1986 rok - DmochowskiGallery.net

1986 rok
Fonoteka: „Rozmowy Piotra Dmochowskiego ze Zdzisławem Beksińskim”
19.07.1986
A: 19.07.1986
Pierwsza taśma w którym P.D. przechodzi z Beksiński, na "Ty", a nie "Proszę Pana".
Nieśmiałość i uczuciowość Beksińskiego.
Pierwsze pocałunki Beksińskiego w dzieciństwie.
Nakładanie masek przez Beksińskiego.
Niechętny stosunek do dzieci i wynikające stąd problemy z synem Beksińskiego.
Zachowania po pijaku Beksińskiego syna i ojca oraz związane z tym, spotęgowane wyrażanie
uczuć pozytywnych w stosunku do rodziców.
Wyrażanie agresji w stosunku do przyjaciół. Szczególnie w listach do P. D.
Wyładowywanie agresji przez Beksińskiego.
Film "Żółta Łódź Podwodna" na który powołuje się Beksiński, aby zobrazować swoją agresję
psychiczną.
P. D. twierdzi, że boi się otwierać listy od Beksińskiego.
Ocenianie studentów przez P. D.
Beksiński opowiada o swojej pracy na budowie, i tym jak musiał strofować nierzetelnych
robotników. Nie był do tego zdolny, więc zlecał to zadanie dla swego podmajstrzego. Podmajstrzy
stwierdził, że takie metody stosował nazista Adolf Eichmann, koordynator "Endlösung der
Judenfrage".
Życie małżeńskie Beksińskiego.
Chłód uczuciowy i nerwice Beksińskiego.
B: 19.07.1986
P. D. opowiada o swoich uczuciach do matki, oraz swojej uczuciowości.
Sny o tematyce religijnej świadczą o tym, że Beksiński ma tendencję, do głębokich, prawdziwych
uczuć według "psychologii głębi".
Błąd w konstrukcji Beksińskiego polegający na tym, że nie interesowało go życie innych osób.
Rozdawanie jałmużny przez Beksińskiego.
Pożyczenia pieniędzy od innych, i robienie innym prezentów.
Przyszła książka o Beksińskim, która miała powstać na podstawie rozmów z P. D. Niechęć
Beksińskiego do tego pomysłu.
Demonstracja przez P. D. spisanych rozmów z Beksińskim i krytyka Beksińskiego, swoich jałowych
wywodów. Beksiński określa je jako bełkotliwe.
Korespondencja Van Gogha.
Związek Maxa Broda i Franza Kafki.
Sława Picassa.
Obrazy Lebensteina i Starowieyskiego.
Popęd i namiętności seksualne. Nietypowe praktyki seksualne realizowane w burdelach.
Erotyzm sado-maso w rysunkach. Beksiński stwierdza, że wstydziłby się uchodzić za erotomana.
C: 19.07.1986
Zakamarki psychiki Beksińskiego.
Zestaw ulubionej muzyki Beksińskiego.
Lęki przed obnażaniem się.
Onanizm P. D. i brak panowania nad sobą oraz "zabawianie się pod kołdrą" Beksińskiego.
Bójki P. D., ryzykowne zachowania, konflikty osobowościowe.
Film "Shoah" (1985) na temat Zagłady europejskich Żydów Claude'a Lanzmanna.
Beksiński spekuluje na temat przechowywania Żydów w czasie wojny. Zastanawia się, co by zrobił
na miejscu rodziców.
Natura odwagi i tchórzostwa w oczach Beksińskiego i P. D.
Retrospekcje dotyczące własnego życia.
Ulubione filmy gangsterskie Tomka Beksińskiego w reżyserii Brain'a De Palmy, czy "Brudny Harry"
z inspektorem Callahanem.
Sympatie i antypatie rasowe. Odróżnienia Żyda od nie-żyda.
Unoszenie się honorem i nieodpisywanie na listy.
Boom gierkowski, i wyburzanie drewnianego domu Beksińskiego w Sanoku.
Zapraszania Beksińskiego przez władze Sanoka z okazji PRL-skiego turnieju miast.
Poczucie „gorszości” Beksińskiego w stosunku do innych ludzi, i kompleks na tym tle.
D: 19.07.1986
Podrywanie dziewczyn przez Beksińskiego.
Doskonali Żydowscy adwokaci w Paryżu, i ich błyskotliwe riposty w przewodach sądowych.
Kompleksy Beksińskiego w stosunku do innych malarzy.
Impotencja Beksińskiego.
"Chłopska" filozofia, i odpowiedzi na własne pytania.
Zwrot obrazów przez P. D. Beksińskiemu.
Beksiński zaczyna się czuć przymuszony do malowania obrazów dla P. D.
Upadłość konsumencka i niekaranie za długi we Francji.
Beksiński nabiera wątpliwości do umowy z Dmochowskim.
Film Dziworskiego, katalog o Beksińskim oraz zarzuty Mistrza.
