"Najlepszy przyjaciel" wierszyk Wiktorii Niedzielskiej

NAJLEPSZY PRZYJACIEL
Raz osiołek bardzo młody
poszedł rankiem na jagody.
Nic nie znalazł chociaż szukał
więc do jakiś drzwi zapukał.
-Szukam jagód moi mili, byście się zgodzili
wskazać mi do jagód drogę?
- A przewieziesz nas?
- No mogę..
Wskoczył świstak do koszyka,
w drugim inny się rozpycha
i wołają łobuziaki „ naprzód ośle, pędź przez krzaki!”
Krzyczą, szarpią go za grzywę,
a to niezbyt sprawiedliwe
Więc osiołek się rozzłościł i
pożegnał przykrych gości.
Nagle patrzy….są jagody! Ale co to?
Piesek młody swymi łzami moczy dróżkę,
bo mu kolec zranił nóżkę!
- Co się stało?
- Łapka piecze….
- Nie płacz. Łapkę ci wyleczę.
I osiołek moi mili wyjął kolec w jednej chwil!
Mały piesek przestał płakać.
Wkrótce będzie mógł znów skakać,
ale dziś osiołek musi sam go odwieźć do mamusi.
Mama bardzo się zmartwiła, więc gdy synka zobaczyła
podskoczyła aż z przejęcia i chwyciła go w objęcia!
Nasz osiołek zaś w nagrodę dostał jabłko,
świeżą wodę i przepyszne naleśniki
z konfiturą z malin dzikich.
Potem jagód nazbierali, dwie książeczki przeczytali,
kubki w studni wspólnie myli i wspaniale się bawili.
Lecz co dobre nie trwa wiecznie.
Pożegnali się serdecznie, ale zanim się rozstali,
przyjaźń sobie obiecali.
Idzie nasz osiołek dróżką przytupuje czasem nóżką
i pełniutki koszyk niesie najpiękniejszych jagód w świecie.
Wiktoria Niedzielska