Organizacja pracy domowej ucznia

Transkrypt

Organizacja pracy domowej ucznia
Organizacja pracy domowej ucznia
Etap odrabiania lekcji przez dziecko to niezwykle istotny element procesu nauczania i
wychowania, ponieważ przygotowuje dziecko do samokształcenia. Zadania domowe mają przede
wszystkim na celu utrwalenie umiejętności i wiadomości zdobytych w szkole.
Dom jak ostoja spokoju to miejsce, w którym dziecko może wejść w dialog z rodzicami na temat
tego, co wydarzało się w szkole, jakie wątpliwości dziecko napotkało, a także otrzymać dodatkowe
źródło informacji, a co za tym idzie – poszerzyć swoją wiedzę. Dzieci w pierwszej klasie nie mają
wykształconego nawyku samodzielnego uczenia się, dlatego tak ważne jest odpowiednie wsparcie
rodzica, aby dziecko nie zniechęciło się, a było do tejże samodzielnej pracy odpowiednio
przygotowane. W szkole rolę tę pełni nauczyciel, w domu – to zadanie rodzica.
W szczególności dzieci młodsze przeważnie z wielką radością przychodzą do szkoły i bez
problemów wypełniają swój obowiązek, a więc słuchają i starają się wypełniać polecenia nauczyciela.
Ich cechą charakterystyczną jest fakt, że zdolność koncentracji uwagi nie jest jeszcze trwała, a więc
często zdarza się, że dziecko zamyśli się, „zagapi” i w konsekwencji zapomina co miało przygotować
na kolejny dzień do szkoły. Jest to sytuacja zupełnie normalna i dosyć często spotykana, lecz
najważniejsza
jest
tu
reakcja
rodzica.
Jeżeli
rodzic
zbagatelizuje
pierwsze
sygnały
nieobowiązkowości dziecka może to doprowadzić do sytuacji, w której dziecko coraz częściej
zacznie zaniedbywać swoje obowiązki, ponieważ stanie się to dla niego porządkiem dziennym. Nie
należy oczywiście karać dziecka krzykiem, ponieważ stosowny jest tu umiar, wyrozumiałość i
opanowanie, a co za tym idzie rozsądna rozmowa z dzieckiem.
Wypełnianie obowiązków wymaga przyzwyczajania dzieci od najmłodszych lat, ponieważ
prawdą jest, iż nawyki wykształcone w najmłodszych latach szkolnych są najtrwalsze. Jak zatem
rodzic może pomóc dziecku? Przede wszystkim nie stojąc nad dzieckiem przez cały czas odrabiania
lekcji. Podstawą jest tutaj przyzwyczajenie dziecka do dobrej organizacji pracy, a więc wykonywanie
jej w określonym czasie. To rodzic musi ustalić proporcję pomiędzy czasem, który dziecko spędza na
zabawie, a innymi obowiązkami. Czasami dzieci potrzebują tak niewiele, bo zaledwie zachęty.
Drodzy rodzice porozmawiajcie z dziećmi o czym uczyło się w szkole, co nowego poznało.
Oczywiste jest, że dzieci również mają swoje małe tajemnice i w zupełności mają do tego prawo.
Najlepszą pomocą rodziców, jest zatem pobudzenie dziecka do działania, dyskretne naprowadzenie i
po prostu zwykłe zainteresowanie nauką. Należy jednak pamiętać, że wykonanie za dziecko pracy
domowej działa jedynie na jego szkodę i przyzwyczaja do nieuczciwości. Jak wspomniałam powyżej,
że nad dzieckiem nie należy stać, wystarczy dyskretna obserwacja w pobliżu, tak aby dziecko
wiedziało, że w razie trudności może się zwrócić do rodzica, a także kontrola po odrobieniu zadania.
Proszę, by w przypadku błędów, nakłonić dziecko to samodzielnego sprawdzenia zadania ponownie,
a gdy to nie pomoże stosujmy pytania pomocnicze, które będą naprowadzały dziecko. Jaką ono
będzie miało satysfakcję, że samo poradziło sobie z trudnością!
Wdrażanie do takiej samodzielności może być przyjemnością, jeżeli tylko dziecko będzie
przekonane o prawdziwym zainteresowaniu rodzica jego nauką, a także dostrzeganiem jego nie tylko
sukcesów, ale przede wszystkim wysiłków. Rodzic musi pamiętać, że czas zabawy, odpoczynku,
posiłku powinien być ustalony – stały, aby podczas odrabiania zadań domowych dziecku nie
zakłócały spokoju inne sprawy. W ten oto prosty sposób praca domowa i szkolna nauka otrzymuje
rangę ważnych spraw, ucząc dziecko poważnego traktowania swoich obowiązków. Jest to również
gwarancja, że w najbliższej i w tej dalszej przyszłości dzieci będą w stanie samodzielnie i racjonalnie
zaplanować swój czas.
Pierwszy etap edukacji stanowi fundament dla dalszej nauki, dlatego tak istotne jest, aby stał
się on trwały, by potem budowano na num dalszy rozwój intelektualny dziecka
mgr Katarzyna Kramarczyk
Szkoła Podstawowa nr 23 we Wrocławiu

Podobne dokumenty