Pimpinone - Polskie Radio Białystok
Transkrypt
Pimpinone - Polskie Radio Białystok
Pimpinone Opera kameralna Muzyka: Georg Philipp Telemann (1681–1767) Libretto: Johann Philipp Praetorius (1696–1766) Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki Teatr Dramatyczny im. Al. Węgierki PREMIERA 10 maja 2013 – godzina 19.00 11 maja 2013 – godzina 19.00 Aula Magna, Pałac Branickich, ul. Kilińskiego 1 Kierownictwo muzyczne: Lilianna Stawarz Reżyseria: Agnieszka Korytkowska Scenografia: Małgorzata Słoniowska Choreografia: Maciej Zakliczyński Obsada: Pimpinone Wojciech Gierlach Piotr Nowacki Patryk Rymanowski Vespetta Iwona Leśniowska–Lubowicz Anna Wolfinger Służący/ Portier Bernard Bania Piotr Szekowski Bartosz Mazur Marcin Piejaś Skład muzyczny: Zespół Muzyki Dawnej Opery i Filharmonii Podlaskiej CONSORT 415 Lilianna Stawarz – kierownik muzyczny, klawesyn Amadeusz Buczyński – koncertmistrz, skrzypce, gitara Anna Buczyńska – klawesyn Krzysztof Dombek – wiolonczela, viola da gamba Julia Dombek – skrzypce Radosław Koper – skrzypce Anna Mikołajczak – altówka Rafał Makarski – kontrabas „PIMPINONE” – NAJZABAWNIEJSZA KOMEDIA BAROKOWA „PIMPINONE, ALBO NIERÓWNE MAŁŻEŃSTWO” to barokowa opera komiczna niemieckiego kompozytora Georga Philippa Telemanna stworzona do libretta Johanna Philippa Praetoriusa. Swoją światową premierę miała w 1725 roku w Theater am Gänsemarkt w Hamburgu. Teraz najzabawniejszą komedię barokową będzie można obejrzeć Klemensa Branickiego w w zabytkowych wnętrzach pałacu Jana Białymstoku. Opera „Pimpinone” wystawiana w Białymstoku, to efekt pracy dwóch instytucji kultury: Opery i Filharmonii Podlaskiej i Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku. W ramach tej twórczej współpracy Teatr Dramatyczny udostępnił swoje sale prób, pracownie do produkcji rekwizytów, elementów scenograficznych i kostiumowych. Osiemnastowieczne widowisko muzyczne dla współczesnej widowni wyreżyserowała Agnieszka Korytkowska, scenografię zaprojektowała Małgorzata Słoniowska, kierownictwo muzyczne objęła Lillianna Stawarz, choreografię przygotował Maciej Zakliczyński. W postać przebiegłej Vespetty wcielą się na przemian Iwona Leśniowska–Lubowicz i Anna Wolfinger, a w roli tytułowego Pimpinone usłyszymy Wojciecha Gierlacha, Piotra Nowackiego i Patryka Rymanowskiego. W spektaklu zagrają także aktorzy współpracujący z Teatrem Dramatycznym: Bernard Bania, Piotr Szekowski, Bartosz Mazur, Marcin Piejaś. Solistom i aktorom będzie akompaniował, doskonale znany białostockiej publiczności, Zespół Muzyki Dawnej CONSORT 415 w składzie: Amadeusz Buczyński, Anna Krzysztofik– Buczyńska, Krzysztof Dombek, Julia Dombek, Radosław Koper, Anna Mikołajczak i Rafał Makarski. Partię klawesynu wykona Lilianna Stawarz. Czy znacie pana Pimpinona? W zależności od punktu widzenia to „faszerowany złotem, głupi stary cap”, albo dojrzały i zamożny mężczyzna, który dał się złapać na lep słodkich słówek sprytnej kobietki, o wdzięcznym imieniu Vespetta. Pana Pimpinona sprowadził na świat Georg Philipp Telemann, zaliczany do czołówki kompozytorów z przełomu XVII i XVIII w. Za czasów Bacha przeceniany, dziś niedoceniany. Syn ewangelickiego duchownego, pozostawił po sobie suity, kilkadziesiąt pasji religijnych, oratoria. Napisał 