LCN-PRO v6.1 - Politechnika Wrocławska

Transkrypt

POLITECHNIKA WROCŁAWSKA
WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY
KATEDRA ENERGOELEKTRYKI
LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI
ELEKTRYCZNYCH
Wprowadzenie do oprogramowania firmowego
LCN-PRO 6.1
2016
WPROWADZENIE DO OPROGRAMOWANIA FIRMOWEGO LCN-PRO 6.1
SPIS TREŚCI
1.
Informacje wstępne ........................................................................................................ 3
2.
Podstawowe elementy programu ................................................................................... 3
3.
2.1.
Menu główne programu ............................................................................................... 3
2.2.
Dwa tryby pracy – online oraz offline........................................................................... 5
2.3.
Właściwości modułów systemu LCN ........................................................................... 5
2.4.
Przyciski oraz tabele przycisków ................................................................................. 6
Proces projektowy oraz jego etapy ................................................................................. 7
3.1.
Tworzenie projektu ....................................................................................................... 8
3.2.
Wybór modułów ........................................................................................................... 9
3.3.
Parametryzacja poszczególnych modułów ................................................................. 9
3.4.
Tworzenie przyporządkowań logicznych jako realizacja funkcji sterowania
(programowanie modułów) ........................................................................................ 13
LABORATORIUM INTELIGENTNYCH INSTALACJI ELEKTRYCZNYCH
2
1. Informacje wstępne
Program narzędziowy LCN-PRO stanowi unikalne oprogramowanie służące do projektowania
oraz konfigurowania instalacji inteligentnych domów i budynków opartych o system LCN.
Zalecane wymagania sprzętowe dla oprogramowania LCN-PRO w wersji 6.1 to: komputer PC
z procesorem Pentium II lub wyższym, pamięć minimum 64 MB RAM oraz system operacyjny
Windows 2000, XP, VISTA lub Windows 7, Windows 8. Wymagane są również interfejsy komunikacji
szeregowej RS232 od COM1 do COM12.
Głównym zadaniem programu jest parametryzacja modułów systemu LCN. Oprogramowanie
może pracować w dwóch trybach: online oraz offline. Dodatkowymi funkcjami oprócz ogólnej
parametryzacji urządzeń jest możliwość sprawdzenia oraz protokołowania sieci LCN.
2. Podstawowe elementy programu
Program LCN-PRO posiada prosty w obsłudze interfejs, a wiele operacji wykonywanych jest
intuicyjnie ze względu na podobieństwo do ogólnie znanych programów współpracujących
z systemem Windows. Oprogramowanie bazuje na jednym banku danych (dane projektowe),
w którym jest odpowiednio sformatowana i przechowywana konfiguracja modułów LCN. Dla każdego
projektu zakłada się osobny bank danych projektowych.
2.1. Menu główne programu
Po zainstalowaniu oraz uruchomieniu programu, na ekranie wyświetlane jest okno z menu
głównym, w którym zamieszczone są ikony oraz okna umożliwiające poruszanie się oraz pracę
w programie (rys. 2.1).
W oknie głównym programu znajdują się następujące okna dialogowe:
 Plan projektu: jest to podstawowe okno programu, w którym tworzony jest cały projekt.
Wyświetlana jest pełna struktura instalacji (poszczególne segmenty oraz moduły), a także
konfiguracje każdego z urządzeń znajdującego się w analizowanej instalacji systemu LCN.
Oprócz widoku „Plan projektu” możliwe są także widoki „Plan grupy” oraz „Plan funkcji”, dzięki
czemu projekt może być przedstawiony w sposób przejrzysty w zależności od założonego
kryterium.
 Bus Monitor: jest to okno monitorowania magistrali LCN. W czasie rzeczywistym wyświetlane
są w formie tekstowej transmitowane w magistrali polecenia oraz komunikaty systemu
z oznaczeniem czasu, nadawcy oraz odbiorcy danej informacji (rys. 2.2). Możliwe jest również
zarejestrowanie i zapisanie danego okresu monitorowania magistrali LCN.
