Autorski program nauczania - Zespół Szkół Specjalnych nr 6
Transkrypt
Autorski program nauczania - Zespół Szkół Specjalnych nr 6
Autorski program nauczania na podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012r. z późn. zm. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół przedmiot: Muzyka II etap edukacyjny wymiar godzin: 95 autorki programu: mgr Agata Herman-Kozicka, mgr Agnieszka Nowicka Ogólna charakterystyka programu Program jest przeznaczony do realizacji na II etapie kształcenia dla przedmiotu muzyka w klasach 4–6 szkoły podstawowej. Proponowane treści nauczania są zgodne z podstawą programową przedmiotu. Program uwzględnia podstawowy zakres wiadomości i umiejętności, niezbędny do ogólnego rozwoju ucznia i dalszego kształcenia. Treści nauczania są ściśle powiązane z celami edukacyjnymi, a kryteria wymagań z systemem oceniania osiągnięć. Program został dostosowany do obowiązujących standardów wymagań oraz aktualnego prawa oświatowego. Program propaguje aktywne uprawianie i odbiór muzyki. Realizacja materiału opiera się o różne formy aktywności wzbogacające lekcję a dzięki stosowaniu wielu bodźców daje szansę dotarcia do każdego ucznia. Formy aktywności muzycznej przewidziane na zajęciach to śpiew, gra na instrumentach, ruch przy muzyce, słuchanie muzyki, zadania twórcze. W trakcie nauczania wszystkie formy się przenikają i zazębiają pobudzając artystycznie młodych odbiorców. Bardzo ważną rolę w realizacji programu odgrywa powtarzanie i utrwalanie materiału. Zakładając ograniczenie do minimum ustnych czy pisemnych sprawdzianów, ale poprzez realizowanie odpowiednio dobranego repertuaru do śpiewania i grania, zaangażowanie ucznia w proces twórczy. Cele zajęć artystycznych. Głównym celem edukacji szkolnej jest wszechstronny rozwój ucznia. Edukacja muzyczna powinna rozwijać przede wszystkim jego muzykalność i wrażliwość estetyczną, zachęcać do aktywnego uprawiania i odbioru sztuki. Uczeń, poznając i uprawiając różne formy działań muzycznych, rozwija kreatywność, cierpliwość i wytrwałość. Edukacja muzyczna polega na harmonijnej realizacji zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Głównym celem zajęć jest: zdobywanie podstawowych wiadomości z zakresu teorii muzyki wykorzystywanie zdobytych umiejętności w praktyce- poprzez realizację i odbiór dzieła muzycznego, wielopoziomowa twórcza aktywność ucznia kreatywna interpretacja tekstów kultury Cele kształcące: – poznawanie oraz prawidłowe stosowanie podstawowych pojęć i terminów z dziedziny muzyki, – utrwalenie wiadomości o podstawowych elementach i formach muzyki oraz tańca, – poznanie zasad pisma nutowego, – rozpoznawanie brzmienia najczęściej spotykanych instrumentów muzycznych, – poznawanie kultury i obyczajów różnych regionów ze szczególnym uwzględnieniem własnego, – znajomość hymnu państwowego, godła i flagi Rzeczypospolitej Polskiej, – znajomość różnego typu piosenek, pieśni patriotycznych, historycznych, religijnych i obrzędowych, – poznawanie literatury muzycznej rodzimej i obcej, – utrwalenie wiadomości na temat wybitnych twórców, – zaznajomienie się z wybitnymi dziełami muzycznymi różnych epok, – zapoznanie się z nowymi technikami, przydatnymi w odbiorze muzyki nośnikami, programami komputerowymi, – poznawanie dziedzictwa kultury narodowej i europejskiej, a także wybranych dokonań w muzyce światowej; – posługiwanie się podstawowymi pojęciami z dziedziny muzyki, – nabycie podstawowej umiejętności pisania i czytania