Fragmenty dyskursu miłosnego

Roland Barthes
Fragmenty dyskursu miłosnego
Kocham-cię nie ma żadnego zastosowania. Słowa tego,
podobnie jak słów dziecka, nie obejmuje żaden przymus społeczny; może być to słowo wzniosłe, uroczyste,
lekkie, może być erotyczne, pornograficzne. Jest to
słowo społecznie wędrujące.
Kocham-cię jest bez niuansów. Likwiduje wyjaśnienia,
uzgodnienia, stopnie, skrupuły. Powiedzieć kocham-cię
to – zadziwiający paradoks języka – zachować się
wręcz tak, jakby nie istniał żaden teatr słowa i słowo to
było zawsze prawdziwe.
Kocham-cię nie ma swego gdzie indziej; żaden dystans,
żadna niekształtność nie rozłamują w nim znaku; nie jest
metaforą niczego.
Roland Barthes, Fragmenty dyskursu miłosnego
Kulturowa cenzura miłosnej obsceniczności próbuje
zmusić podmiot miłosny do tego, by „ograniczył
wielki wyobraźniowy wyciek broczący w nim bez
ładu i składu”. Barthes we Fragmentach dyskursu
miłosnego sprzeciwia się dyskredytowaniu sentymentalności i oddaje zakochanemu głos, który tak
na scenie języka, jak na scenie teatru tworzy rozsadzaną pragnieniem miłosną instalację ze strzępów
myślowo-cielesnego dyskursu: archetypów, stereotypów, ikon gestów, rzędów słów. Zakochany musi
mówić: uprawia miłość własnymi słowami, onanizuje
się wiązkami figur, poddaje halucynacjom mowy,
zza których prześwituje doprowadzone do stanu
ekstremalnego roznamiętnione ciało. Ciało, które
krzyczy, histeryzuje, płacze, osuwa się w śmierć,
popadając w obsesje wyobraźni i wybuchając paroksyzmami rozpędzonego języka. Nieustępliwość
fragmentarycznych odwołań literackich Barthes’a
przekład: Marek Bieńczyk
w spektaklu Radosława Rychcika uwspółcześnia się
w natarczywości bliskich nam filmowych obrazów
reżyseria i opracowanie muzyczne: Radosław Rychcik miłosnych, po których na scenie pozostają zaledwie
skrawki sytuacji i ścinki zdań, recyklingowane w
opracowanie tekstu i dramaturgia: Anna Herbut
samonapędzającej się gramatyce dyskursu miłosnego. W wersji teoretycznej i pozbawionej emocjoscenografia: Łukasz Błażejewski
nalnego zaangażowania miłosne doświadczenie
nie istnieje i nie poddaje się próbie scalenia; stąd
choreografia: Dominika Knapik
decyzja, by Fragmenty dyskursu miłosnego przetłumaczyć na teatralny język intymności i granicznewspólny podmiot miłosny tworzą: Klara Bielawka, go doświadczenia, kompulsywność ruchów nagiego
Marcin Bosak, Joanna Drozda, Adam Graczyk
ciała, szczątki mowy oraz performerski radykalizm
działania.
premiera 31 stycznia 2009 roku na Małej Scenie
Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy im. Gustawa
Anna Herbut
Holoubka
RADOSŁAW RYCHCIK (1981)
Reżyser najmłodszego pokolenia. Student IV roku
Wydziału Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Był
asystentem Krystiana Lupy przy Factory 2. W trakcie
Akcji performatywnych podczas projektu Teatru Dramatycznego Odkryte/ Zakryte w czerwcu 2008 roku stworzył na podstawie dramatu Stanisława Wyspiańskiego
Laodamię. W lipcu 2008 roku w ramach projektu Uwiedzeni Teatru Wybrzeże w Gdańsku przygotował performance pt. Dyktator zainspirowany filmem Charliego
Chaplina. W Narodowym Teatrze Starym w Krakowie
pokazał Formę przetrwalnikową – jedną z części produkcji
blogi.pl. Ostatni spektakl – Versus. W gęstwinie miast na
podstawie Brechta miał swoją premierę w grudniu 2008
roku w Teatrze Nowym w Krakowie. Fragmenty dyskursu
miłosnego dedykuje Asieńce.
ANNA HERBUT (1983)
Doktorantka w Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Ukończyła dramatologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiowała na Université Lille
III we Francji. Od 2003 roku związana z czasopismem
„Didaskalia”. Główny obszar jej badań to relacje między polityką a sztuką, performatyka oraz gender studies.
Pracuje nad projektem łączącym politykę tożsamości z
performance art. Fragmenty dyskursu miłosnego dedykuje
Tadziowi.
DOMINIKA KNAPIK (1979)
Aktorka, tancerka, choreografka. Ukończyła Wydział
Aktorski na krakowskiej PWST i Studio Baletowe Opery
Krakowskiej. Stypendystka programu DanceWeb oraz
Art Stations Foundation w 2007 roku, w ramach którego
w Starym Browarze w Poznaniu powstało solo taneczne
jak wam się podobam?. Współtworzy kolektyw Harakiri
Farmers, który w tym roku spektaklem Keret wygrał konkurs
„Nowe Sytuacje” podczas Międzynarodowego Festiwalu
Teatralnego Malta. Jest autorką choreografii w spektaklu
Versus w reż. Radosława Rychcika w Teatrze Nowym
w Krakowie. Fragmenty dyskursu miłosnego dedykuje
Wojtkowi.
