7 cudów świata - BEZ

7 CUDÓW STAROŻYTNEGO ŚWIATA
Siedem cudów starożytnego świata to siedem przykładów dzieł
sztuki i szczytowych osiągnięć architektury, szczególnie
cenionych przez starożytnych Greków. Kanon doskonałości, na
podstawie, którego wyróżniono siedem cudów świata-zmieniał
się. Jednak mianem siedmiu cudów starożytnego świata
obecnie określa się:
Piramida Cheopsa ok. 2560 p.n.e
Świątynia Artemidy w Efezie ok. 560 p.n.e
Kolos Rodyjski w Rodos z ok.281 p.n.e
Latarnia Morska w Faros z ok. 280 p.n.e
Wiszące ogrody Semiramidy w Babilonie
Posąg Zeusa w Olimpii
Mauzoleum w Halikarnasie
PIRAMIDA CHEOPSA
Piramida Cheopsa oraz stające obok niej piramidy Chefrena i
Mykerinosa to najbardziej znany zespół piramid. Obok piramidy
Chefrena postawiono monumentalny pomnik sfinksa. Zabytki te
znajdują się w Gizie, w Egipcie. Postawiona została na
sztucznie wyrównanym terenie, zmierzone różnice poziomu
wynoszą do 2,0 cm. Piramida zorientowana jest zgodnie z
kierunkami świata. Boki jej są zwrócone dokładnie na północ,
południe, wschód i zachód. Wielkie bloki kamienne, ważące po
2,5 tony (największe nawet około 15,0 t) zostały ustawione z
wielką precyzją. Cała budowla składa się z ponad 23 mln takich
bloków. Obłożona delikatnym wapieniem z Tury. Niestety z tej
obudowy już nic nie zostało. Ścięty wierzchołek piramidy
spowodował, że jej wysokość zmalała do około 137,0 m.
Wejście do piramidy znajduje się w północnej ścianie. Przejście
niskim korytarzem prowadzi do położnej na wysokości 42,0 m
nad poziomem terenu komnaty królewskiej – komory grobowej.
Wewnątrz piramidy wybudowano jeszcze dwie komory
grobowe. Jedna poniżej poziomu terenu, druga powyżej
poziomu podstawy. Obok piramidy znaleziono barkę
pogrzebową.
Wymiary po wybudowaniu:
• wysokość do wierzchołka- 146,64m
• długości boków:
o zachodni- 230,357m
o wschodni- 230,391m
o północny-230,251m
o południowy- 230,454m
• Kąt nachylenia ściany bocznej do podłoża- 51°52'
• Położenie - 29°58'51'' N 31°9'00'' E
ŚWIĄTYNIA ARTEMIDY W EFEZIE
Świątynia Artemidy w Efezie znana jest również pod nazwą
Artemizjonu. Stanowiła największą ozdobę Efezu w Azji
Mniejszej (obecnie Turcja). Była to olbrzymia (110 m na 55 m)
świątynia, zbudowana przez króla Lidii Krezusa w VI wieku
p.n.e. Ukończenie budowli zajęło 120 lat. W roku 356 p.n.e.
świątynię spalił szewc Herostrates, by zyskać rozgłos i sławę.
Została odbudowana w IV wieku p.n.e., ale uległa ponownie
zniszczeniu w czasie najazdu Gotów w III wieku p.n.e. W roku
1869 ekspedycja zorganizowana przez British Museum odkryła
miejsce, gdzie znajdowała się świątynia. Niektóre elementy
wystroju efeskiego Artemizjonu można obecnie obejrzeć w tym
muzeum.
Oryginalny posąg Artemidy, niestety nie zachowany, był
wykonany ze złota, srebra, kości słoniowej i czarnego kamienia
(zobacz: chryzelefantyna). Można się jedynie domyślać, jak
wyglądał, na podstawie opisów i zachowanej kopii. Warto
zwrócić uwagę na niezwykły sposób przedstawienia bogini,
przypominający bardziej rzeźby egipskie niż greckie.
bez-nauki.pl - ściągi, opracowania, testy...
KOLOS RODYJSKI
Olbrzymich rozmiarów posąg Heliosa wybudowany na wyspie
Rodos przez Charesa z Lindos. Monument wykonano z brązu,
metalu i ustawiono u wejścia do portu. Posąg miał ponad 30 m
wysokości i ok.70 ton wagi i upamiętniał zwycięstwo
Rodyjczyków nad Demetriuszem Poliorketesem.
Niektóre wyobrażenia posągu Heliosa na Rodos ukazują go w
rozkroku nad wejściem do portu - statki miałyby wtedy
przepływać pod posągiem. Uważa się, że nie jest to własciwy
obraz - według niektórych taka konstrukcja nie była możliwa ze
względów technicznych.
Posąg uległ zniszczeniu ok. 225 roku p.n.e., w czasie trzęsienia
ziemi. Leżał w wodzie aż do VII wieku, kiedy to został przez
Arabów podzielony na części i wywieziony, według tradycji, na
kilkuset wielbłądach.
