Kropka-Punkt - Kariera bez granic

Deutsch-polnische Schülerzeitung
Polsko-niemiecka gazeta uczniowska
Mój wymarzony zawód
Mein Traumberuf
Poznajemy zawody
Einblick in die Berufswelt
Grenzüberschreitende Berufsorientierung
Transgraniczna orientacja zawodowa
Nr. 1 | Oktober/październik 2013
2
Über die Zeitung
Parę słów o gazecie
Liebe Leserinnen und Leser!
Drodzy Czytelnicy!
In Euren Händen haltet Ihr die erste Ausgabe unserer neuen Schülerzeitung, von Jugendlichen für
Jugendliche. Hauptthema ist die berufliche Orientierung auf beiden Seiten der deutsch-polnischen
Grenze. Die Texte, Interviews und auch alle Bilder,
die Ihr hier findet, wurden von Leuten in Eurem Alter gemacht. Junge Leute, die beiderseits der Neiße
leben, Leute in Eurem Alter, die ähnliche Schulen
besuchen. Obwohl sie aus zwei verschiedenen Ländern stammen und manchmal sogar andere kulturelle Hintergründe haben, träumen sie von denselben
Dingen, haben ähnliche Ängste und Hoffnungen. Sie
wollen ihren Traumberuf finden, Geld verdienen und
einer Tätigkeit nachgehen, die ihnen Freude bereitet.
Das was Ihr hier lesen könnt, ist das Ergebnis des
ersten polnisch-deutschen Redaktionsworkshops
und der Auftakt einer deutsch-polnischen Schülerzeitung. Unser Redaktionssteam, das sind Sigried,
Josef, Elisabeth und Andrea aus Deutschland sowie
Ola, Mateusz, Adrian und Ola aus Polen. Sie haben
sich für vier Tage im Internationalen Begegnungszentrum St. Marienthal in Ostritz getroffen, um sich
in die Geheimnisse des Journalismus einweihen zu
lassen.
Unter fachkundlicher Anleitung haben sie das notwendige journalistische Handwerkszeug kennengelernt, um einfach und verständlich mehr als nur den
eigenen Standpunkt zum Thema zu präsentieren.
Die 14- und 15-jährigen aus Schulen in Bautzen,
Rothenburg und Zgorzelec treffen sich noch zweimal zu weiteren Redaktionstreffen. Dabei werden
weitere Ausgaben der Zeitung zum Thema Berufsorientierung entstehen. Sie werden aber nicht nur
im Rahmen der Workshops aktiv sein. Ihre journalistische Reise wird auch in der Zwischenzeit stattfinden. Und das alles nur deshalb, um Dir, liebe Leserin, lieber Leser, ein so wichtiges Thema, wie es die
Berufswahl ist, nahezubringen. Vielleicht hilft Dir die
Zeitung ein wenig, neue Perspektiven zu entdecken,
anzufangen, die andere Sprache zu lernen. Vielleicht
wirst Du aber auch einfach nur Deine Neugierde befriedigen und neue Kontakte knüpfen können.
Trzymacie w rękach pierwsze wydanie gazety
uczniowskiej, od uczniów dla uczniów. Gazeta ta
poświęcona jest tematyce transgranicznej orientacji zawodowej. Autorami tekstów, twórcami wywiadów, jak również wszystkich zamieszczonych
w gazecie zdjęć, są Wasi rówieśnicy. Młodzi ludzie
żyjący po obu stronach Nysy, ludzie w Waszym wieku i z podobnych szkół. Choć pochodzą z dwóch
różnych państw, a niektórzy posiadają oprócz tego
jeszcze inne podłoże kulturowe, wszyscy mają podobne marzenia, obawy i nadzieje. Chcą znaleźć
swój wymarzony zawód, zarabiać pieniądze i robić
w życiu coś, co im sprawia przyjemność. To, co
możecie tutaj przeczytać, jest wynikiem pierwszego polsko-niemieckiego warsztatu redakcyjnego i
zarazem początkiem tworzenia polsko-niemieckiej
gazetki uczniowskiej. Nasz zespół redakcyjny to:
Sigried, Josef, Elizabeth, Andrea (Niemcy) oraz Ola,
Mateusz, Adrian, Ola (Polska). Spotkali się na cztery dni w Międzynarodowym Centrum Spotkań St.
Marienthal w Ostritz, by poznać bliżej tajniki dziennikarstwa.
Pod fachową opieką poznawali narzędzia potrzebne
do pracy dziennikarskiej, by móc w sposób prosty i
zrozumiały przedstawić nie tylko swój własny punkt
widzenia dotyczący tej tematyki.
Ci 14- i 15-latkowie ze szkół w Bautzen, Rothenburg
i Zgorzelcu spotkają się jeszcze dwa razy na krótsze
spotkania redakcyjne w Polsce, by stworzyć kolejne
dwa wydania gazety dotyczącej orientacji zawodowej. Ich aktywność nie ograniczy się tylko do pracy
podczas kolejnych spotkań, ale przede wszystkim
będzie to podróż dziennikarska pomiędzy warsztatami. Młodzi dziennikarze będą przeprowadzać
wywiady, badać i szukać istotnych informacji. A
wszystko po to, by przybliżyć Tobie, Drogi Czytelniku, temat tak ważny, jakim jest wybór zawodu. Może
dzięki tej gazecie odkryjesz nowe perspektywy,
zechcesz odbyć swoją praktykę w kraju sąsiada,
zaczniesz się uczyć jego języka, lub po prostu zaspokoisz swoją ciekawość, bądź też nawiążesz nowe
kontakty.
Wir wünschen Dir viel Spaß beim
Lesen und freuen uns auf Dein
Feedback!
Życzymy Wam dużo radości podczas czytania i cieszymy się na
Wasze uwagi!
Marta Anna Trzeciak, Jakub Turański
Projektkoordinatoren
Marta Anna Trzeciak,
Jakub Turański
Koordynatorzy projektu
Grußwort
Liebe Schülerinnen,
liebe Schüler!
