Informacja dla osób podróżujących nt. odry Aktualizacja maj 2016 r

Informacja dla osób podróżujących nt. odry
Aktualizacja maj 2016 r.
W Polsce w ostatnich latach obserwuje się niewiele zachorowań na odrę ze względu
na wciąż wysoki (powyżej 95%) odsetek osób zaszczepionych (w 2013 r.
odnotowano 84 przypadki odry, w 2014 r. - 110 przypadków odry, w 2015 r. – 49).
Jak dotąd w 2016 r. odnotowano 2 przypadki zachorowań na odrę w Polsce.
Podróże mogą zwiększać ryzyko rozprzestrzeniania się choroby w populacjach
osób nieszczepionych przeciwko odrze i z tego względu pozostających
wrażliwymi na wirusy ją wywołujące. Sytuacja ta stwarza istotne zagrożenie
odrą dla osób nieszczepionych, w tym przede wszystkim dla dzieci, u których
szczepienia są opóźnione, a także osób z obniżoną odpornością.
Odra jest wysoce zaraźliwą chorobą wirusową. Łatwo przenosi się z osoby chorej na
osoby nieuodpornione. Człowiek jest jedynym rezerwuarem wirusa. Wirus ten
przenosi się drogą kropelkową (kaszel, kichanie osoby chorej na osoby zdrowe) oraz
przez bezpośrednią styczność z wydzieliną z nosa, gardła lub moczem osoby chorej.
Bardzo rzadko do zakażenia dochodzi przez kontakt z przedmiotami
zanieczyszczonymi wydzieliną osoby chorej. Odra zwykle jest chorobą o łagodnym
lub umiarkowanie ciężkim przebiegu. Przyczyną zgonów są zwykle powikłania po
chorobie. Występują one w każdym wieku, najczęściej jednak dotyczy dzieci poniżej
5 roku życia oraz dorosłych powyżej 20 r.ż.
Okres inkubacji choroby trwa ok. 10-12 dni. Do objawów nieswoistych należą:
gorączka, katar, złe samopoczucie, kaszel, zapalenie spojówek. Młodsze dzieci
mogą wymiotować i mieć biegunkę. Około 14 dnia od zakażenia pojawiają się
bardziej charakterystyczne objawy: np. wysypka, trwająca 3-5 dni. Wysypka,
począwszy od linii włosów na twarzy, zstępuje ku tułowiu, obejmując następnie ręce
i nogi. Na przekrwionej błonie policzków, mogą zaś powstać plamki Kopika
(ustępujące po wystąpieniu plamisto - grudkowej wysypki).
Do najczęstszych powikłań odry należą ślepota, zapalenie ucha środkowego,
zapalenie mózgu, zapalenia związane z układem oddechowym (głównie płuc). Odra
może prowadzić również do zapalenia innych narządów np. : wątroby, nerek czy
mięśnia sercowego.
Nie istnieje skuteczne leczenie odry. Największe znaczenie ma zapobieganie
zakażeniom poprzez stosowanie szczepień ochronnych.
Sytuacja epidemiologiczna w zakresie odry na świecie: W wielu krajach Europy
Zachodniej w wyniku braku obowiązku szczepień ochronnych, stopień zaszczepienia
populacji spadł poniżej 95%. W efekcie tego, co pewien czas dochodzi do wybuchu
epidemii. Zgodnie z danymi ECDC w okresie od 10.2014 r. do 09.2015 r. w 30
krajach UE oraz w Islandii, Norwegii i Liechtenstein łącznie odnotowano 4200
zachorowań na odrę. Najwięcej przypadków wystąpiło w Niemczech (62,5%
przypadków). Według Biura WHO dla Regionu Europy w 2014 r. i na początku 2015
r. w 7 krajach regionu zgłoszono ponad 22 tys. przypadków zachorowań na odrę.
Najwięcej przypadków odnotowano w Kirgistanie, Bośni i Hercegowinie, Rosji, Gruzji
i Włoszech. U 6 osób stwierdzono ostre porażenie mózgu, jako powikłanie po
przebytej odrze.
Do najbardziej nagłośnionej przez media epidemii w 2015 r. doszło w Stanach
Zjednoczonych, gdzie potwierdzono 189 przypadków, z czego 62% dotyczyło
międzystanowego ogniska, powiązanego z parkiem rozrywki w Kalifornii.
W 2015 r. ogniska zachorowań na odrę wystąpiły także w Chinach, Mongolii,
Demokratycznej Republice Konga, Sudanie i Kazachstanie, Malezji, Pakistanie,
Egipcie, Kamerunie, Nigerii, Sudanie Południowym.
W 2016 r. na terenie UE odnotowano ogniska odry w Rumuni (okręgi BeszterceNaszód, Kluż), we Włoszech (Mediolan, Parma), oraz w Wielkiej Brytanii.
Zachorowania dotyczyły osób nieuodpornionych przeciwko odrze, w wieku od 1 do
40 lat. Poza Europą zachorowania na odrę wystąpiły w USA, Nowej Zelandii oraz
w wielu krajach Afryki (w Czadzie, Liberii, Nigerii, Beninie, Burkina Faso, Republice
Środkowoafrykańskiej, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Kamerunie, Demokratycznej
Republice Konga, Gwinei, Mauretanii, Mali, Nigrze, Senegalu, Sierra Leone, Togo).
W krajach, w których wystąpiły przypadki odry, prawdopodobieństwo
zachorowania jest większe, ale nie można go wykluczyć w innych obszarach
świata.
Zalecenia WHO dla osób podróżujących do państw, w których odnotowuje się
wzmożone zachorowania na odrę:
■ Wszystkim osobom w wieku powyżej 6 miesiąca życia zaleca się posiadanie
aktualnego szczepienia ochronnego przeciwko odrze.
■ Decyzję o zastosowaniu dawki przypominającej każdorazowo podejmuje lekarz.
■ Należy stosować się do poleceń i zakazów wydawanych przez miejscowe służby
sanitarne.
W razie wystąpienia objawów chorobowych w trakcie pobytu należy
natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską, a w przypadku wystąpienia
niepokojących objawów chorobowych po powrocie z ww. rejonów należy
niezwłocznie zgłosić się do lekarza, informując o przebytej podróży.
W celu uzyskania informacji o innych zagrożeniach należy przed wyjazdem do
tych krajów skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem
medycyny tropikalnej, najlepiej nie później niż 6 - 8 tyg. przed planowaną
podróżą. Pozwoli to na przyjęcie zalecanej przez lekarza profilaktyki.
Więcej informacji dotyczących bezpieczeństwa w czasie podróży znajduje się
na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych „Polak za granicą” lub
„Odyseusz".