CDMA PTT GoTa 410 Nordisk Polska

www.mobile-internet.pl
luty 2011
2 CDMA
O sieciach
trunkingowych
słów kilka
Często spotykany widok: krótkofalówka wisząca przy pasku, wydająca
z siebie trzaski i czasami jakieś dźwięki albo długa antena magnetyczna
na samochodzie podłączona do czarnego pudełka z charakterystyczną
gruszką wiszącą gdzieś obok kierownicy. Tak wyglądają terminale systemów dyspozytorskich, bez których wiele firm nie mogłoby obecnie istnieć.
Jeśli myślimy o łączności między właścicielem małej firmy a kilkoma kierowcami ciężarówek, wtedy możemy użyć klasycznych
krótkofalówek. Problem się komplikuje, gdy
myślimy o zarządzaniu dziesiątkami czy setkami kurierów, taksówek czy wozów serwisowych. Po to powstały radiowe systemy dyspozytorskie.
Mamy ponad 12 tysięcy sieci
Fot. Corbis
Szacuje się, że w Polsce działa co najmniej
12 tysięcy niezależnych cywilnych sieci łączności ruchomych, obsługujących ponad 200
tysięcy terminali. Kolejne 2 tysiące sieci o różnym zasięgu działa w służbach mundurowych
i ratunkowych podległych jedynie jednemu
resortowi – spraw wewnętrznych.
Do końca ubiegłego roku w Polsce wydano
pozwolenia dla ponad 62 tysięcy stacji bazowych działających w klasycznych, cywilnych
systemach ruchomej łączności radiowej. Zasięg działania takiej stacji może być różny
– od pojedynczej nieruchomości w przypadku służb ochrony, do koła o promieniu kilkunastu kilometrów dla korporacji taksówkowej, zakładu energetycznego czy pogotowia
ratunkowego. Większe sieci wymagają wybudowania kilku czy kilkunastu nadajników
w celu pokrycia obsługiwanego obszaru. Różne też jest wykorzystanie kanałów radio-
Fot. PK
Tekst: Maciej Bębenek
wych. Są takie, gdzie czas przesyłanych komunikatów można liczyć w minutach na dobę, są
też takie, gdzie trzeba czekać w kolejce, by
móc nadać swoją wiadomość.
Proste nie znaczy dobre
Najprostsze systemy radiowe działają
na prostej zasadzie „każdy z każdym”. We
wspólnym kanale radiowym każda rozmowa
jest słyszana przez wszystkich członków grupy. Żeby zacząć nadawać, trzeba najpierw się
upewnić, że nikt w tym samym czasie nie nadaje. W przeciwnym wypadku nasz komunikat będzie zakłócony lub w ogóle nie dotrze
do adresata. Z czasem zaczęto stosować systemy blokujące nadawanie w momencie, gdy
nadaje ktoś inny. Spowodowało to niejednokrotnie skutek odwrotny do zamierzonego
– spowolniło przekazywanie informacji, należało bowiem czekać w kolejce, aż kanał radiowy się zwolni.
Rozszerzenie obsługiwanego obszaru
przez budowę kolejnych nadajników powodowało, że w momencie zmiany obszaru należało zmienić kanał radiowy. W używanych
technologiach analogowych dwa nadajniki
na tej samej częstotliwości będą się nawzajem
zakłócać.
Z kolei dyspozytor nie zawsze wiedział,
w którym obszarze znajduje się wywoływany
radiotelefon. Spowodowało to konieczność
wprowadzenia identyfikacji poszczególnych
terminali. Ponieważ były to systemy analogowe, sygnały identyfikacyjne przesyłane były
razem z mową, co powodowało kolejne za-
www.mobile-internet.pl
luty 2011
CDMA 3
kłócenia. Łączność przez takie systemy przypominała nieco jazdę taksówką w dużym mieście kilka czy kilkanaście lat temu: ciągle włączony radiotelefon, przekrzykujący się taksówkarze.
