Untitled - Grodzisk Mazowiecki

Transkrypt

Projekt budowlany remontu
kościoła parafialnego p.w. Przemienienia Pańskiego w Żukowie, gm. Grodzisk Maz.
ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA:
CZĘŚĆ OPISOWA:
1. Dane wstępne.
1.1. Podstawa formalna opracowania.
1.2. Przedmiot i cel opracowania.
1.3. Normy i dokumenty związane.
2. Opis obiektu.
2.1. Podstawowe dane techniczne.
2.2. Historia obiektu.
2.3. Opis architektury i konstrukcji obiektu.
3. Opis stanu zachowania elementów konstrukcyjnych obiektu.
4. Opis techniczny wykonania prac remontowych.
4.1. Zakres robót remontowych.
4.2. Prace rozbiórkowe i demontażowe.
4.3. Prace budowlane i remontowe.
4.4. Prace wykończeniowe.
5. Uwagi i wymagania końcowe.
5.1. Wymagania bhp.
5.2. Warunki ppoż.
5.3. Nadzór techniczny nad robotami.
5.4. Odbiór robót.
Informacja dotycząca bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.
CZĘŚĆ RYSUNKOWA:
Rys. 1. Plan wymiany nawierzchni i odwodnienia terenu wokół obiektu.
Rys. 2. Rzut przyziemia z układem podłóg.
Rys. 3. Przekrój podłużny A-A.
Rys. 4. Przekroje poprzeczne B-B i C-C.
Rys. 5. Elewacja wschodnia i zachodnia.
Rys. 6. Elewacja południowa.
Rys. 7. Elewacja północna.
Rys. 8. Detal 1. Przekrój przez fundament, podmurówkę, podwalinę, ścianę, opaskę i
podłogę.
Rys. 9. Detal 2. Szczegół naprawy zastrzału ramy storczykowej nad nawą.
Rys. 10. Szczegół szalunków.
-2 -
OŚWIADCZENIE:
Oświadczam, że niniejsza dokumentacja projektowa (projekt budowlany)
sporządzona jest zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz zasadami wiedzy
technicznej.
1. DANE WSTĘPNE.
1.1. Podstawa formalna opracowania.
Podstawę opracowania stanowi umowa zawarta pomiędzy:
Parafią Rzymsko-Katolicką p.w. Przemienienia Pańskiego w Żukowie, gm. Grodzisk
Mazowiecki
a
spółką cywilną Studio Budowlane „UNITY” z siedzibą przy ul. Wolfkego 8/6 w
Warszawie.
Podstawę opracowania stanowią pomiary inwentaryzacyjne obiektu oraz oględziny
jego poszczególnych elementów konstrukcyjnych, jak i specjalistyczne badania i
ekspertyzy wykonane na potrzeby niniejszego projektu. W szczególności jest to
ekspertyza mykologiczna stanu zachowania elementów konstrukcyjnych obiektu oraz
rozwarstwienie chronologiczne budynku wraz z datującymi elementy badaniami
dendrochronologicznymi.
1.2. Przedmiot i cel opracowania.
Przedmiotem opracowania jest budynek kościoła parafialnego p.w. Przemienienia
Pańskiego w Żukowie, gm. Grodzisk Mazowiecki zwany dalej obiektem.
Ilekroć w niniejszej dokumentacji jest mowa o obiekcie, należy przez to rozumieć
obiekt budowlany bądź jego część będący przedmiotem niniejszego opracowania.
Celem opracowania jest projekt budowlany remontu obiektu w zakresie nawy,
prezbiterium i kruchty wejściowej oraz projekt uporządkowania terenu wokół obiektu.
Niniejszy projekt budowlany wykonany jest w celu uzyskania pozwolenia na budowę
zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w szczególności prawa budowlanego i
ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.
Budynek kościoła w Żukowie wpisany jest do rejestru zabytków decyzją nr 1125/462
z dnia 23.03.1962 r.
1.3. Normy i dokumenty związane.
Opracowanie wykonano w oparciu o:
- warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie,
- polskie normy.
- aprobaty i karty techniczne produktów.
-3 -
2. OPIS OBIEKTU.
2.1. Podstawowe dane techniczne.
Długość: 24,96 m.
Szerokość nawy: 9,10 m.
Szerokość prezbiterium: 6,56 m.
Wysokość nawy: 11,25 m.
Wysokość prezbiterium: 9,72 m.
Powierzchnia zabudowy: 211,70 m2
Powierzchnia użytkowa: 196,55 m2
Kubatura: 1541, 33 m3
Typ budynku: wolnostojący
Liczba kondygnacji naziemnych: 1
Liczba kondygnacji podziemnych: 0
2.2. Historia obiektu.
Kościół w Żukowie wzniesiony został w 2 poł. XVII w., w latach 1675 - 76 (datowanie
na podstawie badań dendrochronologicznych ścian i więźby dachowej budynku).
Datowanie to potwierdza wiarygodność inskrypcji znajdującej się na ścianie
prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Mówi ona o wzniesieniu kościoła w 1677 r. z
inicjatywy wikariusza kolegiaty warszawskiej, Mateusza Hiacynta Górzyńskiego.
Obiekt jest w zasadniczej części jednorodny, w trakcie użytkowania bryła budynku
nie ulegała istotnym przekształceniom. Z czasu budowy kościoła pochodzi nawa i
prezbiterium wraz z istniejącymi konstrukcjami dachu. Sygnaturka w części frontowej
obiektu pochodzi prawdopodobnie z przełomu XIX/XX w. Pierwotnie sygnaturka mogła
być zlokalizowana przy zakończeniu nawy od strony prezbiterium, na co wskazują
wycięcia w belkach oraz ubytek zastrzału ramy storczykowej. Z tego samego okresu
pochodzi również kruchta wejściowa, pierwotnie obiekt był pozbawiony kruchty.
Istniejąca od strony północnej prezbiterium zakrystia drewniana wzniesiona została
w 1971 r., i jest trzecią z kolei przybudówką o tej funkcji. Pierwotna zakrystia, również o
konstrukcji drewnianej, zbudowana była łącznie kościołem, pozostałości jej ściany
widoczne są w narożniku zrębu nawy po stronie północnej. Zakrystia ta rozebrana
została w 1889 r. i zastąpiona nowym budynkiem murowanym, istniejącym do początku
lat 70-tych XX w.
Budynek był kilkukrotnie remontowany, m.in. w latach 1877, 1889 (być może
wymiana podmurówki i podwalin), 1971 r. (budowa nowej, drewnianej zakrystii) oraz w
1977 r. (naprawa więźby dachowej, nowe pokrycie dachu z blachy miedzianej).
2.3. Opis architektury i konstrukcji obiektu.
Budynek usytuowany jest na odrodzonym i otoczonym drzewami terenie dawnego
cmentarza przykościelnego. Jest orientowany, składa się z nawy wzniesionej na rzucie
prostokąta oraz węższego prezbiterium zamkniętego trójbocznie. Od frontu do nawy
przylega węższa kruchta wejściowa, a od strony północnej do prezbiterium nowa,
drewniana zakrystia. Nawa, prezbiterium oraz kruchta wejściowa nakryte są oddzielnymi
dachami dwuspadowymi z trójspadowym zamknięciem nad prezbiterium, natomiast
-4 -
zakrystia nakryta jest dachem trójspadowym. Wszystkie dachy pokryte są blachą
miedzianą. Nad nawą budynku od strony frontowej znajduje się niewielka wieżyczka sygnaturka.
Fundament, podmurówka i opaska:
Drewniane ściany kościoła posadowione są na niewielkiej podmurówce wykonanej z
kamieni narzutowych oraz ułamków cegły spojonych zaprawą wapienną. Podmurówka
ta stanowi równocześnie fundament który często w kościołach drewnianych nie był
wykonywany, bądź był zastępowany pojedynczymi głazami narzutowymi kładzionymi
punktowo pod podwaliny w narożnikach budynku.
Podmurówka posiada wysokość około 30 - 40 cm i jest obecnie częściowo
zagłębiona w ziemi, wychodząc ponad poziom betonowej opaski wokół ścian kościoła
na 10 do 15 cm. Nie jest w jakikolwiek sposób izolowana od gruntu. Miejscowo od strony
północnej nawy, podmurówka w całości zagłębiona jest poniżej poziomu terenu.
Natomiast ściany zakrystii albo w ogóle nie posiadają podmurówki, bądź jest ona
wtopiona w betonową opaskę. W chwili obecnej podmurówka jest w całości tynkowana
zaprawą cementową i cementowo – wapienną oraz nosi ślady wielokrotnego pokrywania
powłokami malarskimi.
Wokół ścian kościoła wykonana jest opaska betonowa o szerokości około 1 m.
Ściany zewnętrzne i wewnętrzne:
Wykonane są z bali sosnowych w konstrukcji zrębowej o zróżnicowanych
wymiarach; w nawie i prezbiterium szerokość bali wynosi 16 cm, a w kruchcie i zakrystii
14 cm. Podwaliny budynku, również sosnowe, posiadają szerokość od 28 do 30 cm, a
wysokość 30 cm. Podwaliny łączone są w narożach na tzw. „zamek francuski”, belki
ścian w nawie i prezbiterium na zamek z krytym czopem, a w kruchcie na rybi ogon bez
ostatków. Otwory okienne i drzwiowe posiadają drewniane ościeżnice w które
wpuszczone są belki zrębu.
W trakcie użytkowania obiektu, prawdopodobnie w końcu XIX w., pierwotne
podwaliny oraz kilka najniższych belek zrębu uległo wymianie. Lico zewnętrzne
podwalin przesmarowane jest łuszczącą się warstwą masy bitumicznej, wykonanej
zapewne w celu jej ochrony przed niszczeniem przez wodę opadową. Od strony
północnej nawy kościoła duża część podwaliny jest obmurowana tynkiem cementowym.
Od strony zewnętrznej konstrukcja ścian szalowana jest deskami: w nawie i
prezbiterium o okładzie pionowym z listwowaniem kryjącym połączenia desek, w
kruchcie bez listwowania (na styk) a w zakrystii o układzie poziomym bez listwowania.
Deski szalunku posiadają znaczną szerokość, od 28 do 35 cm. Ściany kościoła od
strony wewnętrznej posiadają widoczny układ belek konstrukcji, i są obecnie malowane
farbami o spoiwie oleistym w kolorze białym.
Ściany zrębowe nawy budynku spięte są pionowymi lisicami o przekroju 20x20 cm,
trzema od strony północnej, dwoma od strony południowej oraz dwoma od strony
zachodniej. Lisice wprowadzone zostały zapewne podczas któregoś z remontów
budynku w XIX w. i miały za zadanie zapobiegać wypaczaniu się oraz odchylaniu od
pionu ścian budynku.
Stolarka okienna i drzwiowa:
Budynek posiada zachowaną drewnianą stolarkę okienną, pochodzącą
prawdopodobnie z XIX w. Są to okna o wykroju prostokątnym, konstrukcji ościeżnicowej,
dwuskrzydłowe o skrzydłach dzielonych drewnianymi szprosami na dziesięć kwater. Od
strony wewnętrznej w otworze okiennym zamontowana jest stalowa krata.
-5 -
Drewniana stolarka drzwiowa jest w większości współczesna, zabytkowe są jedynie
drzwi pomiędzy nawą a kruchtą wejściową, będące pierwotnie głównymi drzwiami
wejściowymi do kościoła. Konstrukcja wszystkich drzwi jest bardzo zbliżona, ramowo –
płycinowa z deskowym opierzeniem.
Więźba dachowa:
Zachowana jest oryginalna więźba dachowa, pochodząca prawdopodobnie z czasu
budowy poszczególnych części kościoła. Nad nawą i prezbiterium są to osobne
konstrukcje storczykowe, zredukowane podłużnie ze storczykiem w co trzecim wiązarze
pełnym. Dodatkowo w trakcie ostatniego remontu więźby (około 1977 r.) nad nawą
dodano dwie boczne ramy stolcowe, mające za zadanie dodatkowe podparcie krokwi
oraz usztywnienie podłużne odchylających się od pionu wiązarów na styku nawy i
prezbiterium.
W części zachodniej w konstrukcję więźby wmontowana jest konstrukcja sygnaturki,
oparta na belkach wiązarowych dwóch pierwszych wiązarów. Belki wiązarowe są
jednocześnie belkami stropowymi do których przymocowany jest strop deskowy.
Zakończenia belek wiązarowych wyprowadzone są na zewnątrz budynku tworząc
wydatny okap.
Pokrycie dachu:
Obecne pokrycie dachu stanowi blacha miedziana kładziona z arkusza i łączona na
rąbek, wykonana prawdopodobnie w trakcie ostatniego remontu budynku.
Podłogi:
Budynek posiada podłogi drewniane, deskowe, na legarach położonych
bezpośrednio na gruncie, bez izolacji przeciwwilgociowej i wentylacji. Deski posiadają
szerokość od 25 do 37 cm. Podłoga prezbiterium wyniesiona jest o 9 cm w stosunku do
podłogi nawy, posiada również dodatkową konstrukcję pod stół ołtarzowy.
Instalacje:
Budynek posiada następujące instalacje: elektryczną, wodociągową (w kruchcie)
oraz czujki dymowe instalacji przeciwpożarowe.
-6 -
3. OPIS STANU ZACHOWANIA ELEMENTÓW KONSTRUKCYJNYCH
OBIEKTU.
W ramach niniejszej dokumentacji dokonano oględzin elementów konstrukcji
istotnych z punktu widzenia sporządzanego opracowania. Dokonano pomiarów
wybranych elementów konstrukcyjnych, ich stanu technicznego oraz rodzaju i zakresu
ewentualnych uszkodzeń.
Dokonano również weryfikacji ustaleń ekspertyzy mykologicznej wykonanej na
potrzeby niniejszego opracowania w celu określenia zakresu prac oraz wyboru
optymalnych rozwiązań projektowych. Z uwagi na specyfikę obiektu oględziny wykonano
po całkowitym rozszalowaniu ścian obiektu oraz wykonaniu miejscowych odkrywek
niektórych elementów konstrukcji.
Na podstawie dokonanych miejscowo odkrywek stan zachowania podmurówki
uznać należy jako zły, widoczne są liczne pęknięcia oraz ubytki konstrukcji. Tynki
pokrywające podmurówkę od strony zewnętrznej są w całości skorodowane oraz w
większości odspojone i kwalifikują się wyłącznie do wymiany. Ich obecny stan wręcz
sprzyja pogłębieniu procesów niszczących gdyż powoduje wnikanie i zatrzymywanie
wody opadowej we wnętrzu podmurówki.
Zaprawa oraz materiał ceglany spajająca materiał podmurówki jest silnie
zawilgocony i zasolony. Podmurówka nie posiada jakiejkolwiek izolacji
przeciwwilgociowej (pionowej oraz poziomej), powodując podciąganie wody oraz
niszczenie drewna podwaliny.
Również stan zachowania opaski jest niedostateczny, widoczne są liczne pęknięcia,
a opaska na całej długości jest odspojona od podmurówki. Zmiany poziomu terenu oraz
wypiętrzenie gruntu wokół opaski powodują zaleganie odprowadzonej wody opadowej w
kałużach na jej styku. Woda która nie może swobodnie odpłynąć wsiąka w grunt w
bezpośrednim sąsiedztwie kościoła i nie mogąc wyparować w sposób istotny podnosi
poziom zawilgocenia podmurówki kościoła, a tym samym wobec braku jakiejkolwiek
izolacji przeciwwilgociowej sprzyja procesom niszczącym podwalinę oraz dolne belki
zrębu ścian kościoła.
Stan techniczny podwalin ocenić należy jako zły. Pomimo zachowania dużej części
lica zewnętrznego i wewnętrznego wnętrze podwalin w większości wykazuje oznaki
silnego zniszczenia. Niewielka wysokość podmurówki, rodzaj opaski oraz przede
wszystkim brak izolacji przeciwwilgociowej pomiędzy podwaliną a podmurówką
spowodowały silne zawilgocenie drewna podwaliny oraz jego rozkład przez grzyby.
Szacuje się, że istotnemu uszkodzeniu uległo około 50-60% wszystkich podwalin, a
pozostała część również wykazuje oznaki postępującej degradacji, zwłaszcza od strony
podmurówki.
Natomiast stan zachowania wyższych belek zrębu jest zadowalający. Istotnemu
uszkodzeniu uległy jedynie trzy z najniższych belek, pozostałe elementy posiadają
jedynie powierzchniowe uszkodzenia warstwy bielastej (z obecnie nieaktywną korozją
biologiczną), nie wpływające zasadniczo na wartość techniczną elementu.
Taki stan zachowania belek konstrukcji zrębu kościoła wskazuje, że podstawową
przyczyną zniszczeń jest kapilarne podciąganie wody opadowej z gruntu poprzez nie
-7 -
izolowaną od drewna podmurówkę. Podniesiony poziom zawilgocenia drewna sprzyjał
rozwojowi grzybów, które całkowicie lub w dużym stopniu zniszczyły podwaliny oraz
miejscowo najniższe belki zrębu.
Obecny stan zachowania lisic jest zróżnicowany. Elementy znajdujące się wewnątrz
budynku zachowane są w stanie dobrym. Natomiast znacznemu uszkodzeniu uległy
dolne odcinki lisic zewnętrznych, zwłaszcza od strony południowej budynku, gdzie są w
kilku miejscach sztukowane oraz osłonięte deskami maskującymi.
Stan zachowania szalunków zewnętrznych ścian ocenić należy jako zadowalający,
pomimo miejscowych ubytków oraz sztukowań, zwłaszcza listew kryjących połączenia
desek. Jednakże z uwagi na specyfikę prac remontowych związanych z wymianą
zniszczonych belek konstrukcji nie uda się zachować obecnych szalunków, które będą
musiały ulec w całości bądź w większej części wymianie.
Okna zachowane są w stanie dobrym, nie wymagającym wymiany, natomiast należy
je poddać miejscowym naprawom oraz pracom konserwacyjnym powłok malarskich.
Stan techniczny drzwi zabytkowych jak i współczesnych jest zadowalający, należy je
jedynie poddać pracom konserwacyjnym powłok malarskich.
Więźba dachowa:
Stan zachowania konstrukcji więźby dachowej ocenić należy jako dobry. Występują
minimalne, miejscowe oznaki aktywnego żeru owadów, technicznych szkodników
drewna oraz ogniska zagrzybienia. W wyniku ostatniego remontu wymianie uległa część
zniszczonych elementów konstrukcji, głównie po stronie zachodniej nawy (belki
wiązarowe trzech pierwszych wiązarów, krokwie i jętki w dwóch pierwszych wiązarach
oraz zastrzały i rygle pomiędzy dwoma pierwszymi wiązarami pełnymi). Cześć
osłabionych elementów ujęta została jedno lub dwustronnymi nakładkami (belka
wiązarowa w czwartym wiązarze oraz wszystkie krokwie). Pozostałe elementy, pomimo
miejscowych, powierzchniowych uszkodzeń nadal mogą pełnić swoją funkcję i nie
wymagają wymiany. Jedynie w dwóch przypadkach brak jest części elementu który uległ
zniszczeniu (skrajny od wschodu zastrzał usztywnienia podłużnego nad nawą oraz
jeden z zastrzałów, ramion storczyka nad prezbiterium). Wyraźnemu zniszczeniu uległa
również część bielasta większości nowych elementów (nakładek i belek wiązarowych
nad nawą), które zapewne nie zostały należycie zaimpregnowane przed ich
wbudowaniem.
Również nowe ramy stolcowe nie w pełni spełniają założone funkcje, gdyż nie
podpierają już krokwi, a stanowią jedynie element dodatkowego usztywnienia
podłużnego konstrukcji.
W chwili obecnej, po dokonanych w 1977 r. naprawach pod względem
konstrukcyjnym więźba jest ustabilizowana i nie wymaga prowadzenia prac
naprawczych.
Pokrycie dachu:
W chwili obecnej pokrycie nie wymaga prowadzenia prac remontowych, należy
jednak zaznaczyć że blacha miedziana nie jest pokryciem historycznie stosowanym w
przypadku kościołów drewnianych i w przyszłości powinna zostać zastąpiona przez gont
drewniany.
Podłogi:
W kilku miejscach (szczególnie przy ścianie północnej nawy) legary uległy
zniszczeniu pod wpływem wilgoci i grzybów, a deski podłogi uległy zapadnięciu i
-8 -
wypaczeniu. W tych miejscach stan techniczny podłóg ocenić należy jako zły,
kwalifikujący je do naprawy lub wymiany. Jest również prawdopodobne, że legary
znajdujące się pod pozostałą częścią podłogi są też w znacznej części uszkodzone, i ich
wymiana będzie konieczna w najbliższych latach.
Instalacje:
Stan zachowania instalacji wodociągowej oraz elektrycznej jest zadowalający,
instalacje są sprawne. Natomiast nie jest sprawna instalacja czujek dymowych instalacji
przeciwpożarowej.
-9 -
4. OPIS TECHNICZNY WYKONANIA ROBÓT REMONTOWYCH.
4.1. Zakres robót budowlanych.
Etap I – prace rozbiórkowe i demontażowe.
Etap II – prace budowlane i remontowe.
Etap III – prace wykończeniowe.
4.2. Prace rozbiórkowe i demontażowe.
Z uwagi na zakres projektowanych prac niezbędne jest wykonanie poprzedzających
prac rozbiórkowych i demontażowych części elementów konstrukcyjnych. Roboty
rozbiórkowe należy wykonywać z zachowaniem maksimum ostrożności, dokładnie
przestrzegając przepisów bezpieczeństwa pracy. Szczególnie ostrożnie należy
przeprowadzić rozbiórkę elementów konstrukcyjnych obiektu, zwracając szczególną
uwagę, aby nie rozebrać lub uszkodzić części nie przeznaczonych do rozbiórki.
Prace rozbiórkowe i demontażowe przeprowadzone zostaną w następującym
zakresie:
Otoczenie obiektu:
Przeprowadzone zostanie obniżenie terenu wokół obiektu wraz z rozbiórką
betonowej drogi procesyjnej oraz dojść od niej do drzwi budynku.
Schody zewnętrzne:
Częściowo zdemontowane zostaną górne części murowanych schodów
zewnętrznych do budynku: główne schody w elewacji frontowej, schody do wejścia
bocznego w elewacji południowej nawy oraz schody do zakrystii.
Z uwagi na zły stan techniczny oraz obecną konstrukcję podmurówki planuje się jej
całkowitą wymianę, w zakresie nawy obiektu, prezbiterium oraz kruchty wejściowej. Nie
przewiduje się prowadzenia prac rozbiórkowych podmurówki w zakrystii oraz w
północnej ścianie prezbiterium, przy styku z zakrystią.
Rozbiórkę rozpocząć należy od demontażu istniejącej opaski betonowej, a prace
przy podmurówce i fundamencie prowadzić odcinkami, po wcześniejszym
zabezpieczeniu stabilności ścian zrębu budynku oraz wykopu. Należy odpowiednio
zabezpieczyć (odgrodzić i oznaczyć) teren wokół prac rozbiórkowych w celu uniknięcia
wypadku.
Materiał z rozbiórki należy gromadzić na specjalnych, wydzielonych miejscach, a
jego część (granitowe głazy narzutowe) znajdujące się w dobrym stanie technicznym
należy składować osobno w celu wtórnego wykorzystania w nowym fundamencie.
Prace rozbiórkowe należy rozpocząć od całkowitego demontażu istniejących
szalunków zewnętrznych ścian oraz zdjęcia rur spustowych oraz istniejących instalacji
odgromowych. Prace prowadzone będą częściowo na wysokości powyżej 4 m., dlatego
powinny odbywać się na stabilnych pomostach roboczych, a robotnicy muszą być
zabezpieczeni pasami, przy czym lina od pasa musi być przymocowana do części
trwałej obiektu, a nie rozbieranej w tym momencie.
-10-
Po rozbiórce szalunków należy zdemontować przeznaczone do wymiany elementy
konstrukcji ścian: w całości podwaliny ścian nawy, prezbiterium i kruchty (poza ścianą
północną prezbiterium), oznaczone w projekcie do wymiany trzy dolne belki zrębu (patrz
dokumentacja rysunkowa oraz opis zakresu prac remontowych przy ścianach) oraz
lisice od strony zewnętrznej.
Prace prowadzić należy odcinkowo, po wcześniejszym zabezpieczeniu stabilności
ścian wyższej części zrębu budynku oraz etapować w zależności od postępów prac
remontowych.
Uszkodzony materiał drewniany należy składować w wyznaczonych miejscach, z
dala od budynku, a następnie wywieźć na składowisko odpadów komunalnych bądź
spalić.
Więźba dachowa:
Przewiduje się bardzo niewielki zakres prac rozbiórkowych, polegający jedynie na
wymianie jednej nakładki belki wiązarowej w czwartym wiązarze nad nawą.
Podłogi:
Przewiduje się całkowitą wymianę podłóg w nawie, prezbiterium i kruchcie
wejściowej. Prace rozbiórkowe należy rozpocząć od demontażu desek podłóg, a
następnie legarów drewnianych i prowadzić je szczególnie ostrożnie w pobliżu
elementów wystroju wnętrza obiektu (ołtarze, jeżeli są postawione na podłodze i nie
posiadają własnego fundamentu należy wcześniej zdemontować).
Należy przewidzieć również usuniecie części gruntu w obrębie obiektu, do
poziomów zaplanowanych w dokumentacji projektowej.
4.3. Prace budowlane i remontowe.
Przewiduje się szeroki zakres prac budowlanych i remontowych przy ścianach
obiektu, związanych przede wszystkim z wykonaniem nowego fundamentu i
podmurówki, naprawą zniszczonych elementów drewnianych ścian obiektu, wymianą
podłóg oraz uporządkowaniem terenu wokół budynku wraz z wykonaniem
odprowadzenia wód opadowych.
Zakłada się, że roboty budowlano – montażowe będą wykonywane przez
wykwalifikowane, kompetentne i przeszkolone zespoły robocze posiadające
odpowiednią wiedzę i kwalifikacje zawodowe, odpowiednie uprawnienia budowlane i
konserwatorskie oraz wyposażone w niezbędny sprzęt specjalistyczny.
Roboty budowlano – montażowe oraz ich odbiory wykonywać należy zgodnie z
odpowiednimi przedmiotowo warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót
budowlanych ITB oraz normami powołanymi w ww. opracowaniach, na podstawie
których opracowano poniższy zakres prac i zalecenia.
Wykonawca prac ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót
wszelkie przepisy dotyczące ochrony środowiska, bezpieczeństwa przeciwpożarowego
oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.
Zakres niezbędnych do wykonania prac remontowych określono na podstawie
wykonanych na potrzeby projektu ekspertyz technicznych, w tym przede wszystkim
ekspertyzy mikologiczno – budowlanej oraz oględzin obiektu przez autorów
opracowania. Przyjęto również uwarunkowania wynikające z wpisu budynku do rejestru
zabytków, a tym samym posiadania przez obiekt określonych wartości artystycznych,
historycznych i naukowych podlegających ochronie prawnej.
-11-
W projekcie uwzględniono również wytyczne i uwagi właściciela obiektu oraz
Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Warszawie.
Opis wykonania robót:
Otoczenie obiektu:
Projektowane jest uporządkowanie terenu wokół obiektu oraz wykonanie nowych
nawierzchni drogi procesyjnej, w miejscu i obrysie istniejącej obecnie. Przewidywane
jest również obniżenie terenu wokół obiektu do pierwotnego poziomu, zgodnego z
właściwym poziomem podmurówki i podwaliny kościoła. W przeciągu lat użytkowania
obiektu teren wokół kościoła uległ znacznemu podwyższeniu (od około 10 - 15 cm po
stronie południowej do 30 - 40 cm po stronie północnej), w kilku miejscach przykrywając
istniejącą podmurówkę a nawet częściowo podwalinę.
Teren przy kościele należy zniwelować do poziomu 30 cm poniżej górnej krawędzi
nowej podmurówki oraz zapewnić spadek terenu od kościoła, umożliwiający swobodny
odpływ wód opadowych.
Nową nawierzchnię drogi procesyjnej oraz dojść do bram i drzwi kościoła projektuje
się wykonać z kostki granitowej (granit strzegomski szary) o wymiarach 8x11 lub
10x10 cm. Krawężniki granitowe o grubości 5 cm i wysokości 25 cm w poziomie
nawierzchni (nie wystające ponad poziom nawierzchni). Nawierzchnia zwykła,
utwardzona, o podbudowie z zagęszczanego piasku przemieszanego z cementem o
grubości min. 20 cm.
Schody zewnętrzne:
Projektowana jest przebudowa schodów zewnętrznych do budynku z wykonaniem
nowych stopni z płyt granitowych. Schody zgodne z wymiarami wg rysunków
projektowych ze stopniami z litych płyt granitowych (granit strzegomski szary) o grubości
całego stopnia, około 15 cm (dokładne wymiary zgodnie z projektem) i powierzchni
surowej (niepolerowanej).
Projektuje się wykorzystanie istniejących, starych płyt granitowych jako stopnie
nowych schodów. Zachowane są dwie płyty schodów przed wejściem głównym (w
nowych schodach do wykorzystania jako cały górny stopień) oraz do zakrystii (oba
stopnie w nowych schodach).
Fundament, podmurówka:
Z uwagi na zły stan zachowania istniejącego fundamentu budynku oraz jego
konstrukcję składającą się w dużej części z fragmentów cegieł spojonych zaprawą
wapienną i wapienno – cementową o wysokim stopniu zawilgocenia i zasolenia,
projektuje się całkowitą wymianę fundamentów (pod nawą, kruchtą wejściową i
prezbiterium obiektu, za wyjątkiem północnej ściany prezbiterium przy styku z zakrystią),
powiązaną z odtworzeniem pierwotnych wymiarów fundamentu i poziomu posadowienia
budynku oraz wysokości i charakteru podmurówki.
Prace przy wymianie fundamentu prowadzić należy odcinkowo, po wcześniejszym
zabezpieczeniu stabilności drewnianych ścian kościoła.
Projektowany jest nowy fundament i podmurówka wykonany z kamienia polnego na
zaprawie cementowo – wapiennej „50”, w strefie podmurówki o wysokości 30 cm ponad
poziom opaski. W części podmurówki należy wykonać spoiny pomiędzy kamieniami
maksymalnie wgłębione (niewidoczne), sprawiające wrażenie ułożenia podmurówki z
-12-
niezespojonych kamieni polnych. W narożnikach budynku należy wykorzystać duże,
charakterystyczne kamienie, imitujące pierwotne „pecki”.
Pomiędzy kamieniami podmurówki a podwaliną, na styku drewna i kamienia należy
zastosować izolację poziomą z dwu warstw papy lub przy ich minimalnym styku z
bitumicznych mas izolacyjnych.
Uwaga:
Niezwykle istotne jest szczególnie staranne wykonanie izolacji poziomej pomiędzy
kamieniami podmurówki a podwaliną, która z jednej strony powinna być niewidoczna od
strony zewnętrznej, a z drugiej zapewniać pełną i pewną ochronę elementów
drewnianych przed podciągającą kapilarnie poprzez zaprawę wilgoć z gruntu.
Ściany pionowe fundamentu należy od strony zewnętrznej i wewnętrznej pokryć do
poziomu opaski grubowarstwową izolacją bitumiczną o wysokiej odporności
mechanicznej i przyczepności do podłoża (np. system „Superflex” f-my Dietermann,
„Sulfiton Dickbeschichtung” f-my Remmers lub inne o analogicznych właściwościach).
Pod fundamentem wylać warstwę stabilizującą o gr. 10 cm z chudego betonu B10.
W podmurówce (bezpośrednio pod podwaliną) należy pozostawić otwory
wentylacyjne przestrzeni podpodłogowej, i osadzić w nich ramki stalowe lub żeliwne o
przekroju 10 x 10 cm z gęstą siatką bądź kratką uniemożliwiającą przedostawanie się
gryzoni pod podłogę. Otwory wykonać w rozstawie co około 2,5 – 3 m w podmurówce
ścian podłużnych kościoła.
Opaska:
Po wykonaniu fundamentu i podmurówki należy wykonać nową opaskę z kamieni
polnych. Typ i wielkość projektowanej opaski oparta została na pozostałościach
pierwotnej, historycznej opaski odkrytej w wykopach sondażowych podczas badań
obiektu.
Pod opaskę należy wykonać podsypkę z piasku o grubości około 10 cm, na nie
ułożyć bezpośrednio kamienie polne z zapewnieniem naturalnego spadku od budynku
nie mniej niż 3%. Zakończenie opaski (ostatnie kamienie) można ująć ewentualnie
opornikiem wykonanym z chudego betonu.
Szerokość opaski dostosowana została do istniejących okapów dachu budynku, w
nawie, prezbiterium i zakrystii 1,20 m, a przy kruchcie wejściowej 60 cm. Projektuje się
wymianę opaski również przy ścianach zakrystii, pomimo że w tej części obiektu nie
będą prowadzone prace remontowe.
Odprowadzenie wód opadowych:
Odprowadzenie wód opadowych z dachów budynku realizowane będzie przez rynny
i rury spustowe wykonane z blachy miedzianej (w celu dostosowania do istniejącego
pokrycia dachowego i zabytkowego charakteru budynku). W celu zapewnienia
bezproblemowego odbioru wody z dachów projektowany jest ciąg rynien; wokół nawy,
prezbiterium i zakrystii budynku o średnicy ø150 mm, a kruchty ø110 mm oraz 7 rur
spustowych o średnicy ø110 mm i ø80 mm w kruchcie (miejsca lokalizacji rur
spustowych oznaczono na rysunkach projektowych i planie zagospodarowania terenu).
W celu odprowadzenia wód opadowych z rur spustowych poza obręb ścieżki
procesyjnej zaprojektowano system odwodnienia liniowego, składający się z korytek
systemowych z polimerbetonu o szerokości 100 – 150 mm z rusztem z żeliwa
sferoidalnego. Korytka prowadzone będą promieniście od rur spustowych i kończyć się
-13-
w odległości około 1 – 1,5 m od zewnętrznej linii nawierzchni ścieżki, gdzie woda
zostanie następnie rozprowadzona i rozsączona po istniejącym gruncie.
Należy zapewnić stały spadek odwodnienia minimum 3% (realizowany spadkiem w
gruncie lub w korytkach), a połączenie rur spustowych z korytkami zrealizować poprzez
wpusty deszczowe z bocznym odpływem do kanalizacji liniowej lub ścianki czołowe z
krawędzią ze stali ocynkowanej i króćcem ø110 mm z PVC (połączonego z pionową
rurą spustową za pomocą kolanka 90º).
Należy zapewnić przenoszenie obciążeń przez korytka w zakresie ścieżki
procesyjnej w klasie obciążeń C250 zgodnie z normą PN-EN 1433.
Korytka układać na podkładzie z betonu B15 o grubości 15 cm. W obrębie
nawierzchni utwardzonej ścieżki procesyjnej podkład na podbudowie z zagęszczanego
piasku przemieszanego z cementem lub tłucznia o grubości min. 20 cm (w zależności
od głębokości koryta).
Do wykonania odprowadzenia wody opadowej należy stosować produkty
systemowe, a w zakresie montażu stosować się do zaleceń zawartych w kartach
technicznych produktów i systemów.
Rozmieszczenie oraz długość kanałów odwodnienia liniowego przedstawiona jest
na planie wymiany nawierzchni w dokumentacji rysunkowej.
Prace polegać będą na wymianie zniszczonych elementów drewnianych ścian. Z
uwagi na konieczność wymiany całości fundamentu projektuje się również wymianę
wszystkich podwalin ścian kruchty wejściowej, nawy i prezbiterium (za wyjątkiem ściany
północnej prezbiterium). Projektowana jest też wymiana trzech najniższych elementów
zrębu ścian oraz wymianę wszystkich 5 lisic zewnętrznych. Dokładna ilość, lokalizacja i
wymiary elementów do wymiany są przedstawione poniżej w opisie oraz na rysunkach
projektowych.
Nowe podwaliny należy wykonać z drewna dębowego o wymiarach zgodnych z
dokumentacją projektową, optymalnie z jednego odcinka, w przypadku konieczności
łączenia elementów należy zastosować tradycyjne połączenia ciesielskie na zamek
ukośny lub „znak piorunowy” z klinem. Strona zewnętrzna i wewnętrzna podwalin
strugana.
Wymiary elementów:
1. Podwalina ściany północnej kruchty – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm,
długość: 4,40 m.
2. Podwalina ściany południowej kruchty – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm,
długość: 4,40 m.
3. Podwalina ściany zachodniej kruchty (odcinek północny od drzwi do narożnika) –
wysokość x szerokość: 30 x 30 cm, długość: 1,60 m.
4. Podwalina ściany zachodniej kruchty (odcinek południowy od drzwi do
narożnika) – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm, długość: 1,60 m.
5. Podwalina ściany zachodniej nawy – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm,
długość: około 9,10 m.
6. Podwalina ściany południowej nawy – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm,
długość: 12,00 m.
7. Podwalina ściany wschodniej nawy (odcinek południowy do ściany prezbiterium)
– wysokość x szerokość: 30 x 30 cm, długość: 1,55 m.
-14-
8. Podwalina ściany południowej prezbiterium – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm,
długość: około 6,50 m.
9. Podwalina południowej części zamknięcia prezbiterium – wysokość x szerokość:
30 x 30 cm, długość: 2,70 m.
10. Podwalina ściany wschodniej prezbiterium – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm,
długość: 3,40 m.
11. Podwalina północnej części zamknięcia prezbiterium – wysokość x szerokość:
30 x 30 cm, długość: 2,80 m.
12. Podwalina ściany północnej nawy – wysokość x szerokość: 30 x 30 cm, długość:
12,00 m.