nut, – śpiewanie hymnu polskiego i pieśni patriotycznych, – śpiewanie piosenek indywidualnie i w grupie, – granie prostej melodii na instrumencie, – współdziałanie w zespole, – rozwiązywanie problemów w sposób twórczy, - poszukiwanie, porządkowanie i wykorzystywanie informacji z różnych źródeł, - umiejętność organizacji pracy; Cele wychowawcze: – rozwijanie zainteresowań, – aktywne uczestniczenie w kulturze – udział w koncertach, konkursach, festiwalach itp., – kształcenie postaw przyszłych odbiorców muzyki, – rozwijanie wrażliwości estetycznej, zainteresowań i uzdolnień muzycznych, – kształtowanie wyobraźni i postawy twórczej w zakresie muzyki a także w dziedzinach pozamuzycznych, – rozbudzanie aktywności własnej poprzez muzykowanie indywidualne i zespołowe, – kształcenie poczucia odpowiedzialności podczas współpracy z grupą, – nabywanie umiejętności wybierania wartościowego repertuaru do słuchania z programów telewizyjnych i radiowych, – uczenie się szacunku dla wspólnego dobra, – kształtowanie postawy otwartej na dialog. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW KSZTAŁCENIA I WYCHOWANIA (uwzględniający możliwości modyfikacji w zależności od sytuacji dydaktycznej indywidualnej pracy z uczniem) Formy i metody pracy: Zróżnicowanie zajęć pobudza zainteresowania i aktywność, pomaga w utrzymaniu uwagi zespołu klasowego. Stosowanie wielu form aktywności uczniów podczas lekcji nie tylko ułatwi uczniom zdobywanie wiedzy, ale przede wszystkim wzmocni w nich pozytywne nastawienie do odbioru sztuki artystycznej. Najważniejszą formą wychowania muzycznego w klasach 4–6, tak jak w poprzednich latach nauki, jest śpiew. Materiał piosenek stanowi punkt wyjścia do poznawania muzyki i aktywnego uczestniczenia w niej. Wszystkie dzieci lubią i chcą śpiewać, dlatego dostarczenie im atrakcyjnego repertuaru to sposób na umuzykalnianie klasy i niebanalną realizację programu. Kolejną wykorzystywaną formą pracy jest gra na różnego rodzaju instrumentach (Głównie instrumentarium Orffa). Atrakcyjność tej formy daje każdemu możliwość aktywnego uczestniczenia w zajęciach. Instrumenty mogą być wykorzystywane w różny sposób: − do grania gotowych partii w instrumentacjach i akompaniamentach, − do grania rytmów ze słuchu i z nut, − do tworzenia ilustracji muzycznych, − do wzbogacania tekstów słownych, opowiadań i wierszy, − do akompaniowania przy zabawach ruchowych, − do zagadek słuchowych, − do towarzyszenia niektórym utworom przeznaczonym do słuchania. Dodatkowo instrumenty melodyczne dają możliwość grania melodii i akompaniamentów – burdonów, ostinato, trójdźwięków. Uczniowie mogą samodzielnie budować instrumenty będące "zapleczem" muzycznym klasy. Zabawy twórcze i improwizacyjne to forma pracy rozwijająca aktywną postawę uczniów, rozbudzająca ich inwencję, wyobraźnię i wrażliwość w ogólnym i muzycznym znaczeniu. Zadania twórcze mogą dotyczyć: − przygotowywania ilustracji dźwiękowych do zjawisk przyrody, − układania melodii lub rytmów do gotowych tekstów, − umuzyczniania wiersza, − wymyślania własnych rozwiązań w zakresie form muzycznych, − interpretowania piosenek i utworów. Podczas słuchania muzyki rozbudzamy zainteresowanie utworem i koncentruje uwagę na słuchanej muzyce. W celu ułatwienia percepcji, wskazane jest łączenie niektórych utworów z ruchem, gestem, malowaniem lub nawet grą na instrumentach. Słuchanie towarzyszy każdej podejmowanej podczas lekcji działalności. W zakres tej formy aktywności wchodzą