Pimpinone - Polskie Radio Białystok

Pimpinone
Opera kameralna
Muzyka: Georg Philipp Telemann (1681–1767)
Libretto: Johann Philipp Praetorius (1696–1766)
Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki
Teatr Dramatyczny im. Al. Węgierki
PREMIERA
10 maja 2013 – godzina 19.00
11 maja 2013 – godzina 19.00
Aula Magna, Pałac Branickich, ul. Kilińskiego 1
Kierownictwo muzyczne: Lilianna Stawarz
Reżyseria: Agnieszka Korytkowska
Scenografia: Małgorzata Słoniowska
Choreografia: Maciej Zakliczyński
Obsada:
Pimpinone
Wojciech Gierlach
Piotr Nowacki
Patryk Rymanowski
Vespetta
Iwona Leśniowska–Lubowicz
Anna Wolfinger
Służący/ Portier
Bernard Bania
Piotr Szekowski
Bartosz Mazur
Marcin Piejaś
Skład muzyczny:
Zespół Muzyki Dawnej Opery i Filharmonii Podlaskiej CONSORT 415
Lilianna Stawarz – kierownik muzyczny, klawesyn
Amadeusz Buczyński – koncertmistrz, skrzypce, gitara
Anna Buczyńska – klawesyn
Krzysztof Dombek – wiolonczela, viola da gamba
Julia Dombek – skrzypce
Radosław Koper – skrzypce
Anna Mikołajczak – altówka
Rafał Makarski – kontrabas
„PIMPINONE” – NAJZABAWNIEJSZA KOMEDIA BAROKOWA
„PIMPINONE,
ALBO
NIERÓWNE
MAŁŻEŃSTWO”
to
barokowa
opera
komiczna niemieckiego kompozytora Georga Philippa Telemanna stworzona do
libretta Johanna Philippa Praetoriusa. Swoją
światową premierę miała w 1725
roku w Theater am Gänsemarkt w Hamburgu. Teraz najzabawniejszą komedię
barokową będzie można obejrzeć
Klemensa
Branickiego
w
w zabytkowych wnętrzach pałacu Jana
Białymstoku.
Opera
„Pimpinone”
wystawiana
w Białymstoku, to efekt pracy dwóch instytucji kultury: Opery i Filharmonii
Podlaskiej i Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku.
W ramach tej twórczej współpracy Teatr Dramatyczny udostępnił swoje sale
prób,
pracownie
do
produkcji
rekwizytów,
elementów
scenograficznych
i kostiumowych. Osiemnastowieczne widowisko muzyczne dla współczesnej
widowni wyreżyserowała Agnieszka Korytkowska, scenografię zaprojektowała
Małgorzata
Słoniowska,
kierownictwo
muzyczne
objęła
Lillianna
Stawarz,
choreografię przygotował Maciej Zakliczyński. W postać przebiegłej Vespetty
wcielą się na przemian Iwona Leśniowska–Lubowicz i Anna Wolfinger, a w roli
tytułowego
Pimpinone
usłyszymy
Wojciecha
Gierlacha,
Piotra
Nowackiego
i Patryka Rymanowskiego. W spektaklu zagrają także aktorzy współpracujący
z Teatrem Dramatycznym: Bernard Bania, Piotr Szekowski, Bartosz Mazur,
Marcin Piejaś. Solistom i aktorom będzie akompaniował, doskonale znany
białostockiej publiczności, Zespół Muzyki Dawnej CONSORT 415 w składzie:
Amadeusz Buczyński, Anna Krzysztofik– Buczyńska, Krzysztof Dombek, Julia
Dombek, Radosław Koper, Anna Mikołajczak i Rafał Makarski. Partię klawesynu
wykona Lilianna Stawarz.
Czy znacie pana Pimpinona?
W zależności od punktu widzenia to „faszerowany złotem, głupi stary cap”,
albo dojrzały i zamożny mężczyzna, który dał się złapać na lep słodkich słówek
sprytnej kobietki, o wdzięcznym imieniu Vespetta.
