ORZECZNICTWO
Transkrypt
ORZECZNICTWO
NEWSLETTER Grudzień 2016 r. Z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku składamy wszystkim naszym Szanownym Klientom i Czytelnikom najlepsze życzenia zdrowia i wszelkiej pomyślności. BIEŻĄCE TEMATY ORZECZNICTWO WESZŁY W ŻYCIE ORZECZNICTWO Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2016 r. (sygn. akt III CZP 67/16) Przedawnienie roszczenia o naprawienie szkody, przysługującego poszkodowanemu wobec pracodawcy, nie wyłącza zastosowania art. 120 § 1 k.p. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2016 r. (sygn. akt III CZP72/16) Ostatnim pełnym rokiem obrotowym w rozumieniu art. 369 § 4 w związku z art. 386 § 2 k.s.h. jest ostatni rok obrotowy, który rozpoczął się w czasie trwania kadencji członka rady nadzorczej spółki akcyjnej. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2016 r. (sygn. akt III CZP 70/16) Budynek niemieszkalny, wzniesiony przez właściciela przed wejściem w życie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1985 r., Nr 22, poz. 99 ze zm.) na gruncie oddanym w wieczyste użytkowanie, jest częścią składową gruntu. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 2016 r. (sygn. akt III CZP 77/16) Właścicielowi nieruchomości obciążonej wskutek zasiedzenia służebnością przesyłu nie przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z tej nieruchomości za okres poprzedzający zasiedzenie. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2016 r. (sygn. akt III CZP 85/16) Spółka kapitałowa, która w toku procesu nabyła w wyniku podziału przez wydzielenie (art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h.) część majątku spółki dzielonej, wstępuje do procesu o prawo objęte wydzielonym majątkiem w miejsce spółki dzielonej bez potrzeby uzyskania zgody przeciwnika procesowego; art. 192 pkt 3 k.p.c nie ma w tym przypadku zastosowania. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2016 r. (sygn. akt III CZP 57/16) Samoistny posiadacz nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste może nabyć jej własność przez zasiedzenie. WESZŁY W ŻYCIE 26 listopada 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1334), która: wzmacnia ochronę klientów przed ewentualnymi negatywnymi konsekwencjami niewypłacalności biur podróży; wprowadza tzw. „II filar” zabezpieczeń finansowych na wypadek niewypłacalności biur podróży, poprzez utworzenie Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego – wyodrębnionego rachunku bankowego prowadzonego w ramach Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego; rozszerza zakres obowiązków organizatorów turystyki i pośredników turystycznych poprzez prowadzenie wykazów umów o świadczenie usług turystycznych oraz pośredniczenia w zawieraniu takich umów, składanie do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego deklaracji zawierających wyliczenie należnych składek na rzecz Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego, liczbę, rodzaj zawartych umów, liczbę klientów oraz informację o zabezpieczeniach finansowych i podmiotach ich udzielających oraz terminowe uiszczanie składek na rzecz Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego; wskazuje że uchylanie się od obowiązku rzetelnego prowadzenia wykazu zawartych umów o imprezę turystyczną, uchylanie się od obowiązku terminowego składania deklaracji i opłacania należnych składek do Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego (mimo wezwania ze strony Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego) są uznane za przesłanki rażącego naruszenia warunków wykonywania działalności regulowanej biur podróży; nakłada na przedsiębiorców z zakresu usług turystycznych odpowiedzialność administracyjną, czyli możliwość wydania przez marszałka województwa wobec przedsiębiorcy decyzji o wykreśleniu z rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych oraz o zakazie wykonywania danej działalności przez okres 3 lat, w przypadku stwierdzenia ww. naruszenia.