Wo will ich nach der Schule einmal hin? Welchen
Beruf soll ich ansteuern? Wo und wie möchte ich
einmal leben, eine Familie gründen, mir eine Perspektive aufbauen? Sicher habt Ihr Euch schon
manchmal solche oder ähnliche Fragen über Eure
Zukunft gestellt – oder sie wurden Euch gestellt:
von Euren Freunden, von den Eltern oder von
Euren Lehrern. Und vielleicht spielte da auch die
Sorge eine Rolle, ob es denn hierfür in unserem
deutsch-polnisch-tschechischen
Dreiländereck
überhaupt interessante und reizvolle Möglichkeiten
für Euch gibt.
Wir von der PONTES-Agentur am Internationalen
Begegnungszentrum St. Marienthal sind überzeugt
davon: JA, es gibt sie, diese Möglichkeiten sich in
unserer Region eine Zukunft aufzubauen! Und sie
sind in vielerlei Hinsicht und im wahrsten Sinne des
Wortes grenzenlos: Es gibt hier dies- und jenseits
der Grenze moderne Unternehmen, die händeringend nach gut ausgebildeten Fachkräften suchen,
es gibt eine ganze Palette spannender Berufe, die
benötigt werden, es gibt verschiedenste Wege,
die zu eurem Traumberuf führen – und es gibt dabei auch die ganz besondere Chance, in der ja fast
schon zum Alltag gewordenen Begegnung mit Menschen aus unseren Nachbarländern internationale
Erfahrungen sammeln, seinen Blick für diese wunderschöne und vielfältige trinationale Euroregion zu
weiten und diese gemeinsam mit unseren Nachbarn voranzubringen.
„Karriere ohne Grenzen / Kariera bez Granic“ – so
lautet deshalb auch der Titel eines Projektes, das wir
von der PONTES-Agentur gemeinsam mit unseren
Partnern von der Niederschlesischen Handwerkskammer Wrocław derzeit durchführen. Wir wollen
damit Euch Jugendlichen, aber auch Euren Eltern
und Lehrern Impulse geben, die Zukunftsperspektiven dieser spannenden Euroregion zu entdecken,
den Blick über Grenzen zu wagen und daraus etwas
für Euer weiteres Leben zu machen.
Ich freue mich deshalb sehr, dass sich acht deutsche und polnische Schülerinnen und Schüler aus
Rothenburg, Bautzen und Zgorzelec in einer Schüler-Redaktion zusammen gefunden haben und uns
dabei unterstützen. Sie haben sich gemeinsam auf
den Weg gemacht, um aus ihrem Blickwinkel den
Fragen, Ängsten, Träumen junger Menschen diesund jenseits der Grenze, aber auch den Chancen,
die es in unserer Region für sie gibt, nachzugehen.
In der vorliegenden ersten Ausgabe der deutschpolnischen Schülerzeitung Kropka-Punkt haben sie ihre dabei gemachten Entdeckungen
bei ihren Recherchen
oder Interviews für Euch
aufbereitet.
Unserer deutsch-polnischen Schüler-Redaktion
wünsche ich mit dieser 1. Ausgabe ihrer Zeitung
eine erfolgreiche Premiere und Euch viel Spaß
beim Lesen, verbunden mit dem einen oder anderen
Aha-Effekt und Anstoß Euch ebenfalls aktiv mit Eurer Zukunft in unserer Region auseinanderzusetzen.
Wir sind dabei auch sehr gespannt auf Eure Meinungen zum Thema oder Eure Anregungen und Ideen
für die nächste Ausgabe der Schüler-Zeitung. Und
Ihr seid herzlich eingeladen uns vielleicht sogar den
einen oder anderen eigenen inhaltlichen Beitrag von
Euch zuzusenden, der sich dann bestimmt in einer
der nächsten Ausgaben unserer Schüler-Zeitung
wieder finden wird.
Dr. Regina Gellrich
Leiterin PONTES
Słowo powitania
Drogie Uczennice, drodzy Uczniowie!
Co chcę robić po ukończeniu szkoły? Jaki mam
wybrać zawód? Gdzie i jak chciał/a bym żyć,
czy założyć rodzinę, jaką zbudować dla siebie
perspektywę? Z pewnością zadawaliście już sobie takie lub podobne pytania dotyczące Waszej
przyszłości – lub też już ktoś je Wam zadał: Wasi
przyjaciele, rodzice lub nauczyciele. Być może
pewną rolę odgrywa obawa, czy w ogóle na naszym
pograniczu niemiecko-polsko-czeskim są dla Was
intersujące i atrakcyjne możliwości.
My, z Agencji PONTES w Międzynarodowym Centrum Spotkań w St. Marienthal jesteśmy o tym
przekonani: TAK, istnieją możliwości, by w naszym regionie zbudować przyszłość! I one nie
mają granic, w dosłownym znaczeniu tego słowa.
Po jednej i drugiej stronie granicy są nowoczesne
przedsiębiorstwa, które rozpaczliwie poszukują
dobrze wykształconych fachowców, jest cała paleta ciekawych zawodów, które będą potrzebne, są
różnorodne drogi, które prowadzą do Waszego wymarzonego zawodu – i są również wyjątkowe szanse
na spotkania z ludźmi z naszych krajów sąsiednich,
które pozwalają nam prawie każdego dnia zbierać
3
międzynarodowe doświadczenia, spoglądać na
nasz piękny i różnorodny trójnarodowy Euroregion
i wspólnie z naszymi sąsiadami wciąż go rozwijać.
„Kariera bez Granic / Karriere ohne Grenzen“ –
tak nazywa się jeden z naszych projektów, który
przeprowadzamy wspólnie z naszym partnerem Dolnośląską Izbą Rzemieślniczą we Wrocławiu. Pragniemy Wam, młodym ludziom, Waszym rodzicom i
nauczycielom dać impulsy, które pomogą odkrywać
prespektywy związane z przyszłością tego tak ciekawego Euroregionu, abyście się odważyli spojrzeć
ponad granice i skorzystali z tego w Waszym
przyszłym życiu.
Dlatego też bardzo się cieszę, że ośmioro niemieckich i polskich uczniów i uczennic ze szkół
w Rothenburg, Bautzen i Zgorzelecu znalazło się
na warsztatach redakcyjnych i tym samym nas
wspierają w naszych działaniach. Wspólnie wyruszli w drogę, aby stawić czoła pytaniom, marzeniom i
obawom, które mają młodzi ludzie po obu stronach
granicy, jak również, by pomyśleć o szansach, które daje im nasz region. W niniejszym wydaniu niemiecko-polskiej gazetki uczniowskiej Kropka-Punkt
opracowali oni dla Was swoje odkrycia uzyskane
podczas poszukiwań i wywiadów.
