Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was

Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was

BRAT
1.
Nie smuæcie siê,
bo Ja zawsze bêdê
przy was...
(Objawienia
w Gietrzwa³dzie
- 8 wrzeœnia 1877 r.)
Parafia
Parafia B³.
B³. W³adys³awa
W³adys³awa
...abyœcie byli zgodni i by nie by³o wœród was roz³amów;
byœcie byli jednego ducha i jednej myœli. (1 Kor 1,10)
Rok XI – Nr 10 (123)
ISSN 1644-4434
PaŸdziernik 2007
Objawienie w Gietrzwa³dzie – Opracowanie graficzne: Kazimierz Sadowski
2.
Bêdziesz mi³owa³ Pana, Boga swego…
Mo¿na by powiedzieæ, ¿e to
jedno wystarczy, aby prowadziæ
¿ycie, które podoba siê Bogu.
Ktoœ mo¿e siê sprzeciwi, ¿e
przecie¿ mamy Dziesiêæ Przykazañ Bo¿ych, a nawet Jezus,
zapytany o najwa¿niejsze przykazanie, wymieni³ dwa przykazania mi³oœci – Boga i bliŸniego.
Jednak nie ma mi³oœci bliŸniego bez mi³oœci do
Boga i nie ma prawdziwego wype³niania Dziesiêciorga Przykazañ bez tej mi³oœci. Co wiêcej, nie ma nawet
mi³oœci do Boga bez Jego mi³oœci do ka¿dego z nas.
Bowiem to On jest Ÿród³em mi³oœci, sam¹ Mi³oœci¹.
Gdyby Bóg pierwszy nas nie umi³owa³, w ¿aden sposób nie potrafilibyœmy Go pokochaæ.
W tym przejawia siê mi³oœæ, ¿e nie my umi³owaliœmy
Boga, ale ¿e On sam nas umi³owa³ (1 J 4,10).
Zarazem jednak skoro Bóg pierwszy pokocha³
ka¿dego z nas, to nie mamy wymówki, ¿e nie umiemy kochaæ. Mi³oœæ, któr¹ On nas obdarza i wlewa
w nasze serca, daje nam zdolnoœæ do kochania – zarówno samego Boga, jak i drugiego cz³owieka. Staje
siê ona w ten sposób zadaniem ka¿dego chrzeœcijanina. Mamy je realizowaæ na co dzieñ, czerpi¹c z mocy
Ducha Œwiêtego. Œw. Jan zachêca do czynnej mi³oœci:
Dzieci, nie mi³ujmy s³owem i jêzykiem, ale czynem
i prawd¹ (1 J 3,18). Okazuje siê wiêc, i¿ mi³oœæ do
bliŸniego to decyzja œwiadczenia mu dobra bez oczekiwania czegoœ w zamian. Widaæ wyraŸnie, ¿e nikt
nie jest zdolny do takiej mi³oœci przez ca³y czas i wobec wszystkich, których spotyka na swej drodze, je¿eli
wczeœniej nie doœwiadczy mi³oœci Boga. Jednak, doznawszy Bo¿ej mi³oœci, nie mo¿emy nie dzieliæ siê ni¹
z innymi. Taka jest po prostu jej natura.
Jednoczeœnie nasza mi³oœæ do innych ludzi staje siê
sprawdzianem autentycznoœci naszej mi³oœci do Boga.
Po tym poznaliœmy mi³oœæ, ¿e On odda³ za nas swoje
¿ycie. My tak¿e winniœmy oddaæ ¿ycie za braci. Jeœliby
ktoœ posiada³ na œwiecie maj¹tek i widzia³, ¿e brat jego
cierpi niedostatek, a zamkn¹³ przed nim swe serce, jak
mo¿e trwaæ w nim mi³oœæ Boga? (1 J 3,16-17).
Mi³oœæ zawsze wi¹¿e siê z odpowiedzialnoœci¹ – nie
tylko za w³asne postêpowanie, ale tak¿e za drugiego
cz³owieka, za jego dobro, jego rozwój, jego drogê ku
Bogu. Oczywiœcie, zakres tej odpowiedzialnoœci zale¿y
od rodzaju wiêzi z tym cz³owiekiem – inna jest odpowiedzialnoœæ rodziców za dzieci, inna ma³¿onków czy narzeczonych za siebie nawzajem, a jeszcze inna za przypadkowo spotkanego cz³owieka. Jednak zawsze, kiedy
kogoœ spotykamy na swojej drodze ¿ycia, naszym zadaniem jest wyjœæ do niego z mi³oœci¹ – okazaæ mu swoj¹
troskê i œwiadczyæ o mi³oœci Boga do niego. A jest tak
dlatego, ¿e Myœmy poznali i uwierzyli mi³oœci, jak¹ Bóg
ma ku nam (1 J 4,16a).
Bóg jest mi³oœci¹ i dlatego stworzy³ nas z ogromn¹
potrzeb¹, ale zarazem zdolnoœci¹ do kochania. Bez mi³oœci ¿ycie nie ma sensu. Bez mi³oœci nasze „dobre”
czyny nie maj¹ wartoœci. Bez mi³oœci nie mo¿emy podobaæ siê Bogu (zob. 1 Kor 13,1-3).
Kto trwa w mi³oœci, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim
(1 J 4,16b).
Spis treœci
O mocy
ró¿añca
mo¿na pisaæ
wiele – jednak
to ka¿dy osobiœcie
musi siê o niej
przekonaæ.
Spróbuj mo¿e ju¿
dziœ porozmawiaæ
z Maryj¹ trzymaj¹c w rêku ró¿aniec.
Ja spróbowa³em i wiem, ¿e radoœci
i pokoju, jakie daje mi ta modlitwa,
nie da mi ¿aden cz³owiek.
E. Czerwiñska – Bêdziesz mi³owa³ Pana, Boga swego… 2
Kardyna³ Albino Luciani (papie¿ Jan Pawe³ I) –
Mój Ró¿aniec ................................................................. 3
Kardyna³ Karol Wojty³a – Ja zawsze bêdê przy was ........ 4
O. Krystian Zdzis³aw Olszewski OFM –
B³. W³adys³aw z Gielniowa – Patron Warszawy,
Patron Polski i Litwy. .................................................... 6
Otwieram drzwi –
M³odzie¿owa Krucjata Ró¿añcowa .............................. 8
Braciszek – Chore ksiê¿niczki ......................................... 9
Andrzej G¹sowski – Unikalny kraj – Etiopia .................. 10
Zrozumieæ znaki .............................................................. 12
O. Krystian Zdzis³aw Olszewski OFM –
Uroczystoœci ku czci b³. W³adys³awa z Gielniowa
w Warszawie ................................................................ 13
Pra³at Zdzis³aw Peszkowski nie ¿yje .............................. 13
Kronika parafialna ........................................................... 14
Od naszego mola ksi¹¿kowego ......................................15
W naszej parafii ............................................................... 16
*
Modlitwa Koœcio³a Powszechnego
Kardyna³ Albino Luciani (papie¿ Jan Pawe³ I)
*
3.
Ró¿aniec modlitw¹ powtórzeñ?
Ojciec Charles de Foucauld rzek³:
„Mi³oœæ wyra¿a siê kilkoma tylko s³owami, zawsze tymi
samymi, wci¹¿ powtarzanymi”. Raz widzia³em w poci¹gu
kobietê, która u³o¿y³a swe dziecko do snu na pó³ce na baga¿
Gdybym tak na jakimœ spotkaniu katolików poprosi³
(we W³oszech s¹ to siatki nad siedzeniami). Gdy ma³y siê
ich, ¿eby pokazali, co maj¹ w kieszeni, co bym zobaczy³?
obudzi³, spojrza³ w dó³ na sw¹ matkê, pilnuj¹c¹ go. PowieJakieœ grzebyki, okulary, szminki, portfele, zapalniczki
dzia³ do niej: „Mamo”. Odpowiedzia³a: „Kochanie”, i przez
i inne mniej lub bardziej wartoœciowe przedmioty...
d³u¿szy czas dialog pomiêdzy nimi nie zmienia³ siê. „Mamo”
W domu wielkiego pisarza Manzoniego, w Mediolanie,
z góry, „Kochanie” z do³u. Inne s³owa nie by³y potrzebne.
wisia³ zawsze nad ³ó¿kiem jego ró¿aniec – pisarz mia³
A Biblia? Jest to z pewnoœci¹ quid summum, lecz nie
zwyczaj odmawiania go.
wszyscy
s¹ przygotowani czy maj¹ czas j¹ czytaæ. Nawet ci,
Wielki kompozytor Christoph Willibald von Gluck podktórzy j¹ czytaj¹, powinni potem, w niektórych sytuacjach –
czas przyjêæ na dworze w Wiedniu zazwyczaj odchodzi³ na
w podró¿y, na ulicy, czy gdy zajdzie szczególna potrzeba –
parê chwil na bok, by pomodliæ siê na ró¿añcu.
rozmawiaæ z Matk¹ Bo¿¹ – jeœli siê wierzy, ¿e jest nam Ona
Œwiêta Bernadetta zapewnia³a, ¿e gdy pojawi³a siê przed
Matk¹ i Siostr¹. W gruncie rzeczy tajemnice ró¿añca, gdy
ni¹ Matka Bo¿a, mia³a przy sobie ró¿aniec. Zapyta³a, czy
siê je rozwa¿y, przemyœli, zastanowi, s¹ niczym innym jak
Bernadetta ma go te¿ ze sob¹, prosz¹c o jego odmawianie.
w³aœnie Bibli¹, sam¹ esencj¹ Biblii.
Dlaczego podajê te wszystkie przyk³ady ludzi odmaCzy ró¿aniec jest nudny? To zale¿y. Z drugiej strony
wiaj¹cych ró¿aniec?
mo¿e byæ modlitw¹ pe³n¹ radoœci i szczêœcia. Gdy ktoœ wie,
Poniewa¿ niektórzy kwestionuj¹ jego znaczenie. Mówi¹:
jak to zrobiæ, ró¿aniec mo¿na zamieniæ w spojrzenie na
jest to modlitwa przes¹dna, infantylna, niegodna doros³ego
Maryjê, coraz to g³êbsze, w miarê posuwania siê naprzód
katolika. Lub te¿ s¹dz¹, ¿e jest automatyczna, zredukowana
kolejnych modlitw.
do pobie¿nego powtarzania „ZdroOdmawiaj¹c ró¿aniec, oddajemy wszystkie nasze radoW koñcu jest refrewaœ Maryjo”, monotonna i nudna.
nem wprost z serca,
Lub te¿ twierdz¹, ¿e to pozosta³oœæ œci i smutki – ca³e nasze ¿ycie – Maryi. Gdy zwracamy siê
a powtarzanie go –
z przesz³oœci – dziœ lepiej czytaæ do Niej z ufnoœci¹, mo¿emy byæ pewni, ¿e Ona wstawia siê
to dla duszy s³odki
Bibliê. Ró¿aniec i Biblia to podob- za nami u Swego Syna – Jezusa.
œpiew.
no tak, jak plewy i wyborna m¹ka.
Czy ró¿aniec jest zubo¿on¹ modlitw¹? A co w takim
Chcia³bym siê z tym wszystkim nie zgodziæ, dziel¹c siê kilrazie ma byæ modlitw¹ bogat¹? Ró¿aniec to procesja „Ojkoma impresjami duszpasterskimi.
cze nasz” – modlitwy, której nauczy³ nas Jezus; „Zdrowaœ”
Oto pierwsza: spraw¹ naczeln¹ nie jest kryzys ró¿añ– pozdrowienia, jakie Bóg skierowa³ do Przenajœwiêtszej
ca, lecz kryzys modlitwy w ogóle. Ludzie s¹ dziœ zajêci
Panny za poœrednictwem anio³a; „Chwa³a” – pochwa³y
sprawami materialnymi; niewiele myœl¹ o duszy. Poza
Trójcy Przenajœwiêtszej. A czy mo¿e wolelibyœcie raczej
tym nasz¹ egzystencjê atakuje ha³as. Zbyt du¿ym trudem
rozwa¿ania teologiczne? To by³oby jednak nieodpowiedjest znalezienie paru minut na ¿ycie wewnêtrzne, na dulnie dla ludzi ubogich, starych, pokornych i prostych.
cis sermonicinatio, czyli czu³¹ rozmowê z Bogiem. Co za
Ró¿aniec wyra¿a wiarê bez fa³szywych komplikacji,
szkoda!
wykrêtów, nadmiaru s³ów; pomaga poddaæ siê woli Bo¿ej
Juan Donoso Cortes powiedzia³: „le siê dzieje ze œwiai nauczyæ siê, jak przyjmowaæ cierpienie. Bóg pos³uguje
tem, bo jest w nim wiêcej bitew ni¿ modlitw”.
siê teologami, lecz by rozdaæ sw¹ ³askê, pos³uguje siê
Rozwija siê Liturgia Wspólnoty (co z pewnoœci¹ jest
przede wszystkim ma³oœci¹ pokornych i tych, którzy podwielkim b³ogos³awieñstwem), lecz to nie wystarczy; podaj¹ siê Jego woli.
trzebna jest te¿ osobista rozmowa z Bogiem.