Pana
Pimpinona
sprowadził
na
świat
Georg
Philipp
Telemann,
zaliczany
do czołówki kompozytorów z przełomu XVII i XVIII w. Za czasów Bacha
przeceniany, dziś niedoceniany. Syn ewangelickiego duchownego, pozostawił
po sobie suity, kilkadziesiąt pasji religijnych, oratoria. Napisał 50 oper,
w tym najbardziej znaną "Pimpinone". Jeśli sądzicie, że utwór, który ma trzysta
lat pachnie naftaliną, nie spotkaliście nieszczęsnej ofiary Vespetty.
Pan
Pimpinone
szukał
tylko
służącej,
która
problemy
domowe
zdjęłaby
mu z głowy, a dostał żonę, próbującą mu tę głowę urwać. Pułapka została dobrze
zastawiona, bo Vespetta zachowywała się jak św. Zyta, patronka służby
domowej,
Lukki.
która pracowała przez 46 lat w domu zamożnego tkacza z włoskiej
Pobożna,
dobra,
cierpliwa
i miłosierna,
swoje
domowe
obowiązki
wypełniała tak skrupulatnie, że pozostałe służące darzyły ją nieskrywaną
niechęcią. Mówiła bez ogródek: "Służąca nie jest pobożna, jeśli nie jest
pracowita; pobożność bez pracy u ludzi naszej kondycji jest pobożnością
fikcyjną".
Vespetta też twierdziła, że ma „duszyczkę niby pszczoła, taka pilna, a wesoła”.
Poza tym jest „zawziętością, pożądliwością niepokalana, a jej serce miód
dla pana”. Owszem, musiała odejść od swoich chlebodawców, ale tylko dlatego,
że
pani domu darzyła ją nieuzasadnioną niechęcią. „Podobno przychodziłam
za wcześnie z rana, sprzątałam z kokieterią, najchętniej w pobliżu pana” –
wyznała uczciwie Vespetta panu Pimpinone. A ten, jako kawaler, uznał,
że sprzątanie „z kokieterią” może być atrakcyjne.
Szukaj żony niewielkiego wzrostu, bo z dwojga złego, lepiej wybrać to mniejsze twierdzili niegdyś zaprawieni w bojach małżeńskich panowie. Ale Vespetta nawet
w kieszonkowej wersji wykończyłaby najbardziej cierpliwego mężczyznę. Mimo
to, pan Pimpinone dał się jej złapać na wędkę.
Przypatrzcie się uważnie, jak starannie dobiera przynętę. Najpierw serwuje
pochlebstwa (który mężczyzna nie uwierzy, że rozumem i urodą przewyższa
konkurencję), potem wyręcza we wszystkich sprawach (co za wygoda, „cudne
ciałeczko anielicy, bierz klucze od spiżarni i piwnicy. Z mej głowy odtąd precz
domowych spraw ciężary”), wreszcie grozi, że odejdzie, bo panna w domu
kawalera to cel dla „plotkarskich gąb armaty”. Chyba, że kawaler się z nią ożeni!
Ba,
potrafi
przekonać
pana
Pimpinone,
że
lepszej
towarzyszki
życia
nie znajdzie. Według starych wzorów niemieckich idealne żony to: " bogobojne,
pobożne Anny, skromne, łagodne Rebeki, wdzięczne, noszące się godnie Rachele,
pokorne Estery, cnotliwe Zuzanny, pełne wszelkich cnót Ruty, posłuszne Sary,
mądre
Abigail,
przepełnione
bojaźnią
bożą
Judyty,
dbałe
o ognisko domowe Hanny, nieskazitelne Elżbiety, pełne najszczerszej skruchy
Marie Magdaleny, pobożne, skupione Lidie". Vespetta ma wszystkie te zalety,
a poza tym jest „żoną z powołania, szanuje boskie i mężowskie przykazania”.
Oczywiście tylko do dnia ślubu.
Jak to jest, że „Herkules” i „Jaguar” zamienia się nagle w „ żebraka, pokrakę,
łachudrę”,
a
„żona
z
powołania”
w
„Babę
Jagę”
i
„megierę”,
opowie
wam pan Pimpinone i Vespetta. Historia stara jak świat, ale wciąż aktualna.