 Meldunki: jest to okno informacyjne. Wyświetlane są w nim komunikaty, które nie pojawiają się
w oknie – Bus Monitor, takie jak na przykład: „Moduł chroniony hasłem”, „Moduł nie może być
odczytany” lub „Konflikt z zaprogramowanymi ustawieniami”.
 Szablony: jest to okno zawierające zdefiniowane szablony i wzorce modułów, które w prosty
i szybki sposób można włączyć do projektu metodą „przeciągnij i puść”.
 Kosz: w oknie tym przechowywane są usunięte elementy konfiguracyjne, które w razie
potrzeby mogą zostać ponownie wykorzystane.
3
Rys. 2.1. Okno główne programu LCN-PRO 6.1
W menu okna głównego programu dostępne są również podstawowe funkcje, między innymi takie jak:
 utworzenie nowego lub otwarcie istniejącego projektu,
 zapisanie projektu w nowym pliku,
 utworzenie/drukowanie protokołu z projektu,
 pokazanie/ukrycie okna BusMonitor,
 wsparcie pomocy programowej i informacji o wersji oprogramowania,
 zmiana trybu pracy online/offline.
Rys. 2.2. Przykładowy widok okna monitorowania magistrali LCN
4
2.2. Dwa tryby pracy – online oraz offline
Program może funkcjonować w dwóch trybach pracy – online oraz offline.
W trybie online wykonywana jest parametryzacja modułów systemu LCN. Każda zmiana banku
danych projektowych wprowadzona w tym trybie pracy transmitowana jest w czasie rzeczywistym
na magistralę, a po dotarciu do odpowiedniego modułu następuje jego konfiguracja.
W trybie offline natomiast, możliwa jest wstępna konfiguracja sieci LCN, która zostanie zapisana
w banku danych projektowych, a następnie, dopiero po przejściu do trybu online i połączeniu z siecią
LCN nastąpi odpowiednia parametryzacja modułów.
Program odpowiednio oznacza każdy tryb pracy. Gdy użytkownik pracuje z programem w trybie
online, przy ikonie każdego modułu pojawia się zielony znacznik
offline znacznik jest niebieski
, natomiast w przypadku pracy
.
2.3. Właściwości modułów systemu LCN
Każdy moduł systemu LCN dysponuje szeregiem właściwości, które mogą być konfigurowane
przez użytkownika w programie. Po rozwinięciu ikony danego modułu w oknie głównym programu,
użytkownik otrzymuje dostęp do następujących ustawień (rys. 2.3):
 Właściwości: są to ogólne ustawienia dotyczące modułu takie jak np. nazwa i wyświetlany
komentarz, a także określenie przynależności do danej grupy adresowej oraz zdefiniowanie
rodzaju wejść i wyjść danego modułu.
 Wyjścia: są to ogólne ustawienia dotyczące właściwości wyjść danego modułu.
 Peryferia (Porty): są
to ogólne
portów (T, I, P) danego modułu.
ustawienia
dotyczące
właściwości
poszczególnych
 Zmienne: są to ustawienia dotyczące zmiennych analogowych. W tym miejscu możliwe jest
przypisanie sygnału z danego źródła (sygnały z czujników) do konkretnej zmiennej. Zmienna
może być wykorzystana następnie jako parametr wejściowy w różnych operacjach np. przy
wartościach progowych. Właściwość ta jest zależna od wersji oprogramowania wewnętrznego
modułu.
 Wartości Progowe: są to ustawienia dotyczące wartości progowych (5 wartości progowych
w starszych modułach oraz 16 wartości progowych w modułach nowszych – zależnie od wersji
oprogramowania wewnętrznego modułów), wykorzystywanych np. przez czujniki temperatury,
lub do funkcji liczenia/obliczania.
 Regulator: są to ustawienia dotyczące dwóch programowalnych, niezależnych regulatorów
ciągłych. Działające regulatory mogą sterować wyjściami w zakresie regulacji (zakres
proporcjonalności) od 0-100% wartości. Są one wykorzystywane np. do sterowania
ogrzewaniem i chłodzeniem.
 LEDy: są to ustawienia dotyczące sygnalizacji (12 LEDów), wykorzystywane między innymi do
powiadamiania o błędach (włączenie,
wyłączenie miganie, migotanie). LEDy
przyporządkowywane są do danego źródła, określany jest stan źródła jaki ma być
sygnalizowany oraz sposób sygnalizacji.
 Logika: są to ustawienia dotyczące funkcji połączeń logicznych. Możliwe jest ustawienie 4 sum
kontrolujących stan do 12 LEDów. Określany jest stan LEDów (włączenie, wyłączenie miganie,
migotanie itd.), który ma być kontrolowany oraz rodzaj reakcji.
5
 Zegar okresowy: są to ustawienia dotyczące funkcji zegara okresowego.
 Transponder: są to ustawienia dotyczące kodów (numerów seryjnych) pilotów IR oraz kart do
kontroli dostępu (maksymalnie 16 kodów).
 Sceny świetlne: są to ustawienia dotyczące scen świetlnych. Możliwe jest ustawienie 100
różnych scen świetlnych (każdego wyjścia), oraz określenie rampy (czas płynnego przejścia
z jednego stanu do drugiego) dla każdej sceny.
 Podłączone przyciski GT: aktywne gdy przyciski GT (szklane panele sterujące z przyciskami
pojemnościowymi) są podłączone do danego modułu.
 Tabele przycisków A, B, C, D: są to ustawienia dotyczące programowanych funkcji
sterowania. Możliwe jest ustawienie 4 tabel przycisków (A, B, C, D), każda tabela po
8 przycisków, każdy przycisk po 2 przyporządkowania (przyporządkowanie główne (1) oraz
przyporządkowanie w cieniu (2)) w przypadku starszych modułów oraz maksymalnie 12
przyporządkowań w przypadku modułów z nowym oprogramowaniem wewnętrznym.
Rys. 2.3. Widok okna głównego z rozwiniętymi ustawieniami przykładowego modułu LCN
2.4. Przyciski oraz tabele przycisków
Do portu T każdego modułu LCN można przyłączyć maksymalnie 8 przycisków (fizycznie
istniejących łączników klasycznych). Każdy przycisk w systemie może zostać zaprogramowany
całkowicie dowolnie, zależnie od potrzeb i wymagań indywidualnych przyszłego użytkownika instalacji.
Każdy przycisk LCN może rozróżniać trzy różne stany:
 „krótko“ (krótkie przyciśnięcie),
 „długo“ (długie przyciśnięcie),
 „puść“ (zwolnienie przycisku po długim przyciśnięciu).
Każdy z tych trzech stanów może po uaktywnieniu wysyłać dowolnie skonfigurowane polecenia do
modułu docelowego lub grupy docelowej (rys. 2.4).
W systemie LCN stosuje się pojęcie przycisków nie tylko w przypadku łączników fizycznie
przyłączonych do modułu, ale także i dla wszystkich wirtualnych przycisków. Chociaż wirtualne
przyciski nie istnieją fizycznie, to w obrębie oprogramowania są one traktowane tak samo jak łączniki
rzeczywiste.
6
Każdy moduł dysponuje tabelą przycisków A, która domyślnie odpowiada łącznikom
rzeczywistym, oraz trzema tabelami przycisków wirtualnych (B, C, D) każda z 8 przyciskami. Przyciski
wirtualne wykorzystywane są do rozszerzonych funkcji konfiguracyjnych. Każda z tabel przycisków
A do D posiada dodatkowo własne tzw. tabele cieni, składające się z dalszych 8 przycisków. Dzięki
tabelom cieni wszystkie przyciski LCN mogą wykonywać przynajmniej 2 zupełnie niezależne
polecenia w tym samym czasie w wyniku tego samego zdarzenia. Zatem każdy moduł dysponuje
przynajmniej 64 przyporządkowaniami (4 tabele x 8 przycisków x 2 przyporządkowania), które można
dowolnie wykorzystywać. Dzięki temu w jednym module LCN można zaprogramować łącznie
przynajmniej do 192 poleceń (64 przyporządkowania x 3 polecenia).
Rys. 2.4. Widok fragmentu okna głównego z rozwiniętymi ustawieniami przykładowego modułu LCN
– tabele przycisków
3. Proces projektowy oraz jego etapy
Przystępując do wykonania projektu instalacji w systemie LCN, w pierwszej kolejności należy
wykonać plan rozmieszczenia poszczególnych odbiorników i ich zasilania przewodami
energetycznymi, z określonych obwodów poprowadzonych z rozdzielnicy mieszkaniowej. Znając
rozkład konstrukcyjny budynku oraz planowane funkcje sterowania, należy przewidzieć liczbę oraz
rozmieszczenie poszczególnych elementów instalacji w systemie LCN – tj. liczbę i rodzaj niezbędnych
modułów LCN.
Po wstępnym rozplanowaniu instalacji w systemie LCN, rozpoczynany jest proces projektowy
z wykorzystaniem oprogramowania firmowego LCN-PRO. Wyróżnia się następujące etapy
projektowania:
 tworzenie projektu,
 wybór modułów,
 parametryzacja poszczególnych modułów
 utworzenie przyporządkowań logicznych jako realizacja funkcji sterowania (programowanie
modułów).
7
Moduły LCN do poprawnego działania wymagają wcześniejszego skonfigurowania.
Po zakończeniu procesu projektowego i zaprogramowaniu każdy moduł sieci LCN rozpoznaje
potencjalne odbiory i odpowiednio nimi steruje. Żądane funkcje i zachowanie modułów LCN
przyporządkowane zostaje na etapie projektowania i programowania instalacji.
3.1. Tworzenie projektu
Projektowanie w programie narzędziowym LCN-PRO rozpoczyna się od uruchomienia programu.
Pojawia się okno dialogowe wyboru projektu (rys. 3.1), w którym użytkownik ma możliwość utworzenia
nowego projektu lub otwarcia istniejącego projektu z bazy programu. W analizowanym przypadku
należy zaznaczyć ikonę – Nowy Projekt.
Rys. 3.1. Okno dialogowe wyboru projektu
Po utworzeniu nowego projektu pojawi się okno konfiguracji komunikacji LCN (rys. 3.2). Program
w sposób domyślny podejmuje próbę połączenia się z istniejącą instalacją LCN. Jeżeli użytkownik ma
możliwość pracy na istniejącej instalacji to komputer PC z zainstalowanym oprogramowaniem
powinien zostać przyłączony do interfejsu LCN-PC, który stanowi element instalacji, a następnie
w oknie konfiguracji komunikacji należy nacisnąć przycisk – Połączenie. W ten sposób program
przejdzie do trybu online.
Jeżeli natomiast użytkownik nie ma możliwości przyłączenia się do istniejącej instalacji to w oknie
konfiguracji komunikacji należy zaznaczyć tryb pracy offline (przycisk – Offline).
8
Rys. 3.2. Okno konfiguracji komunikacji LCN
3.2. Wybór modułów
Po połączeniu się z instalacją LCN w trybie online, następuje tzw. zczytanie modułów, wówczas
oprogramowanie rozpoznaje automatycznie wszystkie moduły przyłączone do sieci LCN i udostępnia
je do programowania.
W przypadku pracy w trybie offline, należy dodać do projektu planowane moduły LCN, które
w późniejszych etapach zostaną odpowiednio zaprogramowane. Moduły LCN można dodać
korzystając z okna – Szablony, w którym znajdują się zdefiniowane wzorce podstawowych modułów w
różnych wersjach oprogramowania wewnętrznego (wersje nowsze i starsze modułów różnią się
między sobą dostępnymi funkcjonalnościami). Operację dodawania wykonuje się metodą „przeciągnij
i puść” (rys. 3.3).
