eFOLDER ARCHITEKTURA SKALNA

HALINA RUTYNA (ur. I964)
Absolwentka Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej na kierunku Architektura i Urbanistyka (1991). Od
wieku młodzieńczego amatorsko zajmuje
się fotografią i od 30. lat należy do Szczecińskiego Towarzystwa Fotograficznego –
– grupy kilkudziesięciu osób, które łączy zamiłowanie do fotografii i organizowanie wystaw i plenerów. W 1979 jako jedyna kobieta spośród stu kandydatów zdawała na
renomowaną Fotografikę FAMU w Pradze
(Wydział Filmowy i Telewizyjny Akademii
Muzycznej) i równocześnie na Architekturę
w Szczecinie. Ostatecznie wybrała studia
architektoniczne w Szczecinie.
Doktor nauk technicznych na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach.
Obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską
w zakresie współczesnej architektury sakralnej (2002). Wcześniej podjęła pracę naukowo-dydaktyczną na Politechnice Szczecińskiej (obecnie Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie) w
Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego, początkowo na stanowisku asystenta, a następnie – adiunkta, w Zakładzie Teorii Historii Architektury i Konserwacji
Zabytków (1992-2010). Od 1992 roku prowadzi praktykę projektową. Jest autorką kilkunastu publikacji naukowych i dwóch monografii naukowych dotyczących architektury, w tym habilitacyjnej: “Dzieje kościoła św.
Jakuba Apostoła w Szczecinie. Symbolika
i znaczenie jego architektury” (2008).
ARCHITEKTURA
SKALNA
wystawa fotografii
HALINY RUTYNY
23.04. - I2.05.20 I0 r.
W 2008 roku, w Galerii Architektów Forma,
prezentowała wystawę fotograficzną zatytułowaną: “Piękno ukryte w świątyni”.
GALERIA ARCHITEKTÓW FORMA
pod patronatem Muzeum Narodowego w Szczecinie,
ZUT, WBiA, 7I-2I0 Szczecin, ul. Żołnierska 50
ABU SIMBEL (Nubia – Egipt)
MYRA (Turcja)
Wystawa fotograficzna „ARCHITEKTURA
SKALNA” prezentuje wybrane ujęcia tajemniczych miejsc, pochodzące z wypraw autorki na KRETĘ, do EGIPTU, JORDANII
oraz TURCJI.
Co łączy tak odległe w czasie i przestrzeni
miejsca? Architekturę w ogóle, a zwłaszcza
architekturę skał, można nazwać wielką
księgą cywilizacji. Od wielu tysięcy lat była,
i jest do dziś, wybitnym dziełem ludzkości i
zarazem olbrzymią księgą zabytków, w której nie tylko każdy symbol, ale też każda
ludzka myśl ma własną stronicę, na której
wyraźnie zapisana została kompozycja oryginalnej budowli połączona z walorami wybranego krajobrazu. Są takie miejsca na
świecie, gdzie chętnie wykorzystywano naturalne ukształtowanie terenu i miejscowy
materiał, by przy niewielkim wysiłku inwestycyjnym uzyskać przestrzeń kultową, miejsce zamieszkania lub miejsce pochówku.
Stąd możemy mówić o ARCHITEKTURZE
SKAŁ. Stanowi ona symbiozę twórczości
ludzkiej i twórczości natury, gdzie pierwsza
z nich z ogromnym poszanowaniem, wręcz
z ukłonem w stronę już istniejącego dzieła
Stwórcy, wpisuje nowe elementy w delikatnie przetworzone i uzupełnione naturalne
środowisko jako ludzką kreację.
JAKA JEST ARCHITEKTURA SKAŁ?
PETRA (Jordania)
Piękna i tajemnicza, zaskakująca i monumentalna – to cechy wielu budowli wykutych lub wydrążonych w litej skale. Powstawały na przestrzeni wieków począwszy od
neolitu (np. komory grobowe) i trwają do
dziś. Wysoki artyzm i monumentalną skalę
architektury uzyskały skalne świątynie w
starożytnym Egipcie (świątynia grobowa
królowej Hatszepsut w Deir el Bahari, grobowce w Dolinie Królów, dwie świątynie
Ramzesa II w Abu Simbel). Liczne obiekty
powstały w starożytności na terenach Azji
Mniejszej, dawnej Anatolii (dzisiejszej Turcji), na Półwyspie Synaj i w Jordanii. Spośród wielu takich oryginalnych zabytków
wyróżnia się zespół skalnego miasta w Petrze. Także średniowieczne kościoły, kaplice
i klasztory, powstałe na terenie Kapadocji,
reprezentują najwspanialsze obiekty, ‘wydrążone’ w tufach wulkanicznych, świadczą
o podtrzymywaniu tradycji architektury skał.
Funkcjonują one jako skalne nekropolie,
skalne miasta, skalne wnętrza, groty, tarasy
i płaskowyże, świątynie – góry.
Zatrzymane w kadrach miejsca wypełnione
skalną architekturą informują nas – projektantów i odbiorców przestrzeni – o głębokiej tęsknocie współczesnego człowieka za
architekturą naturalną, monumentalną, surową w swoim wyrazie, tajemniczą…
Wystawa pt. „ARCHITEKTURA SKALNA”
ma pomóc zrozumieć związek architektury
z wnętrzem Ziemi, który sięga czasów prehistorycznych. W pierwszej erze ludzkości,
kiedy rolę naturalnej architektury odgrywały
groty, ten związek stale się pogłębiał, dając
początek zespołom architektonicznym niezwykłej urody, a powstającym często w niezwykle trudnych warunkach i jakby na przekór prawom natury. Są one doskonałym
dowodem na długowieczną tradycję architektoniczną i ludzkie odwieczne tęsknoty za
bliskością przyrody, i zarazem wyrazem
podstawowego niepokoju człowieka, by żyć
w symbiozie, w harmonijnym związku z otaczającym środowiskiem.
Na zakończenie pojawia się pytanie o ‘geografię’ podjętej tematyki wystawy? Zainteresowania autorki wybiegają ku stykowi
trzech kontynentów ‘Starego Świata’: Europy, Azji i Afryki. Obszary te od kilku tysiącleci
połączone są więzami historycznymi, kulturowymi i gospodarczymi, ale przede wszystkim region śródziemnomorski stanowi kolebkę najstarszych cywilizacji, trzech wielkich religii monoteistycznych oraz historii architektury, która jest jedną z głównych pasji
autorki. Był on miejscem narodzin wielu
prądów umysłowych i właśnie stąd na cały
świat promieniowały nowe osiągnięcia w
sztuce i technice. Jest to niezwykle pasjonujący obszar, skrywający ‘w głębi ziemi’
wiele ukrytych skarbów i tajemnic…
dr inż. arch. Halina Rutyna
HERIAPOLIS (Turcja)
HERIAPOLIS (Turcja)
MYRA (Turcja)
GÖREME (Turcja)
PETRA (Jordania)