Belki zrębu ścian należy wykonać z drewna sosnowego o wymiarach zgodnych z
dokumentacją projektową. Strona wewnętrzna elementów strugana.
Wymiary elementów:
13. Pierwsza belka zrębu południowego odcinka ściany zachodniej nawy od
narożnika do kruchty – wysokość x szerokość: 22 x 16 cm, długość: 2,20 m.
14. Pierwsza belka zrębu południowego odcinka ściany wschodniej nawy –
wysokość x szerokość: 14 x 16 cm, długość: 1,60 m.
15. Odcinek wschodni pierwszej belki zrębu ściany północnej nawy do istniejącego
złącza – wysokość x szerokość: 22 x 16 cm, długość: około 6,00 m.
Lisice zewnętrzne sztuk 5, z drewna sosnowego, strugane trójstronnie oraz
posiadające fazowane naroża zewnętrzne.
Wymiary elementów:
16. Przekrój: 20 x 20 cm, długość równa całej wysokości zrębu od listwy okapowej
do listwy gzymsowej: około 5,20 m.
Uwaga:
Wielkość elementów ma charakter orientacyjny do celów kosztorysowych.
Zamówienie elementów należy poprzedzić ich dokładnym zwymiarowaniem oraz przy
zamawianiu przewidzieć zakład minimum około 20 – 30 cm.
Wszelkie połączenia elementów w węgłach należy odtworzyć metodami ciesielskimi
zgodnie ze stanem istniejącym wg oryginału.
Elementy należy wymieniać odcinkowo, po odpowiednim zabezpieczeniu (wyparciu)
górnych części zrębu kościoła. Sposób wyparcia oraz usztywnienia zrębu należy
wyprzedzająco uzgodnić z inspektorami nadzoru technicznego i konserwatorskiego.
Podparcie i wyniesienie istniejącej konstrukcji oraz rozłączanie istniejących połączeń
ciesielskich wymienianych elementów należy wykonywać bardzo ostrożnie, by nie
dopuścić do połamania złącz.
Wymianę lisic zewnętrznych realizować dopiero po wymianie belek zrębu i
podwaliny oraz po ostatecznym opuszczeniu i ustabilizowaniu zrębu. Lisice mocować w
gniazdach za pomocą istniejących śrub stalowych, po zamocowaniu końcówki śrub
skrócić i zakołkować.
Uwaga:
Nie przewiduje się oczyszczania elementów ścian kościoła z destruktu
powierzchniowego, oraz dodatkowego uzupełniania ubytków flekami drewnianymi lub
deskami. W przypadku znacznych, istniejących ubytków zaleca się ich wypełnienie
wiórami drzewnymi, tzw. „wełnionką”. Powierzchnię ścian zewnętrznych zaleca się
-15-
zaimpregnować powierzchniowo przez dwukrotny oprysk, zgodnie z zaleceniami
zawartymi w dokumentacji mykologicznej.
Do budowy należy użyć drewno lite klasy co najmniej C30, sortowane jakościowo i
wytrzymałościowo, klasyfikowane metodami wytrzymałościowymi. Zasady kwalifikacji
powinny być oparte na ocenie wizualnej lub mechanicznej i spełniać wymagania podane
w PN-82/D-09421, PN-B-03150:2000 i PN-EN 518 lub 519.
Drewno sezonowane, o maksymalnej wilgotności nie większej niż 15%, przed
wbudowanie zabezpieczone ognio-, grzybo- i owadochronnie poprzez impregnację
ciśnieniowo - próżniową bądź w przypadku elementów wielkoformatowych impregnację
ręczną przez oprysk lub malowanie. Po wykonaniu dodatkowej obróbki elementy
wymagają doimpregnowania powierzchniowego miejsc obrabianych.
Nie należy stosować impregnatów agresywnych korozyjnie w stosunku do stali,
preparaty powinny być zgodne z wymaganiami PN-C-04906:2000 oraz podanymi w
aprobatach technicznych produktów. Wybór środków impregnujących zgodny z
dokumentacją mykologiczną.
Uwaga:
Przy odbiorze materiałów i elementów konstrukcji drewnianych na budowie należy
sprawdzić zgodność typu, klasy, rodzaju i wymiarów elementów z wymaganiami
podanymi w projekcie.
Elementy konstrukcji z drewna powinny być zabezpieczone przed długotrwałym
zawilgoceniem we wszystkich stadiach ich wykonania.
Preparaty impregnujące stosować ściśle wg zaleceń producenta zawartych na
opakowaniach lub kartach technicznych oraz bezwzględnie przestrzegać terminów
ważności.
Więźba dachowa:
Przewidywany zakres prac remontowych obejmuje oczyszczenie i impregnację
miejsc aktywnej korozji biologicznej zgodnie z dokumentacją mikologiczną, wymianę
zniszczonych i uzupełnienie brakujących elementów oraz wzmocnienie strukturalne
części osłabionych elementów nie podlegających wymianie.
W pracach naprawczych stosować środki zgodne z zaleceniami podanymi w ww.
dokumentacji mykologicznej.
Projektuje się wymianę w całości dwóch zniszczonych elementów: jednej nakładki
belki wiązarowej w 4 wiązarze nad nawą (patrz rysunki projektowe) oraz północnego
zastrzału środkowego storczyka ramy nad prezbiterium (z uwagi na niewielkie wymiary
elementu uniemożliwiające wykonanie nakładki – dosztukowania brakującej części).
Nakładka belki wiązarowej z drewna sosnowego o wymiarach 14 x 25 cm i długości
około 9 m, śrubowana istniejącymi śrubami do belki wiązarowej, oparta na ścianach
zrębu kościoła.
Uwaga:
Prace przy wymianie elementu wykonywać ze szczególna ostrożnością, zwracając
uwagę na deskowanie istniejącego stropu.
Zastrzał storczyka odtworzyć zgodnie z pierwowzorem, stosując przekroje części
zachowanej elementu (przekrój elementu 13 x 14 cm, długość 2,10 m oraz istniejące
połączenia ciesielskie. Obróbkę elementu należy wykonać metodami ciesielskimi.
-16-
Przewiduje się naprawę jednego elementu – zastrzału ramy storczykowej nad nawą
w zakresie uzupełnienia brakującej końcówki elementu. Brakujący odcinek zastrzału
znajduje się pomiędzy złączem na nakładkę z drugim zastrzałem krzyżowym ramy, a
belką wiązarową Proponuje się uzupełnienie brakującej części elementu z
wykorzystaniem wklejanej „protezy” złącza wykonanej z blachy stalowej o gr. 2 mm,
umieszczonej w złączu pomiędzy obydwoma zastrzałami (patrz dokumentacja
rysunkowa). Połączenie takie pozwoli zachować w maksymalnym stopniu istniejący
element oraz uzupełnić jego brakującą część z zachowaniem wszystkich funkcji
konstrukcyjnych.
Brakującą końcówkę zastrzału należy odtworzyć zgodnie z pierwowzorem, stosując
przekroje części zachowanej elementu, rodzaj drewna, układ słojów oraz istniejące
połączenia ciesielskie. Obróbkę elementu należy wykonać metodami ciesielskimi.
Należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne dopasowanie kształtu „protezy”
blaszanej do istniejącego złącza. Do wklejenia elementu stosować kompozycje klejowe
na bazie żywic epoksydowych.
Przy dwóch uszkodzonych elementach więźby (zastrzał i rygiel ramy storczykowej patrz dokumentacja rysunkowa), nadających się jeszcze do naprawy i nie
wymagających wymiany należy zastosować profilaktycznie zabiegi polegające na
nasyceniu środkami do strukturalnego wzmacniania drewna, np. „Aidol - Epoxy Holzfestiger f-my Remmers lub inne o analogicznych właściwościach.
