Kazanie ks. Piotra Gasia w katedrze w Uppsali na dzień św. Michała

DZIEŃ ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA
4 PAŹDZIERNIKA 2009
KAZANIE KS. PIOTRA GASIA W KATEDRZE W UPPSALI
Siostry i Bracia w Chrystusie,
Bardzo dziękuje w imieniu delegacji Parafii luterańskiej Świętej Trójcy w Warszawie za
zaproszenie nas do Uppsali. Cieszymy się z naszego pobytu u Was. Przekazujemy Wam,
Siostry i Bracia, najlepsze pozdrowienia od naszej Parafii w Warszawie.
Zapewniam Was teŜ, Siostry i Bracia, Ŝe pobyt delegacji z Parafii Archikatedralnej w Uppsali
w Warszawie, jest dla nas w Warszawie zawsze wielkim wydarzeniem. Jednocześnie chcę
podkreślić, Ŝe jesteście wśród nas w Warszawie nie tylko wtedy, kiedy do nas przybywacie.
Myślimy o Was na kaŜdym naboŜeństwie w kościele Świętej Trójcy w Warszawie. Dajemy
temu wyraz przez zapalanie świecy na świeczniku, który w Waszym imieniu przekazał nam
Tord Harlin w maju 2007 roku. Ten świecznik z zapaloną świecą stoi zawsze na ołtarzu na
kaŜdym naboŜeństwie i jest znakiem naszej pamięci o Was, chociaŜ nie tylko. Symbolika
zapalonej świecy jest bardzo bogata. Pozwólcie, proszę, Ŝe wskaŜę przede wszystkim na
jeszcze jedno znaczenie symbolu palącej się świecy.
Zapalone świece na ołtarzu przypominają nam przede wszystkim o Bogu objawionym w
Jezusie Chrystusie, który jest światłością świata. On jest światłością przychodzącą do kaŜdego
człowieka. On powołuje nas do Ŝycia z Nim i wypełnia nas swoim światłem. Kiedy Ŝyjemy
zgodnie z jego wskazaniami, wtedy chodzimy w światłości i mamy łączność z Bogiem.
Wiemy teŜ, Ŝe Ŝycie z Bogiem zmienia nas. ChociaŜ prawdą jest równieŜ i to, Ŝe Ŝycie bez
Boga teŜ nas mocno zmienia.
W Piśmie Świętym czytamy, Ŝe Ŝycie z Bogiem jest Ŝyciem w światłości, zaś Ŝycie bez Boga
jest Ŝyciem w ciemności. Światło i ciemność to proste obrazy, znane zresztą nie tylko w
chrześcijańskiej tradycji. Jednak przy całym szacunku dla róŜnych tradycji, my chrześcijanie,
czyli jako ci, którzy przynaleŜą do Chrystusa, uczymy się odczytywać obrazy światła i
ciemności od Chrystusa.
W tym roku to juŜ moja druga wizyta w Uppsali. W kwietniu tego roku brałem udział w
Konferencji Katedr Północnej Europy. Jeszcze teraz mam w pamięci piękną muzykę
wykonywaną podczas naboŜeństw tutaj w archikatedrze. Kwietniowa Konferencja pozwoliła
mi na nowo sobie uświadomić, Ŝe piękna liturgia czyli inaczej słuŜba, w której połączone są
słowo, gest i muzyka, zbliŜa do nieba, wywołuje tęsknotę za Bogiem, rozbudza pragnienie
oglądania Boga. Pamiętajmy jednak, Ŝe liturgia jest piękna wtedy i tylko wtedy, kiedy
wypowiadane słowa, czynione gesty i wykonywana muzyka są zakorzenione w Słowie Boga
(są oparte na fundamencie Słowa Boga). Liturgia/słuŜba innych przepełniona wielkością i
pięknem Słowa Boga, moŜe nas przemienić i wypełnić oraz przysposobić do słuŜby, do której
posyła nas Bóg.
W kalendarzu liturgicznym obchodzimy 29 września Dzień Archanioła Michała i wszystkich
aniołów. Nie powinniśmy pomijać biblijnej refleksji o aniołach, bowiem w Starym i Nowym
Testamencie czytamy o aniołach. Przypomnę jednak, Ŝe pojęcie anioł ( i to zarówno w języku
hebrajskim jak i greckim ) nie określa wyłącznie niebiańskiego charakteru aniołów. To
pojęcie określa przede wszystkim rodzaj słuŜby, którą spełniają aniołowie. Powiedzmy
1
wyraźnie aniołowie są posłańcami. To jest ich słuŜba. BoŜy
aniołowie są posłańcami Boga. Jako posłani przez Boga,
przekazują BoŜe Słowo. Wypełniają równieŜ inne zadania,
do których posyła ich Bóg. Wszystko jednak tak mówią i
czynią, aby nikt nie miał najmniejszej wątpliwości, Ŝe przez
nich działa Bóg i tylko Jemu – Bogu- naleŜy oddawać
chwałę.
