F2 – SOR – Seminarium Osobistego Rozeznawania 2017

F2 – SOR – Seminarium Osobistego Rozeznawania 2017
M4. O pocieszeniu duchowym
PAMIETAJ aby każde spotkanie z Bogiem w Jego Słowie poprzedzać modlitwą do Ducha Świętego. Proś Go, aby
pokazał Ci prawdę o Tobie w świetle Jego Miłości. TYLKO ON otwiera serce na przyjęcie Bożego Słowa i uzdalnia
do współdziałania z daną nam dziś łaską. Może to być spontaniczna prośba lub np.:
Przyjdź Duchu Święty, otwórz mnie na Boże Słowo,
niech mnie przenika, oczyszcza i stwarza na nowo. Amen
Potem możesz uczynić swoją tą modlitwę (zalecaną do Ćwiczeń Duchowych)
Duszo Chrystusowa uświęć mnie
Ciało Chrystusowe zbaw mnie
Krwi Chrystusowa napój mnie
Wodo z boku Chrystusowego obmyj mnie
Męko Chrystusowa umocnij mnie
O, dobry Jezu wysłuchaj mnie
W ranach swoich ukryj mnie
Nie dozwól mi odłączyć się od Ciebie
Od wroga złośliwego broń mnie
W godzinę śmierci mojej wezwij mnie i każ mi przyjść do Siebie
Abym ze Świętymi Twymi chwalił Cię na wieki wieków. Amen
Wtorek 24 stycznia 2017 Pocieszenie duchowe – czym jest? Jak je rozpoznać?
Po modlitwie przeczytaj str. 34-42 z książki o. J Kozłowskiego (SJ) pt „Jak rozeznawać w wierze”.
Poniżej trzy definicje – charakterystyki POCIESZENIA DUCHOWEGO św. Ignacego Loyoli (str. 35),
które pozwolą nam posługiwać się tym terminem:
 Pocieszeniem nazywam przeżycie gdy w duszy powstaje pewne poruszenie wewnętrzne, dzięki któremu
dusza rozpala się w miłości ku swemu Stwórcy i Panu, a w skutek tego nie może już kochać żadnej
rzeczy stworzonej na obliczu ziemi dla niej samej, lecz tylko w Stwórcy wszystkich rzeczy.
 Podobnie i wtedy jest pocieszenie, gdy wylewa łzy, które ją skłaniają do miłości swego Pana, czy to na
skutek żalu za swe grzechy, czy to współczując Męce Chrystusa, Pana naszego, czy to dla innych jakich
racji, które są skierowane wprost do służby i Chwały Jego.
 Wreszcie nazywam pocieszeniem wszelkie pomnożenie nadziei, wiary i miłości, i wszelkiej radości
wewnętrznej, która wzywa i pociąga do rzeczy niebieskich i do właściwego dobra i zbawienia własnej
duszy, dając jej odpoczniecie i uspokojenie w Stwórcy i Panu swoim. (ĆD 316,3)
 Poszukaj w pamięci okresów pocieszenia duchowego na swojej drodze wiary. Po czym je rozpoznajesz?
Czym się charakteryzowały? Modląc się Psalmem 92 podziękuj za ten wspaniały dar .
Środa 25 stycznia 2017 Pocieszenie jako dar i wezwanie Rozważ: Iz 12, 1-6;
 Pocieszenie jest DAREM – jest owocem udzielania się Boga duszy ludzkiej i polega na pomnożeniu
w sercu człowieka wiary, nadziei i miłości.
 Czas pocieszenia to też WEZWANIE do współpracy z tym darem – łaską, gdyż „jego celem jest służba
Jezusowi, dawanie Jemu świadectwa, objawianie się chwały Bożej i zbawienie duszy ludzkiej.”
 Przypomnij sobie chwile, którym towarzyszyło doświadczenie żywej obecności Boga – gdy byłeś na
rękach Boga Ojca, blisko Jego serca „niesiony łaską”. Może teraz jesteś w okresie pocieszenia:
doświadczasz pokoju, radości, pragniesz dobra dla każdego, modlisz się z głębi serca, bo Duch Święty
modli się w Tobie dziękując i uwielbiając Boga, wszędzie dostrzegasz piękno i cuda! Czy to jest czas, gdy
żarliwie pragniesz pełnić wolę Boga i słyszysz w Słowie Bożym skierowane do Ciebie pełne czułości
słowa? Czy dziś jesteś gotowy iść z Nim, dokądkolwiek Cię poprowadzi? Podziękuj za to wszystko Panu.