Beata Maciejewska
historyk, dziennikarka Gazety Wyborczej, autorka wielu książek i publikacji
Kierownictwo muzyczne:
Lilianna Stawarz
Klawesynistka i pedagog. Ukończyła z wyróżnieniem Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina
(klasa klawesynu prof. W. Kłosiewicza). W 1990 roku uzyskała dyplom Conservatoire National de
Region de Rueil-Malmaison, w klasie H. Dreyfus. Brała udział w wielu kursach mistrzowskich, które
były poświęcone problemom wykonawczym muzyki baroku. Od 1991 związana jest z Warszawską
Operą Kameralną, zarówno jako klawesynistka-kameralistka, jak i dyrygentka. Od ponad
dwudziestu
lat
jest
członkiem
zespołu
muzyki
dawnej
IL
TEMPO,
specjalizującego
się
w wykonawstwie muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej, od wczesnego baroku
do klasycyzmu. W dziedzinie kameralistyki współpracowała z A. Sapiechą, S. Standagem,
M. Coudlem, J. Oxleyem, A. Radziejewską, M. Wojciechowską, A. Stefanowiczem, O. Pasiecznik,
M. Boberską, D. Lachowicz, J. Staniendą, A. Birulyą, G. Lalkiem i T. Wojnowiczem. Laureatka wielu
konkursów, m.in. I Ogólnopolskiego Konkursu Klawesynowego im. W. Landowskiej w Krakowie
(II nagroda). Finalistka Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego w Paryżu. W swoim dorobku
posiada wiele nagrań płytowych. Od 1993 roku jest wykładowcą letnich kursów Międzynarodowej
Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Wilanowie. Na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina
w Warszawie i Białymstoku prowadzi klasę klawesynu oraz zajęcia z wokalistami – w 2008 roku
uzyskała tytuł doktora habilitowanego.
(na podstawie materiałów udostępnionych na stronie liliannastawarz.com)
Reżyseria:
Agnieszka Korytkowska
Reżyser, scenarzysta, kulturoznawca, teatrolog. Absolwentka Wydziału Polonistyki UW, Akademii
Teatralnej w Warszawie oraz Instytutu Sztuki PAN. Dyrektor Teatru Dramatycznego
im.
Al. Węgierki w Białymstoku. Producent teatralny i muzyczny, felietonistka „Sceny", „Notatnika
Teatralnego", autorka artykułów w „Pamiętniku Teatralnym”, „Nowych Książkach” i „Zwierciadle”.
Pracowała w Polskim Radio i TVP. Pracuje w teatrach w Polsce i za granicą (Teatr Opery i Baletu
w Nowosybirsku). Wyreżyserowała m.in. sztukę E. Jelinek „Śmierć i dziewczyna”, „Król kłania się
i zabija” H. Mϋller w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, „Ich czworo Obyczaje dzikich"
wg Zapolskiej oraz „Wieczny kwiecień”
J. Jakubowskiego w Teatrze Polskim w Poznaniu,
„Sprzedawcy gumek” Levina w Teatrze Bagatela w Krakowie, „Popera” Levina w PWST
we
Wrocławiu,
„Czarnobylską
modlitwę”
S.
Aleksiejewicz
w
Teatrze
Dramatycznym
w Białymstoku, „Płatonowa” Czechowa w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie.
Scenografia:
Małgorzata Słoniowska
Absolwentka
Akademii
Sztuk
Pięknych
we Wrocławiu,
od
1988r.
związana
z Operą Wrocławską, dla której projektuje scenografię i kostiumy. Opracowała dekoracje do takich
spektakli jak: „Bolero” M. Ravela, „Sylfidy” F. Chopina, „Królewna Śnieżka i Kot w butach”
B. Pawłowskiego,
S.
„Dziadek do orzechów” P. Czajkowskiego, „Romeo i Julia” oraz „Kopciuszek”
Prokofiewa, „Impresario
w
opałach”
D.
Cimarosy, „Requiem i Rigoletto” G.
Verdiego, „Czarodziejski flet” W. A. Mozarta, „Kantaty” J.S. Bacha, superprodukcji „Carmen” G.
Bizeta, „Kolonia karna” J. Bruzdowicz, „Kopciuszek” J. Straussa, „Wesele Figara” W.A. Mozarta.
Uznanie najmłodszej widowni przyniosły jej prace przy operach dla dzieci: „Czerwony Kapturek” J.
