UNIA EUROPEJSKA

UNIA EUROPEJSKA
PARLAMENT EUROPEJSKI
RADA
_______________________________________________________________________
Strasburg, 11 lutego 2004 roku
2001/0291 (COD)
PE-CONS 3697/2/03
LEX 507
REV 2
ENV 687
CODEC 1811
DYREKTYWA 2004/12/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
ZMIENIAJĄCA DYREKTYWĘ 94/62/WE
W SPRAWIE OPAKOWAŃ I ODPADÓW OPAKOWANIOWYCH
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
1
EN
DYREKTYWA 2004/12/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 11 lutego 2004 roku
zmieniająca Dyrektywę 94/62/WE w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
Uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a zwłaszcza jego art. 95 ust. 1,
Uwzględniając projekt Komisji1,
Uwzględniając Opinię Komitetu Gospodarczo-Społecznego2,
Działając w trybie określonym w art. 251 Traktatu, w oparciu o wspólny tekst zatwierdzony
przez Komitet Uzgadniający w dniu 17 grudnia 2003 roku3.
Zważywszy, że:
(1)
Na mocy Dyrektywy 94/62/WE4 Rada jest zobowiązana, nie później niż na sześć
miesięcy przed końcem fazy pięcioletniej zaczynającej się od dnia, do którego
Dyrektywa powinna być wdrożona w prawie krajowym, do określenia poziomów
docelowych na następną fazę pięcioletnią.
(2)
Definicja „opakowań” określona w Dyrektywie 94/62/WE powinna zostać dodatkowo
wyjaśniona przez wprowadzenie pewnych kryteriów i aneksu zawierającego przykłady
poglądowe. Osiągnięcie ambitnych poziomów docelowych recyklingu wymaga
zachęcania do rozwoju innowacyjnych, racjonalnych pod względem środowiskowym i
1
OJ C 103 E, 30.04.2002, str. 17.
OJ C 221, 17.09.2002, str. 31.
3
Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 3 września 2002 roku (OJ C 272 E z dnia 3 września 2002 roku (OJ C
272 E, 13.11.2003, str. 30), Wspólne Stanowisko Rady z dnia 6 marca 2003 roku (OJ C 107 E, 06.05.2003, str.
17), Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 2 lipca 2003 roku (jeszcze nie opublikowane w Dzienniku
Urzędowym). Uchwała ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia … i Decyzja Rady z dnia 26 stycznia
2004 roku.
4
OJ L 365, 31.12.1994, str. 10. Dyrektywa zmieniona Rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 (OJ L 284,
31.10.2003, str. 1).
2
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
2
EN
funkcjonalnych poziomów docelowych recyklingu. Powinno się dokonać oceny
różnych metod recyklingu w celu opracowania ich definicji.
(3)
Poziomy docelowe recyklingu dla każdego konkretnego materiału odpadowego
powinny uwzględniać ocenę cyklu życia i analizę kosztów i korzyści, które wskazały
na wyraźne różnice pod względem zarówno kosztów, jak i korzyści związanych z
recyklingiem różnych materiałów opakowaniowych, oraz powinny poprawić spójność
rynku wewnętrznego w zakresie recyklingu tych materiałów.
(4)
Powinno się dalej zwiększać odzysk i recykling odpadów opakowaniowych, aby
zmniejszyć ich oddziaływanie na środowisko.
(5)
Niektórym państwom, którym, ze względu na ich szczególne uwarunkowania,
pozwolono na przesunięcie terminu ustalonego dla osiągnięcia docelowych poziomów
odzysku i recyklingu określonych w Dyrektywie 94/62/WE, powinno się zezwolić na
dalsze, choć ograniczone przesunięcie terminu.
(6)
Parlament Europejski, Rada i Komisja zgadzają się co do potrzeby tymczasowych
derogacji dla państw akcesyjnych w odniesieniu do poziomów docelowych ujętych w
niniejszej Dyrektywie. Decyzja w tej sprawie powinna być podjęta na podstawie
wystąpień państw akcesyjnych o derogacje, które powinny w zasadzie nie trwać dłużej
niż do 2012 roku dla Cypru, Estonii, Litwy, Republiki Czeskiej, Słowacji, Słowenii i
Węgier; do 2014 roku dla Polski i do 2015 roku dla Łotwy.
