docSądecka rewolucja w kasach fiskalnych
download 
Reklamacja Transkrypt
Sądecka rewolucja w kasach fiskalnych
NOWY SĄCZ | LIMANOWA | GORLICE | KRYNICA | MUSZYNA | PIWNICZNA | STARY SĄCZ | MSZANA DOLNA | GRYBÓW | BOBOWA | BIECZ G A Z E TA B E Z P Ł AT N A Nr 29-31 (298-300), 28 lipca 2016 Nakład 15 000 Z Nowego Sącza do Gdańska wybrali się… pontonem L str. 2 50. Festiwal im. Jana Kiepury L str. 4-5 Większość ludzi jest głupia L str. 6 Na zawody jeździ z nim plecak książek L str. 7 Księga cudów bazyliki L str. 9 Polskomeksykańskie love story L str. 10 Olimpijczycy wystąp L str. 12 Festiwal wód mineralnych L str. 13-17 Co się dzieje z Miasteczkiem Multimedialnym L str. 18 Pannonica czyli każdy w swojej skórze L str. 21 Sądecki Pudzian napina mięśnie L str. 23 REKLAMA Sądecka rewolucja w kasach fiskalnych L str. 3 FOT. WOJCIECH MOLENDOWICZ Kolejny numer DTS ukaże się 11 sierpnia www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 2 Z drugiej strony NOWY SĄCZ CZWARTEK PIĄTEK SOBOTA NIEDZIELA PONIEDZIAŁEK WTOREK ŚRODA DZIEŃ 24 23 26 28 20 19 22 NOC 19 18 16 14 13 11 12 Żródło: pogodynka.pl, IMiGW TYGODNIÓWKA MARKA STAWOWCZYKA KONKURS Wejściówki do rozdania Wakacje w pełni. Co Wasze dzieci wolą – szaleństwo w krakowskim Parku Wodnym czy zabawę w Rabkolandzie? Mamy dla naszych Czytelników wejściówki do rozdania. Kto chętny? Zasady są proste. Wystarczy napisać, którą z naszych wakacyjnych propozycji wybieracie i uzasadnić. Park Wodny? Rabkoland? Dlaczego? Odpowiedzi można przesyłać mailowo na adres: konkurs@ dts24.pl (w tytule podając zgodnie z wyborem - Rabkoland lub Park Wodny) lub wpisywać pod postem REKLAMA A TO CIEKAWE Sądeczanie płyną do Gdańska na pontonie - Idea takiego rejsu zrodziła się jesienią tamtego roku, a udało się ją skrystalizować dopiero teraz. Chłopaki w ogóle mają ciekawe pomysły. Zbyszek na przykład rok temu pojechał tam i z powrotem na rowerze do Albanii - mówi Łukasz Połomski, kierownik wyprawy „Adventure Wolves”, który nie płynie, ale na bieżąco informuje o przebiegu eskapady na Facebooku. Sądeczanie są świadomi zagrożeń, jakie mogą spotkać podczas przeprawy najpierw przez kamienisty Dunajec, a potem Wisłę. – Może to być choroba, kłopot z pontonem, jakieś napotkane w trakcie rejsu zwierzęta. Dużo czytali przed podróżą o Wiśle i okazuje się, że jest to bardzo zdradliwa rzeka. W niektórych miejscach jest bardzo płytka. Ostatnio jednak mocniej popadało i wody przybyło, co nie jest bez znaczenia – zaznacza Połomski. Wydawca: Wydawnictwo DOBRE Sp. z o.o. 33–300 Nowy Sącz, ul. Żywiecka 25. ISSN 2082–209X. www.wydawnictwodobre.pl Redakcja: „Dobry Tygodnik Sądecki”, tel.18 544 64 41, [email protected] Redaktor naczelny: Wojciech Molendowicz [email protected]. Zastępca redaktora naczelnego: Jolanta Bugajska, [email protected] Redaktor senior: Jerzy Wideł Redaktor naczelny portalu sacz.in: Jakub Toporkiewicz, Jeśli chłopakom uda się cało i zdrowo dopłynąć nad Motławę i potem do morza, to będą pierwszymi w historii sądeczanami, którzy tego dokonają. – Co prawda przed wojną ludzie płynęli z Nowego Sącza nad morze, ale nikt nigdy nie uczynił tego na pontonie – mówi Połomski. Wyprawa ma trwać trzy tygodnie. (AM) FOT. ADVENTURE WOLVES Zbigniew Zawada i Maciej Waligóra to dwóch śmiałków, którzy 19 lipca wyruszyli z Nowego Sącza do Gdańska na… pontonie. Do tej pory żaden sądeczanin tego nie dokonał. Ryzykowne? Być może, ale młodym żeglarzom niestraszny nawet porywisty wiatr. [email protected] Dyrektor Biura Reklam i Ogłoszeń: Irena Legutko, [email protected], tel. 785 340 410 Biuro Reklam i Ogłoszeń: Beata Ziemba, [email protected], tel.889 020 766 Koordynator Biura Wydawnictwa: Bożena Baran, [email protected], tel.721 066 993. Dyrektor ds. kolportażu: Mateusz Węglowski-Król , tel. 665 270 230. Skład: Piotr Płachta, tel.602522291 Druk: Polska Press Grupa Oddział Poligrafia Drukarnia Sosnowiec. konkursowym na naszym Facebookowym profilu. Na zgłoszenia czekamy do 3 sierpnia. Nagrodzimy najciekawsze odpowiedzi. Listę laureatów opublikujemy na FB oraz sacz.in, do każdego nagrodzonego wyślemy też wiadomość z informacją o wygranej. Polecamy! Polubcie „Dobry Tygodnik Sądecki” na Facebooku – bądźcie na bieżąco z najświeższymi informacjami i konkursami. (JB) ZNAJDZIESZ NAS NA 3 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in Ważny temat Sądecka rewolucja w kasach fiskalnych Rozmowa z RADOSŁAWEM SZCZYGŁEM – dyrektorem ds. badawczorozwojowych oddziału Novitus – Centrum Technologii Sprzedaży, należącego do COMP SA. - Sądecki Novitus wyznacza standardy w swojej branży? - Jesteśmy o tym mocno przekonani! W naszej branży właśnie dokonuje się rewolucja. Na rynku debiutuje nasz produkt nowej generacji Novitus NEXT, pierwsza w Polsce kasa fiskalna oparta o dotykowy tablet z systemem Android i wyposażona w zaawansowane, intuicyjne oprogramowanie. - Tablet to chyba jeszcze nie rewolucja? - Oczywiście, że nie, rewolucyjne są możliwości, jakie daje on ich użytkownikom. Dotychczas kasy fiskalne były obowiązkowym elementem działalności każdego detalicznego biznesu, nie przynosząc jednak większych korzyści REKLAMA dla właściciela punktu handlowego czy usługowego. Jednak NEXT to pierwsza kasa stworzona z myślą o M/platform. Dzięki temu rozwiązaniu od dziś kasa fiskalna Novitus to nie tylko rejestracja podatku VAT, ale także wiele zaawansowanych e-usług, które będą wspierać każdego kupca i jego klientów dostarczając unikatowych funkcjonalności. Trudno je w tym miejscu wszystkie wymieniać. Dla kupców i usługodawców będzie ich bardzo wiele. Mówiąc najprościej dla małego i średniego przedsiębiorcy to centrum dowodzenia jego biznesem. Dla klienta jest zaś dużą wygodą. Zwyczajny sklep spożywczy stanie się uczestnikiem rewolucji w dostępie do codziennych, drobnych usług. Najmniejszy sklep będzie mógł oferować doładowanie telefonu czy udzielenie mikropożyczki, a np. podczas wizyty u fryzjera będziemy mogli ubezpieczyć samochód albo mieszkanie. - Jak powstaje takie urządzenie? - Pierwszy zawsze jest pomysł, do którego szybko przekonałem mój zespół. Za pomysłem poszły inwestycje – czyli pieniądze w sprzęt i oprogramowanie. Prace Nasza kadra inżynierska to konstruktorzy, elektronicy, informatycy z Ptaszkowej, Gorlic czy samego Nowego Sącza. To ciągle młodzi ludzie, którzy dwadzieścia lat temu, kiedy Novitus powstawał, kończyli studia i zaangażowali się w tworzenie tego przedsiębiorstwa od podstaw. nad urządzeniem trwały dwa lata. Co ciekawe, aby uniknąć szoku technologicznego wśród obsługi kasowej, zachowaliśmy pewne cechy tradycyjnej kasy fiskalnej. Są takie miejsca – np. osiedlowy warzywniak – w których sprzedawca pracuje często w rękawiczkach, gdzie funkcja klawiszy manualnych musi zostać zachowana. - Możemy o tym urządzeniu powiedzieć, że to efekt pracy sądeckiej myśli technologicznej? - Oczywiście. Mamy w firmie 30 inżynierów, programistów, konstruktorów, informatyków, którzy m.in. nad tym projektem spędzili ostatnie dwa lata. Powiedzmy jasno, że design urządzenia powstał na zewnątrz, w jednej z najlepszych w kraju pracowni projektowych, ale jego technologiczne serce to dziecko sądeckiej myśli technicznej. Dla wyobrażenia sobie skali przedsięwzięcia dodajmy, że techniczny opis samego procesora zajmuje osiem tysięcy stron i żeby go dobrze poznać, trzeba było poświęcić pół roku. - Nowe kasy Novitusa będą produkowane w Nowym Sączu? - Pierwszych dwadzieścia egzemplarzy powstało już w naszym laboratorium badawczym, ale masowa produkcja wymagająca wypuszczenia kilkuset urządzeń dziennie już wkrótce będzie realizowana przez nasz dział produkcji przy ulicy Nawojowskiej w Nowym Sączu. - Często słyszy się narzekanie, że zdolni młodzi ludzie raczej uciekają z Nowego Sącza niż chcą pracować dla sądeckich firm. - Novitusa to nie dotyczy. Nasza kadra inżynierska to konstruktorzy, elektronicy, informatycy z Ptaszkowej, Gorlic czy samego Nowego Sącza. To ciągle młodzi ludzie, którzy dwadzieścia lat temu, kiedy Novitus powstawał, kończyli studia i zaangażowali się w tworzenie tego przedsiębiorstwa od podstaw. Dzisiaj mają np. 45 lat, ale spora część zespołu to ludzie młodsi, mający mniej niż 30 lat. Uważam, że w Nowym Sączu istnieje pod tym względem spory potencjał ludzki. Szkoda, że w zasadzie nie istnieje już kształcenie informatyków, bo potrzeby rynku są ogromne. Kiedyś sam wykładałem przez lata na WSB-NLU, a dzisiaj po taką wiedzę trzeba się wybrać, co najmniej do Krakowa. Dzięki temu tamtejsze firmy znajdują się w uprzywilejowanej sytuacji, bowiem na tacy mają podaną wykwalifikowaną kadrę. Ale jak wspomniałem, my też nie możemy narzekać. - Jak wygląda Novitus na tle konkurencji? - W naszej branży główna konkurencja to jeszcze dwie duże, polskie firmy, ale chyba możemy powiedzieć, że w naszej specjalności jesteśmy najbardziej innowacyjni w kraju, czego najlepszym dowodem właśnie Novitus Next. Androida na nowo nie napiszemy, ale mogliśmy go zaadaptować do naszych potrzeb, konkretnie stworzyliśmy Androida fiskalnego. Więc to nie jest tak, że w tym urządzeniu zainstalowaliśmy jakąś czarną skrzynkę, którą ktoś nam przysłał i nie mamy nad nią kontroli. To jest efekt naszej myśli technicznej. - Możemy powiedzieć, że po 15 latach od zniknięcia Optimusa z lokalnego krajobrazu, wysokie technologie wracają do Nowego Sącza? - To się nie stało dzisiaj. One wracały stopniowo, ale konsekwentnie. Pierwszym krokiem w tę stronę było zaimplementowanie przez nas dziesięć lat temu w naszych kasach fiskalnych tzw. kopii elektronicznej. Mówiąc prościej – dla klienta papierowy paragon, dla fiskusa elektroniczna karta. Konkurencja mocno powątpiewała w to rozwiązanie, ale my wprowadziliśmy je na masową skalę. Na tym pomyśle też zbudowaliśmy pozycję naszej firmy. Drugim ważnym krokiem, zrobionym około pięciu lat temu było rozwinięcie projektu drukarki HDE opartej o system Linux, którą z sukcesem sprzedajemy na rynku już od trzech lat. Kasa Next to kolejny ważny krok w rozwoju naszej firmy. - Kiedy prezentacja nowego urządzenia? - Dla branży ona się już odbyła, natomiast dla klienta docelowego będzie miała miejsce po wakacjach. Czy armii ekspedientek w polskich sklepach i punktach usługowych utrudni to życie? Na pewno znacząco ułatwi, bo szybko nauczą się jego obsługi. Szkolenia u naszych dealerów będę pewnie musieli przejść kierownicy sklepów, bo w tej branży każda pomyłka to kosztowny błąd, za który czasem trzeba słono zapłacić. Stawiamy na to, by nasze urządzenia można było obsługiwać bez konieczności sięgania do instrukcji obsługi, ze względu m.in. na stworzony specjalnie dla kasy NEXT intuicyjny interface użytkownika. - Jak chłonny jest polski rynek na kasy fiskalne? - W polskich sklepach i punktach usługowych pracuje obecnie ponad milion dwieście tysięcy kas fiskalnych. 80 procent tego rynku podzielone jest pomiędzy trzy duże firmy, reszta pomiędzy kilka mniejszych. W ciągu dwudziestu lat wyprodukowaliśmy około miliona kas, 20 generacji. Każdego roku wypuszczamy na rynek trzy nowe produkty. W tym roku przy okazji premiery kasy Novitus NEXT pokazaliśmy światu pierwszy w Polsce dotykowy taksometr, spełniający wszystkie unijne wymogi. I to z pewnością nie koniec. ROZMAWIAŁ WOJCIECH MOLENDOWICZ 4 www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 Wspomnienie Człowiek, który wymyślił festiwal Kiepury ławki z całego Deptaku. Gościem honorowym Festiwalu była żona Kiepury Marta Eggerth, do której wcześniej napisałem list i wysłałem zaproszenie. Marta Eggerth zamieszkała w Patrii, w apartamencie, który przed wojną zajmowała razem z mężem. Była bardzo wzruszona, zwiedzała Krynicę, zrobiła dużo zdjęć, wzięła też udział w konferencji prasowej”. W tym roku minie setna rocznica urodzin Stefana Półchłopka inicjatora festiwalu. Wczoraj minęła piąta rocznica Jego śmierci. Przez obozy do Zdroju Stefan Półchłopek urodził się 22 listopada 1916 r. w Krośnie. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Krynicy po raz pierwszy pojawił się w 1937 r. W czasie okupacji niemieckiej przeszedł gehennę w trzech obozach zagłady - Birkenau, Sachsenhausen i Buchenwaldzie, gdzie poddawano go m.in. zbrodniczym doświadczeniom medycznym. W 1946 r. został szefem Ośrodka Wczasów Górniczych, a w 1949 r. zorganizował Fundusz Wczasów Pracowniczych w Krynicy. W latach 1956-63 był przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej. Stefan Półchłopek znakomity organizator życia kulturalnego Uzdrowiska zmarł 27 lipca 2011 r. Oto jak wspominał na łamach „Krynickich Zdrojów” w 2001 r. swoją przygodę z festiwalem im. Jana Kiepury: „Kiepurę słyszałem po raz pierwszy w życiu, kiedy śpiewał na rzecz powodzian na dawnym stadionie hokejowym, gdzie dzisiaj mieści się kino „Jaworzyna” i Park im. Nitribitta. W późniejszych latach śpiewał też często w Krynicy, ze swoim bratem lub kolegami z balkonu pensjonatu Flora, który wynajmował dla rodziny podczas budowy Patrii. Po wojnie przyjechał do Krynicy REKLAMA Tańczyłem z Lodą Halamą FOT. Z ARCH.PIOTRA GRYŹLAKA W 2001 r. podczas XXXV festiwalu specjalne honory oddał mu Bogusław Kaczyński, który przez 28 lat był dyrektorem artystycznym festiwalu. Przy wypełnionej po brzegi sali Pijalni Głównej Kaczyński zwrócił się do Stefana Półchłopka słowami: „Nie byłoby 35. Festiwalu, gdyby …nie było pierwszego”. Jak donosiło pismo „Krynickie Zdroje” w Nr. 9/10 w ten sposób podziękował on Półchłopkowi, twórcy jednego z najpopularniejszych wydarzeń muzycznych w Polsce. Rada Gminy Uzdrowiskowej przyznała Półchłopkowi tytuł „Zasłużonego Kryniczanina”. Przecież byli też inni artyści: Ada Sarii, Adam Didur, którzy również przyjeżdżali do Krynicy. W tej sytuacji musiałem zmienić na kilka lat nazwę festiwalu na Krynicki Festiwal Arii i Pieśni. Marta Eggerth przyjechała również na 6. Festiwal, który powrócił do pierwotnej nazwy. Przyjechał także, ale prywatnie brat Kiepury Władysław Ladis Kiepura, który dowiedział się z prasy w USA (gdzie mieszkał) o naszym festiwalu. w 1958 r. mieszkał w eleganckim apartamencie w Nowym Domu Zdrojowym, odwiedził swój dawny hotel Patrię, rozmawiał z kierowniczką i dawnym pracownikiem Teofilem. W 1966 r. powstał pomysł, by w Krynicy stworzyć wielką imprezę muzyczną – Festiwal im. Jana Kiepury. Wszystkie sprawy związane z organizacją uzgodniłem z Dyrekcją Uzdrowiska, Komitetem Rozwoju Krynicy, dostałem zgodę władz powiatowych, Wojewódzkiego Wydziału Kultury, Ministerstwa Kultury i Komitetu Centralnego. Wtedy zwróciłem się do Dyrekcji Filharmonii Krakowskiej i uzyskałem zgodę od Biura Koncertowego na pomoc artystyczno-muzyczną przy organizacji festiwalu. W ten sposób rozpocząłem przygotowania do I Festiwalu, który odbył się rok później, w 1967 r. W tym czasie nie było jeszcze pijalni, sala balowa była mała, dlatego wszystkie koncerty odbywały się na Deptaku. Tam powstała scena, krzesła dla publiczności pożyczono z pobliskich sanatoriów, zebrano Wspomina dalej Stefan Półchłopek: „(…) Innym znakomitym gościem festiwalu była tancerka Loda Halama, z którą miałem przyjemność tańczyć na spotkaniu z honorowymi gośćmi i artystami