Frilo-instrukcja

F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
1
UKŁADY WSPÓŁRZĘDNYCH I ZNAKOWANIE WIELKOŚCI
z
Współrzędne węzłów opisywane są w globalnym układzie współrzędnych ( z , x)
x
M
Obciążenia z wyjątkiem obciążeń stycznych i prostopadłych do osi pręta
opisywane są w globalnym układzie współrzędnych ( H , V , M ) ,
(składowa pozioma - Horizontal, składowa pionowa - Vertical, Moment).
H
V
Obciążenia styczne (lengthwise) i prostopadłe (across) do osi pręta opisywane są w
lokalnych układach współrzędnych prętów ( x, II ) takich jak siły przekrojowe (patrz
niżej).
V
H
M
Reakcje podpór opisywane są w globalnych układach współrzędnych takich jak
obciążenia, jednak za dodatnie przyjmuje się ich zwroty przeciwne niż zwroty obciążeń.
Siły przekrojowe opisywane są w lokalnych
MII
Mt
N
układach
współrzędnych
( x, I , II )
QI
identycznych z ( x, y, z ) , gdzie oś x jest osią
End2
pręta ze zwrotem od End1 (początek pręta do
MI
End2 (koniec pręta) a osie ( I , II ) - ( y, z ) są
QII
głównymi środkowymi osiami przekroju przy
x
czym oś I (y) jest równoległa do globalnej osi
y (prostopadła do płaszczyzny ( z , x) ) i ma
I
II
QII
zwrot przeciwny niż globalna oś y a oś II
MI
QI
(z) jest prostopadła do niej tak, że osie
End1
( x, I , II ) - ( x, y, z ) tworzą prawoskrętny
układ współrzędnych.
MII
N
Mt
Siły przekrojowe znakowane są
zgodnie ze standardową zasadą:
jeżeli wyznaczane są
z uwzględnieniem sił związanych z początkiem pręta (End1) to mają znak "+" gdy ich wektory mają zwroty
przeciwne niż odpowiednie osie lokalnego układu współrzędnych ( x, I , II ) , a "-" gdy ich wektory mają zwroty
zgodne z tymi osiami,
jeżeli wyznaczane są z uwzględnieniem sił związanych z końcem pręta (End2) to mają znak "+" gdy ich
wektory mają zwroty zgodne z odpowiednimi osiami lokalnego układu współrzędnych ( x, I , II ) a "-" gdy ich
wektory mają zwroty przeciwne niż te osie. Przy takim przyjęciu dodatni moment M = M I rozciąga włókna
po stronie dodatniego zwrotu osi II, co jest spójne z umową znakowania momentów zginających
odpowiadającą wyróżnieniu włókien po stronie dodatniego zwrotu osi II.
Jeśli w czasie realizacji programu wciśnięty jest, usytuowany w pasku menu po prawej
stronie, przycisk
to program wyróżnia włókna do znakowania momentów zginających co
określa też zwrot osi II (lokalnej osi z).
II
End2
End1
End2
MI
x
End1
MI
II
x
MI
MI
Powyższe rysunki ilustrują powiązanie stosowanej powszechnie w układach płaskich umowy znakowania
momentów zginających odwołującej się do włókien wyróżnionych, gdzie za dodatni przyjmuje się moment
rozciągający włókna wyróżnione i umowy odwołującej się do lokalnych układów współrzędnych. W stosowanej tu
umowie zwrot osi prostopadłej do osi pręta określa włókna wyróżnione i odwrotnie, włókna wyróżnione określają
zwrot osi prostopadłej.
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
ABY URUCHOMIĆ PROGRAM klikamy dwukrotnie w ikonę
następnie WYBIERAMY kolejno:
Układy prętowe
2
F+L STATIK.lnk
Płaskie
ESK1 Ebenes Stabwerk.lnk
układy prętowe
Rozwiązywane mogą być układy standardowe to jest takie, których opis zawarty jest w bazie programu (ramy
ortogonalne i określone typy kratownic) oraz układy, których opis wprowadzany jest w całości przez użytkownika.
