Wybrane zagadnienia - Nadleśnictwo Gniezno

PLAN URZĄDZENIA LASU
NADLEŚNICTWA GNIEZNO
na okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2017 r.
OPIS OGÓLNY LASÓW NADLEŚNICTWA
(elaborat)
Wybrane zagadnienia
Przestrzenne usytuowanie lasów nadleśnictwa
Niniejszy plan urządzenia lasu Nadleśnictwa Gniezno opracowany został według stanu
na 01. 01. 2008 r. Nadleśnictwo składa się z dwóch obrębów leśnych: Popowo Podleśne
i Skorzęcin.
Zestawienie powierzchni gruntów Nadleśnictwa Gniezno przedstawia się następująco:
LASY
Grunty leśne
Grunty
związane
z gospodarką
leśną
Popowo
Podleśne
6 499,27
Skorzęcin
Nadleśnictwo
Gniezno
Obręb leśny
Ogółem
Razem
Grunty
nieleśne
141,06
6 640,33
437,77
7 078,10
11 580,72
298,03
11 878,75
678,48
12 557,23
18 079,99
439,09
18 519,08
1 116,25
19 635,33
Maksymalna rozpiętość zasięgu terytorialnego działania Nadleśnictwa Gniezno mierzona
w linii prostej wynosi: z północy na południe – 53 km, ze wschodu na zachód – 55 km.
Powierzchnia zasięgu terytorialnego działania omawianego nadleśnictwa wynosi
1397,16 km2 (139 716 ha).
Z Nadleśnictwem Gniezno sąsiaduje pięć nadleśnictw poznańskiej RDLP: od północnego
zachodu Nadleśnictwo Łopuchówko (obręb Łopuchówko), od południowego zachodu
(granica polna) Nadleśnictwo Czerniejewo (obręby Czerniejewo i Nekla), od południa
Nadleśnictwo Jarocin (obręb Czeszewo) i Grodziec (obręb Grodziec) – granice polne. Od
wschodu sąsiaduje z Nadleśnictwem Konin (obręb Kazimierz Biskupi). Nadleśnictwo
Gniezno sąsiaduje na północy i północnym wschodzie z dwoma nadleśnictwami RDLP Toruń
– Nadleśnictwem Miradz (obręb Miradz) i na północy z Nadleśnictwem Gołąbki (obręb
Gołąbki). Od północnego zachodu sąsiaduje (granica polna) z Nadleśnictwem Durowo (obręb
Kakulin) podlegającym RDLP Piła.
Zestawienie powierzchni lasów znajdujących się w terytorialnym zasięgu działania
Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa
Województwo
Powiat
Gmina
Lasy nie stanowiące
własności Skarbu Państwa
Pow.
ogól
w zarządzie LP
pozostałe
Razem
-na
ha
urządzane
N-ctwo
sąsied par-nie
inne
n-ctwa ki
stanow. stanow.
własność własn.
osób
osób
fizyczprawnych
nych
P o w i e r z c h n i a
1
2
3
4
5
6
7
–
8
Razem
Lasy współwłasności
Nadleśnictwa Gniezno prezentuje poniższa tabela:
Ogółem
11
12
Lesistość
h a
9
10
13
Województwo
wielkopolskie
Powiat
gnieźnieński
81652
10782,57
10782,57
1087,00
-
1087,00
11869,57
14,5
M. Gniezno
4089
475,11
475,11
19,00
-
19,00
494,11
12,1
M. Kłecko
961
-
-
-
-
-
-
-
M. Witkowo
830
-
-
-
-
-
-
-
Gm. Czerniejewo
2839
456,55
456,55
70,00
-
70,00
526,55
18,6
Gm. Gniezno
17799
2343,65
2343,65
240,00
-
240,00
2583,65
14,5
Gm. Kiszkowo
4245
373,63
373,63
148,00
-
148,00
521,63
12,3
Gm. Kłecko
10265
467,48
467,48
105,00
-
105,00
572,48
5,6
Gm. Łubowo
4170
18,84
18,84
25,00
-
25,00
43,84
1,0
Gm. Mieleszyn
8313
2052,03
2052,03
172,00
-
172,00
2224,03
26,7
Gm. Niechanowo
10531
821,97
821,97
112,00
-
112,00
933,97
8,9
Gm. Witkowo
17610
3773,31
3773,31
196,00
-
196,00
3969,31
22,5
Powiat słupecki
58064
7736,51
7736,51
1069,00
125,00
1194,00
8930,51
15,4
M. Słupca
1031
-
-
-
45,00
45,00
45,00
4,4
Gm. Lądek
402
8,78
8,78
12,00
-
12,00
20,78
5,2
Gm. Orchowo
9812
1750,48
1750,48
73,00
5,00
78,00
1828,48
18,6
Lasy nie stanowiące
własności Skarbu Państwa
Pow.