3.3. Parametryzacja poszczególnych modułów
Po dodaniu danego modułu do projektu wyświetlane jest okno dialogowe z prośbą o nadanie
modułowi indywidualnego numeru identyfikacyjnego (ID) (rys.3.4, okno – Ustaw ID modułu), dzięki
któremu moduł będzie bezbłędnie rozpoznawalny w systemie LCN. Możliwe numery identyfikacyjne
zawierają się w zakresie: 5 – 254.
9
Rys. 3.3. Operacja dodawania modułu do projektu w trybie offline na przykładzie modułu LCN-SH+
Następnie należy również nadać modułowi odpowiednią nazwę i/lub krótki komentarz (rys. 3.4,
okno – ID modułu), np. Nazwa: Salon, Komentarz: Oświetlenie górne i kinkiety.
Rys. 3.4. Okno dialogowe nadawania modułowi numeru identyfikacyjnego (ID) na przykładzie modułu
LCN-SH+
Poprzez naciśnięcie ikony modułu użytkownik otrzymuje dostęp do jego właściwości.
Z wyświetlonej listy możliwych ustawień należy zaznaczyć i aktywować zakładkę – Właściwości
(rys. 3.5).
W oknie zakładki – Właściwości należy sparametryzować ogólne ustawienia danego modułu takie
jak między innymi sposób zgłaszania błędów, a także priorytety akceptacji rozkazów. Planowana
funkcja sterowania może dotyczyć jednego modułu lub grupy modułów. Jeżeli dany moduł przynależy
do grupy należy to zaznaczyć w polu – Przynależność do grupy.
10
Rys. 3.5. Okno zakładki – Właściwości, na przykładzie modułu LCN-SH+
Kolejną zakładkę stanowi okno – Wyjścia (rys. 3.6). W oknie tym należy sprecyzować ustawienia
dotyczące wyjść danego modułu.
Ustawieniem automatycznym pola – Typ Wyjścia, jest ustawienie „Wyjścia wyłączone”, przy
którym wyjścia modułu nie będą sterowane. Aby umożliwić realizację zaplanowanych funkcji
sterowania należy zmienić to ustawienie na dowolne dostępne z rozwijanej listy. Najczęściej
wystarczający jest wybór ustawienia – „Domyślne (ściemniacz, włącznik…”. Zmiana powyższego
ustawienia umożliwia w dalszym etapie szczegółową parametryzację każdego z wyjść modułu.
Wyjścia te mogą pracować niezależnie np., Wyjście 1 jako „Ściemniacz” natomiast Wyjście 2 jako
„Włącznik”. W nowszych modułach występuje również Wyjście 3, które wykorzystywane jest przy
sterowaniu EVG/DALI.
W zakładce tej możliwe jest także ustawienie tzw. charakterystyki ściemniania. Charakterystyka ta
określa sposób sterowania danym wyjściem. Dostępne są następujące charakterystyki:




11
Liniowa
Halogen (najczęściej stosowana)
FL & LED (odpowiednia dla lamp fluorescencyjnych i diod LED)
Użytkownika (dowolnie edytowalna „punkt po punkcie”)
Rys. 3.6. Okno zakładki – Wyjścia, na przykładzie modułu LCN-SH+
W oknie zakładki – Wyjścia istnieje również możliwość zaznaczenia tzw. „Statusu rozkazów”.
Wówczas, na odpowiednich przyciskach z tabeli C (C7 oraz C8) w starszych modułach oraz
przyciskach z tabeli D (D1, D2 oraz D3) w przypadku nowszych modułów, można zaprogramować
polecania uzależnione od stanu wyjść tj. np. gdy Wyjście 1 wysterowane jest w 100% to …,
gdy w 1-99% to…, natomiast gdy w 0% to… . Funkcja ta jest wykorzystywana między innymi
w przypadku realizowania warunkowych zadań sterowania.