LATARNIA MORSKA W FAROS
Latarnia morska w Faros, została zbudowana ok. 280 p.n.e. 279 p.n.e. na podstawie planów architekta Sostratosa i na
polecenie Ptolemeusza I, ukończona podczas rządów jego
syna Ptolemeusza II. Przypuszcza się, że pomysłodawcą
budowy latarni był sam Aleksander Macedoński.
Latarnia znajdowała się na przybrzeżnej wysepce Faros, która
mając sztuczne połączenie ze stałym lądem, stanowiła część
wejścia do portu w Aleksandrii w Egipcie. Była to wieża o
wysokości 100 - 120 m. Miała dolny cokół o przekroju kwadratu,
na nim wznosił się kolejny, ośmiokątny i trzeci o przekroju
owalnym. Latarnia zwieńczona była kopułą wspartą na ośmiu
kolumnach. Na niej ustawiony był posąg Posejdona o
wysokości około 7 m. W tamtych czasach była to najwyższa
budowla na ziemi o podstawie mniejszej od jej wysokości. Jej
wizerunek zachował się też na monetach i malowidłach.
Po zmierzchu rozpalano na latarni ogień. Chrust był
dostarczany na szczyt wieży na grzbietach osłów, a potem
przez tragarzy. Odbijane metalowymi lustrami światło widoczne
było z kilkudziesięciu kilometrów i znakomicie ułatwiało
nawigację żeglarzom zdążającym do Aleksandrii.
Prawdopodobnie już w II wieku runęła najwyższa część latarni.
W IX wieku jej dolna część została zaadaptowana na meczet o
nietypowej orientacji - wzdłuż osi północ-południe. Latarnia
uległa uszkodzeniu przez trzęsienia ziemi w latach 1303 i 1323,
wieża została ostatecznie zniszczona przez trzęsienie w 1375
roku. Pozostałe po niej ruiny zniknęły, kiedy w roku 1480 sułtan
Egiptu użył ich do budowy fortu. Obecnie na fundamentach
latarni znajduje się Muzeum Morskie.
WISZĄCE OGRODY SEMIRAMIDY
Wiszące ogrody królowej Semiramidy zbudowano rzekomo (jak
sama nazwa wskazuje) dla królowej Semiramidy,
prawdopodobnie za czasów Nabuchodonozora II, około roku
600 p.n.e. Był to zespół ogrodów dworskich, wbrew nazwie
nie”wiszących" (nazwa wzięła się prawdopodobnie stąd, że z
daleka wyglądały jak zawieszone w powietrzu), lecz założonych
na sztucznych tarasach w taki sposób, że drzewa były
widoczne z zewnątrz ponad murami miejskimi. Co do ich
istnienia nie ma jednak absolutnej pewności. Opisywali je
przede wszystkim Grecy historycy i m.in. Strabo i Didorus
Siculus. Niestety, wykopaliska przeprowadzone w miejscu ich
hipotetycznego położenia nie potwierdziły ich bajkowego
wyglądu, a jedynie wykazały obecność pozostałości rozległego
pałacu Nabuchodonozora II
bez-nauki.pl - ściągi, opracowania, testy...
POSĄG ZEUSA OLIMPIJSKIEGO
Olbrzymi posąg siedzącego na tronie Zeusa dłuta Fidiasza
został wykonany za pomocą techniki chryzelefantyny po roku
430 p.n.e. Dotrwał jedynie do roku 426 n.e, a znany jest z
rzymskiej kopii.
Posąg przedstawia Zeusa siedzącego w płaszczu na tronie i
trzymającego w jednej ręce berło, a w drugiej posążek Nike.
Podstawa posągu 6,5m x 1 m, wysokość ok. 13 m. Posąg
zbudowany z drewnianych desek przymocowanych do
wielkiego drewnianego rusztowania, pokryty kością słoniową
(tors boga) i złotem (jego szata). Fidiasz wyobrażał siedzącego
na tronie Zeusa w płaszczu i wieńcu oliwnym, ze statuetką Nike
na prawej dłoni i berłem w lewej - symbol jedności cywilizacji
greckiej. Zniszczony został w 426 lub 465 roku n.e.
MAUZOLEUM W HALIKARNASIE
Mauzoleum w Halikarnasie (obecnie Bodrum w południowozachodniej Turcji) był to grobowiec Mauzolosa, perskiego
władcy Karii wzniesiony został ok. 350 p.n.e. Zbudowany z
białego marmuru na planie prostokąta (obwód ok. 125 m),
ograniczony 36 kolumnami. Na wysokim cokole został
umieszczony joński peripteros zwieńczony schodkową piramidą
z kwadrygą na szczycie, na którym znajdują się trzy reliefowe
fryzy dłuta Skopasa, Leocharesa, Bryaksisa oraz posągi w
interkolumnach. Stał nienaruszony przez 19 wieków [w
większości zasypany] aż do 1522 roku, kiedy to rozebrali go
krzyżowcy, budując z jego marmurów zamek św. Piotra, dla
obrony przed Sulejmanem.
Część z zabytków mauzoleum, między innymi, grecka rzeźba
portretowa, znajduje się w British Museum w Londynie.
bez-nauki.pl - ściągi, opracowania, testy...