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
Czwartek 26 stycznia 2017 Odpowiedź człowieka Rozważ: Łk 6, 46-49;
 Najważniejsze jest, aby nie zatracić postawy wdzięczności wobec Dawcy i ducha pokory w słuchaniu
Słowa Bożego oraz pełnej gotowości w pełnieniu woli Bożej. Tak rozumiana współpraca przyczynia się
do tego, że pocieszenie nie jest wydarzeniem jednorazowym w duszy ludzkiej, np.: bezpośrednio po
przyjęciu łaski nawrócenia, ale rozciąga się na całe życie chrześcijanina, kształtując je na świadectwo
miłości swemu Panu i Stwórcy. Wielokrotnie poprzez stan wewnętrznego pocieszenia Pan będzie
umacniał naszą wiarę.
 Reguła 2. Sam tylko Bóg, Pan nasz, daje duszy pocieszenie bez jakiejkolwiek poprzedzającej przyczyny;
bo tylko Bogu właściwą jest rzeczą wchodzić do duszy, wychodzić z niej, sprawiać w niej poruszenia,
pociągając ją całą do miłości swego Boskiego Majestatu (Św. Ignacy).
 Pocieszenie duchowe jest to impuls dla duszy, który przypomina, ożywia, rozżarza, umacnia i oświeca
ją po to, aby mogła przetrwać czas próby czy kryzysu. Pociecha, jako dar łaski, utwierdza człowieka
w przekonaniu, że chociażby w czasie pokus i ciemności Bóg zdawał się być nieobecny,
w rzeczywistości nic nie może Go zastąpić i żadne stworzenie nie nasyci ludzkiego pragnienia miłości.
 Przypomnę sobie strapienia, udzielane mi przez Pana dla mojego wzrostu oraz nawrócenia, a także
strapienia z tytułu własnych zaniedbań i nieroztropnych decyzji czy zachowań. Czy w tym czasie
pamiętam okres pocieszenia i trwam w zaufaniu, że Bóg zawsze mnie kocha?
Piątek 28 stycznia 2017 Pokusy złego ducha w czasie pocieszenia Rozważ: Łk 14, 26-35;
 Pierwsza pokusa to zaniedbanie przez lekkomyślność. Duch zły prowadzi do tego, aby człowiek
doświadczający pocieszenia odszedł od wytrwałej współpracy z tym darem, zaniedbując to, co do
niego należy, pod pretekstem przekonania, że tylko „Duch Święty to wszystko sam uczyni”. Kolejne
zaniedbania prowadzą do letniości serca i ostatecznie do acedii (lenistwa duchowego), która odbiera
radość, nadzieję i sens życia.
 Druga pokusa to wystawianie się na niebezpieczeństwo grzechu przez brak czujności. Radość i dobre
samopoczucie sprzyja podsycaniu (przez ducha złego) zuchwałości w wystawianiu się na pokusy.
W przekonaniu, że już nigdy nie upadnę, można stracić zmysł roztropności i… popaść w stary grzech.
 Trzecia pokusa to obciążenie się obowiązkami przez nadgorliwość. Do naszych dobrych chęci duch zły
dołącza zapewnienie, że wszystko potrafimy zrobić najlepiej i maluje przed nami miraże wielkich dzieł.
Bożą radość i miłość spycha w stronę euforii uniesień i nieumiarkowania w podejmowanych dziełach.
Wszystko po to, byśmy szybciej upadli pod ich ciężarem.
 Przypomnij sobie, jakie pokusy najczęściej dopadają Cię w okresie pocieszenia duchowego. Postaraj się
je przemyśleć i wyciągnąć wnioski na przyszłość. Zapisz je i zapamiętaj, by móc je zastosować .
Sobota 21 stycznia 2017 Pocieszenie w działaniu Rozważ: Dz 4, 29-31;
 Często pocieszenie utrwala radość z dobra wyświadczonego bliźnim, z dokonanego wyboru życiowego.
Innym razem pocieszenie wyraża się poprzez odczucie uporządkowania myśli, wyjaśnienie motywów
działania, które wydawało się bezcelowe, itp. Okres pocieszenia to jednak najlepszy czas na
odnawianie naszego umysłu przez czytanie, zapamiętywanie i rozważanie Słowa Bożego w Duchu
Świętym, który ma moc stwarzać nas na nowo! To jest nasz pokarm duchowy, który daje nam życie.
Czyni naszą duszę wierną i zaangażowaną w czynienie prawdziwego dobra, które prowadzi innych do
Chrystusa – jedynego Zbawcy. Za co chcesz dziś dziękować Bogu?
Niedziela 29 stycznia 2017
Całym sercem przyjmij Jezusa – Jego słowo i ciało – świadomie uczestnicząc w Eucharystii.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Przygotuj się do dzielenia w małej grupie na temat:
 Jakich pokus najczęściej doświadczasz w okresie pocieszenia i jak z nimi walczysz? Kto lub co w tym Ci
pomaga? (spowiedź, kierownik duchowy, adoracja, rozważanie Słowa, rozmowy z…, lektura)
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl