Indianin przed lustrem
Transkrypt
Indianin przed lustrem
Indianin przed lustrem Indianie lubowali się w biżuterii. Zawieszali różne ozdoby na szyjach, włosach, uszach i nnaa rękach. O swój wygląd i strój dbały tak samo kobiety jak i mężczyźni. Wiele typowych indiańskich ozdób można dostrzec przyglądając się uważnie In− dianom w Wiosce Indiańskiej oraz podczas pokazów tańca. Najbardziej popularna ozdoba to NASZYJNIK. Robiono je z różnego rodza− ju koralików, kości, musze− lek. Wzory były indywidu− alne, zależały od fantazji oso− by wykonującej. Często no− szono krótkie naszyjniki wią− zane blisko szyi, tzw. pance− rzyki. Mężczyźni nosili tak− że przewieszaną przez szyję futrzaną szarfę ozdobioną pa− sem okrągłych lusterek. Wśród plemion Czarne Sto− py i Craw noszono charakte− rystyczny rodzaj zwany “lo− op”, czyli naszyjnik złożony z kilku sznurów o różnej długości połączonych w jed− ną całość. Indianie Lakota, Czejeni i Arapaho wykonywali na− szyjniki w formie NAPIER− ŚNIKA. Pierwotnie mate− riałem były kości tzw. hair pipe, ułożone poziomo; współ− cześnie zaczęto je wykony− wać z elementów szklanych i plastikowych, przeplatając je ozdobnymi koralikami. Wer− sja dla kobiet była dłuższa, sięgała przed kolana, a kości ułożone były pionowo. KOLCZYKI były noszo− ne przez kobiety i przez męż− czyzn, wykonywano je z mu− szli kiełczaka, bądź z muszli z masą perłową i z koralików. Niektóre robiono z zębów jelenia wapiti, tzw. grandli − szczątkowych kłów. Każdy jeleń ma tylko dwa takie zęby, więc była to cenna bi− żuteria. Wśród Indian południo− wo−zachodnich, np. u plemion Navajo, wykonywano także bransolety z turkusu lub me− talu, natomiast Indianie Rów− nin zakładali na ręce nara− mienniki oraz bransolety mo− siężne, ale jest to współczes− Naszyjnik typu “loop” wykonany z koralików, mosiężnych guzików od kobiecych butów, rzemieni oraz muszli z masą perłową fot. Błyszczące Czoło Bogdan Viktorio Zdanowicz, napierśnik kościany zdobiony koralikami szklanymi i metalowymi; na szyi tzw. pancerzyk fot. Błyszczące Czoło ny element ich stroju. Moda ta pojawiła się bowiem pod koniec XIX wieku, kiedy za− częto szyć perkalowe koszu− le. Na ich mankiety zakłada− no naramienniki wykonane ze skóry i haftowane korali− kami bądź kolcami igłozwie− rza. Do tańczenia zakładano DZWONECZKI metalowe, okrągłe lub kwadratowe. By− ły one nie tylko błyszczącą ozdobą, ale przede wszyst− kim instrumentem, który wy− dawał dźwięki w takt ruchów tancerza. Przymocowywano je do nóg skórzanymi przepas− kami. Stroje Indian pozbawio− ne były kieszeni, dlatego przy pasku noszono małe torebki, tzw. torebki pasko− we zdobione haftem z kol− ców lub z koralików. Nie− którzy, częściej mężczyźni, nosili też specjalne, bogato zdobione torebki na luste− rka. Po obejrzeniu kilku In− dian na festynie trudno nie zgodzić się, że fantazji, po− mysłów oraz gustu im nie brakowało, a co ciekawe, ob− wieszeni biżuterią indiańską mężczyźni wcale nie stawali się mniej męscy. Grandle czyli zęby jeleniowatych. Każdy dorosły jeleń ma BIAŁA TURNIA tylko dwa takie zęby fot. Błyszczące Czoło