Naszej niemiecko-polskiej radakcji uczniowskiej życzę przy tym pierwszym wydaniu gazetki
pomyślnej premiery, a Wam dużo radości podczas
czytania, oraz wielu nowych odkryć i inspiracji do
aktywnej konfrontacji z Waszą przyszłością w naszym regionie.
Jesteśmy również bardzo ciekawi Waszych opinii odnośnie tego tematu, jak również Waszych
uwag i pomysłów. Serdecznie Was zapraszamy do
przesyłania nam Waszych artykułów i felietonów,
które umieścimy w kolejnych wydaniach gazetki
uczniowskiej.
Mein Traumberuf
Mój wymarzony zawód
Der Einstieg in das Berufsleben ist nicht immer einfach.
Manche wissen ganz genau, was sie wollen, andere fühlen sich wiederum überfordert. Schule, Elternhaus und
sogar die Medien – allesamt haben sie einen Einfluss auf
unsere Berufswahl. Wie unsere Autorinnen und Autoren
die Frage nach ihrem ganz persönlichen Traumberuf beantwortet haben, welche Hoffnungen und Ängste sie damit verbinden, das könnt Ihr auf den folgenden Seiten
nachlesen.
Początek życia zawodowego nie zawsze jest łatwy.
Niektórzy dokładnie wiedzą, czego chcą, inni czują się
przeciążeni. Szkoła, rodzice, także media – wszystko ma
wpływ na wybór naszego zawodu. Na kolejnych stronach
możecie przeczytać jak nasze autorki i autorzy udzielili
odpowiedzi na pytanie związane z ich wymarzonym zawodem oraz jakie nadzieje i obawy są z tym związane.
Noch kein Plan
Was werde ich machen, wenn
ich groß bin? Diese Frage habe
ich mir wohl nicht als erster gestellt. Sowas wie einen Traumberuf hatte ich nicht, aber das
ist ja kein Problem. Da ich ja
noch ein bisschen Zeit habe, kann ich mich noch
nach einigen Berufen, die mich vielleicht interessieren könnten, umschauen. Da ich, wie gesagt, keinen Traumberuf habe, suche ich einen Beruf, in dem
ich keine langen Arbeitszeiten habe, ich gut bezahlt
werde und wo ich Spaß am Arbeiten habe. ;)
Josef Moser, 14 Jahre, Bautzen
4
Dr. Regina Gellrich
Kierowniczka PONTES
Jeszcze bez planu
Co będę robił, kiedy dorosnę? Nie tylko ja zadaję
sobie to pytanie. Co prawda nigdy nie miałem wymarzonego zawodu, ale to nie problem. Mam jeszcze trochę czasu, mogę się jeszcze rozejrzeć
jakie zawody mogłyby mnie interesować. Ponieważ,
jak powiedziałem, nie mam wymarzonego zawodu,
szukam zawodu, w którym nie będę musiał spędzać
wielu godzin w pracy, będę dobrze zarabiał, i który
będzie mi sprawiał przyjemność. ;)
Josef Moser, 14 lat, Bautzen
Ärztin – ein verantwortungsvoller Beruf
Lekarka – zawód pełen
odpowiedzialności
Viele junge Leute überlegen, welchen Beruf sie ausüben könnten. Ich stecke auch in so einer Misere.
Ich habe keine Ahnung, was ich werden soll. Früher
wollte ich einmal Tierärztin, Ärztin, Zahnärztin und
auch Psychologin werden. Wenn man beispielsweise Arzt werden will, muss man erst einmal ein
Medizinstudium abschließen und später, wenn man
schon weiß, was für eine Art von Arzt man werden
will, muss man eine entsprechende Fachausbildung
machen. Es bedarf großer Selbstüberwindung,
Ausdauer beim Verfolgen von Zielen und natürlich
muss man viele Jahre hart arbeiten. Jemand, der
Arzt werden will, kranken Menschen helfen will, sollte vernünftig, verantwortungsbewusst und geduldig
sein. Jeder sollte, bevor er eine Entscheidung trifft,
sich ganz genau überlegen, ob er die Bürde der
Verantwortung, die auf ihm lasten wird, tragen kann
und ob er in der Lage sein wird, zu helfen. Jeder
Mensch, der Arzt werden will, sollte sich darüber im
Klaren sein, dass er Menschenleben in seiner Hand
halten wird, dass er für sie verantwortlich sein wird.
Man sollte so eine Entscheidung also nicht leichtfertig treffen. Man muss einfach genau, ganz in Ruhe
darüber nachdenken, ob man für so eine Position
wirklich geeignet ist.
Wielu młodych ludzi zastanawia się jaki zawód mogliby
wykonywać. Ja również mam
taki dylemat. Nie wiem kim
mogłabym być. Kiedyś chciałam być weterynarzem,
lekarzem, dentystą lub psychologiem. Aby objąć
np. stanowisko lekarza, każdy musi ukończyć studia medyczne, później w zależności od tego jakim
lekarzem chce być, zrobić określoną specjalizację.
To wymaga dużego samozaparcia, wytrwałości w
dążeniu do celu i oczywiście ciężkiej nauki przez
wiele lat. Człowiek chcący być lekarzem, być pomocnym innym w chorobie, powinien być rozsądny,
odpowiedzialny i cierpliwy. Warto, aby przed
podjęciem decyzji, każdy dokładnie się zastanowił
czy uniesie ciężar odpowiedzialności spadający na
niego, czy da radę pomóc. Każdy człowiek, który
chce zostać lekarzem, powinien zdać sobie sprawę,
że będzie trzymał czyjeś życie w dłoni, że będzie
odpowiedzialny za nie. Więc nie warto podejmować
takiej decyzji pochopnie. Należy dokładnie, bez
pośpiechu przemyśleć, czy nadajemy się na takie
stanowisko.
Aleksandra „Ola“ Bartczak, 15 lat, Zgorzelec
Aleksandra „Ola“ Bartczak, 15 Jahre, Zgorzelec
Wieviel verdient eine
Kindergärtnerin?