Okno zakładki – Peryferia (Porty) umożliwia parametryzację portów danego modułu (rys. 3.7).
W ustawieniach tych należy zdefiniować funkcje każdego z nich oraz jakie urządzenia są do nich
przyłączone. Większość modułów LCN wyposażona jest w port T, do którego przyłącza się najczęściej
standardowe przyciski fizyczne (łączniki) za pomocą odpowiednich adapterów lub przyciski
elektroniczne systemu KNX. Do portu I w modułach LCN można bezpośrednio przyłączać różne
czujniki jak np. czujniki temperatury, odbiorniki zdalnego sterowania IR, czujniki wiatru lub odbiorniki
transpondera. Niektóre moduły wyposażone są również w port P do przyłączania dalszych elementów
peryferyjnych. Do tego portu można przyłączyć np. blok przekaźników lub czujnik binarny.
Po przyłączeniu bloku przekaźników można sterować dodatkowo 8 wyjściami przekaźnikowymi,
natomiast po podłączeniu czujnika binarnego do portu P, można sterować maksymalnie 8 trwałymi
zestykami jak np. przełącznikami lub zewnętrznymi czujnikami ruchu.
12
Rys. 3.7. Okno zakładki – Peryferia(Porty), na przykładzie modułu LCN-SH+
3.4. Tworzenie przyporządkowań logicznych jako realizacja funkcji sterowania
(programowanie modułów)
Po wykonaniu wstępnej parametryzacji modułów, można przystąpić do etapu programowania.
Etap ten polega na ustawieniu odpowiednich przyporządkowań logicznych w poszczególnych
modułach zgodnie z zaplanowanymi w projekcie funkcjami sterowania. Programowanie dotyczy
przede wszystkim ustawień w tabelach A-D.
Każdy przycisk w dowolnej tabeli posiada trzy rozkazy („Krótko”, „Długo” oraz „Puść”), którym
przypisywane są konkretne polecenia przeznaczone do realizacji w przypadku, gdy wystąpi dany
rozkaz. Funkcje sterowania programowane są poprzez utworzenie przyporządkowań poszczególnych
przycisków oraz ustawienie poleceń dla każdego rozkazu.
Aby utworzyć przyporządkowanie danego przycisku należy w pierwszej kolejności ustalić jego cel,
tzn. przypisać moduł, na którym realizowana ma być dana funkcja sterowania. Załóżmy,
że na przykład zaplanowane zostały następujące funkcje sterowania:
Łącznik 1 (przyłączony do modułu LCN-SH+) powinien:
 przez krótkie przyciśnięcie – zał/wył oświetlenie górne w salonie (przyłączone do wyjścia 1
modułu LCN-SH+),
 przez przytrzymanie (długie przyciśnięcie) – naprzemiennie rozjaśniać/ściemniać kinkiety
w salonie (przyłączone do wyjścia 2 modułu LCN-SH+),
 przez puszczenie klawisza łącznika – zatrzymywać proces ściemniania/rozjaśniania
na danej wartości.
13
Zgodnie z powyższym przykładem łącznik 1, który ma zostać zaprogramowany, przyłączony jest
do modułu LCN-SH+, a więc programowanie dotyczyć będzie tabeli przycisków fizycznych – Tabela A
– Przycisk 1 – moduł SH+ (Moduł 6 Salon). Funkcje sterowania dotyczą oświetlenia górnego oraz
kinkietów w salonie, które fizycznie przyłączone są do wyjść modułu LCN-SH+, a więc jako cel należy
ustawić moduł SH+ (Moduł 6 Salon) (rys. 3.8).
Rys. 3.8. Widok fragmentu okna głównego – ustalenie celu programowanego Przycisku 1
Kolejnym krokiem jest przypisanie konkretnych poleceń poszczególnym rozkazom.