w kawiarni Starego Domu Zdrojowego. Pierwszy Festiwal trwał dwa dni, pogoda dopisała, były tylko kłopoty ze znalezieniem wolnych miejsc noclegowych dla orkiestry. Dyrygentem I Festiwalu, w związku ze współpracą z Filharmonią Krakowską (która trwała przez 13 kolejnych lat) był Krzysztof Missona, występowali wspaniali artyści: Delfina Ambroziak, Krystyna Szczepańska, Wiesław Ochman, Andrzej Hiolski. Program był ciekawy, publiczność wspaniała, został wydany folder, do którego wstęp napisał Jerzy Waldorff. Kolejne festiwale prowadzili świetni konferansjerzy: Zazula, hr Dzieduszycki. Od drugiej edycji zaczęły odbywać się konkursy Dyplomantów Akademii Muzycznych, a od III Konkursy Amatorów. Festiwale, które zorganizowałem, miały różny program, z roku na rok coraz bogatszy, koncerty odbywały się na Deptaku, później na stadionie, kinie Jaworzyna, Sali Balowej Starego Domu, potem już w Pijalni. Na początku, w związku z brakiem odpowiedniego miejsca na koncerty, wiele występów odbywało się… poza Krynicą: w Muszynie, Starym i Nowym Sączu oraz w Żegiestowie, gdzie prezentowali się dyplomanci i laureaci. W późniejszych latach zacząłem mieć problemy z sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego dotyczące nazwy festiwalu: dlaczego tylko im. Kiepury? Naczelnik zabrał festiwal Podczas festiwali organizowaliśmy kameralne spotkania w poszczególnych sanatoriach, takie skromne przyjęcia, potem stopniowo wprowadziliśmy imprezy towarzyszące, np. mój znajomy profesor ze Starego Sącza urządzał wieczory o Adzie Sarii, ja prowadziłem spotkania pt. „Jan Kiepura i Marta Eggerth we wspomnieniach i nagraniach”. Co roku tradycyjnie wydawaliśmy okolicznościowe kartki z pamiątkowymi stemplami, były oczywiście foldery, a także metalowe odznaki dla wykonawców, dziennikarzy i dla publiczności. Ostatnim festiwalem, który prowadziłem był XIV, w trakcie przygotowań do XV festiwalu dostałem pismo od Naczelnika Miasta, że organizację festiwali przejmuje Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury, który właśnie powstał w Krynicy. W związku z tym przekazałem całą dokumentację, finanse, korespondencję i urządzenia panu Sopacie i w ten sposób wyłączyłem się całkowicie z wszelkich działań związanych z festiwalami. Dyrektor Sopata przede wszystkim zrobił dobrą rzecz – zainteresował festiwalem pana Bogusława Kaczyńskiego. On nadał rozmach całej imprezie, miał ogromne możliwości będąc w „centrum” ośrodka kultury, działał już w innych warunkach ekonomicznych i ustrojowych. Poza tym był wspaniałym organizatorem, doskonałym konferansjerem, który potrafił swoją osobowością przyciągnąć i artystów i słuchaczy. (J.W.) 5 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in T E K S T P R O M O C YJ N Y 50. Festiwal imienia Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju Spacerkiem po festiwalach Halama, Grażyna Brodzińska, atrakcją było także spotkanie z Michałem Bajorem, Tomaszem Raczkiem i Edytą Wojtczak. W tym roku powstało Krynickie Towarzystwo Kulturalne im. Jana Kiepury. Honorowym prezesem KTK został Bogusław Kaczyński, honorowe członkostwo przyjęła Marta Eggerth. Pierwszym prezesem KTK wybrano Andrzeja Piaska. Odsłonięto pamiątkową tablicę ku czci Jana Kiepury oraz rozpoczęto zbiórkę pieniędzy na budowę teatru. Piąty festiwal zorganizowany 27-30 czerwca 1971 nosił nazwę Festiwalu Arii i Pieśni. Koncerty odbywały się w nowej Pijalni Głównej, a prowadził je Jerzy Waldorff. Wystąpiły takie gwiazdy operetki i opery jak Barbara Nieman, Czesława Fijałkowska, Roman Węgrzyn. W 1990 r. miał miejsce XXIV Festiwal. Imprezę odbywającą się 16-27 września uświetnił występ m.in. Opery Śląskiej ze „Strasznym dworem” pod dyrekcją Tadeusza Seweryna. Śpiewali m.in. Andrzej Hiolski, Bohdan Paprocki. Ta sama opera wystawiła „Barona cygańskiego”. W monodramacie o Janie Kiepurze i Marcie Eggerth Bogusław Kaczyński przedstawił w znakomity sposób najlepsze nagrania Jana Kiepury i jego małżonki. W „Paradzie gwiazd Operetki” wystąpili m.in. Grażyna Brodzińska, Bogusław Morka, Aleksandra Hoffman. Gwiazdą wieczoru była także Hanna Bielicka. 13-20 czerwca 1976 r. pojawili się zagraniczni wykonawcy, gdyż festiwal nosił tytuł Międzynarodowy Festiwal Arii i Pieśni. Wystąpili śpiewacy z Czechosłowacji i ZSRR. Obok nich scenę zawładnęli polscy wykonawcy m.in. Stefania Toczyska, Jadwiga Romańska, Henryk Grychnik. Największe owacje towarzyszyły wykonawcom „Strasznego dworu” Stanisława Moniuszki. XV Festiwal to dzieło Stanisława Sopaty, dyrektora Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury, który został powołany do życia w 1979 r. Odbywający się w dniach 9-14 czerwca 1981 r. XV Festiwal miał tak znakomitych artystów jak Barbara Nieman, Andrzej Hiolski, kryniczanin Józef Homik oraz Orkiestra Filharmonii Górniczej w Zabrzu pod batutą Tadeusza Bobińskiego. Koncerty prowadził Karol Buła. Dyrektorem artystycznym XVI Festiwalu został Bogusław Kaczyński i był nim do 2011 r. Kaczyński był wspaniałym propagatorem opery i operetki, wybitnym znawcą muzyki. Rozwijał i podnosił poziom artystyczny imprezy, zdobywał sponsorów na realizację swoich pomysłów. Warto wspomnieć, że Bogusław Kaczyński po raz pierwszy w życiu przyjechał do Krynicy-Zdroju w 1983 r. XVI Festiwalowi towarzyszył konkurs wokalny z udziałem profesjonalnych i amatorskich śpiewaków. 10-21 września 1986 r. odbył się XX Festiwal im. Jana Kiepury. W repertuarze pojawiły się m.in. opery „Zemsta nietoperza” i „Cyrulik sewilski”. Wśród gwiazd była Loda W 1996 r. podczas XXX Festiwalu w Pijalni Głównej przedstawiono znakomite spektakle muzyczne: „Carmen” Georga Bizeta, „Błękitny zamek” Lucy Maud-Montgomery, „Hallo, Dolly” Hermana, „Wiedeńska krew” Straussa. Bogusław Kaczyński, ówczesny dyrektor Teatru „Roma” w Warszawie, sprowadził swoich artystów do Krynicy-Zdroju. Wystąpiła także Wojskowa Orkiestra Symfoniczna z Warszawy oraz znakomici aktorzy Krystyna Janda i Gustaw Holoubek. Kolejne festiwale to już festiwale, którym towarzyszy miano europejskie. Bogusław Kaczyński spełnił swoje ambicje. Był znakomitym propagatorem muzyki, ale jak na artystę przystało, miewał też swoje kaprysy i humory. Nic nie wskazywało na to, że 45. Europejski Festiwal im. Jana Kiepury odbywający się w dnach 13-27 sierpnia 2011 r. i przygotowany z ogromnym rozmachem, będzie jego ostatnim. Gwiazdą festiwalu był Zespół Pieśni i Tańca Mazowsze, a także Teatr Żydowski. Za wielkim rozmachem stały coraz większe koszty. Dyrektorem artystycznym 46. Festiwalu w 2012 r. został Stefan Munch, zaś ambasadorem śpiewaczka i menadżerka Alicja Węgorzewska. Festiwal odbywał się w dniach 11-18 sierpnia. Na kilka miesięcy przed terminem festiwalu Kaczyński zapowiedział, że festiwalu nie będzie. Burmistrz Dariusz Reśko ripostował: - Festiwal ma 45 lat tradycji. Kaczyński owszem przed 28 lat był dyrektorem, ale argument finansowy jest dla mnie nie do przyjęcia. Skoro powiedział, że nie będzie dyrektorem, uznałem, że zorganizujemy festiwal we własnym zakresie. Nie mogłem się oglądać na pana Kaczyńskiego, który zapowiedział, że europejski festiwal będzie imprezą objazdową. Patronat nad festiwalem objęła prezydentowa RP Anna Komorowska. 47. Festiwal w 2013 r. poprowadziła jako dyrektor artystyczny Alicja Węgorzewska. Ona też wraz z Tomaszem Kamelem prowadziła koncerty i oczywiście śpiewała swoje ulubione arie. Główną muzyczną rolę odegrała Opera Krakowska z jej dyrektorem Bogusławem Nowakiem. Wystąpiła także, przy aplauzie widowni, Krynicka Orkiestra Zdrojowa pod dyrekcją Mieczysława Smydy. Orkiestra obchodziła swoje 140. urodziny. W 2013 r. w wieku 101 lat zmarła w USA Marta Eggerth. Przez 30 lat, w latach 1936-1966, była żoną Jana Kiepury. Tuż przed 48. Festiwalem w 2014 r. już bez zadęcia europejskiego, burmistrz Dariusz Reśko wyraził opinię, że festiwal jest dobrem publicznym, własnością Krynicy-Zdroju i wielką wartością. Opera Krakowska spełniła nowe oczekiwania. Festiwal odbył się bez dyrektora artystycznego, a głównym organizatorem było Centrum Kultury Gminy Krynica-Zdrój. W kolejnym roku 2015 organizatorem festiwalu było Centrum Kultury kierowane przez Wojciecha Króla. Wystąpiło 350 artystów z całej Polski. Gwiazdą festiwalu, który odbywał się w dniach 8-15 sierpnia, była Małgorzata Walewska. 2016 to rok półwiecza Festiwalu im. Jana Kiepury. Patronat honorowy nad imprezą objął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda. Zapowiada się bardzo interesujący festiwal ze znakomitymi śpiewakami, śpiewaczkami i artystami. Niespodzianką jest powrót do uzdrowiska artystów Teatru Żydowskiego w Warszawie. Jerzy Wideł W OPRACOWANIU MATERIAŁU SKORZYSTAŁEM Z PUBLIKACJI ZAWARTYCH W PRACY ZBIOROWEJ POD REDAKCJĄ FELIKSA KIRYKA „KRYNICA”. WYDAWNICTWO DRUKARNIA „SECESJA” KRAKÓW 1994, „GAZETA FESTIWALOWA” DZIENNIK POLSKI 1998. „KRYNICKIE ZDROJE” NR 5 MAJ 1999. FOT. PIOTR GRYŹLAK Tegoroczny festiwal, który odbędzie się w dniach 13-20 sierpnia, oprócz wyjątkowego zestawu artystów, niejako w tle będzie obchodzić kilka szczególnych rocznic. Przede wszystkim półwiecze istnienia, po drugie półwiecze śmierci patrona Jana Kiepury, zaś po trzecie stulecie urodzin pomysłodawcy imprezy Stefana Półchłopka. Przypomnijmy więc inne znaczące festiwalowe wydarzenia. Z kronikarskiego obowiązku odnotujmy, że I Festiwal im. Jana Kiepury odbył się w pierwszą rocznicę śmierci tenora 2-3 września 1967 r. 6 www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 Polityka Większość ludzi jest głupia i chce socjalizmu Rozmowa z eurodeputowanym JANUSZEM KORWIN-MIKKE - Jak powiemy Brexit, to trzeba będzie dodać, że Korwin to przewidział? - Powiedziałem, że Brexit wygra 9 procentami, wygrał tylko 5. A to dlatego, że jakiś oszalały maniak zabił posłankę, więc nastroje się nieco przechyliły. Tak byłoby na pewno 9 punktów. - Zbierał Pan gratulacje? - Nie, dla Polski to przecież nie jest korzystna sytuacja. Na szczęście obie strony uzgodniły, że nie będzie zmian statutowych, więc Unia będzie powoli umierać w tym składzie, w którym jest. - Zbliża się koniec Unii? - Ona zdycha. Myślę, że to może się stać jeszcze w tej kadencji, a może w następnej. W kuluarach wszyscy o tym mówią. - Co powstanie w to miejsce? - Nic, to co było wcześniej, czyli konkurencja wolnych państw. Unia nie jest nikomu potrzebna. Istnieje księstwo Lichtenstein, które nie należy do Unii i nie ma żadnych problemów, nie ma problemów z dostawą ropy naftowej, nie ma problemów z Rosją, wielkich problemów z Niemcami. I nie musi być w Unii Europejskiej, by być najbogatszym państwem w Europie. - A nasza pozycja wobec Rosji… - Ale my nie mamy żadnych problemów z Rosją. Jak pojedziemy w okolice Królewca, okaże się, że nie ma tam żadnych napięć na granicy. To Ukraina ma do nas roszczenia terytorialne. Dla nas Rosja jest sojusznikiem w walce z Ukrainą. Dzięki temu 4/5 wojsk Rosja musi trzymać na tamtej granicy. Zawsze jest tak, że sąsiad jest wrogiem, a sąsiad sąsiada jest przyjacielem. Naszym sojusznikiem była Francja, a Niemcy były wrogiem. Jest nadzieja, że we Francji wygra wybory Marine Le Pen. Francja była zawsze prorosyjska, jest okazja, żeby była propolska i prorosyjska, a antyniemiecka i antyukraińska. FOT. HTTPS://KORWIN-MIKKE.PL/ - Legenda mówi, że sypia Pan 2-3 godziny dziennie i nie brakuje Panu energii. Jak Pan to robi? - Sypiam 4 godziny, a energię mam z cukru, 7-8 łyżek cukru. Jak mówiło przedwojenne hasło: „Matko, nie żałuj dzieciom cukru”. Bardzo dobre hasło . - Co Pan powie na spotkaniach ze swoimi sympatykami w Nowym Sączu? - Pewnie będą pytali, co się dzieje w tej cholernej Unii Europejskiej. A akurat jest zabawnie. Miny tych wszystkich federastów są przezabawne. - To jest dla nas dobre? - Taka szachownica jest korzystna. To naturalny układ geopolityczny. Oczywiście trzeba dbać o niepodległość na Ukrainie, bo niepodległa Ukraina, nawet wroga Polsce, jest dla nas korzystna. Ja bardzo kocham Rosję, ale tym bardziej ją kocham, im jest dalej od Polski. - W Polsce będzie referendum? Wiceprezes partii KORWiN Przemysław Wipler powiedział, że w dniu, w którym zostanie przyjęty mechanizm, który będzie karał Polskę i inne kraje europejskie za nieprzyjmowanie nielegalnych imigrantów i uchodźców, partia KORWiN rozpoczyna zbieranie podpisów pod wnioskiem o referendum w sprawie wystąpienia Polski z Unii Europejskiej. - Nie będzie tego mechanizmu. Nie będziemy zbierać podpisów. Nie było żadnego referendum za wejściem do UE, więc nie powinno być żadnego referendum za wyjściem. Trzeba po prostu wyjść. - Jak to zrobić? - Parlament uchwali wyjście z UE i spokój. To ważniejsze niż referendum. W ogóle jestem czterema rękami za tym, żeby przejść z prawa rzymskiego na prawo zwyczajowe, prawo zdrowego rozsądku. W Anglii nie ma czegoś takiego, że jest jakiś paragraf. - Pojawiają się jednak głosy, że Brytyjczycy jednak nie wyjdą z UE. - Głosy ludzi na ogół z grupy prawniczej, którzy szukają jakiś kruczków. Natomiast Anglik tego nie rozumie, było referendum to było, musimy wyjść. - Ale zbierają się jakieś grupy… - Niech się zbierają. 17 mln głosowało, a 4 mln mówi, żeby nadal być, to o czym my mówimy? Każdy niezadowolony może zebrać podpisy. W każdych wyborach prezydenckich, gdy wygrywa ktoś 51 do 49 proc., to ta druga grupa mówi – zróbmy nowe wybory, ale tego robić nie można. - Widać z Brukseli Polskę i „dobrą zmianę”? - Jak mówi profesor Bogusław Wolniewicz – dobre zmiany idą w złym kierunku. I to widać nie tylko tutaj w Polsce. Szczerze mówiąc opiniami tych ludzi z Brukseli bym się nie przejmował. - A co mówią? - Mają nas generalnie gdzieś. Oni wiedza tylko to, co im powie Platforma Obywatelska i podobne kręgi. - I Janusz Korwin-Mikke? - Nie, mnie nie słuchają, absolutnie. Dla nich autorytetem jest PO. Nieważne, czy ja będę popierał PiS czy krytykował PiS. Właściwie jakbym popierał PiS to tylko by pogorszyło opinię PiS. Jestem wrogiem tego parlamentu. Jeśli kończę niemal każde przemówienie słowami: „A poza tym sądzę, że Unia Europejska powinna być zniszczona”, to trudno, żebym był mile widziany przez kierownictwo ludzi, którzy biorą z tego 50 tys., czy ileś tam, euro miesięcznie. - A inne konsekwencje? Nie kłaniają się Panu koledzy eurodeputowani? - Czasami lewica nie przyjmuje moich pytań, jak pada pytanie to nie odpowiadają na sali plenarnej, bo na ogół nie mogą znaleźć odpowiedzi. Ale oczywiście się kłaniają, bo obyczaje obowiązują. Chodzi o to, że ci ludzie to banda faszystów. Jeśli pan Martin Schulz mi mówi, ni mniej ni więcej, że nie wolno mi czegoś powiedzieć z trybuny, bo nakłada na mnie grzywnę (zapłaciłem ostatnio 3 tys. euro, teraz pewnie będzie 6 tys.). Nie mogę powiedzieć, że imigrantów trzeba zmusić do pracy głodem. Twierdzi, że to niehumanitarne. A przecież św. Paweł mówił wyraźnie, kto nie chce pracować, niech też i nie je. A oni nie chcą, przyjeżdżają i chcą dostać zasiłki. - Ale imigranci się wcale do nas nie pchają. - Do nas nie, ale do Unii Europejskiej, do Niemiec, bo tam są najwyższe zasiłki. Był taki imigrant, sfilmowany, który wylądował na plaży w Sycylii czy gdzieś i oświadczył: Boże, wreszcie będzie ten zasiłek 20 tys. euro miesięcznie. W rzeczywistości to góra 4 tys. euro, ale oni wierzą w legendę, która krąży po całej Afryce. - Dobra zmiana? - Dobra zmiana idzie w złym kierunku. Wracamy do Gomułki. Czym skorupka na młodość nasiąknie, tym na starość trąci i Jarosław Kaczyński zaczyna na starość mówić jak Gomułka. Ten plan Morawieckiego to przecież socjal w stylu Gomułki. Choć nawet Gomułka nie dawał 500 zł na każde dziecko. Jarosław Kaczyński jako dziecko żył w komunie i niestety był w jakimś innym środowisku niż ja. Ja słyszałem slogany komunistyczne, ale myśmy się z tego śmiali, nikt tego nie brał serio. Na studiach było na całym moim roku z trzech marksistów, i w kąciku skrobali coś o różnicach między starym Marksem a młodym Marksem, a reszta ich nie zauważała. A na tym Zachodzie komunizm to poważna instytucja. Alterio Spinelli to przecież był komunista, a na frontonie budynku Parlamentu Europejskiego jest jego nazwisko. Cała Unia to komunistyczna instytucja. Kaczyński daleko od nich nie odbiega. To taka różnica jak między Hitlerem a Stalinem. - Ale Jarosław Kaczyński czy PiS czytają takie decyzje pod kątem słupków poparcia. - Niestety, Karol Marks powiedział wyraźnie, że wystarczy powiedzieć demokracja, a już ludzie sami zbudują socjalizm. Więc większość ludzi jest w socjalizmie, bo to jest idea dla głupków, a głupich jest więcej jak mądrych. Myślałem, że Jarosław Kaczyński tak mówi przed wyborami, a potem zrobi coś innego, a on naprawdę to robi i to jest przerażające. On dostał takie poparcie od ludzi, że teraz da po tysiąc albo po 5 tys. na każdego. - A Szwajcarzy głosowali niedawno nad tym, czy każdemu zapewnić 2,5 tys. franków miesięcznie, bez względu na to, czy ktoś pracuje czy nie. - I 70 czy 80 proc. Szwajcarów to odrzuciło. Natomiast w reszcie Europy, czy to jest Polska, Portugalia czy Hiszpania, większość jest za tym. To dowodzi tezy Marksa, że większość ludzi jest głupia i chce socjalizmu. - Zachęca Pan, żeby nie brać tych 500 zł? - Ja biorę i daję na fundację. Muszę brać, bo nie mogę ich temu państwu zostawić. Inaczej zafundują jakiś nowy fotoradar albo coś takiego. Trzeba zrozumieć jedną rzecz – najważniejsze, żeby rząd miał mało pieniędzy. Ten kraj się najlepiej rozwija, który daje rządowi mało pieniędzy. Ludzie swoje pieniądze wydają rozsądnie, a jak je dam urzędnikowi to on je wyda według własnego widzimisię, na ogół rozrzutnie. W budżecie muszą być pieniądze na wojsko, policję – chcemy je zwiększyć o połowę oraz na jakąś szczątkową administrację, bo jacyś urzędnicy muszą być, żeby państwo funkcjonowało. I to wszystko. Cała reszta powinna być finansowana przez ludzi. Jak szkoła będzie prywatna to nie da pan pieniędzy na szkołę, w której uczą homoseksualizmu, teorii gender czy czegoś takiego. A tu zabierają te pieniądze i opłacają tego typu lekcje w szkołach. - Co Pan powie członkom partii KORWiN w sądeckich strukturach? Przygotowujcie się do najbliższych wyborów? - Nie wiemy, kiedy PiS zechce zrobić samorządowe wybory. Być może zrobi je jesienią, pod pretekstem, że tamte wybory były, może nie tyle sfałszowane, co nieprawidłowe. Zresztą PiS dostał z 5 proc. więcej dlatego, że był na pierwszym miejscu i ludzie się mylili w głosowaniu. Jakieś 12 lat temu po wyborach przyszła do mnie ciocia i mówi: Janusz, zdobyłam ci dodatkowy głos. Czekałam w kolejce do kabiny a tu wychodzi taka blondyna po 50. i pyta, gdzie tu jest lista nr 12. Więc znalazłam listę twojej partii, znalazłam człowieka o numerze 12 i kazałam jej skreślić. Jak widać, świadoma demokracja to bardzo dobry system. Jak powiedział Churchill: po to, żeby się pozbyć złudzeń co do demokracji, wystarczy przez pięć minut porozmawiać z przeciętnym wyborcą. ROZMAWIAŁ WOJCIECH MOLENDOWICZ WYKORZYSTANO FRAGMENTY WYWIADU DLA REGIONALNEJ TELEWIZJI KABLOWEJ. 7 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in T E K S T P R O M O C YJ N Y FOT. Z ARCH. D. POPIELI I FIRMY ERBET Na zawody jeździ z nim plecak książek Od lewej: Tomasz Ćwikowski prezes Erbet, Dariusz Popiela, Roman Słowik v-ce prezes Erbet Rozmowa z Dariuszem Popielą, kajakarzem górskim, uczestnikiem Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 r., zdobywcą brązowego medalu Pucharu Świata w Ivrei we Włoszech w czerwcu tego roku. Dariusz jest także na 3. (najwyższej, jeśli chodzi o Polaków) pozycji w generalnej klasyfikacji Pucharu Świata. - Twoja przygoda z kajakami rozpoczęła się we wczesnym dzieciństwie. Między innymi dlatego, że pochodzisz ze sportowej rodziny. - Tak, można powiedzieć, że sport to u nas tradycja rodzinna. Na kajakach pływał mój tato Bogusław i wujek Henryk. Z kajakami wiąże się też prywatna tragedia - jeden z moich wujków utonął podczas treningu. To były lata 70. Nikt wówczas w kwestii bezpieczeństwa nie dbał o kapoki czy kaski. Po prostu przydarzył się tragiczny w skutkach wypadek, który tkwi w nas głęboko po dziś dzień. Ryzyko wypadków jest jednak wpisane w bycie kajakarzem. Choć samą miłość do sportu dziedziczy się właśnie po rodzinie. Zacząłem pływać na kajakach w dzieciństwie, w 1993 r., wtedy traktowałem to bardziej jako zabawę. Pewnego razu wracaliśmy z rodzinnej wycieczki do Szczawnicy przez Wietrznice, koło Łącka, gdzie zaczynały się właśnie odbywać obozy kajakowe. Zostałem tam przez kilka dni. Bardzo miło wspominam tamten czas i tych ludzi. Od początku moim motywatorem był mój tata. Tak jest do dziś. Kajakarstwo z zabawy przeradzało się stopniowo w moją pasję. Dziś jestem zawodowym kajakarzem. - Dodajmy, że jednym z najlepszych. - Cały czas walczę. Na koncie mam udział w finale Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Nie był to szczyt moich marzeń, apetyt rośnie w miarę jedzenia. Miałem wtedy 23 lata, rok wcześniej zdobyłem młodzieżowe Mistrzostwo Europy, brakowało mi jednak trochę doświadczenia. Bardzo chciałem załapać się na igrzyska, które odbędą się w sierpniu w Rio. Moja dyspozycja w tym roku jest bardzo dobra i do końca rywalizowałem o miejsce z Maćkiem Okręglakiem i Mateuszem Polaczykiem. Zabrakło niewiele, a przede wszystkim punktów za poprzedni sezon, co w finalnym rozrachunku okazało się bardzo ważne. Mówiąc o przygodzie z kajakami, która stała się moim życiem, nie sposób nie przywołać mistrza i mentora, który ukształtował mnie jako sportowca, śp. trenera Antoniego Kurcza. Był to dla mnie wzór do naśladowania. Piłkarze mieli Kazimierza Górskiego, kajakarze Antoniego Kurcza. Dzięki niemu miałem zaszczyt w latach 1997-2002 przez 5 lat reprezentować Austrię, trenowałem tam, poznawałem inny świat. Zabrał mnie tam właśnie Antoni Kurcz. Wpoił mi pewne zasady, którymi powinien kierować się sportowiec. Były one dla mnie święte. Do dziś się ich trzymam. Relacja trener - zawodnik to bardzo ważna relacja opierająca się na zaufaniu i wzajemnym poleganiu na sobie. Od wielu lat moim trenerem jest mój tata, z którym łączą mnie właśnie takie stosunki. Antoni Kurcz był mistrzem w pełnym tego słowa znaczeniu. W ogóle miałem szczęście, bo podczas całej mojej sportowej drogi spotkałem wspaniałych ludzi, jak profesor Jerzy Żołądź z krakowskiego AWF-u oraz profesor Jan Blecharz. Mieli wpływ na moje życie, także poza sportowe. - Kajaki były dla ciebie zabawą. Potem stały się sposobem na życie. Zawsze chciałeś zostać sportowcem? - W zasadzie tak. Najpierw chciałem zostać piłkarzem, ale ostatecznie zadecydował za mnie tata. Początkowo uciekałem z treningów kajakowych na boisko, żeby grać w piłkę, ale dziś nie zamieniłbym kajaków na żaden inny sport, mimo że jest to ciężki kawałek chleba. Kajakarstwo jest w Polsce w podziemiu. Nie jest to sport pierwszych stron gazet, w Polsce mało się o tym mówi. Tymczasem jest to jedna z bardziej widowiskowych dyscyplin, gdzie oprócz sportowego przygotowania mamy do czynienia z walką z żywiołem, jakim jest wzburzona, rwąca woda. Dlatego gdyby nie moja rodzina, nie byłbym w stanie trenować. - Ale kajakarstwo nie jest przypadkiem sportową wizytówką Nowego Sącza? - Owszem, mówi się w ten sposób. Wydaje mi się jednak, że jest wizytówką wtedy, kiedy jest taka potrzeba. Gdy trzeba poklepać po plecach, to tak. Od dawna słyszymy o obietnicach budowy toru. Jest to wizytówka niewykorzystana. My przywozimy medale z Mistrzostw Europy i Świata. Mamy zawodników, którzy przyczynili się do tego, że Sądecczyzna była i nadal jest zagłębiem kajakarzy. Wiele dokonań Sądeczan może nie tyle jest pomijanych, co nikną one w przekazie medialnym. Czasami to, że ktoś doceni, zauważy sukces sportowca, to wszystko, na co możemy liczyć. Za kajakarstwem nie stoją duże pieniądze. Przez to, że kajaków nie pokazuje się w telewizji, ciężko jest pozyskać sponsorów. Dlatego duży ukłon należy się firmie Erbert, która od kilku lat mnie wspiera i pomaga w przygotowaniach. Prezesi Erbetu to ludzie wielkich pasji wspierający poczynania przedstawicieli rozmaitych środowisk. Bardzo cenię sobie spotkania z nimi. Podobnie jak rodzinna firma Centrum, czyli mój tata i wujek, którzy wspierają mnie od samego początku. Dzięki nim mogłem wziąć m.in. udział w tegorocznym Pucharze Świata. Jestem w pierwszej trójce w klasyfikacji generalnej. Przede mną jeszcze dwa Puchary i nie ukrywam, że chcę walczyć o generalkę. Łatwo nie będzie ale, jak już mówiłem, apetyt rośnie w miarę jedzenia. Teraz ciężko pracuję, aby we wrześniu postawić kropkę nad „i”. Finałowy Puchar będzie decydujący. - Jak często trenujesz? - Sportowcem jest się 24 godziny na dobę. W grę wchodzi dieta, wysypianie się, odpowiedni tryb życia. Nie ma miejsca na zabawy, późne powroty do domu. Oprócz tego trzeba mieć jakiś kręgosłup moralny. Poza tym szkoda byłoby tych ciężko przepracowanych dni. Gdy robimy specjalizacje, siedzę na wodzie po około dwie godziny, gdyż tyle trwa jednorazowy trening. Na ogół w ciągu dnia są dwa treningi, więc całość trwa od 4 do 5 godzin. Mamy też treningi ogólnorozwojowe, chodzimy na siłownię, jeździmy na rowerze. Nowy Sącz jest dla mnie bardzo dobrą bazą, mamy ładne krajobrazy, więc estetycznie treningi są świetne. Ważne jest dla mnie, aby nie było w treningu monotonii. Jeżdżę też oczywiście na obozy, gdzie szlifuję formę. Staram się, ze względu na rodzinę, aby nie trwały one dłużej jak 10-14 dni. To maksimum. Jednak w zimie - najtrudniejszym okresie dla kajakarza - muszę wyjeżdżać na miesiąc lub dwa, wszystko zależy od okresu przygotowań. W sierpniu, z racji tego, że nie mam igrzysk, będziemy robić wypady tygodniowe do Lublany na Słowenii i do Pragi. - Gdzie najchętniej pływasz, przygotowując się do zawodów? - Na pewno jednym z ulubionych moich torów i miejsc jest La Seu de Urgel w Katalonii, gdzie rozgrywały się Igrzyska w Barcelonie w 1992 r. Miałem tam okazję uzyskać kilka dobrych wyników, byłem 4. w Mistrzostwach Europy, do medalu zabrakło 0,2 punktu. Miło je wspominam, ponieważ podczas mojego tam pobytu urodziła się moja córeczka, więc mam do tego miejsca sentyment. Szczęśliwy jest dla mnie też tor we Włoszech, gdzie wywalczyłem brązowy medal w Pucharze Świata. Dobrze mi się pływa też w Krakowie, Lipsku, Pradze. Tam trenujemy, budujemy bazę, żeby na zawodach wszystko poszło jak należy. Oprócz tego jest dużo ciekawych torów, które powstają specjalnie na igrzyska. Są one bardzo wymagające i nowoczesne. - Na koncie masz wiele sportowych sukcesów. Nieobce są Ci jednak inne dziedziny, jak np. historia. Studiujesz też prawo na Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. - Jestem w zasadzie wiecznym studentem, no, teraz to może urlopowanym. Udało mi się wszystko tak z panią rektor poukładać, że mogę te studia skończyć. To dla mnie sprawa ambicjonalna. Nie chcę komuś czegoś udowadniać, tylko sobie. Od września będę już musiał się na uczelni pokazać i dopiąć sprawy związane z moim wykształceniem. Już niedużo mi zostało do finiszu. Chodzą mi po głowie jeszcze inne plany związane z historią. Kiedy zapisywałem się na prawo, myślałem, że będzie tam więcej historii i więcej przedmiotów humanistycznych. Tak czy inaczej, chcę skończyć prawo a potem popróbować sił w innych dziedzinach. Na moje humanistyczne pasje, a w zasadzie miłość do książek, miała wpływ moja pani od języka polskiego, która uczyła mnie w IV Liceum Ogólnokształcącym. Przed Igrzyskami w 2004 r., nie miałem jeszcze 18 lat, byłem przed maturą, podjąłem decyzję, by walczyć o olimpiadę. Maturę pisałem pół roku wcześniej. Musiałem mieć indywidualne lekcje z nauczycielami i zamknąć pół roku wcześniej całą czwartą klasę. Właśnie te indywidualne spotkania z panią profesor sprawiły, że pokochałem książki. Przedstawiła przede mną tak piękny świat, że mnie to mega wciągnęło. To, że dziś pasjami pochłaniam książki, to jej zasługa. Nie raz do niej dzwoniłem i dziękowałem za to, co zrobiła. Dziś bez książek nie wyobrażam sobie życia. Gdy jadę na jakieś zawody, jedzie ze mną plecak książek. Na każdy humor mam inne pozycje. Staram się też aktywnie działać wokół projektu Sądecki Sztetl, co jest dla mnie bardzo ważne! - Na sierpniową olimpiadę do Rio pojedzie dwóch sądeckich kajakarzy: Maciej Okręglak i Grzegorz Hedwig. Rywalizowałeś o olimpijski bilet z Maciejem… - Znamy się z Maćkiem odkąd jako dziecko ledwo wystawał z kajaka. Walczyliśmy między sobą i wieloma kandydatami o bilet do Rio, to prawda. Poza walką na wodzie, w życiu jesteśmy kolegami. Mogę mu tylko życzyć powodzenia i tego, by razem z Grześkiem jak najwięcej skorzystali z olimpijskiego pobytu w Rio de Janeiro i by zapamiętali te wyjątkowe chwile z największego sportowego wydarzenia na świecie. Momenty te od tego roku już na zawsze zagoszczą w ich życiu. ROZMAWIAŁA AGNIESZKA MAŁECKA 8 www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 M AT E R I A Ł P R O M O C YJ N Y Open The Door czyli nowy rodzaj rozrywki... Wchodzisz do ciemnego pokoju uzbrojony jedynie w kask, do którego doczepiona jest świecąca latarka. Masz dwie dłonie i koniecznie jasny umysł. Masz też do dyspozycji krótkofalówkę w razie potrzeby wezwania pomocy. Zamykają się za tobą drzwi. Teraz musisz w ciągu jednej godziny wydostać się z pomieszczenia bez użycia siły fizycznej. Przed tobą zadania do wykonania, czyli otwarcie kilkunastu kłódek: na klucz, na szyfr, ułożenie kostek, rozłożenie kart. Cel końcowy to oczywiście wyjście z pokoju. Znakomita zabawa, która wymaga gry zespołowej. Największa liczba osób przebywająca w jednym z dwóch pomieszczeń to zgrana piątka. Grę i zabawę typu „Escape the room” sprowadziła do Nowego Sącz dwójka młodych ludzi – Łukasz Mamala i Maciej Gądek. Chcemy Sądeczanom zaproponować zupełnie nowa zabawę – jak sami dodają. Do Polski rozrywka ta trafiła przed kilkoma laty. - Powstała na bazie gier komputerowych – wyjaśnia zasady Łukasz Mamala. – To wygląda jak ucieczka z realnego prawdziwego życia w świat wirtualny. Nie ma granic wieku. Chodzi o kreatywne, wymagające intelektualnego wysiłku spędzanie czasu. Oderwanie się od komputera, telewizora. Uczestnicy gry mają 60 minut na rozwiązanie zagadek, złamanie szyfrów i odnalezienie kluczy znajdujących się w pomieszczeniu aby w ostateczności wyjść z niego. Po prostu open the door!!! W budynku, gdzie siedzibę ma klub Lachy organizatorzy gry przygotowali na początek dwa pokoje zagadek: kopalnię złota i pokój w szpitalu psychiatrycznym. Istotnym jest, że każde z pomieszczeń ma odmienną, niekiedy wiejącą grozą, scenerię. Tylko spostrzegawczość, umiejętność łączenia faktów i spryt może was uratować – dodaje Maciej Gądek. – Bez odpowiedniego planu i współpracy uczestników gry, nie uda się wyjść z pokoju w godzinę. Gra jest prawdziwym sprawdzeniem logicznego myślenia, a jej edukacyjna wartość to przede wszystkim nauka współpracy i pomysłowości. Zdarzały się nam już przypadki, że uczestnicy gry spędzali w ten sposób wieczory kawalerskie i panieńskie. Escape room jest świetną alternatywą dla rozrywek typu paintball, czy kręgle. To może być też fajny pomysł na prezent lub szkolenie firmowe. Czas, by Nowy Sącz dołączył do zabawy, którą zna już każde większe miasto w Polsce. Zapraszamy więc wszystkich: młodzież, dorosłych do tej niesamowitej przygody przy ul. Jagiellońskiej 31, ale uwaga … to może uzależniać. (J.W.) 