Jeśli rozwiązywany jest układ standardowy można przejść do punktu menu Standard systems.
Komentarze
Dodatkowe
parametry
prętów
Węzły
sprężyste
Podpory
Pręty
Współrzędne
węzłów
Przekroje
prętów
Parametry
materiału
W przeciwnym razie rozpoczynamy od punktu menu
System input - dane dotyczące konstrukcji.
Dane dotyczące konstrukcji wprowadzane
są w tabeli wielozakładkowej, której
nagłówek przedstawiono obok.
Klikając w określony przycisk
uaktywnia się wprowadzanie
odpowiadających mu danych. To samo
uzyskuje się przez użycie przycisków:
Akceptacja
,
Kontynuacja
.
UWAGA: Dane w tabelach wprowadzane są w wierszach aktywnych (podświetlonych na żółto).
Dodawanie wierszy aktywnych i usuwanie umożliwiają przyciski:
Dodanie aktywnego wiersza
(podświetlonego na żółto)
,
Usunięcie aktywnego
wiersza wraz z danymi ,
Usunięcie wszystkich
danych z aktywnej tabeli .
Pod większością tabel wyświetlana jest czerwona strzałka
, po której wyświetlane są informacje
jakie wartości należy w wpisywać w pole tabeli, w którym aktualnie usytuowany jest kursor.
Wprowadzając dane i odczytując wyniki należy zwracać uwagę na jednostki: siły-kN, momenty-kNm,
wymiary globalne–m, charakterystyki przekrojów-cm, właściwości fizyczne- kN i cm, przemieszczenia-cm.
Wprowadzanie danych rozpoczynamy od wybrania materiału.
Gdy wybierzemy jeden z materiałów
standardowych:
Reinforcet
concrete, Steel, Aluminium, Wood
Materiał
zostaną
wyświetlone
stałe
materiałowe
E-mod.-moduł Younga,
Beton
G-mod.-moduł
Kirchoffa,
Stal (tu także można wybrać User defined)
Alpha-współczynnik rozszerzalności termicznej,
Aluminium
BetaS/fyk-wytrzymałość charakterystyczna,
Drewno
Gamma-masa objętościowa.
Materiał definiowany
Gdy wybierzemy User defined - materiał definiowany można
wprowadzić własne stałe materiałowe (w analizie statycznej wystarczy E-mod., w przypadku uwzględniania
odkształceń postaciowych G-mod. i w przypadku obciążeń termicznych Alpha, można też wprowadzić w żółtym polu
kolumny Materials własną nazwę definiowanego materiału). Jeśli sztywności giętne prętów wyrażamy przez wartość
porównawczą EI w postaci αEI , wygodnie jest przyjąć (ze względu na jednostki) E = 10 000 kN / cm 2 .
W kratownicach gdy sztywności podłużne przedstawiamy w postaci αEA przyjmujemy E = 1 kN / cm 2 .
Kontynuacja
Akceptacja
Cross sections - przekroje (pojawia się tabela, której fragmenty pokazano poniżej).
Wciskając klawisz F5 lub klikając
prawym klawiszem myszy w żółte
pole kolumny Name otrzymujemy
dostęp do bazy przekrojów.
Jeśli chcemy zdefiniować przekrój o
sztywności giętnej αEI wybieramy
dowolny przekrój (gdy obciążenie będzie
stanowiła zmiana temperatury musi to być przekrój np.
I o potrzebnej wysokości) a następnie Static
values (wyświetla się tabela, której fragment
pokazano obok). Wprowadzamy nazwę
Nazwa
przekroju
definiowanego przekroju np. ei1, ei2 itp.,
Iy = α , A = nie mniej niż 10α .
W kratownicy A = α .
Akceptacja przyjętych danych i zamknięcie aktualnej tabeli
(pojawia się tabela jak na początku tego punktu menu, jednak częściowo wypełniona).