odgłosy otoczenia, przyrody, śpiew, gra na instrumentach, słuchanie nagrań oraz muzyki żywej. Wszystko to wpływa na kształcenie wrażliwości słuchowej – wyczuwania różnic dynamicznych, porównywania źródeł oraz wysokości dźwięków. Ruch to forma bardzo przez dzieci lubiana, mająca swe źródło w naturalnych potrzebach zwłaszcza młodszych uczniów. Przy piosenkach, słuchanych utworach czy zabawach dzieci mogą wstawać, maszerować, skakać, okręcać się w miejscu, kołysać, wykonywać rękami ruchy i gesty. Każdy, nawet niewielki element ruchu ożywia lekcję i pobudza zainteresowanie uczniów. Wyrabia ich spostrzegawczość, uwagę i szybką reakcję. Ułatwia przyswojenie elementów muzycznych, zwłaszcza tempa i rytmu. W zakres tej formy wchodzą zabawy ze śpiewem, ilustracyjne, inscenizowane, taneczne, opowieści ruchowe i ćwiczenia rytmiczne. Ruch może być traktowany jako jedna z form twórczości. Realizując program wykorzystujemy aktywizujące metody nauczania - uczenia się, uwzględniając możliwości modyfikacji w zależności od sytuacji dydaktycznej i indywidualizacji pracy z uczniem zdolnym, uczniem o obniżonych możliwościach intelektualnych. a) Metoda problemowo –odtwórcza stosowana np. przy pracy nad piosenką bądź utworem instrumentalnym. Istotą tej metody jest zaprezentowanie określonego wzoru wykonania oraz przeprowadzenie analizy słuchowej, która ma rozwijać słuch i wyobraźnię muzyczną. b) Metoda problemowo-twórcza zastosowana np. przy tworzeniu muzyki, improwizowaniu, gdzie angażujemy myślenie i inwencję muzyczną dzieci do rozwiązywania określonego zadania o charakterze twórczym. c) Metoda problemowo – analityczna (np. przy słuchaniu muzyki). Przy pomocy tej metody rozwija się zdolność dzieci do samodzielnego słuchania, rozumienia i analizowania utworów. d) Metoda ekspozycji . Istotą tej metody jest umożliwienie dzieciom zetknięcia się z dziełem muzycznym w sposób jak najbardziej bliski, pozwalający na pełne przeżycie go. e) Metoda organizowania i rozwijania działalności muzycznych ucznia. Metoda ta jest wykorzystywana przy prezentowaniu śpiewu, gry na instrumentach, ekspresji ruchowej, tworzeniu i percepcji muzyki na forum szkolnym i pozaszkolnym (podczas konkursów itp.) Podstawowym celem lekcji muzyki jest rozbudzenie zamiłowania do tej dziedziny sztuki, uwrażliwienie na nią. Zajęcia powinny się więc opierać na różnych formach kontaktu z muzyką. Dlatego też ważne jest zaplanowanie każdej jednostki lekcyjnej w taki sposób, aby wystąpiło w jej trakcie jak najwięcej form aktywności muzycznej uczniów: – śpiew, – gra na instrumentach, – percepcja muzyki, – tworzenie muzyki, – ruch przy muzyce, – wiadomości o muzyce i kompozytorach. indywidualizacja pracy w zależności od potrzeb i możliwości uczniów Wybór metod i form pracy zależy od celu i tematyki zajęć, zainteresowań uczniów, a także od inwencji prowadzącego. Ważne jest, aby nauczyciel dostosowywał wymagania do poziomu uzdolnień i predyspozycji uczniów, wkładu pracy każdego ucznia oraz uwzględniał indywidualizację realizowaną z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Najlepszymi formami pracy z uczniami upośledzonymi w stopniu lekkim są aktywności muzyczne takie, jak ruch przy muzyce, gra na instrumentach, śpiew. W pracy z dziećmi o obniżonej inteligencji należy odwoływać się do konkretu, przykładu. Uczniowie powinni mieć też więcej czasu na utrwalenie materiału. Polecenia powinny być krótkie, dające możliwość wykonania zadania. Należy możliwie jak najczęściej przyprowadzać lekcje poglądowe i wydłużać czas prezentacji. Warto stosować dużą ilość powtórek ćwiczeń muzycznych. U tych dzieci zauważa się trudność w zapisywaniu i odczytywaniu nut. Za wykonane tych czynności należy je więc często chwalić. Podczas oceniania trzeba brać przede wszystkim pod uwagę stosunek ucznia do przedmiotu, jego chęci, wysiłek i przygotowanie do lekcji. W prowadzeniu zajęć muzycznych z uczniem autystycznym należy brać pod uwagę, ewentualną nadwrażliwość lub niedowrażliwość na dźwięki (bodźce słuchowe). Nauczyciel powinien więc podzielić ćwiczenie na fragmenty tak, aby uczeń mógł je wykonać samodzielnie i poprawnie. Należy każdorazowo nagradzać dziecko za wykonane zadanie, a w wypadku wystąpienia problemu pomóc poprzez podanie konkretnych wskazówek. Dziecko autystyczne można posadzić z uczniem zdolnym, przy którego pomocy lub wspólnie wykona ćwiczenie. Mocną stroną uczniów z zespołem Aspergera jest zapamiętywanie faktów, dat, postaci. Na lekcjach muzyki można powierzać im wykonanie opracowań dotyczących np. życiorysów kompozytorów czy epok muzycznych. W codziennej pracy z takim uczniem trzeba pamiętać o pochwałach słownych, które wzmacniają samoocenę. W ocenie należy brać pod uwagę przede wszystkim cząstkowe efekty pracy ucznia, a także jego stosunek do przedmiotu, jego chęci, wysiłek i przygotowanie do zajęć. realizacja celów kształcenia i wychowania z uwzględnieniem warunków realizacji możliwość wykonywania tego samego zadania na różnych poziomach trudności: np. śpiew w grupie z akompaniamentem dla wszystkich uczniów i śpiew solo wybranych fragmentów dla uczniów szczególnie uzdolnionych. ocenianie różnych form aktywności uczniów: zaangażowanie, wiedza, śpiew, gra, praca w grupach, przygotowanie do lekcji, drama, ćwiczenia twórcze, ruch przy muzyce i taniec. Stworzy to możliwość dostosowania oceniania ucznia zgodnie z orzeczeniem o dostosowaniu warunków kształcenia, przygotowanym przez uprawnionych specjalistów. realizowanie zadań w grupach, ułatwiając znacząco realizację materiału przez uczniów z różnymi deficytami. docenienie kreatywności i wrażliwość uczniów - dla wielu uczniów z deficytami rozwojowymi i niepełnosprawnością uczestnictwo w lekcjach przedmiotów artystycznych może stać się źródłem pozytywnej samooceny i wiary we własne możliwości. . Warunki realizacji programu Lekcje muzyki powinny być urozmaicone. Usłyszaną muzykę uczniowie mogą namalować (przekład intersemiotyczny) albo zatańczyć. Wspólnie przy pomocy nauczyciela mogą tworzyć proste układy choreograficzne. Stąd na lekcji znajdą się również elementy rytmiki. Należy także wspomnieć o warunkach, w których odbywają się zajęcia. Sala muzyczna to m.in. miejsce do zabaw ruchowych, lustra do ćwiczeń emisyjnych i rytmiki, wyposażenie w odpowiedni sprzęt do odtwarzania utworów oraz pomoce dydaktyczne: – pianino lub inny instrument klawiszowy, – instrumenty perkusyjne o określonej i nieokreślonej wysokości dźwięku1, 1 – kamerton, – metronom, – sprzęt DVD, – komputer i rzutnik multimedialny, – tablicę interaktywną, – płyty CD z utworami muzycznymi, kasety wideo z fragmentami koncertów, przedstawień itp., – tablicę z pięciolinią, – tablice muzyczne (portrety kompozytorów, instrumenty muzyczne). Podsumowując, celem nauczania muzyki jest przygotowanie ucznia do odbioru dzieł muzycznych oraz korzystania z dóbr kultury narodowej i światowej. Treści nauczania – wymagania szczegółowe Śpiew i mowa • śpiewanie ze