Kindergärtnerin. Der Traumberuf vieler Menschen, so auch
meiner. Den Traum, einmal diesen Beruf zu ergreifen, verfolge ich schon seit vielen Jahren. Ich arbeite gern mit Kindern, habe Spaß dabei
mit ihnen zu lernen, sie zu betreuen und zu sehen,
wie die Kleinen groß werden. Doch ich habe Angst
davor in diesem Job zu wenig zu verdienen, meine eigene Familie später einmal nicht versorgen zu
können. Doch ich hoffe, dass ich diesen Beruf trotzdem werde ausüben können.
Andrea Müller, 14 Jahre, Rothenburg
Ile zarabia przedszkolanka?
Przedszkolanka. Wymarzony zawód wielu osób,
także mój. Marzenie, aby wykonywać ten zawód towarzyszy mi od wielu lat. Chętnie pracuję z dziećmi,
przyjemność sprawia mi nauka z nimi, opieka nad
nimi oraz obserwacja, jak dzieci dorastają. Jednak
boję się, że w tym zawodzie będę za mało zarabiała
i w przyszłości nie będę w stanie utrzymać mojej
rodziny. Mimo tego mam nadzieję, że będę mogła
wykonywać zawód przedszkolanki.
Andrea Müller, 14 lat, Rothenburg
5
Schauspielerin
oder
doch lieber Modewelt?
Mein Traumberuf ist es, Schauspielerin zu werden. Ich will es
unbedingt, weil ich es liebe,
aber es ist so schwer durch die
Castings zu kommen, weil viele Menschen Talent
besitzen. Deshalb ist es mir zu unsicher als Hauptberuf. Ich sehe mich in 10 Jahren in einem großen
Modebetrieb. Ich kaufe jeden Tag Kleidung für bekannte Labels ein, und ich denke, dass dieser Beruf
sehr abwechslungsreich ist. Um Geld brauch‘ ich
mir auch keine Sorgen zu machen. Ich habe aber
Angst, dass ich nicht den Job bekomme, weil sie
dafür meistens Abiturienten nehmen.
Elisabeth Nicke, 14 Jahre, Rothenburg
Einmal einen Star managen
Mein Traumberuf ist Managerin. Ich finde, dass das mein
Traumberuf ist, weil meine Familie und einige Freunde sagen,
dass ich mich sehr gut organisieren und vorbereiten
kann. Allerdings habe ich auch Angst davor, Fehler
oder allgemein einen schlechten Job zu machen.
Ich könnte aber auch gute Chancen haben, weil ich
mich gut organisieren kann. Ich hoffe, dass ich einmal ganz oben an der Spitze der Manager-Karriere
stehen und einen Star managen werde.
Aktorka czy może jednak świat mody?
Moim wymarzonym zawodem jest aktorstwo. Chcę
tego za wszelką cenę, ponieważ to kocham, ale tak
trudno jest przejść przez castingi, gdyż jest wiele utalentowanych osób. Dlatego jest to dla mnie
zbyt niepewny zawód. Za 10 lat widzę siebie w firmie zajmującej się modą. Codziennie kupuję ubrania dla znanych marek i myślę, że ten zawód jest
bardzo urozmaicony. Nie muszę się też martwić o
pieniądze. Jednak obawiam się, że nie otrzymam tej
pracy, ponieważ najczęściej przyjmowane są osoby
po maturze.
Elisabeth Nicke, 14 lat, Rothenburg
Zostać menedżerem gwiazdy
Moim wymarzonym zawodem jest menedżerka.
Uważam, że jest to mój wymarzony zawód,
gdyż moja rodzina i niektórzy przyjaciele mówią,
że potrafię się bardzo dobrze zorganizować i
przygotować. Oczywiście obawiam się też błędów,
oraz tego, że ogólnie będę źle pracowała. Mogłabym
jednak mieć też szansę, ponieważ potrafię się dobrze zorganizować. Mam nadzieję, że kiedyś stanę
na najwyższym szczeblu kariery menedżerskiej i
zostanę menedżerką gwiazdy.
Sigried Eder, 14 lat, Bautzen
Sigried Eder, 14 Jahre, Bautzen
Die Welt durch die Linse sehen
Ich möchte einmal Fotograf werden. Fotografieren
bereitet mir viel Freude, ist aber auch eine Art von
Entspannung für mich. Es hat mich schon immer
zur Fotografie hingezogen. Am liebsten mache ich
Naturbilder. In meiner Freizeit fotografiere ich gerne verschiedene Dinge im Haus. Meine Bilder sind
nicht perfekt, aber ich hoffe, dass sie immer besser
werden. Ich habe aber Angst, dass es begabtere
Leute als mich geben wird, die noch viel interessantere Bilder machen. Für manche Fotografien bekommt man Preise bis zu einigen Hunderttausend
Dollars.
Mateusz Markucki, 14 Jahre, Zgorzelec
6
Widzenie świata przez
soczewkę
W przyszłości chciałbym zostać fotografem. Robienie
zdjęć sprawia mi przyjemność, ale także odpręża
mnie. Od zawsze ciągneło mnie do fotografii. Najbardziej lubię fotografować przyrodę. W czasie
wolnym chętnie fotografuję różne rzeczy w domu.
Moje zdjęcia nie są perfekcyjne, lecz mam nadzieję,
że będą coraz lepsze. Boję się jednak, że będą ludzie bardziej uzdolnieni ode mnie, robiący znacznie
bardziej interesujące zdjęcia. Ceny niektórych fotografii dochodzą do kilkuset tysięcy dolarów.
Mateusz Markucki, 14 lat, Zgorzelec
Hohe Ansprüche und ...
Duże wymagania i ...
Ich möchte gerne Pilot werden, weil ich nicht immer
dasselbe machen möchte. So etwas wie Büroarbeit
beispielsweise wäre für mich ganz schlimm. Ich liebe es eben zu reisen und viel von der Welt zu sehen. Schon immer habe ich mich für Flugzeuge interessiert, wollte ich fliegen. Pilot ist ein schwieriger
Beruf, gerade was das Lernen und die Gesundheit
betrifft. In Polen kann man ihn an zwei Schulen erlernen. Die eine befindet sich in Dęblin und ist eine
Militärschule. Hier sind insbesondere die sportlichen
Anforderungen sehr hoch, meiner Meinung nach
kaum zu erfüllen. Die zweite ist die Polytechnische
Hochschule in Rzeszów. Kandidaten, die hierher
wollen, müssen hohe gesundheitliche Anforderungen erfüllen. Es werden nur sehr wenige Bewerber
angenommen. Es ist also sehr wahrscheinlich, dass
sogar Leute, die sich sehr gut auf die Auswahl vorbereiten, nicht genommen werden. Der Beruf selbst
ist sehr interessant und darüber hinaus kann man
viel verdienen und früh in Rente gehen.