(7)
Porozumienie w tej kwestii zostanie zawarte zgodnie z właściwą procedurą prawną
przed upływem terminu transpozycji niniejszej Dyrektywy.
(8)
Gospodarka opakowaniami i odpadami opakowaniowymi wymaga od państw
członkowskich ustanowienia systemów zwrotu, zbiórki i odzysku. Systemy te
powinny być otwarte dla udziału wszystkich zainteresowanych stron i zaprojektowane
dla uniknięcia dyskryminacji produktów importowanych i barier wobec handlu lub
zniekształcenia konkurencji oraz gwarantować możliwie największy zwrot opakowań i
odpadów opakowaniowych, zgodnie z Traktatem. Powinno się unikać
dyskryminowania materiałów ze względu na ich masę. Przedsiębiorcy w całym
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
3
EN
łańcuchu opakowaniowym powinni wziąć na siebie wspólną odpowiedzialność, aby
zapewnić możliwie największe zmniejszenie oddziaływania na środowisko opakowań
i odpadów opakowaniowych.
(9)
Dla monitorowania wdrażania celów niniejszej Dyrektywy potrzebne są roczne dane
dla całej Wspólnoty dotyczące opakowań i odpadów opakowaniowych. Wymaga to
zharmonizowanej techniki sprawozdawczości i jasnych wytycznych dla podmiotów
dostarczających dane.
(10)
Komisja powinna zbadać i przedstawić raport z wdrażania niniejszej Dyrektywy i jej
oddziaływania na zarówno środowisko, jak i rynek wewnętrzny. Raport ten powinien
również obejmować kwestie zasadniczych wymagań, działań zapobiegających
wytwarzaniu odpadów, możliwego wskaźnika dla odpadów, planów zapobiegania
wytwarzaniu odpadów, odpowiedzialności producentów i metali ciężkich oraz, jeśli
jest to stosowne, powinny mu towarzyszyć propozycje zmian.
(11)
Państwa członkowskie powinny promować odpowiednie kampanie w zakresie
informowania i świadomości konsumentów oraz zachęcać do stosowania innych
instrumentów zapobiegania.
(12)
Poza celami niniejszej Dyrektywy odnoszącymi się do środowiska i rynku
wewnętrznego, recykling może przynieść efekt w postaci stworzenia miejsc pracy,
których liczba spadła w innych sferach społecznych, i może w ten sposób przyczynić
się do zapobiegania wykluczeniu.
(13)
Ponieważ cele proponowanych działań, mianowicie: zharmonizowanie krajowych
poziomów docelowych recyklingu odpadów opakowaniowych, z uwzględnieniem
indywidualnych uwarunkowań każdego państwa członkowskiego, i dodatkowe
wyjaśnienie definicji, nie mogą być w dostatecznym stopniu osiągnięte przez państwa
członkowskie i mogą, z tego względu, w większym stopniu zostać osiągnięte na
szczeblu Wspólnoty, Wspólnota może wprowadzić przepisy, zgodnie z zasadą
pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności,
określoną w tymże artykule, Dyrektywa ta ogranicza się tylko do postanowień
niezbędnych dla osiągnięcia tych celów.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
4
EN
(14)
Przepisy niezbędne dla wdrożenia niniejszej Dyrektywy powinny zostać przyjęte
zgodnie z Decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 roku ustanawiającą
procedury dla wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji5.
(15)
Powinno się wprowadzić odpowiednie zmiany w Dyrektywie 94/62/WE,
PRZYJĘŁY NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Art. 1
Niniejszym wprowadza się następujące zmiany w Dyrektywie 94/62/WE:
1)
w art. 3 po pkt 1 wprowadza się co następuje:
„Definicja ‘opakowań’ powinna ponadto opierać się na kryteriach określonych
poniżej. Przedmioty wymienione w załączniku I stanowią przykłady poglądowe
stosowania tych kryteriów.
(i)
Przedmioty uważa się za opakowania, jeśli spełniają powyższą definicję, nie
naruszając innych funkcji, jakie opakowania mogłyby spełniać, chyba że
przedmiot stanowi integralną część produktu i jest niezbędny dla
przechowywania, spełnienia dodatkowej funkcji lub ochrony danego produktu
w całym jego cyklu życia, a wszystkie elementy mają być używane,
konsumowane lub zagospodarowane razem.