Województwo
ogól
Powiat
w zarządzie LP
pozostałe
Razem
-na
Gmina
ha
urządzane
N-ctwo
sąsied par-nie
inne
n-ctwa ki
stanow. stanow.
własność własn.
osób
osób
fizyczprawnych
nych
P o w i e r z c h n i a
1
2
3
4
5
6
7
–
Razem
8
9
10
10072
605,92
605,92
285,00
75,00
360,00
Gm. Powidz
8015
3822,85
3822,85
195,00
-
195,00
Gm. Słupca
14493
416,97
416,97
294,00
-
Gm. Strzałkowo
14239
1131,51
1131,51
210,00
Ogółem N-ctwo
139716
18519,08
18519,08
2156,00
warunków
przyrodniczych
Ogółem
11
12
Lesistość
h a
Gm. Ostrowite
Charakterystyka
nadleśnictwa
Lasy współwłasności
Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa
13
965,92
9,6
-
4017,85
50,1
294,00
-
710,97
4,9
-
210,00
-
1341,51
9,4
125,00
2281,00
-
20 800,08
14,9
w
zasięgu
działania
1. Przynależność do krainy, dzielnicy przyrodniczo-leśnej i mezoregionów
Pod względem regionalizacji przyrodniczo-leśnej (Trampler i in. 1990) opartej na
właściwościach ekologiczno-fizjograficznych warunkujących potencjalne możliwości
rozwoju lasów i ich wielorakich funkcji, lasy i grunty nieleśne Nadleśnictwa Gniezno
znajdują się w zasięgu następujących jednostek:
— Kraina ...................... Wielkopolsko-Pomorska (III)
— Dzielnica .................. Nizina Wielkopolsko-Kujawska (III. 7)
— Mezoregion ……..… Pojezierza Wielkopolskiego (III. 7 b)
— Mezoregion .............. Sandrów Gnieźnieńskich (III. 7 c).
W mezoregionie Sandrów Gnieźnieńskich znalazły się leśnictwa: Brody, Gołaźnia,
Nowaszyce, Las Miejski (obręb Popowo Podleśne) oraz Stary Dwór, Krzyżówka, Piłka,
Skorzęcin, Hutka, Brzozowo, Dolina bez oddziałów 321 – 324 (obręb Skorzęcin).
W zasięgu mezoregionu Pojezierza Wielkopolskiego leżą leśnictwa: Kowalewko
i Zakrzewo (obręb Popowo Podleśne) oraz Orchowo, Smolniki, Wólka i Dolina – oddziały
321-324 (obręb Skorzęcin).
2. Położenie geograficzne i wysokościowe
Nadleśnictwo Gniezno geograficznie położone jest pomiędzy 17°20 3 a 18°07
długości geograficznej wschodniej i pomiędzy 52°14
a 52°42 29
szerokości
geograficznej północnej.
Według
regionalizacji
fizyczno-geograficznej
(Kondracki
2000)
opartej
na
ukształtowaniu i strukturach geologicznych położenie Nadleśnictwa Gniezno przedstawia
się następująco:
Obszar – Europa Zachodnia (1-924)
Podobszar – Pozaalpejska Europa Zachodnia (1-924.3)
Prowincja – Niż Środkowoeuropejski (31)
Podprowincja – Pojezierza Południowobałtyckie (315)
Makroregion – Pojezierze Wielkopolskie (315.5)
Mezoregiony – Pojezierze Gnieźnieńskie (315.54)
– Pojezierze Kujawskie (315.56)
– Równina Wrzesińska (315.57)
Najniżej położony punkt Nadleśnictwa Gniezno znajduje się w okolicy Graboszewa –
95 m n.p.m., a kulminacja wysokości znajduje się w okolicy Pustachowa – 128 m n.p.m.