50 oper, w tym najbardziej znaną "Pimpinone". Jeśli sądzicie, że utwór, który ma trzysta lat pachnie naftaliną, nie spotkaliście nieszczęsnej ofiary Vespetty. Pan Pimpinone szukał tylko służącej, która problemy domowe zdjęłaby mu z głowy, a dostał żonę, próbującą mu tę głowę urwać. Pułapka została dobrze zastawiona, bo Vespetta zachowywała się jak św. Zyta, patronka służby domowej, Lukki. która pracowała przez 46 lat w domu zamożnego tkacza z włoskiej Pobożna, dobra, cierpliwa i miłosierna, swoje domowe obowiązki wypełniała tak skrupulatnie, że pozostałe służące darzyły ją nieskrywaną niechęcią. Mówiła bez ogródek: "Służąca nie jest pobożna, jeśli nie jest pracowita; pobożność bez pracy u ludzi naszej kondycji jest pobożnością fikcyjną". Vespetta też twierdziła, że ma „duszyczkę niby pszczoła, taka pilna, a wesoła”. Poza tym jest „zawziętością, pożądliwością niepokalana, a jej serce miód dla pana”. Owszem, musiała odejść od swoich chlebodawców, ale tylko dlatego, że pani domu darzyła ją nieuzasadnioną niechęcią. „Podobno przychodziłam za wcześnie z rana, sprzątałam z kokieterią, najchętniej w pobliżu pana” – wyznała uczciwie Vespetta panu Pimpinone. A ten, jako kawaler, uznał, że sprzątanie „z kokieterią” może być atrakcyjne. Szukaj żony niewielkiego wzrostu, bo z dwojga złego, lepiej wybrać to mniejsze twierdzili niegdyś zaprawieni w bojach małżeńskich panowie. Ale Vespetta nawet w kieszonkowej wersji wykończyłaby najbardziej cierpliwego mężczyznę. Mimo to, pan Pimpinone dał się jej złapać na wędkę. Przypatrzcie się uważnie, jak starannie dobiera przynętę. Najpierw serwuje pochlebstwa (który mężczyzna nie uwierzy, że rozumem i urodą przewyższa konkurencję), potem wyręcza we wszystkich sprawach (co za wygoda, „cudne ciałeczko anielicy, bierz klucze od spiżarni i piwnicy. Z mej głowy odtąd precz domowych spraw ciężary”), wreszcie grozi, że odejdzie, bo panna w domu kawalera to cel dla „plotkarskich gąb armaty”. Chyba, że kawaler się z nią ożeni! Ba, potrafi przekonać pana Pimpinone, że lepszej towarzyszki życia nie znajdzie. Według starych wzorów niemieckich idealne żony to: " bogobojne, pobożne Anny, skromne, łagodne Rebeki, wdzięczne, noszące się godnie Rachele, pokorne Estery, cnotliwe Zuzanny, pełne wszelkich cnót Ruty, posłuszne Sary, mądre Abigail, przepełnione bojaźnią bożą Judyty, dbałe o ognisko domowe Hanny, nieskazitelne Elżbiety, pełne najszczerszej skruchy Marie Magdaleny, pobożne, skupione Lidie". Vespetta ma wszystkie te zalety, a poza tym jest „żoną z powołania, szanuje boskie i mężowskie przykazania”. Oczywiście tylko do dnia ślubu. Jak to jest, że „Herkules” i „Jaguar” zamienia się nagle w „ żebraka, pokrakę, łachudrę”, a „żona z powołania” w „Babę Jagę” i „megierę”, opowie wam pan Pimpinone i Vespetta. Historia stara jak świat, ale wciąż aktualna. Beata Maciejewska historyk, dziennikarka Gazety Wyborczej, autorka wielu książek i publikacji Kierownictwo muzyczne: Lilianna Stawarz Klawesynistka i pedagog. Ukończyła z wyróżnieniem Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina (klasa klawesynu prof. W. Kłosiewicza). W 1990 roku uzyskała dyplom Conservatoire National de Region de Rueil-Malmaison, w klasie H. Dreyfus. Brała udział w wielu kursach mistrzowskich, które