Nale¿y poczyniæ jeszcze jedn¹ uwagê. Pierwsz¹ szko³¹
Ludzie przesadzaj¹, gdy mówi¹ o „doros³ych chrzeœcipobo¿noœci i ducha religijnego dla dzieci powinna byæ rojanach” w modlitwie. Osobiœcie, gdy rozmawiam sam
dzina. Religijne nauczanie rodziców jest – jak powiedzia³
z Bogiem lub z Maryj¹, wolê siê czuæ dzieckiem ani¿eli
Pawe³ VI – subtelne, autorytatywne i niezast¹pione. Subdoros³ym; znika infu³a, piuska i pierœcieñ. Wysy³am na
telne ze wzglêdu na permisywny i sekularystyczny klimat,
wakacje doros³ego biskupa z jego dostojn¹ powag¹ i autojaki nas otacza; autorytatywne, gdy¿ jest to czêœæ misji darytetem nale¿nym temu stanowisku! I oddajê siê tej sponnej rodzicom przez Boga; niezast¹pione, poniewa¿ w³atanicznej czu³oœci, jak¹ ma dziecko dla mamy i taty.
œnie w tym m³odym wieku formuj¹ siê sk³onnoœci i nawyByæ wobec Boga choæ przez pó³ godziny takim, jakim
ki do pobo¿noœci religijnej.
jestem w rzeczywistoœci, z moimi niedostatkami i z tym,
Ró¿aniec (...) odmawiany wieczorem przez rodziców
co we mnie najlepsze; pozwoliæ, by z g³êbi mej istoty wywraz z dzieæmi, jest form¹ liturgii rodzinnej. Francuski pisz³o dziecko, jakim kiedyœ by³em, chc¹ce œmiaæ siê, szczesarz katolicki Louis Veuillot wyzna³, ¿e jego powrót do
biotaæ, kochaæ Pana, i czuj¹ce potrzebê p³aczu, by mu
Boga zacz¹³ siê w momencie, gdy ujrza³, jak pewna rzymwreszcie okazano zmi³owanie – to wszystko pomaga mi w
ska rodzina z wiar¹ odmawia³a ró¿aniec.
modlitwie. Ró¿aniec, modlitwa prosta i ³atwa, pomaga mi
Ks. JÓZEF ORCHOWSKI „Maryja Szko³¹ Ró¿añca”;
znów byæ dzieckiem i wcale siê tego nie wstydzê.
Wydawnictwo Diecezjalne Sandomierz 2002
PrzejdŸmy do innych zastrze¿eñ.
Mój Ró¿aniec
4.
*
Homilia Kardyna³a Karola Wojty³y w Gietrzwa³dzie – 1977 r.
Kardyna³ Karol Wojty³a
Ja zawsze bêdê przy was
Wielokrotnie i na ró¿ne sposoby przemawia³ niegdyœ
Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych
dniach przemówi³ przez Syna (...) przez Niego te¿ stworzy³ wszechœwiat (Hbr 1,1-2).
Pragniemy bardzo podziêkowaæ Waszej Ekscelencji,
Biskupie Œwiêtego Koœcio³a Warmiñskiego, za to, ¿e gromadzisz w dniu dzisiejszym, w niedzielê po Narodzeniu
Bogarodzicy, lud Bo¿y Warmii i Mazur, a tak¿e pielgrzymów z ca³ej Polski i z zagranicy. Pragniemy podziêkowaæ,
¿e nas tutaj gromadzisz – biskupów polskich, na stulecie
wydarzeñ, które mia³y miejsce tutaj, w Gietrzwa³dzie, na
Warmii.
Zosta³y wypowiedziane s³owa. Te s³owa wypowiedzia³a objawiaj¹ca siê Pani Nieba i Ziemi. Wypowiedzia³a je
dzieciom. Wypowiedzia³a w jêzyku ojczystym tych dzieci
– po polsku. Sta³o siê to przed stu laty. (...)
Jest to dla nas stulecie ogromnie cenne i dzieñ ogromnie wymowny, kiedy mo¿emy powróciæ do tamtych wydarzeñ, do tamtych postaci i do tamtych s³ów, które wypowiedzia³a Matka S³owa Wcielonego. Tymi s³owami ¿y³a
Warmia, lud Bo¿y tutejszej ziemi. Tymi s³owami ¿y³a Polska, znajduj¹ca siê wówczas pod rozbiorami, podzielona
pomiêdzy Rosjê, Prusy i Austriê. Tymi s³owami, wypowiedzianymi w polskim jêzyku do polskich dziewcz¹t na
Warmii, ¿y³a Polska – Koœció³ i Ojczyzna – znajduj¹c w
nich to macierzyñskie zapewnienie, które s³usznie tutaj
umieœciliœcie na oczach wszystkich: Nie smuæcie siê, bo ja
zawsze bêdê przy was.
Te s³owa maj¹ swój kontekst historyczny. Zosta³y wypowiedziane wówczas, kiedy w zaborze niemieckim rozszala³
siê pod rz¹dami Bismarcka tzw. Kulturkampf. Rozpoczêto
walkê z Koœcio³em katolickim wszêdzie, a na ziemiach zabranych Polsce rozpoczêto walkê z Koœcio³em i z polskoœci¹ równoczeœnie. (...) proste s³owa – wypowiedziane przez
Matkê Bo¿¹ do warmiñskich dzieci – wzbudzi³y ogromny
niepokój wœród administracji zaborczej. Organa policyjne
œledzi³y wszystkie przejawy odnowy ¿ycia religijnego, ¿ycia katolickiego – i zarazem polskiego – i o tych przejawach
raportowa³y w³adzom zwierzchnim. (...) Analizuj¹c te wydarzenia sprzed stu lat, mo¿na powiedzieæ, ¿e Maryja na
tym miejscu upomnia³a siê o prawa cz³owieka i prawa narodu. Upomnia³a siê w imieniu swojego Syna Ta, która jest
Matk¹ wszystkich ludzi i wszystkich narodów, ale w szczególny sposób s¹ Jej bliscy ci, którzy s¹ uciskani, przeœladowani. W szczególny sposób s¹ Jej zawsze bliscy ci, którzy
swoje pielgrzymowanie dokonuj¹ wœród p³aczu, ³ez i dŸwigaj¹ krzy¿ na swoich barkach. I dlatego te¿ ca³e stulecie lud
Warmii, a wraz z nim ca³y naród Polski, zw³aszcza od czasu, kiedy te ziemie znalaz³y siê znowu w obrêbie naszego
pañstwa, dziêkuje Matce Bo¿ej Gietrzwa³dzkiej za Jej proste, macierzyñskie s³owa. Za wszystko, co powiedzia³a. Za
to, ¿e powiedzia³a w ojczystym jêzyku; za to, ¿e podnios³a
*
na duchu, ¿e przypomnia³a ró¿aniec, ¿e doda³a nadziei, pomog³a przetrwaæ, ¿e wypomnia³a te wady, które przeszkadzaj¹ nam w utrzymaniu ludzkiej godnoœci i w obronie praw
narodu. Dzisiaj, po stu latach, za to wszystko raz jeszcze
chcemy podziêkowaæ Matce Bo¿ej – Pani Gietrzwa³dzkiej
w imieniu nie tylko Warmii i Mazur, Koœcio³a warmiñskiego, ale ca³ego Koœcio³a na polskiej ziemi; w imieniu wszystkich Polaków i imieniu Koœcio³a wszystkich ludzi. Bo tutaj,
na tym miejscu okaza³a siê Bogarodzica Matk¹ nasz¹, Matk¹ ludzi, w szczególny sposób Matk¹ Warmii i Matk¹ Ojczyzny naszej.
Zosta³o wypowiedziane s³owo. To s³owo proste, wypowiedziane ustami Matki, by³o dalekim echem S³owa, które
sta³o siê Cia³em, to Przedwieczne S³owo by³o jak gdyby
u korzenia wszystkich ludzkich s³ów; natchnê³o ca³¹ ludzk¹ kulturê.
O tym na pewno nie myœleli organizatorzy Kulturkampfu. Nie myœleli, ¿e u korzenia prawdziwej ludzkiej
kultury, która zawsze jest tworzona ludzkim s³owem, stanê³o S³owo Bo¿e. Sta³ siê cz³owiekiem Syn Bo¿y. Swoim
Aposto³om, ¿egnaj¹c siê z nimi po zmartwychwstaniu, powiedzia³: IdŸcie na ca³y œwiat, nauczajcie wszystkie narody, tzn. S³owo Bo¿e przyoblekajcie w Cia³o, aby wesz³o do
innych jêzyków i kultur, a¿eby te ludzkie kultury, te ludzkie jêzyki mia³y swój pe³ny wymiar: wymiar Bo¿ej prawdy, wymiar mi³oœci, sprawiedliwoœci, wolnoœci. ¯eby te
ludzkie kultury kszta³towa³y cz³owieka, utworzonego na
obraz i podobieñstwo Boga; cz³owieka, który ma swoje
sumienie, który ¿yje prawd¹ i do niej d¹¿y; który chce
kszta³towaæ swoje ¿ycie i wspó³¿ycie wedle zasad sprawiedliwoœci i mi³oœci.
IdŸcie na ca³y œwiat, nauczajcie wszystkie narody. Jak
leg³o to odwieczne S³owo Bo¿e u podstaw tworzenia tylu
jêzyków i kultury tej ziemi, tak leg³o ono od tysi¹ca lat
u korzenia, stanê³o u fundamentów wielkiej budowli dziejowej, któr¹ sta³a siê nasza, tysi¹c lat temu ochrzczona, Ojczyzna – Polska. Kszta³towa³a siê kultura polska w ci¹gu
ca³ego tysi¹clecia z tych odwiecznych Ÿróde³: prawdy,
wolnoœci, mi³oœci. Kszta³towa³a siê przez s³owo, S³owo
Przedwieczne, które sta³o siê Cia³em. Rodzi³a siê tak¿e
szczególna mi³oœæ i czeœæ dla Tej, która Bogu Przedwiecznemu, Wspó³istotnemu Bogu Ojcu, da³a to ¿ycie. Ca³a nasza dziejowa tradycja, ca³a nasza kultura jest ducha chrzeœcijañskiego i dlatego jest tak g³êboko ludzka; dlatego zawsze odznacza³a siê wra¿liwoœci¹ na wszystkie ludzkie
wartoœci, bo wszystkie one zakorzenione w ciele S³owa
Wcielonego, w tajemnicy Jego Wcielenia; wszystkie one
s¹ niejako oblane na Krzy¿u, Jego Krwi¹ Odkupione. Ca³y
cz³owiek jest odkupiony i wszystkie ludzkie sprawy, i ca³a
ludzka twórczoœæ, i ca³a ludzka kultura jest odkupiona. Za
prawdê zap³aci³ szczodrze Bóg sam, Bóg Syn – S³owo
Przedwieczne, za to dziedzictwo, które da³ Mu Ojciec,
czyni¹c Go Dziedzicem wszystkiego i oddaj¹c Mu wieki
i pokolenia, a¿eby w nich trwa³.
Tê prawdê o polskiej kulturze, o jej korzeniach, o jej
genealogii, o prawach jej rozwoju trzeba nam uœwiadamiaæ sobie, kiedy przypominamy stulecie Objawieñ Matki
Bo¿ej w Gietrzwa³dzie. Wtedy bowiem, przemawiaj¹c
*
Homilia Kardyna³a Karola Wojty³y w Gietrzwa³dzie – 1977 r.
