Perspektywy kształcenia podyplomowego

Wojskowy Instytut Medyczny, 4 kwietnia 2013
Dr hab. n. med. Mariusz Klencki
Centrum Egzaminów Medycznych
Centrum Egzaminów
Medycznych
powstało w 2001 roku
 zadania statutowe CEM obejmują
organizację egzaminów państwowych dla:

 lekarzy i lekarzy dentystów
 diagnostów laboratoryjnych
 farmaceutów
 osób uprawiających inne zawody mające
zastosowanie w ochronie zdrowia
Kształcenie podyplomowe
lekarzy i lekarzy dentystów
UZLiLD: Art. 18. 1. Lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego,
w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego.
staż podyplomowy
 szkolenie specjalizacyjne
 nabywanie umiejętności
 samokształcenie i inne formy kształcenia

Staż podyplomowy
staż podyplomowy obejmuje pogłębienie wiedzy
teoretycznej oraz praktycznej nauki udzielania
świadczeń zdrowotnych
 okres trwania: min. 12 miesięcy - lekarze,
12 miesięcy – lekarze dentyści
 koordynowany przez okręgowe izby lekarskie
 finansowany ze środków publicznych poprzez
marszałków województw
 jego ukończenie jest niezbędne do uzyskania
prawa wykonywania zawodu lekarza/lekarza
dentysty

Staż podyplomowy - przyszłość
nowelizacja ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty
obowiązująca od 1 lipca 2011




zastąpienie przez praktyczną naukę [zawodu]
prowadzoną na ostatnim roku studiów
praktyczne nauczanie będzie realizowane w
podmiotach leczniczych, które zawarły w tym
zakresie umowy z uczelniami medycznymi
dotyczy osób, które rozpoczęły studia
1 października 2012 lub później
umożliwienie zdawania Lekarskiego Egzaminu
Końcowego i Lekarsko-Dentystycznego
Egzaminu Końcowego studentom ostatnich lat
studiów
Szkolenie specjalizacyjne - historia

Lata 50-te – zarządzenia Ministra Zdrowia

dwustopniowy system specjalizacji (8 specjalności jednostopniowych, 14 specjalności dwustopniowych)

9 października 1970 – utworzenie Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego

25 marca 1999 – rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w sprawie specjalizacji
lekarzy i lekarzy stomatologów:

jednostopniowe specjalizacje w dziedzinach podstawowych (30 lekarskich i 5 stomatologicznych) oraz
szczegółowych (31 lekarskich i 5 stomatologicznych)


6 sierpnia 2001 – rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie lekarzy i lekarzy dentystów

wprowadzenie systemu rezydentur

instytucjonalne oddzielenie organizacji procesu kształcenia i egzaminowania – powstanie CEM

35 + 33 specjalności lekarskich, 8+1 specjalności dentystycznych
20 października 2005 – rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie lekarzy i lekarzy dentystów