były poświęcone problemom wykonawczym muzyki baroku. Od 1991 związana jest z Warszawską Operą Kameralną, zarówno jako klawesynistka-kameralistka, jak i dyrygentka. Od ponad dwudziestu lat jest członkiem zespołu muzyki dawnej IL TEMPO, specjalizującego się w wykonawstwie muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej, od wczesnego baroku do klasycyzmu. W dziedzinie kameralistyki współpracowała z A. Sapiechą, S. Standagem, M. Coudlem, J. Oxleyem, A. Radziejewską, M. Wojciechowską, A. Stefanowiczem, O. Pasiecznik, M. Boberską, D. Lachowicz, J. Staniendą, A. Birulyą, G. Lalkiem i T. Wojnowiczem. Laureatka wielu konkursów, m.in. I Ogólnopolskiego Konkursu Klawesynowego im. W. Landowskiej w Krakowie (II nagroda). Finalistka Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego w Paryżu. W swoim dorobku posiada wiele nagrań płytowych. Od 1993 roku jest wykładowcą letnich kursów Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Wilanowie. Na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie i Białymstoku prowadzi klasę klawesynu oraz zajęcia z wokalistami – w 2008 roku uzyskała tytuł doktora habilitowanego. (na podstawie materiałów udostępnionych na stronie liliannastawarz.com) Reżyseria: Agnieszka Korytkowska Reżyser, scenarzysta, kulturoznawca, teatrolog. Absolwentka Wydziału Polonistyki UW, Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Instytutu Sztuki PAN. Dyrektor Teatru Dramatycznego im. Al. Węgierki w Białymstoku. Producent teatralny i muzyczny, felietonistka „Sceny", „Notatnika Teatralnego", autorka artykułów w „Pamiętniku Teatralnym”, „Nowych Książkach” i „Zwierciadle”. Pracowała w Polskim Radio i TVP. Pracuje w teatrach w Polsce i za granicą (Teatr Opery i Baletu w Nowosybirsku). Wyreżyserowała m.in. sztukę E. Jelinek „Śmierć i dziewczyna”, „Król kłania się i zabija” H. Mϋller w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, „Ich czworo Obyczaje dzikich" wg Zapolskiej oraz „Wieczny kwiecień” J. Jakubowskiego w Teatrze Polskim w Poznaniu, „Sprzedawcy gumek” Levina w Teatrze Bagatela w Krakowie, „Popera” Levina w PWST we Wrocławiu, „Czarnobylską modlitwę” S. Aleksiejewicz w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku, „Płatonowa” Czechowa w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie. Scenografia: Małgorzata Słoniowska Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, od 1988r. związana z Operą Wrocławską, dla której projektuje scenografię i kostiumy. Opracowała dekoracje do takich spektakli jak: „Bolero” M. Ravela, „Sylfidy” F. Chopina, „Królewna Śnieżka i Kot w butach” B. Pawłowskiego, S. „Dziadek do orzechów” P. Czajkowskiego, „Romeo i Julia” oraz „Kopciuszek” Prokofiewa, „Impresario w opałach” D. Cimarosy, „Requiem i Rigoletto” G. Verdiego, „Czarodziejski flet” W. A. Mozarta, „Kantaty” J.S. Bacha, superprodukcji „Carmen” G. Bizeta, „Kolonia karna” J. Bruzdowicz, „Kopciuszek” J. Straussa, „Wesele Figara” W.A. Mozarta. Uznanie najmłodszej widowni przyniosły jej prace przy operach dla dzieci: „Czerwony Kapturek” J. Pauera oraz „Alicja w Krainie Czarów” R. Chaulsa. Zaprojektowała kostiumy do wszystkich części tetralogii R. Wagnera „Pierścień Nibelunga” w reżyserii H.P. Lehmanna, superprodukcji „Borys Godunow” M. Musorgskiego, baletów „Jezioro łabędzie” i „Dziadek do orzechów” P. Czajkowskiego. Uznanie przyniosły artystce również scenografie, zrealizowane w innych teatrach w kraju i za granicą, do takich przedstawień jak, m.in.: „Szeherezada” M. Rimskiego-Korsakowa, „Hallo Dolly” J. Hermana, „Peer Gynt” E. Griega, „Napój miłosny” i „Don Pasquale” G. Donizettiego, „La serva padrona” G.B. Pergolesiego, „Symphonie fantastique” H. Berlioza, „Le Sacre du Printemps” oraz „Pietruszka” I. Strawińskiego, „Zemsta nietoperza” J. Straussa, a także scenografia do filmu telewizyjnego „Gwiazda” w reżyserii Stefana Szlachtycza. W lutym 2008 roku wrocławski Ratuszu zaprezentował wystawę artystki „Kostiumeria”, a w listopadzie zaprojektowane przez artystkę kostiumy wystawione zostały podczas Gali Międzynarodowego Konkursu Off Fashion w Kielcach. (na podstawie materiałów udostępnionych na stronie opera.wroclaw.pl) Choreografia: Maciej Zakliczyński Kulturoznawca i teatrolog, absolwent Uniwersytetu Śląskiego. Od 1985 roku zaangażowany w taniec towarzyski, jako tancerz amator, potem zawodowiec, trener par sportowych. Od wielu lat współpracuje z teatrami w całej Polsce, jest autorem choreografii i ruchu scenicznego m.in. do takich spektakli, jak: „Prawo McGoverna” Z. Hołdysa w Teatrze Niewinnych Chłopców w Warszawie, „Ich czworo” G. Zapolskiej i „Wieczny kwiecień” J. Jakubowskiego w Teatrze Polskim w Poznaniu, „Król kłania się i zabija” H. Mϋller w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, „Sprzedawcy gumek” H. Levina w Teatrze Bagatela w Krakowie, „Płatonow” A. Czechowa w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie oraz wielu innych, w tym fars, takich jak „Lewe Interesy”, „Morderstwo w hotelu” w Teatrze Komedia i Teatrze Capitol w Warszawie, w Teatrze Miejskim w Tarnowie. Pod koniec 2012 roku zadebiutował reżysersko spektaklem „I MOVE YOU” w Teatrze Dramatycznym im. A. Węgierki w Białymstoku, w którym obok aktorów występują wybitni międzynarodowi tancerze, znani z komercyjnych programów telewizyjnych, takich, jak „Taniec z Gwiazdami” i „You Can Dance”. Jego zamiłowanie do pisania o tańcu doprowadziło do wydawania Magazynu Tanecznego „PLACE FOR DANCE”, w którym był Naczelnym Redaktorem. Ostatnio współpracuje z a. Korytkowską – Mazur przy spektaklu pt. „Czarnobyl. Last minute” w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku. (na podstawie materiałów udostępnionych na stronie dramatyczny.pl) Obsada: Wojciech Gierlach Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie, w klasie śpiewu prof. K. Pustelaka. Jest laureatem głównych nagród na krajowych i międzynarodowych konkursach wokalnych, m.in. Konkursu Sztuki Wokalnej im. A. Sari w Nowym Sączu , Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. F. Viñasa w Barcelonie, konkursów w Bilbao, Mediolanie oraz zdobywcą Nagrody im. J. Kiepury dla „Najlepszego Śpiewaka” w 2012 roku. Zadebiutował w 1999 roku rolą tytułową w „Imeneo” G.F. Haendla w Warszawskiej Operze Kameralnej. W swoim bogatym repertuarze posiada partie tytułowe w „Don Giovannim” i „Weselu Figara” W.A. Mozarta oraz role w operach G. Rossiniego (m.in. Mustafy we „Włoszce w Algierze”, Assura w „Semiramidzie”, Don Basilia w „Cyruliku sewilskim”) czy dziełach G. Donizettiego (m.in. Raimonda w „Łucji