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in 9 Religia Zapełnia się księga cudów sądeckiej bazyliki - Wierni mówią, że odpustowy tydzień w sądeckiej bazylice to czas, kiedy Bóg zsyła strumienie łask… - Myślę, że takim pierwszym, największym cudem, są te tłumy ludzi podczas odpustu. Bardzo często w rozmowach z pielgrzymami pojawia się takie zdanie: „Proszę księdza, nas tutaj nie mogło zabraknąć, bo nasi rodzice zawsze tutaj byli i my jako dzieci razem z nimi”. I rzeczywiście, rodziny z dziećmi bardzo mocno zaznaczają swoją obecność. Zauważamy też, że obecność w sanktuarium wiąże się z potrzebą spowiedzi. W konfesjonale również dzieją się te duchowe cuda i to jest bardzo ważne. Ludzie pielgrzymują też w pewnych intencjach, w podziękowaniu za łaski lub z prośbą w różnych potrzebach. - W parafii informacje o otrzymanych łaskach gromadzicie w specjalnej księdze… - Podczas odpustu zawsze prosimy o składanie informacji o szczególnych łaskach do kancelarii. Są one potem archiwizowane. Do takich najświeższych wiadomości, które do mnie dotarły, należą wydarzenia z marca tego roku. Zdarzyło się to w jednej z rodzin w parafii. W niedzielę kobieta mająca około 50 lat położyła się, żeby odpocząć i zasnęła. Nie można jej było potem dobudzić, była na wpół przytomna i dlatego wezwano pogotowie i zabrano ją do szpitala. Okazało się, że doszło do wylewu do pnia mózgu. Lekarze nie dawali żadnych szans na odzyskanie przytomności. Mówili jednak, że nawet, jeśli ją odzyska, nie będzie całkiem sprawna. Brat tej kobiety bardzo często bywa w bazylice, jest dyrektorem jednej z nowosądeckich szkół. Zaraz po tym wypadku poprosił o dwie msze św. przed cudownym wizerunkiem. One zostały odprawione, uczestniczyła w nich rodzina. Również w ciągu tygodnia członkowie rodziny modlili się w bazylice. Po tygodniu ta kobieta odzyskała przytomność bez żadnego uszczerbku na zdrowiu. Była nawet zdziwiona, że znalazła się w szpitalu. Pamiętała Po tygodniu kobieta odzyskała przytomność bez żadnego uszczerbku na zdrowiu. Dla najbliższych to jest ewidentny cud jedynie przez mgłę pochylających się nad nią sanitariuszy. Dla najbliższych to jest ewidentny cud, są o tym święcie przekonani. Zwłaszcza, że opinia lekarska była taka jednoznaczna. - Tegoroczny odpust motywem przewodnim spaja kilka ważnych wydarzeń w kościele. - Tak, bo tych wydarzeń w tym roku jest bardzo wiele: 1050. rocznica chrztu Polski czy Rok Święty Miłosierdzia. Nasze sanktuarium jest przecież kościołem jubileuszowym i każdego dnia możemy zyskiwać odpust przechodząc przez Bramę Miłosierdzia. Do tego są jeszcze Światowe Dni Młodzieży, bo zakończenie tego wydarzenia to jednocześnie pierwszy dzień naszego odpustu. Cieszę się, że ta atmosfera świętowania młodzieży będzie takim wejściem w odpust. Samo hasło „Miłosierny jak Ojciec” powinno nas z kolei zachęcać do naśladowania miłosiernej miłości Boga. Zazwyczaj uświadamiamy sobie Boże miłosierdzie, bo go na co dzień doświadczamy, ale nie zawsze pamiętamy o tym, żeby być miłosiernym wobec najbliższych. Chodzi o, najprościej mówiąc, miłość, życzliwość i dobroć. - Odpust jest dedykowany właściwie każdej grupie społecznej czy wiekowej. Tradycją stały się też wieczorne koncerty. - Od niedzieli do czwartku będzie możliwość wysłuchania koncertów muzyki religijnej. Cieszą się one coraz większym zainteresowaniem. Dzięki nim możemy się modlić razem w takiej radosnej wspólnocie. - Na wzrost liczby wiernych modlących się podczas sądeckiego odpustu wskazują statystyki. - Nadchodzący odpust to jest trzeci, który będę tutaj przeżywał. Zeszłoroczny zgromadził nieco więcej ludzi niż rok wcześniej. W zeszłym roku wydaliśmy około 70 tysięcy komunii św. Dwa lata temu było to 65 tys. To tylko statystyki, ale dają pewien obraz. Doskonale wiemy jednak, że nie są w nie wliczane dzieci, które jeszcze nie przystąpiły do komunii świętej. Najmłodszych gromadzi się bardzo dużo, zwłaszcza kiedy jest dzień z błogosławieństwem dla nich. W tym roku będzie to 2 sierpnia. Taką dodatkową atrakcją, po raz pierwszy w tym roku, będzie wtedy spektakl „Jak Karolek został papieżem”, który wystawi Teatr Lalek Pinokio. Bardzo pozytywne jest to, że Plac Kolegiacki w czasie odpustu staje się takim sacrum. Rozszerza się to sacrum zamknięte na co dzień murami bazyliki. Można to zauważyć w ciągu dnia, kiedy dopisuje pogoda. Ludzie siadają na ławkach i modlą się przed polowym ołtarzem. ROZMAWIAŁA KRYSTYNA PASEK FOT. KRYSTYNA PASEK Finał Światowych Dni Młodzieży w najbliższą niedzielę nie oznacza końca pasma przeżyć duchowych dla Sądeczan. Przedłużą się one o kolejny tydzień za sprawą Odpustu ku czci Przemienienia Pańskiego w bazylice św. Małgorzaty. W DTS rozmawiamy z kustoszem świątyni ks. Jerzym Jurkiewiczem. 10 www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 Wasze historie Polsko-meksykańskie love story - Dla mnie w Meksyku zaskoczeniem była wielka gościnność. Mieszkańcy powtarzali: „Mi casa es tu casa” – „Mój dom jest twoim domem”. Twierdzili, że mogę zawsze do nich przyjechać, zawsze mi pomogą. Urzekła mnie ich ogromna otwartość, szczerość i rodzinne podejście. Teraz mój dziadek na weselu stwierdził, że oni się wszyscy cudownie bawią i oni zwyczajnie się lubią. Nikt na nikogo nie patrzy bykiem, nie jest zawistny, zazdrozny, złośliwy. Oczarowała mnie też ich kuchnia i oczywiście klimat, bo tam bywa codziennie po 35 stopni – opowiada Marcel. To historia o pięknej ponadkontynentalnej miłości Marcela i Marceli. Nie, to nie pomyłka. Naprawdę takie mają imiona. I naprawdę ocean, inna kultura, inny język nie przeszkodziły ich miłości. On jest z Piwnicznej, ona z Monterrey w Meksyku. W ubiegłą sobotę wzięli ślub cywilny i bawili się w Perle Południa w Rytrze. Na ich polskim weselu pojawili się goście 13 narodowości. Ale zacznijmy od początku. Poznali się podczas studiów w Dortmundzie w 2009 r. On studiował inżynierię logistyki, ona była studentką inżynierii chemicznej i przyjechała do Niemiec na roczną wymianę. Zobaczyli się w jakiejś studenckiej knajpce, ale to nie była wzajemna miłość od pierwszego wejrzenia. Marcel przez trzy miesiące zabiegał, żeby śliczna Meksykanka zechciała się z nim umówić. Potem, po ośmiu miesiącach znajomości, Marcela musiała wrócić do swojego kraju. On pojechał do Meksyku na półroczną wymianę, ale właściwie przez kilka lat utrzymywali znajomość tylko na odległość. - Trudnością była przede wszystkim inna strefa czasowa i różnica siedmiu godzin. Gdy ja wstawałem o 7. do pracy, tam była 12. w nocy. Jak ja kończyłem pracę, moja dziewczyna ją zaczynała. Potrzebna była więc dobra organizacja, żeby móc utrzymywać kontakt. Choć teraz dzięki Web App i Sykpe jest łatwiej – przyznaje Marcel Nawalany. FOT. Z ARCH. M. I M. NAWALANY Oplecieni lasso Miał czyste mieszkanie Na początku porozumiewali się po angielsku, ale Marcel nauczył się hiszpańskiego a jego żonie teraz coraz lepiej idzie z językiem polskim, jeszcze niewiele mówi, ale sporo rozumie. Bariera językowa i odległość nie przeszkodziły ich uczuciu. W tym roku zdecydowali się na małżeństwo. - Urzekło mnie, że Marcel wytrwale mnie zdobywał. Organizował ciągle jakieś wspólne wyjścia, zwracał uwagę na szczegóły, kilka razy zaprosił mnie i sam coś dla mnie ugotował, a jego mieszkanie było posprzątane – wspomina początki znajomości Marcela Mendoza Cordova, teraz Nawalany. - A mnie po prostu urzekła ona jako osoba, jej charakter, ambicje. A na początku jej odwaga, to, że sama zdecydowała się jechać na wymianę do Europy, choć była to jej pierwsza tak odległa wyprawa – wyznaje Marcel. REKLAMA Wszystko miało bardziej podniosły charakter niż w Polsce. Była wymiana obrączek ale było też lasso, czyli duży różaniec, którym zostaliśmy opleceni. Mi casa es tu casa Poznawali się nawzajem, poznawali też kultury swoich krajów, opowiadali sobie o zwyczajach, wyjaśniali, jak to wygląda w Polsce a jak w Meksyku. Teraz przyznają zgodnie, że lepiej rozumieją swoje kultury, ale też lepiej rozumieją siebie wzajemnie. - W Polsce ludzie są bardzo religijni, ale tak naprawdę religijni. Polacy chodzą do kościoła i wierzą w Boga. Jesteście bardzo pracowitym narodem. Zauroczyła mnie też wasza polska gościnność, byłam od razu traktowana jakbym była częścią rodziny – dzieli się wrażeniami Marcela. Ślub kościelny odbył się w Meksyku 7 maja. - Oczywiście była msza, po polsku i hiszpańsku. Wszystko miało bardziej podniosły charakter niż w Polsce. Była wymiana obrączek ale było też lasso, czyli duży różaniec, którym zostaliśmy oplecieni. Ma to symbolizować nierozerwalność małżonków i wspólne podążanie w tym samym kierunku. Było też, zgodnie z tamtejszą tradycją, przekazanie przeze mnie mojej właśnie poślubionej żonie 13 monet. To oznacza, że teraz ona będzie pilnować budżetu i całego domu. Na ślub do Meksyku z Polski pojechali rodzice Marcela oraz przyjaciel z żoną z czasów licealnych w Sączu. W ubiegłą sobotę w Rytrze miał miejsce ślub cywilny. Potem odbyło się przyjęcie w hotelu Perła Południa z niecodzienną oprawą. Żeby przyjezdni goście mogli poznać polską kulturę, zespół Dolina Popradu zaprezentował tańce i muzykę regionalną. Na wesele, oprócz rodziny panny młodej z Meksyku, przyjechali bowiem także znajomi i przyjaciele ze wszystkich stron świata, w tym z Singapuru, Kolumbii i Ekwadoru, Holandii, Ukrainy, Pakistanu i Indii. W sumie przedstawiciele trzynastu narodowości. - Mieliśmy wielokulturową mieszankę osób, dobrą zabawę i na pewno super organizację, za co podziękowania należą się hotelowi Perła Południa, bo bez jego pomocy przygotowanie wesela sterowane z zagranicy byłoby niemożliwe – opowiadają młodzi małżonkowie. Po poprawinach, które odbyły się następnego dnia w karczmie w swojskiej atmosferze, państwo młodzi wyjechali z Sądecczyzny. Zamieszkają w Monachium na południu Niemiec. JOLANTA BUGAJSKA 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in Opinie Sądecka świątynia świata Jerzy Wideł Z kapelusza N ie lada gratkę wydawniczą przygotował nowosądecki oddział Civitas Christiana z okazji 1050. rocznicy Chrztu Polski i Światowych Dni Młodzieży. Wydał bowiem kolejny numer kwartalnika „Almanachu Sądeckiego” w całości poświęcony 14 kościołom w Nowym i Starym Sączu. Jest to dzieło bogate w fakty historyczne, architektoniczne i oczywiście religijne na przestrzeni dziejów. We wstępie Beata Wierzbicka przypomina, że chrześcijaństwo na obszar południowej Polski przybyło już w IX i X wieku z terenów Państwa Wielkomorawskiego, które przyjęło chrzest w 885 r., oraz z Czech. Po scaleniu plemion polskich przez Mieszka I i Bolesława Chrobrego powstała samodzielna prowincja kościelna, której istotny element stanowiło biskupstwo krakowskie powstałe w 1000 r. Obejmowało ono swoją jurysdykcją dzisiejszą Sądecczyznę aż do czasu utworzenia w 1778 r. diecezji tarnowskiej. Wiele z parafii powstało na Sądecczyźnie REKLAMA w XIII wieku, w tym samym czasie, kiedy nastąpiły lokacje Starego i Nowego Sącza. Wraz z autorami „Almanachu Sądeckiego” wędrujemy po świątyniach zapoznając się z bogatą i ciekawą historią. Podobnie poznajemy dzieje poszczególnych sądeckich parafii. Listę świątyń otwiera oczywiście bazylika św. Małgorzaty, jak pisze Beata Wierzbicka - „matka kościołów sądeckich”. Przeciętny obywatel religijny, a nawet nie, mniej więcej orientuje się w historii tych świątyń. Wszak przynależy do danej parafii. Ale, tak z ręką na sercu, mało kto zna (oprócz historyków) dzieje choćby kaplicy Przemienienia Pańskiego - obecnie kościoła protestanckiego. O frapujących losach zespołu klasztornych budynków zakonu franciszkanów rozprawia w swoim artykule Maria Marcinkowska. Otóż opierając się na rocznikach Jana Długosza, twierdzi ona, że franciszkanie przybyli na Sądecczyznę w II połowie XIII w. Założyciel Nowego Sącza Wacław II w 1297 r. ufundował klasztor dla 12 zakonników. Kasata zakonu nastąpiła w 1785 r. Dawna kaplica franciszkańska Przemienienia Pańskiego od 1802 r. zaczęła służyć protestantom, którzy licznie przybyli na Sądecczyznę pod koniec XVIII wieku na mocy cesarskiego patentu wydanego przez cesarza Józefa II we wrześniu 1781 r. Tak więc w zabudowaniach byłego klasztoru franciszkanów w 1860 r. powstała szkoła niemiecka i mieszkanie dla pastora. Do 1945 r. funkcjonowała tu parafia augsburska, a od 1945 r. do dzisiaj istnieje zbór ewangelicko-augsburski. Zbór istniał, ale budynki upaństwowiono. Ewangelicy dopiero po 1991 r. odzyskali dla swoich potrzeb kompleks zabudowań byłego klasztoru franciszkańskiego. Jakiż ciekawy musiał być koloryt tej dzielnicy, bo z jednej strony kościół Ducha Świętego jezuitów, naprzeciw zbór ewangelicki, nieopodal dzielnica żydowska z synagogą, szkołami religijnymi i siedzibą cadyka chasydzkiego Dywre Chaima Halbersztama. Tyle religii w jednej małej dzielnicy. Czy byłoby to możliwe w dzisiejszym Nowym Sączu? Ale powróćmy do „Almanachu Sądeckiego”. W słowie wstępnym do niego prepozyt sądecki ks. dr Jerzy Jurkiewicz przypomina słowa św. Jana Pawła II wygłoszone na starosądeckich błoniach w 1999 r.: „święci nie przemijają, ale wołają o świętych”. Ks. dr Jurkiewicz proponuje, by te słowa odnieść również do świątyń – świątynie nie przemijają, ale wołają o świętych! Zaprasza też czytelników „Almanachu Sądeckiego”, aby wstępowali w progi „sądeckiego kościoła świata”. 11 www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 12 Od Amsterdamu do Rio 69 wspaniałych z orłem na piersi Udział w igrzyskach olimpijskich jest najpiękniejszą przygodą, jaka może spotkać sportowca. 