ycie duchem zało yciela

Strona misyjno- ewangelizacyjna, o. Z. Grad, SVD - misjonarz z Madagaskaru
Życie duchem założyciela
Autor: Krzysztof Laskowski
27.07.2007.
Jeśli człowiek urzeczywistnia w swoim życiu obraz Boga, który jest ujęty w podstawowej strukturze
duchowej założyciela, wtedy kształtuje uchwytną i widoczną postawę duchową. Jego życie staje się misją,
ruchem w kierunku drugiego człowieka, bo nie chcę już żyć sam, lecz we wspólnocie. Trynitarna
świadomość prowadzi do pasji bycia dla innych. W Duchu Świętym dynamika ta staje się czymś
uchwytnym i widocznym i pociąga za sobą określoną dynamikę życia, dla której charakterystyczne są trzy
momenty:
Jeśli człowiek urzeczywistnia w swoim życiu obraz Boga, który jest ujęty w podstawowej strukturze
duchowej założyciela, wtedy kształtuje uchwytną i widoczną postawę duchową. Jego życie staje się misją,
ruchem w kierunku drugiego człowieka, bo nie chcę już żyć sam, lecz we wspólnocie. Trynitarna
świadomość prowadzi do pasji bycia dla innych. W Duchu Świętym dynamika ta staje się czymś
uchwytnym i widocznym i pociąga za sobą określoną dynamikę życia, dla której charakterystyczne są trzy
momenty:
1. Życiowa równowaga w Trójcy Świętej. Kto jest zakorzeniony w Trójcy Świętej i daje jej miejsce w
swoim sercu, ten jest bezpieczny i ma głębokie korzenie duchowe, a tym samym żyje w stanie duchowej
równowagi pomiędzy Ojcem i Synem. Taki stan równowagi daje pokój, dzięki któremu człowiek
promieniuje na innych. W życiu takiego człowieka panuje Królestwo Boże, gdyż mieszka tam Trójjedyny
Bóg, gdzie Ojciec i Syn stanowią jedno.
2. Zamieszkanie Duch Bożego w nas. Ponieważ mamy w sobie Ducha, dlatego jesteśmy wypierani poza
siebie. Dla konkretnego człowieka płynie oznacza to: nie pozostawaj w sobie, troszcz się o innych, dawaj
im coś i wstawiaj się za innymi. To wewnętrzne przynaglanie jest Duchem, miłością Chrystusa, która
przynagla nas. Duch Boży kieruje mną, prowadzi mnie. On niejako wyprzedza moje kroki, dlatego muszę
uczyć się wsłuchiwać w to, co mówi Duch, wsłuchiwać się w głos mojego serca, a także w głos wspólnoty
oraz drugiego człowieka. W Duchu odnajduję zawsze drogę łączności z drugim człowiekiem.
3. Życie Słowem Bożym. Życie Słowem Pisma Świętego przez określony czas, służy zamienianiu Słowa
Bożego w czyn. Jestem stworzony i zbawiony przez Słowo Boże. Ono żyje we mnie. Być Słowem to
utożsamić się z nim, by stawać się jeszcze bardziej Słowem. To oznacza też utożsamiać się z innymi
ludźmi, aby odkrywać w nich ślady Słowa; czyli to także jednoczyć się z bratem, z którym dzielę to samo
powołanie .
Zbyt często filozofia dialogiczna popada w niebezpieczeństwo myślenia tylko w kategoriach Ja-Ty i
zapominania o wymiarze trynitarnym. Duch Święty był często Bogiem nieznanym. Gdybyśmy więcej
wzywali Ducha Świętego, uniknęlibyśmy w dużej mierze tworzenia zbędnych problemów, ponieważ
kierowałaby nami właściwa dynamika duchowa.
