popularyzatorski opis rezultatów projektu
Transkrypt
popularyzatorski opis rezultatów projektu
Nr wniosku: 149924, nr raportu: 2057. Kierownik (z rap.): dr Marcin Zych Dzięgiel leśny (Angelica sylvestris L.) należy do rodziny baldaszkowatych (Apiaceae), która skupia także wiele gatunków uprawnych i ważnych ekonomicznie (np. marchew, pietruszka, kolendra). Choć rodzina ta liczy ponad 3500 gatunków, niewiele ciągle wiadomo o biologii zapylania jej przedstawicieli, niezwykle ważnym aspekcie jej historii życiowej, bowiem rozmnażanie tych roślin obywa się głównie poprzez nasiona. Wynika to w głównej mierze z trudności metodycznych, powodowanych m.in. przez fakt, że kwiaty baldaszkowatych odwiedzane są niekiedy przez setki gatunków owadów. Taka generalistyczna strategia zapylania i dostępność kwiatów dla szerokiego spektrum kwiatowych gości budzi uzasadnione pytania o ewolucję tego typu systemów – czy gatunki baldaszkowatych są generalistami w całym swym zasięgu, czy może poszczególne populacje tego samego gatunku są zapylane przez różne grupy owadów i dlatego niemożliwe są zmiany ewolucyjne przystosowujące ich kwiaty do węższego zestawu owadów skutecznych w przenoszeniu pyłku? Jaka może być rola nagród kwiatowych (nektaru) lub substancji przywabiających (zapach kwiatów) w tym procesie? Nasze badania, będące pierwszą tak szeroką analiza zagadnienia, wskazują, że w obrębie populacji dzięgla istnieje wyraźne geograficzne zróżnicowanie składu kwiatowych nagród (nektar) i atraktantów (zapach), co wpływa na ich różną atrakcyjność dla poszczególnych grup kwiatowych gości. Okazuje się jednak, że diametralnie różne grupy głównych zapylaczy, operujące w różnych populacjach (np. muchówki czy chrząszcze) z równą skutecznością zapylają kwiaty dzięgla i produkcja nasion w tych populacjach jest bliska 100%. Oznacza to zatem, że obserwowane przez nas międzypopulacyjne różnice w składzie nagród i atraktantów kwiatowych nie mogą być najprawdopodobniej traktowane jako rezultat presji selekcyjnej wywieranej przez odmienne preferencje głównych zapylaczy lecz jako wynik losowych zmian ewolucyjnych określanych jako dryf genetyczny.