5 sierpnia, gdy w Rio de Janeiro zapłonie znicz olimpijski, w gronie ponad 10,5 tys. olimpijczyków z 206 państw znajdzie w pięciu Sądeczan – czterech kajakarzy górskich i lekkoatleta. Naszymi reprezentantami będą: Grzegorz Hedwig i Maciej Okręglak z klubu Start, wychowanek tego klubu Marcin Pochwała, a także urodzony w Nowym Sączu Michał Smoleń (w barwach USA) oraz maratończyk z Muszyny Henryk Szost. W poczet sądeckich olimpijczyków, w ciągu 88 lat, od Amsterdamu do Rio de Janeiro wpisuje się 57 sportsmenów i 12 sportsmenek, w tym kilkunastu – wielokrotnie. Rekordzistą jest wymieniony Marcin Pochwała, dla którego występ w Brazylii będzie czwartą z kolei olimpiadą. Trzykrotnie wystartowali na igrzyskach saneczkarz KTH i Dunajca Nowy Sącz Lucjan Kudzia i kajakarz górski Krzysztof Bieryt. Podobne osiągniecie zapisze w Rio na swym koncie biegacz Henryk Szost. W rankingu poszczególnych dyscyplin prym wiodą kajakarze górscy – 21 olimpijczyków, przed hokeistami – 16 i saneczkarzami – 9. Srebrnymi medalistami olimpijskimi zostali w okresie międzywojennym szabliści: Tadeusz Friedrich – dwukrotnie i Leszek Lubicz-Nycz. A brązowymi w Barcelonie w 1992 r. – piłkarze, wychowankowie Dunajca: Piotr Świerczewski i Aleksander Kłak. Ewenementem na skalę światową jest kajakarska rodzina Stanuchów: olimpijczykiem był Jerzy (Monachium 1972) i po latach dwukrotnie jego córka Agnieszka (Ateny 2004 i Pekin 2008). Trenerami olimpijskich ekip było ośmiu Sądeczan: Antoni Kurcz, Wojciech Gawroński, Kazimierz Kuropeska, Krzysztof Bieryt oraz obecnie Jarosław Miczek i Paweł Kożuch (kajakarstwo górskie), Ryszard Gurbowicz (saneczkarstwo) i Józef Kurek (hokej). Ten ostatni został jednak zapamiętany bardziej jako dowódca drużyny, która jedyny raz w historii pobiła Związek Radziecki na Mistrzostwach Świata w 1976 r. a jej zwycięski mecz 6:4 określany jest jako „cud w katowickim Spodku”. Za tydzień początek olimpijskiej rywalizacji. Zawody na Whitewater Stadium na torze Complexo Desportivo de Deodoro odbywać się będą od 7 do 11 sierpnia, a bieg maratoński tradycyjnie rozegrany zostanie w ostatnim dniu igrzysk 21 sierpnia. Liczymy, że chłopcy znad Dunajca i Popradu zawalczą z najlepszymi o „Mazurka Dąbrowskiego”. JERZY LEŚNIAK Poczet sądeckich olimpijczyków Meksyk 1968 Sarajewo 1984 Szermierka: III miejsce – Tadeusz Friedrich w drużynie szablistów; Kolarstwo: Jan Magiera (Cracovia): szosa druż. (102 km) – VI miejsce na 30 startujących zespołów; Łyżwiarstwo szybkie: Zofia Tokarczyk (urodzona w Nowym Sączu, rodzina wywodzi się z Rytra) – XIV miejsce na 500 i 1000 m; Grenoble 1968 Calgary 1988 Sanki: jedynki kobiet – V miejsce – Jadwiga Damse (Dunajec), jedynki mężczyzn – IV miejsce – Zbigniew Gawior (Dunajec), dwójki – XIII miejsce Lucjan Kudzia (Dunajec) – Stanisław Paczka (LZS Mikuszowice, zginął później na torze w Koenigsee); Hokej: X miejsce – Zbigniew Bryjak (KTH Krynica); łyżwiarstwo szybkie: Zofia Tokarczyk – XVIII miejsce na 500 m, XIII miejsce na 1000 m, XVII miejsce na 1500 m; narciarstwo alpejskie: Katarzyna Szafrańska-Sosgórnik (rodem z Nowego Sącza): slalom gigant – XVIII miejsce, slalom specjalny – XVII miejsce; Sapporo 1972 Albertville 1992 Sanki: jedynki mężczyzn – XII miejsce – Janusz Grzemowski (KTH), XIII miejsce – Lucjan Kudzia (Dunajec), dwójki – IX miejsce – Lucjan Kudzia (Dunajec), Ryszard Gawior (SNPTT); Biegi narciarskie: Wiesław Cempa (Jedność Nowy Sącz): LXIII miejsce – 10 km stylem klasycznym, XLIV miejsce – bieg łączony 10 km stylem klasycznym i 15 km stylem dowolnym, LII miejsce – 30 km stylem klasycznym, XXXII miejsce – 50 km stylem dowolnym; Los Angeles 1932 Szermierka: III miejsce – Tadeusz Friedrich i Leszek Lubicz-Nycz w drużynie szablistów; indywidualnie VII miejsce – Leszek Lubicz-Nycz; Garmisch-Partenkirchen 1936 Hokej: Mieczysław Kasprzycki (KTH Krynica); dyscyplina pokazowa – bieg patrolowy (dzisiejszy biathlon) – Stanisław Łapanowski (Strzelec-Jaworzyna Krynica); St. Moritz 1948 Hokej: VI miejsce – Mieczysław Burda, Stefan Csorich, Tomasz Jasiński, Eugeniusz Lewacki, Edward Kocząb (wszyscy z KTH); Oslo 1952 Barcelona 1992 Hokej: VI miejsce – Stefan Csorich, Marian Jeżak, Eugeniusz Lewacki, Zdzisław Nowak, Stanisław Szlendak (wszyscy z KTH); Gimnastyka artystyczna: wielobój – VII miejsce – Joanna Bodak (rodem z Grybowa, PM Gdynia); kajakarstwo górskie (tor w La S. Urgel): C–1 – XXVII miejsce – Krzysztof Bieryt (Start); piłka nożna: Aleksander Kłak (wychowanek Dunajca, bramkarz), Piotr Świerczewski (wychowanek Dunajca, pomocnik) – srebrny medal reprezentacji; Cortina d’Ampezzo 1956 Bobsleje: czwórki – XV miejsce – Stefan Ciapała, Jerzy Olesiak, Aleksander Habela, Józef Szymański (Sparta Nowy Sącz); dwójki – XVI miejsce – Stefan Ciapała, Aleksander Habela (Sparta); w drugiej czwórce bobslejowej w pierwszych dwóch ślizgach wystąpił Zbigniew Skowroński z Krynicy w barwach Kolejarza Kraków; Hokej: VIII miejsce – Bronisław Gosztyła, Szymon Janiczko, Józef Kurek, Zdzisław Nowak, Władysław Pabisz, Edward Kocząb (wszyscy z KTH); Innsbruck 1964 Sanki: jedynki kobiet – V miejsce – Barbara Gorgoń (Dunajec Nowy Sącz); dwójki mężczyzn – V miejsce – Ryszard Janowicz-Pędrak (KTH/Dunajec) i Lucjan Kudzia (KTH/Dunajec); Hokej: IX miejsce – Bronisław Gosztyła, Józef Kurek i Władysław Pabisz (KTH); Kadra kajakarzy trenera Antoniego Kurcza z lat siedemdziesiatych Monachium 1972 Kajakarstwo górskie (tor w Augsburgu): K-1 – XIV miejsce – Jerzy Stanuch (Start Nowy Sącz), XXIII miejsce – Wojciech Gawroński (Dunajec); K-1 kobiet – V miejsce – Kunegunda Godawska (Dunajec); C-2 – V miejsce – Jan Frączek i Ryszard Seruga (Dunajec), XIII miejsce – Jerzy Jeż i Wojciech Kudlik (Start), XVII miejsce – Maciej Rychta i Zbigniew Leśniak (Dunajec); Innsbruck 1976 Biegi narciarskie: 15 km – XLIV miejsce – Władysław Podgórski (wychowanek LKS Poprad Rytro, reprezentował LKS Poroniec); sztafeta 4x10 km – XIII miejsce; Tokio 1964 Kolarstwo: Jan Magiera (rodem z Jelnej k. Nowego Sącza, Cracovia): szosa ind. (195 km) – XLIV miejsce na 130 startujących; szosa druż. (110 km) – XI miejsce na 33 startujące zespoły; Innsbruck 1976, Lake Placid 1980, Sarajewo 1984 Hokej: Andrzej Zabawa (wychowanek KTH Krynica): VI miejsce – 1976, VII i VIII miejsce – 1980, VIII miejsce – 1984; Lillahammer 1994, Nagano 1998, Salt Lake City 2002, Turyn 2006 Łyżwiarstwo szybkie: Paweł Zygmunt (Erbet Nowy Sącz – Krynica): XL miejsce – 1500 m, XVIII miejsce – 5000 m – 1994; XL miejsce – 500 m; XVIII miejsce – 5000 m – 1998; XIV miejsce – 5000 m i 10000 m – 2002; XVIII miejsce – 5000 m; Atlanta 1996 Kajakarstwo górskie (tor – Ocoee River): C-1 – VIII miejsce – Ryszard Mordarski (Start), C-2 – XV miejsce – Andrzej Wójs i Sławomir Mordarski (Start), K-1 – XXIII miejsce – Jerzy Sandera (Dunajec); Sydney 2000 Kajakarstwo górskie: K-1 – XIX miejsce – Beata Grzesik (Start), C-1 – XI miejsce – Krzysztof Bieryt (Start), C-2 – VI miejsce – Sławomir Mordarski i Andrzej Wójs (Start); Kraków), C-2 – X miejsce – Paweł Sarna, Marcin Pochwała (Start, potem AZS AWF Kraków); lekkoatletyka: Piotr Klimczak (wychowanek LKS Zawada) – sztafeta 4x400 m – V miejsce w półfinale; Olimpijska rodzina Stanuchów Pekin 2008 Kajakarstwo górskie: C-1 – VIII miejsce – Krzysztof Bieryt (Start), K-1 – V miejsce – Agnieszka Stanuch (AZS AWF Kraków), C-2 – IX i XVI miejsce – Paweł Sarna i Marcin Pochwała (AZS AWF Kraków) oraz K-1 – VIII miejsce – Dariusz Popiela (wychowanek Startu, Spójnia Warszawa); lekkoatletyka: sztafeta 4x400 – VII miejsce –– Piotr Klimczak (Śląsk Wrocław); maraton – XXXIV miejsce – Henryk Szost (Grunwald Poznań, urodzony w Krynicy, pochodzi z Muszyny, wychowanek MKN Muszyna); siatkówka kobiet – V miejsce – w reprezentacji Polski wystąpiły: Joanna Kaczor, Milena Rosner i Mariola Zenik (wszystkie Muszynianka Fakro Muszyna); Londyn 2012 Kajakarstwo górskie: C-2 – V miejsce - Marcin Pochwała i Piotr Szczepański (KKS Kraków); maraton – IX miejsce - Henryk Szost (najlepszy Europejczyk na królewskim dystansie), rekord życiowy 2:07:39 z 4 marca 2012 r. dałby naszemu maratończykowi złoty medal. Soczi 2014 Sanki: dwójki – XV miejsce – Patryk Poręba (ur. w 1992 w Krynicy-Zdroju) i Karol Mikrut (ur. w 1992 w Krynicy-Zdroju), wychowankowie trenera Marka Skowrońskiego, w barwach AZS AWF Katowice; snowboard (half pipe): XXII miejsce – Joanna Zając (ur. w 1990 w Nowym Sączu) (Cars Ski Test Kraków); Ateny 2004 Kajakarstwo górskie: K-1 – XIII miejsce – Agnieszka Stanuch (Start, potem AZS AWF ŹRÓDŁO: J. LEŚNIAK, S. SIKORA, „PANORAMA SPORTU SADECKIEGO” (2016) FOT. Z ARCH. J. LEŚNIAKA Amsterdam 1928 M AT E R I A Ł P R O M O C YJ N Y Festiwal Wód Mineralnych 2-7 sierpnia 2016 Impreza ma już swoją markę mineralnych. Głównym sponsorem Festiwalu Wód Mineralnych jest „Muszynianka”. Co prawda Muszyna uzyskała prawa miejskie w 1934 r., nota bene w tym samym roku status miejski utracił Tylicz, ale już w 1878 r. Kazimierz Olszewski wykonał analizę wody ze źródła Grunwald. A ostatnie odwierty zostały przeprowadzone w Powroźniku w 2011 r. Zdaniem naukowców wody muszyńskie posiadają znakomite walory lecznicze ze względu na występowanie w nich szczaw wodorowęglanowo-wapniowo-magnezowych. W innych źródłach dodatkowo wzbogacają je: żelazo, sód, krzem a więc minerały niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu człowieka. Tegoroczny Festiwal Wód Mineralnych, podobnie jak poprzednie, świadczy o tym, że nie tylko mieszkańcy Muszyny, ale i liczni przyjezdni mają coraz większą świadomość, z jakim bogactwem natury mają do czynienia. Bogactwem, które jest wręcz lekarstwem dla ludzi. Muszyna pięknieje z roku na rok. Staje się coraz modniejszym uzdrowiskiem. Podziwiane są tereny przystosowane do wypoczynku i rekreacji o każdej porze roku. Nie tylko zresztą pięknieje miasto. Zadbane są też inne miejscowości gminy. Miasto i Gmina Uzdrowiskowa Muszyna nie stoi w miejscu. Władze samorządowe na czele z burmistrzem dr. Janem Golbą snują plany na przyszłość stawiając na jeszcze większy i lepszy rozwój. W znakomity sposób wykorzystują dofinansowanie z Unii Europejskiej. Ktokolwiek był przed laty w Muszynie i ma okazję w tym roku ją odwiedzić choćby z okazji Festiwalu Wód Mineralnych, bez trudu dostrzeże olbrzymi postęp cywilizacyjny. To nie tylko legendarne ogrody wielotematyczne ale nowa infrastruktura drogowa, sportowa, rekreacyjna, kulturalna. Turyści, wczasowicze mogą zawsze liczyć na życzliwą gościnność mieszkańców. Warto zatem przyjechać na festiwal, bo przecież nie ogranicza się on do spożywania i degustacji wód mineralnych. To jest niejako tylko tło do wydarzeń kulturalnych, artystycznych. Program imprez jest bogaty i różnorodny. Oprócz wystąpień estradowych, festiwalowi towarzyszyć będą imprezy ukazujące historię regionu, jego dorobek kulturalny, materialny. Warto, naprawdę warto przyjechać do Muszyny nie tylko, by zakosztować leczniczych wód mineralnych. Jerzy Wideł FOT. M.HOBORA (3) Są różne festiwale w naszym kraju, choćby piosenki, karpia, ziemniaka, czy chleba. Ale Festiwal Wód Mineralnych w Muszynie bije wszystkie inne na głowę, gdyż ma najpoważniejsze uzasadnienie jego organizacji w tym właśnie miejscu. Nie ma bowiem miejscowości w Mieście i Gminie Uzdrowiskowej Muszyna, w której nie byłoby ujęć wody mineralnej. To ogromne bogactwo naturalne, jakiego się nie spotyka w żadnym regionie kraju. Są to przede wszystkim lecznicze wody kwasowo-węglowe i szczawy. W sumie w całym mieście i gminie uzdrowiskowej zarejestrowanych jest 20 ujęć wód M AT E R I A Ł P R O M O C YJ N Y 14 DOBRY FESTIWAL WÓD MINERALNYCH TYGODNIK SĄDECKI Miasto ogrodów FOT. KONRAD ROGOZIŃSKI (3) w czasie owocobrania, można rozkoszować się smakami owoców – czereśni, malin, jabłek, owoców aronii. Strefa wzroku – tutaj możemy nacieszyć swoje oczy kompozycjami kolorowych dywanów ułożonych z kwiatów, wśród których znajdują się również okazy nektarodajne, przyciągające motyle, pszczoły i inne owady. Przy Alei Zdrojowej za pijalnią Antoni rozpościera się Magiczny Ogród, albo jak kto woli Ogród Miłości. Na powierzchni ponad 27 tys. metrów kwadratowych usytuowanych jest 10 niepowtarzalnych figur z piaskowca przedstawiających muzy, bogów greckich, a także pory roku. Pośród alejek spacerowych można podziwiać górujące na piedestałach posągi: Adonisa – ukochanego Afrodyty, Hebe – żony Herkulesa, Talii – córki Zeusa muzy komedii, Antiope – kochanki Zeusa, czy Kaneforę niosącą na głowie kosz kwiatów i owoców. Szczególnie warto odwiedzić to niebywałe miejsce wieczorową porą. Barwne iluminacje świetlne, gejzery denne w stawach i świerszcze stwarzają niepowtarzalny nastrój. Tuż obok kościoła pw. św. Józefa Oblubieńca przy ul. Kościelnej całkiem niedaleko otwarto Ogrody biblijne. Czynne są od wtorku do niedzieli w godzinach 10-18. Możliwe jest zwiedzanie z przewodnikiem o pełnych godzinach. W ogrodach można spotkać kompozycje roślin wymienionych na kartach Biblii oraz występujących w Izraelu. Muszyńskie Ogrody Biblijne są czwartym i zarazem największym w Polsce tego typu obiektem. Obejmują 1,2 ha powierzchni. Ogrody Biblijne zostały podzielone na pięć stref tematycznych. Pierwszą z nich jest Ogród Historii Zbawienia. Ukazuje dzieje od narodzin świata, aż po jego kres opisany w apokalipsie św. Jana. Drugą strefą jest Ogród Krajobrazów Biblijnych. Kompozycje prezentują geografię Ziemi Świętej, a także wybrane elementy gospodarki rolnej za czasów biblijnych. W kolejnej części ogrodu można zapoznać się z nauką proroków, których rolą było niesienie ludziom Bożego, Mesjańskiego przesłania. Ostatnią strefą jest Ogród Zakochanych. Jego kompozycja i teksty biblijne mają sprzyjać edukacji religijnej i kontemplacji. Warto tam zajrzeć, aby odbyć lekcje historii i religii. Ogród ma znakomitą scenografię i niebywale pomysłowe rzeźby które dają czas na głęboką refleksję upływającego ludzkiego życia i jego powikłanego losu. (J.W.) Uzdrowisko najlepsze w Małopolsce FOT. W. ANDRYSZCZAK Od kilku dobrych lat Muszynę rozsławiają w kraju i za granicą liczne tematyczne ogrody – parki zdrojowe. Ogrody są ewenementem w skali kraju. Warto zatem do nich wejść nie tylko przy okazji Festiwalu Wód Mineralnych. Jak dotąd najsłynniejsze są ogrody zmysłowe, zwane też sensorycznymi, ulokowane na wzgórzu za pensjonatem „Korona”. Dotrzeć do nich można nie tylko od ulicy Mściwujewskiego, ale także od strony pijalni Antoni przy Alei Zdrojowej. Muszyńskie ogrody sensoryczne zaprojektowane są tak, aby w sposób celowy i zintensyfikowany mogły oddziaływać na wszystkie pięć zmysłów: węchu, wzroku, dotyku, słuchu i smaku. Oprócz funkcji poznawczej, poprzez zabawy edukacyjne pomagają w budowaniu więzi interpersonalnych. Ogrody w pełni dostosowane są do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz rodziców wiozących swoje pociechy na wózkach. Przyjazne temu są parkowe ścieżki, a tablice informacyjne opisujące poszczególne strefy, posiadają informacje napisane alfabetem Braille’a. Ogrody zmysłów w Muszynie podzielone są na siedem stref. Strefa zdrowia – znajdują się tutaj różnorodne urządzenia do ćwiczeń na świeżym powietrzu. Wymagają one niewielkiego nakładu siłowego, dzięki czemu są chętnie używane przez większość odwiedzających, a w szczególności przez osoby starsze. Ćwiczenia w siłowniach plenerowych wspomagają efekty kinezyterapii, czyli leczenia ruchem. Strefa zapachu – na tym obszarze rośliny dobrane są w taki sposób, aby natężenie zapachów było intensywniejsze, a różne bukiety łączyły się w niepowtarzalne kompozycje aromatyczne. Zapachy pobudzają wyobraźnię i silnie wpływają na