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
3
Obrót
przekroju
o 90o
Obrót
przekroju
o 180o
Sztywność
materiału
podłoża
Numer
materiału
Liczba
elem.
w przek.
Nazwa
przekroju
Można w niej dodatkowo zadeklarować obrót przekroju o 90o, jego inwersję i sztywność podłoża. W przypadku wyrażania
sztywności podłoża przez porównawczą
w postaci k p = η ⋅
m4
należy
uwzględnić zamianę jednostek z m na
cm , co prowadzi do wyrażenia
określającego sztywność:
k p =η
η
EI
EI w kNm2
η EI w kNcm2
=
10 000
m4
cm4
Gdy chcemy zdefiniować kolejny przekrój klikamy
i powtarzamy czynności jak dla przekroju poprzedniego.
Jako sztywności podłoża wprowadzamy wartość . 10 000
w przycisk
Warto wiedzieć, że program umożliwia uwzględnianie odkształcalności postaciowej. Jeśli chcemy
uwzględnić tę odkształcalność należy wybrać kolejno
⇒
⇒
⇒
. W tabeli pokazanej w punkcie Cross sections wartość Aqz jest równa A/κ, gdzie κ jest
współczynnikiem redukującym sztywność postaciową.
Numer
węzła
Współrzędna x
Współrzędna z
Nodal coordinates - współrzędne węzłów
określane są w globalnym układzie
współrzędnych ( z , x) .
Do przechodzenia do kolejnych pól tabeli wygodnie jest
używać klawisza Enter klawiatury komputera.
z
x
Bars - pręty (do kolejnych pól tabeli wygodnie jest przechodzić klawiszem Enter).
Nr węzła
końca pręta
Pręta
obustronnie
przegubowy
Nr węzła
pocz. pręta
Nr przekroju
na pocz. pręta
Nr przekroju
na końcu pręta
x
Numer
pręta
Wypełniając pola Q1 i Q2 należy uwzględniać, że
pręt o stałej sztywności ma jednakowe przekroje
na początku i na końcu. Jeśli wpiszemy różne
przekroje pod Q1 i Q2 to otrzymamy pręt
o zmiennym przekroju. Wypełniając pola End 1
i End 2 należy uwzględniać, że rozróżnia się tu
końce prętów
sztywne np. 2.1
np. 2.0
z dodanym
sztywne
przegubem
Elementy typu Truss (obustronnie przegubowe) zaleca
się
np. 2.0
np. 1.0
i przegubowe
stosować w kratownicach. W ramach, jeśli koniec pręta
Zaznaczone okienko Truss jest „sztywny”, piszemy numer węzła z zerem po kropce (np. 2.0), jeśli koniec
pręta jest sztywny z dodanym przegubem piszemy numer z cyfrą od 1 do 9 po
Należy tu pamiętać, że:
kropce (np. 2.1).
w każdym węźle (z wyjątkiem kratownic) musi wystąpić przynajmniej jeden koniec sztywny (np. 2.0),
końce o identycznym numerze węzła i identycznej cyfrze po kropce łączą się końcami sztywnymi
(np. 2.0 i 2.0 lub 2.1 i 2.1 i 2.1 itd.)
końce o identycznym numerze węzła i różnych cyfrach po kropce łączą się w sposób przegubowy (np. 2.0 i 2.1 i 2.2 itd.),
cyfry po kropce nie mogą być deklarowane z przeskokami,
2.0 2.0
2.0 2.1 2.1 2.0 2.0 2.1
tzn. nie może wystąpić np. 2.2 jeśli nie było 2.1.
2.1
2.0
Przykładowe opisy węzłów pokazano obok
Warto też wiedzieć, że przypisanie końców pręta jako End 1 (początek pręta) i End 2 (koniec pręta)
sprzężone jest z przyjęciem lokalnego układu współrzędnych pręta i umową znakowania sił przekrojowych, w tym momentów
zginających, którą
x
z
M
M
V
V
zilustrowano obok.