Trunking znaczy lepiej
Te wszystkie niedogodności spowodowały,
że producenci sprzętu zaproponowali systemy trunkingowe. Zauważono, że budowanie
setek sieci radiowych działających na tym samym obszarze jest nieopłacalne. Zamiast kilkudziesięciu kanałów radiowych, z których
użytkownicy korzystają sporadycznie, lepiej
jest użyć kilku, wykorzystanych w większym
stopniu. Zamiast jednej stacji bazowej nadającej na obszarze kilkudziesięciu kilometrów
kwadratowych lepiej użyć kilku, o mniejszym
zasięgu, ale lepszym pokryciu. W ramach jednej sieci radiowej można zastosować automatyczne przełączanie między poszczególnymi
stacjami bazowymi, niewidoczne zarówno dla
jeżdżącego po mieście użytkownika, jak również dla dyspozytora. Systemy trunkingowe
pozwoliły też na uniknięcie podstawowej wady systemów radiowych: wiadomość wysyłana drogą radiową jest słyszalna przez wszystkich, którzy mają włączony odbiornik pracujący w tym kanale. I nie chodzi tu tylko o utajnienie informacji, a o komfort pracy osoby,
która przez cały czas słyszy informacje nieprzeznaczone dla niej.
Największe sieci radiowe są używane
przez przedsiębiorstwa działające na terenie
całego kraju i głównie zajmujące się infrastrukturą, takie jak kolej lub energetyka.
W takich firmach z łączności korzystają użytkownicy zajmujący się budową, konserwacją
lub eksploatacją sieci, ale również naprawami
czy sytuacjami nadzwyczajnymi. Występują tu
różne grupy użytkowników, z których każda
ma własne priorytety łączności, procedury
i zarządzanie. Elastyczny system pozwalający
na przypisywanie uprawnień, nadawanie priorytetów lub łączenie grup jest konieczny, by
łączność radiowa działała w sposób właściwy.
Istotny jest też zasięg działania takiej sieci.
Na przykład sieć stosowana obecnie we
wszystkich zakładach energetycznych działa
z ponad 420 stacji bazowych rozłożonych
na terenie całego kraju, obsługując ponad
20 tysięcy terminali.
Do gry wchodzą systemy cyfrowe
Jednym z najpopularniejszych systemów
łączności trunkingowej jest TETRA: cyfrowy
system radiowy, w koncepcji podobny nieco
do systemu GSM. Dla wielu osób słowo TETRA stało się synonimem trunkingu, chociaż
Mapa zasięgu sieci CDMA 420 MHz (operator Nordisk Polska), stan planowany na koniec marca 2011
istnieje wiele innych, niejednokrotnie lepszych systemów, np. koleje europejskie wdrażają system GSM-R, będący adaptacją GSM
do potrzeb trunkingowych. W Polsce system
TETRA zaistniał niejako przy okazji kontraktu
na myśliwce F-16, jako tzw. offset. Plany mówiły o budowie ogólnopolskiej sieci łączności
z 1,5 tys. stacji bazowych przeznaczonej
do komunikowania się służb ratowniczych.
System ten miał działać w 2008 roku i kosztować ok. 400 mln dolarów, ale do dziś nie
powstał.
Drugie podejście do TETRY miało miejsce w ubiegłym roku, przy okazji przygotowań związanych z Euro 2012. System łączności specjalnej dla służb w pierwszej kolejności miał pojawić się w miastach, w których rozegrane zostaną mecze piłkarskich
mistrzostw Europy w 2012 roku. W pierwszej fazie z systemu ma korzystać pięć podstawowych służb: Policja, Straż Pożarna, Ratow nic two Me dycz ne, Straż Gra nicz na
i Rządowe Centrum Bezpieczeństwa. Docelowo system ma objąć około 60 różnych instytucji, w tym także służby samorządowe.
Przetarg został ogłoszony w sierpniu ubiegłego roku, jego wstępne wyniki zostały zaska rżo ne przez fir my, któ re od pa dły
z pierwszego etapu, a termin rozstrzygnięcia nie jest obecnie znany. Szacowany koszt
pierwszego etapu wynosi ok. 500 mln zł
i ma być współfinansowany przez Unię Europejską.