(ii)
Przedmioty projektowane i przeznaczone do wypełnienia w punkcie
sprzedaży i przedmioty „jednorazowego użytku”, sprzedawane, wypełnione
lub projektowane i przeznaczone do wypełnienia w punkcie sprzedaży uważa
się za opakowania pod warunkiem, że spełniają one funkcje opakowania.
(iii)
Składniki opakowań i elementy pomocnicze połączone z opakowaniami uważa
się za część opakowania, z którymi są one połączone. Elementy pomocnicze
5
OJ L 184, 17.07.1999, str. 23.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
5
EN
zawieszone bezpośrednio na produkcie lub do niego przymocowane, które
spełniają funkcję opakowania, uważa się za opakowania, chyba że stanowią
integralną część opakowania, a wszystkie elementy są przeznaczone do zużycia
lub zagospodarowania razem.”
Jeśli jest to właściwe, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 21, komisja zbada i,
jeśli jest to konieczne, dokona oceny przykładów poglądowych dla definicji
opakowań, jakie podano w Aneksie I. W pierwszej kolejności, zajmie się
następującymi przedmiotami: kasetami płyt kompaktowych i filmów wideo,
doniczkami do kwiatów, rurkami i walcami, na których owijany jest elastyczny
materiał, papierem zwalniającym etykiet samoprzylepnych i papierem pakowym.”
2)
Art. 4 otrzymuje następujące brzmienie:
„Art. 4
Zapobieganie
1.
Państwa członkowskie zapewniają wykonanie innych działań
zapobiegawczych, poza działaniami podjętymi zgodnie z Art. 9, w celu zapobiegania
powstawaniu odpadów opakowaniowych.
Takie inne działania mogą obejmować programy krajowe, przedsięwzięcia mające na
celu wprowadzenie odpowiedzialności producentów za ograniczenie do minimum
oddziaływania opakowań na środowisko i podobne działania podjęte, jeśli jest to
stosowne, w porozumieniu z przedsiębiorcami, a mające na celu połączenie i
wykorzystanie wielu inicjatyw podjętych w państwach członkowskich w zakresie
zapobiegania. Działania te powinny być zgodne z celami niniejszej Dyrektywy,
określonymi w art. 1 ust.1.
2.
Komisja pomaga w promowaniu zapobiegania zachęcając do opracowania
odpowiednich standardów europejskich, zgodnie z art. 10. Standardy będą miały na
celu zminimalizowanie oddziaływania opakowań na środowisko, zgodnie z art. 9 i 10.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
6
EN
3.
Jeśli jest to właściwe, Komisja przedstawi propozycje działań wzmacniających
i uzupełniających egzekwowanie zasadniczych wymagań oraz zapewniających
wprowadzanie do obrotu nowych opakowań tylko pod warunkiem podjęcia przez
producenta wszystkich niezbędnych działań dla zminimalizowania jego oddziaływania
na środowisko bez naruszania istotnych funkcji opakowania.
3)
Art. 6 otrzymuje następujące brzmienie:
„Art. 6
Odzysk i recykling
1.
Aby spełnić cele niniejszej Dyrektywy, państwa członkowskie podejmują
niezbędne działania dla osiągnięcia następujących poziomów docelowych na całym
swoim terytorium:
(a)
nie później niż do 30 czerwca 2001 roku odzysku lub spalania w spalarniach z
odzyskiem energii od minimalnie 50% do maksymalnie 65% masy odpadów
opakowaniowych;
(b)
nie później niż do 31 grudnia 2008 roku odzysku lub spalania w spalarniach
odpadów z odzyskiem energii minimalnie 60% masy odpadów
opakowaniowych;
(c)
nie później niż do 30 czerwca 2001 roku recyklingu od minimalnie 25% do
maksymalnie 45% ogólnej masy materiałów opakowaniowych zawartych w
odpadach opakowaniowych oraz minimalnie 15% masy każdego materiału
opakowaniowego;
(d)
nie później niż do 31 grudnia 2008 roku recyklingu od minimalnie 55% do
maksymalnie 80% masy odpadów opakowaniowych;
(e)
nie później niż do 31 grudnia 2008 roku zostaną osiągnięte następujące
minimalne poziomy docelowe dla materiałów zawartych w odpadach
opakowaniowych:
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
7
EN
(i)
60% masy szkła;
(ii)
60% masy papieru i kartonu;
(iii)
50% masy metali;
(iv)
22,5% masy tworzyw sztucznych, przy czym w obliczeniach
uwzględnia się wyłącznie materiał przetwarzany w wyniku recyklingu z
powrotem w tworzywa sztuczne;
(v)
2.
