jan Flisikowski
ks. wikariusz Damian Drozdowski
Parafia Rzymskokatolicka św. Mikołaja
Sanktuarium Kalwaryjskie
83-441 Wiele ul. Derdowskiego 1
www.kalwariawielewska.pl
e-mail: [email protected]
Opracowanie, msk