3. Rzeźba terenu
Cały obszar Nadleśnictwa Gniezno położony jest na obszarze nizinnym. Kryteria
morfometryczne i typy rzeźby występujące na obszarze nadleśnictwa przedstawiają się
następująco:
- teren równy, prawie zupełnie poziomy, gdzie deniwelacje o kilkustopniowych spadkach
nie przekraczają 5 metrów;
- teren falisty, którego deniwelacje nie przekraczają 12-15 metrów, tworzą one wzniesienia
i obniżenia o małych nachyleniach do 5 ;
- teren pagórkowaty, którego wyniosłości tworzą pagórki, wały i garby o wysokości
względnej do 20-25 metrów i znacznym nachyleniu stoków od 6 do 30 oraz niewielkich
odstępach między kulminacjami.
Tereny równe występują zdecydowanie w południowej części obrębu Skorzęcin oraz
większej, zachodniej i centralnej powierzchni obrębu Popowo Podleśne. Na pozostałych
obszarach tereny równe występują na powierzchniach równin dennomorenowych, płaskich
terenów sandrów przymorenowych. Do terenów równych zaliczono również obszary siedlisk
bagiennych, stawów, łąk, bagien i jezior.
Tereny faliste powiązane są z pagórkami morenowymi, z krawędziami sandrów
z różnych faz zlodowacenia oraz z krawędziami dolin rzecznych. Teren ten dominuje głównie
na obszarze obrębu Skorzęcin, który charakteryzuje się znacznym zróżnicowaniem
morfometrycznym. Morena czołowa przebiegająca przez środkową część obrębów Popowo
Podleśne i Skorzęcin w przeważającej części została zaliczona do tej formy terenu. Duży,
zwarty kompleks uroczyska Krzyżówka wykazuje w swojej południowo-zachodniej części
znaczną falistość. Teren falisty na obszarze obrębu Popowo Podleśne rozciąga się wzdłuż
doliny Wełny, a także w okolicach licznie występujących, drobnych jezior.
Tereny pagórkowate zajmują znacznie mniejsze obszary niż wymienione wyżej
jednostki. Pagórki morenowe biegną łukiem od jeziora Ostrowieckiego przez wieś Gaj,
dalej uwidaczniają się przy leśniczówce Piłka. Teren pagórkowaty występuje także nad
jeziorem Budzisławskim, w kierunku na jezioro Powidzkie oraz na południowy-wschód od
jeziora Kamienieckiego. W obrębie Popowo Podleśne bogactwo terenów pagórkowatych
uwidacznia się wzdłuż doliny Wełny, a także pomiędzy jeziorami Piotrowskie i Głęboczek.
Obszar Nadleśnictwa Gniezno położony jest w zasięgu zlodowacenia bałtyckiego,
stadiał główny, z osadami fazy poznańskiej i leszczyńskiej (część północna i centralna)
oraz zlodowacenia środkowopolskiego (część południowa). Rzeźba terenu ukształtowana
została przez działalność lodowca, jak również w wyniku procesów postglacjalnych
działających po jego ustąpieniu. Na omawianym terenie występują typowe elementy
nizinnych krajobrazów naturalnych jak: równiny morenowe, pola sandrowe, wydmy,
pagórki morenowe, rynny jeziorowe, bagna i zagłębienia wytopiskowe.
Charakterystycznym śladem deglacjacji lądolodu są liczne rynny lodowcowe w znacznej
części zajęte przez długie jeziora rynnowe. Do największych jeziornych rynien należą:
 rynna Powidzko-Ostrowska z jeziorami Powidzkim i Ostrowskim
 rynna Skorzęcińsko-Pakoska z jeziorami Niedzięgiel, Kamienieckim z Kwieciszewicą
(Noteć Zachodnia)
 rynna Gnieźnieńsko-Rogowska z jeziorami Wierzbiczańskim i Kaczkowskim
z przepływającą Wełną.
4. Warunki glebowe
Obszar Nadleśnictwa Gniezno wykazuje niewielką zmienność powierzchniową przy
znacznej różnorodności utworów glebowych. Udział występujących typów, rodzajów
i gatunków gleb jest wynikiem zróżnicowania geomorfologicznego i zasięgu wód gruntowych
w profilu glebowym. Jest również odbiciem procesów glebotwórczych zachodzących od
okresu zlodowacenia środkowopolskiego do czasów obecnych.
Współczesnymi procesami geomorfologicznymi zachodzącymi na obszarze Nadleśnictwa
Gniezno są:
akumulacja fluwialno-powodziowa – w rejonie rzeki Wełna,
akumulacja organiczna i mineralna – w dolinie rzeki Noteć Zachodnia,
intensywne spłukiwanie i spływanie – rzeka Meszna, zbocza pagórów morenowych
procesy eoliczne o słabym natężeniu – sporadycznie na wierzchołkach wydm,
szczytowych partiach kemów i skarp dolin rzecznych.