słuchu (z akompaniamentem lub a cappella), • śpiewanie ćwiczeń oddechowych i emisyjnych, • kształcenie poprawnej intonacji, • śpiewanie z obserwacją zapisu nutowego, • śpiewanie ćwiczeń uwrażliwiających na tempo, dynamikę i artykulację, • kształcenie dykcji poprzez poprawne artykułowanie głosek i dźwięków, • kształcenie umiejętności interpretacji piosenek, • śpiewanie z taktowaniem, • uwrażliwianie na prawidłowe akcentowanie, śpiewanie gam w określonym rytmie i tempie, • śpiewanie własnych melodii, • śpiewanie tematów utworów literatury muzycznej, • kształcenie poczucia wielogłosowości (śpiewanie ćwiczeń w kanonie, np. gamy, śpiewanie współbrzmiących interwałów i trójdźwięków), • śpiewanie z towarzyszeniem akompaniamentu instrumentów perkusyjnych, • śpiewanie lub recytowanie ćwiczeń uwrażliwiających na budowę formalną utworów (muzyczne pytania i odpowiedzi, AB, ABA, rondo, wariacje), • rytmizowanie tekstów - wykorzystanie różnych rytmów, • recytowanie różnych tekstów z zastosowaniem elementów muzyki, • dźwiękonaśladowcze wykorzystanie głosu przy tworzeniu muzycznych ilustracji. Proponowany materiał: − pieśni patriotyczne: Mazurek Dąbrowskiego i inne historyczne (np. Pałacyk Michla, Przybyli ułani, Witaj, majowa jutrzenko, Dalej, chłopcy, dalej żywo), − artystyczne: Stanisław Moniuszko Prząśniczka, Ludwig van Beethoven Oda do Radości z IX Symfonii, K. Kurpiński Polonez rycerski, − ludowe: kolędy i pastorałki, inne pieśni obrzędowe, regionalne, oparte na tańcach narodowych, z elementami gwary, przysłowia i powiedzenia, pieśni innych narodów, − wartościowe piosenki dziecięce i młodzieżowe Gra na instrumentach • akompaniowanie do piosenek, • akompaniowanie do zabaw, • granie ćwiczeń kształcących poczucie rytmu, • granie ćwiczeń uwrażliwiających na tempo, dynamikę i artykulację, • granie prostych utworów na dzwonkach, • kształcenie umiejętności interpretacji wykonywanych utworów, • granie gam i trójdźwięków i akordów, • granie ćwiczeń uwrażliwiających na budowę formalną utworów (muzyczne pytania i odpowiedzi, AB, ABA, rondo, wariacje), • granie wybranych tematów z literatury muzycznej, • improwizowanie na wybranych instrumentach, • kształcenie wrażliwości na barwę dźwięku – poprzez poszukiwanie ciekawych źródeł dźwięku, • dźwiękonaśladowcze wykorzystanie instrumentów perkusyjnych przy tworzeniu muzycznych ilustracji, • wykorzystanie gestodźwięków (twórczość rytmiczna i w ilustracjach muzycznych) Proponowany materiał: artystyczne: Fryderyk Chopin Preludium Des-dur op. 28 nr 15, Stanisław Moniuszko fragm. Pieśni Halki, motywy utworów innych kompozytorów (J.S. Bach, G.F. Händel, E. Grieg, L. van Beethoven, A. Dvořak, B. Smetana, A. Vivaldi, − ludowe: kolędy i pastorałki, inne pieśni obrzędowe, regionalne, oparte na tańcach narodowych, − wartościowe piosenki dziecięce i młodzieżowe, − rytmy polskich tańców narodowych, Ruch • zabawy ruchowe przy piosenkach, • ruchowe towarzyszenie piosenkom (marsz, bieg, podskoki), • ruchowa realizacja ćwierćnut (marsz), ósemek (bieg) i ósemki z kropką i szesnastki (podskoki), • podkreślanie ruchem zmian tempa, dynamiki, artykulacji, • podkreślanie ruchem linii melodycznej, • ruchowe zaznaczanie akcentu metrycznego, • taktowanie podczas śpiewu i/lub słuchania utworu, • ruchowe podkreślanie budowy formalnej utworów (muzyczne pytania i odpowiedzi, AB, ABA, rondo, wariacje), • interpretacja ruchowa utworów muzycznych, • wyrażanie gestem i/lub mimiką nastroju – pantomima, • wykonanie