Obecnie TETRA w Polsce działa jedynie jako
łączność lokalna w kilkunastu lokalizacjach. Są
to m.in. komendy policji w Warszawie, Szczecinie, Łodzi i Krakowie, cywilne lotniska we
Wrocławiu, Szczecinie i Pyrzowicach, porcie
morskim i dworcu kontenerowym w Gdańsku
oraz w służbach komunalnych w Gdańsku
i Wrocławiu. Kilka instalacji jest też wykorzystywanych w jednostkach wojskowych MON.
Podobnie boleśnie rodzi się system trunkingowy w PKP. Pierwsze decyzje dotyczące
wyboru systemu zapadły prawie 5 lat temu.
Niedawno zakończył się drugi z kolei przetarg
na wybór dostawców sprzętu, którzy mają
wybudować testową sieć pokrywającą 84 km
odcinek linii kolejowej z Legnicy do Bielawy
Dolnej. Budowa sieci eksperymentalnej ma
trwać 3 lata i kosztować 44 mln zł.
W 2005 roku ogłoszono przetarg na powstanie komercyjnej sieci trunkingowej.
Przetarg wygrała firma Polskie Sieci Dyspozytorskie, która później przekształciła się
w Nordisk Polska. Pierwsze usługi w sieci
CDMA 410 MHz zostały uruchomione
na początku 2008 roku. W połowie 2009 roku firma została przejęta przez Polkomtel.
W ostatnich dniach ubiegłego roku Nordisk
Polska poinformował o uruchomieniu łącznie
179 stacji bazowych pokrywających swoim
zasięgiem 75% powierzchni kraju. Do połowy tego roku Nordisk uruchomi kolejne 214
stacji bazowych, co pozwoli na pokrycie zasięgiem 95% kraju.
www.mobile-internet.pl
luty 2011
4 CDMA
Trunking w CDMA
Technologia CDMA (Code Division Multiple Access)
została po raz pierwszy wykorzystana w latach osiemdziesiątych dla potrzeb armii amerykańskiej. Pierwsze
koncepcje transmisji radiowych z widmem rozproszonym, będącymi protoplastami CDMA, powstały już podczas II wojny światowej.
Porównanie systemów dyspozytorskich
PMR CDMA
Technologia radiowa
Jakość głosu
Tekst Maciej: Bębenek
Czas zestawiania połączeń
CDMA było przez lata stosowane jako
podstawowa metoda łączności na kontynencie północnoamerykańskim, zarówno do celów wojskowych, jak i cywilnych. Dobrze
znane polskim użytkownikom technologie
komórkowe 3G i 3,5G wykorzystują adaptację tego systemu znane jako WCDMA (Wide CDMA).
Dziś system ten stosowany jest w blisko
100 krajach, w sieciach ponad 270 operatorów, którzy posiadają łącznie ponad 400 milionów użytkowników. Kolejna wersja wprowadzona pod nazwą CDMA2000 jest hybrydą technologii 2.5G/3G rozwijaną przez międzynarodową organizację 3GPP2. Może pracować w bardzo szerokim zakresie częstotliwości, korzysta zarówno z pasm dotychczas
wykorzystywanych przez systemy komórkowe (450, 800, 1700, 1900 MHz), jak
również z częstotliwości przeznaczonych dla
systemów trzeciej generacji.