modyfikacja procesu kwalifikacji do odbywania szkolenia specjalizacyjnego – rola LEP i LDEP
System specjalizacji – „aktorzy”
Wojewodowie
-
kwalifikacja
-
koordynacja
szkolenia
Minister Zdrowia
CMKP
Centrum
Kształcenia
Podyplomowego
WIM
Wydziały/Oddziały
Kształcenia
Podyplomowego
Uczelni
Medycznych
-
kursy
specjalizacyjne
-
kursy
specjalizacyjne
-
akredytacja
jednostek
szkolących
-
akredytacja
kursów
-
opracowywanie
programów
specjalizacji
-
funkcje kontrolne
-
funkcje
administracyjne
Konsultanci
Krajowi
Samorząd
lekarski
Towarzystwa
naukowe
-
funkcje
merytoryczne i
opiniodawcze
CEM
-
egzaminy
Funkcje kierownika specjalizacji
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
kieruje do odbycia modułu podstawowego oraz modułu specjalistycznego;
kieruje do odbycia staży kierunkowych;
kieruje lekarza na kursy szkoleniowe;
występuje do pracodawcy lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne lub odpowiednio
kierownika studium doktoranckiego z wnioskiem o udzielenie mu urlopu szkoleniowego albo
odpowiednio o zwolnienie go z obowiązku uczestniczenia w zajęciach programowych w
ramach studiów doktoranckich, w celu odbycia modułu podstawowego, staży kierunkowych i
kursów określonych w programie specjalizacji;
wyznacza lekarzowi pacjentów do prowadzenia;
ustala harmonogram dyżurów, w porozumieniu z kierownikiem jednostki szkolącej, oraz
decyduje o dopuszczeniu lekarza do samodzielnego pełnienia dyżuru;
ocenia przygotowane przez lekarza opracowania teoretyczne objęte programem specjalizacji:
pracę naukową lub poglądową;
przeprowadza sprawdziany z nabytych przez lekarza umiejętności praktycznych;
przeprowadza kolokwia i sprawdziany przewidziane do zaliczenia przez kierownika
specjalizacji w programie specjalizacji;
potwierdza w indeksie wykonanych zabiegów i procedur medycznych uczestniczenie w
wykonywaniu oraz wykonanie określonych zabiegów i procedur medycznych, w liczbie
ustalonej w programie specjalizacji;
potwierdza zaliczenie szkolenia specjalizacyjnego niezwłocznie po jego zakończeniu;
informuje pracodawcę lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne oraz wojewodę o
odbyciu tego szkolenia zgodnie z programem specjalizacji oraz o terminie jego zakończenia,
w terminie 7 dni od dnia potwierdzenia tego faktu w karcie szkolenia specjalizacyjnego.
Nowi specjaliści w latach 2003-2012
8000
7000
6000
5000
4000
3000
2000
1000
0
Nowi specjaliści w latach 2003-2012 cd
400
350
300
250
200
150
100
50
0
Łącznie w ciągu 10 lat wystawiono 36954 dyplomów
System modułowy

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 2 stycznia 2013 w
sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów

Likwidacja podziału na specjalności podstawowe i
szczegółowe

Szkolenie specjalizacyjne realizowane w formie modułu
podstawowego i modułu specjalistycznego bądź w ramach
modułu jednolitego

Moduł specjalistyczny rozpoczyna się bezpośrednio po
zakończeniu modułu podstawowego
Specjalności posiadające wspólny moduł
podstawowy w zakresie chorób
wewnętrznych:
1) alergologia;
2) angiologia;
3) balneologia i medycyna fizykalna;
4) choroby płuc;
5) choroby wewnętrzne;
6) diabetologia;
7) endokrynologia;
8) gastroenterologia;
9) geriatria;
10) hematologia;
11) immunologia kliniczna;
12)
13)
14)
15)
16)
17)
18)
19)
20)
21)
kardiologia;
medycyna lotnicza;
medycyna morska i tropikalna;
medycyna paliatywna;
medycyna pracy;
nefrologia;
onkologia kliniczna;
reumatologia;
toksykologia kliniczna;
transfuzjologia kliniczna.
Specjalności posiadające wspólny moduł
podstawowy w zakresie pediatrii:
1)
2)
3)
4)
5)
choroby płuc dzieci;
endokrynologia i diabetologia dziecięca;
gastroenterologia dziecięca;
kardiologia dziecięca;
nefrologia dziecięca;
6)
7)
8)
9)
neonatologia;
onkologia i hematologia dziecięca;
pediatria;
pediatria metaboliczna.
Specjalności posiadające wspólny moduł
podstawowy w zakresie chirurgii ogólnej:
1) chirurgia dziecięca;
2) chirurgia klatki piersiowej;
3) chirurgia naczyniowa;
4) chirurgia ogólna;
5) chirurgia onkologiczna;
6) chirurgia plastyczna.
Specjalności posiadające wspólny moduł
podstawowy w zakresie otorynolaryngologii:
1) audiologia i foniatria;
2) otorynolaryngologia;
3) otorynolaryngologia dziecięca.
Specjalności posiadające wspólny moduł
podstawowy w zakresie patomorfologii:
1) neuropatologia;
2) patomorfologia.
Specjalności z modułem jednolitym:
1) anestezjologia i intensywna terapia;
2) chirurgia szczękowo-twarzowa;
3) choroby zakaźne;
4) dermatologia i wenerologia;
5) diagnostyka laboratoryjna;
6) epidemiologia;
7) farmakologia kliniczna;
8) genetyka kliniczna;
9) kardiochirurgia;
10) medycyna nuklearna;
11) medycyna ratunkowa;
12) medycyna rodzinna;
13) medycyna sądowa;
14) medycyna sportowa;
15)
16)
17)
18)
19)
20)
21)
22)
23)
24)
25)
26)
27)
28)
mikrobiologia lekarska;
neurochirurgia;
neurologia;
neurologia dziecięca;
okulistyka;
ortopedia i traumatologia narządu ruchu;
położnictwo i ginekologia;
psychiatria;
psychiatria dzieci i młodzieży;
radiologia i diagnostyka obrazowa;
radioterapia onkologiczna;
rehabilitacja medyczna;
urologia;
zdrowie publiczne.
oraz 9 specjalności lekarskodentystycznych
Specjalności quasi-szczegółowe:
1)
2)
3)
4)
5)
6)
7)
8)
endokrynologia ginekologiczna i rozrodczość;
ginekologia onkologiczna;
perinatologia;
hipertensjologia;
intensywna terapia;
seksuologia;
transplantologia kliniczna;
urologia dziecięca.
Umiejętności lekarskie:
Art. 17 ust. 1. UZLiLD: Lekarz może uzyskać świadectwo
potwierdzające posiadanie umiejętności z zakresu węższych
dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń
zdrowotnych




