Zabawa z kolorami
Transkrypt
Zabawa z kolorami
Zabawa z kolorami Co zrobić z pracami dzieci, które nie potrafią ładnie rysować? Dla każdego wiara we własne możliwości jest bardzo ważna. n Wiesława Grabarz W iele zajęć plastycznych w grupie „Tęczowych Ludków”, z dziećmi 5i 6-letnimi, było związanych z przygotowaniami do wystawy. W Galerii powinny znaleźć się prace najlepsze i najładniejsze. A co zrobić z pracami dzieci, które nie potrafią ładnie rysować, o niskiej sprawności manualnej, niskiej samoocenie i tych, które z góry zakładają, że i tak „mi się nie uda”? Nie mogłam ich odrzucić, bo wiem, jak ważna dla każdego jest wiara w samego siebie i we własne możliwości. Zaczęłam zastanawiać się nad technikami, dzięki którym każde dziecko osiągnie sukces, spodoba mu się to, co zrobi, a powstały obraz będzie zachętą do wykonania następnego. Rozpoczęłam od zabaw plamami. Tak powstały: barwy jesieni, barwy zimy i wiosny. Obrazy były o różnym nasyceniu i natężeniu barw. Następnie dzieci bawiły się kreskami w rozmaitych kolorach. Potem przyszła kolej na naklejanki z liści, wyklejanki ze strzępów pogiętej bibuły (powstała siedmiokolorowa tęcza), kolorowe wydzieranki z gazet często uzupełnione flamastrami, kredkami czy pastelami. Podczas pracy dzieci mogły eksperymentować i doświadczać czegoś nowego. Radą i pomocą, a także swoim doświadczeniem, służyła zaprzyjaźniona z naszą grupą Weronika Kruk – emerytowana nauczycielka plastyki. Pani Weronika jest zawsze pełna energii i zapału do pracy z dziećmi. Wnosi do naszych zajęć wiele nowych pomy- 32 słów, dużo radości, nowego spojrzenia na sztukę. Dzięki niej dzieci poznały nowe techniki i pojęcia z dziedziny plastyki i sztuki. Wszyscy chętnie uczestniczyli nie tylko w zajęciach organizowanych, ale również pracowali w czasie wolnym. Motywacja była ogromna – prace miały zdobić ściany w Galerii. Wystawa była piękna, znalazło się tam około 300 prac. Sprawiła wiele satysfakcji dzieciom i nauczycielom. Często prowadzone zajęcia plastyczne pomogły inaczej postrzegać otaczający świat. Przygotowania do zajęć rozpoczęłam od spaceru po osiedlu. Dzieci przeglądały się w wystawach sklepowych i w kałużach. Opowiadały o tym, co widziały oprócz swoich odbić (drzewa, krzewy, domy). Wychowanie w Przedszkolu Odbite obrazy Cel: zapoznanie z zasadami powstawania obrazów symetrycznych oraz odcieniami szarości. Środki dydaktyczne: wiersz, kaseta z nagraniem, tamburyno, kałuże wykonane z folii aluminiowej, kartki z bloku zgięte na pół, farby plakatowe, pędzle, miski z wodą, rozsypanka wyrazowa, sylwety: motyla, kwiatka, koła, kwadratu, choinki, liścia, człowieka. Przebieg l Przywitanie dzieci przez nauczycielkę: – Witam wszystkich, którzy lubią: kolorowe liście, mgliste poranki, spacer w deszczu, błoto, długie wieczory, dzwoniący deszcz, pochmurne niebo, szarugę jesienną. Dzieci machają rękami, mogą wydawać okrzyki radości; l Gaśnie światło, nauczycielka recytuje wiersze: Szara godzina i Szara jesień. Po recytacji pyta: – Dlaczego, recytując wiersz, zgasiłam światło? Jak zrobiło się wokół nas? – O czym opowiadają wiersze? – Jak wygląda szary kolor? Poszukajcie takiego koloru w sali. Czy ma odcienie? Jakie? – Co mają ze sobą wspólnego wiersz i powitanie?; l Nauczycielka proponuje dzieciom zabawę ruchową „Omiń kałużę”. Dzieci biegają omijając kałuże, gdy tamburyno cichnie – przyklękają i przeglądają się w kałuży robiąc różne miny; l Na tablicy rozwieszone są napisy – dzieci czytają i wybierają te, które pasują do pogody, jesiennego nastroju; l Nauczycielka proponuje zabawę: „W kra10/2006 inie deszczowych kropelek”. Dzieci tańczą przy muzyce w dowolny sposób; l Dzieci dostają kartki złożone na pół, farby i pędzle. Nauczycielka proponuje, by w górnej części namalowały szarugę jesienną. Dolną część kartki dzieci zginają pod spód. Po co? To tajemnica; l Po skończonej pracy dzieci rozginają kartki i na czystej połówce robią czystą wodą i pędzlem „kałużę”. Zginają kartkę do środka i odbijają namalowany obrazek w kałuży. – Co ciekawego zauważyliście? – Odbicie w wodzie też jest obrazem. Domy, ludzie, zwierzęta, drzewa odbite w wodzie wyglądają tak, jakby były tam naprawdę. – Co dzieli obraz namalowany od obrazu odbitego? – Aby powstała symetria, po każdej stronie muszą być: • takie same kształty, • takie same wymiary, • takie same kolory. l Nauczycielka rozpoczyna rozmowę: – Jakie znacie inne sposoby na wykonanie pracy jednakowej z obu stron? (wycinanki ze zgiętego na pół kolorowego papieru, rysunki na papierze kratkowanym). Ilustracje – Drzewa naszych lasów. Leśnicy młodzieży (zeszyt edykacyjny do nauczania początkowego), Warszawa 2005, Oficyna Wydawnicza „Multico”. WIESŁAWA GRABARZ Miejskie Przedszkole nr 10 w Jarosławiu 33