Pauera oraz „Alicja w Krainie Czarów” R. Chaulsa. Zaprojektowała kostiumy do wszystkich części
tetralogii R. Wagnera „Pierścień Nibelunga” w reżyserii H.P. Lehmanna, superprodukcji „Borys
Godunow” M. Musorgskiego, baletów „Jezioro łabędzie” i „Dziadek do orzechów” P. Czajkowskiego.
Uznanie przyniosły artystce również scenografie, zrealizowane w innych teatrach w kraju i za
granicą, do takich przedstawień jak, m.in.: „Szeherezada” M. Rimskiego-Korsakowa, „Hallo
Dolly” J. Hermana, „Peer Gynt” E. Griega, „Napój miłosny” i „Don Pasquale” G. Donizettiego, „La
serva
padrona” G.B.
Pergolesiego, „Symphonie
fantastique” H.
Berlioza, „Le
Sacre
du
Printemps” oraz „Pietruszka” I. Strawińskiego, „Zemsta nietoperza” J. Straussa, a także scenografia
do filmu telewizyjnego „Gwiazda” w reżyserii Stefana Szlachtycza. W lutym 2008 roku wrocławski
Ratuszu zaprezentował wystawę artystki „Kostiumeria”, a w listopadzie zaprojektowane przez
artystkę kostiumy wystawione zostały podczas Gali Międzynarodowego Konkursu Off Fashion w
Kielcach.
(na podstawie materiałów udostępnionych na stronie opera.wroclaw.pl)
Choreografia:
Maciej Zakliczyński
Kulturoznawca i teatrolog, absolwent Uniwersytetu Śląskiego. Od 1985 roku zaangażowany w
taniec towarzyski, jako tancerz amator, potem zawodowiec, trener par sportowych. Od wielu lat
współpracuje z teatrami w całej Polsce, jest autorem choreografii i ruchu scenicznego
m.in.
do takich spektakli, jak: „Prawo McGoverna” Z. Hołdysa w Teatrze Niewinnych Chłopców
w Warszawie, „Ich czworo” G. Zapolskiej i „Wieczny kwiecień” J. Jakubowskiego w Teatrze Polskim
w Poznaniu, „Król kłania się i zabija” H. Mϋller w Teatrze Dramatycznym w Warszawie,
„Sprzedawcy gumek” H. Levina w Teatrze Bagatela w Krakowie, „Płatonow” A. Czechowa w Teatrze
im. J. Osterwy w Lublinie oraz wielu innych, w tym fars, takich jak „Lewe Interesy”, „Morderstwo
w hotelu” w Teatrze Komedia i Teatrze Capitol w Warszawie, w Teatrze Miejskim w Tarnowie.
Pod
koniec
2012
roku
zadebiutował
reżysersko
spektaklem
„I
MOVE
YOU”
w
Teatrze
Dramatycznym im. A. Węgierki w Białymstoku, w którym obok aktorów występują wybitni
międzynarodowi tancerze, znani z komercyjnych programów telewizyjnych, takich, jak „Taniec
z Gwiazdami” i „You Can Dance”. Jego zamiłowanie do pisania o tańcu doprowadziło do wydawania
Magazynu Tanecznego „PLACE FOR DANCE”, w którym był Naczelnym Redaktorem. Ostatnio
współpracuje z a. Korytkowską – Mazur przy spektaklu pt. „Czarnobyl. Last minute” w Teatrze
Dramatycznym w Białymstoku.
(na podstawie materiałów udostępnionych na stronie dramatyczny.pl)
Obsada:
Wojciech Gierlach
Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie, w klasie śpiewu prof. K. Pustelaka.
Jest laureatem głównych nagród na krajowych i międzynarodowych konkursach wokalnych, m.in.
Konkursu Sztuki Wokalnej im. A. Sari w Nowym Sączu , Międzynarodowego Konkursu Wokalnego
im. F. Viñasa w Barcelonie, konkursów w Bilbao, Mediolanie oraz zdobywcą Nagrody im. J. Kiepury
dla „Najlepszego Śpiewaka” w 2012 roku. Zadebiutował w 1999 roku rolą tytułową w „Imeneo” G.F.