z Lammermooru”, Duce Alfonso w „Lukrecji Borgii”). Posiada szeroki repertuar oratoryjno – kantatowy. Występował na zagranicznych scenach operowych, m.in. w Deutsche Oper w Berlinie, Teatro Nacional São Carlos w Lizbonie, Royal Danish Theatre w Kopenhadze, Opera Ireland w Dublinie, Opéra National de Bourdeaux czy Teatrze Narodowym w Bratysławie. Jest zapraszany do udziału w znaczących festiwalach muzycznych. Nagrywa dla wytwórni płytowych Naxos, Bongiovanni, Iberatour, Oehms, Dux oraz dla Polskiego Radia. Iwona Leśniowska–Lubowicz Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu na Wydziale WokalnoAktorskim w klasie prof. Ch. Elssnera. Jako stypendystka "Katholischer Akademischer Ausländer Dienst" ukończyła w roku 2005 studia podyplomowe w Hochschule für Musik Köln w klasie dawnej muzyki kameralnej (Kammermusik - Alte Musik) prof. Konrada Junghänela, a w 2006 studia podyplomowe (Konzertexamen) w klasie śpiewu solowego prof. B. Schlick. W 2001 roku odbyła tournee jako solistka Europejskiej Akademii Barokowej d'Ambronay we Francji pod kierunkiem Ch. Rousset'a. Czterokrotnie brała udział w międzynarodowych transmisjach radiofonicznych Europejskiej Unii Radiowej. Współtworzy zespół muzyki dawnej Alla Polacca z siedzibą w Kolonii, z którym nagrała dwie płyty dla wytwórni ARS Produktion z polską muzyką barokową, oraz muzyką na zamku w Hanowerze. Nagrała również płytę: „Jasnogórska Muzyka na Boże Narodzenie” oraz zestaw 5 płyt „Audite et admiramini”. Oprócz działalności w zakresie muzyki dawnej, artystka w latach 2005-2007 była solistką Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie. Gościnnie współpracowała również z Operą Bałtycką w Gdańsku oraz teatrem operowym w Münster. Obecnie jest solistką Warszawskiej Opery Kameralnej. Anna Wolfinger Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie oraz Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu. Już jako studentka współpracowała z Krakowską Operą Kameralną (do jej znaczących kreacji należały: partia Serpiny w „La Serva Padrona”, partia Livietty w „Livietta e Tracollo” oraz partia Weltgeist w „Die Schuldigkeit des ersten Gebots” W.A. Mozarta). Artystka występowała na wielu festiwalach muzycznych m.in. Cracovia Sacra, Jubilaei Cantus w Nowym Sączu, Muzyka i Sacrum w Chrzanowie i Międzynarodowym Festiwalu Wratislavia Cantans. Laureatka VI Ogólnopolskiego Konkursu Sztuki Wokalnej „Złote Głosy”, XIV Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. I. Godina (Vrable na Słowacji) oraz I Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Mławie, finalistka Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Francisco Viñas w Barcelonie. Od 2012 roku jest solistką Opery i Filharmonii Podlaskiej, gdzie występuje w musicalu „Korczak” Ch. Williamsa oraz operze „Straszny dwór” S. Moniuszki w reżyserii R. Skolmowskiego. Piotr Nowacki Absolwent Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, w klasie śpiewu prof. W. Zalewskiego. Jeszcze jako student został solistą Teatru Wielkiego w Łodzi. Laureat wielu konkursów wokalnych w Warszawie, Kudowie Zdroju, Bytomiu i Krynicy. Finalista Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Hans Gabor Belvedere w Wiedniu oraz Konkursu im. L. Pavarottiego w Filadelfii. Sukcesy te