Inspiracja fundamentalna charyzmatu
Należy jednoznacznie podkreślić, że dla Arnolda Janssena tzw. „misje wśród pogan” były
pierwszą oraz najważniejszą troską i życzył sobie, by zgromadzenie pozostało temu wierne. Jasno
wyrażają to statuty z roku 1876 : „Celem naszego Stowarzyszenia jest szerzenie Słowa Bożego na
ziemi, przede wszystkim przez działalność apostolską wśród tych ludów niekatolickich, gdzie działalność
ta wydaje się najbardziej opłacalna, mianowicie mamy tu w pierwszym rzędzie na uwadze narody
pogańskie, zwłaszcza ludy Dalekiego Wschodu”.
Dalej Statuty te określają definitywnie, że celem Zgromadzenia jest szerzenie Słowa Bożego na ziemi
przede wszystkim przez działalność ewangeliczną. Wszyscy powinni być gotowi do zaangażowania się we
właściwą i bezpośrednią działalność misyjną Zgromadzenia, nawet wtedy, gdy takie przeznaczenie
wymaga wyrzeczenia się ojczyzny, języka ojczystego i rodzinnego środowiska kulturalnego. Taka
gotowość stanowi istotne znamię naszego powołania misyjnego.
W realizacji tego celu podstawową cechą jest dyspozycyjność, tak w kraju jak i na misjach, aby wyjść
naprzeciw potrzebom Kościoła miejscowego. Założyciel musiał się niekiedy bronić przed zarzutami
niektórych radnych generalnych, którzy zarzucali mu, że przeznacza za dużo kapłanów dla Ameryki. W
swoich osobistych zapiskach z 1906 r. ustala jasną zasadę: „Na pierwszym miejscu Zgromadzenie
powinno spełniać swój główny cel, mianowicie prowadzić działalność na rzecz misji zagranicznych. Będzie
http://www.grad.svd-mad.org
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 13:03
Strona misyjno- ewangelizacyjna, o. Z. Grad, SVD - misjonarz z Madagaskaru
nią przede wszystkim nawracanie pogan.
Niech Duch Święty pomoże nam zadanie to wypełnić, jak i wszystkie pozostałe, zgodnie z Jego wolą, z
ofiarnością i mądrością, wynikającymi z miłości pełnej oddania. Jeśli to będziemy realizować, to za
przykładem Jezusa połączymy pracę z modlitwą, ofiarując nasze uczynki i cierpienia w intencji tego i
pozostałych celów, a nie zabraknie osiągnięć, i to tym bardziej, im więcej zarazem szerzyć będziemy
cześć Ducha Świętego. Pomógł On Izraelitom w zdobyciu Jerycha i miast kananejskich, to i nam użyczy
swojej pomocnej dłoni w naszych duchowych zmaganiach, aby rosło poznanie i miłość Boga na
ziemi”.
Arnold Janssen rozróżnia jednak między członkami, którzy są czynni częściowo jako nauczyciele i
częściowo jako misjonarze w ścisłym znaczeniu. W tym tekście reguły próbowano rozpoznać dwie strony
w obrazie założyciela: praktyka i pragmatyka oraz charyzmatyczne powołanie misyjne. W późniejszym
czasie nie trzymano się jednak tak wyraźnie tego jasnego i wąskiego określenia zadań Zgromadzenia. I
tak w regule z 1910 wśród głównych zadań do których są powołani współbracia takich jak: Krzewienie
wiary, praca i głoszenie Słowa Bożego wśród pogan dodaje się inne prace: misje ludowe, rekolekcje,
duszpasterstwo jako pomoc duchowieństwu diecezjalnemu, budowanie szkół, praca naukowa i wydawanie
dobrych czasopism.
Dla tak określonych zadań poszukuje się wkrótce odpowiedniego fundamentu. Początkowo uważano się
za wspólnotę księży diecezjalnych, których łączy ten sam cel.
http://www.grad.svd-mad.org
Kreator PDF
Utworzono 2 March, 2017, 13:03