Haendla w Warszawskiej Operze Kameralnej. W swoim bogatym repertuarze posiada partie
tytułowe w „Don Giovannim” i „Weselu Figara” W.A. Mozarta oraz role w operach G. Rossiniego
(m.in. Mustafy we „Włoszce w Algierze”, Assura w „Semiramidzie”, Don Basilia w „Cyruliku
sewilskim”) czy dziełach G. Donizettiego (m.in. Raimonda w „Łucji z Lammermooru”, Duce Alfonso
w
„Lukrecji
Borgii”).
Posiada
szeroki
repertuar
oratoryjno
–
kantatowy.
Występował
na zagranicznych scenach operowych, m.in. w Deutsche Oper w Berlinie, Teatro Nacional São
Carlos w Lizbonie, Royal Danish Theatre w Kopenhadze, Opera Ireland w Dublinie, Opéra National
de Bourdeaux czy Teatrze Narodowym w Bratysławie. Jest zapraszany do udziału w znaczących
festiwalach muzycznych. Nagrywa dla wytwórni płytowych Naxos, Bongiovanni, Iberatour, Oehms,
Dux oraz dla Polskiego Radia.
Iwona Leśniowska–Lubowicz
Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu na Wydziale WokalnoAktorskim w klasie prof. Ch. Elssnera. Jako stypendystka "Katholischer Akademischer Ausländer
Dienst"
ukończyła
w
roku
2005
studia
podyplomowe
w
Hochschule
für
Musik
Köln
w klasie dawnej muzyki kameralnej (Kammermusik - Alte Musik) prof. Konrada Junghänela,
a w 2006 studia podyplomowe (Konzertexamen) w klasie śpiewu solowego prof. B. Schlick.
W 2001 roku odbyła tournee jako solistka Europejskiej Akademii Barokowej d'Ambronay we Francji
pod kierunkiem Ch. Rousset'a. Czterokrotnie brała udział w międzynarodowych transmisjach
radiofonicznych Europejskiej Unii Radiowej. Współtworzy zespół muzyki dawnej Alla Polacca z
siedzibą w Kolonii, z którym nagrała dwie płyty dla wytwórni ARS Produktion z polską muzyką
barokową, oraz muzyką na zamku w Hanowerze. Nagrała również płytę: „Jasnogórska Muzyka na
Boże Narodzenie” oraz zestaw 5 płyt „Audite et admiramini”. Oprócz działalności w zakresie muzyki
dawnej, artystka w latach 2005-2007 była solistką Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie.
Gościnnie
współpracowała również z Operą Bałtycką w Gdańsku oraz teatrem operowym
w Münster. Obecnie jest solistką Warszawskiej Opery Kameralnej.
Anna Wolfinger
Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie oraz Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu.
Już jako studentka współpracowała z Krakowską Operą Kameralną (do jej znaczących kreacji
należały: partia Serpiny w „La Serva Padrona”, partia Livietty w „Livietta e Tracollo” oraz partia
Weltgeist w „Die Schuldigkeit des ersten Gebots” W.A. Mozarta). Artystka występowała na wielu
festiwalach muzycznych m.in. Cracovia Sacra, Jubilaei Cantus w Nowym Sączu, Muzyka i Sacrum
w Chrzanowie i Międzynarodowym Festiwalu Wratislavia Cantans. Laureatka VI Ogólnopolskiego
Konkursu Sztuki Wokalnej „Złote Głosy”, XIV Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im.
I. Godina (Vrable na Słowacji) oraz I Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Mławie, finalistka
Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Francisco Viñas w Barcelonie. Od 2012 roku jest solistką
Opery i Filharmonii Podlaskiej, gdzie występuje w musicalu „Korczak” Ch. Williamsa oraz operze
„Straszny dwór” S. Moniuszki w reżyserii R. Skolmowskiego.
Piotr Nowacki
Absolwent Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, w klasie śpiewu prof. W.
Zalewskiego. Jeszcze jako student został solistą Teatru Wielkiego w Łodzi. Laureat wielu konkursów
wokalnych w Warszawie, Kudowie Zdroju, Bytomiu i Krynicy. Finalista Międzynarodowego Konkursu
Wokalnego Hans Gabor Belvedere w Wiedniu oraz Konkursu im. L. Pavarottiego w Filadelfii.