Na terenie omawianego Nadleśnictwa dominującymi utworami geologicznymi są piaski
zwałowe oraz piaski sandrowe. Znaczne powierzchnie zajmują również holoceńskie piaski
rzeczne. Lokalnie znaczne powierzchnie zajmują gliny zwałowe oraz utwory holoceńskie
Wśród wyróżnionych 16 typów gleb największy udział powierzchniowy(73%)wykazują
gleby z działu gleb autogenicznych tj. gleb, których powstanie i właściwości związane są
z równorzędnym oddziaływaniem skał macierzystych i roślinności – gleby rdzawe. Ich skałą
macierzystą są piaski luźne, słabogliniaste oraz żwiry. Utworzone z ubogich skał
macierzystych; łatwo przepuszczalnych dla wód opadowych, są na ogół związane
z przemywnym i okresowo przemywnym typem gospodarki wodnej, stanowią najważniejszy
gospodarczo typ gleb w omawianym obiekcie.
Szczegółowe omówienie warunków glebowo-siedliskowych omawianego obiektu wraz
z mapami glebowymi zawiera Operat glebowo-siedliskowy Nadleśnictwa Gniezno –
wykonawcą tego opracowania jest Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej Oddział
w Poznaniu. Opracowanie to wykonano według stanu na 1 stycznia 1998 roku.
W ramach bieżących prac urządzeniowych BULiGL Oddział w Poznaniu wykonało
kameralne dostosowanie opracowania glebowo-siedliskowego do obowiązującego standardu
LMN oraz sporządziło opis gleb i siedlisk dla gruntów leśnych nie posiadających dotychczas
opracowania glebowo –siedliskowego.
Dane zawarte w operacie glebowo-siedliskowym zostały w pełni wykorzystane
w aktualnym
planie
urządzeniowym.
W przypadkach
wystąpienia
w
wyłączeniu
drzewostanowym dwóch (sporadycznie więcej) siedlisk nie kwalifikujących się do
wyłączenia z powodu zbyt małej powierzchni, przyjęto typ siedliskowy wynikający z typu
powierzchniowo dominującego.
5. Warunki wodne
Obszar Nadleśnictwa Gniezno znajduje się w zlewisku Morza Bałtyckiego, na terenie
działu wodnego rzeki Odry (I rzędu), na obszarze zlewni rzeki Warty (II rzędu) wraz z rzekami
Struga Bawół (III rzędu), Meszna (III rzędu), Wrześnica (III rzędu), Dębina (IV rzędu), Mała
Wełna (IV rzędu), Mała Noteć (IV rzędu) i Września Mała (IV rzędu).
Powierzchnia dorzecza Odry wynosi 106 057 km², co stanowi 33,9% powierzchni kraju.
Występują tu wszystkie, charakterystyczne dla strefy młodoglacjalnej, formy związane
z wodami powierzchniowymi i podziemnymi – rzeki, jeziora oraz zbiorniki wód
podziemnych.
Sieć wodna obszaru Nadleśnictwa Gniezno jest ściśle powiązana z rozwojem rzeźby
polodowcowej. Biegi rzek ustaliły się na dawnych szlakach spływu wód sandrowych
wykorzystując rynny lodowcowe, często z licznymi tu jeziorami rynnowymi. Wśród rzek
lokalne znaczenie odgrywają: Noteć Zachodnia, Mała Wełna, Dębina, Meszna i Struga
Bawół.
Na terenie omawianego nadleśnictwa występuje 78 jezior o powierzchni ponad 1 ha,
z których największe to Powidzkie (1035,90 ha) i Skorzęcińskie (637,70 ha).
Łączna powierzchnia wód stojących w zasięgu terytorialnego działania Nadleśnictwa
Gniezno wynosi 3872,10 ha, a współczynnik jeziorności wynosi 2,8.
6. Klimat
Obszar Nadleśnictwa Gniezno (według klasyfikacji klimatycznej autorstwa prof.
Romera) leży w granicach regionu klimatycznego Krainy Wielkich Dolin – w jego
południowo-zachodniej części. Klimat terenu jest modyfikowany przez masy powietrza
polarno-morskiego
o wysokiej
wilgotności.
Kształtuje
on
łagodny
typ
pogody,
z zachmurzeniem, opadami oraz niższą temperaturą latem i wyższą temperaturą miesięcy
zimowych.