zaowocowały zaproszeniem artysty do występów w Teatro alla Scala. Śpiewał na deskach tak znakomitych teatrów jak: Królewski Teatr de la Monnaie w Brukseli, Teatro La Fenice w Wenecji, Bayerische Staatsoper w Monachium, Opera Flamandzka w Antwerpii oraz w teatrach operowych m.in. w Waszyngtonie, Bolonii, Wexford czy Wiesbaden. Jest solistą w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. W swoim bogatym repertuarze posiada m.in. partie z oper: „Borys Godunow” M. Musorgskiego, „Eugeniusz Oniegin” P. Czajkowskiego, „Dmitrij” A. Dvořáka, „Powrót Ulissesa do ojczyzny” C. Monteverdiego, „Tosca” G. Pucciniego, „Kawaler srebrnej róży” R. Straussa, „Lombardczycy”, „Rigoletto”, „Otello” G. Verdiego, „Parsifal” R. Wagnera, „Straszny dwór” i „Halka” S. Moniuszki, „Król Roger” K. Szymanowskiego, „Potępienie Fausta” H. Berlioza, „Don Giovanni” i „Wesele Figara” W.A. Mozarta. Artysta jest również znakomitym śpiewakiem oratoryjnym. Jego repertuar obejmuje dzieła od romantycznych po współczesne, wśród których należy wymienić monumentalne kompozycje K. Pendereckiego („Polskie Requiem”, „Te Deum”, „Siedem Bram Jerozolimy”). Brał udział w wielu prestiżowych festiwalach muzycznych. Występował z takimi dyrygentami jak: V. Fedoseyev, J. Neschling, K. Penderecki, G. Rozhdestvensky, N. Santi, J. Semkow, S. Skrowaczewski. Patryk Rymanowski Absolwent Akademii Muzycznej im I. J. Paderewskiego w Poznaniu. Z wyróżnieniem ukończył studia w klasie śpiewu solowego prof. dr hab. Wojciecha Maciejowskiego i mgr Jarosława Bręka. Laureat wielu Konkursów Wokalnych m.in.: Laureat I nagrody, Grand Prix oraz Nagrody Specjalnej przyznanej przez prof. A. Kucharskiego na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Imricha Godina – Juventus Canti we Vrablach (Słowacja, 2006). Laureat Stypendium dla młodych twórców poznańskiego środowiska muzycznego (2007); Laureat II nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Miklasa Schneidera w Trnawie (Słowacja, 2008). Brał udział w licznych festiwalach m.in. Musikfesttage an der Oder, Schleswig-Holstein Musik Festival oraz Festiwal Moniuszkowski w Kudowie Zdrój. Koncertował z wieloma orkiestrami m. in.: Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Opery Krakowskiej, Orkiestrą Filharmonii Sudeckiej, Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej, Orkiestrą Filharmonii Zielonogórskiej, Orkiestrą Filharmonii Pomorskiej, Orkiestrą Filharmonii Opolskiej, Accademia dell' Arcadia, z którą w 2007 roku nagrał płytę Missa in Nativitate Domini. Od 2007 roku współpracuje z Teatrem Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, gdzie wcielił się w rolę m.in.: Markiza di Calatravo w Mocy przeznaczenia, Faraona w Aidzie i Jago w Ernanim G. Verdiego, II Gajowego w Henryku w Aurorze E.T.A. VI Hoffmanna, na łowach W. Bogusławskiego/ Perczyka w Skrzypku K. Kurpińskiego, na dachu G. Bocka, Dejoneusa Raphaela i Adama w Stworzeniu świata J. Haydna, Ojca i Wilka w Św. Franciszku i Wilku z Gubbio S. Themersona. W swoim dorobku artystycznym posiada także dzieła muzyki oratoryjno-kantatowej. Od stycznia 2009 roku współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie. (na podstawie materiałów udostępnionych na stronie opera.poznan.pl) Bernard Bania