Soft-tissue changes in hip abductor muscles and tendons after total

Zmiany tkanki miękkiej w mięśniu odwodzącym stawu biodrowego i ścięgnach
po całkowitej alloplastyce stawu biodrowego
PORÓWNANIE
DOSTĘPU
PRZEZPOŚLADKOWEGO
BEZPOŚREDNIEGO
PRZEDNIEGO
I
A. K. Bremer, F. Kalberer, C. W. A. Pfirrmann, C. Dora
From The University of Zürich, Zürich, Switzerland
J Bone Joint Surg [Br] 2011;93-B:886-889.
Bezpośredni przedni dostęp w całkowitej alloplastyce stawu biodrowego w
rozumieniu anatomicznym oferuje szansę zminimalizowania urazu tkanki miękkiej,
ponieważ otwierana jest przestrzeń międzymięśniowa i międzynerwowa. To
zmotywowało nas do odrzucenia uprzednio używanego przez nas dostępu
przezpośladkowego i zaadoptowania bezpośredniego przedniego dostępu w
całkowitej alloplastyce stawu biodrowego. Używając rezonansu magnetycznego
przeprowadziliśmy retrospektywne, porównawcze badanie bezpośredniego
przedniego dostępu oraz dostępu przezpośladkowego. W każdej grupie było 25
pacjentów. Rok po operacji wymienione stawy biodrowe wszystkich pacjentów
poddane zostały badaniu rezonansem magnetycznym. Radiolog ocenił zmiany w
sygnałach tkanki miękkiej w mięśniach odwodzących. Grupy były podobne pod
względem wieku, płci, wskaźnika masy ciała, złożoności rekonstrukcji i obecności
objawów.
Gdy zastosowany został dostęp bezpośredni przedni, znacznie rzadziej
stwierdzane i mniej częste były zerwania przyczepu mięśnia przywodziciela,
częściowe rozdarcia i zapalenia ścięgna mięśnia pośladkowego średniego i małego,
stwierdzenia obecności okołokrętarzowej mazi kaletkowej oraz zwyrodnienia
tłuszczowe mięśnia pośladkowego średniego i małego. Nie stwierdzono istotnej
różnicy pomiędzy dwoma dostępami w wynikach dotyczących mięśnia napinacza
powięzi szerokiej.
Wnioskujemy, że zastosowanie bezpośredniego przedniego dostępu skutkuje
lepszą odpowiedzią tkanki miękkiej, tak to oceniono za pomocą rezonansu
magnetycznego po całkowitej alloplastyce stawu biodrowego. Jednakże, wpływ na
wyniki wymaga dalszej oceny.