Wymagania dotyczące klasy, jakości oraz impregnacji drewna analogiczne jak w
przypadku ścian drewnianych.
Podłogi:
Projektowane jest wykonanie nowych podłóg drewnianych w nawie, prezbiterium i
kruchcie wejściowej. Z uwagi na zabytkowych charakter budynku proponuje się
wykorzystanie tradycyjnych rozwiązań w postaci podłogi deskowej na legarach,
wentylowanej w przestrzeni podpodłogowej.
Legary podłogi sosnowe, o przekroju 10 x 12 cm ułożone na murowanych słupkach
z cegły pełnej. Pomiędzy słupkami a legarami izolacja z dwóch warstw papy. Słupki o
przekroju 25 x 25 cm (szerokość jednej cegły) i wysokości w nawie i kruchcie trzech
cegieł, a w prezbiterium czterech cegieł. Słupki postawione na podłożu o grubości 15 cm
wykonanym ze stabilizowanego żwiru bądź tłucznia, pomiędzy słupkami warstwa ok. 3 –
5 cm piasku wymieszanego z wapnem hydratyzowanym. Słupki o rozstawie zgodnym z
rysunkami projektowymi.
Wentylacja przestrzeni podpodłogowej realizowana za pomocą otworów
wentylacyjnych zlokalizowanych w ścianach północnej i południowej podmurówki.
Deski podłogowe sosnowe, w układzie podłużnym (równoległe do ścian podłużnych
kościoła) o szerokości od 25 do 35 cm (układane naprzemiennie), i grubości 3,2 cm.
Orientacyjne długości desek: w nawie 5,70 m, w prezbiterium 5,60 i około 2,90, a w
kruchcie wejściowej 3,90 m. Deski strugane, układane do czoła, na własne pióro i wpust
oraz mocowane do legarów za pomocą kołków drewnianych.
Wymagania dotyczące klasy, jakości oraz impregnacji drewna analogiczne jak w
przypadku ścian drewnianych.
-17-
4.4. Prace wykończeniowe.
Szalunki zewnętrzne:
Po zakończonych pracach związanych z wymianą elementów konstrukcji ścian
należy je pokryć szalunkiem zewnętrznym, wykonanym z desek sosnowych o
szerokości od 28 do 35 cm w nawie i prezbiterium oraz od 25 do 30 cm w kruchcie
wejściowej. Grubość desek 3,2 cm, długość około 5,60 m.
Deski układane na styk, połączenia desek przykryte profilowanymi listwami
drewnianymi (przekroje listew wg dokumentacji projektowej). Deski szalunku i listwy
przybijane gwoździami miedzianymi.
Nad podwaliną należy zamontować deskę okapową, przybijaną do fazy w górnej
krawędzi podwaliny, w razie potrzeby dodatkowo podtrzymywaną przez trójkątną listwę.
Deska ma za zadanie osłonić podwalinę przed zamakaniem przez wodę spływającą po
ścianie obiektu.
Pod okapem, do górnej części końcówkach belek wiązarowych należy przymocować
nowe deski okapowe, a wokół okien i drzwi nowe deski obramień, o profilach
odtworzonych zgodnie ze stanem istniejącym.
Wymieniane elementy ścian od strony wewnętrznej należy scalić kolorystycznie z
pozostającymi elementami, przy założeniu wykorzystania farb łatwo usuwalnych (np.
akrylowych) w związku z przewidywanym w najbliższej przyszłości remontem
generalnym wnętrza i odsłonięciem istniejących polichromii ścian.
Nowe deski podłóg należy zaimpregnować praz zabezpieczyć ich powierzchnię
przed zniszczeniem. Zalecana metoda zabezpieczenia – olejowanie, najlepiej
zabezpieczająca deski oraz dająca charakterystyczny wygląd powierzchni, dostosowany
do zabytkowych charakteru wnętrza obiektu.
Istniejącą stolarkę okienną i drzwiową należy poddać pracom konserwacyjnym,
usunąć istniejące powłoki malarskie, naprawić ewentualne miejscowe uszkodzenia oraz
pokryć powłokami lakieru bezbarwnego.
W przypadku braku możliwości usunięcia istniejących bejc barwiących drewno
nowych drzwi wejściowych należy dokonać powtórnego malowania oraz pokryć
powłokami lakieru. Należy wykonać nowe deski progów w otworach drzwiowych.
Więźba dachowa:
Po zakończeniu prac remontowych na poddaszu należy przewidzieć montaż nowych
pomostów komunikacyjnych z desek impregnowanych ciśnieniowo (po obu stronach
ramy storczykowej w nawie i prezbiterium), ułatwiających w przyszłości prowadzenie
przeglądu konstrukcji oraz ewentualne prace naprawcze i impregnacyjne.
-18-
5. UWAGI I WYMAGANIA KOŃCOWE.
5.1. Wymagania bhp.
Zespoły montażowe powinny być przeszkolone w zakresie eksploatacji urządzeń
transportu i pracy na rusztowaniach. Pracownicy powinni posiadać stosowne dokumenty
uprawniające ich do pracy na wysokości. Z uwagi na wymaganą dokładność robót
remontowych o charakterze konserwatorsko – budowlanym, zaleca się aby zespoły
robocze były przeszkolone zarówno teoretycznie jak i praktycznie w zakresie robót
przewidzianych projektem.
Teren w rejonie robót budowlanych winien być zabezpieczony przed dostępem osób
postronnych.
Roboty budowlane należy prowadzić przestrzegając przepisy zawarte w:
Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie
bezpieczeń stwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. Nr
47, poz. 401).
5.2. Warunki ppoż.
Wykonawca będzie przestrzegał przepisów ochrony przeciwpożarowej oraz
utrzymywać sprawny sprzęt przeciwpożarowy wymagany przez odpowiednie przepisy
prawa, na terenie baz produkcyjnych, w pomieszczeniach biurowych, mieszkalnych i
magazynowych oraz w maszynach i urządzeniach.
Materiały łatwopalne będą przechowywane zgodnie z odpowiednimi przepisami oraz
zabezpieczone przed dostępem osób trzecich.
Warunki zaopatrzenia w wodę o wydajności 20 m3/s zapewnia sieć hydrantowa
zlokalizowana na terenie inwestora.
Wykonawca będzie odpowiedzialny za wszelkie straty spowodowane pożarem
wywołanym jako rezultat realizacji Robót oraz przez pracowników Wykonawcy.
5.3. Nadzór techniczny nad robotami.
Ze względu na szczególny charakter robót konserwatorsko – budowlanych powinny
być one wykonywane przez wykwalifikowanych pracowników i pod stałym nadzorem
technicznym i konserwatorskim. Warunki te mogą być spełnione w przypadku
prowadzenia robót przez przedsiębiorstwo posiadające doświadczenie w zakresie
wykonywania robót konserwatorsko – budowlanych. Robotami budowlanymi winna
kierować osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje, określone w art. 8.1.
Rozporządzenia Ministra Kultury z dnia 9 czerwca 2004 r. w sprawie prowadzenia prac
konserwatorskich, restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich i
architektonicznych, a także innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków
oraz badań archeologicznych i poszukiwań ukrytych lub porzuconych zabytków
ruchomych (Dz.U. 2004 nr 150 poz. 1579.
Niezależnie od stałego nadzoru technicznego prowadzonego przez wykonawcę
robót, wszystkie prace wykonywane powinny być wykonywane pod stałym nadzorem
inwestorskim w zakresie budowlanym, konserwatorskim i archeologicznym (w
odniesieniu to prac na terenie wokół kościoła oraz we wnętrzu obiektu). Nadzór
-19-
inwestorski mogą prowadzić osoby posiadające odpowiednie uprawnienia budowlane
(określone prawem budowlanym) oraz konserwatorskie, określone w art. 8.2., 10.1. i 2 i
13 cyt. powyżej rozporządzenia.