Sukcesy te zaowocowały zaproszeniem artysty do występów w Teatro alla Scala. Śpiewał na
deskach tak znakomitych teatrów jak: Królewski Teatr de la Monnaie w Brukseli, Teatro La Fenice
w Wenecji, Bayerische Staatsoper w Monachium, Opera Flamandzka w Antwerpii oraz w teatrach
operowych m.in. w Waszyngtonie, Bolonii, Wexford czy Wiesbaden. Jest solistą w Teatrze Wielkim
– Operze Narodowej. W swoim bogatym repertuarze posiada m.in. partie z oper: „Borys Godunow”
M. Musorgskiego, „Eugeniusz Oniegin” P. Czajkowskiego, „Dmitrij” A. Dvořáka, „Powrót Ulissesa
do ojczyzny” C. Monteverdiego, „Tosca” G. Pucciniego, „Kawaler srebrnej róży” R. Straussa,
„Lombardczycy”, „Rigoletto”, „Otello” G. Verdiego, „Parsifal” R. Wagnera, „Straszny dwór” i „Halka”
S. Moniuszki, „Król Roger” K. Szymanowskiego, „Potępienie Fausta” H. Berlioza, „Don Giovanni”
i „Wesele Figara” W.A. Mozarta. Artysta jest również znakomitym śpiewakiem oratoryjnym. Jego
repertuar obejmuje dzieła od romantycznych po współczesne, wśród których należy wymienić
monumentalne kompozycje K. Pendereckiego („Polskie Requiem”, „Te Deum”, „Siedem Bram
Jerozolimy”). Brał udział w wielu prestiżowych festiwalach muzycznych. Występował z takimi
dyrygentami jak: V. Fedoseyev, J. Neschling, K. Penderecki, G. Rozhdestvensky, N. Santi, J.
Semkow, S. Skrowaczewski.
Patryk Rymanowski
Absolwent Akademii Muzycznej im I. J. Paderewskiego w Poznaniu.
Z wyróżnieniem ukończył
studia w klasie śpiewu solowego prof. dr hab. Wojciecha Maciejowskiego i mgr Jarosława Bręka.
Laureat wielu Konkursów Wokalnych m.in.: Laureat I nagrody, Grand Prix oraz Nagrody Specjalnej
przyznanej przez prof. A. Kucharskiego na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Imricha
Godina – Juventus Canti we Vrablach (Słowacja, 2006). Laureat Stypendium dla młodych twórców
poznańskiego środowiska muzycznego (2007); Laureat II nagrody na Międzynarodowym Konkursie
im. Miklasa Schneidera w Trnawie (Słowacja, 2008). Brał udział w licznych festiwalach m.in.
Musikfesttage an der Oder, Schleswig-Holstein Musik Festival oraz Festiwal Moniuszkowski
w Kudowie Zdrój. Koncertował z wieloma orkiestrami m. in.: Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą
Opery Krakowskiej, Orkiestrą Filharmonii Sudeckiej, Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej, Orkiestrą
Filharmonii Zielonogórskiej, Orkiestrą Filharmonii Pomorskiej, Orkiestrą Filharmonii Opolskiej,
Accademia dell' Arcadia, z którą
w 2007 roku nagrał płytę Missa in Nativitate Domini. Od 2007
roku współpracuje z Teatrem Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, gdzie wcielił się w rolę
m.in.: Markiza di Calatravo w Mocy przeznaczenia, Faraona w Aidzie i Jago w Ernanim G. Verdiego,
II Gajowego
w Henryku
w Aurorze E.T.A.
VI
Hoffmanna,
na
łowach W. Bogusławskiego/
Perczyka
w
Skrzypku
K. Kurpińskiego,
na dachu G. Bocka,
Dejoneusa
Raphaela
i Adama
w Stworzeniu świata J. Haydna, Ojca i Wilka w Św. Franciszku i Wilku z Gubbio S. Themersona.
W swoim dorobku artystycznym posiada także dzieła muzyki oratoryjno-kantatowej. Od stycznia
2009 roku współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie.
(na podstawie materiałów udostępnionych na stronie opera.poznan.pl)
Bernard Bania
Absolwent Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie na Wydziale Sztuki Lalkarskiej
w Białymstoku. W Teatrze Dramatycznym im. A. Węgierki w Białymstoku gra od 1998 roku.