W tradycji kościelnej mówimy o archaniele Michale, aby
przypomnieć, Ŝe juŜ jego imię jest wielce wymowne i
znaczy: „KtóŜ jest jak Bóg”. Jego imię jest więc
wspaniałym zawołaniem i zachwytem zapisanym w tym
imieniu. W tradycji kościelnej opowiadana jest legenda, Ŝe
kiedy szatan zbuntował się przeciwko Bogu i odchodził z
innymi upadłymi aniołami, archanioł Michał odmówił
odejścia od Boga i uzasadnił to w słowach: „KtóŜ [jest] jak Bóg?”
Korzystając z biblijnej refleksji oraz refleksji kościelnej tradycji bardzo wyraźnie moŜemy
stwierdzić, Ŝe prawdziwy anioł BoŜy jest Michałem. W czasie dogodnym i niedogodnym
woła i świadczy: „KtóŜ jest jak Bóg!?” W całym swoim działaniu dba o to, aby ci, do których
przychodzi nie widzieli i nie podziwiali jego, ale tego, który go posłał, czyli Boga.
Tylko fałszywy anioł, fałszywy posłaniec, usiłuje skupić ludzką uwagę na sobie samym,
szuka swojej chwały, a Boga chce przysłonić, zmarginalizować, zepchnąć w niepamięć.
W dzisiejszych czytaniach odkrywamy posłańców Boga w dwojakiej postaci. Jedna postać
anioła to ta, kiedy do Daniela w jaskini lwów przychodzi anioł niewidoczny dla innych, aby
uratować Daniela. Daniel nie wielbi tego anioła, ale Boga, który go posłał. Dał temu wyraz,
kiedy zawołał: „Królu, Ŝyj na wieki! Mój Bóg posłał swojego anioła, by zamknął paszcze
lwów, tak Ŝe mi nie zaszkodziły…” Anioł przyszedł, bo był posłany, a posłał go Bóg! To
ogłaszał Daniel i przez to stał się widzialnym aniołem, posłańcem dla króla Dariusza i jego
dworu.
Podobnie w przypadku apostoła Piotra. Anioł, który przyszedł do niego, aby go ochronić i
wyprowadzić z więzienia, zajaśniał przed Piotrem, choć był zakryty dla innych. Kiedy jednak
Piotr stanął w domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, Piotr uratowany przez
Boga i posłany do sióstr i braci, staje wśród nich jako anioł, posłaniec, który ogłasza wielkość
Boga. Nie mówi o aniele, który go wyprowadził z więzienia. Mówi o Bogu, który go ocalił.
Piotr wiedział, co mówił. CóŜ moŜe bowiem uczynić anioł jeśli nie jest posłany. Nic nie moŜe
uczynić, bo nie jest posłany. Zaś jeśli usiłuje coś czynić bez Boga, staje się upadłym aniołem,
który reprezentuje samego siebie, jakby chciał powiedzieć: „KtóŜ jest jak ja i tylko ja!?”
Wreszcie czytamy Ewangelię dzisiejszej niedzieli, widzimy powracających siedemdziesięciu
dwóch uczniów. Cieszą się, bo wiele uczynili. Wiedzieli, Ŝe mogli to uczynić, bo Chrystus
obdarował ich swoja mocą. Mając taką moc, czyŜ nie są w stanie zapanować wreszcie nad
światem. Pan Jezus ich ostrzegł i przypomniał, Ŝe szatan spadł z nieba niczym błyskawica,
bowiem odwrócił się od Boga i uwierzył w siebie, bo sądził, Ŝe świat juŜ jest jego. Skoro Bóg
nie wahał się strącić szatana, upadłego anioła, nie zawaha się odtrącić nas, upadłe anioły.
Siostry i Bracia w Chrystusie, waŜne jest wskazanie Jezusa. Idźcie, bądźcie posłańcami, nie
lękajcie się nawet największych przeciwności. A nade wszystko radujcie się i dbajcie o to,
aby imiona wasze były zapisane w niebie, a nie wykreślone.
2
Bóg objawiony w Chrystusie jest światłością świata przemienia nas i posyła nas. Mamy
jaśnieć jego światłem. Mamy być aniołami/posłańcami, którzy całym swoim Ŝyciem, w
dobrych i trudnych chwilach głoszą światu dobrą wieść i pełni zachwytu wołają: „KtóŜ jest
jak Bóg!?” Jemu niech będzie chwała teraz i na wieki. Amen.
3