KLARA BIELAWKA (1984)
Aktorka teatralna. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika
Solskiego w Krakowie (2008). W zespole Teatru Dramatycznego od 2008 roku. W Dramatycznym zagrała
tytułową rolę w spektaklu Alicja w reż. Pawła Miśkiewicza oraz wzięła udział w warsztacie reżyserskim Monologi pod kierunkiem Krystiana Lupy. W 2007 roku „Dialog”
opublikował jej sztukę Zrazy. Została nagrodzona Wyróżnieniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
za rolę Joasa w przedstawieniu Sędziowie oraz za rolę
Szen Te I w przedstawieniu Dobry człowiek z Seczuanu na
XXVI Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Za rolę Szen
Te I otrzymała Nagrodę Aktorską na Międzynarodowym
Festiwalu Szkół Teatralnych Setkani w Brnie. Fragmenty
dyskursu miłosnego dedykuje Tobie.
JOANNA DROZDA (1980)
Aktorka teatralna, reżyserka. Absolwentka Wydziału
Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im.
Ludwika Solskiego w Krakowie (2004). W latach 2004
– 2008 w zespole Starego Teatru w Krakowie, gdzie
stworzyła role w spektaklach Krystiana Lupy (Mistrz i
Małgorzata, 2002; Zaratustra, 2005; Factory 2, 2008),
Pawła Miśkiewicza (Przedtem/ Potem, 2006), Michała
Borczucha (Wielki człowiek do małych interesów, 2005;
Lulu, 2007) i Jana Klaty (Trzy stygmaty Palmera Eldritcha,
2006). Wyreżyserowała i zagrała w spektaklu BrzegOpole (2006); za rolę w tym spektaklu otrzymała główną
nagrodę za rolę żeńską na X Ogólnopolskim Festiwalu
Komedii TALIA oraz drugą nagrodę aktorską od Ministra
Kultury w XII Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki
Współczesnej w 2006 roku, a także Grand Prix w tymże
konkursie jako autorka i reżyserka. Od 2008 roku należy
do zespołu Teatru Dramatycznego, gdzie zagrała w Alicji
w reż. Pawła Miśkiewicza. Fragmenty dyskursu miłosnego
dedykuje Topiemu.
MARCIN BOSAK (1979)
Aktor teatralny, filmowy. Jest absolwentem Akademii
Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
(2003). W zespole Teatru Dramatycznego od 2003
roku. Zagrał tu m.in. w spektaklach: Obsługiwałem angielskiego króla (reż. Piotr Cieślak, 2003), Zima (reż. Łukasz
Garlicki, 2004), Obłom-off (reż. Andrzej Domalik, 2005),
Alina na zachód (reż. Paweł Miśkiewicz, 2006), Niepokoje wychowanka Törlessa (reż. Kuba Kowalski, 2007)
oraz Alicja (reż. Paweł Miśkiewicz, 2008). Jest laureatem
nagrody ZASP dla młodego aktora za rolę w spektaklu
dyplomowym Akademii Teatralnej Żegnaj, Judaszu w IX
ŁUKASZ BŁAŻEJEWSKI (1982)
Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki
Architekt wnętrz, scenograf, grafik komputerowy, malarz. Współczesnej w 2003 roku. Fragmenty dyskursu miłosnego
Art director do spraw wizerunku w Teatrze Nowym w dedykuje Monie i Władkowi.
Krakowie. Doktorant na kierunku scenografia krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych. Ukończył wrocławską ASP na ADAM GRACZYK (1980)
Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa. Studiował Aktor teatralny. Absolwent Wydziału Aktorskiego Pańw Institut d’arts visuels w Orléans we Francji. Jest autorem stwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego
scenografii m.in. do spektakli: Ajas, Sędziowie i Pani Bóg w Krakowie (2004). Współpracował ze Starym Teatrem
Halina w reż. Marii Spiss w Narodowym Teatrze Starym w Krakowie, Teatrem Ludowym w Nowej Hucie, Laboratow Krakowie, Choinka u Iwanowów w reż. Marii Spiss oraz rium Dramatu w Warszawie oraz Teatrem Jeleniogórskim
Pijany na cmentarzu w reż. Piotra Siekluckiego i Zabić im. Norwida. Od 2008 roku należy do zespołu Teatru
superwajzora jak 14 tysięcy kurczaków w reż. Dawida Dramatycznego, gdzie wraz z Radosławem Rychcikiem
Żłobińskiego w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kiel- i Łukaszem Błażejewskim przygotował monodram Laodamia.
cach. Fragmenty dyskursu miłosnego dedykuje Piotrowi. Fragmenty dyskursu miłosnego dedykuje Magdzie.