Do najważniejszych ról zagranych na deskach białostockiej sceny można zaliczyć: Wacława
w „Zemście” C. Morawskiego (rola dyplomowa), Kirkora w „Balladynie” T. Man, Walentego w „Dwaj
panowie z Werony” P. Dąbrowskiego, Mateusza Lewity w „Mistrzu i Małgorzacie” P. Dąbrowskiego,
Yossariana w
„Paragrafie 22. Epizod” P. Dąbrowskiego. W 2006 roku mogliśmy oglądać artystę
w „Wiśniowym sadzie” P. Ziniewicza,
aktorowi
i „Beniowskim” K. Kopki. Szczególną sławę przyniosły
role zagrane m.in. w sztukach: „Trumna nie lubi stać pusta”, „Czarownice z Salem”,
„Ożeniek” P. Dąbrowskiego, „Samotny zachód” G. Muszpierta, „Wyspy Gułag” P. Ziniewicza,
„Przyjazne dusze” W. Dąbrowskiego, „Wesele” B. Semotiuka, „Czarnobylska modlitwa” A.
Korytkowska – Mazur, „Wariatka z Chaillot”, A. Smolar. Grę aktorską Bernarda Bani mogliśmy
podziwiać również w takich Na swoim koncie posiada również role serialowe m.in. w „Plebanii”,
„Układzie warszawskim” czy „Ojcu Mateuszu”.
(na podstawie materiałów udostępnionych na stronie dramatyczny.pl)
Piotr Szekowski
Absolwent
Wydziału
Aktorskiego
Państwowej
Wyższej
Szkoły
Teatralnej
im.
L.
Solskiego
w Krakowie – klasa mistrzowska prof. B. Fudalej oraz Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii
Teatralnej w Warszawie. Współpracuje z Teatrem Rampa w Warszawie i Teatrem Dramatycznym
i. A. Węgierki w Białymstoku. Zdobywca nagrody im. J. Machulskiego za rolę Majora w „Damach
i huzarach” J. Treli oraz Gustawa w „Ślubach” W. Kościelniak na XXIX Festiwalu Szkół Teatralnych
w Łodzi. Do najważniejszych spektakli zagranych przez Piotra Szekowskiego można zaliczyć –
„Człowiek ogromny” monodram muzyczny z tekstami W. Dymnego w ramach Stypendium
Prezydenta Białegostoku Dla Młodych Twórców, „Dom na granicy” i „Trzy razy łóżko” P.
Dąbrowskiego, „Gazy superszlachetne” T. Talerzaka (Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu wyróżnienie w kategorii NurtOff), „Latający cyrk Monty Pytona” A. Opatowicza, „Brata naszego
Boga” P. Aigner. W 2011 roku brał udział w II etapie 32 Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu,
wystąpił również na koncercie z K. Tyburowską z Towarzyszeniem Krakowskiej Orkiestry OBLIGATO
pod batutą J. Sobeńki. Zagrał w takich serialach jak, „Samo życie” czy „Kryminalni”.
Bartosz Mazur
Absolwent krakowskiej PWST. Ukończył kurs pedagogiczny w Instytucie Doskonalenia Kadr
Pedagogicznych. Był związany z Teatrem im. J. Osterwy w Lublinie oraz z Teatru im. K. C. Norwida
w Jeleniej Górze. Od lat współpracuje ze Stowarzyszeniem Teatralnym Koło w Warszawie. Jego
debiutem aktorskim jest rola Marcela w „Stronie zakwitających dziewcząt” wg M. Prousta.
Do ważniejszych ról w jego karierze należą także: Markiz w „Truciźnie teatru” R. Sirrery, Lucyfer
w „Testamencie psa” A. Suassuny, a także Żegota w „Dziadach” A. Mickiewicza, Hortensjo
w „Poskromieniu Złośnicy” W. Shakesreare’a, Szatow w „Biesach” F. Dostojewskiego, Romeo
w „Romeo i Julii” W. Shakespeare’a, Złodziejaszek w „Operetce” W. Gombrowicza, Piotrek w „Don
Juanie” Moliera i Alesz w „Opowieściach o zwyczajnym szaleństwie” P. Zelenki. Na Scenie
Przodownik można go zobaczyć w roli Syna w „Sex machine” T. Mana. Ma na swoim koncie również
liczne role filmowe i telewizyjne.