N
N
Liniami przerywanymi
End2 E n d 2 M
y
y
End1
End1
M
z
oznaczono włókna
wyróżnione, które
znajdują się po stronie dodatniego zwrotu osi z. Na szkicach zaznaczono też dodatnie zwroty momentów zginających.
Stosowana tu umowa znakowania sił przekrojowych odnoszona do lokalnych układów współrzędnych jest spójna z
powszechnie stosowaną, w płaskich układach prętowych, umową znakowania momentów zginających odnoszoną do włókien
wyróżnionych i jest spójna ze związkami fizycznymi w zakresie sił osiowych (dodatnie są siły osiowe rozciągające).
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
Sztywność
wiezi
rotacyjnej
Sztywność
więzi
pionowej
W przypadku wyrażania sztywności więzi podporowych przez
Sztywność
więzi
poziomej
Numer węzła
podporowego
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
4
Supports - podpory
Jeśli więź jest niepodatna (sztywność = ∞ ) wpisujemy liczbę -1
EI
EI
, kδ = γ ⋅
należy uwzględnić zamianę
m
m3
porównawcze kϕ = β ⋅
jednostek z m na cm , co prowadzi do wyrażeń:
EI w kNm 2
EI w kNcm 2
= 100 ⋅ β ⋅
,
m
cm
γ EI w kNcm 2
EI w kNm 2
kδ = γ ⋅
=
⋅
.
100
m3
cm 3
kϕ = β ⋅
Jako sztywności więzi wprowadzamy wartości części wytłuszczonych w powyższych wyrażeniach.
Można też dokonać obrotu podpory klikając w przycisk
Vecz ze znakami określanymi w układzie ( z , x) takie
tangensowi kąta obrotu.
i wprowadzając wartości Vecx i
by stosunek Vecz / Vecx był równy
W przypadku obrotu więzi poziomej Vecx i Vecz określamy do żądanego kierunku podpory a
w przypadku obrotu więzi
pionowej wielkości te określamy do kierunku prostopadłego tak jak pokazano na poniższych rysunkach
(na rysunkach tych Vecx jest ujemne).
z
x
wyjściowy
Vecz
kierunek więzi
ϕ
Vecz
ϕ
Vecx
docelowy
ϕ
Vecx
kierunek więzi
docelowy
kierunek więzi
Akceptacja
z
x
Zwykle tu kończymy wprowadzanie
ϕ
informacji o konstrukcji klikając
wyjściowy
kierunek więzi
Można też kontynuować
wybierając
Hinge spr. – rotacyjne sprężystości połączeń między końcami prętów połączonych przegubowo
Pomiędzy
węzłami
numer
i numer
Sztywność
więzi
rotacyjnej
należących do tego samego węzła np. 2.0 i 2.1.
W przypadku wyrażania sztywności więzi przez porównawczą
EI
kϕ = β ⋅
należy, analogicznie jak w przypadku więzi podporowych,
m
uwzględnić zamianę jednostek z m na cm
EI w kNm 2
EI w kNcm 2
kϕ = β ⋅
= 100 ⋅ β ⋅
.
m
cm
Wartości
określane
jak k δ
Remarks – komentarze.
Długość
odcinka do
wydzielenia
Sztywność
sprężyny
podłużnej
na końcu pręta
Pręt
przegubowo przegubowy
Pręt
używany
Typ
defektu
Bar properties – własności prętów (dodatkowe dane dotyczące prętów)
Dane pozwalające na wyłączanie prętów po
osiągnięciu siły krytycznej,
naprężeń granicznych,
zadeklarowanej wartości siły osiowej.
Można też uwzgledniać sprężyste podłużne
wkładki na końcach prętów
i błędy dotyczące długości
Jako typ defektu można wpisać:
D - wyboczenie, Z - przekroczenie naprężeń
oraz dopuszczalną wartość siły osiowej w kN.