Zasięg jest ważny
Fot. PK
System trunkingowy pracujący na CDMA2000 wykorzystuje kanały radiowe w paśmie
410 MHz. Wykorzystanie tego zakresu częstotliwości powoduje, że zasięg pojedynczej
komórki jest dużo większy niż ten znany
TETRA
/TETRA2
CDMA
TDM/FDM
Dobra
– jak w GSM
Słabsza niż w
GSM
<500 ms,
średnio 300 ms
<400 ms
z technologii GSM 900
Ilość grup na sektor/nośną
15
<4
MHz. Możliwa jest
łączność w odległości
Ilość kanałów na sektor/nośną
>30
4
nawet kilkudziesięciu
Możliwość przesyłu danych
153,6kbps
28,8 kbps
kilometrów od stacji
3,1M (downlink)
bazowej. Ponadto fale
Szybka transmisja danych
400 kbps
1,8M (uplink)
radiowe z tego zakresu
Połączenia indywidualne
TAK
TAK
nie ulegają aż takiemu
Połączenia
grupowe
TAK
TAK
tłumieniu w przypadku
napotkania przeszkód
Połączenia alarmowe
TAK
TAK
terenowych (np. lasów
Połączenia rozsiewcze
TAK
TAK
czy wzniesień). Z kolei
Konsole dyspozytorskie
TAK
TAK
w gęstej zabudowie
Rejestrowanie łączności
TAK
TAK
miejskiej
odbiornik
może wykorzystywać
Dyskretny nasłuch
TAK
TAK
fale odbite, automaPraca w trybie wyizolowanej
TAK
TAK
tycznie rozpoznając,
stacji bazowej
który sygnał jest najsilTryb bezpośredni DMO
TAK
TAK
niejszy i najmniej zniekształcony.
Planowanie to, w porównaniu z sieciami
Jest jednak jedna niedogodność związaGSM, jest jednak dużo prostsze, gdyż sąsiana z zastosowaniem technologii CDMA. Fadujące nadajniki nadają na tej samej częstochowcy nazywają ją oddychaniem komórki,
tliwości.
a polega na zmianie zasięgu nadajnika w zaJak podłączyć komputer?
leżności od tego, ile urządzeń z niej jednoSystem trunkingowy oparty na transmisji
cześnie korzysta. Zjawisko to jednak można
CDMA2000 charakteryzuje się zestawem
w prosty sposób wyeliminować poprzez
funkcjonalności porównywalnym z innymi
odpowiednie zaplanowanie sieci radiowej.
podobnymi rozwiązaniami, np. z TETRĄ czy
IDEN. Zdaniem wielu ekspertów jest najbardziej zaawansowaną i efektywną techniką dostępu stosowaną w systemach łączności. Jeden kanał radiowy jest w stanie przenieść 32
rozmowy jednocześnie. W przypadku wykorzystania CDMA do transmisji danych maksymalna prędkość wynosić może 153 kb/s
w tzw. wersji 1x lub nawet 3,1 Mb/s w wersji
EV-DO. Istotne jest to, że zarówno transmisja głosu, jak i danych mogą odbywać się równolegle.
Transmisja danych w standardzie CDMA
1X lub CDMA EV-DO umożliwia realizację
łączności pomiędzy użytkownikami komputerów, a także w rozwiązaniach bezobsługowych tzw. M2M (Machine To Machine). Urządzenia M2M stosowane są w rozwiązaniach
telemetrii, telemonitoringu i telesterowania,
zwłaszcza w strategicznych obszarach gospo-
www.mobile-internet.pl
luty 2011
CDMA 5
Terminal ZTE G830, użyty w sieci trunkingowej Polkomtela
darczych, jakim np. jest energetyka. Muszą
charakteryzować się wysoką dostępnością
i niezawodnością działania. Co więcej, możliwe jest ustawianie priorytetów połączeń
w systemie, dotyczy to także połączeń transmisji danych.
Trunking musi być niezawodny
Sieć radiowa CDMA wykorzystana przez
Polkomtel do stworzenia systemu łączności
trankingowej jest oddzielnym systemem, wybudowanym specjalnie do tego celu, niemającym wspólnych elementów z komórkową
siecią GSM/UMTS. Nawet w przypadku gdy
anteny nadawcze obu systemów są zainstalowane na jednym maszcie, wszystkie elementy
systemu są rozdzielone i działają niezależnie.
Fot. Archiwum
Pozwala to na utrzymanie bardzo wysokiego
poziomu niezawodności.
Zgodnie z założeniami, sieć trunkingowa
ma działać nieprzerwanie przez 99,97% czasu, co oznacza, że przerwy w działaniu sieci
nie mogą przekroczyć łącznie 13 minut
w miesiącu, czyli mniej niż pół minuty na dobę.