*
5.
polskim jêzykiem do polskich dzieci, Maryja ujê³a siê za
Prawdziwa kultura narodu tworzy siê z tego, co myœli
dziedzictwem chrzeœcijañskim ca³ej polskiej kultury. Pocz³owiek, co czuje cz³owiek, czym ¿yje cz³owiek, co wytwierdza³a w swych macierzyñskich ustach polskie s³owo.
znaje cz³owiek. A nie jest i nie mo¿e byæ tylko produktem
A s³owo ludzkie, s³owo polskie jest tym szczególnym twopomyœlanym odgórnie, narzuconym spo³eczeñstwu, tak
rzywem ¿ycia i kultury cz³owieka, ¿ycia kultury narodu. I
jak gdyby to by³o jego kultur¹, a ni¹ nie jest albo nie jest w
za to, co wyrazi³a przez tych kilka prostych s³ów w naszym
pe³ni. I dlatego te¿ tê sprawê kultury chrzeœcijañskiej w
jêzyku, wówczas, kiedy tutaj na tej ziemi szala³ KulturPolsce wspó³czesnej my, obchodz¹cy dzisiaj setn¹ rocznikampf, pragniemy w szczególny sposób Pani Gietrzwa³dzcê Gietrzwa³dzkich Objawieñ Matki Bo¿ej na tej prastarej
kiej podziêkowaæ.
polskiej ziemi, musimy rozwa¿yæ z ca³¹ powag¹ i z ca³¹
Trzeba pamiêtaæ, ¿e kultura ka¿dego pokolenia tworzy
odpowiedzialnoœci¹. Nie mo¿emy bowiem zgodziæ siê na
siê wedle g³êbokich praw ludzkiej duszy, umys³u, woli, serto, a¿eby nas pozbawiano tego, do czego mamy prawo.
ca. Nie mo¿na jej tworzyæ sztucznie, w oderwaniu od tego,
Czy¿ to nie jest dziwne, ¿e w polskim radiu czy telewizji
co myœli cz³owiek, czym ¿yje cz³owiek, nie mo¿na tak¿e jej
nie mo¿e siê odezwaæ g³os kap³ana, sprawuj¹cego Najtworzyæ wbrew Bogu, w którego wierzy cz³owiek, którego
œwiêtsz¹ Ofiarê, chocia¿by dla ludzi chorych, którzy inawyznaje cz³owiek, którym ¿yje cz³owiek. Nie mo¿na twoczej nie mog¹ w niej uczestniczyæ.
rzyæ kultury wbrew Bogu, bo siê j¹ tworzy wbrew cz³owieNie chcemy tutaj czyniæ ¿adnych aluzji wobec tego, co
kowi. Nie mo¿na te¿ mówiæ, ¿e jest jakakolwiek baza w ¿ysiê dzia³o przed stu laty i w imiê czego to siê dzia³o, ale
ciu i w dziejach narodu, w której Bóg by³by nieobecny.
stawiamy tê sprawê zupe³nie od podstaw, jako nasz¹ w³aPrzecie¿ Bóg, staj¹c siê cz³owiekiem, stworzy³ szczególne
sn¹ sprawê, sprawê polskiego narodu. Stawiamy j¹ wobec
prawo obywatelstwa Boga w cz³owieku, w rodzinie ludzTej, któr¹ naród polski nazywa sw¹ Królow¹ i przez ca³e
kiej, w stuleciach i pokoleniach, w narodach i ludach; szczestulecia naby³ g³êbokiego przekonania, ¿e Ona istotnie mu
gólne prawo obecnoœci Boga. Nie przychodzi ta treœæ, ta
nie tylko króluje, ale nade wszystko matkuje.
prawda kultury ludzkiej – która wype³niona Jest Bogiem,
Oto uroczystoœæ Narodzenia Matki Bo¿ej, któr¹ dzisiaj
która kszta³tuje siê poprzez religiê – spoza cz³owieka. Nie
zewnêtrznie obchodzimy, tutaj w Gietrzwa³dzie. Z tych
jest sztucznie skonstruowan¹ nadbudow¹. Wynika z cz³ostron odzywa siê to wo³anie, które liturgia brewiarzowa nam
wieka. A nade wszystko wyco roku przypomina. „Twonika z Chrystusa, Boga
Ró¿aniec jest zatem modlitw¹ zawierzenia, która kieje Narodzenie, BogarodziCz³owieka, z Chrystusa, któ- ruje nas przez Maryjê do Jezusa. Odmówienie ca³ej czêco Maryjo, rzuci³o wspary siê wcieli³ z woli Ojca po- œci ró¿añca trwa 25 minut... To jedyne 25 minut z 1440 –
nia³e œwiat³o na wszystkie
przez pos³annictwo swoich które otrzymujemy od Boga ka¿dego dnia!
koœcio³y”.
Aposto³ów, i poprzez poDziêkujemy wiêc Jej za
s³annictwo swego Koœcio³a. Wcieli³ siê w ludy i narody ze
to Narodzenie. Dziêkujemy Trójcy Przenajœwiêtszej za to, ¿e
swoj¹ prawd¹, ze swoj¹ mi³oœci¹. W te wszystkie ludy i nasiê narodzi³a. Ta, Która wyda³a na œwiat Syna – S³owo Przedrody wnosi³ i wci¹¿ wnosi prawo obywatelstwa Boga w ich
wieczne, naszego Zbawiciela i Odkupiciela, Króla dziejów
¿yciu, a zw³aszcza w ich kulturze. I dlatego nie mo¿na siê
œwiata. Dziêkujemy za to Narodzenie w tylu koœcio³ach na
zgodziæ z takim widzeniem rzeczywistoœci Polski, a zw³aszca³ym œwiecie, a w szczególnoœci w tych koœcio³ach na ziemi
cza z takim widzeniem polskiej kultury, w którym chrzeœcipolskiej. Dziêkujemy za to, ¿e w tylu koœcio³ach na ziemi
jañstwo by³oby tylko jakimœ marginesem, w którym stanopolskiej, poczynaj¹c od Jasnej Góry, w ci¹gu tego stulecia
wi³oby tylko tolerowane getto, dopuszczane do niektórych
i w ci¹gu szeœciu stuleci, i w ci¹gu dziesiêciu stuleci stale
ludzi, do tych, którzy ju¿ inaczej nie mog¹. Nie mo¿na siê
by³a z nami jako Matka i troszczy³a siê o nas jak Matka.
na to zgodziæ, a¿eby taka by³a pozycja kultury chrzeœcijañTroszczy³a siê o cz³owieka, troszczy³a siê o naród. (...)
skiej w naszej wspó³czesnej OjczyŸnie.
Prosimy, a¿eby Matka Bo¿a, która wtedy powiedzia³a
Nie mo¿na te¿ przyj¹æ jakiegoœ monopolu kulturalnego,
do dzieci polskich: Nie smuæcie siê. Ja zawsze bêdê przy
który wynika z zupe³nie innych za³o¿eñ, gdzie nieobecny
was, dalej dotrzymywa³a tego s³owa, dalej wype³nia³a tê
jest nie tylko Bóg i Chrystus, ale tak¿e i cz³owiek, który wieswoj¹ obietnicê (...)
rzy w Boga i wyznaje Chrystusa. A niestety, ocena ró¿nych
Prosimy, aby zawsze by³a przy nas wszystkich, przy
zjawisk ¿ycia kulturalnego naszej wspó³czesnoœci doprowaka¿dym z nas: przy biskupach i kap³anach, przy rodzicach,
dza nas do takich wniosków. Jest to wniosek przera¿aj¹cy,
m³odzie¿y, przy chorych, cierpi¹cych; przy wszystkich
jeœli sobie uœwiadomimy, ¿e w ca³ym urzêdowym dzia³aniu,
sprawuj¹cych w³adzê na naszej ziemi, ¿eby równie¿ by³a.
kulturalnym, oficjalnym, jesteœmy jakby nieobecni. Jakby
Przecie¿ to jest polska ziemia. Przecie¿ to jest Jej królew³aœciwoœci¹ polskiej duszy by³o nie chrzeœcijañstwo, ale
stwo. I dlatego wszystkich Jej zawierzamy.
laickoœæ, ale ateizm. Jakby ta rzeczywistoœæ: Bóg, Chrystus,
Ja zawsze bêdê przy was.
religia, Koœció³, nie by³a rzeczywistoœci¹ nasz¹. S³uchamy
Amen.
chocia¿by programów radiowych, ogl¹damy programy teleFragmenty kazania kard. Karola Wojty³y wyg³oszonewizyjne, œledzimy prasê i zauwa¿amy, ¿e tam my jesteœmy
go 11 wrzeœnia 1977 r., zaczerpniête z: Ks. Kazimierz
nieobecni, bo nieobecny jest Chrystus, bo wykreœlony jest
Brzozowski CRL, Stefan Budzyñski, Jan Korcz. SanktuBóg. I musimy pytaæ: w imiê jakiej zasady? Musimy pytaæ:
arium Maryjne w Gietrzwa³dzie – 125. rocznica objawieñ
w imiê czyjego prawa?
Najœwiêtszej Maryi Panny
6.
*
Nasz Patron
*
O. Krystian Zdzis³aw Olszewski OFM
B³. W³adys³aw z Gielniowa
– Patron Warszawy,
Cd. z nr 9/2007
Patron Polski i Litwy (2)
W dniu 2 marca 1627
roku, w koœciele bernardyñskim w Warszawie, rozpoczêto proces informacyjny. Akta
zosta³y przes³ane do Rzymu, zatwierdzi³ je w 1629 roku papie¿ Urban VIII. Listy do Rzymu wys³ali król August II,
prymas Stanis³aw Szembek, biskup p³ocki Andrzej Kostka
Za³uski, a tak¿e przed rokiem 1731 biskup poznañski Jan
Tar³y. W latach 1747-1750 trwa³ proces informacyjny, który
zakoñczy³ siê og³oszeniem W³adys³awa z Gielniowa b³ogos³awionym. By³o to 11 lutego 1750 roku, za pontyfikatu
papie¿a Benedykta XIV. Pierwsze oficjalne nabo¿eñstwo
na czeœæ b³ogos³awionego W³adys³awa celebrowa³ 3 sierpnia 1750 roku u œw. Anny kanonik warmiñski Accramboni.
Wkrótce po beatyfikacji, bo w dniu 19 sierpnia 1753 roku
W³adys³aw zosta³ og³oszony patronem Polski i Litwy.
Beatyfikacja wp³ynê³a pozytywnie na pracê duszpastersk¹ w koœciele bernardyñskim œw. Anny. Doroczne uroczystoœci odpustowe z oktaw¹ i 40-godzinnym nabo¿eñstwem
œci¹ga³y t³umy wiernych, daj¹c im okazjê do przyjmowania
sakramentów i s³uchania licznych kazañ, g³oszonych przez
bernardynów oraz ksiê¿y z innych koœcio³ów warszawskich. Kaplica b³ogos³awionego W³adys³awa otrzyma³a sta³ego penitencjarza, który by³ ci¹gle do dyspozycji czcicieli
b³ogos³awionego. Wyró¿nia³ siê o. Miko³aj Duniecki, kapelan sióstr bernardynek. Oprócz tego zosta³o powo³ane do
szerzenia kultu W³adys³awa tzw. bractwo furmañskie. Zorganizowane w 1765 roku na wzór cechu, otrzyma³o przywileje od samego króla Stanis³awa Augusta.
Starania bernardynów o kanonizacjê b³. W³adys³awa
w drugiej po³owie XVIII i w XIX wieku nie da³y pozytywnych rezultatów, poza trosk¹ o rozwój jego kultu w narodzie
polskim. Usprawiedliwienia takiego stanu rzeczy nale¿y
szukaæ przede wszystkim w przeszkodach zewnêtrznych
okresu porozbiorowego, polegaj¹cych na ograniczeniu
wolnoœci i likwidacji wspólnot bernardyñskich po upadku
powstania styczniowego w zaborze rosyjskim. Ostatnim zaœ
ciosem, którego skutek po dzieñ dzisiejszy jest widoczny,
by³a kasata klasztoru bernardyñskiego œw. Anny w nocy
z 15 na 16 listopada 1864 roku. Zakonników wywieziono
do klasztoru w Kole nad Wart¹ k. W³oc³awka. Pozosta³ tylko o. Dionizy Czaczkowski do 1875 roku. Dzisiaj w koœciele œw. Anny mo¿na ogl¹daæ tablicê z jego podobizn¹.
W roku 1905 koœció³ warszawski organizowa³ wielki
jubileusz 400 rocznicy œmierci b³. W³adys³awa. Za jubileusz ze strony ks. bp warszawskiego – Wincentego Popiel-Choœciaka by³ odpowiedzialny ks. Henryk Fiatowski,
rektor koœcio³a œw. Anny w Warszawie. Relacje z tych uroczystoœci zamieœci³ W³adys³aw Korotyñski w „Kurierze
warszawskim” nr 125 z dnia 7 maja 1905 roku. W 1921
roku rektorem tego koœcio³a by³ ks. pra³at Za³uskowski,
który wykazywa³ wielkie zainteresowanie tercjarstwem
franciszkañskim, które tutaj by³o najliczniejsze w Polsce
i nawi¹zywa³o do bogatej tradycji siêgaj¹cej 1455 roku.
Wiele razy relikwie b³. W³adys³awa by³y niesione
w procesjach ulicami miasta Warszawy, np. w 1920 roku,
gdzie przy nich modlono siê o wolnoœæ polskiego narodu
zagro¿on¹ wówczas ze strony bolszewików (Maciej
Gliñski, Dwa cuda nad Wis³¹. „Sanktuarium œw. Andrzeja
Boboli” nr 6/7 2006 s. 18).
W dniu 4 stycznia 1928 roku arcybiskup warszawski,
ks. abp Aleksander Kakowski, mianowa³ rektorem koœcio³a
œw. Anny ks. Edwarda Szwejnica i powo³a³ do ¿ycia duszpasterstwo akademickie. Jego nastêpc¹ zosta³ b³. Ks. Edward
Detkens. W okresie okupacji koœció³ œw. Anny zas³yn¹³ z corocznych grobów wielkanocnych wyra¿aj¹cych prze¿ycia
umêczonego narodu, a jednoczeœnie ukazuj¹cych œwiat³o nadziei i niezachwian¹ wiarê w ostateczne zwyciêstwo.