Pozwala to na wyłączenie pręta po osiągnięciu
wartości granicznej.
kończy wprowadzanie danych dotyczących konstrukcji.
Standard systems - układy standardowe (może byś wykorzystywany do określania układów o strukturze zawartej w bazie systemu).
Truss frames - kratownice
Frames
- ramy ortogonalne
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
5
Wprowadzanie danych dotyczących obciążenia rozpoczynamy od wywołania instrukcji
Load input - dane o obciążeniu
Aktywna jest zakładka
wprowadzania obciażeń
Nazwy grup
obciążeń
Obciążenia prętów
Obciążenia węzłów
Obciążenia termiczne
Przemieszczenia podpór
Obciążenia, z wyjątkiem
stycznych i prostopadłych do
osi pręta,
M
opisywane są w
globalnym
H
układzie
V
współrzędnych
( H ,V , M ) .
Obciążenia styczne i
prostopadłe do osi pręta
opisywane są w lokalnych
układach współrzędnych prętów
( z , x) pokazanych w punkcie
Bars.
Bar
Liczba powtórzeń
tego obciążenia
Długość obciążenia
rozłozonego
Odległość obciążenia
skupionego od pocz.
pręta
Wartość rzędnej
obciążenia
Wartość rzędnej
obciążenia
Kierunek
obciażenia
Typ obciążenia
Nr pręta
Klikając w przycisk Bar loads otrzymujemy możliwość wprowadzania obciążeń prętów
Z usytuowaniem kursora w
określonym polu tabeli sprzężone
jest wyświetlanie na dole tabeli
informacji (poprzedzonej
czerwoną strzałką) jakie wartości
należy w to pole wpisać:
Numer pręta z zakresu
Type
Typy obciążeń,
Poziome Pionowe
Wzdłuż
osi pręta
Prostopadłe
do osi pręta
Kierunki obciążeń
Direction
Wartość obciążenia lub lewa rzędna
(bliższa początku pręta) obciążenia rozłożonego.
P1
P2
Prawa rzędna (bliższa końca pręta) obciążenia rozłożonego.
Distance
Length
Odległość obciążenia od początku pręta.
Długość obciążenia.
Klikając w przycisk Nodal loads otrzymujemy możliwość wprowadzania obciążeń węzłów
Składowa
pozioma
Nr węzła
Nodes
Load H
Load V
Moment
(zwrot dodatni
w prawo)
Składowa
pionowa
(zwrot dodatni w dół)
Moment
(zwrot dodatni
w prawo)
Numer węzła z zakresu
Obciążenie poziome (dodatnie z lewej do prawej)
Obciążenie pionowe (dodatnie z góry na dół)
Moment (dodatni – zgodny ze wskazówkami zegara)
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
6
Numery prętów z
zakresu
(numery prętów, na których działa jednakowe
obciążenie)
Delta T = ∆Tw − ∆Tp (gdzie
Współczynnik
rozszerzalności
termicznej
Różnica przyrostów
temperatury w
włóknach skrajnych
Przyrost
temperatury
w osi preta
do pręta
Od pręta
Klikając w przycisk Temperature loads otrzymujemy możliwość wprowadzania zmian temperatury.
from bar, to bar
∆Tw - przyrost temperatury w włóknach
wyróżnionych,
∆Tp - przyrost temperatury w włóknach przeciwnych),
Alpha
Współczynnik rozszerzalności termicznej
Nr węzła
podporowego
Klikając w przycisk Suport displ. otrzymujemy możliwość wprowadzania przemieszczeń węzłów
podporowych. Program wyraża przesunięcia w cm, aby więc
Składowa
pozioma
(zwrot dodatni
w prawo)
zadać przemieszczenie 1 m należy zadać przemieszczenie o
Składowa
pionowa
(zwrot dodatni w dół)
Aktywna jest zakładka wydruku
Obrót
(zwrot dodatni
w prawo)
wartości 100 cm.
kliknięcie
w te klawisze
akceptuje obciążenia i powoduje przejście do
zakładki Output, w której można wybrać co
ma się znaleźć na wydruku, teorię wg jakiej
będzie rozwiązywane zadanie i wpływy, które
mają być uwzględnione (wraz z
kliknięciami
w poszczególne okienka
w polu zaznaczonym
kolorowo wyświetlane
są informacje co oznacza
określony wybór).