Chciałbym
w
przyszłości
zostać
pilotem,
ponieważ
nie lubię robić tego samego
przez cały czas. Praca, np.
w biurze, byłaby straszna dla
mnie, bo lubię podróżować i zwiedzać. Od zawsze
interesowałem się samolotami i chciałem latać. Pilot
to trudny zawód pod względem nauki i zdrowia. W
Polsce można uczyć się tylko w dwóch szkołach.
Jedna znajduje się w Dęblinie i jest to szkoła wojskowa, a wymagania sportowe są w niej bardzo wysokie i według mnie mało realne do spełnienia. Druga
szkoła to Politechnika Rzeszowska. Kandydat do takiej uczelni musi spełniać wysokie wymagania zdrowotne. W tej uczelni jest przyjmowana mała ilość
kandydatów, więc jest duże prawdopodobieństwo,
że nawet bardzo dobrze ucząca się osoba nie przejdzie selekcji.
Sam zawód jest bardzo interesujący – a w dodatku
dużo się zarabia i szybko przechodzi na emeryturę.
Adrian Rama, 15 Jahre, Zgorzelec
Adrian Rama, 15 lat, Zgorzelec
Ärzte retten Leben
Lekarze ratują życie
Ich möchte gerne Ärztin werden, um genauer zu
sein Onkologin und Hämatologin für Kinder. Solche
Ärzte beschäftigen sich mit der Bekämpfung von
Krebs und der Blutuntersuchung bei Kindern. Ich
habe diese Fachrichtung ausgewählt, weil ich Kinder sehr liebe und ihnen helfen möchte. Ich werde
eine solche Ärztin, was für mich die Erfüllung eines
meiner größten Träume wäre. Ich weiß, dass der von
mir gewählte Weg schwer ist, aber ich bin der Meinung, dass ich es schon schaffen werde, weil ich
mir ein Ziel gesteckt habe und ich mich hartnäckig
und geduldig an seine Realisierung machen werde.
Aber eine Sache macht mir Bedenken, und zwar,
dass ich mich mit dem Tod meiner Patienten nicht
werde abfinden können, und ich mich selbst dafür
verantwortlich machen werde, dass ich nicht mehr
für sie tun konnte. Man sagt, dass Ärzte psychisch
stabil sein sollten. Ich denke, dass ich das bin, aber
ich weiß nicht in welchem Maße. Ich hoffe, dass
ich mich werde zusammenreißen können, wenn es
in der Zukunft zu einer solchen Situation kommen
sollte. Ich werde mich nicht unterkriegen lassen und
weiterhin kranken Kindern helfen können.
Chciałabym zostać lekarzem,
dokładniej onkologiem i hematologiem dziecięcym. Jest to
lekarz, który zajmuje się zwalczaniem nowotworów i badaniem krwi u dzieci. Wybrałam
taką specjalizację, ponieważ bardzo lubię dzieci
i pragnę im pomagać. Zostanie takim lekarzem w
przyszłości, to byłoby spełnienie jednego z moich
największych marzeń. Wiem, że droga wybrana
przeze mnie jest trudna, ale jestem zdania, że dam
radę, gdyż postawiłam sobie cel i będę dążyć do jego
zrealizowania uparcie i cierpliwie. Ale mam pewną
obawę, mianowicie, że nie będę umiała pogodzić
się ze śmiercią jednego z moich pacjentów i będę
obwiniać się o to, że nie mogłam zrobić dla niego
więcej. Mówią, że lekarze powinni być silni psychicznie, myślę, że i ja jestem, ale nie wiem na ile. Mam
nadzieję, że jeśli w przyszłości wydarzy się taka sytuacja, to wezmę się w garść, nie poddam się i będę
dalej mogła pomagać chorym dzieciom.
Aleksandra „Ola“ Budzicz, 15 Jahre, Zgorzelec
Aleksandra „Ola“ Budzicz, 15 lat, Zgorzelec
7
Poznajemy zawody
Einblick in die Berufswelt
Jak pracuje cukiernik? W jakim zawodzie potrzeba szczególnej odporności psychicznej? Co polski
kucharz robi w klasztorze St. Marienthal w Ostritz?
Podczas czterodniowego warsztatu redakcyjnego
nasze autorki i autorzy przeprowadzali dla Was wywiady z różnymi osobami. Życzymy dużo radości
przy czytaniu poniższych sylwetek zawodowych.
Wie arbeitet ein Konditor? In welchem Beruf braucht
man besonders viele Nerven? Was macht ein polnischer Koch im Kloster St. Marienthal in Ostritz? Unsere Autorinnen und Autoren waren während ihres
viertägigen Redaktionsworkshops unterwegs und
haben für Euch Interviews mit verschiedenen Menschen geführt. Viel Spaß beim Lesen der folgenden
Berufsporträts.
(Nie)codzienny zawód
Ein (nicht) alltäglicher Beruf
Tanatopraktor nie jest wymarzonym zawodem dla
każdego. W tej pracy trzeba być silnym psychicznie. Pani Schüller jest z
wykształcenia handlowcem,
ale nie było to dla niej dobre zajęcie, ponieważ musiała
często siedzieć za kasą. Kiedy pani Schüller była mała,
przyglądała się często swoim
rodzicom przy pracy, którzy z
zawodu też byli tanatopraktorami.
Kiedy była starsza też
zdecydowała się zdobyć ten
zawód. Pracuje trzy go-dziny dziennie, trzy razy w tygodniu. Prowadzi filię w
Ostritz. W siedzibie firmy, w Görlitz, pracują jej trzej
koledzy i szef. 59-latka jest odpowiedzialna za przygotowanie kaplicy i odpowiedni ubiór zmarłego. Pani
Schüller zajmuje się biurem, w którym organizuje
przebieg uroczystości. Lubi swój zawód, ponieważ
ma kontakt z ludźmi, a niesienie pomocy sprawia jej
przyjemność.
Bestatter ist nicht der Traumberuf eines jeden. In
diesem Job muss man psychisch belastbar sein.