Omawiany obszar znajduje się na przejściu pomiędzy strefą chłodniejszego
i wilgotniejszego klimatu charakterystycznego dla Dzielnicy Pomorskiej, a strefą suchego
i cieplejszego klimatu, jakim cechuje się Dzielnica Środkowa. Ścierają się tu elementy
oceanizmu atlantyckiego i kontynentalizmu wschodniego.
Położenie obszaru Nadleśnictwa w cieniu opadowym pojezierzy pomorskich od północy
oraz Sudetów od południa sprawia, że roczne sumy opadów są tu mniejsze, niż w innych
częściach Nizin Polskich. Wilgotne wiatry północno-zachodnie zatrzymywane są przez pasma
wysokich wzgórz morenowych Pojezierza Pomorskiego, gdzie tracą znaczną część wilgoci.
Panuje tu znaczny deficyt opadów, prowadzący do stopniowo przebiegającego procesu
stepowienia terenu.
W okresie letnim zdecydowanie przeważają wiatry zachodnie, a zimą wiatry południowozachodnie. Średnia roczna prędkość wiatru jest większa od 2 m/s (wiatry bardzo słabe) i nie
przekracza 4 m/s (wiatry słabe). Wiatry silne i bardzo silne pojawiają się sporadycznie.
Poziom opadów rocznych określono na podstawie danych pochodzących z posterunku
meteorologicznego w Hutce – położonego na terenie Nadleśnictwa Gniezno. Rozkład
średnich sum opadów rocznych [mm] minionego 10 lecia przedstawiał się następująco:
1998
1999
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
Średnia
583
461
593
473
600
310
460
351
422
472
472
Ważniejsze cechy klimatyczne omawianego obszaru (stacja meteorologiczna IMiGW
w Gnieźnie nr 166 oraz posterunek meteorologiczny w Hutce – dane z okresu 1998-2007)
przedstawiają się następująco:

przeciętna temperatura roczna ............................................. 8,3 C,

średnia suma opadów rocznych .......................................... 472 mm,

długość okresu wegetacyjnego ........................................... 220 dni,

średnia temperatura okresu wegetacyjnego ........................ 14,2 C,

średnia prędkość wiatru ………………………….……… 3,5 m/s,

wilgotność względna powietrza ............................................. 81 %

najzimniejszy miesiąc .......................................... styczeń (- 2,2ºC)

najcieplejszy miesiąc ............................................... lipiec (18,0ºC)
18,0
80
16,0
70
60
12,0
10,0
50
8,0
40
6,0
30
4,0
20
2,0
10
0,0
-2,0
Opady w mm
Temperatura
14,0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
0
miesiące
Średnia wieloletnia
wysokość temperatur
Średnia wieloletnia wysokość opadów
Zamieszczony powyżej wykres przedstawia charakterystykę warunków klimatycznych
(dane z okresu 1998-2007).
W uzupełnieniu danych opadów rocznych – średnia wieloletnia z okresu 1971-2000
(dane IMiGW) dla Gniezna wyniosła 502 mm.
Powierzchniowy udział panujących gatunków drzew w typach siedliskowych lasu
100%
90%
80%
70%
60%
50%
40%
30%
20%
10%
0%
Bśw
So
BMśw
Md
LMśw
BMw
Św
Dg
LMb
Bk
Db
LMw
Jw.
Lśw
Js
Lw
Brz
Ol
Ol
OlJ
Ak
Gb
Procentowy udział powierzchni typów siedliskowych lasu prezentuje poniższy
diagram kołowy:
Widoczna jest tu niewielka przewaga siedlisk lasowych z dominującym udziałem LMśw
– zajmują one łącznie 52,2 % powierzchni leśnej. Siedliska borowe z dominującym udziałem
BMśw zajmują łącznie 45,1% powierzchni leśnej.
Przyjmując za kryterium warunki wilgotnościowe, wyróżniono następujące grupy
siedlisk:
świeże (Bśw, BMśw, LMśw, Lśw) – 92,1%
wilgotne (BMw, LMw, Lw) – 5,2%
bagienne (LMb, Ol, OlJ) – 2,7 %.
Struktura wiekowa według powierzchni leśnej i miąższości na powierzchni leśnej
Struktura wiekowa według powierzchni leśnej przedstawia się następująco:
20%
18%
IV rewizja
III rewizja
16%
14%
Udział
12%
10%
8%
6%
4%
2%
0%
Klasy wieku
Struktura wiekowa według miąższości przedstawia się następująco:
30%
25%
IV rewizja
Udział
20%
15%
10%
5%
0%
Klasy wieku
III rewizja
Funkcje lasu i kategorie ochronności
Szczegółową lokalizację i powierzchnię poszczególnych kategorii ochronności lasów
Nadleśnictwa Gniezno zawiera Decyzja Nr 6 Ministra Środowiska z dnia 12 maja 2000 roku.