Po upadku Powstania Warszawskiego 18 paŸdziernika
1944 relikwie b³. W³adys³awa zosta³y wywiezione z Warszawy przez franciszkañskich zakonników (o. Jan Duklan
Michnar, o. Romuald Gustaw, o. Ludwik Krupa), z pozwolenia arcybiskupa warszawskiego Antoniego W³adys³awa
Szlagowskiego (1864-1956), do klasztoru w Piotrkowie
Trybunalskim. Do Warszawy wróci³y we wrzeœniu 1945
roku i tymczasowo zosta³y umieszczone w koœciele sióstr
wizytek. (O. Romuald Gustaw, bernardyn – Relikwie b³.
W³adys³awa uniknê³y profanacji w: „Tygodnik Powszechny” nr 42/1948). Relikwie te zosta³y w dniu 3 paŸdziernika
1948 roku w uroczystej procesji przeniesione do koœcio³a
œw. Anny. Przeniesienia dokona³ 4 marca 1946 roku Prymas
Polski metropolita warszawski August Kard. Hlond. By³o to
ostatnie Jego wyst¹pienie publiczne przed œmierci¹.
W dniu 25 wrzeœnia 1953 roku w koœciele œw. Anny
w Warszawie odby³a siê jak co roku uroczystoœæ ku czci
b³. W³adys³awa z Gielniowa, Patrona stolicy, z racji jego liturgicznego wspomnienia. Prymas odprawi³ Mszê Œwiêt¹,
w czasie której wyg³osi³ podnios³e kazanie. Wspomina o tej
uroczystoœci w Zapiskach wiêziennych pod dat¹ 25 wrzeœnia
1953 roku. Po nabo¿eñstwie Prymas wsiadaj¹c do auta powiedzia³: „Mówcie za mnie ró¿aniec”. Tej nocy zosta³ wywieziony z Warszawy do Rywa³du. Funkcjê rektora œwi¹tyni
spe³nia³ wtedy ks. Zbigniew Kamiñski. W dniu 10 sierpnia
1959 roku trumienka z relikwiami b³. W³adys³awa zosta³a
*
Nasz Patron
przez nieznanych sprawców skradziona z koœcio³a œw.
Anny. Przez dwa miesi¹ce odbywa³y siê nabo¿eñstwa przeb³agalne w koœciele œw. Anny, a w dniu 25 wrzeœnia tego
roku, w doroczn¹ uroczystoœæ Patrona Stolicy, odprawiono
nabo¿eñstwa ekspiacyjne. W dniu 24 wrzeœnia 1966 roku na
miejsce skradzionych relikwii zosta³ sprowadzony z Krakowa (z Wawelu) relikwiarz ze szcz¹tkami B³ogos³awionego,
ofiarowany w 1893 roku katedrze wawelskiej przez arcybiskupa warszawskiego Wincentego Choœciaka-Popiela. Rektorem œwi¹tyni œw. Anny w latach 1957–1966 by³ ks. pra³at
Mieczys³aw Jab³onka, a kazania tego roku g³osi³ o. Zbigniew Krzystek z klasztoru bernardynów w. Radomiu.
Nieco wczeœniej, w dniu 19 grudnia 1962 roku, na proœbê S³ugi Bo¿ego Prymasa Tysi¹clecia kardyna³a Stefana
Wyszyñskiego oraz mieszkañców Warszawy, papie¿, b³.
Jan XXIII, og³osi³ b³. W³adys³awa z Gielniowa g³ównym
Patronem Stolicy.
W roku 2000 zosta³a zakoñczona budowa nowego koœcio³a b³. W³adys³awa w Warszawie-Natolinie. W roku 2003
w tej parafii uroczystoœci ku czci b³. W³adys³awa celebrowa³ ks. kard. Józef Glemp Prymas Polski, a kazanie wyg³osi³ ks. bp Zygmunt Zimowski – ordynariusz radomski.
W roku 2004 (26 wrzeœnia) sumie odpustowej przewodniczy³ ks. kard. Józef Glemp Prymas Polski, a kazanie
wyg³osi³ ks. bp. Andrzej Dziêga z Sandomierza.
Uroczystoœci ku czci B³ogos³awionego s¹ obchodzone
25 wrzeœnia i u oo. bernardynów w Warszawie. Natomiast
w Gielniowie k. Opoczna w rodzinnej parafii W³adys³awa,
w niedzielê po œw. Mateuszu.
We wspólnotach bernardyñskich w ka¿dy poniedzia³ek
œpiewana jest taka antyfona do naszego Patrona:
Stolicy Patronie, do ciebie wo³amy:
GorliwoϾ wlej w serca polskiego narodu,
O radoœæ proœ Pana, ³askê pocieszenia
Dla Polski Ojczyzny, wszystkich udrêczonych.
Z niewoli s³aboœci w moc ducha Bo¿ego
ProwadŸ, W³adys³awie, wierny naród polski.
Misjonarzu Pana, s³awny kaznodziejo,
Opiekunie s³abych, mocy uciœnionych,
Niech twoja modlitwa da si³ê wytrwania
I niech nas umacnia w ¿yciowych zadaniach.
B³ogos³awiony W³adys³aw przet³umaczy³ z jêzyka ³aciñskiego na jêzyk polski i u³o¿y³ czêœæ Godzinek do Matki Bo¿ej. W zakonie œw. Franciszka o. Leonard Nogarol
z Werony przed rokiem 1476 u³o¿y³ Oficjum ku czci Bogurodzicy. Zatwierdzone zosta³y przez papie¿a Sykstusa IV.
Z tego Ÿród³a wywodz¹ siê teksty, które t³umaczy³ nasz b³ogos³awiony. U³o¿y³ równie¿ Godzinki do œw. Anny, œpiewane ju¿ w klasztorach bernardyñskich ok. 1480 roku przez
cz³onków bractwa œw. Anny, które za³o¿y³ nasz Patron.
Wed³ug relacji o. Fabiana Orzeszkowskiego (+1575)
istnia³y w XVI wieku dwa zbiory kazañ b³ogos³awionego
W³adys³awa w jêzyku polskim — niedzielne i œwi¹teczne.
Autorstwo b³. W³adys³awa z Gielniowa jest pewne co
do nastêpuj¹cych pieœni polskich: ¯o³tarz Jezusów (ok.
1488), zaczynaj¹ca siê od s³ów: Jezusa Judasz przeda³ za
pieni¹dze nêdzne...(adaptacja tekstu czeskiego), O Jezu
*
7.
Nazaretañski, o Królu ¯ydowski... (Jesus Nazaraenus, Rei
Judaeorum...antyfona contra paganos” – 1498) – czterowiersz do³¹czony do poprzedniego utworu, Pieœñ o koronce Panny Maryi (Kto chce Pannie Maryi s³u¿yæ...), której
autorstwo poœwiadczaj¹ akta beatyfikacyjne W³adys³awa
z lat 1632–1637, oraz pieœni: Zdrowaœ, Królowo wyborna,
bêd¹c¹ parafraz¹ ³aciñskiej antyfony Salve Regina, O Maryjo, kwiatku panieñski (koniec XV w.), O siedmiu s³owach Jezusa Chrystusa, a tak¿e pieœni-modlitwy: O Cia³o
Boga ¿ywego, Oratio ad S. Crucem, zaczynaj¹c¹ siê od
s³ów: „B¹dŸ pozdrowion, Krzy¿u œwiêty”, Pieœñ Ku piêtnastu œwiêtym pomocnikom (koniec XV w.), Pieœñ o nale¿ytym przestrzeganiu dziesiêciorga przykazañ Bo¿ych (2 po³.
XV w.), Anna niewiasta niep³odna...(De nativitatae Mariae), o Wniebowziêciu NMP Ju¿ siê anieli wesel¹ i Œwiadomoœæ Boga ¿ywego, Augustus kiedy królowa³... (De nativitatae Domini), Jasne Krystowo oblicze... (Coram Veronicae etigie), Jezu zbawicielu ludzki...
Najbardziej znane ³aciñskie utwory b³. W³adys³awa
to: autobiograficzny wiersz o w³asnym wst¹pieniu do zakonu zaczynaj¹cy siê od s³ów Anno Christi milleno quadrin sezin secundo... (po 1462), antyfona ku czci b³ogos³awionego Szymona z Lipnicy O nova lux Poloniae...
(po 1482), epitafium z okazji translacji tego¿ b³ogos³awionego Serve Dei Simon, tu Francisci proles...(1488),
rymowany spis kar pokutnych na u¿ytek spowiedników
Annis decem peniteat presbiter, si carne mat... (Taxate
penitencie metrice – ok.1500), wierszowana modlitwa
do œw. Brygidy – Oratio de beata Brigitta (Beatissima
Birgitta...), pieœñ na czas zarazy w Krakowie Contra pestem zaczynaj¹ca siê od s³ów: Imperatrix angelorum...,
obszerny poemat religijny Ad cantica canticorum verto
me, nam dulcor borom... oraz wiersze — o œw. Tomaszu
Apostole, o œw. Gawle, o stygmatach œw. Franciszka, na
Dzieñ Zaduszny i na Dzieñ Bo¿ego Narodzenia. Wiersz
O spustoszeniu Sambora (Inde lupus surgens cum Turcis
tot rapit agnos... — ok. 1498). Uwa¿a siê tak¿e b³ogos³awionego za twórcê: Sermones de Pasione Domini (ok.
1500). Nie zachowa³y siê: Sermones festivales, dominicales et de tempore, o których wspomina Fabian Orzeszkowski oraz Rythmi de sanctis per totum annum,
wzmiankowane przez Jana z Komorowa. Niew¹tpliwie
dalsze poszukiwania biblioteczne i dok³adne przebadanie
znanego ju¿ zasobu polskich pieœni oraz polsko-³aciñskich pieœni œredniowiecznych i szesnastowiecznych pozwol¹ w przysz³oœci przyznaæ b³ogos³awionemu W³adys³awowi z Gielniowa autorstwo niejednego utworu.
(prof. Wies³aw Wydra, O poetyckiej twórczoœci b³. W³adys³awa z Gielniowa i jej znaczeniu w: „Pielgrzym Kalwaryjski” nr 23/ 2005 s. 9).
Podczas VI Dnia Papieskiego
w niedzielê 14 paŸdziernika
kazania bêdzie g³osi³
ks. dr Kazimierz Pierzcha³a
8.
* Przyczó³ek nienajstarszych Czytelników *
Otwieram drzwi
M³odzie¿owa Krucjata
Ró¿añcowa
13 lutego 2005 roku, w wieku 97 lat zmar³a siostra
£ucja de Jesus Dos Santos, ostatnia z trojga tych, którym
w 1917 r. w Fatimie ukaza³a siê Matka Bo¿a.
13 lutego 2005 roku ostatecznie podjêliœmy d³ugo rozwa¿an¹ decyzjê, by nasza wspólna modlitwa ró¿añcowa w poznañskiej parafii œw. Wawrzyñca, wraz z modlitw¹ M³odzie¿owego Ko³a Ró¿añcowego, przerodzi³a siê w M³odzie¿ow¹
Krucjatê Ró¿añcow¹. Chcemy te¿, aby Siostra £ucja de Jesus Dos Santos oraz œw. Ojciec Pio byli patronami naszej
M³odzie¿owej Krucjaty Ró¿añcowej. Zachêcamy wszystkich, a zw³aszcza m³odzie¿, do wspólnej modlitwy ró¿añcowej, do konkretnego daru i ofiary. Chcemy podj¹æ trud wiernej modlitwy, by pozwoliæ Bogu przez Niepokalane rêce
Maryi zmieniaæ nasze serca. Uroczysty pocz¹tek M³odzie¿owej Krucjaty Ró¿añcowej mia³ miejsce w pi¹tek, 18 lutego 2005 roku podczas Mszy œwiêtej o godz. 19.00.
Œwiadectwo
— Modlimy siê w intencji Koœcio³a Œwiêtego, wszystkich
kap³anów, zakonników, sióstr zakonnych, wszystkich osób
konsekrowanych.
— Ogarniamy modlitw¹ m³odzie¿ z jej wszystkimi problemami, troskami, zw³aszcza uzale¿nion¹ od narkotyków,
nikotyny i alkoholu, seksu i jakichkolwiek uwik³añ, które
niszcz¹ mieszkanie Boga w nas.
— Ogarniamy modlitw¹ ca³y œwiat, prosz¹c o pokój.
— Modlimy siê za wszystkie ludzkie serca i zwracamy siê
do Niepokalanej Matki Koœcio³a, by po³¹czy³a je z Najœwiêtszym Sercem Swego Syna.
Jako cz³onkowie M³odzie¿owej Krucjaty Ró¿añcowej
postanawiamy codziennie odmawiaæ jedn¹ czêœæ ró¿añca
œwiêtego, a jeœli tylko czas i mo¿liwoœci pozwol¹, odmawiaæ tak¿e kolejne czêœci. Codziennie odmawiamy czêœæ
Ró¿añca o godz. 18.30, czyli pó³ godziny przed Msz¹ œw.