Tak wysoki poziom niezawodności osiągnięto
wieloma sposobami: odpowiednim zaplanowaniem sieci radiowej, doborem sprzętu radiowego, transmisyjnego i zasilania, zdublowaniem najbardziej newralgicznych elementów
infrastruktury oraz zapewnieniem szybkiej interwencji służb technicznych operatora
w przypadku wystąpienia awarii.
Szczególny nacisk położono na zasilanie.
Jeżeli w przypadku powszechnie stosowa-
nych środków łączności, np. telefonów komórkowych, czas podtrzymania pracy stacji
bazowych w razie awarii zasilania wynosi kilka, kilkanaście godzin, to dla systemów
CDMA przewidziano autonomiczne zasilanie, które powinno wytrzymać trzy doby bez
dopływu energii z sieci zasilającej. Po tym
okresie, jeżeli nadal nie będzie zasilania, wymagana jest interwencja ekip naprawczych,
polegająca np. na dostarczeniu paliwa
do agregatu prądotwórczego.
Sieć radiowa i transmisyjna jest cały czas
mo ni to ro wa na przez Cen trum Nad zo ru
Sieci i w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek zakłóceń podejmowane są działania
mające na celu usunięcie problemów. Przeważającą ich część można usunąć zdalnie:
urządzenia zastosowane w sieci CDMA są
w pełni przygotowane do zdalnego nadzoru.
Są jednak przypadki, gdy potrzebna jest inter wen cja ekip tech nicz nych. Wów czas
w krótkim czasie wysyłana jest ekipa wyposażona w odpowiedni sprzęt i zestaw części
zamiennych.
Sieć CDMA wykorzystywana w systemie
trunkingowym jest jedną z najnowocześniejszych sieci w Polsce i na świecie. W całości
została wybudowana w ostatnich dwóch latach z wykorzystaniem dostępnych technologii. Głównym dostawcą sprzętu jest chińska
firma ZTE. Sieć swoim zasięgiem obejmuje
obecnie 75% powierzchni Polski, a w połowie
roku powinna pokrywać obszar 95%, co pozwoli na efektywne oferowanie usług praktycznie w każdym miejscu. Obecnie w sieci
działa około 200 stacji bazowych, a w połowie roku ich liczba będzie wynosić około
400.
SCHEMAT DZIAŁANIA SIECI CDMA
Zasięg sieci
Antena CDMA
Antena GSM
Linia radiowa
Telefony CDMA
Moduł transmisyjny
MSC
CDMA
Światłowód
Wyposażenie CDMA
Wyposażenie GSM
DSC
Telefony GSM
Linia
zasilająca
Akumulatory
Linia
zasilająca
Akumulatory
Sieć radiowa CDMA nie ma wspólnych elementów z siecią komórkową GSM/UMTS
Linia
zasilająca
Akumulatory
MSC
GSM
Linia
zasilająca
Akumulatory
www.mobile-internet.pl
luty 2011
6 CDMA
Jak działa trunking?
Podstawowym pojęciem używanym w systemie trunkingowym jest
grupa terminali. W zależności od potrzeb, w grupie może znajdować się
dowolna liczba terminali, jednak łączność i zarządzanie w licznej grupie
użytkowników sprawia duże problemy, dlatego warto podzielić
użytkowników na niewielkie grupy dobrane pod kątem funkcjonalności
i podziału zadań.
Tekst: Maciej Bębenek
W każdej grupie powinien istnieć lider
zarządzający pracą grupy. Ma on między innymi uprawnienia do przyłączania lub usuwania poszczególnych użytkowników danej grupy. Wyżej w hierarchii jest dyspozytor, który zarządza swoją siecią poprzez
konsolę dyspozytorską – terminal łączący
się z serwerem dyspozytorskim poprzez
dedykowane łącze do sieci Polkomtel.
Dyspozytor przyłącza lub usuwa poszczególne terminale z grup lub z całej sieci oraz
nadaje uprawnienia użytkownikom. Ma
również prawo do słuchania, nagrywania,
przerywania lub włączania się w jakąkolwiek rozmowę, wysyłania komunikatów
ogólnych (tzw. broadcast), wiadomości
tekstowych SMS czy sprawdzenia stanu
konkretnego terminala.