Absolwent Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku. W Teatrze Dramatycznym im. A. Węgierki w Białymstoku gra od 1998 roku. Do najważniejszych ról zagranych na deskach białostockiej sceny można zaliczyć: Wacława w „Zemście” C. Morawskiego (rola dyplomowa), Kirkora w „Balladynie” T. Man, Walentego w „Dwaj panowie z Werony” P. Dąbrowskiego, Mateusza Lewity w „Mistrzu i Małgorzacie” P. Dąbrowskiego, Yossariana w „Paragrafie 22. Epizod” P. Dąbrowskiego. W 2006 roku mogliśmy oglądać artystę w „Wiśniowym sadzie” P. Ziniewicza, aktorowi i „Beniowskim” K. Kopki. Szczególną sławę przyniosły role zagrane m.in. w sztukach: „Trumna nie lubi stać pusta”, „Czarownice z Salem”, „Ożeniek” P. Dąbrowskiego, „Samotny zachód” G. Muszpierta, „Wyspy Gułag” P. Ziniewicza, „Przyjazne dusze” W. Dąbrowskiego, „Wesele” B. Semotiuka, „Czarnobylska modlitwa” A. Korytkowska – Mazur, „Wariatka z Chaillot”, A. Smolar. Grę aktorską Bernarda Bani mogliśmy podziwiać również w takich Na swoim koncie posiada również role serialowe m.in. w „Plebanii”, „Układzie warszawskim” czy „Ojcu Mateuszu”. (na podstawie materiałów udostępnionych na stronie dramatyczny.pl) Piotr Szekowski Absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie – klasa mistrzowska prof. B. Fudalej oraz Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej w Warszawie. Współpracuje z Teatrem Rampa w Warszawie i Teatrem Dramatycznym i. A. Węgierki w Białymstoku. Zdobywca nagrody im. J. Machulskiego za rolę Majora w „Damach i huzarach” J. Treli oraz Gustawa w „Ślubach” W. Kościelniak na XXIX Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Do najważniejszych spektakli zagranych przez Piotra Szekowskiego można zaliczyć – „Człowiek ogromny” monodram muzyczny z tekstami W. Dymnego w ramach Stypendium Prezydenta Białegostoku Dla Młodych Twórców, „Dom na granicy” i „Trzy razy łóżko” P. Dąbrowskiego, „Gazy superszlachetne” T. Talerzaka (Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu wyróżnienie w kategorii NurtOff), „Latający cyrk Monty Pytona” A. Opatowicza, „Brata naszego Boga” P. Aigner. W 2011 roku brał udział w II etapie 32 Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, wystąpił również na koncercie z K. Tyburowską z Towarzyszeniem Krakowskiej Orkiestry OBLIGATO pod batutą J. Sobeńki. Zagrał w takich serialach jak, „Samo życie” czy „Kryminalni”. Bartosz Mazur Absolwent krakowskiej PWST. Ukończył kurs pedagogiczny w Instytucie Doskonalenia Kadr Pedagogicznych. Był związany z Teatrem im. J. Osterwy w Lublinie oraz z Teatru im. K. C. Norwida w Jeleniej Górze. Od lat współpracuje ze Stowarzyszeniem Teatralnym Koło w Warszawie. Jego debiutem aktorskim jest rola Marcela w „Stronie zakwitających dziewcząt” wg M. Prousta. Do ważniejszych ról w jego karierze należą także: Markiz w „Truciźnie teatru” R. Sirrery, Lucyfer w „Testamencie psa” A. Suassuny, a także Żegota w „Dziadach” A. Mickiewicza, Hortensjo w „Poskromieniu Złośnicy” W. Shakesreare’a, Szatow w „Biesach” F. Dostojewskiego, Romeo w „Romeo i Julii” W. Shakespeare’a, Złodziejaszek w „Operetce” W. Gombrowicza, Piotrek w „Don Juanie” Moliera i Alesz w „Opowieściach o zwyczajnym szaleństwie” P. Zelenki. Na Scenie Przodownik można go zobaczyć w roli Syna w „Sex machine” T. Mana. Ma na swoim koncie również