Arka Przymierza w czasach Starego Testamentu była skrzynią z

Arka Przymierza w czasach Starego Testamentu była skrzynią z drewna akacjowego,
przykrytą złotą płytą z cherubami, czyli tzw. przebłagalnią, w której lud Izraela przechowywał
kamienne tablice z Dziesięciorgiem Przykazań otrzymane od Boga na Synaju, naczynie z
manną oraz laskę Aarona, która cudownie zakwitła. Arka była w swoich czasach znakiem
obecności Boga pośród Narodu Wybranego oraz utożsamiano ją z chwałą Izraela, której utrata
(np. po zrabowaniu przez Filistynów) sprowadzała na Żydów liczne nieszczęścia. Izraelici
utracili ją ostatecznie za czasów proroka Jeremiasza, kiedy to Babilończycy wywieźli Arkę w
bliżej nieznane miejsce. Odtąd zaczęła się duchowa interpretacja obecności Pana w Jego
narodzie.
Dla pierwszych chrześcijan oczywistym się stało, że Arką Nowego Przymierza jest
Maryja. Ona bowiem nosiła w swoim łonie Pośrednika Nowego Przymierza, które zostało
zawarte między Bogiem i ludźmi, w miejsce Prawa danego na Synaju. Ona też wydała na świat
prawdziwy chleb z nieba, Jezusa, który pozostał pośród swego ludu w znaku chleba
eucharystycznego – pokarmu trwalszego od starotestamentalnej manny. Wreszcie Maryja jest
podobna do różdżki kapłana Aarona, gdyż cudownie, tj. za sprawą Ducha Świętego, porodziła
Syna Bożego. Wszystko to stało się możliwe dzięki fiat (niech mi się stanie) Maryi, będącym
zaproszeniem Boga do wkroczenia w dzieje człowieka.
Zadanie: Bóg zawsze wskazywał, że jesteśmy Jego ukochanymi dziećmi dlatego zawierał z
nami Przymierza. Ostateczne Przymierze to śmierć i zmartwychwstanie Jego Syna. Jako
modlitwę tego dnia, odmów wyznanie wiary. Instrukcja do zdjęcia: połóż swoją dłoń na
Piśmie Świętym lub krzyżu i pokaż innym na FB swoją wiarę (#roratygorkowe2015).