Dyspozytor może również zablokować
dowolny terminal, co jest niezmiernie
istotne w przypadku utraty terminalu, zezwolić na konkretne połączenie (np. nadawanie do grupy) użytkownikowi bez autoryzacji, monitorować stan terminalu (np.
czy jest w zasięgu sieci).
W jednej sieci może pracować kilka
konsol dyspozytorskich. Mogą pracować
równolegle, obsługując te same grupy
użytkowników. Można również podzielić
grupy funkcjonalnie i rozdzielić zakres pracy każdego dyspozytora, jednak w nagłych
przypadkach każda konsola dyspozytorska
może przejąć funkcje innej.
Odpowiednio uprawniony dyspozytor
może również przyłączać terminale spoza
swojej floty, np. w przypadku konieczności
współdziałania różnych służb, tworząc grupy tymczasowe. W sieci powinna też znajdować się konsola administracyjna, zarządzająca terminalami i konsolami dyspozytorskimi. Administrator może dołączać lub
usuwać z systemu konsole dyspozytorskie.
Rozmowy w sieci
Podstawowym trybem rozmowy są połączenia wewnątrz grupy. Użytkownik poprzez naciśnięcie przycisku PTT (Push To
Talk) przekazuje informację wszystkim
członkom grupy, podobnie jak dzieje się
w przy pad ku łącz no ści przez krót ko falówkę. Tu jednak obowiązują tzw. priorytety. Jeżeli kanał radiowy jest zajęty,
użytkownik z wyższymi uprawnieniami
może przerwać rozmowę i nadać własny
PRZEPŁYW WIADOMOŚCI W GRUPIE
Lider
Zablokowane
rozmowy
wychodzące
GRUPA
komunikat. W przypadku występowania
dużego ruchu można ograniczyć czas rozmowy grupowej.
Drugim trybem rozmowy są połączenia
indywidualne między poszczególnymi terminalami. Połączenia takie mogą być prowadzone zarówno między członkami grupy, jak i całej sieci. Połączenie jest tworzone po wybraniu numeru terminalu z klawiatury numerycznej.
Kolejnym trybem nadawania są połączenia broadcastowe do wszystkich użytkowników sieci. Mogą być realizowane z konsoli dyspozytorskiej lub z dowolnego terminala sieci.
Najwyższy priorytet w systemie mają
połączenia alarmowe (Emergency). W zależności od ustawień, połączenie takie może być zrealizowane do dowolnej liczby
użytkowników w dowolnych grupach. Można również zaprogramować specjalną
grupę alarmową, wtedy każde połączenie
alarmowe będzie trafiać do tej grupy. Różnica między połączeniem do grupy a połączeniem alarmowym polega na tym, że połączenie alarmowe przerywa każdą rozmowę prowadzoną w innym trybie. Rozłączenia tego może również dokonać użytkownik o niższym priorytecie niż rozmawiający. W terminalu ZTE G830 używanym w sieci Polkomtela umieszczono specjalny pomarańczowy przycisk w górnej
części obudowy, służący do realizacji połączenia alarmowego.
Pełna funkcjonalność systemu jest osiągana, gdy terminale znajdują się w zasięgu
stacji bazowej. Całością sieci zarządza
wówczas system komputerowy operatora
sieci. Jednak zdarzają się sytuacje, gdy łączność jest potrzebna w miejscach, gdzie sygnał radiowy ze stacji bazowej nie dociera:
w piwnicach, tunelach czy w innych miejscach pozbawionych zasięgu. Wówczas
terminal może pracować w tzw. trybie
bezpośrednim DMO (Direct Mode Operation). W takim przypadku funkcjonalnie
niczym nie różni się od klasycznej krótkofalówki: każdy terminal może połączyć się
z innym, z którym „widzi się” na drodze radiowej. Zwiększa to niezawodność i uniwersalność całego systemu.