liczne role filmowe i telewizyjne. (na podstawie materiałów udostępnionych na stronie teatrdramatyczny.pl) Marcin Piejaś Absolwent PWST im. L. Solskiego w Krakowie, Wydziału Zamiejscowego we Wrocławiu. Aktor związany z Teatrem Polonia Krystyny Jandy w Warszawie i Teatrem Capitol w Warszawie. Przez dłuższy okres związany z Teatrem Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach. Jest laureatem Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi – nagroda przyznana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rolę Szambelana w spektaklu „Iwona, księżniczka Burgunda” W. Gombrowicza. Od drugiego roku swoich studiów grał w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu, Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie i Studiu Piosenki w Łodzi. Spektakle, w których zagrał to m.in. „Trzy siostry” w Teatrze Polonia, „Śmietnik” w Teatrze Capitol w Warszawie. Publiczność poznała także aktora w roli Fedorowicza „Ubu, słowem Polacy” L. Adamika. Jest laureatem konkursu na interpretację prozy Witolda Gombrowicza, otrzymał nagrodę publiczności podczas Warsztatów Wydziałów Aktorskich Polskich Szkół Teatralnych w Krakowie. W roku 2011 był prezenterem telewizyjnego programu młodzieżowego "Mieszadło" w TVP Łódź. (na podstawie materiałów udostępnionych na stronie marcinpiejas.art.pl) Zespół Muzyki Dawnej Opery i Filharmonii Podlaskiej „Consort 415” Zespół Muzyki Dawnej CONSORT 415 powstał w 2002 roku i specjalizuje się w wykonywaniu muzyki barokowej. Jest to najdłużej działający białostocki zespół grający na dawnych instrumentach, mający w repertuarze formy muzyki instrumentalnej i wokalno – instrumentalnej m.in. takich kompozytorów jak J.S. Bach, A. Vivaldi, A. Corelli, F. Geminiani, H.I.F. Biber, G.A. Pandolfi Mealli, a także kompozytorów polskich: A. Jarzębskiego czy K. Forstera. Zespół brał udział w odbywających się cyklicznie w Białymstoku festiwalach: „Muzyka w Starym Kościele”, „Koncerty przed hejnałem”. Występował z czołowym polskim klawesynistą, organistą i znawcą stylu barokowego M. Toporowskim, a także z chórem ARS ANTIQUA, prowadzonym przez Z. Szablewskiego, z którym wziął udział w cyklach warszawskich koncertów zatytułowanych: „Arcydzieła muzyki wokalnej a capella”, „Perły Muzyki Chóralnej”. Artyści współpracowali też z wybitną klawesynistką L. Stawarz oraz ze specjalizującą się w wykonawstwie muzyki dawnej skrzypaczką A. Sapiechą. Zespół koncertował też z wieloma solistami: M. Wróblewską, P. Kummerem, Ł. Kazaneckim, E. Adamczykiem, A. Wolfinger, J. Motulewiczem, P. Borysem (śpiew), R. G. Przybyłą (obój barokowy), P. Książkiewiczem (flet traverso), M. Skotnickim (flet prosty), I. Cecocho (trąbka barokowa), S. Trojanowskim (pozytyw). Członkowie zespołu grają na co dzień w Orkiestrze Opery i Filharmonii Podlaskiej – Europejskiego Centrum Sztuki w Białymstoku. Instytucja ta w 2012 roku zakupiła na potrzeby zespołu lutnicze kopie instrumentów barokowych A. Stradivariusa, N. Amatiego i G. Dal Salo. W skład CONSORT 415 wchodzą Amadeusz Buczyński (skrzypce, koncertmistrz), Julia Dombek, Radosław Koper (skrzypce), Anna Mikołajczak (altówka), Krzysztof Dombek (wiolonczela, viola da gamba), Rafał Makarski (kontrabas, violone), Anna Krzysztofik-Buczyńska (klawesyn, pozytyw).