(na podstawie materiałów udostępnionych na stronie teatrdramatyczny.pl)
Marcin Piejaś
Absolwent PWST im. L. Solskiego w Krakowie, Wydziału Zamiejscowego we Wrocławiu. Aktor
związany z Teatrem Polonia Krystyny Jandy w Warszawie i Teatrem Capitol w Warszawie. Przez
dłuższy okres związany z Teatrem Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. Jest laureatem
Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi – nagroda przyznana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa
Narodowego za rolę Szambelana w spektaklu „Iwona, księżniczka Burgunda” W. Gombrowicza.
Od drugiego roku swoich studiów grał w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu, Teatrze im. J.
Słowackiego w Krakowie i Studiu Piosenki w Łodzi. Spektakle, w których zagrał to m.in. „Trzy
siostry” w Teatrze Polonia, „Śmietnik” w Teatrze Capitol w Warszawie.
Publiczność poznała także
aktora w roli Fedorowicza „Ubu, słowem Polacy” L. Adamika. Jest laureatem konkursu
na interpretację prozy Witolda Gombrowicza, otrzymał nagrodę publiczności podczas Warsztatów
Wydziałów Aktorskich Polskich Szkół Teatralnych w Krakowie. W roku 2011 był prezenterem
telewizyjnego programu młodzieżowego "Mieszadło" w TVP Łódź.
(na podstawie materiałów udostępnionych na stronie marcinpiejas.art.pl)
Zespół Muzyki Dawnej Opery i Filharmonii Podlaskiej „Consort 415”
Zespół Muzyki Dawnej CONSORT 415 powstał w 2002 roku i specjalizuje się w wykonywaniu
muzyki
barokowej. Jest
to
najdłużej
działający
białostocki
zespół
grający
na
dawnych
instrumentach, mający w repertuarze formy muzyki instrumentalnej i wokalno – instrumentalnej
m.in. takich kompozytorów jak J.S. Bach, A. Vivaldi, A. Corelli, F. Geminiani, H.I.F. Biber, G.A.
Pandolfi Mealli, a także kompozytorów polskich: A. Jarzębskiego czy K. Forstera. Zespół brał udział
w odbywających się cyklicznie w Białymstoku festiwalach: „Muzyka w Starym Kościele”, „Koncerty
przed hejnałem”. Występował z czołowym polskim klawesynistą, organistą i znawcą stylu
barokowego M. Toporowskim, a także z chórem ARS ANTIQUA, prowadzonym przez Z.
Szablewskiego, z którym wziął udział w cyklach warszawskich koncertów zatytułowanych:
„Arcydzieła muzyki wokalnej a capella”, „Perły Muzyki Chóralnej”. Artyści współpracowali też
z wybitną klawesynistką L. Stawarz oraz ze specjalizującą się w wykonawstwie muzyki dawnej
skrzypaczką A. Sapiechą. Zespół koncertował też z wieloma solistami: M. Wróblewską, P.
Kummerem, Ł. Kazaneckim, E. Adamczykiem, A. Wolfinger, J. Motulewiczem, P. Borysem (śpiew),
R. G. Przybyłą (obój barokowy), P. Książkiewiczem (flet traverso), M. Skotnickim (flet prosty), I.
Cecocho (trąbka barokowa), S. Trojanowskim (pozytyw). Członkowie zespołu grają na co dzień w
Orkiestrze Opery i Filharmonii Podlaskiej – Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku.
Instytucja ta w 2012 roku zakupiła na potrzeby zespołu lutnicze kopie instrumentów barokowych A.
Stradivariusa, N. Amatiego i G. Dal Salo. W skład CONSORT 415 wchodzą Amadeusz Buczyński
(skrzypce, koncertmistrz), Julia Dombek, Radosław Koper (skrzypce), Anna Mikołajczak (altówka),
Krzysztof Dombek (wiolonczela, viola da gamba), Rafał Makarski (kontrabas, violone), Anna
Krzysztofik-Buczyńska (klawesyn, pozytyw).