Sieć (komputerowa) w sieci
Nieodłącznym elementem działania sieci
jest transmisja danych. Standardowa prędkość transmisji w sieci CDMA wynosi 153
www.mobile-internet.pl
luty 2011
CDMA 7
Podstawowa aplikacja - Zarządzanie flotą
Informacja
o sytuacji drogowej
Bezprzewodowa kamera video
Centrum sterowania
Monitor wideo
Dekoder
IP Network
Monitor klienta
Serwer
sterujący
Lokalizacja
i zarządzanie
Sieć
trunkingowa
Lokalizacja
i zarządzanie
LBS
serwisy
lokalizacyjne
Zarządzanie
i administracja
kb/s, a w przypadku wykorzystania drugiego dostępnego kanału radiowego w standardzie EVDO może być zwiększona
do 3,1 Mb/s. Z transmisji danych można
skorzystać, używając klasycznego terminalu ręcznego z odpowiednim kablem
do komputera lub z terminalu będącego
odpowiednikiem modemu. Udostępnienie
transmisji danych pozwala na korzystanie
z przenośnych komputerów tak, jakby były podłączone bezpośrednio do firmowej
sieci wewnętrznej. Daje to również dużo
możliwości do tworzenia sieci telemetrycznych z wykorzystaniem urządzeń
M2M (Machine to Machine). W sieci trunkingowej oferowanej przez Polkomtel istnieje także możliwość ustawienia priorytetów pomiędzy połączeniami głosowymi
oraz danych dla potrzeb M2M. Jeżeli więc
potrzebujemy sterować urządzeniem odpowiadającym za bardzo ważne zadania,
możemy zawsze zapewnić możliwość połączenia z tym urządzeniem. Obecnie wiele takich sieci stosuje radiową łączność
analogową. Zastosowanie systemu trunkingowego pozwoli na znaczne zwiększenie zasięgu takiej sieci, ułatwienie zarządzania i podwyższenie niezawodności pracy. Systemy M2M pozwalają zarówno
na zdalny pomiar, monitoring systemów
przemysłowych, jak i na sterowanie z pulpitu dyspozytora.
Samochód
z odbiornikiem GPS
Terminal PTT
Terminal
radiowy
Zbieranie danych
i raportowanie
tli wo ści i po zwo le nia mi: ra dio wy mi,
na budowę nadajnika czy z uzgodnieniami środowiskowymi.
Firmy podejmujące decyzję o budowie
własnej sieci muszą też wziąć pod uwagę
koszty związane z jej budową i eksploatacją. Samodzielna inwestycja w budowę sieci, np. w standardzie TETRA, stanowi duży
wydatek jednostkowy, a koszty jej utrzymania mogą sięgać kilkuset złotych mie-
sięcznie w przeliczeniu na jeden terminal.
Nieporównywalny jest też zasięg sieci:
Polkomtel oferuje obecnie pokrycie siecią
75% powierzchni kraju.
Nowoczesne rozwiązania zastosowane
w sieci operatora pozwalają na takie samo
skonfigurowanie usług, jak w przypadku
własnej sieci dyspozytorskiej, a zakres oferowanych usług obejmuje teren nieomal
całego kraju. Zarządzanie siecią radiową
z wysokim współczynnikiem niezawodności gwarantuje wysoką jakość i stabilność
usługi oraz pozwala na uniknięcie problemów związanych z utrzymywaniem, konserwacjami, naprawami i zakupem własnego sprzętu. Uruchomienie systemu trunkingowego może nastąpić niemal natychmiast, i to niezależnie od wymaganego zasięgu sieci. I na koniec sprawa dla wielu
firm najważniejsza: metody zastosowane
w sieci CDMA gwarantują bardzo wysoki
poziom bezpieczeństwa transmisji w sieci.
Czy zatem inwestować we własną sieć
dyspozytorską, czy też skorzystać z oferowanych usług? Mamy nadzieję, że zamieszczone materiały pozwolą na podjęcie decyzji. W następnych numerach „Mobile Internet” opiszemy, jak sieć dyspozytorska
działa w praktyce.
Czy warto budować własną sieć?
Fot. Polkomtel
Czym różni się własna sieć dyspozytorska od systemu zarządzanego przez
operatora? Najważniejszą cechą jest sieć
radiowa: w przypadku kupowania usług
nie ma problemu z przydziałem częstoGrafika Marek Urbańczyk