Kliknięcie
przycisku
oznaczonego 3
kropkami pod
słowem Partition
wyświetla tabelę,
w której określa
się grupy prętów
(from bar – to
bar) i liczby
elementów
(Partition), na
których końcach
będą drukowane rzędne (rzędnych jest o jedną więcej niż liczba elementów). Podział może być na 1, 2, 4 i 8
elementów, co daje odpowiednio 2 rzędne (na końcach), 3 rzędne (na
końcach i w środku), 5 rzędnych, 8 rzędnych.
Powrót do
tabeli Output
Kończy wprowadzanie obciążeń i pozwala na oglądanie lub drukowanie wyników oraz na
ewentualne deklarowanie superpozycji obciążeń
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
7
specified superpositions – specyfikacja kombinacji grup obciążeń
Kliknięcie w przycisk
uaktywnia
kolejne pole
w kolumnie
Superposition
i kolejną kolumnę do
wpisania
współczynników
kolejnej superpozycji
uaktywnia zakładkę Output, która jest identyczna jak przy wprowadzaniu obciążeń
Maxima of specified superpositions – określa się dodatkowe parametry do specified superpositions
Wartośći Odpowiadające
obciążenia Rysunki
max i min
Reakcje
Siły osiowe
Siły tnące
Momenty
Zakładka Input pozwala na określenie teorii wg,
której wykonywana ma być analiza zaś przyciski
uaktywnią zakładkę Output,
w której określa się jakie wielkości mają
być określane
max/min superposition of Lc. 1.ord – automatyczna kombinacja obciążeń,
Stałe
Zmienność
obciążenia
Współczynnik
Wyłączenie
Program akceptuje obciążenia zmienne z jedną
granicą zerową i z dwiema jednakowymi granicami o
przeciwnych znakach. Jeśli wprowadzane obciążenia
zmienne są zdefiniowane inaczej to należy je
sprowadzić do postaci akceptowanych przez program
np. obciążenie − Pd ≤ P ≤ Pg ( Pd ≠ Pg )
Wykluczające się
jeśli wpisać
jednakowe liczby
różne od zera
Jednakowe granice
dodatnia i ujemna
Z jedną granicą
zerową
przedstawiamy w postaci dwóch wykluczających się
− Pg ≤ P1 ≤ 0 i 0 ≤ P2 ≤ Pg ,
obciążenie − Pd ≤ P ≤ − Pg przedstawiamy w
postaci obciążenia stałego Ps = − Pg
i zmiennego − Pd + Pg ≤ P ≤ 0 ,
obciążenie Pd ≤ P ≤ Pg przedstawiamy w postaci
obciążenia stałego Ps = Pd i zmiennego
0 ≤ P ≤ Pg − Pd .
Pd i Pg w powyższych wyrażeniach są liczbami dodatnimi.
uaktywniają zakładkę Output, która jest identyczna jak powyżej
influence lines – linie wpływu dla siły jednostkowej prostopadłej do poszczególnych prętów.
MODYFIKACJE DANYCH
Modyfikacje poszczególnych danych dokonywane są w tabelach, w których były one wprowadzane
polegają na zastępowaniu poprzednich danych nowymi
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
8
OGLĄDANIE DANYCH I WYNIKÓW NA EKRANIE
Dane można oglądać w tabelach, w których były wprowadzane oraz w formie graficznej i tekstowej.
Wyniki można oglądać w formie graficznej i w formie tekstowej.