Beksiński opowiada o zerwanej korespondencji ze swoim z najlepszym wujem.
Beksiński komentuje nieudaną pod względem finansowym wystawę P. D. która miała miejsce w
Paryżu.
Merkantylny, dogmatyczny i pesymistyczny styl myślenia Beksińskiego.
P. D. przyznaje się do fiaska związanego z wystawą oraz wyraża swoje ubolewanie, że Beksiński
jednak nie docenił wkładu pracy w przygotowaniu tej wystawy.
E: 19.07.1986
Beksiński ustosunkowuje się do swojego pesymizmu, oraz skłonnościach do teoretyzowania.
Komentowanie nieudanej wystawy, i dementowanie przez Beksińskiego, że z wielką chęcią
chciałby wyjechać do Francji.
Plakaty anonsujące wystawę Beksińskiego wywieszone w metrze paryskim, i krytyka tej decyzji
przez P. D.
Zapraszanie śmietanki towarzyskiej na wystawę Beksińskiego w Paryżu i problemy z tym
związane.
„Getta” malarskie w Paryżu i Polsce.
Beksiński twierdzi, że do końca życia nie nauczy się już perfekcyjnie żadnego języka obcego.
Opinie na temat obrazów Beksińskiego, że są piękne, ale ludzie nie powiesiliby tego u siebie na
ścianie.
Anegdota o Skrzyneckim, animatorze „Piwnicy pod baranami”, który ma wygląd kloszarda.
Podrywanie cudzych żon na wystawie Beksińskiego przez Michalskiego.
Obserwowanie kobiet pod kątem seksualnym przez P. D. i Beksińskiego.
F: 19.07.1986
Reprodukcje obrazów oraz umowa P. D. z Glinickim, fotografem. Problem zrzeczenia się praw
autorskich do reprodukcji obrazów Mistrza przez Glinickiego.
Przygotowania do wydania albumu Beksińskiego w wydawnictwie Arkady i ilość reprodukcji, która
powinna się w nim znaleźć. Beksiński uważa, że optymalna liczba to 20 obrazów.
Recepcja albumów z reprodukcjami zbiorów malarstwa.
Beksiński tłumaczy, co to znaczy szmonces, czyli dowcip żydowski.
Szymon Kobyliński zachwycony wystawą Beksińskiego w Paryżu.
Film Bunuela "Dyskretny urok burżuazji" ze skojarzeniami onirycznymi. Przytoczony przez
Beksińskiego jako przykład inteligenckich rozmów.
Sprzeczność i koherentność P. D. Dwie natury związane z pracą związaną z lansowaniem
Beksińskiego, i pracą naukową.
Beksiński opisuje swój tryb życia, jako życie mnicha.
Stosunek Beksińskiego do dużych pieniędzy, i ich zamiana w narzędzie twórcze.
Paranoiczne zachowania Beksińskiego związane z pieniędzmi i niepewną przyszłością w związku
z nieudaną wystawą, oraz zastojem sprzedaży obrazów na rynku polskim.
Różnicowanie cen obrazów w zależności od ich jakości.
G: 19.07.1986
Wyrzucanie z filmu o Beksińskim sceny z tańczącymi pijakami.
Beksiński wycenia górną cenę na swoje obrazy na 5000 $.
Pomysł na połączoną wystawę rysunków i obrazów Beksińskiego.
Beksiński opowiada o przygotowywaniu obrazów na wystawę w Paryżu oraz o kwestiach
finansowych. Tłumaczy co robi z zarabianymi pieniędzmi.
20.07.1986
Złe wiadomości od Beksińskiego.
Artysta mówi o tym, że traci sens życia, gdy nie może czegokolwiek namalować tylko, i wyłącznie
dla siebie.
Mówi to drżącym, płaczliwym głosem. Czuje się ogołocony z własnych obrazów, jak urzędnik od
malowania, obwarowany przepisami umowy. Twierdzi też, że nie może żyć tylko dla samych
dolarów. Ponieważ inni ludzie, jego znajomi szydzą z takiej jego postawy oraz uważają, że
zaprzedał się pieniądzom.
Beksiński powtórnie analizuje umowę z P. D. i wytyka, które punkty w tej umowie, w ogóle mu nie
odpowiadają.
20.07.1986
A: 20.07.1986
Interesy Beksińskiego z Alicją Wahl.
Beksiński opowiada o technice nagrywania dźwięku oraz o mikrofonach.
Beksiński ustosunkowuje się do Kościoła, papieża i ceremonii.
Wyobrażenia Beksińskiego na temat czasu i przestrzeni z kręgu science-fiction.
Przywołanie przez Beksińskiego filmu Davida Cronenberga "The Dead zone" "Martwa strefa"
(1983) na temat człowieka, który ma dar przewidywania przeszłości. Film ten jest adaptacją
powieści Stephana Kinga.
Beksiński opisuje swoich kolegów mających fanatyczne poglądy religijne.
Zakończenie etapu chodzenia do Kościoła przez Beksińskiego, i utrata wiary.