Frau Schüller ist gelernte
Bürokauffrau, aber das war
nicht das Richtige für sie, da
sie hinter der Kasse saß. Als
Frau Schüller ein Kind war,
schaute sie oft bei ihren Eltern zu, die auch von Beruf
Bestatter waren. Als sie älter
war, entschied sie sich den
Beruf ihrer Eltern auszuüben.
Als Filialleiterin in Ostritz
arbeitet sie drei Stunden am
Tag und das dreimal in der
Woche. Sitz der Firma ist Görlitz, wo auch ihr Chef
und ihre drei Kollegen arbeiten. Die 59-jährige ist
zuständig für das Vorbereiten der Bestattungsfeier
und die festliche Kleidung des Verstorbenen. Zuvor spricht Frau Schüller mit den Angehörigen oder
Freunden, um alles gut zu organisieren. Sie mag ihren Beruf sehr, weil sie viel mit Menschen zu tun hat
und es ihr Freude bereitet den Angehörigen und den
Freunden zu Helfen.
Siggi, Adrian
Siggi, Adrian
8
Oczy, zegary i zadowoleni klienci
Augen, Uhren und zufriedene Kunden
„Kontakt z ludźmi jest dla mnie
ważny“ mówi Frank Schwertner. Pracuje on w Ostritz
jako optyk, mistrz soczewek
kontaktowych i zegarmistrz.
Naprawa uszkodzeń mechanicznych, produkcja sprzętów optycznych, to dla niego
prościzna.
Nie ma współpracowników,
jest sam sobie szefem,
prowadzi
własny
zakład.
40-letni Łużyczanin naprawia zegarki i produkuje soczewki kontaktowe. Okulary też nie są dla niego
żadnym problemem, ponieważ z wykształcenia
jest technikiem optykiem i zegarmistrzem. Pan
Schwertner kocha swój zawód nade wszystko i nigdy by z niego nie zrezygnował. Kiedy jego
klienci są niezadowoleni, on również jest niezadowolony.
Siggi, Adrian
„Viel Kontakt mit Menschen
ist mir wichtig”, so Frank
Schwertner. Er arbeitet in
Ostritz als Augenoptiker, Kontaktlinsenmeister und Uhrmacher. Mechanische Schäden
beheben, Sehhilfen herstellen,
das ist für ihn nur ein Klacks.
Er hat keine Mitarbeiter, denn
er ist selbstständig, führt sein
eigenes Unternehmen. Der
40-jährige Lausitzer repariert
Uhren und fertigt Kontaktlinsen an. Auch Brillen sind für
ihn kein Problem, denn er ist ausgebildeter Augentechniker und Uhrmachermeister. Schwertner liebt
seinen Beruf über alles und würde ihn niemals aufgeben. Wenn seine Kunden unzufrieden sind, ist er
es auch.
Jeden sklep, wiele zadań
Ein Laden, viele Aufgaben
„Kiedy nasi klienci są szczęśliwi, też jesteśmy
szczęśliwi.“ To jest motto Danieli Hänsel. Prowa-dzi
ona kiosk i obsługuje swoich klientów uprzejmie i
miło. Do tego w jej sklepie znajduje się poczta. Ma
jedną współpracowniczkę,
a sama jest szefową. Ich
zadaniem jest sprzedaż
artykułów
biurowych.
Najważniejszym za-daniem
pani Hänsel jest prowadzenie księgowości. Kobiety samodzielnie robią dekoracje
i wykonują usługi pocztowe.
Lubi swój zawód, ponieważ
przyjemność sprawia jej
kontakt z ludźmi. Jednak uważa, że długie godziny pracy są wyczerpujące. 47-latka jest z
wykształcenia handlowcem. Swój sklep otwiera o godz. 7.00 i zamyka o godz. 18.00.
„Wenn unsere Kunden glücklich sind, sind wir es
auch.“ Das ist das Motto von Daniela Hänsel. Sie hat
einen Lottoladen und bedient ihre Kunden freundlich und höflich. Dazu ist in
ihrem Laden auch noch eine
Post. Sie ist die Chefin und
hat eine Mitarbeiterin. Deren
Aufgabe ist es, Schreibwaren
zu verkaufen. Frau Hänsels
wichtigste Aufgabe ist die
Buchhaltung zu führen. Die
beiden Frauen machen alles selbst, so beispielsweise
Dekorieren und Postdienste.
Sie mag ihren Beruf, weil sie
Spaß daran hat, mit Menschen in Kontakt zu stehen. Allerdings findet sie die
langen Arbeitszeiten sehr anstrengend. Die 47-ährige ist gelernte Bürokauffrau. Ihren Laden öffnet sie
um 7.00 Uhr und schließt um 18.00 Uhr.
Siggi, Adrian
Siggi, Adrian
Siggi, Adrian
9
Cukiernik z pasją
Konditor mit Leidenschaft
Klaus Schreiber jest właścicielem
cukierni w Ostritz. Wszystkie
wyroby cukiernicze produkuje ręcznie. W 1966 r. zdał egzamin mistrzowski, a w roku 1975
założył własną firmę Giersch.
Z wykształcenia jest kelnerem,
ale dzięki żonie odkrył pasję
cukierniczą.
67-latek szybko przyzwyczaił się
do niekorzystnych godzin pracy. Zajmuje się dekorowaniem
tortów, produkcją słodyczy i wypiekaniem bułek.
Poza tym, jako szef, troszczy się o czteroosobową
załogę firmy. Na jego codzienność składają się:
kreatywność, urozmaicenie oraz fantazja, czego
odzwierciedleniem są jego misterne torty. W tym
zawodzie ważna jest odporność na obciążenia fizyczne. Wystarczy Realschule (szkoła średnia bez matury) oraz orzeczenie
lekarskie.
Cukiernik
radzi uczniom: „Idźcie do Izby Rzemieślniczej! Tam możecie
uzyskać fachową poradę.“ Ponieważ w
tym zawodzie zarobki są małe, niewielu
młodych ludzi chce
zostać cukiernikiem.
Właściciel jest szczególnie dumny ze swojego menu w trzech językach:
niemieckim, polskim i czeskim. Chce nim przyciągnąć klientów z krajów sąsiednich.