Reakcje podpór opisywane są w globalnych układach współrzędnych takich jak
V
obciążenia, jednak za dodatnie przyjmuje się ich zwroty przeciwne niż zwroty obciążeń z
tym, że na rysunkach podawane są właściwe zwroty reakcji translacyjnych a wartości
H
podawane są ze znakami w układzie jak obok. Na rysunkach nie są podawane reakcje
M
rotacyjne. Ich wartości odczytujemy w zakładce tekstowej lub z wykresów momentów
zginających.
Siły przekrojowe opisywane są w lokalnych układach współrzędnych w zgodzie ze
standardowymi umowami wytrzymałościowymi w szczególności z umową znakowania momentów
zginających odwołującą się do włókien wyróżnionych i w zgodzie ze związkami fizycznymi w zakresie
sił osiowych (dodatnie są siły osiowe rozciągające).
M
M
x
End1 V
z
y
N
V End2
z
V
V
N
End2
M
x
N
y
M
Wyświetlane elementy konstrukcji określa menu prawe
Wyświetlane wyniki określa menu górne, które składa się z menu
rozwijalnego (lewa część) określającego przypadek obciążenia, rodzaj teorii
i liczbę przedziałów w prętach na końcach, których podawane będą
wartości sił przekrojowych (liczba rzędnych jest o 1 większa niż liczba przedziałów)
oraz przycisków, które bezpośrednio określają co ma być wyświetlane.
Wybór
przypadków
obciazenia
Wybór
teorii
analizy
End1
WYŚWIETLANIE
ELEMENTÓW
KONSTRUKCJI
Osie prętów
Numery prętów
Numery łańcuchów
MENU ROZWIJALNE
Wybór przypadków od
których maja być
wyświetlane wyniki
N
Wybór liczby
przedziałów
prętów
Wyróżnienie włókien
Numery węzłów
Węzły
Węzły wolne
Dane o przekrojach
Glob. układ współrz.
Lokalne osie x
Podpory
Linie wymiarowe
Widok
na płaszczyźnie: zx
yz
xy
WYŚWIETLANIE WYNIKÓW
Powiększanie opisów
Układ
odkształcony
Momenty
Siły tnące
Siły osiowe
Reakcje
Układ
Obciążenie
Podgląd
tekstowy
Pomniejszanie opisów
Umożliwia opisywanie rzędnych
wyświetlanych wykresów
Umożliwia edycję prętów (Edit bars)
Umożliwia edycję węzłów (Edit nodes)
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski
F+L STATIK – Stabwerke ESK – skrócona instrukcja dla układów płaskich
9
Dodanie pręta
Edycja 1-go
lub n węzłów
Kasowanie węzłów
Dodanie prętów na kole
Edycja 1-go
lub n pretów
Podział pręta na segmenty
Kasowanie pręta
Kasowanie węzłów wolnych
Dodanie łańcucha
Likwidacja łańcucha
WYNIKI TEKSTOWE zawierają
MATERIAL
SECTION PROPERTIES
SYSTEM
SUPPORTS
LOADING
SUPPORT REACTIONS
INTERNAL FORCES
-
stałe materiałowe,
informacje o przekrojach,
informacje o prętach,
informacje o podporach,
informacje o obciążeniach,
reakcje podpór (H, V, M)
siły przekrojowe (Q, N, M) z podziałem pręta na n (1, 2, 4, 8) elementów
(liczba podawanych rzędnych jest o 1 większa niż liczba przedziałów),
DISPLACEMENTS
DISPLACEMENT OF SPANS
- przemieszczenia węzłów (u, v, r),
- rzędne linii ugięcia prętów.
DRUKOWANIE DANYCH I WYNIKÓW
Klikając w zakładkę Output w lewym menu, wyświetlamy menu Output
(rys. obok), z którego możemy wybrać:
Screen – wyświetlanie danych i wyników na ekranie
(analogicznie jak po użyciu przycisku z menu górnego),
Print – wydruk danych i wyników,
Word – konwersja danych i wyników do Worda.
http://www.iil.pwr.wroc.pl/zukowski