Powierzchnia leśna według poszczególnych funkcji lasu i kategorii ochronności przedstawia
się następująco:
Obręb leśny
Kategoria ochronności
Popowo
Podleśne
Nadleśnictwo
Gniezno
Skorzęcin
Powierzchnia leśna ha
%
Lasy ochronne:
- lasy glebochronne
37,14
25,20
62,34
0,3
- lasy wodochronne
969,71
7 937,75
8 907,46
49,3
- lasy położone w granicach administracyjnych miast
i w odległości do 10 km od granic
administracyjnych miast liczących ponad 50 tys.
mieszkańców
4 528,79
1 572,77
6 101,56
33,7
-
1 407,47
1 407,47
7,8
5 535,64
10 943,19
16 478,83
91,1
963,63
637,53
1 601,16
8,9
6 499,27
11 580,72
18 079,99
100,0
- lasy o szczególnym znaczeniu dla obronności
Państwa
Razem lasy ochronne
Lasy gospodarcze
Ogółem
Lasy ochronne zajmują łączną powierzchnię 16 478,83 ha, co stanowi łącznie 91,1%
powierzchni leśnej Nadleśnictwa Gniezno.
Powierzchnia lasów ochronnych określona w aktualnym planie urządzenia lasu dla
obrębów leśnych i dla nadleśnictwa jest zgodna z ww. decyzją Ministra Środowiska.
Opis celów i
w Nadleśnictwie
zasad
trwale
zrównoważonej
gospodarki
leśnej
Podstawą prowadzenia gospodarki leśnej w bieżącym okresie jest plan urządzenia lasu
opracowany na okres 2008-2017 przez Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej
w Warszawie Oddział w Poznaniu.
Trwałe i zrównoważone zagospodarowanie lasu jako zarządzanie i użytkowanie terenów
leśnych prowadzi się według planu urządzenia lasu, w sposób który zapewnia utrzymanie ich
różnorodności biologicznej, produktywności, zdolności regeneracyjnych, żywotności,
właściwych funkcji ekologicznych i socjalnych, w szczególności:
 zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki
życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą,
 ochrony lasów, zwłaszcza ekosystemów leśnych stanowiących naturalne fragmenty
rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na:
a) zachowanie różnorodności przyrodniczej,
b) zachowanie leśnych zasobów genetycznych,
c) walory krajobrazowe,
d) potrzeby nauki,
 ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenia lub uszkodzenia
oraz o specjalnym znaczeniu społecznym,
 produkcji drewna na zasadzie racjonalnej gospodarki oraz surowców i produktów
ubocznego użytkowania lasu.
Założeniem docelowym niniejszego planu na bieżące 10 lecie jest poprzez optymalne
wykorzystanie warunków przyrodniczych, zasad selekcji i genetyki, w drodze stosowania
właściwych
czynności
hodowlanych,
gospodarczych
i
ochronnych,
uzyskanie
w maksymalnym stopniu odnowienia naturalnego, zadowalającej odporności biologicznej
drzewostanów oraz zwiększenie przyrostu miąższości zarówno ilościowego jak i pod
względem jakości.
Dla osiągnięcia powyższych celów należy m.in.:
przy pozyskaniu stosować techniki proekologiczne ochraniające roślinność i glebę,
odnowić powierzchnię leśną w okresie 2 lat po usunięciu drzewostanu,
w dobrej jakości drzewostanach rodzimego pochodzenia preferować odnowienia
naturalne,
pozyskiwać drewno w granicach możliwości produkcyjnych lasu, czyli do wysokości
przyjętego w planie urządzenia lasu etatu użytkowania,
stosować w maksymalnym stopniu rębnie złożone,
zapewnić zachowanie w lasach roślinności leśnej, naturalnych bagien, łąk i torfowisk,
pielęgnować i chronić las,
chronić walory krajobrazowe lasów poprzez odchodzenie od prostych ścian
zrębowych, pozostawianie fragmentów drzewostanów na zrębach, a szczególnie
wzdłuż dróg i cieków,
do odnowień w maksymalnym stopniu używać materiału sadzeniowego rodzimego,
sprawdzonego pochodzenia.