podstawowych kroków tanecznych polskich tańców narodowych, • tańczenie wybranego tańca regionalnego. Proponowany materiał: − wartości rytmiczne nut i pauz, − polskie tańce narodowe, − tańce regionalne, − utwory z literatury muzycznej o wyraźnej budowie formalnej lub nastroju. Słuchanie muzyki • słuchanie utworów z klasycznej literatury muzycznej, • znajomość twórczości F. Chopina i S. Moniuszki, • słuchanie fragmentów dużych form scenicznych – oper i baletów, • poznawanie sylwetek wybitnych muzyków – wykonawców (wokaliści, instrumentaliści, dyrygenci), • słuchanie muzyki ludowej, • rozpoznawanie rytmów polskich tańców narodowych w artystycznych opracowaniach, • słuchanie utworów o tematyce patriotycznej i historycznej, • wątki patriotyczne w muzyce artystycznej, • słuchowe odróżnianie rodzajów muzyki (tzw. klasyczna, ludowa, popularna) oraz jej funkcji (rytualno-obrzędowa, sygnalizacyjna, rozrywkowa), • słuchanie podczas wspólnego wykonywania piosenek i grania utworów, • uwrażliwianie na zjawiska akustyczne, • percepcja elementów muzyki, • wyczucie zmian tempa, metrum, dynamiki i artykulacji, • kształcenie słuchu wysokościowego (odróżnianie wysokości dźwięków, kierunek linii melodycznej), • kształcenie słuchu harmonicznego (jednogłosowość i wielogłosowość, major i minor, odróżnianie linii melodycznej od akompaniamentu), • uwrażliwianie na barwę w muzyce (rodzaje głosów i instrumentów, zespoły wokalne i wokalno-instrumentalne), • interpretacja treści pozamuzycznych, • określanie nastroju i charakteru. Proponowany materiał: utwory z klasycznej literatury muzycznej (np. W.A. Mozarta Aria Królowej Nocy z opery Czarodziejski fl et, fragm. Eine kleine Nachtmusik, część I, L. van Beethovena fragm. pt. Burza z VI Symfonii (zwanej Pastoralną), Oda do Radości z finału IX Symfonii, J.S. Bacha Toccata d-moll BWV 565, A. Vivaldiego wybrane fragm. koncertów Cztery pory roku, C. Debussego fragm. Arabeski , K. Pendereckiego Fluorescencje, K. Szymanowskiego Taniec zbójnicki (Harnasie), A chtóz tam puka), − muzyka F. Chopina: Polonez A-dur op. 40 nr 1, Etiuda c-moll op.10 nr 12, Scherzo h-moll op. 20, Preludium Des-dur op. 28 nr 15, wybrane mazurki i polonezy, − muzyka S. Moniuszki: wybrane pieśni i fragmenty oper – Mazur, Aria Miecznika, Aria Skołuby, − polskie tańce narodowe i ich artystyczne opracowania (np. H. Wieniawski Kujawiak, L. Różycki Krakowiak, R. Twardowski Oberek), − kolędy i pastorałki, inne pieśni obrzędowe, regionalne, − hymn narodowy Mazurek Dąbrowskiego i inne pieśni historyczne (np. Pałacyk Michla, Przybyli ułani, Witaj, majowa jutrzenko, Dalej, chłopcy, dalej żywo), − wartościowe piosenki dziecięce i młodzieżowe. Tworzenie muzyki • tworzenie tematów rytmicznych, • improwizowanie rytmu do tekstu, Mazurek E-moll op. 17 nr 2 (F. Chopin) i Marsz turecki z Sonaty A- dur KV 331 Mazurek E-moll op. 17 nr 2 (F. Chopin) i Marsz turecki z Sonaty A- dur KV 331 • tworzenie krótkich melodii, • improwizacja ruchowa do piosenek i utworów, • układanie własnych akompaniamentów do piosenek (gestodźwięki, instrumenty, ruch), • tworzenie ilustracji muzycznych do wierszy, opowiadań i różnych zjawisk, • budowanie zdań muzycznych – tworzenie muzycznych pytań i odpowiedzi, improwizowanie zakończenia melodii, • układanie własnych kompozycji (improwizowanie na instrumentach, głosem i za pomocą efektów dźwiękonaśladowczych), • tworzenie własnych kompozycji w określonej formie – AB, ABA, ronda, • opracowywanie