Modlimy siê w intencjach MKR, jak równie¿ w intencji tych
wszystkich, którzy podejmuj¹ modlitwê ró¿añcow¹. Ca³e
Dzie³o oddajemy Maryi, Niepokalanej Matce Koœcio³a.
W imieniu MKR – brat MIROS£AW MYSZKA SAC
katolickiej wspólnoty Hallelujah. Zacz¹³em poznawaæ
Szczêœæ Bo¿e! Mam na imiê Adam. Zacznê od tego, kim
ludzi ze wspólnoty i, mimo ¿e mój kolega zacz¹³ braæ
kiedyœ by³em i co kiedyœ robi³em. Od kiedy tylko pamiêtam
narkotyki, ja krok po kroku zbli¿a³em siê do Boga.
mojemu ¿yciu towarzyszy³y papierosy, alkohol, a póŸniej
Gdy przyjecha³em pierwszy raz w ¿yciu w maju 2004
narkotyki. A co siê wi¹¿e z tym, wiêzienie, które by³o konseroku na Jasn¹ Górê, by³em wolny od prawie wszystkich
kwencj¹ tego, ¿e potrzebowa³em non stop pieniêdzy na narna³ogów, pali³em jeszcze tylko papierosy. Jednak po wyjkotyki. Tak by³o przez prawie 20 lat. Ale ca³y czas by³a przy
œciu z kaplicy Cudownego Obrazu uwolni³em siê i od tego
mnie moja matka i wierzê, ¿e dziêki niej by³a przy mnie matuzale¿nienia.
ka Jezusa, bo ona, jak nikt inny, wie, co to jest cierpienie.
Wiem, ¿e teraz muszê dawaæ te¿ coœ od siebie. PierwMoje ¿ycie w uzale¿nieniu trwa³o bardzo d³ugo, ale
szym krokiem by³a Jasnogórska Rodzina Ró¿añcowa. Po
modlitwy mojej mamy i wstawiennictwo Matki Bo¿ej
œmierci papie¿a Jana Paw³a II znalaz³em ulotkê z wezwaprzynios³y nieoczekiwany skutek. Pewnego dnia zosta³em
niem do podjêcia duchowej adopcji dziecka poczêtego.
pobity i nieprzytomny z krwiakiem mózgu trafi³em do
By³o to podczas Apelu Jasnogórskiego we wroc³awskiej
szpitala. Gdy ju¿ nie by³o
Katedrze, gdzie modli³em
Ró¿aniec – z pozoru to zwyk³a modlitwa. Modlitwa
dla mnie szans, lekarz zasiê przed pogrzebem Ojca
proponowa³ mojej mamie, d³uga i nu¿¹ca. Tak jednak nie jest! Ró¿aniec to nie jest
Œwiêtego. Dzieñ po uroczyaby przyprowadzi³a ksiêdza zwyk³a modlitwa – to sposób na ¿ycie!
stoœciach pogrzebowych
z ostatnim namaszczeniem,
przyj¹³em sakrament bierza ca³a rodzina przysz³a siê po¿egnaæ. Ale nie umar³em, Pan
mowania. Wtedy te¿ postanowi³em podj¹æ duchow¹ adopBóg mia³ co do mnie inne plany. Wierzê, ¿e wtedy Bóg
cjê dziecka poczêtego. Wierzê, ¿e dziêki temu zobowi¹zamnie wyzwoli³ z wszelkich na³ogów. Po operacji trafi³em
niu spotka³o mnie wiele ³ask. Pozna³em dziewczynê, o któna salê, na której by³ pan, który s³ucha³ modlitw w Radiu
rej wczeœniej nawet nie mog³em marzyæ. Z tego wszystkieMaryja. Na pocz¹tku myœla³em, ¿e zwariujê. Ale nie miago zapomnia³em, ¿e modlitwê za poczête dziecko odmawia
³em wyjœcia. Chc¹c nie chc¹c, zacz¹³em ws³uchiwaæ siê
siê przez 9 miesiêcy, ja odmawiam j¹ w dalszym ci¹gu. Jest
w s³owa modlitw. Gdy wróci³em do domu, sam zacz¹³em
to ju¿ moje drugie zobowi¹zanie.
s³uchaæ Radia Maryja. Po dwóch miesi¹cach le¿enia w
Dziêki modlitwie duchowej adopcji klêkam i odmadomu nagle wsta³em z ³ó¿ka i zacz¹³em powoli uczyæ siê
wiam ró¿aniec nawet wtedy, gdy bardzo mi siê nie chce.
chodziæ. Myœla³em, ¿e to wszystko moja zas³uga. Zacz¹Czujê siê odpowiedzialny za to dziecko. Na pocz¹tku to,
³em znów piæ piwo, paliæ papierosy.
¿e bêdê musia³ odmawiaæ ró¿aniec ka¿dego dnia, przeraKumpel, którego spotka³em na grupie AN u ojców
¿a³o mnie. Teraz wiem, ¿e to ogromna ³aska.
Paulinów we Wroc³awiu, przyprowadzi³ mnie na msze
ADAM
Drogie dzieci!
Braciszek
Skoñczy³o siê kalendarzowe lato.
Na dworze robi siê coraz ch³odniej.
Coraz czêœciej pada deszcz i wieje zimny wiatr. Psia pogoda... W tak¹ pogodê trudno
jest nawet psa na dwór wygoniæ... A tu trzeba
rano wstawaæ i wêdrowaæ do szko³y. Brrr...
Brzydka pogoda – to i katarek, kaszelek, chrypka i jeszcze sto innych dolegliwoœci...
Koniec œwiata!
Tylko usi¹œæ (a w³aœciwie nie wychylaæ noska
z ³ó¿ka) i p³akaæ nad swoim losem.
A czy zastanawiacie siê wtedy, jak siê czuje
krz¹taj¹ca siê przy was mama albo babcia?
Mo¿e w³aœnie te¿ jest chora, ale nie ma kto siê
ni¹ opiekowaæ?
Gdy jest wam tak naprawdê Ÿle, dokucza katar, boli g³ówka, a mo¿e martwicie siê jakimiœ
niepowodzeniami w szkole, spróbujcie rozejrzeæ
siê wokó³ siebie.
Mo¿e obok was jest ktoœ, komu jest jeszcze gorzej. Mo¿e ten ktoœ potrzebuje w³aœnie waszego
pocieszenia i waszej pomocy. Ta pomoc, wymagaj¹ca waszej ofiary, pozwoli wyleczyæ i wasze rany.
A teraz zapraszam na spotkanie z dwoma
ksiê¿niczkami. Po jego przeczytaniu spróbujcie
siê zastanowiæ, do której z nich jesteœcie bardziej
podobni.
Mam nadziejê, ¿e jednak do m³odszej...
¯yczê wam tego z ca³ego serca,
Wasz dziadek
Aniele Bo¿y, Stró¿u mój. Ty zasze przy mnie stój...
Chore ksiê¿niczki
¯y³ kiedyœ król, który mia³ dwie córki. By³y bardzo piêkne i nadzwyczaj inteligentne, cierpia³y jednak na tajemnicz¹ chorobê. Stopniowo ich rêce i nogi s³ab³y, a wzrok i s³uch pogarsza³y siê. Gdy córki
mia³y kilkanaœcie lat, jedynie z trudem mog³y zrobiæ
kilka kroków i unieœæ ³y¿eczkê do ust. Ich wzrok pozwala³ im jedynie na spojrzenie do lustra, a s³ysza³y
tylko to, co ktoœ im wykrzycza³ do uszu.
Wielu lekarzy próbowa³o im pomóc, ale choroba nie
ustêpowa³a. Pewnego dnia pojawi³ siê na dworze starzec, o którym mówiono, ¿e zna tajemnicê ¿ycia. Wszyscy pospieszyli do niego z proœb¹ o pomoc dla chorych
ksiê¿niczek. Starzec zlitowa³ siê nad dziewczêtami.
Ka¿dej z nich da³ zamkniêty koszyk wiklinowy i powiedzia³: „WeŸcie go i pilnujcie, on was uzdrowi”.
Z radoœci¹ i ciekawoœci¹ ksiê¿niczki podnios³y
wieczko koszyka, ale to, co zobaczy³y, nape³ni³o je
ogromnym zdumieniem. W ka¿dym koszyku le¿a³o
niemowlê wyniszczone chorob¹, jeszcze bardziej
wynêdznia³e i cierpi¹ce od nich samych.
Pierworodna zaraz siê ocknê³a, zamknê³a wieczko
koszyka i ze z³oœci¹ wyrzuci³a koszyk przez okno do
rzeki. M³odsza siostra poczu³a w sercu nowe uczucie.
Pomimo bólu, jaki sprawia³ jej ka¿dy ruch, wziê³a
dziecko na rêce i zaczê³a je tuliæ. Od tego momentu
ksiê¿niczka nie myœla³a o niczym innym, jak tylko o
niemowlêciu. Czuwa³a przy nim w nocy, cieszy³a siê
ka¿d¹ oznak¹ poprawy, pomaga³a mu we wszystkim.
I tak powoli jej choroba zaczê³a siê cofaæ.
Siedem lat póŸniej wydarzy³o siê coœ niewiarygodnego. Pewnego ranka ksiê¿niczka us³ysza³a krzyk
radoœci i pobieg³a do pokoju dziecka. Zamiast swego
ma³ego pacjenta znalaz³a tam m³odego, zdrowego
i piêknego ksiêcia. Ksi¹¿ê uœmiechn¹³ siê i rzek³: „To
ja by³em tym dzieckiem. Zosta³em zaczarowany, ale
twoja mi³oœæ wyzwoli³a mnie z czarów. Teraz ja mogê
ci pomóc”. Da³ ksiê¿niczce jakiœ napój. Wystarczy³
jeden ³yk, a królewna odzyska³a zdrowie. Wdziêczna
dziewczyna zwróci³a siê do ksiêcia z proœb¹:
„Pozwól mi zanieœæ ³yk tego lekarstwa mojej siostrze, aby i ona wyzdrowia³a”.
„Jeœli twoja siostra nie oka¿e prawdziwego wspó³czucia, napój nie bêdzie móg³ jej pomóc”, powiedzia³
ksi¹¿ê. Jednak ksiê¿niczka uda³a siê do zupe³nie sparali¿owanej siostry. Starsza siostra unios³a napój do
ust, ale wyplu³a go i krzyknê³a ze z³oœci¹: „Czy
chcesz mnie otruæ?”. Ksi¹¿ê poœlubi³ m³odsz¹ siostrê.
¯yli potem szczêœliwi i zadowoleni.
Bruno Ferrero „Przypowieœci & Opowiadania”,
Wydawnictwo Salezjañskie 2001
9.
10.
*
Koœció³ na œwiecie
*
Kap³an etiopski
Andrzej G¹sowski
Unikalny kraj – Etiopia
Jest na œwiecie kraj, który obiecuje wszystkim turystom
trzynaœcie miesiêcy s³oñca w roku oraz gwarantowane odm³odzenie o siedem lat. Nie s¹ to k³amliwe chwyty reklamowe, lecz prawdziwe stwierdzenia, poniewa¿ kraj ten ma
w³asny unikatowy kalendarz, zgodnie z którym aktualnie
jest tam rok 1999, a nie 2007, jak w krajach Zachodu. Rok
w tym kraju dzieli siê na trzynaœcie miesiêcy, wprawdzie jeden z tych miesiêcy ma tylko cztery b¹dŸ piêæ dni, tym niemniej jest tam o jeden miesi¹c wiêcej ni¿ w naszym kalendarzu. Etiopia, bo o tym kraju mowa, odznacza siê tak¿e innymi, nigdzie indziej niespotykanymi cechami. Godziny
liczy siê tak, jak w czasach biblijnych, od 6 rano (wschodu
S³oñca) jako godziny zerowej. Nasza 7 jest w systemie
etiopskim godzin¹ 1, godzina 15 godzin¹ 9 itd. Nie tylko
system liczenia godzin zatrzyma³ siê w tym kraju. Etiopiê
mo¿na oczywiœcie z pewnym uproszczeniem okreœliæ jako
kraj, który zatrzyma³ siê w czasie, o ile nie Biblii, to z pewnoœci¹ wczesnego œredniowiecza. Nie dotar³ tam jeszcze
praktycznie p³ug. Ziemiê orze siê drewnian¹ soch¹ ci¹gnion¹ przez parê wo³ów. Nieznana jest tak¿e kosa, nie mówi¹c
o kosiarkach czy kombajnach. Zbo¿e, a nawet trawê kosi siê
sierpem. M³ocka, jak w czasach biblijnych, wykonywana
jest przez wo³y depc¹ce zbo¿e le¿¹ce na utwardzonej ziemi.