5.4. Odbiór robót.
Odbiorem technicznym częściowym należy objąć następujące etapy robót:
wykonanie fundamentów i podmurówki ścian zewnętrznych,
wymianę podwalin i elementów drewnianych ścian oraz naprawę elementów więźby
dachowej,
• wykonanie impregnacji ścian i więźby,
• wykonanie szalunków zewnętrznych,
• wykonanie podłóg w budynku,
• wykonanie nowych opasek wokół budynku oraz schodów i nawierzchni,
• wykonanie instalacji odprowadzenia wód opadowych,
• montaż rynien i rur spustowych,
• remont i malowanie stolarki okiennej i drzwiowej.
Odbiór techniczny częściowy polega na sprawdzeniu czy poszczególne etapy
zostały wykonane zgodnie z technologią wykonywania robót oraz weryfikację zgodności
stanu faktycznego z projektowanym (zgodnie z dokumentacją projektową oraz kartami
technicznymi zastosowanych materiałów).
Wszystkie roboty powinny być odbierane w poszczególnych częściach budynku.
Odbioru powinni dokonywać inspektorzy nadzoru inwestorskiego (technicznego i
konserwatorskiego) przy udziale przedstawiciela wykonawcy robót, a w uzasadnionych
wypadkach również przedstawiciela inwertora oraz Wojewódzkiego Urzędu Ochrony
Zabytków.
Po zakończeniu robót należy wykonać odbiór końcowy prac oraz wykonać
dokumentację powykonawczą remontu obiektu.
•
•
UWAGA:
NINIEJSZY PROJEKT CHRONIONY JEST ZAPISAMI PRAWA AUTORSKIEGO, A JEGO KOPIOWANIE,
UPOWSZECHNIANIE ORAZ ZMIANY W ZAKRESIE MATERIAŁÓW I TECHNOLOGII PRAC WYMAGAJĄ
KAŻDORAZOWO ZGODY AUTORÓW.
-20-
NAZWA OPRACOWANIA:
INFORMACJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA I OCHRONY
ZDROWIA
NAZWA OBIEKTU:
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY
ADRES:
ŻUKÓW, gm. GRODZISK MAZ.
INWESTOR:
Parafia Rzymsko – Katolicka
p.w. Przemienienia Pańskiego w Żukowie
Projektant:
mgr inż. Leszek TISCHNER
Oś. Słoneczne 4/7, Stary Sącz
WARSZAWA, listopad 2007r.
-21-
1. Zakres robót dla całego zamierzenia budowlanego oraz kolejność realizacji
poszczególnych obiektów:
Zakres robót:
- rozbiórka istniejących opasek wokół budynku, fundamentu i podmurówki,
częściowy demontaż istniejących schodów, rozbiórka instalacji odgromowej,
rynien i rur spustowych,
- obniżenie poziomu terenu wokół obiektu,
- wykonanie nowego fundamentu i podmurówki,
- wykonanie nowych stopni schodów zewnętrznych,
- demontaż istniejących szalunków zewnętrznych ścian,
- wymiana zniszczonych elementów drewnianych ścian (podwalin, belek zrębu i
lisic zewnętrznych),
- impregnacja ścian,
- wykonanie nowych szalunków zewnętrznych,
- wykonanie nowej podłogi wewnątrz obiektu,
- wymiana lub naprawa elementów więźby dachowej,
- impregnacja więźby dachowej,
- wykonanie nowego systemu odprowadzenia wód opadowych,
- montaż nowych rynien i rur spustowych,
- wykonanie nowych opasek wokół budynku oraz nawierzchni chodników i drogi
procesyjnej.
Kolejność realizacji obiektów:
- zadanie obejmuje tylko jeden obiekt.
2. Wykaz istniejących obiektów budowlanych:
Na terenie planowanej inwestycji znajduje się tylko przedmiotowy obiekt.
3. Wskazanie elementów zagospodarowania działki lub terenu, które mogą
stwarzać zagrożenie bezpieczeństwa i zdrowia ludzi:
Na przyległym terenie nie występują elementy zagospodarowania działki lub terenu,
które mogą stwarzać zagrożenie bezpieczeństwa i zdrowia ludzi.
4. Wskazanie sposobu prowadzenia instruktażu pracowników
przystąpieniem do realizacji robót szczególnie niebezpiecznych:
przed
Zespoły montażowe przed przystąpieniem do robót budowlanych powinny być
przeszkolone w zakresie eksploatacji urządzeń transportu i pracy na rusztowaniach.
Pracownicy powinni posiadać stosowne dokumenty uprawniające ich do pracy na
wysokości. Z uwagi na wymaganą dokładność robót, zaleca się aby zespoły robocze
były przeszkolone zarówno teoretycznie jak i praktycznie w zakresie robót
przewidzianych projektem.
Roboty budowlane prowadzić przestrzegając przepisy zawarte w:
-22-
Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie
bezpieczeń stwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. Nr
47, poz. 401).
5. Wskazanie dotyczące przewidywanych zagrożeń występujących podczas
realizacji robót budowlanych, określające skalę i rodzaje zagrożeń oraz
miejsce i czas ich wystąpienia:
Rodzaj zagrożenia
Upadek z wysokości
Miejsce
Czas wystąpienia
Skala zagrożenia
- rusztowania stojące
- w czasie montażu i Zagrożenie
obejmuje
- dach
demontażu rusztowań pojedynczych robotników
- w czasie pracy na wykonujących
roboty
rusztowaniach
budowlane.
- roboty rozbiórkowe
Zagrożenie
dla
budowlanych
Uderzenie
-bezpośrednie
spadającym
otoczenie budynku i - roboty remontowe
robotników
odłamkiem
rusztowań
oraz dla pracowników i
użytkowników obiektu w
poziomie parteru.
Porażenie prądem
- rusztowania
- w czasie używania Zagrożenie
elektronarzędzi
dla
robotników budowlanych
6. Wskazanie środków technicznych i organizacyjnych, zapobiegających
niebezpieczeństwom wynikającym z wykonywania robót budowlanych w
strefach szczególnego zagrożenia zdrowia lub w ich sąsiedztwie, w tym
zapewniających bezpieczną i sprawną komunikację, umożliwiającą szybką
ewakuację na wypadek pożaru, awarii i innych zagrożeń:
•
•
•
•
•
•
•
Na czas prowadzenia robót należy zabezpieczyć przyległy teren przed
dostępem osób postronnych.
Przed rozpoczęciem pracy na rusztowaniach powinny być one protokolarnie
odebrane.
Nad wejściami oraz wzdłuż ciągów pieszych wykonać tymczasowe drewniane
lub systemowe zadaszenia ochronne w poziomie parteru.
Nie magazynować materiałów budowlanych na rusztowaniach oraz drogach
ewakuacyjnych.
Materiały budowlane zmagazynować na placu wskazanym przez Inspektora
Nadzoru.
Zabezpieczyć wstęp na rusztowania dla osób postronnych.
Transport materiałów wykonywać tylko po wyznaczonych przez kierownika
budowy drogach oraz przy użyciu sprawnych środków technicznych.
-23-
•
W czasie powstaniu pożaru lub awarii ewakuację prowadzić po rusztowaniu
oraz istniejącymi wejściami.
-24-

Untitled - Grodzisk Mazowiecki

Transkrypt

Podobne dokumenty

Kościół – miejsce, budynek

Alicja Pawłowska kl.VIa Zabytkowy kościółek w Zbyszycach nad

Urządzenie i wystrój kościoła do sprawowania - Oaza

restauracja kościoła w muszynie