emocje. Strefa dźwięku – warto się tu zatrzymać i wsłuchać w delikatny szum drzew, świergot ptaków, szmer wody płynącej w strumieniu, chrzęst żwiru pod nogami. Wszystkie materiały zostały dobrane w taki sposób, aby uintensywniać tworzące się wokół nas dźwięki. Strefa zapachowo – dotykowa – rośliny dobrane są w taki sposób, aby wydzielały intensywny zapach oraz posiadały różnorodne faktury i kształty liści oraz kwiatów. Strefa smaku – rosną tu krzewy i drzewa owocowe, dzięki czemu najpełniej możemy zaobserwować roczną wegetację roślin. Oprócz ich podziwiania i obserwowania Miasto i Gmina Uzdrowiskowa Muszyna nie zalicza się do zbyt dużych jednostek administracyjnych w kraju, bo liczy około 5 tys. mieszkańców. Ale pod względem pozyskiwania funduszy unijnych jest prawdziwym mistrzem. Projekty zgłaszane do komisji przyznających pieniądze unijne są z reguły świetnie przygotowane, racjonalne, z myślą o mieszkańcach i uczynieniu Muszyny jeszcze lepszym miejscem do wypoczynku gości tutaj przybywających. Ogólnopolskie pismo samorządowe „Wspólnota” opublikowało ranking gmin i miast, które w latach 2004-2014 skorzystały z dotacji unijnych. W tym zestawieniu Muszyna nie miała sobie równych w Małopolsce. Ranking obejmował statystyczne przeliczenie pozyskanych pieniędzy na jednego mieszkańca w tym okresie. I tak najwięcej w kraju na jednego mieszkańca pozyskała Krynica Morska (ponad 28 mln złotych), ale na ósmym miejscu znalazła się Muszyna z kwotą blisko 7 mln złotych. Nieco mniej pozyskała kolejna gmina z Małopolski - Niepołomice. Szczawnica była dalej, gdyż kwota ta wyniosła 4,4 mln złotych, a Krynica –Zdrój jeszcze dalej z 3,8 mln złotych na jednego mieszkańca. Władze samorządowe czynią wszystko, by pozyskać unijne dofinansowanie na kolejne inwestycje. (J.W.) M AT E R I A Ł P R O M O C YJ N Y DOBRY TYGODNIK SĄDECKI FESTIWAL WÓD MINERALNYCH Muszyna za 2-5-10 lat Pierwszy obszar uzdrowiskowy Zapopradzia planowany do rozbudowy stanowią Ogrody Zmysłowe – jeden z głównych celów turystycznych na mapie Muszyny. W ich skład obecnie wchodzą strefy zdrowia, zapachu, dotyku, słuchu, smaku i wzroku. Zostaną one uzupełnione o kolejne ogrody tematyczne w stylu francuskim, angielskim, antycznym, nowoczesnym, skalnym i leśnym. Następnym nowym elementem uatrakcyjniającym krajobraz Parku Zdrojowego będzie ogród baśni i legend z wykorzystaniem postaci związanych z Muszyną m.in. czarownic, studnic, diabła Boruty czy harników. Niewykluczone, że na Suchej Górze powstanie także prawdziwy labirynt z żywopłotu. Nowe kompozycje inspirowane naturalnym krajobrazem będą tworzyć z istniejącymi ogrodami barwną całość o różnorodnej stylistyce. Założenia projektowe przewidują także powstanie ogrodowej kawiarni, która będzie się wpisywać w krajobraz całego parku. Być może budynek ten będzie także pełnił funkcję pawilonu muzycznego, z którego będzie rozbrzmiewać kojąca muzyka. czej na wypoczynek rodzinny, indywidualny i tak staram się kierować polityką uzdrowiska, by właśnie zaspokoić w pierwszej kolejności te potrzeby. Mając oczywiście na względzie interes mieszkańców miasta i gminy. Dlatego mamy już opracowane plany inwestycyjne na przyszłość. Jak choćby budowę strefy wypoczynkowo-rekreacyjnej w parku „Zapopradzie”. Rozbudowa Uzdrowiskowej dzielnicy „Zapopradzie” w Muszynie nada nowy kształt ulubionemu już przez mieszkańców i turystów miejscu na wypoczynek. Wyłoniono wykonawcę opracowania dokumentacji projektowej dalszego zagospodarowania terenu „Nad Popradem” pomiędzy aleją spacerową a rzeką Poprad w Muszynie oraz terenów na wzgórzu przy „Ogrodach zmysłowych”. Pracownia Projektowa F-11 dr inż. arch. Marcina Furtaka z Krakowa realizuje przedsięwzięcie. Dotychczasowy obraz miejsca pełnego spokoju i relaksu uzupełnią strefy spełniające oczekiwania, jakie współcześnie stawia się przed uzdrowiskową przestrzenią urbanistyczną oraz terenami zieleni zorganizowanej. Park przede wszystkim pełni funkcję interakcji społecznej, rekreacji, wypoczynku, zabawy, kultury i edukacji. Ogród baśni i legend, ptasia wyspa i spacer nad ziemią wśród drzew? Ideą projektu jest stworzenie nowoczesnego parku uzdrowiskowego, dorównującego europejskim przykładom. Drugą strefą Zapopradzia planowaną do rozbudowy, są położone przy pijalni wody mineralnej Antoni Ogrody Miłości, inaczej też nazywane Ogrodami Magicznymi. Powstanie tu duży staw rekreacyjny o nieregularnej linii brzegowej, odzwierciedlający naturalne rozlewisko. Miejsce to będzie oazą roślinności ozdobnej i dzikich zwierząt np. żab, traszek zwyczajnych i rzekotek. Staw będzie urozmaicony ptasią wyspą porośniętą krzewami i szuwarami np. z trzciny pospolitej, pałki szerokolistnej oraz wierzby. Kwestią czasu będzie tylko zamieszkanie tego terenu przez majestatyczne łabędzie i inne ptactwo wodne. Wokół stawu rozścielać się mają miejsca do wypoczynku – plaże zintegrowane z siecią alejek spacerowych okalających staw. Nad taflą wody przewidziane zostaną także malowniczo wpisane w otaczający krajobraz mostek i taras widokowy. Kolejną nowością w ramach projektowanych zmian będzie trasa widokowa wśród drzew, która będzie prowadzić po komfortowych mostach z poręczami i siatkami bezpieczeństwa rozpiętymi pomiędzy istniejącymi drzewami nad Popradem. Całość mają dopełnić woliery pełne egzotycznych ptaków ozdobnych, które poprawią estetykę miejsca i będą stanowić dodatkową atrakcję dla turystów i gości odwiedzających to miejsce. Wartość projektowanych prac rozbudowy obydwu ogrodów nie powinna przekroczyć kwoty 5 milionów złotych. (J.W.) Ciekawostki nie tylko historyczne Będzie nowy ratusz? FOT.KONRAD ROGOZIŃSKI Dr Jan Golba, burmistrz Miasta i Gminy Uzdrowiskowej Muszyna, jest od dobrych kilkunastu lat prezesem Stowarzyszenia Gmin Uzdrowiskowych. To prawdziwy ekspert od tych spraw i ceniony fachowiec. Przez lata był burmistrzem Krynicy-Zdroju, kilka lat zastępcą burmistrza Szczawnicy. To z jego inicjatywy wybudowano m.in. kolej gondolową na Jaworzynę Krynicką, zaś w Szczawnicy promenadę i deptak nad Grajcarkiem. Od kilku lat swoje doświadczenia z różnych uzdrowisk w kraju i za granicą, w tym z legendarnych uzdrowisk w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Francji i innych państw, przenosi na muszyński grunt. Bardzo udanie. - W branży uzdrowiskowej, turystycznej trzeba mieć wizje i plany nie tylko na czas sprawowania funkcji burmistrza, co trwa zaledwie cztery lata – mówi Jan Golba. – Ale koniecznie należy przewidywać trendy na 5-10-15 lat. Gusty kuracjuszy, mody się zmieniają. Jedni lubią gwar dyskotek, inni spokój, ciszę, możliwości aktywnego wypoczynku. Należy te sprzeczne interesy jakoś godzić. My w Muszynie stawiamy ra- 15 W połowie lipca 2015 r. rozpoczęły się prace wykopaliskowe na rynku. Prace badawcze prowadzili archeolodzy z firmy Sekcja Archeo pod kierownictwem Artura Gintera i Kamila Durdy. Odkryli oni prawdziwą historię miasta znaną wyłącznie z nielicznych przekazów. Prace wykopaliskowe zakończyły się w grudniu 2015 r. A teraz przebiega inwentaryzacja około 20 tys. sztuk zbiorów zabytków pozyskanych w trakcie badań. Teren wykopaliska został przykryty dachem. Rozważane są obecnie koncepcje co zrobić z odkrytymi piwnicami. Czy np. zagospodarować piwnice, odtworzyć piwnicę z izbą katowską. Jest też pomysł, by na bazie ruin odtworzyć ratusz. Służyłby on celom publicznym, byłaby tam sala ślubów, centrum informacji turystycznej. Miałoby to być tzw. klimatyczne miejsce. Co zatem znaleźli w wykopaliskach archeolodzy? Kamil Durda z Sekcji Archeo opublikował wstępne dane na łamach biuletynu „Muszyna”. W miejscu tym odkryto dwa imponujące relikty piwnic. Każda posiadała przeszło 110 m kwadratowych powierzchni użytkowej. Prowadziły do nich wejścia z poziomu rynku posiadające kamienne schody. Co interesujące we wnętrzu zachowały się także poziomy użytkowe, a najstarszy z nich datowany jest na okres XVII w. Pierwotnie piwnice przykryte były sklepieniami kolebkowymi, niektóre niestety w początkowym okresie XX w. zostały uszkodzone. Przedstawione obiekty łączymy ze znanymi ze źródeł pisanych piwnicami należącymi, podobnie jak klucz muszyński, do biskupstwa krakowskiego. Służyć miały one jako podziemne magazyny do przechowywania win importowanych z terenu Węgier. Przypuszczalnie w okresie II połowy XVII w. na piwnice przeniesiony został budynek ratusza, którego relikty również odsłonięto w trakcie prowadzonych prac badawczych. Kolejnym, niemniej interesującym obiektem odkrytym podczas wykopalisk i oddziaływującym na wyobraźnię z uwagi na pełnioną w przeszłości funkcję, są pozostałości budynku więziennego. Przejdźmy do przedstawienia zbioru zabytków pozyskanych w trakcie badań. W skład tego zbioru wchodzą przede wszystkim m.in. fragmenty ceramiki naczyniowej, kafli piecowych czy kości zwierzęcych, które stanowią odpadki żywnościowe i których ewentualna analiza może opowiedzieć o preferencjach kulinarnych dawnych mieszkańców miasta. W trakcie wykopalisk pozyskano kilkadziesiąt sztuk monet. Najstarsza z nich datowana jest na okres XV w., najmłodsza zaś na wiek XX. Innym szczególnie wartym uwagi podzbiorem są elementy zdobiące ubiór oraz biżuteria. W jego skład wchodzą m.in. pierścionki (do wykonania jednego z nich użyto kamieni szlachetnych) oraz pozłacana, bogato ornamentowana klamra, przypuszczalnie będąca pierwotnie elementem pasa. Niezwykle interesującym i bardzo rzadkim znaleziskiem jest zachowany w sposób perfekcyjny, mosiężny, oficerski tłok pieczętny z przedstawieniem herbowym. Datować możemy go na okres XVIII w. Służył on wysoko postawionej osobie wojskowej, która nosiła go przy sobie i stemplowała nim, przy pomocy laku, dokumenty. Inne zabytki, o których warto wspomnieć, to m.in. wykonane z kości szczoteczki do zębów, ołowiane kule muszkietowe, mosiężne naparstki, elementy lamp naftowych, ołowiane plomby browarne oraz topór ciesielski. Przeprowadzone badania archeologiczne są wstępem do planowanej w nieodległej przyszłości rewitalizacji przestrzeni muszyńskiego rynku. Odkryte relikty piwnic będą stanowić istotny jej element. Stosownie wyeksponowane w formie trwałej ruiny wtórnie wykorzystane na cele wystawiennicze bądź gastronomiczne staną się na powrót żywym świadectwem bogatej historii miasta i będą kolejną, niewątpliwą atrakcją turystyczną Muszyny. Rewitalizacja zamku Do połowy sierpnia tego roku ma być gotowy projekt remontu i rozbudowy ruin zamku wraz z zagospodarowaniem bezpośredniego otoczenia. Celem projektu jest nadanie zamkowi nowych funkcji użytkowych, co zwiększy jego atrakcyjność dla zwiedzających. Pozostawione będą też autentyczne, zachowane dawne mury. Być może w odrestaurowanym obiekcie znajdzie się sala wystawowa, mała kawiarenka, z tarasu której rozciągać się będzie piękna panorama Muszyny. (J.W.) 16 FESTIWAL WÓD MINERALNYCH REKLAMA naturalna woda mineralna rozlewana jest w Uzdrowisku Muszyna z odwiertów zlokalizowanych na terenie Popradzkiego Parku Krajobrazowego. Jest wodą alkaliczną, wysoko-zmineralizowaną, magnezowowapniową. Jej orzeźwiający smak oraz składniki mineralne, takie jak: magnez, wapń, potas, sód, żelazo, powodują, że Muszynianka ma właściwości odżywcze. W swoim składzie posiada także wodorowęglany i siarczany, które alkalizują kwasy żołądkowe i są korzystne dla osób cierpiących na nadkwasotę. Przyczyniają się również do obniżenia zawartości cukru we krwi i regulują jej PH. Systematyczne picie „Muszynianki” nie tylko uzupełnia braki wody w naszym organizmie, ale też pozwala na korygowanie nieprawidłowości wynikających z niedoborów mineralnych i wadliwej przemiany materii. Rekomendowana przez Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny 33-380 Krynica Zdrój, ul. Kościuszki 58 | tel./fax: +48 18 471 21 34 e-mail: [email protected] | www.muszynianka.pl DOBRY TYGODNIK SĄDECKI DOBRY TYGODNIK SĄDECKI REKLAMA FESTIWAL WÓD MINERALNYCH 17 www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 18 Kontrowersje Zachwyciłem się projektem Miasteczka Multimedialnego Rozmowa z HENRYKIEM OLESIEM, prezesem spółki Edelmet S.A. - Kto dzisiaj jest właścicielem Miasteczka Multimedialnego, które zarządca Parkiem Technologicznym? - Większościowym udziałowcem jest firma Edelmet, która ma 1010 udziałów. Firma Erbet z Nowego Sącza ma 200 udziałów, szkoła WSTE z Warszawy 749 udziałów oraz WSB-NLU, która posiada jeden udział. - Kto zarządza tym majątkiem? - Zgodnie z Krajowym Rejestrem Sądowym zarządza firma Edelmet, która jest do niego wpisana i ma prawo powoływać prezesa. W związku z tym, ponownie została wybrana prezesem pani Małgorzata Szostkiewicz. To jest decyzja z 20 lipca. - Czy nadal jest tak, że w siedzibie Miasteczka funkcjonuje grupa ludzi, którzy twierdzą, że to oni są legalnym zarządem Miasteczka Multimedialnego? - Już nie. Nie znam takiej sprawy. Z przeszłości wiemy, że jaka by nie była umowa spółki z poprzednimi wspólnikami, to pan Robert Gmaj podważał każdą umowę. To była jego specjalność. - Skąd wzięło się pana zainteresowanie Miasteczkiem Multimedialnym i takim rodzajem działalności? - Firma Edelmet to zakład przetwarzający zużyty sprzęt elektroniczny. To działalność w kierunku ochrony środowiska, robimy coś dla naszych przyszłych pokoleń. Dobrze nam to wychodzi, o czym świetnie wiedziała pani Teresa Kuc (księgowa spółki i biegły rewident, przyp. red.), która robiła dla nas audyt - znała naszą sytuację finansową. Widząc sytuację w Miasteczku Multimedialnym, iż nie można pozyskać żadnych środków zwróciła się do mnie. Termin rozliczenia mijał 31 grudnia, był to termin bardzo krótki. Ja się o tej inwestycji dowiedziałem się 16 grudnia od pani Teresy, która pytała, czy bym tej spółki nie uratował. Powiedziałem, że najpierw pojedziemy to zobaczyć. Widząc obiekt i pracujących tu ludzi, pomyślałem, że szkoda, żeby to upadło. W naszym przekonaniu ważne jest, by zostawić coś dla przyszłych pokoleń. Nie mamy w tym interesu, nam się wiedzie dobrze. Ludzie przekonali mnie do tego, by się zająć FOT. Z ARCH. HENRYKA OLESIA. - Skąd zatem zastrzeżenia drugiej strony, dające jej prawo do powoływania własnego prezesa? - Proszę pytać tamtej strony, nie wiem jaki był zapis, nie wiem, na co oni się powołują. Miasteczkiem. Gdyby ktoś tutaj poprosił mnie o pożyczkę, nie zgodziłbym się. Jednak zachwyciłem się prowadzoną tu działalnością. Pana Roberta Gmaja poznałem dopiero tutaj, w Nowym Sączu, 16 grudnia. - Jakie wsparcie było potrzebne dla Miasteczka Multimedialnego? - Przede wszystkim zapłacenie najpilniejszych faktur, rozliczenia z PARP-em, które musiały być zrobione natychmiast. Jeszcze przed kupieniem udziałów, ja już udzieliłem pożyczki. Od uratowania tego projektu dzieliły nas godziny. Akurat wszyscy wspólnicy byli na miejscu. W tym samym dniu zrobiliśmy spotkanie. Pan Gmaj mówił, ze studenci opuszają uczelnię. A wysoko wykwalifikowani specjaliści muszą wyjeżdżać. A czemu mają wyjeżdżać, skoro mogą pracować tutaj, w tym wspaniałym obiekcie, dumie Nowego Sącza i szkoły? Tym mnie przekonali. Zapytałem, dobrze, ale jaką ja mam gwarancję zwrotu moich pieniędzy? Bo są to obiekty dotowane