To oczywiste zacofanie w rolnictwie wbrew pozorom wydaje siê byæ korzystne spo³ecznie, poniewa¿ przy tak du¿ej
pracoch³onnoœci umo¿liwia zatrudnienie na wsi prawie 85%
spoœród prawie 80 milionów ludzi zamieszkuj¹cych Etiopiê
– kraj czterokrotnie wiêkszy od Polski. Bezrobocie w tym
kraju, nieposiadaj¹cym prawie przemys³u ani znacz¹cych
bogactw mineralnych, szacuje siê tylko na kilka procent.
Bet Giorgis
Etiopia jest krajem wyj¹tkowym na kontynencie afrykañskim nie tylko w wymiarze politycznym (jedyny kraj
Afryki, który nie by³ skolonizowany), ale równie¿ w wymiarze religijnym. Chrzeœcijañstwo w Etiopii ma nie tylko
wielowiekow¹ tradycjê, ale jest do dnia dzisiejszego bardzo ¿ywo i dos³ownie prze¿ywane przez wiernych.
Etiopia jako drugi kraj na œwiecie (po Armenii) przyjê³a
w IV wieku chrzeœcijañstwo jako religiê pañstwow¹ w obrz¹dku koptyjskim (z Egiptu). W trakcie Soboru Chalcedoñskiego, w zwi¹zku z ró¿n¹ interpretacj¹ boskiej i ludzkiej natury Chrystusa, grupa koœcio³ów Wschodnich – srmeñski, syryjski (jakobicki) i koptyjski (z którego wywodzi siê Koœció³
etiopski), przyjê³a dogmat o jedynie boskiej naturze Jezusa –
monofizytyzm. Dosz³o wówczas do istniej¹cego do dzisiaj
roz³amu. Koœció³ Etiopii, formalnie podleg³y patriarsze koptyjskiemu w Aleksandrii, praktycznie rozwija³ siê w du¿ym
stopniu niezale¿nie. Etiopski Koœció³ Ortodoksyjny Tewahedo (s³owo to oznacza zjednoczony) odciêty prawie ca³kowicie od wp³ywów zewnêtrznych, podobnie jak i sama Etiopia,
przechowa³ wiele ceremonii i zwyczajów niezmienionych od
stuleci. Jako jêzyk liturgiczny przyjêto gyyz (ge'ez), ówczesny jêzyk dworu etiopskiego, z którego wywodzi siê dzisiejszy jêzyk amharski. Gyyz pozosta³ do dnia dzisiejszego jêzykiem liturgicznym Koœcio³a etiopskiego. Œcis³y zwi¹zek miêdzy pañstwem a Koœcio³em trwa³ od stuleci. Cesarze Etiopscy
wspierali budowê licznych klasztorów i koœcio³ów. Najs³ynniejszymi spoœród nich jest grupa jedenastu wykutych w skale koœcio³ów w Lalibeli. Te pochodz¹ce z XII wieku skalne
koœcio³y zaliczane by³y wówczas do jednego z cudów œwiata,
a i wspó³czeœnie budz¹ podziw zwiedzaj¹cych. Sojusz Koœcio³a z pañstwem wzmocni³ siê jeszcze w okresie intensywnych walk z islamem w XVII stuleciu. Gdyby nie pomoc
udzielona wówczas przez Portugaliê cesarzowi Etiopii, islam
sta³by siê pewnie religi¹ panuj¹c¹ w tym kraju. Widocznym
efektem tej ekspansji islamu na terenie Etiopii jest znaczna
grupa mahometan, równie liczna jak wiernych Koœcio³a etiopskiego (po ok. 45% wyznawców ka¿dej z tych religii ¿yje
w dzisiejszej Etiopii). Po Portugalczykach pozosta³y wzniesione w tym okresie zamki w Gondarze, ówczesnej stolicy cesarstwa Etiopii; oraz nieudana próba unii z Koœcio³em rzymskim. W kolejnych stuleciach oddzielona naturalnymi barierami targana walkami wewnêtrznymi Etiopia pozosta³a w izolacji od reszty œwiata i w prawie niezmienionym stanie przetrwa³a do XX stulecia. W³oska okupacja Etiopii w latach
1935–1941, dziêki niez³omnej postawie tutejszego duchowieñstwa wobec okupanta, wzmocni³a jeszcze, podobnie jak
w Polsce, rolê Koœcio³a w ¿yciu spo³ecznym kraju.
*
Koœció³ na œwiecie
Wyznawcy Ortodoksyjnego Koœcio³a Etiopskiego bardzo
na serio traktuj¹ swoj¹ wiarê. Zdziwienie przybyszów z Zachodu mo¿e budziæ widok ludzi ca³uj¹cych przy wejœciu na
teren œwi¹tyni bramê czy mur koœcio³a. Nierzadki jest te¿ widok ludzi klêkaj¹cych i ca³uj¹cych ziemiê przed wejœciem na
teren koœcielny. Przechodz¹c nawet z daleka od koœcio³a,
sk³aniaj¹ siê g³êboko w jego kierunku, jednoczeœnie ¿egnaj¹c
siê trzykrotnie. Przychodz¹c na nabo¿eñstwa, zarówno mê¿czyŸni jak i kobiety narzucaj¹ na ubranie zgodnie z okreœlonym rytua³em rodzaj bia³ego szala. Przed wejœciem do koœcio³a zdejmuj¹ obuwie. Ka¿dy koœció³ etiopski (najczêœciej
okr¹g³y) bez wzglêdu na wielkoœæ sk³ada siê z trzech koncentrycznych czêœci. W pierwszej, zewnêtrznej czêœci zwanej
Kene Mahalet gromadz¹ siê wierni oraz duchowieñstwo,
przy czym kobiety i mê¿czyŸni w oddzielnych czêœciach
œwi¹tyni. W tej czêœci kap³ani i diakoni œpiewaj¹, jednoczeœnie wykonuj¹c tañce liturgiczne. W drugiej, bardziej wewnêtrznej czêœci, zwanej Keddest udzielana jest komunia pod
dwiema postaciami. Trzecia,
œrodkowa czêœæ – Makdas, do
której mog¹ wejœæ tylko kap³ani i diakoni, mieœci w sobie Tablot – czyli kopiê Arki Przymierza i tablic ofiarowanych
przez Boga Moj¿eszowi. Tablot po konsekracji przez biskupa jest ju¿ niedostêpny dla
wiernych. Tylko z okazji Timkat (pami¹tka chrztu Jezusa
w Jordanie) wynoszony jest
z „Sanktum”. Kap³an, nie dotykaj¹c ich bezpoœrednio, owija w bogato zdobion¹ tkaninê
i wynosi je na zewn¹trz na g³owie w specjalnym przykryciu.
Tablot w interpretacji Koœcio³a
etiopskiego reprezentuje jednoczeœnie nie tylko Starotestamentow¹ Arkê Przymierza, ale tak¿e Matkê Bo¿¹ z Jezusem.
Wed³ug przekonañ Etiopczyków oryginalna Arka Przymierza wykradziona ze Œwi¹tyni Jerozolimskiej przez pierwszego w³adcê Etiopii – Menelika I (syna króla Salomona i królowej Saby) przechowywana jest do dnia dzisiejszego w œwi¹tyni w Aksum – pierwszej stolicy Etiopii.
Modlitwy w tutejszych koœcio³ach rozpoczynaj¹ siê ju¿ o
pó³nocy. Zgromadzeni w œrodku kap³ani i diakoni œpiewaj¹
hymny, do których melodie zosta³y u³o¿one przed ponad tysi¹cem lat (w VI stuleciu) przez œwiêtego tego Koœcio³a –
Yared. Jednoczeœnie kap³ani i diakoni tañcz¹ w rytm uderzeñ
bêbnów i sistrum, przek³adaj¹c na ramionach mequamia.
Mequamia jest rodzajem d³ugiej laski zwieñczonej krótk¹ poprzeczk¹. S³u¿y ona jednoczeœnie jako podparcie w przypadku zmêczenia, poniewa¿ uroczystoœci trwaj¹ godzinami. Zasadnicza Msza, w której bior¹ udzia³ wierni, trwa najczêœciej
od godziny 6 do 9 rano. Koœció³ etiopski obchodzi uroczyœcie
znacznie wiêcej œwi¹t ni¿ Koœció³ rzymsko-katolicki. Cech¹
typow¹ tego Koœcio³a jest te¿ znaczna liczba postów, wiêksza ni¿ w jakimkolwiek innym Koœciele. Wierni zobowi¹zani
s¹ do postów we wszystkie œrody (upamiêtnienie s¹du
*
11.
¿ydowskiego nad Jezusem) i pi¹tki (œmieræ Jezusa na krzy¿u). Oprócz tych dni ograniczenie posi³ków obowi¹zuje
w okresie Wielkiego Postu (Hodadi lub Abbiy Tsom), Adwentu, wigilii przed Bo¿ym Narodzeniem i Epifani¹, dla upamiêtnienia zes³ania Ducha Œwiêtego na Aposto³ów, Wniebowziêcia, Postu Niniwy (dla upamiêtnienia nauczania Jonasza
w Niniwie). £¹cznie posty obowi¹zuj¹ wiernych przez 180
dni i s¹ one przestrzegane. Najlepszym dowodem przestrzegania postów przez tutejsz¹ ludnoœæ jest fakt, ¿e na ulicach
nie widaæ zupe³nie grubasów. Kap³ani, zakonnicy i niektóre
grupy wiernych poszcz¹ przez 250 dni w roku. Post polega
generalnie na spo¿ywaniu jednego posi³ku dziennie, przy ca³kowitym unikaniu jedzenia nie tylko miêsa, ale tak¿e t³uszczów, jajek, mleka i jego przetworów.
Koœció³ w Etiopii nak³ada na wiernych nie tylko ograniczenia, w tym zwi¹zane z poszczeniem, ale zachêca do
wspólnego radosnego obchodzenia wielu uroczystoœci, na
których gromadz¹ siê nieprzebrane rzesze wiernych. Jedn¹
z najwiêkszych uroczystoœci nie tylko koœcielnych,
ale i pañstwowych jest uroczystoœæ odnalezienia Krzy¿a Œwiêtego przez Œwiêt¹
Helenê, matkê cesarza Konstantyna. Obchodzone jest
ono 27 wrzeœnia jako Œwiêto Maskal. Nazwa ta pochodzi od powszechnie wówczas ¿ó³to kwitn¹cych roœlin
maskal. W dniu tym palone
s¹ ogniska na najwiêkszych
placach publicznych. Tradycja mówi, ¿e gdy jeden z ceKoœció³ w Entoto
sarzy przywióz³ do Etiopii
relikwie Krzy¿a Œwiêtego,
ludzie we wsiach palili
ognie, aby powiadomiæ innych, ¿e relikwie Krzy¿a przewo¿one s¹ przez ich miejscowoœæ. Przygotowuj¹c siê do tego
œwiêta, ludnoœæ wznosi wysokie, w kszta³cie okr¹g³ego namiotu, stosy z drewna, zwane demera. Na szczycie takich
demera umieszczany jest krzy¿. Najbardziej uroczyœcie
œwiêto Maskal obchodzone jest w stolicy – Addis Abebie
z udzia³em g³owy Koœcio³a etiopskiego, prezydenta i najwy¿szych w³adz koœcielnych i pañstwowych. Liczne grupy
wiernych wykonuj¹ pieœni i tañce religijne. Uroczystoœæ
Maskal koñczy siê podpaleniem demera. Z kierunku, w którym upadnie krzy¿ wieñcz¹cy stos, starsi przewiduj¹ rozwój
wydarzeñ w nadchodz¹cym roku. Jest to równie¿ okazja do
wspólnego spêdzenia czasu, wspólnych posi³ków i œpiewów. Nastêpnego dnia chrzeœcijanie etiopscy zaznaczaj¹ na
czo³ach popio³em ze spalonego stosu – znak krzy¿a.
Odrêbnoœæ Etiopii zarówno w wymiarze koœcielnym jak
i spo³ecznym przetrwa³a w sposób widoczny do naszych
czasów. Wszyscy, którzy chc¹ siê poczuæ o siedem lat m³odsi, a przede wszystkim mi³oœnicy obchodów kolejnego milenium, powinni przyjechaæ do Etiopii 11 wrzeœnia 2007,
czyli wed³ug nadal obowi¹zuj¹cego w Etiopii kalendarza –
1 Maskaram 2000 roku.
r
12.
*
Nasza liturgia
Zrozumieæ znaki
Jak najwiêcej uwagi nale¿y poœwiêciæ liturgii, bo ona jest
szczytem, do którego zmierza dzia³alnoœæ Koœcio³a, i jednoczeœnie jest Ÿród³em, z którego wyp³ywa ca³a jego moc.
Akt pokuty
Ø Zanim cz³owiek zacznie prosiæ o przebaczenie, powinien sobie uœwiadomiæ, ¿e Bóg nigdy siê na niego nie pogniewa³. Nigdy nikogo nie odepchn¹³. Nikogo nie odrzuci³.