wariantów tematu – swobodne przekształcanie i przetwarzanie, • konstruowanie prostych instrumentów. Proponowany materiał: − repertuar do śpiewania, − utwory z literatury muzycznej, − wiersze, przysłowia, powiedzenia, − materiał dźwiękowy w obrębie gam do dwu znaków chromatycznych, − podstawowe wartości rytmiczne. Wielcy kompozytorzy porządkowanie chronologicznie nazwisk poznanych kompozytorów, Jan Sebastian Bach, Józef Haydn, Wolfgang Amadeusz Mozart, Ludwig van Beethoven, Fryderyk Chopin, Stanisław Moniuszko, Karol Szymanowski, Witold Lutosławski. poznanie ważnych faktów z życia kompozytorów, wymienianie ich dzieł, słuchanie utworów charakteryzujących styl wybranych kompozytorów. Opis założonych osiągnięć ucznia Absolwent szkoły podstawowej ma elementarną wiedzę z zakresu muzyki, jest przygotowany do odbioru dzieł muzycznych oraz uwrażliwiony na tę dziedzinę sztuki. Zna rodzimą kulturę muzyczną oraz orientuje się w muzyce innych narodów. Muzykuje na instrumentach, jest rozśpiewany, zna piosenki i pieśni na różne okazje. Uczeń: – śpiewa ze słuchu i z nut, poprawnie pod względem intonacji i dykcji poznane pieśni i piosenki, – śpiewa z pamięci Mazurka Dąbrowskiego i Odę do radości, – śpiewa a cappella i z akompaniamentem, – śpiewa w dwugłosie, – zna formę kanonu, – zna budowę aparatu głosowego i stosuje ćwiczenia emisyjne, – wyjaśnia znaczenie i posługuje się podstawowymi pojęciami muzycznymi oraz skrótami notacji muzycznej i rytmicznej, – recytuje rytmicznie teksty z zastosowaniem różnych środków wyrazu muzycznego, – rozpoznaje rytmy polskich tańców narodowych – poloneza, mazura, kujawiaka, oberka, krakowiaka, – porusza się w rytm muzyki i wykonuje kroki polskich tańców narodowych oraz wybranych tańców towarzyskich, – gra i śpiewa fragmenty ze słuchanej literatury muzycznej, – gra solo i w zespole utwory w prostym układzie na flet i keyboard, – zna elementy muzyki, – stwarza struktury rytmiczne i komponuje proste melodie, – ilustruje muzykę za pomocą wyrażania nastrojów, opowiadania treści, malowania, – rozróżnia gatunki muzyczne, – zna klasyfikację instrumentów muzycznych, – rozpoznaje brzmienie poznanych instrumentów, – wymienia skład orkiestry symfonicznej i kameralnej, – rozpoznaje rodzaje głosów ludzkich, – odróżnia muzykę homofoniczną od polifonicznej, – zna i rozróżnia rodzaje muzyki rozrywkowej, – rozpoznaje formę A, AB, ABA, ronda, wariacji, – zna najważniejsze fakty z życia i twórczości kompozytorów oraz łączy poznane utwory muzyczne z kompozytorem, – charakteryzuje operę, operetkę, balet i musical, – współdziała w grupie podczas zabawy muzycznej, – dyskutuje na tematy związane z muzyką. Przedmiotowy system oceniania. Przedmioty artystyczne stanowią grupę przedmiotów w których system oceniania stanowi problem złożony, trudny i często traktowany niejednoznacznie . Należy wyjść z założenia, że ocena z zajęć artystycznych powinna być raczej elementem zachęty niż egzekwowania wiadomości. Docenić należy fakt, iż uczeń podjął temat oraz aktywnie uczestniczy w zajęciach. Uwzględniając zarówno trudności okresu dojrzewania jak i specyfikę przedmiotu, nauczyciel powinien indywidualizować oceny. Oceniając uczniów należy pamiętać, że poziom ich umiejętności praktycznych oraz wiedzy o sztuce może być bardzo zróżnicowany. Uzdolnienia muzyczne i wiedza o sztuce nie zawsze muszą się pokrywać. Stąd ocena ostateczna nie może być średnią arytmetyczną wyprowadzaną z ocen działalności wokalnej, instrumentalnej