z Unii Europejskiej. Są co prawda zabezpieczenia hipoteczne, ale co dalej? Zaproponowałem, czy udziałowcy zgodzą się sprzedać swoje udziały, ale tylko wtedy, gdy ja zachowam większość. Wspólnicy się zgodzili i przystąpiliśmy do rozmów. Oświadczyli, ile pieniędzy jest potrzebne do zakończenia projektu, by do 31 grudnia można było to uratować. Wtedy pan Górski i Erbet sprzedali swoje udziały. Przedstawiono mi listę udziałów. To było 16 grudnia. Zaczęliśmy negocjacje ceny, sprawdzałem jaki jest stan zadłużenia. Termin notarialny ustaliliśmy na 21 grudnia. Jeszcze dzień wcześniej wyliczyłem, że zadłużenie Miasteczka jest dużo większe, niż mi powiedziano, wyszły mi niezgodności. Zatem 21 grudnia nie doszło do podpisania aktu notarialnego, powiedziałem, że w to nie wchodzę, obniżam cenę za udziały. Tymczasem pierwsza transza pożyczki była już wpłacona. - Co stało się później? - Dałem im termin dwóch dni i poinformowałem, że moja oferta jest nieodwołalna. Proszę się zastanowić. Drugiego dnia otrzymałem informację od pana Górskiego, żebym jeszcze dołożył. Powiedziałem „nie”, to jest moje ostateczne słowo. Za pół godziny zadzwonił pan Gmaj z informacją, że Erbet, z uwagi na to, że włożył ileś tam pieniędzy i że wycofuje się ze swojej sprzedaży. Chodziło o sumę pół miliona. Było tak: albo się to uratuje albo nie. Ja też byłem już do tyłu, udzielając pierwszej pożyczki. Pan Gmaj powiedział, że Erbet nie sprzeda udziałów, ale on tak, czyli że WSTE z Warszawy, która ma 949 udziałów, zamiast Erbetu sprzeda udziały po złotówce. - Jak Pan ocenia to, co się stało potem: kwestię powołania nowego zarządu? Czy nie ma pan poczucia, że ktoś próbował pana oszukać? - Uważam, że tak. Podpisaliśmy stosowną deklarację, w której była mowa o zmianie umowy spółki. - Pani Małgorzata Szostkiewicz była tu przez lata przedstawicielką pana Roberta Gmaja. Ma Pan do niej zaufanie? - O uratowaniu projektu decydowały godziny. Byłem naiwny, że im wszystkim uwierzyłem. W innej sytuacji każdy by się poważnie zastanowił, zbadał sytuację spółki. Tu nie było czasu na wyjaśnienia. Radca prawny, Małgorzata Wyszyńska, pełnomocnik spółki Edelmet: - 28 grudnia tuż przed podpisaniem umowy kupna sprzedaży udziałów od pana Górskiego i od Wyższej Szkoły Techniczno-Ekonomicznej z Warszawy, wszyscy udziałowcy podpisali oświadczenie, że spółka Edelmet kupuje udziały, ale pod pewnymi warunkami. Jednym z nich była zmiana umowy spółki, zgodnie z którą WSB miało się zrzec swoich uprawnień osobistych, natomiast zarząd miałby być powoływany tak, jak we wszystkich innych spółkach, w drodze uchwały. Z racji tego, że czas naglił, trzeba było szybko podjąć decyzję i dofinansować, aby móc do 31 grudnia zamknąć projekt. Wszyscy wspólnicy taką deklarację podpisali. Udziały zostały zakupione. My ze swojej strony warunki umowy dotrzymaliśmy w postaci wypłaty pożyczek. 29 grudnia stosowane kwoty zostały przelane, projekt tym samym sposobem został zakończony. Tymczasem w środę 21 lipca WSB-NLU wysłało do mediów oświadczenie podpisane przez Roberta Gmaja, w którym informuje on, iż ma nadzieję, że działający legalnie (zgodnie z opinią prawną) zarząd powołany przez Wyższą Szkołę – Biznesu – National Louis University „będzie mógł działać w kierunku prawidłowego rozwoju Parku Technologicznego MMC Brainville. - Jaki jest plan na teraz? Nie stracił pan serca do tej spółki? - Jestem na pograniczu. Co było to było, ale wspólnicy są dalej. Też muszę się z nimi liczyć. Trzeba jakoś współpracować. Krok należy do nich. 30 czerwca miały być omawiane sprawy spółki. Nikt się nie stawił, nie chciał podjąć jakiegokolwiek tematu. W styczniu szkoły deklarowały, że stać je na wypłatę zobowiązań. Potem mówili, że ich nie stać. Ostatnio deklarowali, że się wywiążą na 30 czerwca. Teraz kończy się lipiec. Edelment nie osiągnął na razie żadnego zysku, co do umowy zawartej 28 grudnia. My tylko walczymy o wykonanie zobowiązań. (WYWIAD NIEAUTORYZOWANY, POWSTAŁ Z WYPOWIEDZI UDZIELONYCH DZIENNIKARZOM PODCZAS KONFERENCJI PRASOWEJ 26 LIPCA). OGŁOSZENIA DROBNE PIANINO - sprzedam. Tel.791 100 896 kanalizacja, 14 arów. Tel. 512983676, OCIEPLANIE budynków, 515776811 tel. 881 507 760 STARY MOTOCYKL , stan obojętny kupię. 504 220 492 Firma Aspen zatrudni osoby do sprzątania obiektu handlowego w Nowym TANIO sprzedam słoneczną działkę Sączu przy ul. Węgierskiej 170. w Nowym Sączu ul. Juranda. Woda, Tel: 661 991 285. 19 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in Religia Na spotkanie z papieżem Franciszkiem zabrali sądecką gościnność Na Sądecczyźnie zakończył się Tydzień Misyjny. Był to czas wzajemnych spotkań i dzielenia się radością. Młodzi przez kilka dni wspólnie modlili się i umacniali wiarę przed spotkaniem z papieżem Franciszkiem, ale także dobrze się bawili. Poznali również nasz region. - Co do religijności we Francji, to zdecydowanie więcej kościołów i wiernych jest w wioskach, niż w miastach, gdzie w kościołach ludzi nie widać. Mam nadzieję, że dzięki naszemu udziałowi w Światowych Dniach Młodzieży ulegnie to poprawie - mówił Jean. Podobnie myśli Simon z diecezji Dijon. - Nasza obecność w Nowym Sączu jest dla nas wyjątkowym wydarzeniem. Do wyjazdu przygotowywaliśmy się od kilku miesięcy i teraz możemy wreszcie przybyć do kraju, w którym urodził się Jan Paweł II. Spotykamy się z Polakami, oglądamy zabytki i smakujemy wasze pyszne potrawy – mówił. Podczas Tygodnia Misyjnego nie zabrakło wspólnej modlitwy i śpiewu, ale była taż nauka różnych tańców, m.in. belgijskiego oraz próby nauki języka polskiego. Francuzi chętnie zwiedzali Sądecczyznę. Zobaczyli m.in. nowosądecki ratusz i zamek. - Chcieliśmy pokazać francuskiej młodzieży jak najwięcej Nowego Sącza - mówił podczas zwiedzania wiceprezes sądeckiego PTTK, Stanisław Leśnik. Młodzi odwiedzili także atrakcje Krynicy-Zdroju, muszyńskie Ogrody Biblijne, Cieniawę i wyszli na szczyt góry Wierchowiny. - Nowy Sącz jest pięknym miastem. Zaraz po powrocie będziemy opowiadali o gościnności i otwartości osób, z którymi się spotkaliśmy - mówił ks. Edouard Roblot z partnerskiego miasta Nowego Sącza, La Baule-Escoublac na zachodzie Francji, nad Oceanem Atlantyckim. W sobotę 23 lipca na błoniach pod Ołtarzem Papieskim w Starym Sączu spotkali się wszyscy zagraniczni pielgrzymi goszczący w diecezji tarnowskiej. Było 17 biskupów, 487 księży i 15 tys. młodych ludzi. Kazanie głosił biskup tarnowski Andrzej Jeż. - Od Jezusa bierze początek wielka rzeka, która przynosi życie i odnawia świat. Ta rzeka jest w Was! Idąc przez życie nie jesteśmy osamotnieni, towarzyszy nam właśnie ciepło Jego miłości - mówił. Natomiast podczas niedzielnej mszy św. w nowosądeckiej bazylice św. Małgorzaty, francuski biskup Jean-Paul James apelował: - Przyjaźń między narodami, między Francuzami i Polakami, między Nowym Sączem i La Baule i przyjaźń z Bogiem. Niech żyje przyjaźń! Tydzień Misyjny w Nowym Sączu uroczyście zakończył koncert braci Golców i występ Ivana Komarenki wraz z afrykańskimi dziećmi. Młodzież wzięła też udział we francuskojęzycznej mszy św., którą poprowadził ks. Edouard Roblot, koordynator grupy francuskiej. Apelował, by traktować życie i przesłanie św. Jakuba, którego wspomnienie wypadało akurat w poniedziałek, jako skarb. – Mamy świadomość, że przekazujemy wam ten wielki dar, żebyście go zachowywali i przekazywali dalej - mówił w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu. Pielgrzymów pożegnał też Stary Sącz. - Cieszymy się, że mogliśmy was gościć, wasza obecność była dla nas wielkim darem. Życzę, aby w waszych sercach pozostały wspomnienia z minionego tygodnia i aby wasze serca otworzyły się w ciągu najbliższych dni mówił żegnając w poniedziałek pielgrzymów burmistrz Starego Sącza Jacek Lelek. - Właśnie po to są Światowe Dni Młodzieży i po to jest wymiana doświadczeń i wiary. Dzielimy się wiarą w Chrystusa bez względu na kilometry, bariery językowe, wiek czy kolor skóry. Z tym doświadczeniem jedziemy do Krakowa – zaznaczył ks. Paweł Gruszka ze Starego Sącza. Młodzież pożegnała z sądeckimi rodzinami i odjechała do Krakowa, by uczestniczyć w centralnych wydarzeniach ŚDM. AGNIESZKA MAŁECKA FOT. K. ŁAŃKA, K. ANTOSZ - PRASA SYNAJ Nowy Sącz ugościł ponad 400 Francuzów, a Stary Sącz i okoliczne miejscowości - ponad 700 Włochów. 38 Francuzów z Marsylii mieszkało też w Korzennej. Młodzi pielgrzymi z Nantes, Dijon, Marsylii i Ravenny mieszkali u rodzin z powiatu nowosądeckiego, które przyjęły ich radośnie i gościnnie. - Zdecydowałem się przyjechać na Światowe Dni Młodzieży, aby zobaczyć się z osobami z różnych krajów i pobyć w grupie międzynarodowej, ale również dlatego, że chciałem kontynuować drogę, jaką rozpoczęliśmy w naszych parafiach przygotowując się na ŚDM. Uważam, że tą drogą powinni kroczyć wszyscy chrześcijanie. Ze wszystkich katechez i modlitw, jakie usłyszałem i jeszcze usłyszę, chcę wynieść jak najwięcej, czerpać z Bożego Miłosierdzia. Pragnę zawieźć do Francji wszystko to, co tu przeżywam - mówił 23-letni Clemant z diecezji Nantes. - To moja pierwsza wizyta w Polsce. Polacy są bardzo gościnni, sympatyczni i rodzinni. Staramy się spędzać razem dużo czasu. Możemy tu doświadczać polskości, poznać typowo polskie rodziny, zasmakować tego wszystkiego, o czym nie mieliśmy pojęcia. Przyjęcie Polaków jest bardzo ciepłe, to dla mnie bardzo istotne. Kto wie, może kiedyś tu wrócę? – zastanawiał się podczas Tygodnia Misyjnego Clemant, który w zeszłym roku skończył studia a obecnie pracuje jako informatyk. Wtórował mu inny francuski pielgrzym, Jean. - Zdecydowałem się tu przyjechać ze względów duchowych ale też przyjacielskich. Liczę, że czas spędzony z nowo poznanymi przyjaciółmi pozwoli mi wrócić do Francji z mocniejszą wiarą – zaznaczał. Jak ich zdaniem wygląda religijność w ich kraju? www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 20 REKLAMA Prawdziwe RATY 0% BEZ UKRYTYCH KOSZTÓW • BEZ UKRYTYCH OPŁAT Technologia 4K High Dynamic Range Smukłe, aluminiowe wykończenie XD85 55” 10 RAT 0% × 599,90 zł Sony Android TV – znakomita rozrywka, inteligentne wyszukiwanie 5 999 zł Procesor X1 z 4K X-Reality Pro Olśniewający w każdym calu Więcej informacji w salonie Sony Centre: NOWY SĄCZ / ul. Dojazdowa 20 • tel. 18 444 11 44 • pon-pt: 10-19, sob: 10-15 Promocja ważna od 15.07–14.08.2016 r. lub do wyczerpania zapasów, na wybrane produkty. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania wynosi 0% przy całkowitym koszcie raty 0 zł. Szczegóły dostępne u Doradców Sprzedaży. „Sony” i odpowiednie logo są zastrzeżonymi znakami towarowymi lub znakami towarowymi Sony Corporation. 21 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in Kultura Korona z Sącza wśród najcenniejszych eksponatów Korona z Nowego Sącza jest prezentowana wśród eksponatów, które wystawiane są w Polsce po raz pierwszy. W Gdańsku można bowiem zobaczyć m.in. dokument Dagome iudex, polski przekład bulli papieskiej Piusa IX Ineffabilis o Niepokalanym Poczęciu NMP – jedyny egzemplarz na świecie, kapę i stułę papieża Urbana VIII, czy tiarę papieża Piusa IX. Niektóre z eksponatów są wystawiane w ogóle po raz pierwszy publicznie, pochodzą bowiem ze zbiorów Watykanu, w tym z Tajnego Archiwum Watykańskiego, kolekcji polskich diecezji i muzeów państwowych oraz zbiorów prywatnych. Do tych ostatnich należy właśnie „Korona Chrobrego”. - Z prośbą o wypożyczenie korony zwrócił się do mnie ks. dr Marek Rostkowski, dyrektor Biblioteki Papieskiego Uniwersytetu Urbanianum i Papieskiej Biblioteki Misyjnej w Watykanie. A ponieważ zawsze reaguję pozytywnie FOT. AGNIESZKA MAŁECKA „Korona Chrobrego”, należąca do sądeckiego antykwariusza Adama Orzechowskiego, znalazła się na prestiżowej wystawie Lux in Oriente - Lux ex Oriente w Gdańsku. To ekspozycja zorganizowana z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski. na tego typu prośby, więc tak było i tym razem – opowiada Adam Orzechowski. Samo przekazanie złotej korony zdobionej 88 szafirami, rubinami, szmaragdami, 80 perłami i ponad 200 mniejszymi kamieniami odbyło się przy najwyższych rygorach zabezpieczeń. – Miałem nazwiska konwojentów, numery ich dowodów osobistych, numery rejestracyjne samochodu, dane konserwatora, który im towarzyszył. Oczywiście w Nowym Sączu zrekonstruowaną koronę można było zobaczyć zaledwie trzy razy. Ciekawostką jest, że nie była ona nigdy wystawiana w Krakowie. Przypomnijmy, że eksponat jest rekonstrukcją legendarnej „Korony Chrobrego”. Odtworzona korona zgadza się w każdym szczególe z rysunkiem Wernera z 1764 r. Jej wykonanie zajęło dwa lata i zaangażowało kilku rzemieślników oraz historyków sztuki pracujących pod okiem Adama Orzechowskiego. eksponat został też ubezpieczony – wyjawia Orzechowski. Wystawę można zwiedzać do 20 października w Muzeum Narodowym w Gdańsku w Oddziale Zielona Brama. Sam Orzechowski na otwarcie wystawy, które odbyło się 24 lipca, się nie wybrał. Ale zapowiada, że na pewno do Gdańska pojedzie, bo jest to jedyna okazja, by te bezcenne eksponaty zobaczyć. Wystawiona w Gdańsku „Korona Chrobrego” może też być rarytasem dla samych sądeczan, bo Pierwszy publiczny pokaz korony oraz berła i jabłka królewskiego odbył się z okazji otwarcia wystawy „Potop szwedzki” w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu w 2005 r. Oryginalna korona, według podań, została zrabowana przez pruskich zaborców. Sam Adam Orzechowski mocno w to wątpi. - Historia mówi, że korona została przetopiona na pruskie monety. Kilka takich pruskich monet z 1811 r. zostało w zrekonstruowaną koronę wtopionych, może w ten sposób historia zatoczyła koło i oto cząstka oryginalnej korony jest w „Koronie Chrobrego”. Chociaż ja cały czas twierdzę, że prawdziwa korona jest ukryta. Wszystko wskazuje na to, że ukrył ją ks. kanonik Sebastian Sierakowski. Co może to potwierdzać? Otóż następca tronu Prus Fryderyk III Hohenzollern humanista, filozof, zwiedzając Kraków, odpowiedział na zaczepkę ówczesnego rektora UJ: Daję panu cesarskie i królewskie słowo honoru, że polskie korony nigdy nie były w pruskim ręku. A wtedy honor i słowo coś znaczyły, a danie cesarskiego i królewskiego słowa to naprawdę było coś. (JOMB) Bo tu każdy czuje się w swojej skórze - Już po raz czwarty 25-27 sierpnia Barcice opanują fani etno-rytmów z całej Polski, ale przecież nie tylko. Na festiwalu wystąpią oryginalne grupy folkowe z najwyższej półki, z Polski, Serbii, Węgier, Rumunii, Słowacji, Macedonii i Czech. Na czym polega fenomen tego festiwalu? - Trudno jednym zdaniem zdefiniować fenomen festiwalu Pannonica. Myślę zresztą, że w naszym wypadku nie chodzi o jakiś dominujący czynnik a raczej miksturę, która składa się na harmonijne i smaczne danie muzyczne. Porównajmy Pannonikę do lecza. Niby proste, mało skomplikowane danie tzw. „jednogarnkowe” a w zależności od proporcji i dopasowania użytych składników albo smakuje albo nie smakuje. Po prostu. - Jakie to składniki? - Muzyka, miejsce, ta prosta ale i przyjazna dla ludzi infrastruktura w wiosce festiwalowej, pomysł na zagospodarowanie wolnego czasu pomiędzy koncertami, czyli urozmaicone wydarzenia towarzyszące. No i ludzie, którzy współtworzą festiwal i decydują o jego atmosferze. Myślę, choć pewnie jest to zdanie nieobiektywne, że potrafimy te składniki dobierać i mieszać w umiejętny sposób. FOT Z ARCH. WOJCIECHA KNAPIKA Rozmowa z WOJCIECHEM KNAPIKIEM, organizatorem Pannonica Folk Festival - Powiedział Pan, że jednym z czynników są ludzie współtworzący festiwal… - Już podczas pierwszej edycji Jurek Bawoł (akordeonista zespołu Kroke), a były to przecież dopiero przaśne początki, zauważył bodaj jako pierwszy i jako pierwszy skomentował nasz festiwal tak: „Kurcze, macie tu naprawdę niesamowitą publiczność. Dbajcie o nich, bo to jest skarb!”