15% masy drewna.
Odpady opakowaniowe eksportowane ze Wspólnoty zgodnie z
Rozporządzeniem Rady (EWG) nr 259/93*, Rozporządzenia Rady (WE) nr
1420/1999** i Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1547/1999*** są uwzględniane w
zakresie spełnienia obowiązków i poziomów docelowych określonych w ust. 1 tylko
pod warunkiem istnienia rzetelnych dowodów na to, iż operacja odzysku i/lub
recyklingu nastąpiła w warunkach ogólnie równorzędnych do nakazanych przez
ustawodawstwo Wspólnoty w tej sprawie.
3.
Jeśli jest to stosowne, państwa członkowskie zachęcają do odzysku energii,
jeśli jest on korzystniejszy dla recyklingu materiału ze względów ochrony środowiska
oraz kosztów i korzyści. Można tego dokonać uwzględniając wystarczającą różnicę
między krajowymi poziomami docelowymi recyklingu i odzysku.
4.
Jeśli jest to właściwe, państwa członkowskie zachęcają do stosowania
materiałów pochodzących z recyklingu opadów opakowaniowych w produkcji
opakowań i innych produktów przez:
(a)
poprawę warunków rynkowych dla takich materiałów;
(b)
zmianę obowiązujących przepisów uniemożliwiających stosowanie tych
materiałów.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
8
EN
5.
Nie później niż do 31 grudnia 2007 roku Parlament Europejski i Rada,
kwalifikowaną większością głosów i na podstawie projektu Komisji, określą poziomy
docelowe dla trzeciej fazy pięcioletniej od 2009 do 2014 roku, w oparciu o praktyczne
doświadczenia zdobyte w państwach członkowskich w zakresie dążenia do poziomów
docelowych określonych w ust. 1 oraz ustaleń badań naukowych i technik oceny,
takich, jak ocena cyklu życia oraz analiza kosztów i korzyści.
Proces ten będzie przeprowadzany ponownie co 5 lat.
6.
Państwa członkowskie ogłaszają działania i poziomy docelowe, o których
mowa w ust. 1, i są one przedmiotem kampanii informacyjnej skierowanej do ogółu
społeczeństwa i przedsiębiorców.
7.
Grecja, Irlandia i Portugalia mogą, ze względu na swoją szczególną sytuację,
tzn. odpowiednio, dużą liczbę małych wysp, występowanie obszarów wiejskich i
górskich oraz obecny niski poziom zużycia opakowań, podjąć decyzję o:
(a)
osiągnięciu, nie później niż do 30 czerwca 2001 roku, niższych poziomów
docelowych niż określone w ust. 1 pkt a i pkt c, lecz powinny osiągnąć co
najmniej 25% poziom odzysku lub spalania w spalarniach odpadów z
odzyskiem energii;
(b)
przedłużeniu jednocześnie terminu osiągnięcia poziomów docelowych
określonych w ust. 1 pkt a i pkt c poziomów, nie później jednak niż do 31
grudnia 2005 roku;
(c)
przedłużeniu okresu osiągnięcia poziomów docelowych, o których mowa w
ust, 1 pkt b, d i e do wybranego przez siebie terminu, nie późniejszego niż 31
grudnia 2011.
8.
Możliwie najszybciej, lecz nie później niż do 30 czerwca 2005 roku, Komisja
przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie raport z postępów we wdrażaniu
niniejszej Dyrektywy oraz jej oddziaływania na środowisko i funkcjonowanie rynku
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
9
EN
wewnętrznego. W raporcie zostaną uwzględnione indywidualne uwarunkowania
każdego państwa członkowskiego. Obejmie on:
(a)
ocenę efektywności, wdrażania i egzekwowania istotnych wymagań;
(b)
dodatkowe działania zapobiegawcze mające w możliwie największym stopniu
zmniejszyć oddziaływanie opakowań na środowisko bez naruszania ich
zasadniczych funkcji;
(c)
możliwość opracowania wskaźnika środowiskowego dla opakowań mającego
uprościć i zapewnić bardziej efektywne zapobieganie wytwarzaniu odpadów;
(d)
plany zapobiegania wytwarzaniu odpadów;
(e)
zachęcanie do ponownego użycia, zwłaszcza porównanie kosztów i korzyści
związanych z ponownym użyciem i recyklingiem;
(f)
odpowiedzialność producenta, w tym jej aspekty finansowe;
(g)
działania mające na celu dalsze i, jeśli jest to właściwe, ostateczne
wyeliminowanie metali ciężkich i innych substancji niebezpiecznych z
opakowań do 2010 roku.