i wiedzy o sztuce. Na lekcjach bieżącej ocenie podlega: -przygotowanie do lekcji, -aktywne uczestnictwo w zajęciach, -twórcze i samodzielne rozwiązywanie problemów. Oceny wystawiane w trakcie roku szkolnego dotyczą następujących form pracy ucznia: -praktyczne ćwiczenia muzyczne w zakresie śpiewu, gry na instrumentach, interpretacji ruchowej - aktywne słuchanie muzyki, -motywacja do twórczej pracy, -udział w konkursach plastycznych, muzycznych -wypowiedzi ustne, -zadania domowe, -rozwijanie zainteresowań i zdolności przedmiotowych, -aktywne uczestnictwo w życiu szkoły. Propozycje metod sprawdzania osiągnięć uczniów Najtrudniejszą do ocenienia formą pracy ucznia na zajęciach artystycznych jest ocena jego pracy .W związku z tym należy zwrócić na tę właśnie kwestię szczególną uwagę . Podsumowaniem pracy ucznia na zajęciach muzycznych jest ocena semestralna i roczna. Ocena semestralna i roczna stanowi bilans działań uczniów i uwzględnia stopień rozwoju artystycznego oraz nabytą wiedzę. Wynika ona z wewnątrzszkolnego oraz przedmiotowego systemu oceniania. Metodą sprawdzania będzie: sprawdzian nabytych umiejętności praktycznych: dyktando rytmiczne, melodyczne, śpiewanie obowiązkowych i dodatkowych pieśni, gra na instrumentach melodycznych, wypowiedź ustna, pisemna (sprawdzian wiadomości i umiejętności) zadania domowe oraz dodatkowa aktywność artystyczna. Kryteria oceny semestralnej i rocznej. Ocena celująca: -uczeń opanował zakres wiadomości i umiejętności przewidzianych na ocenę bardzo dobrą, a poza tym: -wykazał się zdobytą wiedzą i umiejętnościami wykraczającymi poza program nauczania, -uczestniczył w konkursach przedmiotowych, -twórczo posługiwał się zdobytą wiedzą, -czynnie uczestniczył w artystycznym życiu szkoły, -korzystał z w praktyce, instrukcji nauczyciela, potrafił zastosować wiedzę teoretyczną -poszukiwał nietypowych rozwiązań dla postawionego problemu, Ocena bardzo dobra: -uczeń opanował zakres wiadomości i umiejętności przewidzianych na ocenę dobrą, a poza tym : -aktywnie pracował indywidualnie i zespołowo, -prawidłowo posługiwał się zdobytą widzą i nabytymi umiejętnościami, -bardzo dobrze wywiązywał się powierzonych mu zadań. Ocena dobra: -uczeń opanował zakres wiadomości i umiejętności przewidzianych na ocenę dostateczną, a poza tym: - dbał o estetykę własną i otoczenia, -pracował indywidualnie i zespołowo, -wystarczająco opanował zakres wiedzy i umiejętności, -dobrze wywiązywał się z powierzonych mu zadań. Ocena dostateczna: -uczeń opanował zakres wiadomości i umiejętności przewidzianych na ocenę dostateczna, a poza tym: -pracował niesystematycznie, -uczestniczył w zajęciach , ale tylko sporadycznie, -opanował elementarny zakres wiedzy i umiejętności, ale miał z tym problemy, -wywiązywał się z powierzonych zadań. Ocena dopuszczająca: - uczeń opanował zakres wiedzy i umiejętności w stopniu nikłym, a poza tym: -wykonywał najprostsze ćwiczenia z pomocą nauczyciela, -działania artystyczne podejmował w znikomym stopniu, -niechętnie uczestniczył w zajęciach -miał problemy z przygotowaniem do zajęć. Ocena niedostateczna: -uczeń zupełnie nie opanował zakresu wiadomości i umiejętności przewidzianych w programie nauczania a poza tym: -lekceważąco odnosił się do przedmiotu, -nie wykazywał minimalnego zaangażowania w działalność plastyczną na lekcji, -nie wykonywał najprostszych ćwiczeń, nawet z pomocą nauczyciela, -opuścił bez usprawiedliwienia znaczna ilość lekcji, -nie wykazał chęci poprawy.