Potwierdzeniem tego jest Eucharystia. Jezus przelewa swoj¹ krew na odpuszczenie grzechów. To znaczy, ¿e nie szczêdzi starañ, aby ka¿dego ocaliæ. Nie tylko ka¿dego, ale
wszystko, co jest stworzone. (...) Jezus, wzywaj¹c nas do
staniêcia przed Bogiem w szczeroœci sumienia, pragnie oderwaæ nas od dotychczasowego sposobu myœlenia. Przede
wszystkim myœlenia! Jezus pragnie nas pojednaæ ze sob¹,
aby niesmak, wyrzuty sumienia, ubolewanie nad s³aboœciami i win¹ nie zaciemnia³y naszych umys³ów i nie zamula³y
naszych uszu.
(WO)
Ø Najwa¿niejsze jest samo wezwanie do nawrócenia. Bardziej ni¿ o systematyczny rachunek sumienia – w danym
momencie zupe³nie nie na miejscu – chodzi o to, by prosiæ
Boga o ³askê uznania w³asnej grzesznoœci i ¿alu z tego powodu. Nastêpuje chwila ciszy, aby ka¿dy, wraz z innymi, móg³
stan¹æ przed obliczem Boga i b³agaæ Go: „Panie, przynoszê
Ci moje ¿ycie, Ty je znasz. Daj mi odczuæ smutek z tego powodu, ¿e tak ma³o Ciê kocham i ¿e nie kocham mego bliŸniego tak, jak Ty mi nakaza³eœ. Daj mi cierpieæ z tej przyczyny,
¿e nie doœæ ¿yjê Tob¹. Otwórz moje zamkniête serce. Pozwól
mi odkryæ i oceniæ mój grzech. Zamiast zatwardzia³ego serca, które posiadam, daj mi serce bolej¹ce i skruszone z powodu z³a, które uczyni³em przeciw Tobie”.
(JML)
Ø Chodzi o odkrycie, ¿e jesteœmy popêkanym naczyniem, w które Bóg chce wlaæ swój drogocenny napój. Zanim to nast¹pi, naczynie musi zostaæ uszczelnione i wytarte z kurzu. Tak¹ w³aœnie funkcjê we Mszy Œwiêtej pe³ni akt
skruchy.
(WJ)
Ø Bóg siê mn¹ nie brzydzi! Nie udaje, ¿e nie widzi we
mnie z³a, ale mnie przemienia, bo jest wiêkszy od mojej s³aboœci. Nie mówi mi: nic siê nie sta³o, w³aœciwie to nie jesteœ
winien. Mówi: zgrzeszy³eœ, ale ja Ciê nie potêpiam, idŸ i nie
grzesz wiêcej. Nie udaje, ¿e nie ma mojej grzesznoœci, nie
zakrywa jej zas³on¹, ale odkrywa po to, by uleczyæ. Czy
w g³êbi serca nie pragniemy tego, by ktoœ pozna³ ca³¹ prawdê o naszej mizernoœci i nas nie odrzuci³? To w³aœnie czyni
Bóg w Chrystusie i to wyznajê podczas aktu pokuty. (TK)
Chwa³a
Ø Sk³adajmy Mu przeto ustawiczne dziêki, niechaj to
poprzedza i s³owa, i czyny nasze. Sk³adajmy Mu dziêki nie
tylko za dobrodziejstwa wzglêdem nas, ale i wzglêdem
innych; w ten sposób bowiem bêdzie w stanie i zawiœæ
usun¹æ, i mi³oœæ zachowaæ, i j¹ rozszerzaæ. Nie bêdziesz
móg³ bowiem nadal zazdroœciæ tym, za których Panu
dziêki zanosisz.
(œw. Jan Chryzostom)
*
Ø Bóg spokojnie poradzi³by sobie bez naszej czci. Nie
jest bowiem monarch¹ ³asym na lizusowskie pienia. My jednak bez uwielbienia Boga stajemy siê ubo¿si. Adoracja
wprowadza nas w bardzo specyficzn¹ sytuacjê, kiedy to
mo¿emy uwolniæ siê od nieustannej licytacji, kto z nas jest
wa¿niejszy, bardziej czcigodny, zas³u¿ony, dostojny. (WJ)
Ø W trzeŸwej i powœci¹gliwej liturgii rzymskiej jest to
jeden z nielicznych tak emocjonalnych tekstów. Modl¹cy
siê nim cz³owiek jest jak zakochany, który próbuje oddaæ
swoj¹ mi³oœæ poprzez ró¿ne s³owa i nie znajduje w³aœciwego. Ostatecznie bowiem powodem uwielbienia i dziêkczynienia nie jest ¿adne konkretne dobrodziejstwo, ocalenie
ani poczucie wewnêtrznego spokoju – nic, co Bóg móg³by
dla mnie zdzia³aæ. „Dziêki Ci sk³adamy”. Dlaczego? „Bo
wielka jest chwa³a Twoja”. Dziêkujemy Bogu za to, ¿e jest
Bogiem! Hymn jest czystym uwielbieniem, pozostawiaj¹cym na boku wszystkie Bo¿e dobrodziejstwa. Wszystkie
one bowiem bledn¹ przy tym, ¿e On po prostu JEST Bogiem, Œwiêtym, Najwy¿szym, Panem; Ojcem, Synem
i Duchem Œwiêtym.
(TK)
Kolekta
Ø S³uchaj¹c w skupieniu tej wstêpnej modlitwy, czy to
œpiewanej, czy te¿ recytowanej, i ³¹cz¹c siê ze s³owami, które kap³an wypowiada w imieniu nas wszystkich, niechaj
ka¿dy ze zgromadzonych pomyœli w prawdzie: „Tymi s³owami, które wypowiada kap³an, ja sam modlê siê w imieniu
Koœcio³a, w moim zaœ imieniu modli siê Koœció³”. (JML)
Ø Wezwanie wypowiedziane przez kap³ana: „Módlmy
siê”, jest zaproszeniem do w³¹czenia siê w wielki hymn
uwielbienia, przeb³agania i proœby, który rozbrzmiewa
echem wype³niaj¹cym wieki. Nie jesteœmy sami – ogarnia
nas tajemnica mi³oœci, w której uczestniczy³o przed nami
i wci¹¿ jest w niej obecnych wielu naszych braci i sióstr
z bardzo odleg³ej i niedalekiej przesz³oœci. Po wezwaniu
przewodnicz¹cego liturgii zapada milczenie. Jest to przestrzeñ dla osobistego odnalezienia siê w tym wielkim S³owie-Oracji, które nas zagarnia. Uczestnictwo ma siê teraz
wyraziæ w zaanga¿owaniu poprzez przebudzenie w³asnego
serca. Ma ono zacz¹æ biæ w harmonii z innymi. Chc¹c w³¹czyæ siê z po¿ytkiem w modlitwê Koœcio³a, musimy w samotnoœci stan¹æ przed Bogiem, aby tak jak potrafimy, wypowiedzieæ wobec Niego nasz¹ mi³oœæ, wiarê, pragnienia.
Jest to czas na wzbudzenie intencji – przedstawienie Panu
osób, spraw, które chcemy oddaæ w Jego rêce.
(WJ)
Ø Ryt kolekty koñczy zgromadzenie, potwierdzaj¹c
modlitwê celebransa s³owem AMEN. To hebrajskie s³owo
popularnie t³umaczone jako „niech tak siê stanie” jest niejako pieczêci¹ i podpisem zgromadzenia pod modlitw¹ wypowiedzian¹ g³oœno. Modlitwa ta zawsze prosi o jedno:
o œwiêtoœæ cz³onków Koœcio³a, w takim czy innym jej
aspekcie. Warto zwróciæ uwagê, na co siê zgadzamy, mówi¹c Amen. Pan potraktuje moje zapewnienie powa¿nie
i zrobi wszystko, by uczyniæ mnie œwiêtym.
(TK)
cdn.
13.
Uroczystoœci ku czci
b³. W³adys³awa z Gielniowa
w Warszawie
Jak ka¿dego roku, w Warszawie w dniu 23 wrzeœnia
2007 w parafii b³. W³adys³awa z Gielniowa na Ursynowie
odby³y siê uroczystoœci odpustowe ku czci naszego B³ogos³awionego Wspó³brata, które zas³uguj¹ na szczególne
wspomnienie dla bernardyñskiej wspólnoty.
Przed uroczyst¹ sum¹ odpustow¹, przy pomniku Patrona Warszawy, zo-sta³y z³o¿one wieñce i kwiaty, m. in. od
p. Prezydent Miasta Sto³ecznego Warszawy Hanny Gronkiewicz Waltz i innych delegacji z przedstawicieli mieszkañców Warszawy.
Modlitwê do b³. W³adys³awa, zawierzaj¹c mieszkañców Warszawy, skierowa³ Metropolita Warszawski.
Uroczystoœciom na Ursynowie przewodniczy³ Jego
Eminencja ks. kard. Józef Glemp, Prymas Polski w koncelebrze ks. abpa Kazimierza Nycza, metropolity warszawskiego i ks. bpa Stanis³awa Budzika, sekretarza Komisji
Episkopatu Polski, który wyg³osi³ okolicznoœciowe kazanie,
w którym b³. W³adys³awa ukaza³ jako piewcê Mêki Pañskiej. W œwi¹tyni na Ursynowie zgromadzi³o siê ok. 5000
czcicieli b³. W³adys³awa z Gielniowa. Wszystkich powita³
i podziêkowa³ za przybycie na uroczystoœci miejscowy proboszcz ks. pra³at Jacek Kozub, wymieniaj¹c imiona i nazwiska przyby³ych kap³anów, wœród nich dwóch obecnych bernardynów: o. S³awomira Zaporowskiego z warszawskiego
klasztoru na Czemiakowie oraz o. Krystiana Olszewskiego
z dukielskiego klasztoru œw. Jana z Dukli, który od kilku
ju¿ lat bierze udzia³ w tych uroczystoœciach odpustowych.
Po Mszy Œwiêtej odby³ siê koncert pieœni patriotycznych
w wykonaniu reprezentacyjnego chóru Wojska Polskiego.
Przygotowaniem do uroczystoœci Patrona Warszawy
by³a nowenna do b³. W³adys³awa z Gielniowa odprawiana
przez duszpasterzy akademickich w koœciele œw. Anny
w Warszawie.
W dniu 25 wrzeœnia 2007 roku, w liturgiczne œwiêto
b³. W³adys³awa z Gielniowa, wieczornej koncelebrowanej
mszy œwiêtej w koœciele œw. Anny w Warszawie przewodniczy³ ks. Maciej Galej, natomiast kazanie wyg³osi³
o. Krystian, który przyby³ na zaproszenie ks. Bogdana
Barto³da, rektora koœcio³a akademickiego. Po Mszy œw.
odby³o siê krótkie nabo¿eñstwo do Patrona Stolicy po³¹czone z uca³owaniem Jego Relikwii i rozdaniem okolicznoœciowych obrazków z b³. W³adys³awem. W nabo¿eñstwie uczestniczy³o ok. 250 wiernych, nie zabrak³o równie¿ Franciszkanów Œwieckich.
Warto przypomnieæ, ¿e bernardyni z klasztoru dukielskiego regularnie pielgrzymuj¹ 4 dnia ka¿dego miesi¹ca,
by uczestniczyæ w modlitwie mieszkañców Warszawy
o kanonizacjê naszego wielkiego Wspó³brata (o. Joel,
o. Krystian, o. Micheasz). Równie¿ organizowana jest
pielgrzymka po koœcio³ach Warszawy pod patronatem
koœcielnej s³u¿by Totus Tuus, którym zawsze przewodniczy p. Wojciech Tomkiel, mieszkaj¹cy niedaleko koœcio³a œw. Anny w Warszawie.
O. Krystian Olszewski
Pra³at Zdzis³aw Peszkowski nie ¿yje
2007-10-08 10:19
Zmar³ po d³ugiej chorobie, w szpitalu w podwarszawskim Aninie ks. pra³at Zdzis³aw Peszkowski, kapelan
Rodzin Katyñskich. Mia³ 89 lat. By³ jednym z ocala³ych wiêŸniów obozu jenieckiego NKWD dla polskich oficerów w Kozielsku. Znany by³ w Polsce i za granic¹ z niez³omnej walki o pamiêæ pomordowanych w Katyniu,
Miednoje i Charkowie.
Odszed³ ktoœ bardzo nam bliski, autorytet, przewodnik, ¿ywy œwiadek tragedii katyñskiej, œmierci naszych ojców –
tak o œmierci pra³ata powiedzia³ PAP w poniedzia³ek prezes Federacji Rodzin Katyñskich Andrzej Sariusz-Sk¹pski.
Metropolita warszawski Kazimierz Nycz podkreœli³ w rozmowie z PAP, ¿e ks. Peszkowski ca³e swoje ¿ycie koncentrowa³ na dochodzeniu do prawdy o Katyniu, jej ujawnieniu oraz osi¹gniêciu sprawiedliwoœci w tej sprawie.
Sam kapelan mówi³ o sobie – Moje ¿ycie to jedno wielkie zdumienie nad wielkoœci¹ i mi³osierdziem Boga.