Aby aktywować ustawienia rozkazu należy kliknąć lewym przyciskiem myszy na zakładce danego
rozkazu, co spowoduje pojawienie się okna dialogowego poleceń (rys.3.9). Domyślnie wszystkie
rozkazy są niezaprogramowane. W oknie poleceń ustawiane jest zarówno samo polecenie jak
i wyjście modułu, którego ma ono dotyczyć.
Zgodnie z przykładem, krótkie przyciśnięcie klawisza łącznika 1 ma zał/wył oświetlenie górne
w salonie. Oświetlenie to przyłączone jest do wyjścia 1 modułu SH+ (Wyj.1). Z listy po lewej stronie
okna należy wybrać odpowiedni rozkaz, a następnie go sprecyzować poprzez wybór szczegółowej
akcji i wyjścia. Istnieje również możliwość określenia rampy (czasu płynnego przejścia z jednego
stanu do drugiego). W ten sposób, w omawianym przykładzie, dla rozkazu „Krótko” należy wybrać:
„Krótko”
Rozkaz/akcja: Wyjście > Przełącz
Wyjście:
Wyj.1
Rampa:
1 sek
14
Rys. 3.9.
Widok fragmentu okna głównego
programowanego Przycisku 1
–
ustalenie
polecenia
dla
rozkazu
„Krótko”
W przypadku programowania rozkazów „Długo” oraz „Puść” postępuje się analogicznie. Jednak
rozkazy te są ze sobą powiązane. Jako kolejny rozkaz po rozkazie „Krótko” może wystąpić zarówno
rozkaz „Długo” jak i ponownie rozkaz „Krótko”, natomiast po rozkazie „Długo”, jako kolejny może
wystąpić tylko rozkaz „Puść”. Uwzględniając powyższe spostrzeżenie oraz fakt, iż w systemie LCN
zadanie ściemniania bądź rozjaśniania realizowane jest poprzez wydłużenie rampy, polecenia dla
rozkazów „Długo” oraz „Puść powinny zostać ustawione jako:
„Długo”
„Puść”
Rozkaz/akcja: Wyjście > Przełącz
Wyjście:
Wyj.2
Rampa:
10 sek
Rozkaz/akcja: Wyjście > Rampa Stop
Wyjście:
Wyj.2
Należy zwrócić uwagę na zmianę wyjścia na Wyj.2, ponieważ zaplanowana funkcja sterowania
dla przytrzymania oraz puszczenia klawisza łącznika 1 dotyczyła sterowania kinkietami, które
przyłączone są do wyjścia 2 modułu SH+.
Polecenie Wyjście > Rampa Stop powoduje zatrzymanie czasu przechodzenia ze stanu
wyłączenia do stanu włączenia, czyli zatrzymanie procesu rozjaśniania. Jeżeli w tej chwili jeszcze raz
uaktywniony zostanie rozkaz „Długo”, to ponownie pojawi się polecenie Wyjście > Przełącz, ale tym
15
razem będzie to zmiana stanu z włączonego na wyłączony, a więc proces ściemniania. Po puszczeniu
klawisza łącznika osiągnie się analogiczny skutek jak poprzednio.
Po zapisaniu powyższych operacji, przycisk zostanie zaprogramowany (rys. 3.10), a łącznik 1
powinien realizować zaplanowane w przykładzie funkcje sterowania.
Rys. 3.10. Widok fragmentu okna głównego – zaprogramowany Przycisk 1 w Tabeli A Modułu 6 (moduł
LCN-SH+)
16

LCN-PRO v6.1 - Politechnika Wrocławska

Transkrypt

Podobne dokumenty

Programowanie ogrzewania w systemie LCN.

BZS1_49_ Projektowanie żywności funkcjonalnej

Renault Laguna 2.0dCi 150KM - V

Renault Megane 1.5dCi 105KM

Programowanie Niskopoziomowe