Jeśli będzie to właściwe, raportowi będą towarzyszyć propozycje zmian odpowiednich
postanowień niniejszej Dyrektywy, chyba że propozycje takie zostaną do tego czasu
przedstawione.
9.
Raport ten odniesie się do kwestii poruszonych w ust. 8 oraz innych istotnych
kwestii zawartych w różnych elementach Szóstego Programu Działań w Ochronie
Środowiska, zwłaszcza w Tematycznej Strategii Recyklingu i Tematycznej Strategii
Zrównoważonego Wykorzystywania Zasobów.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
10
EN
Jeśli jest to właściwe, Komisja i państwa członkowskie zachęcają do prowadzenia
studiów i projektów pilotażowych dotyczących ust. 8 pkt b, c, d, e i f oraz innych
instrumentów zapobiegawczych.
10.
Państwa członkowskie, które realizują lub przyjmą programy wykraczające
poza maksymalne poziomy docelowe określone w ust. 1 i które zapewnią w tym celu
odpowiednie zdolności do recyklingu i odzysku mogą dążyć do tych poziomów
docelowych w interesie wyższego poziomu ochrony środowiska, pod warunkiem, że
działania te nie powodują zniekształcenia rynku wewnętrznego i nie utrudniają
przestrzegania postanowień niniejszej Dyrektywy przez inne państwa. Państwa
członkowskie powiadomią Komisję o takich działaniach. Po zweryfikowaniu tych
działań we współpracy z państwami członkowskimi, Komisja potwierdzi, że są one
zgodne z wyżej wymienionymi wymaganiami i nie stanowią arbitralnego środka
dyskryminacji lub ukrytego ograniczenia handlu między państwami członkowskimi
_______________________________
*
OJ L 30, 06.02.1993, str. 1. Rozporządzenie po raz ostatni zmienione
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2557/2001 (OJ L 349, 31.12.2001, str. 1).
**
OJ L 166, 01.07.1999, str. 6. Rozporządzenie po raz ostatni zmienione
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2118/2003 (OJ L 318, 03.12.2003, str. 5).
***
OJ L 185, 17.07.1999, str. 1. Rozporządzenie po raz ostatni zmienione
Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2118/2003.”
4)
Art. 8 ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:
„2.
Aby ułatwić zbiórkę, ponowne użycie i odzysk, w tym recykling, na
opakowaniach zostanie podany w celu jego identyfikacji i klasyfikacji przez właściwy
przemysł charakter wykorzystanych materiałów opakowaniowych na podstawie
Dyrektywy Komisji 97/129/WE*.
_______________
*
OJ L 50, 20.02.1997, str. 28,”.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
11
EN
5)
W art. 13 wprowadza się następujący akapit:
„Państwa członkowskie promują również odpowiednie kampanie w zakresie
informowania i świadomości konsumentów.”.
6)
Art. 19 otrzymuje następujące brzmienie:
„Art. 19
Dostosowanie do postępu naukowo-technicznego
Poprawki niezbędne dla dostosowania do postępu naukowo-technicznego systemu
identyfikacji (o którym mowa w art. 8 ust. 2 i art. 10, drugi akapit, ostatnie wcięcie),
postać danych związana z systemem bazy danych (o którym mowa w art. 12 ust. 3 i
Aneksie III) oraz przykłady poglądowe dla definicji opakowań (o których mowa w
Aneksie I) są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 21 ust. 2.”.
7)
Art. 20 ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:
„1.
Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 21, Komisja określi środki
techniczne niezbędne dla pokonania wszelkich trudności napotkanychy w stosowaniu
postanowień niniejszej Dyrektywy, zwłaszcza w odniesieniu do obojętnych
materiałów opakowaniowych, wprowadzanych do obrotu w bardzo małych ilościach
(tzn. około 0,1% masy) w Unii Europejskiej, opakowań jednostkowych urządzeń
medycznych i produktów farmaceutycznych, małych opakowań i opakowań
luksusowych.”
