PRAWO I BEZPRAWIE NA MORSKICH SZLAKACH

PRAWO I BEZPRAWIE
NA MORSKICH SZLAKACH
1. Statki na dalekich morzach prowadziły ze sobą wojnę. Jak sądzisz, dlaczego?
2. Jakie metody walki stosowano na morzu?
3. Czy istniało prawo morskie i przepisy chroniące statki handlowe? Porównaj stan
ówczesny z obecnym. Zapisz wnioski.
CZY WIESZ, ŻE…
Prawo morskie – to prawo wewnętrzne państwa, regulujące stosunki prawne związane
z żeglugą morską i korzystaniem z morza.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_morskie
Prawo morza – to dział prawa międzynarodowego, określający status prawny obszarów
morskich oraz statków morskich. Prawo morza opiera się na zwyczaju międzynarodowym
oraz umowach międzynarodowych, spośród których najpowszechniej stosowaną jest Konwencja Narodów Zjednoczonych o prawie morza, sporządzona w 1982 r. (tzw. Konwencja
jamajska).
http://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_morza
Już w Republice Rodos w II-III wieku p.n.e. spisano prawa morskie w postaci „Praw wodnych”, które potem zostały przyjęte i dostosowane do własnych potrzeb przez Rzymian.
Od tych czasów powstało wiele spisanych kodeksów, orzeczeń, ordynacji, regulaminów
i praw morskich. Najstarsze średniowieczne prawa morskie pochodzą z XI wieku. Nie były to
regulaminy, ale raczej opis zwyczajów, uznawanych mocą prawa zwyczajowego lub na mocy
decyzji sądów morskich, czy też mocą rezolucji kupców i armatorów. Kupcy handlujący winem i solą u wybrzeży Anglii, Francji i Hiszpanii posługiwali się spisanym kodeksem morskim
zwanym „Zwojami z Oleronu”. Flamandzki przekład prawa olerońskiego nazwano „Orzeczeniami z Damme”, do których w 1407 roku dołączono drugą część zwaną „Ordynacją" – obie
części nazwano „Prawem wodnym” . W 1611 spisano „Prawo morskie miasta Gdańska”.
Czytaj więcej – http://www.ezagle.republika.pl/t2.htm
Korsarstwo – w przypadku braku okrętów, ludzi lub kapitału niezbędnych do prowadzenia
wojny na morzu, do akcji wkraczały jednostki prywatne czyli korsarze. Misja korsarzy polegała na zajmowaniu wrogich statków i sprzedaży ich ładunków po najwyższej możliwej cenie.
Zyski ze sprzedaży były dzielone pomiędzy udziałowców przedsięwzięcia, oficerów i załogę
w proporcjach ustalonych przed rozpoczęciem wyprawy. Co ważne, aby można było zajmować wrogie statki, trzeba było mieć list kaperski, a więc potwierdzenie udzielane przez
władcę, że działa się w jego imieniu. Nieszczęsny był los korsarza, który kontynuował proceder po ustaniu działań wojennych: nie mógł już powoływać się na ochronę przysługującą mu
z tytułu wspomagania marynarki wojennej i jeśli został schwytany, uznawany był za pirata
i jako taki – wieszany.
http://www.marmucommerce.com/pl/Korsarstwo.html