. Teraz z perspektywy już paru lat widzimy dużo wyraźniej jak celne było to spostrzeżenie, a od pewnego czasu w sposób świadomy wręcz bawimy się w coś takiego jak „inżynieria publiczności”. Najprościej można to określić jako system przeszkód utrudniających pojawianie się na festiwalu ludzi całkiem przypadkowych. Te „przeszkody” to liczne i niespodziewane dla masowego odbiorcy „sita”, które sprawiają, że aby wziąć udział w festiwalu trzeba pokonać trochę trudności. - Trudności? Jakich? - Po pierwsze miejsce, Barcice toż to niemal koniec świata. Po drugie cena, nie żeby zaporowa, ale dla wielu sam fakt płacenia za bilety jest przecież nie do zaakceptowania, i tacy trzymają się od naszego festiwalu na szczęście z daleka. Po trzecie to niszowa muzyka, prawie zupełnie nieobecna w mediach masowych. Dalej spartańskie warunki, choć sytuacja pod tym względem zmienia się na korzyść. Ktoś mógłby to nazwać dyskryminacją. A my po prostu uznaliśmy, że jeśli zgodzimy się na formułę, nazwijmy to „sądecką”, to nigdy nie zrobimy festiwalu naszych marzeń tylko będziemy zakładnikami panującego tu modelu imprez otwartych, który wygląda tak: za darmo, najlepiej na rynku, przypadkowa publiczność. W skrócie PZZPZ przyjść, zobaczyć, zjeść parówkę, zapomnieć. My proponujemy naszym zdaniem jasne reguły, które można zaakceptować lub nie, a dalej praca nad festiwalem, który opiera się o takie jasne reguły, jest już tylko czystą przyjemnością. - Czyli festiwal jest bardziej ogólnopolski niż sądecki? - Oczywiście, że festiwal jest bardziej ogólnopolski niż sądecki i dla nas jest to absolutny powód do dumy, bo wymknęliśmy się poza sądeckie opłotki zanim wybiliśmy sobie zęby przy ich przeskakiwaniu. Blisko 70 proc. naszej publiczności przybywa na festiwal z odległości większej niż 50 km. Na pierwszym miejscu jest Kraków, dalej Warszawa, pobliski Nowy Sącz jest dopiero trzeci, i… bardzo dobrze, bo w ten sposób promujemy nasz region i śięgamy po pieniądze z zewnętrz, czyli tworzymy prawdziwą wartość dodaną dla miejscowej gospodarki. Uznaliśmy, że nie ma co tracić energii na przekonywanie miejscowych sceptyków, że warto przyjść na nasz festiwal. Robimy to pośrednio: patrzcie tylu ludzi z całej Polski przyjeżdża na imprezę, którą macie pod nosem, jak myślicie dlaczego? - No właśnie, dlaczego? - Bo mając taką a nie inną publiczność pamiętamy zawsze o słowach Jurka Bawoła i staramy się podwójnie. I efekt jest taki jaki jest. Czyli publiczność nam ufa i kupuje karnety z wielomiesięcznym wyprzedzeniem, nie wiedząc jeszcze zupełnie, kto wystąpi na scenie. My naszą publiczność po prostu lubimy. Wiele osób przyjeżdża na Pannonikę od lat i byłoby dziwnym, gdybyśmy się choć trochę nie poznali i polubili. - Czyli można mówić o jakiejś subkulturze Pannoniki? - Myślę, że to dość typowa publiczność folkowa. Są koraliki, kolorowe spódnice, moda etno, ale Wit Wilczyński wytrawny dziennikarz „Pisma Folkowego” widzi to inaczej i określa naszą publiczność jako zupełnie nie-folkową. Może dlatego, że nie ma tu żadnych ortodoksyjnych mód i nasz festiwal jest mocno bezpretensjonalny. Nie trzeba więc przyjmować żadnych niewygodnych póz i na Pannonice można być po prostu sobą. Myślę, że każdy czuje się tu dobrze w swojej skórze, a będąc autentycznym, nie udając nikogo, człowiek najlepiej się czuje. - A jak reagują mieszkańcy Barcic? - Wyjątkową uwagę przywiązujemy do mieszkańców Barcic, próbujemy włączać ich w różny sposób w organizację festiwalu. I przynosi to zamierzony efekt. Stosunek mieszkańców Barcic do Pannoniki jest z każdym rokiem coraz bardziej pozytywny i nas to niezmiernie cieszy. ROZMAWIAŁ: (KWJ) www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016 22 REKLAMA OKNA DRZWI BRAMY OKNA DRZWI BRAMY OPAL PLUS LOYD VERTE C Drzwi antywłamaniowe OPAL posiadają izolację akustyczną 32 dB oraz odporność na włamanie 2 klasy normy europejskiej. 1199zł AKCESORIA W CENIE DRZWI (OPAL PLUS) • Zamek listwowy czteropunktowy, • Dwie wkładki patentowe klasy „B” • Klamka OPAL + szyld górny (II klasa europejska) • Trzy zawiasy czopowe • Trzy bolce antywyważeniowe • Wizjer w kolorze srebrnym • Próg ze stali nierdzewnej standardowy (120 mm) • Ościeżnica metalowa kątowa, o szerokości profilu 105 mm. VAT 8% Rabat 30% Rabat 20% z montażem DOSTĘPNE OD RĘKI DOSTĘPNE OD RĘKI DOSTĘPNE OD RĘKI DOORSY OKNA DACHOWE OKNA DACHOWE SKYLIGHT PREMIUM PORTA PASSIVE PROMOCJA OPK NRA O 7 KM O MO O RCO WJE A SKYLIGHT 78x98 735zł* 78x98 706zł* brutto vat 23% brutto vat 23% 78x118 780zł* 78x118 748zł* brutto vat 23% brutto vat 23% 78x140 854zł* 78x140 820zł* brutto vat 23% brutto vat 23% DOSTĘPNE OD RĘKI *okna dachowe w komplecie z kołnierzem *okna dachowe w komplecie z kołnierzem KOLOR ZŁOTY DĄB WYSOKIE PRZETŁOCZENIE OGRODZENIE POSESYJNE O K NW A 7C KEONM I EO R O W E 5 K OW M OCR O EW N YI EC H UR O 5T YKLOKMOORABAT NW 20% A SY C H T Y L K OMIKEA U NAS JEDYNE DRZWI NA RYNKU DREWNIANO-STALOWE WYPEŁNIONE PIANĄ POLIURETANOWĄ O WSPÓŁCZYNNIKU UD=0,9 [W/m2 *K]1) 2998zł brutto VAT 8% z montażem RABAT 15% CREO BRAMY UCHYLNE 2500x2100 2190zł 2500x2250 2290zł VAT 8% Z MONTAŻEM DOSTĘPNE OD RĘKI 6 KOMOROWE OVLO • 6-komorowy profil o szerokości zabudowy 80 mm • mocny profil o podwyższonej sztywności • nieskazitelną biel oraz brylantowy połysk profili zapewnia wysokogatunkowy PVC; • delikatne zaokrąglenia nadające profilowi nowoczesny i elegancki wygląd; • odporny na zabrudzenie i czynniki atmosferyczne, łatwy w utrzymaniu czystości; • szkło neutralne – nie daje efektu tzw. "brudnych firan"; • przy zastosowaniu pakietu 3-szybowego o współczynniku U=0.7 Wm2K możesz zaoszczędzić nawet do 20% wydatków na ogrzewanie; • odpowiednią szczelność gwarantują uszczelki z EPDM; Paszyn 478 tel. 18 440 20 14, e-mail: [email protected] Nowy Sącz ul. Zielona 45, tel: 018 444 11 27, e-mail: [email protected] ul. Jagiellońska 57, tel: 018 444 11 01, e-mail: [email protected] SUPER PROMOCJE OKNA 7 KOMOROWE W CENIE 5 KOMOROWYCH • głębokość zabudowy 93 mm, to najszerszy system z dostępnych na rynku o współczynniku izolacyjności Uf=0,76 W/m2K • 7 komorowy profil klasy A z wysokogatunkowego, bezołowiowego PVC, zapewnia najlepszą izolacją termiczną i akustyczną oraz bezpieczeństwo użytkowania • potrójny system uszczelnienia z uszczelką środkową idealnie chroni przed wilgocią i chłodem • barwiona w masie ścianka profilu w okleinach zewnętrznych to estetyka i trwałość na długie lata • doskonałe parametry termiczne o charakterystyce odpowiadającej wymogom budownictwa pasywnego SUPER PROMOCJE SUPER PROMOCJE blu Evolution 82 blu Evolution 82 ArtLine • Szerokość profili 82mm, • 6 komór w ramie, oraz skrzydle zapewniający doskonałą izolację termiczną oraz dźwiękową • Zgrzewalne, wykonane z TPE środkowe i wewnętrzne uszczelki przylgowe, oraz zewnętrzne uszczelki przyszybowe • Elegancki i klasyczny prosty kształt zaprojektowany oraz wykonany w Niemczech • Masywne wzmocnienia wewnętrzne o grubości 2mm • Wysoka stabilność termiczna i optymalny system odwodnienia • Bezpieczne przenoszenie obciążenia nawet przy wysokiej masie pakietów szybowych • Głębokie osadzenie pakietów szybowych optymalizujące izolacyjność termiczną Nowy Targ ul. Kolejowa 59, tel. 18 264 88 59, e-mail: [email protected] Limanowa ul. Kopernika 14, tel: 018 330 11 67, e-mail: [email protected] Tarnów ul. Krakowska 131, tel. 014 627 26 32, e-mail: [email protected] Jasło ul. Kościuszki 44, tel: 013 445 23 29, e-mail: [email protected] Krosno ul. Liniarska 10, tel: 013 432 39 45, e-mail: [email protected] Gorlice ul. Biecka 40, tel/fax: 018 354 69 11, e-mail: [email protected] Szaflary ul. Zakopiańska 18, tel: 018 275 40 64, e-mail: szafl[email protected] w w w. t o m e x o k n a . p l 28 lipca 2016 DOBRY TYGODNIK SĄDECKI | Twój tygodnik codziennie – www.sacz.in 23 Sport FOT. JOLANTA BUGAJSKA Ma 19 lat, właśnie zdobył drugie złoto w Mistrzostwach Polski Strongmanów. Za miesiąc leci do Kanady reprezentować Polskę na Mistrzostwach Świata. Ale gdy był dzieckiem, wszyscy ze śmiechem przyjmowali jego deklaracje, że kiedyś będzie siłaczem. Piotr Pasionek przed tygodniem wrócił z Parzęczewia z zawodów do lat 23. Przywiózł złoty medal. To już drugie złoto w ostatnim czasie – w maju zwyciężył w Mistrzostwach Polski do lat 20. A przed rokiem został mistrzem w trójboju siłowym do lat 18, wicemistrzem do lat 20 i trzykrotnym rotnym rekordzistą kraju do lat 18. - Miałem dużo szczęścia, po pierwszych szych dwóch konkurencjach prowadziłem, adziłem, ale po trzeciej eciej spadłem na trzecie miejsce ejsce i musiałem ałem odrabiać iać straty. y. W y grał e m d o słownie 0,5 0 5 0, pkt. – k komentuje omentuje ostatni występ. Spełnia łnia się jego marzenie z dzieciństwa, a, choć gdy był mały, nikt nie traktował wał poważnie jego fantazji. - Co o tydzień siadaliśmy przed telewizorem zorem i oglądaliśmy siłaczy na TVN. N Mówiłem, Mówiłem że kiedyś też tak będę dźwigał, ale wszyscy przyjmowali to z uśmiechem – wspomina. Swoją przygodę ze sportami siłowymi zaczął stosunkowo niedawno. - Jako dziecko byłem gruby, później mnie wyciągnęło i zeszczuplałem, ważyłem 67 kg. Zacząłem trenować tajski boks, ale spróbowałem też sportów siłowych. W sportach walki nie można dużo ważyć, jeśli chce się kondycyjnie wytrzymać kilka pięciominutowych rund, więc zrezygnowałem – opowiada. – Od grudnia do lutego nabierałem masy, równocześnie sześć dni w tygodniu ćwicząc na siłowni. Teraz ważę REKLAMA 140 kg. Trenuję przez pięć dni na siłowni, szóstego dnia jadę na trening do Tarnowa, a siódmego jestem na basenie. W Tarnowie pod okiem trenera m.in. biegam z walizkami, przeciągam auta i przewalam opony. Jak mówi, jest przede wszystkim zawodnikiem statycznym, czyli najlepiej wychodzi mu podnoszenie ciężarów. Jego ulubioną dyscypliną jest martwy ciąg – podnoszenie sztangi obciążonej talerzami do momentu wyprostowania pleców i nóg w kolanach. Tego typu sport to oprócz wyrzeczeń związanych z treningami, także spore ryzyko kontuzji. - No cóż, sport zawodowy wymaga poświęceń. Mam rozwalone prawe kolano, naderwane ścięgno Achillesa, kontuzję lewego barku… – wymienia. Jak mówi, nie każdy może zostać strongmanem. - Potrzebne jest uwarunkowanie genetyczne. Nie każdy może uprawiać ten sport, bo organizm by nie wytrzymał. Trzeba po prostu mieć predyspozycje do dyscyplin siłowych, a ja takie miałem od zawsze. Jest jeszcze jedna wada – trzeba dużo jeść. - Im większa masa mięśniowa, tym większe możliwości zbudowania siły – tłumaczy Pasionek. - Światowa czołówka waży nawet po 200 kg. Ja dziennie pochłaniam około 6 tysięcy kalorii. Jem wszystko co najbardziej kaloryczne, ale bez specjalnej diety. Taką muszą stosować kulturyści, dla strongmana ważniejsze od diety są treningi. Predyspozycje, treningi, dieta to jednak nie wszystko. Nie byłoby startów na zawodach, gdyby nie sponsor. - Podziękowania należą się Stanisławowi Tokarczykowi, to on wyciągnął jako pierwszy pomocpieniędzy, ną dłoń, gdy nie miałem pien żeby ćwiczyć. On jako jedyny uwierzył we mnie, gdy nie m miałem jeszcze żadnych żadnyc sukcesów na sswoim koncie. Dlatego D nie zamierzam zami zmieniać sponsora – deklaruje k Piotr Pasionek, nazywany ssądeckim „Pudzianem”. „Pudzianem” W codziennych ćwicz ćwiczeniach wspomaga go też Marcin Łacny, a Ła do zawodów przygotowuje z przyg y otowuje trener tr Tarnowa Sławomir Sławom mir Rawiński. Sam Piotr Pasionek za swó swój największy sukces poczytuje jedn jednak nie złote łote medale i miejsca na podium, podiu ale to że udaje mu się godzić treningi ze szkołą i pracą. Był uczniem Technikum Gastronomicznego w Nowym Sączu, teraz przeniósł się do prywatnego liceum. Jego celem jest w tej chwili Kanada, a w przyszłym roku Arnold Classic amatorów w Ohio w Stanach Zjednoczonych. - Będziemy przez najbliższe tygodnie katować konkurencje. Kanada to pierwsze moje mistrzostwa międzynarodowe, to już wielka sprawa, będą tam najlepsi z całego świata, ale myślę, że jest szansa na podium – mówi z optymizmem. JOLANTA BUGAJSKA Mieszkańcy dopingowali na medal FOT. JERZY CEBULA Nowy Sącz ma swojego „Pudziana” Rozmowa z TOMASZEM MICHAŁOWSKIM, kierownikiem Referatu Promocji i Turystyki Urzędu Miasta Nowego Sącza. - Jak Pan ocenia sądeckie kibicowanie podczas tegorocznego Tour de Pologne? - W tym roku było dużo ciekawiej i barwniej niż w roku ubiegłym. Podczas pierwszej edycji TdP jeszcze nie wszyscy wiedzieli jak to kibicowanie może wyglądać, że można się przebierać, że można dopingować w sposób nietuzinkowy i wesoły. W tym roku mieszkańcy Sącza byli już z atmosferą wyścigu oswojeni. Sam mam bardzo wiele ciekawych zdjęć, które zrobiliśmy na trasie, na których widać nawet starsze osoby machające z balkonów. Wielu kibiców było poprzebieranych i to nie tylko w barwy narodowe ale też inne ciekawe stroje. - W ubiegłym roku Sącz dostał nagrodę za udekorowanie miasta. A w tym roku? - Zobaczymy. Organizatorzy będą to dopiero rozstrzygać. Do dwóch tygodni po zakończeniu wyścigu, miasta nadsyłają dokumentację fotograficzną czy nagrania filmowe. Na tej podstawie Lang Team będzie przyznawał nagrody. Wszystko przed nami. - Tour de Pologne, który kosztował Nowy Sącz prawie 440 tys., miał być świetną promocją miasta. Był? - Był. Wyścig transmitowany był w kilkunastu wersjach językowych do kilkudziesięciu krajów. Oprócz tego Nowy Sącz pojawił się w obszernych relacjach telewizyjnych, radiowych, medialnych we wszystkich najważniejszych mediach w Polsce. Gdyby miasto normalnie chciało przeznaczyć środki na tego typu promocję, pewnie nie byłoby nas na to stać, bo byłaby to kwota oscylująca w milionach. - Ale równocześnie mieszkańcy narzekali na gigantyczne korki. - Tego typu wyścigi były czy w Krakowie, czy w Rzeszowie i tam również pojawiły się utrudnienia w ruchu. Każde duże wydarzenie wiąże się z utrudnieniami. W tym roku również tak było. Na pewno nałożyło się na to to, że wyścig zbiegł się z remontem ul. Kolejowej. Ale trudno było modernizację odkładać, tym bardziej, że mieszkańcy od wielu lat zgłaszali, że jest to jedna z najgorszych ulic w Sączu. ROZMAWIAŁA: (JON) 24 REKLAMA www.sacz.in – Twój tygodnik codziennie | DOBRY TYGODNIK SĄDECKI 28 lipca 2016
Podobne dokumenty
po pustym peronie hulał wiatr,
Nowy Sącz miastem kolarzy!
[email protected], tel. 785 340 410
Biuro Reklam i Ogłoszeń: Beata Ziemba,
[email protected], tel.889 020 766
Koordynator Biura Wydawnictwa: Bożena Baran,
[email protected], tel.721 066 993.
Dyrekt...