8)
Art. 21 otrzymuje następujące brzmienie:
„Art. 21
Procedura komitetu
1.
Komisji pomaga komitet.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
12
EN
2.
W przypadku odwołania do niniejszego ustępu stosują się art. 5 i 7 Decyzji
1999/468/WE*, z uwzględnieniem postanowień jej art. 8.
Okres określony w art. 5 ust. 6 Decyzji 1999/468/WE ustala się jako trzy miesiące.
3.
Komitet przyjmuje własny regulamin.
___________________
*
OJ L 184, 17.07.1999, str. 23.”.
9)
W art. 22 wprowadza się następujący ustęp:
„3a.
Pod warunkiem osiągnięcia celów ustalonych w art. 6, państwa członkowskie
mogą dokonać transpozycji postanowień art. 7 za pomocą porozumień między
właściwymi organami a zainteresowanymi sektorami gospodarki.
Porozumienia takie spełniają następujące wymagania:
(a)
porozumienia są egzekwowalne;
(b)
porozumienia określają cele i terminy ich realizacji;
(c)
porozumienia są ogłaszane w krajowym dzienniku urzędowym lub oficjalnym
dokumencie, do którego równy dostęp ma społeczeństwo, i są przekazywane
Komisji;
(d)
osiągnięte wyniki są regularnie monitorowane, przekazywane właściwym
organom i Komisji oraz udostępniane społeczeństwu na warunkach
określonych w porozumieniu;
(e)
właściwe organy zapewniają sprawdzenie postępów dokonanych w ramach
porozumień;
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
13
EN
(f)
w przypadku nieprzestrzegania porozumienia państwa członkowskie wdrażają
odpowiednie postanowienia za pomocą środków ustawodawczych,
regulacyjnych lub administracyjnych.”
10)
Aneks I zastępuje się aneksem zamieszczonym w załączniku do niniejszej Dyrektywy.
Art. 2
Państwa członkowskie wprowadzą w życie ustawy, regulacje i przepisy administracyjne
niezbędne dla przestrzegania postanowień niniejszej Dyrektywy w terminie ….*.
Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
Przyjmując te przepisy, państwa członkowskie powołają się na niniejszą Dyrektywę w
samych przepisach lub w czasie ich oficjalnej publikacji. Państwa członkowskie ustalą
sposób, w jaki się na nią powołają.
Art. 3
Dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej.
Art. 4
Niniejsza Dyrektywa jest skierowana do państw członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu,
W imieniu Parlamentu Europejskiego
W imieniu Rady
Przewodniczący
Przewodniczący
*
18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
14
EN
ZAŁĄCZNIK
„ANEKS I
PRZYKŁADY POGLĄDOWE DLA KRYTERIÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3
UST. 1
Przykłady poglądowe dla kryterium (i)
Opakowania
Pudełka, w których przechowywano słodycze
Osłonka foliowa kasety płyty kompaktowej
Przedmioty nie będące opakowaniami
Doniczki do kwiatów, w których roślina ma być trzymana przez cały jej okres życia
Skrzynki na narzędzia
Torebki z herbatą
Warstwy wosku wokół sera
Osłonki wędlin
Przykłady poglądowe dla kryterium (ii)
Opakowania, jeśli są projektowane i przeznaczone do wypełnienia w punkcie sprzedaży
Torby „reklamówki” z papieru lub tworzyw sztucznych
Talerze i kubki jednorazowego użytku
Folia samoprzylepna
Torebki na kanapki
Folia aluminiowa
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
15
EN
Przedmioty nie będące opakowaniami
Mieszadełko
Sztućce jednorazowego użytku
Przykłady poglądowe dla kryterium (iii)
Opakowania
Etykiety przywieszone bezpośrednio do produktu lub do niego przymocowane
Część opakowań
Szczoteczka do nakładania tuszu do rzęs, stanowiąca część zamknięcia pojemnika
Etykiety z klejem przymocowane do innego opakowania
Spinacze
Koszulki z tworzyw sztucznych
Urządzenie do dozowania, stanowiące część zamknięcia pojemnika zawierającego
detergenty.”
PE-CONS 3697/2/03 REV 2
16
EN