Organizacja pracy domowej ucznia
Transkrypt
Organizacja pracy domowej ucznia
Organizacja pracy domowej ucznia Etap odrabiania lekcji przez dziecko to niezwykle istotny element procesu nauczania i wychowania, ponieważ przygotowuje dziecko do samokształcenia. Zadania domowe mają przede wszystkim na celu utrwalenie umiejętności i wiadomości zdobytych w szkole. Dom jak ostoja spokoju to miejsce, w którym dziecko może wejść w dialog z rodzicami na temat tego, co wydarzało się w szkole, jakie wątpliwości dziecko napotkało, a także otrzymać dodatkowe źródło informacji, a co za tym idzie – poszerzyć swoją wiedzę. Dzieci w pierwszej klasie nie mają wykształconego nawyku samodzielnego uczenia się, dlatego tak ważne jest odpowiednie wsparcie rodzica, aby dziecko nie zniechęciło się, a było do tejże samodzielnej pracy odpowiednio przygotowane. W szkole rolę tę pełni nauczyciel, w domu – to zadanie rodzica. W szczególności dzieci młodsze przeważnie z wielką radością przychodzą do szkoły i bez problemów wypełniają swój obowiązek, a więc słuchają i starają się wypełniać polecenia nauczyciela. Ich cechą charakterystyczną jest fakt, że zdolność koncentracji uwagi nie jest jeszcze trwała, a więc często zdarza się, że dziecko zamyśli się, „zagapi” i w konsekwencji zapomina co miało przygotować na kolejny dzień do szkoły. Jest to sytuacja zupełnie normalna i dosyć często spotykana, lecz najważniejsza jest tu reakcja rodzica. Jeżeli rodzic zbagatelizuje pierwsze sygnały nieobowiązkowości dziecka może to doprowadzić do sytuacji, w której dziecko coraz częściej zacznie zaniedbywać swoje obowiązki, ponieważ stanie się to dla niego porządkiem dziennym. Nie należy oczywiście karać dziecka krzykiem, ponieważ stosowny jest tu umiar, wyrozumiałość i opanowanie, a co za tym idzie rozsądna rozmowa z dzieckiem. Wypełnianie obowiązków wymaga przyzwyczajania dzieci od najmłodszych lat, ponieważ prawdą jest, iż nawyki wykształcone w najmłodszych latach szkolnych są najtrwalsze. Jak zatem rodzic może pomóc dziecku? Przede wszystkim nie stojąc nad dzieckiem przez cały czas odrabiania lekcji. Podstawą jest tutaj przyzwyczajenie dziecka do dobrej organizacji pracy, a więc wykonywanie jej w określonym czasie. To rodzic musi ustalić proporcję pomiędzy czasem, który dziecko spędza na zabawie, a innymi obowiązkami. Czasami dzieci potrzebują tak niewiele, bo zaledwie zachęty. Drodzy rodzice porozmawiajcie z dziećmi o czym uczyło się w szkole, co nowego poznało. Oczywiste jest, że dzieci również mają swoje małe tajemnice i w zupełności mają do tego prawo. Najlepszą pomocą rodziców, jest zatem pobudzenie dziecka do działania, dyskretne naprowadzenie i po prostu zwykłe zainteresowanie nauką. Należy jednak pamiętać, że wykonanie za dziecko pracy domowej działa jedynie na jego szkodę i przyzwyczaja do nieuczciwości. Jak wspomniałam powyżej, że nad dzieckiem nie należy stać, wystarczy dyskretna obserwacja w pobliżu, tak aby dziecko wiedziało, że w razie trudności może się zwrócić do rodzica, a także kontrola po odrobieniu zadania. Proszę, by w przypadku błędów, nakłonić dziecko to samodzielnego sprawdzenia zadania ponownie, a gdy to nie pomoże stosujmy pytania pomocnicze, które będą naprowadzały dziecko. Jaką ono będzie miało satysfakcję, że samo poradziło sobie z trudnością! Wdrażanie do takiej samodzielności może być przyjemnością, jeżeli tylko dziecko będzie przekonane o prawdziwym zainteresowaniu rodzica jego nauką, a także dostrzeganiem jego nie tylko sukcesów, ale przede wszystkim wysiłków. Rodzic musi pamiętać, że czas zabawy, odpoczynku, posiłku powinien być ustalony – stały, aby podczas odrabiania zadań domowych dziecku nie zakłócały spokoju inne sprawy. W ten oto prosty sposób praca domowa i szkolna nauka otrzymuje rangę ważnych spraw, ucząc dziecko poważnego traktowania swoich obowiązków. Jest to również gwarancja, że w najbliższej i w tej dalszej przyszłości dzieci będą w stanie samodzielnie i racjonalnie zaplanować swój czas. Pierwszy etap edukacji stanowi fundament dla dalszej nauki, dlatego tak istotne jest, aby stał się on trwały, by potem budowano na num dalszy rozwój intelektualny dziecka mgr Katarzyna Kramarczyk Szkoła Podstawowa nr 23 we Wrocławiu