Klaus Schreiber ist Inhaber einer
Konditorei in Ostritz. Er stellt alle
seine Backwaren handwerklich
her. 1966 beendete er seine Meisterprüfung und gründete schließlich 1975 sein Geschäft Giersch.
Ursprünglich war er Kellner, doch
durch seine Frau entdeckte er
seine Liebe zu Backwaren.
An die ungünstigen Arbeitszeiten
hat sich der 67-jährige schnell
gewöhnt. Sein Tag besteht aus
Torten verzieren, Süßwaren herstellen und Brötchen backen. Außerdem kümmert er sich als Chef
um den vierköpfigen Geschäftsbetrieb. Kreativität, Abwechslung und Fantasie bestimmen seinen
Tagesablauf, was sich in seinen kunstvollen Torten
widerspiegelt. Man muss auch ein paar Voraussetzungen mitbringen, wie beispielsweise körperliche
Belastbarkeit, einen Realschulabschluss und ein
gesundheitliches Gutachten. Schülern rät der Konditor: „Geht zur Handwerkskammer! Dort bekommt
Ihr eine fachgerechte Beratung.“ Da man in diesem
Beruf nur wenig Gehalt bekommt, wollen viele Jugendliche keine Ausbildung mehr in diesem Bereich
machen. Besonders stolz ist er auf seine dreisprachige Speisekarte, in Deutsch, Polnisch und Tschechisch. Damit möchte er besonders die Nachbarn
anlocken.
Andrea, Elisabeth, Mateusz
Artykuły zmieniamy w gazetę
Ostatni dzień warsztatów redakcyjnych zapowiadał
się niezwykle interesująco. Po 3 dniach wytężonej
pracy dziennikarskiej w końcu zobaczyliśmy jak
nasze artykułu zmieniają się w gazetę, a było to w
Graphische Werkstätten Zittau GmbH – w firmie,
która zajmuje się drukowaniem książek, gazet, plakatów i ulotek. Dzięki wizycie w drukarni
obserwowaliśmy jak nasze artykuły i zdjęcia stają
się gazetą. Współpracowaliśmy z panią Lydią
Krußig grafikiem, która pomogła nam wybrać kolory
i układ gazety. Poprosiliśmy o kolory żywe i wesołe,
gdyż naszymi czytelnikami są przede wszystkim
uczniowie i uczennice.
Pani Förster, prezes firmy GWZ, oprowadziła nas
10
Andrea, Elisabeth, Mateusz
po hali produkcyjnej. Zobaczyliśmy jaką drogę
przechodzi plik z komputera aby stać się gotowym
wydrukowanym produktem. Zaskoczyła nas ilość i
rozmiary maszyn. Nikt z nas nie spodziewał się, że
maszyna drukująca gazety jest wielkości całego pokoju. Po takim oprowadzaniu byliśmy pewni, że to co
napisaliśmy zamieni się w prawdziwą, profesjonalną
gazetę. Efekty właśnie trzymacie w rękach. Mamy
nadzieję, że to co stworzyliśmy spodoba się Wam!
Kluski śląskie dla sióstr zakonnych
Schlesische Klöße für die Ordensschwestern
Klasztor St. Marienthal na
Dolnym Śląsku w Niemczech.
Właściwie każdy powinien znać
kluski śląskie. Okazuje się, że
byłyby one nieznane zakonnicom z Ostritz, gdyby nie 25-letni polski kucharz Mateusz Rybitwa. Pokazał on siostrom
smak tej pysznej potrawy.
Mateusz Rybitwa jest kucharzem w klasztorze St. Marienthal w Ostritz. Miłą niespodzianką dla Polaków jest wiadomość, że siostry
znają i zachwalają polską kuchnię. Mateusz sam
wymyśla menu i przyrządza śniadania, kolacje, czasem obiady. Brak pomocników w niczym mu nie
przeszkadza, wręcz przeciwnie. Jest zadowolony, że
może w ciszy, spokoju i koncentracji przygotowywać
swoje potrawy.
Dlaczego Polak podjął pracę w Niemczech? Okazało
się, że przyjechał tu z powodu lepszych warunków
pracy i dobrej płacy. Zadowolony jest również z
tego, że każdą wolną chwilę może poświęcić rodzinie. Kucharz, wraz z żoną i dzieckiem, mieszka na
terenie St. Marienthal.
Praca w klasztorze nie jest jego pierwszą pracą za
granicą. Kiedy tu przyjechał miał nikłą znajomość
języka. Wciąż uczy się niemieckiego. Teraz więcej
potrafi zrozumieć, ale nie wszystko powiedzieć.
Lecz to nie przeszkadza mu w gotowaniu. Jego jedzenie zawsze jest chwalone i wydawane na czas.
Kocha swoją pracę i ma nadzieję, że przez wiele lat
będzie ją jeszcze wykonywał.
Ola, Ola, Josef
Unsere Artikel verwandeln sich in eine
Zeitung
Kloster Marienthal in Niederschlesien, Landkreis Görlitz.
Eigentlich sollte sie hier jeder kennen, die Schlesischen
Klöße. Eigentlich. Doch ohne
polnischen Koch Mateusz
Rybitwa, würden die Zisterziensierinnen von Ostritz bis
heute nicht in den Genuss dieser Leckerei gekommen sein.
Der 25-jährige ist Koch im Kloster St. Marienthal. Seine
Landsleute wird es freuen, zu hören, dass die Klosterschwestern die polnische Küche in den Himmel loben.
Rybitwa denkt sich selbst die Menüs aus und richtet
Frühstück, Abendessen und manchmal auch das
Mittagessen. Es stört ihn überhaupt nicht, dass niemand ihm dabei hilft. Im Gegenteil. Er ist zufrieden,
dass er seine Speisen inmitten von Stille, mit viel
Ruhe und Konzentration zubereiten kann.
Warum arbeitet ein Pole in Deutschland? Der junge
Koch ist wegen der besseren Arbeitsbedingungen
und des höheren Gehalts hergekommen. Einen weiteren Pluspunkt stellt die Tatsache dar, dass er jeden
freien Augenblick seiner Familie widmen kann. Rybitwa wohnt gemeinsam mit Frau und Kind auf dem
Klostergelände.