Zdzis³aw Peszkowski urodzi³ siê 23 sierpnia 1918 r. w Sanoku, w rodzinie pieczêtuj¹cej siê herbem Jastrzêbiec.
Jako absolwent Szko³y Podchor¹¿ych Rezerwy Kawalerii w Grudzi¹dzu bra³ udzia³ w kampanii wrzeœniowej
1939 r. Wziêty do niewoli sowieckiej, wiêziony by³ w obozie w Kozielsku, Pawliszczew Borze i Griazowcu. Zdo³a³ jednak unikn¹æ œmierci w Katyniu. Z Armi¹ Andersa przeszed³ szlak bojowy od Rosji przez Bliski Wschód,
W³ochy i Angliê. Po drugiej wojnie œwiatowej studiowa³ m.in. na Oxfordzie, póŸniej w polskim seminarium w Orchard Lake, na Uniwersytecie Wisconsin i Polskim Uniwersytecie na ObczyŸnie. W 1954 r. zosta³ wyœwiêcony na
kap³ana. Wyk³ada³ teologiê pastoraln¹, literaturê i jêzyk polski w Polskim Seminarium Duchownym œw. Cyryla
i Metodego oraz St. Mary's College w Orchard Lake. Opublikowa³ ponad 100 pozycji z zakresu teologii, historii
Polski, literatury i filozofii. Napisa³ m.in. 11 ksi¹¿ek o Janie Pawle II i 12 o kard. Stefanie Wyszyñskim.
W po³owie lat 90. zosta³ Kapelanem Rodzin Katyñskich i Pomordowanych na Wschodzie. By³ te¿ Kapelanem
Chorych Polonii i naczelnym kapelanem Zwi¹zku Harcerstwa Polskiego poza granicami Kraju. Oprócz tego pe³ni³
funkcjê prezesa Fundacji Golgota Wschodu. Dziêki jego staraniom uda³o siê m.in. doprowadziæ do koñca budowê
cmentarzy w miejscu pochówku polskich ofiar w Katyniu, Miednoje i Charkowie.
W styczniu 2006 r. Sejm zg³osi³ jego kandydaturê do pokojowej Nagrody Nobla.
ab, pap
14.
*
Kronika parafialna
*
Kodeñ – 8 wrzeœnia
14 wrzeœnia
Adoracja Krzy¿a
23 wrzeœnia
Odpust parafialny
Œluby
1 wrzeœnia
Waldemar Kuba
i Joanna Renata Czapla
Tomasz Adam Jaroszewski
i Dorota Karolina Boryñ
9 wrzeœnia
Adam Czy¿ykowski
i Magdalena Ma³gorzata Moœcibrodzka
15 wrzeœnia
Tomasz B³a¿ej Abramczuk
i Dominika W³adys³awa Dawidowicz
Maciej Bazelczuk i Katarzyna Pingwara
Marek Szpinda i Aneta Maria £oziñska
22 wrzeœnia
Pawe³ Jan Czapelski i Aneta Katarzyna Gochnia
£ukasz Miros³aw JóŸwiak i Anna Kaczyñska
29 wrzeœnia
£ukasz Grzegorz Berezowski i Magdalena Ewa ¯elazny
Robert Hochmut i Monika Dorota Staniszewska
Abp Kazimierz Nycz sk³ada
Akt zawierzenia Stolicy
b³. W³adys³awowi
FOTOB£YSK
– us³ugi fotograficzne –
Bogdan Leœniewski
Œluby, chrzty, komunie, uroczystoœci rodzinne i szkolne,
portrety u klienta
( Tel. (022) 649 36 40; 0 608 146 110 (
15.
Od naszego
mola ksi¹¿kowego
JAN TWARDOWSKI
Na pewno niejednokrotnie siêgaliœmy po teksty ks. Jana Twardowskiego.
Pragnê zachêciæ do czerpania z jego
myœli zapisanych w ksi¹¿ce opracowanej przez Aleksandrê Iwanowsk¹ Wa¿ne
jak katechizm. Dotycz¹ one ¿yczeñ Pana
Jezusa zawartych w Ewangelii, oczekiwañ Boga w stosunku do cz³owieka.
Masz jakiœ problem, ktoœ zrobi³ Ci
przykroœæ, a mo¿e po prostu czujesz siê
samotny? Ksi¹¿ka Jana Twardowskiego zabierze Ciê w inny œwiat, w którym
Bóg nie karze, ale siê uœmiecha do
cz³owieka, pomaga mu siê wstaæ.
Ta ksi¹¿ka mo¿e staæ siê Twoj¹
modlitw¹. Wa¿ne jest to, ¿e mo¿esz j¹
czytaæ od poczatku, od koñca, a nawet
ze œrodka, wybieraæ odpowiednie dla
Ciebie fragmenty. Nie musisz przerywaæ lektury innych ksi¹¿ek, niech ta
towarzyszy Ci codziennie...
„Mo¿na kochaæ Boga i rano, i w
po³udnie, i wieczorem, i przez sen. Je¿eli kochamy Boga naprawdê, to Jego
przykazania nie s¹ ju¿ przykazaniami,
a radoœci¹, ¿e mo¿na Mu daæ to, czego
od nas oczekuje”.
„Dwa tysi¹ce lat temu Jezus og³osi³ prawo zwyciê¿ania nienawiœci
mi³oœci¹, a wci¹¿ jest to nowe prawo. Nowe, bo wci¹¿ nie potrafimy
go stosowaæ”.
„Mamy przebaczaæ bez ¿adnych
warunków. Przebaczenie jest œwiadectwem mi³oœci”.
Chrzty
16 wrzeœnia
Karolina Bury
Jakub Wojciech Drozd
Natalia Maria Opaliñska
Agata Hryciuk
Hanna Maria £oziñska
Maksymilian Pawe³ Kawczyñski
Julia El¿bieta Majchrowska
Nikola Panek
2 wrzeœnia
Hubert Bieñkowski
Miko³aj Ryszard Dulny
Amelia Lasocka
9 wrzeœnia
Konstanty Filip Bajon
Lena Bednarczuk
Szymon Boliñski
Emilia Karolina Borowiñska
Gabriela Janek
Tomasz Stanis³aw Jankowiak
Milena Anna Kaszewska
Bartosz Niedbalski
Tomasz Olszewski
Zuzanna Natalia Pawelska
B³a¿ej Piekarniak
Iga Zembrowska
Konferencje
dla narzeczonych
czwartek godz. 20.00
sala Emaus
Prowadzi:
ks. Kazimierz Pierzcha³a
Poradnia rodzinna:
informacja w gablocie og³oszeñ
parafialnych.
23 wrzeœnia
Natan Chalecki
Gabriela Zofia Czeka³a
Maja Ma³gorzata D¹browska
Stanis³aw Karol Dobroczek
Laura Co³osiñska
Dominika Maria Grabowska
Jakub Kamiñski
Kacper Maksymilian Kazimierski
Milan Matyszewski
Ewa Joanna Mitura
Joanna Magdalena Stanek
B³a¿ej Piotr T³acza³a
30 wrzeœnia
Filip Kaczmarek
Lena Komornicka
Maja Komornicka
Anna Patrycja Knap
Izabella Maria Kulik
Jan Marciniak
Maria Aleksandra Salak
Jakub Piotr Syroka
Julian Edward ¯abiñski
ks. Jan Twardowski
Wa¿ne jak katechizm
Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2002
Biblioteka parafialna
Zapraszamy Czytelników
w niedziele: 9.45-12.00
i w œrody: 17.30-19.00
Polecamy literaturê religijn¹,
beletrystykê i lektury szkolne.
Biblioteka dzia³a spo³ecznie
i nie dysponuje funduszami
na zakup nowych pozycji.
Dziœ, gdy nie wszystkich staæ na
zakup ksi¹¿ek, mile widziani s¹
ofiarodawcy i sponsorzy.
Prosimy osoby korzystaj¹ce
z biblioteki o zwrot zbyt d³ugo
przetrzymywanych ksi¹¿ek!
MITING AA
pi¹tek, godz. 20.00,
sala w przedsionku koœcio³a,
wszystkie spotkania otwarte!
GRUPY RODZINNE
AL-ANON – TU I TERAZ
zapraszaj¹ na swoje spotkania
do domu parafialnego
BETANIA
przy parafii Œw. Tomasza
Aposto³a, ul. Dereniowa 12
w ka¿dy wtorek o godz. 18.30
* W naszej parafii *
16.
Chór parafialny Angelicus
poniedzia³ek i czwartek, godz. 20.00
w Domu Parafialnym.
Schola dzieciêca
sobota, godz. 11.00 w sali Emaus
Ministranci: sobota, godz. 10.00
Ruch Œwiat³o-¯ycie
pi¹tek – Msza œw. o godz. 19.00
oraz spotkanie w sali katechetycznej
Koœció³ Domowy
Spotkania prowadzi ks. Adam Wyszyñski
Odnowa w Duchu Œwiêtym
czwartek, godz. 19.30, sala œw. Barbary
Opiekun: ks. S³awomir Goca³ek
Ko³o Przyjació³ Radia Maryja
Msza œw.: III niedziela miesi¹ca, godz. 12.00
spotkania: informacja na tablicy ko³a
Akcja Katolicka
II œroda miesi¹ca, godz. 20.00
¯ywy Ró¿aniec
I niedziela miesi¹ca – Msza œw. o godz. 12.00
oraz spotkanie po Mszy œw. w sali katechetycznej
Terminarz parafialny
Msze œw.:
Niedziele: 7.00; 9.00; 10.30 (dla dzieci); 12.00; 13.15
(I niedziela miesi¹ca – w intencji matek spodziewaj¹cych siê potomstwa, II i IV – z liturgi¹ chrzcieln¹,
III – dla dzieci komunijnych i rodziców);
18.00 (dla m³odzie¿y); 20.00
Dni powszednie: 7.00; 7.30; 18.00; 19.00 (*)
Soboty: 7.00; 7.30; 18.00 (liturgia niedzielna)
Nabo¿eñstwo do Mi³osierdzia Bo¿ego:
wtorek: 19.00 (* po nabo¿eñstwie Msza œw.)
Nowenna do Matki Bo¿ej Nieustaj¹cej Pomocy
œroda: 19.00 (* po nabo¿eñstwie Msza œw.)
Wypominki: I poniedzia³ek miesi¹ca, godz. 18.30
Nabo¿eñstwo ró¿añcowe:
– w dni powszednie: godz. 18.30
– sobota i niedziela: godz. 17.30
– dla dzieci: wtorek i czwartek – godz. 17.30
BRAT
Parafia b³. W³adys³awa z Gielniowa
Warszawa, ul. Przy Ba¿antarni 3
Serdecznie zapraszamy do wspó³pracy. Chcielibyœmy, aby BRAT sta³ siê
gazet¹ wszystkich parafian, by s³u¿y³ przekazywaniu nie tylko informacji,
ale tak¿e œwiadectwa dzia³ania Jezusa Chrystusa w naszym ¿yciu.
Misja œw. Teresy od Dzieci¹tka Jezus
III niedziela miesi¹ca
dzieci – po Mszy œw. o godz. 10.30
doroœli – po Mszy œw. o godz. 12.00
w sali katechetycznej Domu Parafialnego
Spotkania biblijne
poniedzia³ek, godz. 19.45, sala Emaus
Opiekun: ks. Janusz Wójcikowski
PARAFIALNY
ZESPÓ£ CARITAS
zaprasza wspó³pracowników
i sponsorów
Dy¿ury: wtorek i pi¹tek, godz. 17.00-20.00
( Tel. 022 649 45 87; 0 692 636 051 (
Konto bankowe: PKO BP SA XVI Oddzia³ W-wa
94 1020 1169 0000 8802 0063 3735
Dziêkujemy wszystkim ofiarodawcom
za ofiary sk³adane do skarbony CARITAS
i na konto bankowe. Umo¿liwiaj¹ one wspieranie
rodzin w trudnej sytuacji materialnej.
Liczymy na Wasz¹ sta³¹ pomoc!
Przyjmujemy zg³oszenia zbêdnego sprzêtu AGD,
RTV, komputerowego i mebli,
a tak¿e propozycje pracy
Poradnia rodzinna
Porady prawne Fundacji Akademia Iuris:
kancelaria parafialna
Kancelaria parafialna
poniedzia³ek, wtorek, œroda, czwartek i pi¹tek:
10.00-11.00 i 16.30-17.45
oraz sobota: 10.00-11.00
( Tel. 022 648 59 11 (
Numer konta bankowego parafii:
PKO BP SA IX o/ Warszawa
ul. Nowogrodzka 35/41
nr: 98 1020 1097 0000 7002 0001 0934
Zespó³ redakcyjny:
Ewa Czerwiñska – redaktor naczelny
Dorota Olejniczak, Anna Palusiñska, Kazimierz Sadowski
Sk³ad komputerowy – Kazimierz Sadowski;
e-mail: [email protected]; tel. 0-609-137-849
Opiekun duchowy:
ks. pra³at Jacek Kozub, proboszcz parafii