D - Sąd Rejonowy w Inowrocławiu

Sygn. akt II K 323/15
2 Ds. 302/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 grudnia 2015r.
Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Ryszard Owczarzak
Protokolant : st.sekr. sąd. Justyna Lipińska
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w I.--po rozpoznaniu w dniu 26.11., 17.12 i 21.12 2015r. roku, s p r a w y
R. W. (1) syna A. i G. zd. M., ur. (...) w I., PESEL (...), zam. G. ul. (...)
oskarżonego o to, że :
w dniu 2 marca 2015r w G. przy ul. (...) udaremnił J. G. (1) i S. I. uprawnionym do przeprowadzenia kontroli
pracownikom Kujawski-Pomorskiego Inspektoraty Ochrony Środowiska w B. przeprowadzenie kontroli w zakresie
ochrony środowiska poprzez niewyrażenie zgody na dokonanie oględzin placu oraz pomieszczeń gospodarczych w celu
ustalenia czy na kontrolowanym terenie prowadzona jest nielegalna działalność polegająca na demontażu pojazdów
tj. o czyn z art. 225 § 1 kk
o r z e k a:
1. oskarżonego R. W. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu
2 marca 2015r w G. przy ul. (...) utrudnił J. G. (1) i S. I. uprawnionym do przeprowadzenia kontroli pracownikom
Kujawski-Pomorskiego Inspektoraty Ochrony Środowiska w B. przeprowadzenie kontroli w zakresie ochrony
środowiska poprzez odmowę wstępu do pomieszczeń gospodarczych oględzin całości placu w celu ustalenia czy na
kontrolowanym terenie prowadzona jest nielegalna działalność polegająca na demontażu pojazdów tj. przestępstwa
z art. 225 § 1 kk i za to na podstawie art. 225 § 1 kk przy zastosowaniu art. 37 a kk wymierza mu karę grzywny w
wysokości 20 (dwudziestu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych,
2. wymierza oskarżonemu opłatę w wysokości 40 (czterdzieści) złotych i obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi
tj. wydatkami w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.
II K 323/15
UZASADNIENIE
Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 30 stycznia 2015 r. do Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w B. wpłynął faks informujący
o nieprawidłowościach w funkcjonowaniu skupu złomu położonego w G. przy ulicy (...). W związku z uzyskaną
informacją w dniach 20- 27 lutego 2015 r. pracownicy inspektoratu przeprowadzili czynności kontrolne na terenie
skupu należącego do R. W. (2), które nie wykazały uchybień. W czasie oględzin inspektorzy S. I. i J. G. (2) zostali
poinformowani przez R. W. (2), że teren za litą bramą nie jest częścią skupu i należy do jego ojca R. W. (1). Ponieważ
inspektorzy chcieli dokonać oględzin tego terenu, 2 marca 2015 r. ponownie przyjechali do G. i w obecności pracownicy
Urzędu Miasta A. S. udali się na ulicę (...). Wchodząc na posesję zastali oskarżonego R. W. (1), którego poinformowali,
że do przeprowadzenia tego rodzaju kontroli nie jest konieczne upoważnienie i wylegitymowali się. Wszystkie
osoby uczestniczące w kontroli weszły na teren podwórka i stanęły w okolicy narożnika budynku mieszkalnego.
Na żądanie inspektorów oskarżony udostępnił pomieszczenia kotłowni, gdzie udał się S. I. i nie stwierdził żadnych
nieprawidłowości. Następnie kontrolujący poprosili o udostępnienie pomieszczeń gospodarczych oraz dalszej części
placu, niewidocznego z miejsca w którym stali. Oskarżony stanowczo odmówił okazania pomieszczeń gospodarczych
oraz oświadczył, że nie wpuści inspektorów na część placu przylegającą bezpośrednio do skupu złomu, a usytuowaną
za budynkami gospodarczymi. Oskarżony nie podał powodów takiej postawy oświadczając, że bez nakazu nie wpuści
dalej inspektorów. S. I. poinformował wówczas oskarżonego o treści art. 225 kk jednak oskarżony nie zmienił swojego
stanowiska. Inspektorzy poprosili wtedy R. W. (1) o dokumenty, które ten przyniósł z samochodu i po spisaniu
personaliów zakończyli czynności.
Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonego ( k.70-71, 29-32 ); zeznania
świadków: S. I. (k. 72v-73,18-19,42-43) ), J. G. (1) (k. 73v-74,20-21,45-46), A. S. (k. 75,15), częściowo zeznania
świadków: B. W. (k. 75-76, 39),M. W. (k.95v) i R. W. (2) (k.96), pismo (k.2), protokołu kontroli z załącznikami (k.3-11),
dane osobopoznawcze ( k. 33), dane o karalności (k.67), wyrysy z mapy (k.69a) akt notarialny (k.78-89, zdjęcia
(k.91-930
Oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu potwierdzając niemal wszystkie
okoliczności co do przebiegu kontroli powoływane przez świadków. Wyjątek dotyczył jednej okoliczności bowiem
oskarżony stwierdził w wyjaśnieniach, że nie mógł wpuścić inspektorów do pomieszczeń gospodarczych ponieważ
były one zamknięte , a klucz miał przy sobie żona, której nie było w domu. Powodem zamknięcia zaś budynku
gospodarczego był fakt, że kisiła się w nim kapusta. Sąd w tym zakresie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego
bowiem nie znajdują one potwierdzenia z zeznaniach świadków S. I., J. G. (1) i A. S. w sowich zeznaniach stanowczo i
jednoznacznie zeznawali, że oskarżony nic nie wspominał o żadnych obiektywnych przeszkodach uniemożliwiających
wejście do budynku gospodarczego. Kategorycznie zaś odmówił otwarcia tych pomieszczeń nie podając powodów. Co
znamienne, odmowa ta dotyczyła również wstępu na dalszą część podwórka. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie
nie wytrzymują konfrontacji z zeznaniami świadków, a także z zasadami doświadczenia życiowego. Sytuacja w której
zamknięte na klucz pozostaje jedno z pomieszczeń, a klucz nie jest pozostawiony do dyspozycji domowników – wydaje
się wydumana. Tak więc zdaniem sądu została ona wymyślona na użytek postępowania i jest linią obrony przyjętą
przez oskarżonego.
Sąd dał wiarę zeznaniom świadków S. I., J. G. (1) i A. S.. Świadkowie złożyli logiczne relacje, odpowiadające zasadom
logiki. Ponadto wszystkie one do siebie przystają i nie zawierają sprzeczności. Sąd nie dał wiary zeznaniom B. W.,
R. W. (2) i M. W. w tej części w jakiej świadkowie ci stwierdzają, że oskarżony powiedział osobom uczestniczącym
w kontroli, że okazanie pomieszczeń gospodarczych nie jest możliwe, bo są one zamknięte a klucz posiada przy
sobie nieobecna żona. W tym zakresie zeznania te nie są zgodne z relacjami pozostałych powołanych już świadków.
Świadkowie będący osobami najbliższymi wobec oskarżonego zmierzają w ten sposób do wsparcia jego wersji i w
konsekwencji do zwolnienia go z odpowiedzialności za popełniony występek.
Nie budziła wątpliwości wiarygodność wszystkich ujawnionych w toku postępowania dokumentów . Okoliczności z
nich wynikające były bezsporne i nie kwestionowane przez oskarżonego.
W tej sytuacji wina oskarżonego nie budziła żadnych wątpliwości sądu i polegała na tym ,że:
W dniu 2 marca 2015r w G. przy ul. (...) utrudnił J. G. (1) i S. I. uprawnionym do przeprowadzenia kontroli
pracownikom Kujawski-Pomorskiego Inspektoraty Ochrony Środowiska w B. przeprowadzenie kontroli w zakresie
ochrony środowiska poprzez odmowę wstępu do pomieszczeń gospodarczych ora oględzin całości placu w celu
ustalenia czy na kontrolowanym terenie prowadzona jest nielegalna działalność polegająca na demontażu pojazdów
Oskarżony R. W. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 225§1 kk, które zagrożone jest kara
pozbawienia wolności do lat 3 .
Biorąc pod uwagę, że oskarżony R. W. (1) nie był dotychczas osobą karaną, a przypisany mu czyn nie charakteryzuje
się wysokim stopniem społecznej szkodliwości; sąd uznał, że zachodzą w przedmiotowej sprawie przesłanki określone
w art. 37a kk pozwalające zastosować karę łagodniejszego rodzaju. Sąd wymierzył oskarżonemu kare grzywny
jak w sentencji uznając , że jest ona adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości oraz spełni ona swe cele z
zakresu prewencji generalnej i indywidualnej. Tak ukształtowana kara ma przede wszystkim wpłynąć na oskarżonego
wychowawczo, uświadomić mu bezprawność zachowania jakiego się dopuścił. Kara choć łagodna, niesie ze sobą
wymierną dolegliwość i nie jest li tylko symboliczna. Sąd kierował się zasadą tzw. ekonomii kary, nakazującej
poprzestać na takim jej wymiarze, który jest wystarczający dla osiągnięcia celów wychowawczych.
Na podstawie art. 626 §1 kpk orzeczono o obowiązku poniesienia przez oskarżonego kosztów procesu.