Seine Arbeit hier war aber nicht die erste, die er
in Deutschland ausgeübt hat. Als er das erste Mal
nach Deutschland kam, hatte er so gut wie gar keine Sprachkenntnisse. Jetzt kann er schon viel mehr
verstehen, aber nicht immer alles sagen, was er
möchte. Er lernt immer noch die ganze Zeit Deutsch.
Das stört ihn aber nicht beim Kochen. Sein Essen
wird immer gelobt und rechtzeitig ausgegeben. Er
liebt seinen Beruf und hofft, dass er ihn noch viele
Jahre lang wird ausüben können.
Ola, Ola, Josef
Der letzte Tag unseres Redaktionsworkshops versprach ganz interessant zu werden. Nach drei Tagen
harter journalistischer Arbeit konnten wir nun in den
Graphischen Werkstätten Zittau GmbH miterleben,
wie sich unsere Artikel in eine Zeitung verwandelten. Diese Firma druckt unter anderem Bücher,
Zeitungen, Plakate und Flugblätter. Vor Ort half uns
die Mediengestalterin Lydia Krußig dabei, unsere
Artikel zu einem Zeitungslayout zusammenzufügen.
Wir sagten ihr, dass die Zielgruppe der Zeitung vor
allem Schüler/-innen sind und die Farben eher fröhlich sein sollten.
Frau Förster, die Geschäftsführerin der GWZ, führte
uns durch die Produktionshalle. So konnten wir mit-
erleben, welchen Weg eine Druckdatei vom Computer nimmt, um am Ende als fertiges Produkt in
den Versand zu gehen. Wir waren vor allem von der
Anzahl und der Größe der Maschinen beeindruckt.
Keine von uns hätte gedacht, dass eine Maschine
für den Zeitungsdruck so groß ist, wie ein ganzer
Raum. Nach dieser kleinen Werksführung waren wir
davon überzeugt, dass unsere Texte hier gut aufgehoben sind und sich in eine echte, professionelle
Zeitung verwandeln werden. Ja und das Ergebnis,
das haltet Ihr gerade in den Händen! Wir hoffen,
dass Euch unsere Zeitung gefallt!
11
Różne drogi bycia aptekarzem
Apothekerin auf Umwegen
„Także kończąc Realschule (szkoła średnia bez matury) można zostać Kimś“, mówi Christine Kleß,
asystentka farmaceutycznotechniczna w aptece w Ostritz.
Z zaangażowaniem pracuje tam
od sześciu lat. Pochodzi z Löbau i chciała zostać bankowcem, ale dzięki przyjaciółce
mogła odbyć praktykę w aptece. Od tego czasu kocha swoją
pracę. Co prawda w aptece aktualnie nie pracuje żaden młody
człowiek, ale podczas ferii
można w każdym momencie
podjąć tam pracę dorywczą.
25-latce w wykonywanym zawodzie szczególnie
podobają się rozmowy z klientami, pomoc w przygotowywaniu receptur medycznych oraz zakup i
sprzedaż leków. Nie może też narzekać na zarobki.
Z zadowoleniem stwierdza, że znalazła swój wymarzony zawód.
„Auch mit Realschulabschluss kann man etwas
werden“, so Christine Kleß, pharmazeutisch-technische Assistentin der Apotheke in Ostritz. Seit sechs Jahren
arbeitet sie dort mit viel Engagement. Ursprünglich wollte
die Löbauerin Bankkauffrau
werden, aber durch eine Freundin, bekam sie ein Praktikum
in der Apotheke. Seitdem liebt
sie den Job. Jugendliche haben sie in dem Betrieb gerade
keine, aber man kann dort jederzeit in den Ferien arbeiten
gehen. Der 25-jährigen gefällt
an ihrem Beruf besonders die Kommunikation mit
den Kunden und das Mithelfen beim Anreichern von
Rezepturen sowie der Ein- und Verkauf von Medikamenten. Über die Vergütung kann sie auch nicht klagen. Zufrieden stellt sie fest, dass sie ihren Traumjob
gefunden hat.
Andrea, Elisabeth, Mateusz
Andrea, Elisabeth, Mateusz
Impressum
Herausgeber/Wydawca:
Internationales Begegnungszentrum St. Marienthal
PONTES-Agentur
„Karriere ohne Grenzen - Kariera bez Granic“
St. Marienthal 10
02899 Ostritz
Tel.: +49 (0) 35823 77 252
Fax: +49 (0) 35823 77 250
Email: [email protected]
Internet: www.pontes-pontes.eu
Autor/-innen/Autorzy:
Adrian Rama, Aleksandra „Ola“ Bartczak, Aleksandra „Ola“
Budzicz, Andrea Müller, Elisabeth Nicke, Josef Moser, Mateusz
Markucki, Sigried „Siggi“ Eder
Redaktion und Übersetzung/Redakcja i tłumaczenie:
Olaf Matthei-Socha, Karolina Larek-Drewniak, Marta Anna Trzeciak
1. Auflage/nakład: 800 Exemplare/egzemplarzy
Alle Bilder stammen, wenn nicht anders angegeben, von den
Autor/-innen. Abdruck und Vervielfältigung von Texten und Bildern dieser Zeitung nur mit ausdrücklicher Genehmigung des
Herausgebers./Wszystkie zdjęcia zostały wykonane przez autorki/autorów. Przedruk oraz powielanie tekstów i zdjęć opublikowanych na łamach tej gazety tylko z wyraźnym pozwoleniem
wydawcy.
Entstanden im Rahmen von „Karriere ohne Grenzen/Kariera
bez Granic“, einem Projekt der PONTES-Agentur am Internationalen Begegnungszentrum St. Marienthal (D) und der Niederschlesischen Handwerkskammer in Wrocław (PL).
Gazeta powstała w ramach projektu „Karriere ohne Grenzen/Kariera bez Granic” agencji PONTES-Agentur w
Międzynarodowym centrum spotkań St. Marienthal (Niemcy) i
Dolnośląskiej Izby Rzemieślniczej we Wrocławiu (Polska).
www.pontes-pontes.eu/karriereohnegrenzen
www.karierabezgranic.pl
Layout und Druck/Układ graficzny i druk
Graphische Werkstätten Zittau GmbH
Das Projekt wird über das „Operationelle Programm der grenzüberschreitenden Zusammenarbeit Freistaat Sachsen – Republik Polen 2007-2013“ gefördert./Projekt
współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Współpracy Transgranicznej Polska – Saksonia 20072013.
12