WIERZĘ W BOGA, KTÓRY JEST (1)

ROK WIARY - SPOTKANIE BIBLIJNE, październik 2012
__________________________________________________________________________________
WIERZĘ W BOGA, KTÓRY JEST (1)
TEKST BIBLIJNY
Księga Rodzaju 12, 1-3; 18, 1-10
Pan rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci
ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię:
staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą, a tym,
którzy tobie będą złorzeczyli, i ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały
błogosławieństwo ludy całej ziemi».
Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w
najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzech ludzi naprzeciw siebie.
Ujrzawszy ich podążył od wejścia do namiotu na ich spotkanie. A oddawszy im pokłon do ziemi,
rzekł: «O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi! Przyniosę trochę
wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod>drzewami. Ja zaś pójdę
wziąć nieco chleba, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi
waszego». A oni mu rzekli: «Uczyń tak, jak powiedziałeś».
Abraham poszedł więc spiesznie do namiotu Sary i rzekł: «Prędko zaczyń ciasto z trzech miar
najczystszej mąki i zrób podpłomyki». Potem Abraham podążył do trzody i wybrawszy tłuste i
piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził. Po czym, wziąwszy twaróg, mleko i
przyrządzone cielę, postawił przed nimi, a gdy oni jedli, stał przed nimi pod drzewem.
Zapytali go: «Gdzie jest twoja żona, Sara?» - Odpowiedział im: «W tym oto namiocie». Rzekł
mu [jeden z nich]: «O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała
wtedy syna». Sara przysłuchiwała się u wejścia do namiotu, [które było tuż] za Abrahamem.
ROZWAŻANIE: Powołanie Abrahama
Z kart Biblii dowiadujemy się, że ojciec Abrahama, Terach, mieszkał w Ur chaldejskim, w
Mezopotamii, miał 3 synów, jeden z nich zmarł młodo i z dwoma pozostałymi, z ich żonami i synem
zmarłego, Lotem, chciał przenieść się do kraju Kanaan, ale po drodze zatrzymał się w Charanie i tam
zmarł. Biblia mówi nam jeszcze, że życie Abrahama było dostatnie, a odkrycia archeologiczne
pozwalają sądzić, że było także dobrze zorganizowane. Z tego źródła wiemy również, że wychowywał
się i poruszał w świecie, w którym czczono wiele bóstw, i które z pewnością czcił jeszcze jego ojciec.
Jeden z apokryfów mówi nawet, że zajmował się wyrabianiem figurek, które je wyobrażały.
I oto do Abrahama Bóg skierował wezwanie: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do
kraju, który ci ukażę...” i dał mu obietnicę: „Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił
i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem”. Wezwanie dotyczyło tego, co Abraham
posiadał - ojczyznę, dom rodzinny, bezpieczeństwo i zapewniony byt; obietnica tego, czego mu
brakowało - nie miał potomstwa i nadziei na nie. Wezwanie było niezwykle trudne, wymagało
zostawienia wszystkiego, co miał. Obietnica była pociągająca, ale jednocześnie jeszcze trudniejsza do
__________________________________________________________________________________
Krajowe Duszpasterstwo Młodzieży - www.kdm.org.pl
ROK WIARY - SPOTKANIE BIBLIJNE, październik 2012
__________________________________________________________________________________
przyjęcia: do jakiego kraju posyła go Bóg, jak może powstać wielki naród z człowieka, którego żona
jest bezpłodna?
Abraham nie zna odpowiedzi na te pytania, ale wyrusza z Charanu. Wiele czasu upłynie od tego
momentu do kolejnego spotkania z Bogiem pod dębami Mamre. Abraham i Sara będą już wtedy w
takim wieku, że spełnienie obietnicy potomstwa po ludzku stanie się niemożliwe. Kiedy Bóg po raz
kolejny ponawia swą obietnicę przemawiając przez trzech pielgrzymów, Sara reaguje śmiechem. Tyle
razy już ponawiał obietnice, ale jej nie spełniał. Abraham kiedyś podobnie zareagował. To był bardzo
ludzki odruch, ale jednocześnie w obecności Boga Abraham zdobywał się zawsze na to, by Mu na
nowo zaufać. Święty Paweł napisze o nim, że był człowiekiem, który „wbrew nadziei uwierzył nadziei”
(Rz 4, 18).
Skąd brał odwagę do podejmowania ryzykownych decyzji, skąd miał siły, by cierpliwie czekać, kiedy
spełnienie obietnic Boga odwlekało się w nieskończoność?
Bóg objawił się mu jako Ktoś nieskończenie życzliwy - przedstawiając się obiecał swe
błogosławieństwo: „Będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię”. Abraham zrozumiał, że
błogosławieństwo Boże nie jest magicznym sposobem na rozwiązanie problemów ludzkiego życia, nie
ma nic wspólnego z tym, czego oczekiwano od mezopotamskich bożków. Zrozumiał, że
błogosławieństwo Boże jest darem, który niesie dobro i że to dobro nie odnosi się tylko do świata
materialnego (rodzina Abrahama już wcześniej posiadała wielkie bogactwa). Dobro zawarte w Bożym
błogosławieństwie, to sens, to szansa na głębsze rozumienie otaczającej rzeczywistości, na
uchwycenie tego, „co jest mądrością rzeczy mądrych, co jest pięknością rzeczy pięknych i dlaczego
jest dobre to, co jest dobre” (Tadeusz Żychiewicz, „Stare Przymierze”, Znak 1986, str. 93).
Bardziej niż obietnica, pociągnął Abrahama Ten, kto się za nią krył - jedyny Bóg. Abraham zachwycił
się Nim, posłuchał Go i zaryzykował. Zaufał Bogu dlatego, że jest Bogiem, że jest. Wprawdzie czasem
wątpił i uciekał się do ludzkiej zapobiegliwości, to jego pokorne zaufanie przetrwało próby, a w końcu
i tę najcięższą, kiedy okazało się, że ma oddać swego jedynego syna Izaaka. Dlatego ludzie wierzący w
Jednego Boga uważają Abrahama za swojego ojca. Abraham zapoczątkował wielką pielgrzymkę
wiary, która trwa do dzisiaj. Kiedy mówię: „Wierzę w Boga” i wiem, co mówię, staję się jej
uczestnikiem.
PYTANIA DO REFLEKSJI
Czy mojej wiary w Boga nie uzależniam od spełnienia przez Niego moich warunków: „zaufam Tobie,
jeżeli...”? Jakie to warunki? Co powinienem porzucić, żeby Bóg zajął rzeczywiście całkowicie
wyjątkowe miejsce w moim życiu?
__________________________________________________________________________________
Krajowe Duszpasterstwo Młodzieży - www.kdm.org.pl