szkolenie prowadzone przez podmioty wpisane na listę
uprawnionych podmiotów przez Ministra Zdrowia
koszty szkolenia ponosi lekarz
szkolenie zakończone egzaminem państwowym
organizowanym przez CEM
brak aktu wykonawczego
Samokształcenie i inne formy
kształcenia:
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów
dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów
Lekarze realizują obowiązek doskonalenia zawodowego poprzez:
1.
realizowanie programu specjalizacji lub umiejętności;
2.
udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub
nabywanej umiejętności lub w kursie medycznym, realizowanym za pośrednictwem
środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który
uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej;
3.
odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym ośrodku specjalistycznym;
4.
udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum
naukowym;
5.
udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia działającego jako "kolegium
specjalistów" albo "lekarskie towarzystwo naukowe", zwane dalej "towarzystwem
naukowym";
6.
udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład opieki zdrowotnej, w
którym lekarz udziela świadczeń zdrowotnych, lub przez grupę lekarzy;
7.
wykłady lub doniesienia w formie ustnej lub plakatowej na kongresie, zjeździe,
konferencji lub sympozjum naukowym;
Samokształcenie i inne formy kształcenia
(cd):
8.
udział w programie edukacyjnym opartym o zadania testowe, akredytowanym przez
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
towarzystwo naukowe lub kolegium specjalistów lub w programie edukacyjnym,
realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej
z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej;
uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu profesora - w
zakresie nauk medycznych;
napisanie i opublikowanie fachowej książki medycznej, artykułu w fachowym,
recenzowanym czasopiśmie lub edukacyjnego programu multimedialnego;
napisanie i opublikowanie książki, artykułu lub programu mulitimedialnego o
charakterze popularnonaukowym;
przetłumaczenie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w książce,
artykułu w fachowym czasopiśmie medycznym lub edukacyjnego programu
multimedialnego;
kierowanie specjalizacją lekarzy lub nabywaniem przez lekarzy umiejętności;
prowadzenie szkolenia lekarzy stażystów;
indywidualną prenumeratę fachowego czasopisma medycznego indeksowanego
przez filadelfijski Instytut Informacji Naukowej lub Index Copernicus;
przynależność do kolegium specjalistów lub towarzystwa naukowego.
Dziękuję za uwagę!